Actueel
alle pijlers
handtekeningenactie wetswijziging partneralimentatie
maandag 21 januari 2008 om 14:24
maandag 21 januari 2008 om 14:39
Ja en nee, ik vind het afhankelijk van de omstandigheden en de keuzes die tijdens het huwelijk gezamenlijk zijn gemaakt.
Was de alimentatiegerechtigde partner tijdens het huwelijk een "profiteur" (iemand die het er flink van nam met het inkomen van de partner, zonder zelf een bijdrage aan het gezin of het gezinsinkomen te leveren), dan vind ik dat daar na een scheiding direct een einde aan gemaakt moet worden.
Anders wordt het wanneer de alimentatie gerechtigde partner tijdens het huwelijk niet werkte omdat men tijdens het huwelijk gezamenlijk besloot dat 1 van de partners thuis zou blijven, bijvoorbeeld vanwege de opvoeding van kinderen of om welke andere reden dan ook. In dat geval vind ik partneralimentatie wel op zijn plaats.
Verder denk ik dat duur en hoogte van die alimentatie ook mede af zouden moeten hangen van de mogelijkheden van de alimentatie ontvangende partner om in zijn/haar eigen inkomen te voorzien.
Was de alimentatiegerechtigde partner tijdens het huwelijk een "profiteur" (iemand die het er flink van nam met het inkomen van de partner, zonder zelf een bijdrage aan het gezin of het gezinsinkomen te leveren), dan vind ik dat daar na een scheiding direct een einde aan gemaakt moet worden.
Anders wordt het wanneer de alimentatie gerechtigde partner tijdens het huwelijk niet werkte omdat men tijdens het huwelijk gezamenlijk besloot dat 1 van de partners thuis zou blijven, bijvoorbeeld vanwege de opvoeding van kinderen of om welke andere reden dan ook. In dat geval vind ik partneralimentatie wel op zijn plaats.
Verder denk ik dat duur en hoogte van die alimentatie ook mede af zouden moeten hangen van de mogelijkheden van de alimentatie ontvangende partner om in zijn/haar eigen inkomen te voorzien.
maandag 21 januari 2008 om 14:51
Deze wet stamt nog uit de tijd dat de man kostwinner was en de vrouw geen vak had geleerd. Dan is het natuurlijk wel heel zuur als hij er op zijn 50e vandoor gaat en haar met de gebakken peren laat zitten.
Maar... tijden veranderen, vrouwen leren ook een vak en zijn steeds vaker in de gelegenheid financieel onafhankelijk te zijn. Mijn ouders zijn zes jaar geleden ook gescheiden en ik zie hoe deze wet uitnodigt tot misbruik. Mijn vader heeft de zorg voor mijn jongste zusje op zich genomen. Moet ik nog even bij vertellen dat mijn vader arbeidsongeschikt is en een uitkering heeft. Maar goed, hij zorgt dus voor mijn zusje. Mijn moeder betaalt niks aan hem. Sterker nog, hij moet háár betalen. Hij betaalt elke maand 400 euro aan haar waarmee haar uitkering wordt aangevuld tot bijstandsniveau. Als je dan weet dat zijn totaalinkomen nog geen 1300 euro is (minus die 400 is dus 900 euro!) waarvan hij en mijn zusje moeten eten... Zij krijgt dus per saldo meer dan hij... ik kan niet tegen zulk soort onrecht.
Mijn moeder geeft mijn vader de schuld van de scheiding en weigert daarom te gaan werken ('hij mag het best voelen'). Die man heeft dus werkelijk geen rooie cent te besteden dankzij die fijne wet. En niemand die mijn ma achter haar broek aanzit om te gaan werken, het is wel lekker goedkoop zo. Waarmee je dus in een vicieuze cirkel belandt.
Conclusie wat mij betreft: partneralimentatie voor max drie jaar om iemand de tijd te geven om eventueel (om) te scholen en naar de arbeidsmarkt te gaan en daarna op eigen benen te staan.
Maar... tijden veranderen, vrouwen leren ook een vak en zijn steeds vaker in de gelegenheid financieel onafhankelijk te zijn. Mijn ouders zijn zes jaar geleden ook gescheiden en ik zie hoe deze wet uitnodigt tot misbruik. Mijn vader heeft de zorg voor mijn jongste zusje op zich genomen. Moet ik nog even bij vertellen dat mijn vader arbeidsongeschikt is en een uitkering heeft. Maar goed, hij zorgt dus voor mijn zusje. Mijn moeder betaalt niks aan hem. Sterker nog, hij moet háár betalen. Hij betaalt elke maand 400 euro aan haar waarmee haar uitkering wordt aangevuld tot bijstandsniveau. Als je dan weet dat zijn totaalinkomen nog geen 1300 euro is (minus die 400 is dus 900 euro!) waarvan hij en mijn zusje moeten eten... Zij krijgt dus per saldo meer dan hij... ik kan niet tegen zulk soort onrecht.
Mijn moeder geeft mijn vader de schuld van de scheiding en weigert daarom te gaan werken ('hij mag het best voelen'). Die man heeft dus werkelijk geen rooie cent te besteden dankzij die fijne wet. En niemand die mijn ma achter haar broek aanzit om te gaan werken, het is wel lekker goedkoop zo. Waarmee je dus in een vicieuze cirkel belandt.
Conclusie wat mij betreft: partneralimentatie voor max drie jaar om iemand de tijd te geven om eventueel (om) te scholen en naar de arbeidsmarkt te gaan en daarna op eigen benen te staan.
maandag 21 januari 2008 om 15:03
Ik begrijp het niet helemaal: als je het niet eens bent met het bedrag, dan ga je toch niet akkoord? Dan teken je het convenant toch niet? Dan neem je zelf een advocaat die voor je uit gaat zoeken hoeveel je dan wel kunt betalen.
Beter is nog een gezamenlijk advocaat (of een mediator): die kiest geen partij.
Volgens mij is meneer gewoon verbitterd omdat ie overal mee akkoord is gegaan en wil ie nu alles terugdraaien. Ja, heel vervelend, maar daar had ie toch eerder over na moeten denken.
Verder vind ik partneralimentatie overigens ook een hopeloos ouderwets iets. Welke vrouw wil er nou nog jarenlang haar handje ophouden bij haar ex? (nou ja, misschien beter dan de sociale dienst voor sommigen)
Beter is nog een gezamenlijk advocaat (of een mediator): die kiest geen partij.
Volgens mij is meneer gewoon verbitterd omdat ie overal mee akkoord is gegaan en wil ie nu alles terugdraaien. Ja, heel vervelend, maar daar had ie toch eerder over na moeten denken.
Verder vind ik partneralimentatie overigens ook een hopeloos ouderwets iets. Welke vrouw wil er nou nog jarenlang haar handje ophouden bij haar ex? (nou ja, misschien beter dan de sociale dienst voor sommigen)
maandag 21 januari 2008 om 15:04
maandag 21 januari 2008 om 17:52
Sociale dienst verhaalt de uitkering op de ex-partner voorzover die een inkomen heeft. als je als vrouw afhankelijk wordt van de bijstand na een scheiding heb je dus helemaal geen keuze, je moet dat geld van je ex aannemen.
En als je ooit samen hebt besloten dat de vrouw haar baan opzegt om voor de kinderen te gaan zorgen is het id wel zuur als manlief er dan vandoor gaat en zij niet meer an de bak komt of voor een veel lager salaris dan ze gehad zou hebben als ze niet gestopt was. daaro zou ik het gen enkele vrouw aanraden om vollledig te stoppen met werken, want zeker als je merdere kinderen krijgt ben je er zo 10 jaar uit en dat haal je nooit meer in. daarnaast bouw je als je niet werkt ook geen pensieon op.
maandag 21 januari 2008 om 19:16
O hier is het wel gebeurd hoor, Sis, in heel goed overleg.
Het is nou eenmaal bij wet vastgelegd dat de minstverdienende partner (dat was ik) moet kunnen blijven leven zoals hij/zij gewend was tijdens het huwelijk.
Mijn exman en ik zijn zelf een bedrag overeen gekomen en dat was veel minder dan dat ie naar draagkracht moest betalen volgens de alimentatieberekening. Wettelijk had ik recht op meer. En ik had een salaris waar ik wel van kon leven, maar niet zoals ik gewend was, ik had een erg luxe leven in mijn huwelijk, ik zou elk dubbeltje om moeten hebben draaien. Ex vond dat dat niet kon, de beste ex ter wereld. Ik kreeg een bedrag per maand wat hoger was dan mijn salaris, dus ik had het wel lekker.
Ex betaalde zonder morren, dat was helemaal geen issue bij ons.
Inmiddels heb ik een veel beter betaalde baan en wij hadden afgesproken dat ie dan gewoon minder zou gaan betalen maar nog wel tot het niveau wat ik gewend was tijdens huwelijk.
Was helemaal niet meer nodig, want ik ben gaan samenwonen, dus de alimentatie hield op en terecht natuurlijk.
En als nu de nood aan de man zou komen, dan kan ik altijd nog bij hem aankloppen.
Je kunt niet verwachten, Sis, dat als je 20 jaar een bepaalde levensstandaard gewend bent geweest, dat je dan ineens van een laag inkomen moet rondkomen omdat je gaat scheiden.
Mits de ex draagkrachtig is (en dat wordt netjes berekend) en dat is mijn ex.
Het is nou eenmaal bij wet vastgelegd dat de minstverdienende partner (dat was ik) moet kunnen blijven leven zoals hij/zij gewend was tijdens het huwelijk.
Mijn exman en ik zijn zelf een bedrag overeen gekomen en dat was veel minder dan dat ie naar draagkracht moest betalen volgens de alimentatieberekening. Wettelijk had ik recht op meer. En ik had een salaris waar ik wel van kon leven, maar niet zoals ik gewend was, ik had een erg luxe leven in mijn huwelijk, ik zou elk dubbeltje om moeten hebben draaien. Ex vond dat dat niet kon, de beste ex ter wereld. Ik kreeg een bedrag per maand wat hoger was dan mijn salaris, dus ik had het wel lekker.
Ex betaalde zonder morren, dat was helemaal geen issue bij ons.
Inmiddels heb ik een veel beter betaalde baan en wij hadden afgesproken dat ie dan gewoon minder zou gaan betalen maar nog wel tot het niveau wat ik gewend was tijdens huwelijk.
Was helemaal niet meer nodig, want ik ben gaan samenwonen, dus de alimentatie hield op en terecht natuurlijk.
En als nu de nood aan de man zou komen, dan kan ik altijd nog bij hem aankloppen.
Je kunt niet verwachten, Sis, dat als je 20 jaar een bepaalde levensstandaard gewend bent geweest, dat je dan ineens van een laag inkomen moet rondkomen omdat je gaat scheiden.
Mits de ex draagkrachtig is (en dat wordt netjes berekend) en dat is mijn ex.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 21 januari 2008 om 19:19
Ik moet er dan bij vermelden dat onze scheiding ook soepel verliep, nooit geruzie gehad over geld of goederen en hij betaalde mij de helft van de overwaarde van ons huis, waar hij is blijven wonen.
Als je met veel ruzie en geweld uit elkaar gaat, dan gaan de zaken wel anders, maar alimentatie wordt naar draagkracht en bij wet berekend.
Risico van huwelijk en scheiding.
Als je met veel ruzie en geweld uit elkaar gaat, dan gaan de zaken wel anders, maar alimentatie wordt naar draagkracht en bij wet berekend.
Risico van huwelijk en scheiding.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 21 januari 2008 om 19:31
Yasmijn, even vooropgesteld dat ik iedereen het beste gun en het plezierig vind om te lezen dat jij en je ex in goed overleg zo'n prettige regeling hebben kunnen treffen, ben ik het toch niet helemaal met je eens.
Jij stelt: "Je kunt niet verwachten, dat als je 20 jaar een bepaalde levensstandaard gewend bent geweest, dat je dan ineens van een laag inkomen moet rondkomen omdat je gaat scheiden." Ik ben het daar niet mee eens. Waarom zou je dat niet kunnen verwachten? Je hebt als partner namelijk, van de andere kant bekeken, 20 jaar lang kunnen genieten van de luxe die de andere partner binnen bracht! Waarom zou dat dan nog 16 jaar door moeten gaan? Waarom zou je niet in je eigen inkomen kunnen voorzien. Misschien is dat inkomen dan wel lager, maar het is wel helemaal van jezelf. En persoonlijk vind ik toch echt meer bevrediging in mijn eigen geld als in dat van een ander. Bovendien, voor niets gaat de zon op! Iedereen moet hard werken voor zijn centjes, waarom een gescheiden vrouw niet?
(Overigens, mijn commentaar gaat wel over het hier en nu. Wanneer we het hebben over een oudere dame die kinderen kreeg in de tijd waarin het nog heel normaal was dat de moeder na de bevalling voorgoed thuis bleef, dan ligt de situatie in mijn ogen wel anders).
Jij stelt: "Je kunt niet verwachten, dat als je 20 jaar een bepaalde levensstandaard gewend bent geweest, dat je dan ineens van een laag inkomen moet rondkomen omdat je gaat scheiden." Ik ben het daar niet mee eens. Waarom zou je dat niet kunnen verwachten? Je hebt als partner namelijk, van de andere kant bekeken, 20 jaar lang kunnen genieten van de luxe die de andere partner binnen bracht! Waarom zou dat dan nog 16 jaar door moeten gaan? Waarom zou je niet in je eigen inkomen kunnen voorzien. Misschien is dat inkomen dan wel lager, maar het is wel helemaal van jezelf. En persoonlijk vind ik toch echt meer bevrediging in mijn eigen geld als in dat van een ander. Bovendien, voor niets gaat de zon op! Iedereen moet hard werken voor zijn centjes, waarom een gescheiden vrouw niet?
(Overigens, mijn commentaar gaat wel over het hier en nu. Wanneer we het hebben over een oudere dame die kinderen kreeg in de tijd waarin het nog heel normaal was dat de moeder na de bevalling voorgoed thuis bleef, dan ligt de situatie in mijn ogen wel anders).
maandag 21 januari 2008 om 19:31
Ik kan de link uit de openingspost niet ophalen ... een korte toelichting zou me dus zeer wenselijk zijn.
Tientje, is het niet zo dat jouw vader in aanmerking komt voor een aanvulling op zijn inkomen tot bijstandsniveau? Of moet 'ie de alimentatieregeling openbreken omdat het niet kán zijn toegestaan dat hij met zijn dochter onder bijstandsniveau leeft.
Okee, het gaat maar om 100 tot 200 euro per maand, maar dat is een hele hoop geld in die regionen van inkomen.
Tientje, is het niet zo dat jouw vader in aanmerking komt voor een aanvulling op zijn inkomen tot bijstandsniveau? Of moet 'ie de alimentatieregeling openbreken omdat het niet kán zijn toegestaan dat hij met zijn dochter onder bijstandsniveau leeft.
Okee, het gaat maar om 100 tot 200 euro per maand, maar dat is een hele hoop geld in die regionen van inkomen.
anoniem_37392 wijzigde dit bericht op 21-01-2008 19:32
Reden: ik had het over een verkeerde poster.
Reden: ik had het over een verkeerde poster.
% gewijzigd
maandag 21 januari 2008 om 19:42
mamzelle..
Indien een huwelijk minimaal 5 JAAR geduurd heeft, dient er MINIMAAL 12 JAAR PARTNERALIMENTATIE
Betaald te worden, zijnde minimaal 60% van het inkomen maar in vele gevallen nog veel meer!!!
Partneralimentatie zou b.v. gerelateerd moeten worden aan de duur die het huwelijk bestaan heeft, de aanwezigheid van kinderen, de leeftijd van de kinderen, zelfs de schuldvraag zou in een aantal gevallen aan de orde moeten komen.
Waarom mag een alimentatiegenietster 12 jaar lang op de bank blijven zitten terwijl een vrouw met kinderen, zelfs met een baby die een uitkering ontvangt, wel direkt verplicht te gaan werken???
VROUWEN DIE MET EEN GESCHEIDEN MAN LEVEN MOETEN WERKEN OM DE LUXE VAN DE EX IN STAND TE HOUDEN.
(hun inkomen wordt nl. bij de draagkracht van de man geteld)
Dit zijn maar enkele voorbeelden van deze kromme wetgeving!
HET IS HOOG TIJD VOOR EEN EERLIJKE
WETGEVING !!!
Indien een huwelijk minimaal 5 JAAR geduurd heeft, dient er MINIMAAL 12 JAAR PARTNERALIMENTATIE
Betaald te worden, zijnde minimaal 60% van het inkomen maar in vele gevallen nog veel meer!!!
Partneralimentatie zou b.v. gerelateerd moeten worden aan de duur die het huwelijk bestaan heeft, de aanwezigheid van kinderen, de leeftijd van de kinderen, zelfs de schuldvraag zou in een aantal gevallen aan de orde moeten komen.
Waarom mag een alimentatiegenietster 12 jaar lang op de bank blijven zitten terwijl een vrouw met kinderen, zelfs met een baby die een uitkering ontvangt, wel direkt verplicht te gaan werken???
VROUWEN DIE MET EEN GESCHEIDEN MAN LEVEN MOETEN WERKEN OM DE LUXE VAN DE EX IN STAND TE HOUDEN.
(hun inkomen wordt nl. bij de draagkracht van de man geteld)
Dit zijn maar enkele voorbeelden van deze kromme wetgeving!
HET IS HOOG TIJD VOOR EEN EERLIJKE
WETGEVING !!!
maandag 21 januari 2008 om 19:48
bovengenoemde is een reactie van de betreffende vrouw die dit gestart is..
zelf heb ik ook een partner met een exvrouw en kinderen. in ons geval geen partnerali maar wel te maken met haar bijstand.. ik moet straks mijn fin.gegevens openbaar gooien om mee te gaan dragen in HAAR bijstand.omdat wij samenwonen.... dit zou betekenen dat ik aan het werk ben om haar mee te onderhouden.. dat dacth ik dus ff niet. ze gaat zelf maar aan het werk.. ik heb net een baby van een paar maanden oud.. ik moet ook weer aan het werk anders wordt ik ook niet betaald. wij kunnen niets op gaan bouwen want elk extra verdiende centen zouden dan naar haar moeten gaan?? niet echt een eerlijke oplossing toch?.
zelf heb ik ook een partner met een exvrouw en kinderen. in ons geval geen partnerali maar wel te maken met haar bijstand.. ik moet straks mijn fin.gegevens openbaar gooien om mee te gaan dragen in HAAR bijstand.omdat wij samenwonen.... dit zou betekenen dat ik aan het werk ben om haar mee te onderhouden.. dat dacth ik dus ff niet. ze gaat zelf maar aan het werk.. ik heb net een baby van een paar maanden oud.. ik moet ook weer aan het werk anders wordt ik ook niet betaald. wij kunnen niets op gaan bouwen want elk extra verdiende centen zouden dan naar haar moeten gaan?? niet echt een eerlijke oplossing toch?.
maandag 21 januari 2008 om 20:05
Nummerzoveel, ik ben van die oude generatie
Ook nog een detail: ex wilde scheiden, ik niet.
En daarbij, ik betaal ook mee aan de alimentatie voor de ex van mijn vriend.
Ik heb daar geen moeite mee, de relaties zijn onderling allemaal goed en zij is niet in staat tot werken door omstandigheden, en er is ook een kind bij betrokken en ik gun iedereen het beste.
Zoals mijn exman mij ook gunt. Maar ik ontvang het niet meer omdat ik een goede baan heb en samenwoon met iemand met ook een goede baan.
Als ik nog alleen was geweest, had mijn ex met liefde mijn inkomen aangevuld en waarom zou ik me schuldig voelen?
Hij en ik hebben samen een bedrijf opgebouwd, dat hebben we best wel samen gedaan, en ik had nooit een betaalde baan buitenshuis, omdat ik meewerkte in het bedrijf en mijn kind had.
Hij heeft het bedrijf nog, ik ben eruit gestapt en heb ook niet liggen zeiken over dat ik de helft van de winst mee moest hebben of wat dan ook.
Dussss.
Ook nog een detail: ex wilde scheiden, ik niet.
En daarbij, ik betaal ook mee aan de alimentatie voor de ex van mijn vriend.
Ik heb daar geen moeite mee, de relaties zijn onderling allemaal goed en zij is niet in staat tot werken door omstandigheden, en er is ook een kind bij betrokken en ik gun iedereen het beste.
Zoals mijn exman mij ook gunt. Maar ik ontvang het niet meer omdat ik een goede baan heb en samenwoon met iemand met ook een goede baan.
Als ik nog alleen was geweest, had mijn ex met liefde mijn inkomen aangevuld en waarom zou ik me schuldig voelen?
Hij en ik hebben samen een bedrijf opgebouwd, dat hebben we best wel samen gedaan, en ik had nooit een betaalde baan buitenshuis, omdat ik meewerkte in het bedrijf en mijn kind had.
Hij heeft het bedrijf nog, ik ben eruit gestapt en heb ook niet liggen zeiken over dat ik de helft van de winst mee moest hebben of wat dan ook.
Dussss.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 21 januari 2008 om 20:07
maandag 21 januari 2008 om 20:15
@Yasmijn
In jouw geval vind ik inderdaad dat jij, gezien je generatie, wel recht hebt op alimentatie. In de tijd dat jij jouw huwelijk aanging, hoorde alimentatie ook bij de rechten en plichten waar jullie op dat moment beiden voor tekenden. En ook vind ik het gegeven dat jij al die tijd in de eigen zaak meewerkte wel degelijk meetellen. Al met al hebben jullie het dus in goed overleg opgelost en dat vind ik prijzenswaardig (zoals ik ook al eerder aangaf).
De vraag wie er wilde scheiden vind ik dan weer minder relevant. Als 1 van beiden niet gelukkig meer is in een relatie, dan is het niet meer wat het was. Ik kan me niet voorstellen dat een huwelijk gelukkig kan zijn als maar een partner er mee verder wil (voor geen beiden overigens).
In jouw geval vind ik inderdaad dat jij, gezien je generatie, wel recht hebt op alimentatie. In de tijd dat jij jouw huwelijk aanging, hoorde alimentatie ook bij de rechten en plichten waar jullie op dat moment beiden voor tekenden. En ook vind ik het gegeven dat jij al die tijd in de eigen zaak meewerkte wel degelijk meetellen. Al met al hebben jullie het dus in goed overleg opgelost en dat vind ik prijzenswaardig (zoals ik ook al eerder aangaf).
De vraag wie er wilde scheiden vind ik dan weer minder relevant. Als 1 van beiden niet gelukkig meer is in een relatie, dan is het niet meer wat het was. Ik kan me niet voorstellen dat een huwelijk gelukkig kan zijn als maar een partner er mee verder wil (voor geen beiden overigens).
maandag 21 januari 2008 om 20:15
Heeft hij zich al gemeld bij het CWI voor een bijstandsuitkering? En ontvangt hij de alleenstaande ouderkorting en alle andere eventueel van toepassing zijnde heffingskortingen? Het minimum voor een alleenstaande ouder is 1080 euro. De AOK is alleen al 121 euro per maand, scheelt toch een hoop. Eerlijk gezegd ben ik dergelijke casus nog niet eerder tegengekomen (iemand die qua inkomsten boven het minimum zit, maar door alimenatie te moeten betalen eronder komt), maar feit is dat hij per saldo 180 euro tekort komt. Ik zou hem meteen naar het CWI sturen.
maandag 21 januari 2008 om 20:16
Zo is dat, Kreng.
Anderzijds is het ook zuur voor de man als vrouwlief er met een ander vandoor gaat en hij haar daarvoor nog moet betalen ook.
De nieuwe partner van vrouwlief wordt dan op een ander adres ingeschreven, zodat de gedumpte ex-man alimentatie kan blijven betalen. En de kinderen worden verzocht om hun vader wijs te maken dat moeder géén nieuwe partner heeft. Dit is geen fictie...
maandag 21 januari 2008 om 20:17
Waarom zou je dat niet kunnen verwachten Yas? Er zijn zoveel mensen die het opeens met veel en veel minder moeten doen, na bv ziekte of ontslag.
Dan staat er ook niemand klaar om je salaris / uitkering aan te vullen tot het niveau dat je gewend was. Vind ik geen argument.
Ik kan me nog wat voorstellen als het gaat over vrouwen van voor 1960 / 1965, die hebben inderdaad amper de mogelijkheid gehad om te leren en werken. Van vrouwen die daarna zijn geboren mag je verwachten dat ze voor zichzelf kunnen zorgen, wij hebben keuzes kunnen maken. Heb je achteraf de verkeerde keuze gemaakt, waarom zou een ander daarvoor moeten betalen? Als iemand thuis wil blijven om voor haar kind te zorgen, prima maar als je er alleen voor komt te staan dan heb je er zelf voor gezorgd dat je in inkomen achteruit gaat.
Dan staat er ook niemand klaar om je salaris / uitkering aan te vullen tot het niveau dat je gewend was. Vind ik geen argument.
Ik kan me nog wat voorstellen als het gaat over vrouwen van voor 1960 / 1965, die hebben inderdaad amper de mogelijkheid gehad om te leren en werken. Van vrouwen die daarna zijn geboren mag je verwachten dat ze voor zichzelf kunnen zorgen, wij hebben keuzes kunnen maken. Heb je achteraf de verkeerde keuze gemaakt, waarom zou een ander daarvoor moeten betalen? Als iemand thuis wil blijven om voor haar kind te zorgen, prima maar als je er alleen voor komt te staan dan heb je er zelf voor gezorgd dat je in inkomen achteruit gaat.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 21 januari 2008 om 20:21
