Actueel
alle pijlers
handtekeningenactie wetswijziging partneralimentatie
maandag 21 januari 2008 om 14:24
maandag 21 januari 2008 om 20:43
Ik vind 't in het huidige tijdsbeeld nogal achterhaald. Vrouwen en mannen kunnen beiden werken en beiden een inkomen verdienen. En ze kunnen bij een huwelijk (dan wel andere duurzame relatievorm) onderling afspraken maken over eventuele alimentatieverplichtingen. Als een van beiden stopt met werken of drastisch minder gaat werken (bv omdat er kinderen komen), kunnen beiden onderling afspraken maken over hoe dat eventueel te compenseren zou de relatie onverhoopt eindigen. Geen enkele reden waarom de wetgever dat voor twee bij 't volle verstand zijnde volwassenen zou moeten regelen, m.i.
maandag 21 januari 2008 om 21:32
quote:Zuss schreef op 21 januari 2008 @ 18:58:
Partneralimentatie is de grootste kul die er bestaat. Waarom zou je ex voor jouw leven moeten betalen?
Omdat 'ik' destijds in samenspraak met 'ex' besloten heb om (met welke reden dan ook) te stoppen met werken zodat 'ex' zijn carrière kon najagen! En omdat 'ik' dan niet later een rekening gepresenteerd wil krijgen voor deze gezamenlijke keuze en mijn 'ex' inclusief carrière volledig de dans ontspringt! Dit is wellicht de situatie van de 'voor 1960 vrouwen', maar kan ook heel goed een hier en nu keuze zijn binnen een huwelijk!
Je kan het niet eens zijn met vrouwen die er, samen met partner, er voor kiezen te stoppen met werken. Je kan het zelf dom en stom vinden, maar dat wil nog niet zeggen dat deze vrouwen dan maar zelf hun boontjes mogen dopen na een scheiding wanneer door beide partners een keuze is gemaakt!
Partneralimentatie is de grootste kul die er bestaat. Waarom zou je ex voor jouw leven moeten betalen?
Omdat 'ik' destijds in samenspraak met 'ex' besloten heb om (met welke reden dan ook) te stoppen met werken zodat 'ex' zijn carrière kon najagen! En omdat 'ik' dan niet later een rekening gepresenteerd wil krijgen voor deze gezamenlijke keuze en mijn 'ex' inclusief carrière volledig de dans ontspringt! Dit is wellicht de situatie van de 'voor 1960 vrouwen', maar kan ook heel goed een hier en nu keuze zijn binnen een huwelijk!
Je kan het niet eens zijn met vrouwen die er, samen met partner, er voor kiezen te stoppen met werken. Je kan het zelf dom en stom vinden, maar dat wil nog niet zeggen dat deze vrouwen dan maar zelf hun boontjes mogen dopen na een scheiding wanneer door beide partners een keuze is gemaakt!
maandag 21 januari 2008 om 21:42
quote:Zuss schreef op 21 januari 2008 @ 21:36:
imac, ik moet toch ook mijn eigen boontjes doppen? Waarom jij dan niet?
Laat ik even voorop stellen dat ik met 'ik' niet mijzelf bedoel
Maar waarom ik vind dat vrouwen niet per definitie hun eigen boontje hoeven te doppen is omdat er vaak afspraken binnen een huwelijk worden gemaakt en ik vind niet dat wanneer het huwelijk voorbij is, de afspraken ook zomaar verbroken kunnen worden.
Ik vind dat wanneer en vrouw flink heeft bijgedragen aan de carrière van haar man (en dit heeft ze wanneer ze dit faciliteert door thuis te blijven en hem de kans geeft om dit te doen), zij na een scheiding niet opeens op een houtje hoeft te bijten. Zij heeft dan net zo goed bijgedragen aan de goede baan van ex-manlief en daar mag zij best nog wat van terug zien.
Laat ik ook stellen dat ik begrijp dat er genoeg situaties zijn waar de vrouw eigenlijk allemaal profiteert! Maar ik vond jouw stelling in twee zinnetjes nogal kort door de bocht.
imac, ik moet toch ook mijn eigen boontjes doppen? Waarom jij dan niet?
Laat ik even voorop stellen dat ik met 'ik' niet mijzelf bedoel
Maar waarom ik vind dat vrouwen niet per definitie hun eigen boontje hoeven te doppen is omdat er vaak afspraken binnen een huwelijk worden gemaakt en ik vind niet dat wanneer het huwelijk voorbij is, de afspraken ook zomaar verbroken kunnen worden.
Ik vind dat wanneer en vrouw flink heeft bijgedragen aan de carrière van haar man (en dit heeft ze wanneer ze dit faciliteert door thuis te blijven en hem de kans geeft om dit te doen), zij na een scheiding niet opeens op een houtje hoeft te bijten. Zij heeft dan net zo goed bijgedragen aan de goede baan van ex-manlief en daar mag zij best nog wat van terug zien.
Laat ik ook stellen dat ik begrijp dat er genoeg situaties zijn waar de vrouw eigenlijk allemaal profiteert! Maar ik vond jouw stelling in twee zinnetjes nogal kort door de bocht.
maandag 21 januari 2008 om 21:47
Ik denk overigens wel dat een wetswijziging goed zal zijn. Ik ben namelijk wel van mening dat partner alimentatie goed getoetst dient te worden. Beter dan nu.
Wanneer blijkt dat de vrouw evengoed is blijven werken, maar de man bijvoorbeeld meer ambitie had, vind ik het al heel anders. Dan heeft de vrouw niets opgegeven voor haar man, maar ontbrak het haar zelf aan de ambitie.
Op een of andere manier zou naar aanleiding van het gezamenlijk verleden een toetsing moeten plaatsvinden. Hoe weet ik niet precies, maar nu lijkt het ook niet altijd eerlijk te gaan.
Wanneer blijkt dat de vrouw evengoed is blijven werken, maar de man bijvoorbeeld meer ambitie had, vind ik het al heel anders. Dan heeft de vrouw niets opgegeven voor haar man, maar ontbrak het haar zelf aan de ambitie.
Op een of andere manier zou naar aanleiding van het gezamenlijk verleden een toetsing moeten plaatsvinden. Hoe weet ik niet precies, maar nu lijkt het ook niet altijd eerlijk te gaan.
maandag 21 januari 2008 om 22:07
Niet mee eens. Het idee van de vrouw die de carriere van haar man ondersteunt is al 'eeuwen' achterhaald. De vrouwen die nu thuis blijven kiezen daar zeer bewust voor. Je moet wel onder een steen vandaan komen wil je niet weten wat de consequenties daarvan kunnen zijn.
En daarbij, wat faciliteer je nu aan je man's carriere door thuis te blijven? Zonder jou maakt hij ook wel carriere hoor, dan laat ie de was gewoon door de werkster doen.
(de 'je'is niet persoonlijk bedoelt dan )
En daarbij, wat faciliteer je nu aan je man's carriere door thuis te blijven? Zonder jou maakt hij ook wel carriere hoor, dan laat ie de was gewoon door de werkster doen.
(de 'je'is niet persoonlijk bedoelt dan )
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 21 januari 2008 om 22:13
maandag 21 januari 2008 om 22:36
quote:Zamirah schreef op 21 januari 2008 @ 20:14:
Tja, dat krijg je als je iets begint met een man met een verleden.
Dan weet je van te voren dat hij zijn verantwoordelijkheden heeft. T.o.v. ex en kinderen.
dat zeg je heel goed.. HIJ heeft een verantwoordelijkheid naar zijn kids.. IK NIET.. indirect betaal ik al mee aan zijn kinderen.. zij eten slapen douchen etc hier ook. geen probleem mee.. de kids hebben hier namelijk niet om gevraagd..
trouwens... al woon je samen en ga je bij elkaar weg dan is er totaal geen sprake van partneralimentatie... dus waarom via een huwelijk wel? er zijn uitzonderingen dat zeker.. maar ik werk 40 uur per week een slag in de rondte.. en moet ik dan meegaan betalen aan haar die fijn koffie gaat drinken her en der.. ?
Tja, dat krijg je als je iets begint met een man met een verleden.
Dan weet je van te voren dat hij zijn verantwoordelijkheden heeft. T.o.v. ex en kinderen.
dat zeg je heel goed.. HIJ heeft een verantwoordelijkheid naar zijn kids.. IK NIET.. indirect betaal ik al mee aan zijn kinderen.. zij eten slapen douchen etc hier ook. geen probleem mee.. de kids hebben hier namelijk niet om gevraagd..
trouwens... al woon je samen en ga je bij elkaar weg dan is er totaal geen sprake van partneralimentatie... dus waarom via een huwelijk wel? er zijn uitzonderingen dat zeker.. maar ik werk 40 uur per week een slag in de rondte.. en moet ik dan meegaan betalen aan haar die fijn koffie gaat drinken her en der.. ?
maandag 21 januari 2008 om 22:43
welke man heeft tegenwordig geen verleden.. evenals de vrouwen?
dus de opmerking . je wist waar je aan begon is onzin...
de vrouwen die partnerali krijgen en een nieuwe partner hebben gaan niet samenwonen want:
1- ze raken hun uitkering kwijt
2- alle kortingen als alleenstaande ouder
3- alle kwijtscheldingen
4-de nieuwe partner moet die kosten op gaan vangen en dat willen ze niet (terrecht trouwens) en zo kan ik nog even doorgaan..
dus..
ze blijven fijn in een bijstand hangen want waarom 40 uur werken vor hetzelfde bedrag dan wat je vangt in de bijstand of uitkering?
en uitzonderingen daargelaten.. ken er ook genoeg die het liefst zo snel mogelijk een baan hebben..
denk dat we in een tijd leven waarin thuisblijven al niet meer haalbaar is om een normaal leven te hebben.. waarom hun dan wel?
jaloezie?? nee dat absoluut niet... ik werk liever 60 uur per week dan mn handje op te moeten houden bij een uitkeringsinstantie..
dus de opmerking . je wist waar je aan begon is onzin...
de vrouwen die partnerali krijgen en een nieuwe partner hebben gaan niet samenwonen want:
1- ze raken hun uitkering kwijt
2- alle kortingen als alleenstaande ouder
3- alle kwijtscheldingen
4-de nieuwe partner moet die kosten op gaan vangen en dat willen ze niet (terrecht trouwens) en zo kan ik nog even doorgaan..
dus..
ze blijven fijn in een bijstand hangen want waarom 40 uur werken vor hetzelfde bedrag dan wat je vangt in de bijstand of uitkering?
en uitzonderingen daargelaten.. ken er ook genoeg die het liefst zo snel mogelijk een baan hebben..
denk dat we in een tijd leven waarin thuisblijven al niet meer haalbaar is om een normaal leven te hebben.. waarom hun dan wel?
jaloezie?? nee dat absoluut niet... ik werk liever 60 uur per week dan mn handje op te moeten houden bij een uitkeringsinstantie..
maandag 21 januari 2008 om 22:50
Indien een huwelijk minimaal 5 JAAR geduurd heeft, dient er MINIMAAL 12 JAAR PARTNERALIMENTATIE
Betaald te worden, zijnde minimaal 60% van het inkomen maar in vele gevallen nog veel meer!!!
Dat is niet waar. Partneralimentatie wordt berekend door het besteedaar netto gezinsinkomen te nemen per maand ten tijde van het huwelijk, daarvan de kosten kinderen af te halen (dat gaat met kinderbijslagpunten en volgens een tabel) en daarvan 60% is de behoefte van de ex. Daarvan gaat nog af wat degene zelf verdient of geacht wordt te kunnen verdienen.
Het huwelijk wordt vaak gezien als iets romantisch maar is eigenlijk puur iets zakelijks. En als je uit elkaar gaat wordt dat ook zakelijk afgerekend, als exgehuwden heb je een onderhoudsplicht naar elkaar toe. Wil je dat niet, dan moet je niet trouwen maar kiezen voor bijv een samenlevingsovereenkomst met testamenten.
Betaald te worden, zijnde minimaal 60% van het inkomen maar in vele gevallen nog veel meer!!!
Dat is niet waar. Partneralimentatie wordt berekend door het besteedaar netto gezinsinkomen te nemen per maand ten tijde van het huwelijk, daarvan de kosten kinderen af te halen (dat gaat met kinderbijslagpunten en volgens een tabel) en daarvan 60% is de behoefte van de ex. Daarvan gaat nog af wat degene zelf verdient of geacht wordt te kunnen verdienen.
Het huwelijk wordt vaak gezien als iets romantisch maar is eigenlijk puur iets zakelijks. En als je uit elkaar gaat wordt dat ook zakelijk afgerekend, als exgehuwden heb je een onderhoudsplicht naar elkaar toe. Wil je dat niet, dan moet je niet trouwen maar kiezen voor bijv een samenlevingsovereenkomst met testamenten.
maandag 21 januari 2008 om 22:56
quote:Zuss schreef op 21 januari 2008 @ 22:21:
Nou, dan heeft nrzoveel toch gelijk?
Nog niet misschien!
Van mijn vriendinnen van dezelfde leeftijd heeft iedereen een carriere.
Zou een beetje dom zijn om dat niet te doen nadat je het VWO hebt doorlopen.
Alleen: wij, ex en ik, werden zelfstandig ondernemers.
En met succes.
Nou, dan heeft nrzoveel toch gelijk?
Nog niet misschien!
Van mijn vriendinnen van dezelfde leeftijd heeft iedereen een carriere.
Zou een beetje dom zijn om dat niet te doen nadat je het VWO hebt doorlopen.
Alleen: wij, ex en ik, werden zelfstandig ondernemers.
En met succes.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 21 januari 2008 om 23:08
Vind dat hier door een aantal mensen (en ik bedoel dus niet iedereen) wel heel makkelijk gedacht wordt. En als ik eerlijk ben dacht ik er ook makkelijk over voordat ik ging scheiden want je weet je regeltjes niet.
Ja ik krijg partneralimentatie en ja ik heb er recht op omdat de wetgeving zo is en ja ik vind het een goede wetgeving.
Wij zijn 19 jaar samen geweest waarvan 8 jaar getrouwd. Dat wij begonnen was ik kostwinnaar en hij nog in opleiding. Toen er kinderen kwamen is hij vol voor zijn carriere gegaan en ik parttime gaan werken (bewuste keuze van beide, dus je hoort mij niet klagen). Nu gingen wij scheiden en vond hij dat ik ook wel fulltime kon gaan werken. Tja ik vind dat niet fair naar de kinderen toe. Moeten zij dan opeens 5 dagen per week naar de opvang? Dat is niet de keuze die wij toen hebben gemaakt. En er zijn strikte regels voor het berekenen van de alimentatie, er wordt gekeken naar koopkracht, mogelijkheden en behoeftes. En nee ik hoef echt niet netzoveel over te houden als hij maar ik wil ook niet opeens van een 'rijk'leven naar de 'goot'(even heel zwart-wit gezegd). Dat zou namelijk betekenen dat mijn kinderen ook in hun levenstijl moeten veranderen. En dan moet je je afvragen waarom zou dat moeten? En nee ik hoef echt niet het ondereste uit de kan maar ik hoef ook niet onderin te liggen
Ja ik krijg partneralimentatie en ja ik heb er recht op omdat de wetgeving zo is en ja ik vind het een goede wetgeving.
Wij zijn 19 jaar samen geweest waarvan 8 jaar getrouwd. Dat wij begonnen was ik kostwinnaar en hij nog in opleiding. Toen er kinderen kwamen is hij vol voor zijn carriere gegaan en ik parttime gaan werken (bewuste keuze van beide, dus je hoort mij niet klagen). Nu gingen wij scheiden en vond hij dat ik ook wel fulltime kon gaan werken. Tja ik vind dat niet fair naar de kinderen toe. Moeten zij dan opeens 5 dagen per week naar de opvang? Dat is niet de keuze die wij toen hebben gemaakt. En er zijn strikte regels voor het berekenen van de alimentatie, er wordt gekeken naar koopkracht, mogelijkheden en behoeftes. En nee ik hoef echt niet netzoveel over te houden als hij maar ik wil ook niet opeens van een 'rijk'leven naar de 'goot'(even heel zwart-wit gezegd). Dat zou namelijk betekenen dat mijn kinderen ook in hun levenstijl moeten veranderen. En dan moet je je afvragen waarom zou dat moeten? En nee ik hoef echt niet het ondereste uit de kan maar ik hoef ook niet onderin te liggen
dinsdag 22 januari 2008 om 07:29
Marije, het is lullig voor je kids maar wat maakt hen anders dan de kids van mijn buren die sinds kort allebei op straat staan en het ook met veel minder moeten doen? Of wat maakt hen anders dan de kids van ouders die wel (allebei) fulltime (moeten) werken?
Dat jullie destijds een keuze hebben gemaakt is heel fijn, maar shit happens, soms loopt het leven anders.
Dat je ex betaald voor zijn kids lijkt me heel normaal. Dat jij je eigen centjes gaat verdienen en ook bijdraagt aan de luxe van je kids is ook heel normaal.
Dat jullie destijds een keuze hebben gemaakt is heel fijn, maar shit happens, soms loopt het leven anders.
Dat je ex betaald voor zijn kids lijkt me heel normaal. Dat jij je eigen centjes gaat verdienen en ook bijdraagt aan de luxe van je kids is ook heel normaal.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
dinsdag 22 januari 2008 om 08:08
Als partneralimentatie niet meer zou bestaan, dan stappen mensen nog veel vaker naar de gemeente voor een WWB-uitkering (bijstand) en die zouden ze krijgen want ze mogen niet onder het bestaansminimum komen. En dan zou dat dus niet verhaald kunnen worden op de ex. Dan kan de gemeenschap dus opdraaien voor het mislukte huwelijk van mensen, vind ik nog veel onrechtvaardiger.
dinsdag 22 januari 2008 om 08:17
Ik ben absoluut niet tegen partneralimentatie. Wanneer twee mensen samen de keuze maken om taken op een bepaalde manier te verdelen, en daaruit vloeien bepaalde consequenties voort die ter sprake komen wanneer de twee partners uit elkaar gaan, dan denk ik dat het niet meer dan logisch is dat die twee dan ook samen die consequenties dragen, op welke manier dan ook.
Dat het anders geregeld zou moeten worden kan ik me nog wel voorstellen. Wie weet zou er sprake kunnen zijn van een duidelijke afspraak op papier, wanneer die afspraken aangegaan worden, of iets dergelijks, om op die manier duidelijkheid te creëren en te zorgen voor minder strijd wanneer en als het daadwerkelijk zou gaan spelen. Op die manier zou je ook niet meer zoveel mensen hebben die gillen dat dingen oneerlijk zijn, immers, het zou duidelijk zijn wat de afspraken waren, waar beiden voor gekozen hebben.
Wil je de partneralimentatie afschaffen, dan krijg je het probleem dat je de gehele keuzevrijheid, als het gaat om het al dan niet full-time werken, de verdeling van de zorg voor de kinderen, etc, onderuit haalt. Je verplicht op die manier een ieder om dezelfde keuzes te maken. Dat is in mijn ogen niet waar emancipatie voor staat, integendeel.
Dat het anders geregeld zou moeten worden kan ik me nog wel voorstellen. Wie weet zou er sprake kunnen zijn van een duidelijke afspraak op papier, wanneer die afspraken aangegaan worden, of iets dergelijks, om op die manier duidelijkheid te creëren en te zorgen voor minder strijd wanneer en als het daadwerkelijk zou gaan spelen. Op die manier zou je ook niet meer zoveel mensen hebben die gillen dat dingen oneerlijk zijn, immers, het zou duidelijk zijn wat de afspraken waren, waar beiden voor gekozen hebben.
Wil je de partneralimentatie afschaffen, dan krijg je het probleem dat je de gehele keuzevrijheid, als het gaat om het al dan niet full-time werken, de verdeling van de zorg voor de kinderen, etc, onderuit haalt. Je verplicht op die manier een ieder om dezelfde keuzes te maken. Dat is in mijn ogen niet waar emancipatie voor staat, integendeel.
dinsdag 22 januari 2008 om 08:23
quote:Zuss schreef op 21 januari 2008 @ 22:07:
Niet mee eens. Het idee van de vrouw die de carriere van haar man ondersteunt is al 'eeuwen' achterhaald. De vrouwen die nu thuis blijven kiezen daar zeer bewust voor. Je moet wel onder een steen vandaan komen wil je niet weten wat de consequenties daarvan kunnen zijn.
En daarbij, wat faciliteer je nu aan je man's carriere door thuis te blijven? Zonder jou maakt hij ook wel carriere hoor, dan laat ie de was gewoon door de werkster doen.
(de 'je'is niet persoonlijk bedoelt dan )
Het punt is alleen dat die vrouwen dat niet zelf, alleen, kiezen. Ze kiezen ervoor samen met die partner. Wil die partner straks geen alimentatie betalen, in het geval van scheiding, dan is dat prima. Moet 'ie nu alleen ook niet accoord gaan met deze verdeling van taken, waardoor de andere partner inderdaad een achterstand oploopt op carrièregebied. Zo simpel is dat.
De keuze is nog steeds duidelijk. Voor beiden.
Niet mee eens. Het idee van de vrouw die de carriere van haar man ondersteunt is al 'eeuwen' achterhaald. De vrouwen die nu thuis blijven kiezen daar zeer bewust voor. Je moet wel onder een steen vandaan komen wil je niet weten wat de consequenties daarvan kunnen zijn.
En daarbij, wat faciliteer je nu aan je man's carriere door thuis te blijven? Zonder jou maakt hij ook wel carriere hoor, dan laat ie de was gewoon door de werkster doen.
(de 'je'is niet persoonlijk bedoelt dan )
Het punt is alleen dat die vrouwen dat niet zelf, alleen, kiezen. Ze kiezen ervoor samen met die partner. Wil die partner straks geen alimentatie betalen, in het geval van scheiding, dan is dat prima. Moet 'ie nu alleen ook niet accoord gaan met deze verdeling van taken, waardoor de andere partner inderdaad een achterstand oploopt op carrièregebied. Zo simpel is dat.
De keuze is nog steeds duidelijk. Voor beiden.
dinsdag 22 januari 2008 om 08:25
Eensch met Sweety.
Je kunt ook niet elk geval over één kam scheren. Als beide partners een goed inkomen hebben, dan is er natuurlijk geen nood voor partneralimentatie.
Ik werkte parttime toen wij gingen scheiden en binnen een week fulltime.
Zo lullig was ik ook weer niet, ik had ook het volle bedrag kunnen incasseren en dat heb ik nooit gedaan en ben gewoon fulltime gaan werken.
En afspraak was: meer salaris, minder alimentatie en zo geschiedde.
En nu is het al helemaal van de baan, het heeft ook maar erg kort geduurd.
Sis, ik ben het zowat altijd met je eens, maar in deze zaken kun je niet generaliseren, dat het maar helemaal afgeschaft moet worden. Ieder geval staat op zich en dat wordt allemaal goed gechecked door de advocaat.
Dan loopt de bijstand inderdaad vol, zoals hierboven al opgemerkt.
En emotioneel door een scheiding gaan is al een hel, laat staan dat je dan ook nog financiele problemen op je dak krijgt. En geen enkele fatsoenlijke ex doet dat de expartner aan, als je het mij vraagt.
Dan had je mij helemaal weg kunnen brengen naar een funnyfarm want ik was al danig in de war en overspannen van het hele gebeuren.
Je kunt ook niet elk geval over één kam scheren. Als beide partners een goed inkomen hebben, dan is er natuurlijk geen nood voor partneralimentatie.
Ik werkte parttime toen wij gingen scheiden en binnen een week fulltime.
Zo lullig was ik ook weer niet, ik had ook het volle bedrag kunnen incasseren en dat heb ik nooit gedaan en ben gewoon fulltime gaan werken.
En afspraak was: meer salaris, minder alimentatie en zo geschiedde.
En nu is het al helemaal van de baan, het heeft ook maar erg kort geduurd.
Sis, ik ben het zowat altijd met je eens, maar in deze zaken kun je niet generaliseren, dat het maar helemaal afgeschaft moet worden. Ieder geval staat op zich en dat wordt allemaal goed gechecked door de advocaat.
Dan loopt de bijstand inderdaad vol, zoals hierboven al opgemerkt.
En emotioneel door een scheiding gaan is al een hel, laat staan dat je dan ook nog financiele problemen op je dak krijgt. En geen enkele fatsoenlijke ex doet dat de expartner aan, als je het mij vraagt.
Dan had je mij helemaal weg kunnen brengen naar een funnyfarm want ik was al danig in de war en overspannen van het hele gebeuren.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
dinsdag 22 januari 2008 om 08:33
quote:Missdemeanor schreef op 22 januari 2008 @ 08:23:
[...]
Het punt is alleen dat die vrouwen dat niet zelf, alleen, kiezen. Ze kiezen ervoor samen met die partner. Wil die partner straks geen alimentatie betalen, in het geval van scheiding, dan is dat prima. Moet 'ie nu alleen ook niet accoord gaan met deze verdeling van taken, waardoor de andere partner inderdaad een achterstand oploopt op carrièregebied. Zo simpel is dat.
De keuze is nog steeds duidelijk. Voor beiden.
Het is altijd zo jammer dat vrouwen vaak kiezen om thuis te blijven en hun baan op te zeggen "omdat de man meer verdient" .
Nou èn!
Blijf toch alsjeblieft zelfstandig. Het is toch niet van de laatste jaren dat mensen scheiden, is al eeuwen zo, dus waarom denk je dat het jouw niet kan overkomen.
Ik zal het mijn kinderen altijd meegeven om zelf hun boontjes te kunnen blijven doppen.
Als je man dan zoveel verdient, neem dan een hulp in de huishouding, maar blijf in godsnaam zelf ook wat doen.
[...]
Het punt is alleen dat die vrouwen dat niet zelf, alleen, kiezen. Ze kiezen ervoor samen met die partner. Wil die partner straks geen alimentatie betalen, in het geval van scheiding, dan is dat prima. Moet 'ie nu alleen ook niet accoord gaan met deze verdeling van taken, waardoor de andere partner inderdaad een achterstand oploopt op carrièregebied. Zo simpel is dat.
De keuze is nog steeds duidelijk. Voor beiden.
Het is altijd zo jammer dat vrouwen vaak kiezen om thuis te blijven en hun baan op te zeggen "omdat de man meer verdient" .
Nou èn!
Blijf toch alsjeblieft zelfstandig. Het is toch niet van de laatste jaren dat mensen scheiden, is al eeuwen zo, dus waarom denk je dat het jouw niet kan overkomen.
Ik zal het mijn kinderen altijd meegeven om zelf hun boontjes te kunnen blijven doppen.
Als je man dan zoveel verdient, neem dan een hulp in de huishouding, maar blijf in godsnaam zelf ook wat doen.
dinsdag 22 januari 2008 om 08:40
ps En het kan natuurlijk ook andersom, ik ken een vrouw die haar ex partneralimentatie betaalt, want zij was de meest verdienende en hij werkt pt en vangt de kinderen meer op.
Tis maar net hoe het in het leven gelopen is en hoe de afspraken zijn.
En ook: hoe de verhoudingen zijn natuurlijk. Dat de ex er met een jongere vrouw van doorgaat en dan zich in alle hoeken en gaten wringt om er onder uit te komen. Dan is het maar goed dat die wet bestaat en die ex niet in de bijstand terecht komt. Soms kan het heel oneerlijk klinken, maar het is toch de wet.
Waar ik ook niet tegen kan is dat exen op hun kont blijven zitten en alles maar incasseren en niks doen. Dat kan mij niet verweten worden
En: ontvangers betalen belasting over de alimentatie en de betalers trekken het af. Wordt ook vaak vergeten.
En ik vind het geen enkel probleem om mee te betalen aan de alimentatie van de ex en zoon van mijn vriend. Mijn inkomen telt nu ook mee, so be it.
Heb voor de man gekozen en daar hoort zijn oude gezin ook bij, die gaan niet als oud vuil aan de kant, hoe het ook allemaal gekomen is.
Klaar.
Mijn ex zegt altijd: mocht een eventuele vriendin moeite hebben met mijn goede contact met jou, dan gaan ze exit.
Andersom idem.
Mijn exman en vriend zijn goede vrienden geworden.
Ik weet dat dit als als een sprookje klinkt en niet vaak voorkomt, maar ik ben er gelukkig mee. Het was al pijnlijk genoeg, een scheiding na een relatie van 23 jaar en dat zit me nog steeds vers in het geheugen, maar het wordt steeds beter.
Ondanks dat het nu bijna 2 jaar geleden is, (en eigenlijk is dat veel te kort om het helemaal verwerkt te hebben) heb ik er nog moeite mee en mijn vriend begrijpt dat helemaal, want hij is er ook doorheen gegaan.
Het is geen kattepis, dat kan ik jullie verzekeren, of je moet elkaar haten en dat was/is niet het geval.
Voorbeeldje, ik moet morgen voor een vervelend ondezoek en vriend is de stad uit voor zaken.
Ex gaat met me mee ipv vriend.Klinkt voor velen als onvoorstelbaar.
Tis maar net hoe het in het leven gelopen is en hoe de afspraken zijn.
En ook: hoe de verhoudingen zijn natuurlijk. Dat de ex er met een jongere vrouw van doorgaat en dan zich in alle hoeken en gaten wringt om er onder uit te komen. Dan is het maar goed dat die wet bestaat en die ex niet in de bijstand terecht komt. Soms kan het heel oneerlijk klinken, maar het is toch de wet.
Waar ik ook niet tegen kan is dat exen op hun kont blijven zitten en alles maar incasseren en niks doen. Dat kan mij niet verweten worden
En: ontvangers betalen belasting over de alimentatie en de betalers trekken het af. Wordt ook vaak vergeten.
En ik vind het geen enkel probleem om mee te betalen aan de alimentatie van de ex en zoon van mijn vriend. Mijn inkomen telt nu ook mee, so be it.
Heb voor de man gekozen en daar hoort zijn oude gezin ook bij, die gaan niet als oud vuil aan de kant, hoe het ook allemaal gekomen is.
Klaar.
Mijn ex zegt altijd: mocht een eventuele vriendin moeite hebben met mijn goede contact met jou, dan gaan ze exit.
Andersom idem.
Mijn exman en vriend zijn goede vrienden geworden.
Ik weet dat dit als als een sprookje klinkt en niet vaak voorkomt, maar ik ben er gelukkig mee. Het was al pijnlijk genoeg, een scheiding na een relatie van 23 jaar en dat zit me nog steeds vers in het geheugen, maar het wordt steeds beter.
Ondanks dat het nu bijna 2 jaar geleden is, (en eigenlijk is dat veel te kort om het helemaal verwerkt te hebben) heb ik er nog moeite mee en mijn vriend begrijpt dat helemaal, want hij is er ook doorheen gegaan.
Het is geen kattepis, dat kan ik jullie verzekeren, of je moet elkaar haten en dat was/is niet het geval.
Voorbeeldje, ik moet morgen voor een vervelend ondezoek en vriend is de stad uit voor zaken.
Ex gaat met me mee ipv vriend.Klinkt voor velen als onvoorstelbaar.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
dinsdag 22 januari 2008 om 08:52
Ik vind het mooi om te lezen, Yasmijn, hoe dat gaat bij jullie. Je hebt toch al die jaren veel van elkaar gehouden, samen een leven gedeeld, samen keuzes gemaakt. Bij veel mensen hoor je dat ze dat, door pijn en verdriet, het liefst lijken te willen vergeten (en daarom is het, zoals je zelf ook al zegt, juist goed dat er wetten zijn om mensen daar nog even aan te helpen herinneren), maar zoals bij jullie kan het dus ook. Ik kan daar alleen maar bewondering voor hebben, en het lijkt me dat het iets zegt over wat voor mensen jullie zijn.
anoniem_42476 wijzigde dit bericht op 22-01-2008 08:55
Reden: kleine toevoeging
Reden: kleine toevoeging
% gewijzigd
