Goede actie van Israël

quote:nazife schreef op 03 juni 2010 @ 14:11:

http://i.imgur.com/u9Kul.jpgDit is een oude foto die jaren geleden is gemaakt door Itamar Moatty of dit is een oude foto die gephotoshopt door Itamar Moatty?

Of beide?



Ik heb geen flkkr verstand van flicker

quote:Donkeyshot schreef op 03 juni 2010 @ 14:38:

Hebben we al een antwoord op deze vraag inmiddels ?





[...]





Nee.

T'hina heeft ook nog een vraag openstaan over Turkije, geloof ik

quote:jaap schreef op 03 juni 2010 @ 10:25:

@ Tchina, je trekt de verkeerde conclusies. Een minderheid in een bepaald gebied, dat bestuurlijk als één geheel dient te worden beschouwd, heeft zeker het recht op vertegenwoordiging in een democratisch gekozen regering. Maar niet het recht om een meerderheid daarvan buiten te sluiten, en een apartheidsregime te vormen, dat zijn legitimiteit ontleent aan ras of religie.



Heel fijn, dit antwoord. Misschien moeten de Palestijnen ook eens leren wat democratie is. Toen Hamas de macht overnam in Gaza zijn alle Fatahleden verdreven. De meeste van hen zitten nu op de Westbank en enkelen leven nu als dissident in Israël en dan hebben we het nog niet eens over een andere religie!

Hamas bedrijft een dictatuur in Gaza en niemand die het daar ook maar waagt tegen Hamas te zijn. De kopstukken wonen in riante villa´s en komen niets tekort. Als er weer de nodige raketten op israël worden afgevuurd en Israël waarschuwt voor een eventuele luchtaanval dan zetten die kopstukken hele hordes bewoners op hun dak om zo te ontkomen aan het verwoesten van hun riante villa. Ja, van de Hamas moeten de Palestijnen het hebben.

quote:stratego schreef op 03 juni 2010 @ 11:25:

[quote]jaap schreef op 03 juni 2010 @ 11:12:

[...]





Ja? En wat is nou je punt met die link? Israël entert schepen van een neutrale mogendheid in internationale wateren.





Wat overzichtelijker; art. 25



Waar heb ik die toon aan verdiend?



Als ik erover heen heb gelezen, sorry, maar ik heb het antwoord op mijn vorige vraag nog niet gelezen.



Welk belang denk je dat Israel er bij heeft gehad een vloot met vrijheidsactivisten aan te vallen?



Welke toon? Je voert een link op naar wetgeving die bevestigt wat ik schreef, terwijl je het doet voorkomen alsof dat juist niet het geval is. Toch?



Welk belang Israël erbij heeft? Israël wordt overduidelijk gemotiveerd door dezelfde krijgskundige opvattingen als men in de Middeleeuwen hanteerde bij het belegeren van steden. Honger, ziekte en gebrek moet de Palestijnen op de knieën krijgen. Je moet daar een sterke maag voor hebben, of vol met haat zitten, om dat anno 2010 vol te houden. En vooral van een groep mensen die zich laten voorstaan op het collectieve leed van de Jodenvervolging in het niet al te verre verleden verwacht ik een dergelijke wreedheid niet.

quote:Donkeyshot schreef op 03 juni 2010 @ 14:38:

Hebben we al een antwoord op deze vraag inmiddels ?'Who benefits' ligt op een ander niveau, DS. Israël omsingelt Gaza met de bedoeling de bevolking langzaam uit te hongeren, en elke economische activiteit te frustreren. Een dergelijk beleg doorbreken vergt óf de inzet van geweld, óf de inzet van de publieke opinie, en een grote dosis individuele moed in de betekenis van Jezus van Nazareth, Ghandi en Martin Luther King.

quote:Tchina schreef op 03 juni 2010 @ 14:41:

Tja, aan boord met zijn allen strijdliederen gaan zitten zingen, maar als de pleuris uitbarst, gaan zitten jammeren over een daad van agressie. Die honderden activisten hadden beter gewoon naar Ashdod kunnen gaan en hun goederen gaan uitdelen in Gaza. Had logischer geweest. Eigenlijk een hele laffe bedoening van die lui, maar het staat wel leuk in de kranten.Het hele punt is, dat je die goederen Gaza niet in krijgt via Ashdod.

quote:jaap schreef op 03 juni 2010 @ 16:06:

[...]





Welke toon? Je voert een link op naar wetgeving die bevestigt wat ik schreef, terwijl je het doet voorkomen alsof dat juist niet het geval is. Toch?



Welk belang Israël erbij heeft? Israël wordt overduidelijk gemotiveerd door dezelfde krijgskundige opvattingen als men in de Middeleeuwen hanteerde bij het belegeren van steden. Honger, ziekte en gebrek moet de Palestijnen op de knieën krijgen. Je moet daar een sterke maag voor hebben, of vol met haat zitten, om dat anno 2010 vol te houden. En vooral van een groep mensen die zich laten voorstaan op het collectieve leed van de Jodenvervolging in het niet al te verre verleden verwacht ik een dergelijke wreedheid niet.



De link bevestigt geen piraterij of staatsterrorisme zoals jij het benoemde.



Ik vind het zo laf dat de jodenvervolging er weer wordt bijgehaald.

Verwacht je dat ik hier een antwoord op ga geven?



Vergeet het maar!



en ik geef toe dat mijn toon nu ook niet vriendelijk is maar keer op keer wordt dit gebruikt als de grote dooddoener.

quote:Tchina schreef op 03 juni 2010 @ 15:05:

Heel fijn, dit antwoord. Misschien moeten de Palestijnen ook eens leren wat democratie is. Toen Hamas de macht overnam in Gaza zijn alle Fatahleden verdreven. De meeste van hen zitten nu op de Westbank en enkelen leven nu als dissident in Israël en dan hebben we het nog niet eens over een andere religie!

Hamas bedrijft een dictatuur in Gaza en niemand die het daar ook maar waagt tegen Hamas te zijn. De kopstukken wonen in riante villa´s en komen niets tekort. Als er weer de nodige raketten op israël worden afgevuurd en Israël waarschuwt voor een eventuele luchtaanval dan zetten die kopstukken hele hordes bewoners op hun dak om zo te ontkomen aan het verwoesten van hun riante villa. Ja, van de Hamas moeten de Palestijnen het hebben.



Opnieuw een totale vertekening van de feiten, die nog eens onderstreept dat je niet op de hoogte bent van de actualiteit. Wellicht omdat je uitsluitend Israëlische propaganda leest?



Hoe het ook zij, bij vrije verkiezingen in de Palestijnse gebieden won Hamas met lichtjaren voorsprong van Fatah. Dit was zowel voor Fatah, als voor Israël onacceptabel. Israël en Fatah begonnen daarop systematisch Hamas politici op te pakken, en zonder vorm van proces op te sluiten, of te liquideren. Vooral cynisch van Israël, dat eerder Hamas juist in het zadel had geholpen als tegenwicht tegen Fatah.

Inmiddels heeft Abbas, met steun van zijn Israëlische vrienden en de Amerikanen, de grondwet naast zich neergelegd, en heerst hij over de Westelijke Jordaanoever als vazal van de Israëli's, want zijn mandaat is reeds twee jaar geleden verlopen, en hij weigert domweg nieuwe verkiezingen uit te schrijven.

quote:stratego schreef op 03 juni 2010 @ 16:19:

De link bevestigt geen piraterij of staatsterrorisme zoals jij het benoemde.



Ik vind het zo laf dat de jodenvervolging er weer wordt bijgehaald.

Verwacht je dat ik hier een antwoord op ga geven?



Vergeet het maar!



en ik geef toe dat mijn toon nu ook niet vriendelijk is maar keer op keer wordt dit gebruikt als de grote dooddoener.



De link bevestigt dat juist wel. Nog maar een keer die passage:



16. Hostile actions within the meaning of paragraph 15 include, inter alia:



(a) attack on or capture of persons or objects located in, on or over neutral waters or territory;

(b) use as a base of operations, including attack on or capture of persons or objects located outside neutral waters, if the attack or seizure is conducted by belligerent forces located in, on or over neutral waters;

(c) laying of mines; or

(d) visit, search, diversion or capture.

Ik heb later een eenvoudiger link gepost met de verwijzing naar art.25



Helaas ben ik niet zo'n ster in het plakken en knippen hier zoals jij het doet, vandaar.....

quote:stratego schreef op 03 juni 2010 @ 16:44:

Ik heb later een eenvoudiger link gepost met de verwijzing naar art.25



Helaas ben ik niet zo'n ster in het plakken en knippen hier zoals jij het doet, vandaar.....



Artikel 25 is helemaal niet van toepassing.



Article25



Rights of protection of the coastal State



1. The coastal State may take the necessary steps in its territorial sea to prevent passage which is not innocent.



2. In the case of ships proceeding to internal waters or a call at a port facility outside internal waters, the coastal State also has the right to take the necessary steps to prevent any breach of the conditions to which admission of those ships to internal waters or such a call is subject.



3. The coastal State may, without discrimination in form or in fact among foreign ships, suspend temporarily in specified areas of its territorial sea the innocent passage of foreign ships if such suspension is essential for the protection of its security, including weapons exercises. Such suspension shall take effect only after having been duly published.



De schepen passeerden niet door de territoriale wateren van Israël, noch waren ze onderweg naar die territoriale wateren, of de kust van Israël.

Veel tijd verprutst aan die link die niet lukte



Ik kom er later wel op terug.

quote:jaap schreef op 03 juni 2010 @ 16:14:

[...]





'Who benefits' ligt op een ander niveau, DS. Israël omsingelt Gaza met de bedoeling de bevolking langzaam uit te hongeren, en elke economische activiteit te frustreren. Een dergelijk beleg doorbreken vergt óf de inzet van geweld, óf de inzet van de publieke opinie, en een grote dosis individuele moed in de betekenis van Jezus van Nazareth, Ghandi en Martin Luther King.



OK, laten we dat vooralsnog als uitgangspunt nemen.

Dat is een verklaring waarom Israël het konvooi wil tegenhouden.

(een andere mogelijke verklaring is dat er een gerede verdenking is dat er wapens aan boord zijn die bedoeld zijn om te worden gebruikt tegen Israël)



Wat mij vooral bezighoudt is de vraag: wie profiteert er van dat die onderscheppingsaktie uitmondt in een bloedbad dat leidt tot wereldwijde begrijpelijke verontwaardiging ?

Oh, is het inderdaad de bedoeling om de mensen in Gaza langzaam uit te hongeren? Welke bewijzen heb je daar voor? Feit is dat ze door Israël nog altijd bevoorraad worden al gaat dat allemaal zeer moeizaam. Ook een feit is het dat Egypte nauwelijks enige daadwerkelijke hulp verleend. Nog een feit is dat de Palestijnen de meeste humanitaire hulp krijgen van alle vluchtlingen op de wereld. Ze hebben zelfs een hele UNWRA voor zichzelf alleen. Dat is nog geen vluchtelingengroep ter wereld ooit gelukt.



Voorts wordt altijd gerept over de door Israël verjaagde Palestijnen, maar Gaza zit vol met door Egypte verjaagde Palestijnen. Niemand die ooit Egypte aanspreekt op hun gedrag. Toch een beetje vreemd, niet?



Jij beticht mij van het uitsluitend lezen van Israëlische propaganda, maar misschien lees jij wel uitsluitend Palestijnse propaganda. De geschiedenis over dit gebied is volledig herschreven in het nadeel van Israël, maar daar zal jij wel geen weet van hebben.

In de Verenigde Naties, op universitaire campussen, en onder een groeiend aantal van onze meest prestigieuze westerse kranten, werd de geschiedenis zo grondig herschreven dat Israël wordt gezien als de slechtste van de onderdrukkende Westerse bezetters in de Derde Wereld. Zo succesvol is hun campagne geweest dat Palestijnse spinmeisters en hun apologeten effectief verklaarden dat de Israëli’s, een volk dat leeft in de schaduw van de holocaust, echte ‘nazi’s’ zijn. Hoe kon dit gebeuren? Hoe is het onaanvaardbare antisemitisme erin geslaagd zich om te turnen in een verdedigbaar anti-Zionisme en verfoeilijke Jodenhaat om te zetten in een politiek correcte Israël-haat?



In zijn boek History Upside Down, gaat historicus David Meir-Levi op zoek naar de ideologische DNA-sporen achter het Palestijnse nationalisme en haar belachelijke “alternatieve” verhalen. Hij onthult hoe het nazi-fascisme voedsel gaf aan de Jodenhaat in de Arabische wereld en de intellectuele structuur daar rond en hoe het Sovjet-communisme haar genocidale bedoelingen maskeerde met de mantel van de zogeheten nationale bevrijding’.



Meir-Levi onderzoekt de mythen die de hoekstenen vormen van deze beweging – mythen die decennialang de aanhoudende terreur en volkerenmoord rationaliseren en hun ambities verheerlijken, met als resultaat dat zij de geschiedenis van het Midden-Oosten verdraaien, haar ondersteboven en binnenstebuiten hebben gekeerd, waardoor het slachtoffer tot de agressor werd gemaakt en de agressor het slachtoffer.



History Upside-Down is de eerste golf in een tegenaanval tegen deze Arabische oorlog op de geschiedenis. Zij verwerpt het idee dat de fundamentele situatie in het Midden-Oosten veranderd is, sinds de Verenigde Naties eerst de Joodse staat hebben gesticht en een Palestijnse staat die ernaast zou hebben gestaan. Spijtig genoeg bewijzen de argumenten van Meir-Levi dat de situatie in het Midden-Oosten nu is wat ze was tijdens de islamitische invasie in de zevende eeuw: de haat van de Arabieren jegens de Joden.



De volgende tekst is een hoofdstuk uit het boek van David Meir-Levi: History Upside Down: The Roots of Palestinian Fascism and the Myth of Israeli Aggression (‘Geschiedenis op zijn kop. De wortels van het Palestijnse fascisme en de Mythe van de Israëlische agressie’). Het Terrorism Awareness Project drukte eerder de geschiedenis van de invloed van extreemrechts op het Islamitische extremisme in het boek: The Nazi Roots of Palestinian Nationalism and Islamic Jihad (‘De naziwortels van het Palestijnse nationalisme en Islamitische Jihad’). Samen genomen (met zijn volledige boek) tonen deze hoofdstukken aan dat het islamofascisme een politieke strijd is – en dus niet enkel een religieuze – en de krachtige en dodelijke nakomelingen zijn van de totalitaire ideologieën uit het verleden.

De communistische wortels van de Palestijnse terreur – deel 1

door David Meir-Levi



Hoewel veel nazi’s na de Tweede Wereldoorlog een nieuw en ideologisch gastvrij tehuis vonden in Egypte en Syrië, bleef de Grootmoefti van Jeruzalem Hajj Mohammad Amin Al-Hoesseini van de Palestijnse nationale beweging zelf, beroofd van haar nazi-patroon, een wees. Geen enkele soevereine staat van gelijk welke doctrine steunde hem. Integendeel, de meeste van de omringende Arabische landen, allemaal gesteund door het postkoloniale nationalisme en op zoek naar politieke stabiliteit, zagen de Palestijnse zaak, met name zoals ze werd ingebed in de Moslim Broederschap, als een bedreiging. Egypte onderdrukte agressief de Broederschap. De Saoedische en Jordaanse koninkrijken bekeken de groei van de radicale islam met argwaan. Syrië en Libanon trachtten te evolueren in de richting van een opener samenleving in het pre-Ba’ath-tijdperk en vreesden het verzet van de Moslim Broederschap tegen de westerse stijl van burgerlijke rechten en vrijheden en haar felle veroordeling van de verwesterde Arabische samenlevingen.



Meer bepaald was het zo dat elk van deze lidstaten hun ogen hadden laten vallen op alles – of delen van – van wat voorheen het Britse Mandaat Palestina heette en toonden zich niet bepaald meer enthousiast over de oprichting van een nieuwe Arabische staat dan dat ze dat waren over het ontstaan van Israël. Als gevolg van deze complexe nationale ambities en tegenstellingen, werd er geen staat opgericht voor de Arabieren die leefden binnen het Britse Mandaat Palestina. Hoewel Israël de terugkeer van de gebieden, die het veroverde tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog van 1947-1949, tijdens de wapenstilstand conferentie van februari 1949 in Rhodos heeft aangeboden, hebben de Arabische leiders (onder wie geen enkele vertegenwoordiger van de Arabieren van het formele Palestina aanwezig was) het vredesaanbod van Israël afgewezen, verklaarden zij de jihad (de islamitische oorlog) aan Israël en veroordeelden zij de Arabische vluchtelingen naar de eeuwige status van vluchteling, terwijl ze tegelijkertijd illegaal de overige gebieden inpikten die de Verenigde Naties voorbehouden hadden voor een toekomstige Palestijnse staat – zoals Arafat ons zelf verteld heeft in zijn geautoriseerde biografie (Alan Hart, ‘Arafat: Terrorist or Peace Maker?’). Egypte dreef de Palestijnse Arabieren samen in vluchtelingenkampen in haar nieuwe heerlijkheid in de Gazastrook, vermoordde haar leiders en schoot iedereen neer die probeerde de Gaza te verlaten. Jordanië annexeerde illegaal de Westelijke Jordaanoever bij haar koninkrijk en zal voor de volgende negentien jaar de staat van beleg onderhouden jegens Israël.



Egypte was zich in het bijzonder bewust van de dreiging die uitging van de Moslim Broederschap jegens de westerse geseculariseerde samenleving die het land probeerde op te bouwen en zowel Koning Farouk als later de Egyptische president Gamal Abdel Nasser, namen brutale en effectieve maatregelen om die beweging te onderdrukken. Ze zorgden er tevens voor dat de 350.000 Palestijnen, die het Egyptische leger in vluchtelingenkampen in de Gazastrook had gedreven, geen nationalistische sentimenten of activisme zouden ontwikkelen. De Egyptische propaganda had hard gewerkt om de Palestijnse gerechtvaardigde anti-Egypte gevoelens om te buigen in brandende haat jegens Israël. Haar geheime politie ontwikkelde de oprichting en de inzet van de Fedajien (terroristische infiltranten) beweging (afbeelding rechts), die tussen 1949 en 1956 meer dan negenduizend terroristische aanslagen uitvoerde tegen Israël, waarbij meer dan zeshonderd Israëli’s omkwamen en duizenden gewonden vielen. Deze Fedajien waren meestal Arabische vluchtelingen, getraind en bewapend door Egypte.



Naarmate het conflict met Israël verhardde in de jaren 1950, kwam Nasser tot het inzicht dat het Palestijnse nationalisme, indien zorgvuldig gemanipuleerd, een troef kon worden [in de strijd om de vernietiging van de Joodse staat] in plaats van alleen een bedreiging of als een ergernis. Hoewel het terrorisme van de Fedajien Israël in 1956 dwong om de Sinaï binnen te vallen, zag de Egyptische leider de waarde in van een strijdmacht die hij voor zijn doel kon inzetten en die geen deel uitmaakte van het formele Egyptische leger. Die terroristische cellen konden tactische aanslagen uitvoeren en vervolgens verdwijnen in de vormeloze demografie van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, waardoor Egypte een geloofwaardige ontkenning kon afleveren voor de chaos die ze zelf had veroorzaakt. Maar het vermogen van Nasser om een dergelijke nuttige terroristische groep te ondersteunen werd beperkt door de mislukking van de economie die hij zelf in zijn land had veroorzaakt; en aldus was hij in 1964 bijzonder opgetogen om samen met de Sovjet-Unie te werken aan de oprichting van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO).



Het geesteskind van de KGB



Zoals Ion Mihai Pacepa, voorheen directeur van de Roemeense spionagedienst (DIE), later heeft uitgelegd, werd de PLO verwekt in een tijd waarin de KGB (de Russische Geheime Dienst sinds 1995 de FSB genoemd) in de Derde Wereld ‘bevrijdingsfront’ -organisaties oprichtte. Andere voorbeelden zijn het Nationaal Bevrijdingsleger van Bolivia (ELN-Bolivië), opgericht in 1964 met de hulp van Ernesto “Che” Guevara, en het Nationale Bevrijdingsleger van Colombia (ELN-Colombië), opgericht in 1965 met de hulp van Fidel Castro. Maar de PLO was de KGB’s meest blijvende prestatie.



In 1964 vergaderde de eerste PLO Raad, die was samengesteld uit 422 Palestijnse vertegenwoordigers en uitgekozen waren door de KGB, en bevestigde zij de Sovjet-blauwdruk van het oorspronkelijke Palestijnse Nationale Handvest – een document dat werd opgesteld in Moskou – en benoemde Ahmad Shukairy, een invloedrijke agent van de KGB, als de eerste PLO-voorzitter. De Roemeense Inlichtingendienst werd belast met de verantwoordelijkheid voor het verstrekken van logistieke ondersteuning aan de PLO, met uitzondering van de wapens, die geleverd werden door de KGB en de Oost-Duitse Stasi. “Alles,” volgens Ion Pacepa, “kwam uit Boekarest. Zelfs de PLO uniformen en het briefpapier van de PLO werden gratis vervaardigd in Roemenië, als ‘kameraadschappelijke hulp’. Tijdens die jaren landen er elke week twee Roemeense vrachtvliegtuigen op de luchthaven van Beiroet gevuld met ‘lekkers’ voor de PLO.”



De PLO verscheen op het toneel op een cruciaal moment in de geschiedenis van het Midden-Oosten. Op de Conferentie van Khartoem kort na de Zesdaagse oorlog, werden de verslagen en vernederde Arabische landen geconfronteerd met de ‘nieuwe realiteit’ van een Israël dat onverslaanbaar leek in conventionele oorlogsvoering. De deelnemers aan de conferentie besloten, onder andere, tot het voortzetten van de oorlog tegen Israël, wat je vandaag zou kunnen noemen een ‘low intensity conflict‘. De Fatah-troepen van de PLO waren perfect geschikt voor het uitvoeren van deze missie.



De Sovjets bewapende en trainden niet enkel Palestijnse terroristen maar gebruikten hen ook om duizenden andere professionele terroristen te bewapenen en te trainen. De internationale afdeling van het Centraal Comite van de Communistische Partij (CPSU), de Sovjet-Veiligheidsraad politie (KGB), en de Sovjet-militaire inlichtingendienst (GRU) hebben allen een belangrijke rol gespeeld in deze inspanningen. Vanaf de late jaren 1960 en verder, onderhielden de PLO contacten met andere terreurgroepen – waaronder een aantal van hen neo-nazi’s en extreem-rechtse groepen waren – en leverden hen steun en voorraden, opleiding en financiering.



De Russen richten in Moskou ook de Patrice Lumumba People’s Friendship University op, om te dienen als basis van indoctrinatie en verzorgde de opleiding van potentiële ‘vrijheidsstrijders’ uit de Derde Wereld. Meer gespecialiseerde opleiding in het terrorisme werd verstrekt op locaties in Baku, Odessa, Simferopol en Tasjkent. Mahmoud Abbas, die later Yasser Arafat zal opvolgen als hoofd van de PLO, was afgestudeerd aan de Patrice Lumumba Universiteit, alwaar hij in 1982 promoveerde na het voltooien van een proefschrift dat ten dele gebaseerd was op de ontkenning van de holocaust.

Cuba werd ook gebruikt als uitvalsbasis voor terroristische opleiding en marxistische indoctrinatie, als onderdeel van een symbiotische relatie tussen haar revolutionaire context en de PLO. De Cubaanse geheime dienst (DGI) stond na 1968 onder het directe bevel van de KGB. Palestijnse terroristen werden al in 1966 in Havana geïdentificeerd en in de jaren 1970 werden agenten van de DGI uitgezonden naar PLO-kampen in Libanon om terroristen te assisteren bij de vorming van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP). Eind april 1979 werd met de PFLP een overeenkomst bereikt voor de training in Cuba van honderden van haar terroristen, na een vergadering tussen haar leider George Habash en Cubaanse ambtenaren.



De PLO en de Arabische staten

In de chaotische nasleep van de Zesdaagse Oorlog, zag Yasser Arafat een kans voor zichzelf en zijn nog embryonale Fatah-terreur organisatie, ontstaan uit het puin van de oorlogsmachines van de Arabische naties en de vernedering van de Arabische wereld. Hij beraamde een alliantie met president Nasser, die hij ervan kon overtuigen dat, nadat de traditionele oorlogvoering opnieuw had gefaald, de toekomst van het conflict voor de Arabieren lag op het terrein van het terrorisme en niet [meer] in de confrontatie van samengebundelde legers. Van september tot december 1967, ondersteunde Nasser Arafat in zijn poging om de Westelijke Jordaanoever te infiltreren en de fundamenten te leggen van een grote terreuroorlog tegen Israël. Deze inspanningen waren niet succesvol omdat Palestijnen op de lokale Westelijke Jordaanoever samenwerkten met Israël en hielpen bij het bestrijden van Arafat en zijn Fatah-agenten.



Ondanks deze tegenslagen, beschreef Arafat later in zijn geautoriseerde biografie, deze periode als de tijd van zijn meest succesvolle staatsmanschap. Wanneer hem in de dagen na de Zesdaagse Oorlog het bericht bereikte van de vredes toenaderingen van Israël tot de onlangs verslagen Arabische landen, begrepen hij en zijn adjudant meteen dat als er ooit vrede zou komen tussen bijvoorbeeld Israël en Jordanië, de hoop op een Palestijnse staat zou vervliegen. Hij maakte zich op voor een afmattende oefening in shuttle-diplomatie doorheen de grote Arabische landen, de noodzaak predikend om onvoorwaardelijk elk vredesakkoord met de Joodse staat af te wijzen.



Arafat zal later beweren dat hij een rol heeft gespeeld in het resultaat van de Conferentie van Khartoem (augustus–september 1967), toen alle Arabische dictators unaniem gestemd hadden om het aanbod van Israël af te wijzen waarin het veel van het grondgebied dat het had bezet als gevolg van de oorlog, zou teruggeven in ruil voor vrede. Indien hij niet had ingegrepen, zou Israël wellicht vrede hebben gesloten met Jordanië en zou de Westelijke Jordaanoever teruggekeerd zijn onder Jordaanse soevereiniteit, en zou zijn droom van het leiden van een staat een doodgeboren kind zijn.



Maar terwijl Arafat ervan uit ging dat zijn plannen voor een permanente terreuroorlog enthousiast zouden onthaald worden door de Arabische leiders, was er geen noemenswaardige steun te bespeuren onder de Arabieren op de Westelijke Jordaanoever, die gemakkelijk bereid bleken om toe te geven aan de Israëlische autoriteiten. Arafat werd gedwongen te vluchten met het Israëlische leger op zijn hielen, en richtte ten slotte zijn uitvalsbasis op in de stad Salt, in het zuidwesten van Jordanië. Van daar uit voerde hij zijn terroristische aanslagen uit over de Jordaanrivier heen en begon hij clandestiene contacten te recruteren onder de officieren van het Jordaanse Legioen, waarvan bijna de helft Palestijnen waren.



De Veldslag van Karameh

Het Israëlische leger, onder het bevel van Moshe Dayan, lanceerde begin maart 1968 een beperkte invasie van Jordanië om een einde te maken aan Arafat’s aanslagen. Het doelwit was het dorp Al-Karameh, in de buurt van de rivier de Jordaan, waar de meeste mannen van Arafat waren gelegerd. Tijdens een bloedige veldslag op 21 maart 1968 [bekend als de Veldslag van Karameh] betaalden de terroristische strijders een verschrikkelijke tol. Wanneer Jordaanse artillerie troepen, onder het commando van de Palestijnen, onverwachts het vuur openden op het Israëlische leger, trokken de Israëli’s zich terug, omdat ze niet wensten dat de inval zou ontaarden in een confrontatie met Jordanië. Balans: 28 Israëlische soldaten werden gedood, daarnaast verloren 40 Jordaanse soldaten en ruim 200 terroristen van de PLO het leven



Als bewijs van zijn genialiteit als propagandist, slaagde Arafat er opnieuw in om de strategische terugtrekking van Israël om te keren in een vlucht. Hij bracht zijn verslagen en gedemoraliseerde strijdkrachten weer samen en trok aan het hoofd van een bonte stoet strijdkrachten met hun geweren schietend in de lucht, ‘zegevierend’ doorheen Salt, bewerende dat het dank zij zijn strijders was, eerder dan de vrees voor een diplomatiek incident, de terugtrekking van de Israëli’s had veroorzaakt. Arafat beweerde dat hij zowel de Palestijnse als de Jordaanse karameh (= waardigheid, in het Palestijns Arabisch) had gered, door het Israëlische leger met een hard klap terug te drijven over de Jordaanrivier, beschaamd en in complete verwarring.



Het was pure fictie maar de Arabieren geloofden het. Geld en rekruten stroomden weer binnen en Arafat kreeg de tijd om zijn strijdmacht te reconstrueren en zijn verwilderde Fatahleger te laten uitrusten. Slim gebruik makend van zijn ‘overwinning’ daagde Arafat in februari 1969 Ahmad Shukairy uit over het leiderschap van de PLO. Als pion van Nasser, steunden de Sovjets Arafat en duwden hem naar naar voren als de onbetwiste leider van de Arabische terroristische oorlog tegen Israël, terwijl de resterende afzonderlijke organisaties, de PLO en Fatah verenigd werden onder de paraplu van zijn leiderschap.



Vanaf hier werd de Sovjet-Russische betrokkenheid kritiek. Onder Russische voogdij, ondertekende in november 1969 Arafat het ‘Caïro Akkoord’, dat hem toestond om, met openlijke Egyptische en Syrische steun en geheime Russische steun, een groot deel van zijn strijdkrachten te verplaatsen naar Zuid-Libanon. Daar zetten zij de operatiecentra op om zich voor te bereiden op terroristische aanslagen tegen de noordelijke grens van Israël, terwijl Arafat en de rest van zijn strijdmacht in Jordanië achterbleven.



De drie jaren van verblijf Arafat in Jordanië waren niet zonder problemen. Regelmatig kwamen de terroristen van Fatah in aanvaring met Jordaanse soldaten (meer dan negenhonderd gewapende ontmoetingen tussen 1967 en 1970). Arafat’s mannen gebruikten Mafia tactieken voor de smokkel van sigaretten, drugs en alcohol, om geld af te persen van de plaatselijke Jordaniërs, zetten wegblokkades op om tol te eisen, en ontvoerden vooraanstaande Jordaniërs om losgeld te verkrijgen voor de financiering van “de revolutie.” Wanneer Jordaanse troepen probeerden de orde te bewaren, moeide Fatah zich en in een aantal gevallen vielen er doden. Koning Hoessein van Jordanië niet erg uit op een confrontatie met hen.



Geconfronteerd met Arafat’s dreigingen met een burgeroorlog, bood hij de PLO leider een positie aan in het Jordaanse parlement. Arafat weigerde en zei dat zijn enige doel in het leven was om Israël te vernietigen. Toen de Amerikaanse adjunct-minister van Buitenlandse Zaken, Joseph Cisco, Jordanië bezocht in april 1970, organiseerde Arafat massale anti-Amerikaanse rellen in het hele land, waarbij een Amerikaanse militaire attaché werd vermoord en een andere ontvoerd. Vernederd in het gezicht van zijn belangrijkste bondgenoot, deed Hoessein helemaal niets.

quote:Donkeyshot schreef op 03 juni 2010 @ 17:46:

OK, laten we dat vooralsnog als uitgangspunt nemen.

Dat is een verklaring waarom Israël het konvooi wil tegenhouden.

(een andere mogelijke verklaring is dat er een gerede verdenking is dat er wapens aan boord zijn die bedoeld zijn om te worden gebruikt tegen Israël)



Wat mij vooral bezighoudt is de vraag: wie profiteert er van dat die onderscheppingsaktie uitmondt in een bloedbad dat leidt tot wereldwijde begrijpelijke verontwaardiging ?Vind je dat een relevante vraag dan? Het zou wellicht relevant zijn als die activisten op die schepen die militairen in een val zouden hebben gelokt. Maar daar was in de verste verten geen sprake van. Een vergelijkbaar incident is de 'Kent State massacre', zoals het de geschiedenis is ingegaan. Het was beslist zo dat de anti-Vietnam beweging er significant door groeide, dus kun je zeggen dat zij degenen waren die 'profiteerden'. Maar met je Sherlock Holmes-bril op, kom je zo niet bij de daders.

@ Tchina,



Het is gebruikelijk om de bron te vermelden als je quote. De Vlaamse vrienden van Israël zijn niet echt de meest betrouwbare en objectieve bron als het er om gaat de geschiedenis van het Midden Oosten te reconstrueren, vrees ik. Maar bedankt voor het bevestigen van mijn eerder uitgesproken vermoedens. De Israëlische propaganda gaat er bij jou in als 'God's woord in een ouderling'.

quote:jaap schreef op 03 juni 2010 @ 16:06:

[...]





Welke toon? Je voert een link op naar wetgeving die bevestigt wat ik schreef, terwijl je het doet voorkomen alsof dat juist niet het geval is. Toch?



Welk belang Israël erbij heeft? Israël wordt overduidelijk gemotiveerd door dezelfde krijgskundige opvattingen als men in de Middeleeuwen hanteerde bij het belegeren van steden. Honger, ziekte en gebrek moet de Palestijnen op de knieën krijgen. Je moet daar een sterke maag voor hebben, of vol met haat zitten, om dat anno 2010 vol te houden. En vooral van een groep mensen die zich laten voorstaan op het collectieve leed van de Jodenvervolging in het niet al te verre verleden verwacht ik een dergelijke wreedheid niet.Oooo, wat ben ik het hier 100 % mee eens......

Goh Jaap, zijn alleen jouw bronnen maar betrouwbaar? Of is dat misschien Palestijnse propaganda?



Overigens is dat niet de oorspronkelijke bron, zoals je wel zult weten, maar historicus David Meir-Levi. Is jouw historicus beter en betrouwbaarder dan de mijne?

quote:Tchina schreef op 03 juni 2010 @ 22:31:

Goh Jaap, zijn alleen jouw bronnen maar betrouwbaar? Of is dat misschien Palestijnse propaganda?



Overigens is dat niet de oorspronkelijke bron, zoals je wel zult weten, maar historicus David Meir-Levi. Is jouw historicus beter en betrouwbaarder dan de mijne?



Nee, mijn bronnen zijn (zoals je hebt kunnen zien) niet terug te voeren op Palestijnse propaganda, maar (in dit geval) op de analyse van een Amerikaanse hoogleraar.

David Meir-Levi heeft zelfs het woord 'objectiviteit' vermoedelijk al decennia geleden uit zijn woordenboek geschrapt. Hij is 'Director of Research and Education at the Israel Peace Initiative'. Naast 'Insurance agent and investment professional', wat hem niet direct gekwalificeerd maakt als historicus.

Het 'Israel Peace Initiative' stelt zich tot doel om 'on behalf of Israel' studentengroepen te organiseren om de standpunten van Israël te verkopen aan het grote publiek.



En als die lappen tekst nou nog hout sneden...........

quote:Tchina schreef op 03 juni 2010 @ 22:31:

Goh Jaap, zijn alleen jouw bronnen maar betrouwbaar? Of is dat misschien Palestijnse propaganda?



Overigens is dat niet de oorspronkelijke bron, zoals je wel zult weten, maar historicus David Meir-Levi. Is jouw historicus beter en betrouwbaarder dan de mijne?Vast en zeker!!!

quote:wiesje123 schreef op 03 juni 2010 @ 22:49:

[...]





Vast en zeker!!!Heb je zelf nog iets zinnigs te melden?

quote:jaap schreef op 03 juni 2010 @ 22:48:

[...]





Nee, mijn bronnen zijn (zoals je hebt kunnen zien) niet terug te voeren op Palestijnse propaganda, maar (in dit geval) op de analyse van een Amerikaanse hoogleraar.

David Meir-Levi heeft zelfs het woord 'objectiviteit' vermoedelijk al decennia geleden uit zijn woordenboek geschrapt. Hij is 'Director of Research and Education at the Israel Peace Initiative'. Naast 'Insurance agent and investment professional', wat hem niet direct gekwalificeerd maakt als historicus.

Het 'Israel Peace Initiative' stelt zich tot doel om 'on behalf of Israel' studentengroepen te organiseren om de standpunten van Israël te verkopen aan het grote publiek.



En als die lappen tekst nou nog hout sneden...........



Heb je de Palestijnse lesboeken weleens bekeken? Daarin worden joden als bloeddorstige kindermoordenaars afgebeeld. Dat is wat de lagere schooljeugd daar leert.



Maar geeft niet hoor, Jaap. Jij mag vinden wat je vindt, zo ik ook mag vinden wat ik vind.



En nog even ter info: ik ben atheïst.



En om dan nog maar een keer op de esentie terug te komen. Een konvooi met hulpgoederen begeleid door honderden anti-Israëlactivisten, die van meet af aan al van plan waren de blokkade te negeren, is er louter voor de provocatie.

Overigens: vraag jij je niet af waarom Egypte de grenzen aan de andere kant van Gaza zo potdicht houdt? Hulpgoederen zouden logischerwijs van die kant toch ook binnengebracht kunnen worden?