Actueel
alle pijlers
handtekeningenactie wetswijziging partneralimentatie
maandag 21 januari 2008 om 14:24
vrijdag 25 januari 2008 om 23:37
[
Dat laatste heb ik al heel veel mensen horen zeggen die toch zijn gaan scheiden. Natuurlijk, iedereen begint met goede intenties aan een huwelijk, maar zeg nooit nooit (maar dat is een andere discussie).
Het huwelijk op zich is niets mis mee. Je toont aan de buitenwereld, en naar elkaar toe, dat je voor elkaar kiest. Dat kan ook op andere manieren, maar voor mij voelde dit goed (ik ben best romantisch, ook al blijkt het niet uit mijn betoog tegen alimentatie ). Maar ik probeer het wel realistisch te benaderen. Mensen kunnen nu eenmaal tot de ontdekking komen dat ze niet hun hele leven bij elkaar willen blijven. En dan is het behoorlijk sneu voor de alimentatiebetalende partner dat hij daarvoor de helft (of meer) van zijn inkomen moet inleveren.
Dat inkomen heeft ie alleen kunnen verwerven omdat de andere partner bereid was carrieregewijs een stap terug te doen. Anders had de alimentatiebetalende partner zelf minder moeten gaan werken en dus oook minder snel promotie gemaakt en een lager inkomen gehad, of had deze iemand moeten betalen om zijn kinderen te verzorgen, wat ook weer geresulteerd had in een lager inkomen. Ik vind dat de partnet die besloten heeft om haar carriere op te geven daar best voor gecompenseert mag worden, en ik denk niet dat dat binnen 3 jaar lukt.
De helft van het opgebouwde pensioen tijdens het huwelijk gaat al naar de nietwerkende partner, dus degene met werk heeft net zo goed een pensioengat als degene die niet werkt.
Dan had ie nogmaals niet akkoord moeten gaan met het niet-werken van die ander. waren beide partners blijven weren hadden ze beiden geen pensieongat gehad. Wel een groter bedrag van het gezinsinkomen naar de kinderopvang, dat dan weer wel.
Ik denk ook dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen leven. Als je getrouwd bent deel je die verantwoordelijkheden en zorg je voor elkaar. Stel je nou eens voor dat je 3 x in je leven trouwt (het gebeurt tegenwoordig). Dan ben je opeens financieel verantwoordelijk voor 2 exvrouwen en je eigen gezin. En natuurlijk kan je dan zeggen, dan moet je geen 3 x trouwen, maar het zal je maar gebeuren dat je 2 x een fout maakt en daarna de liefde van je leven tegenkomt.[/quote]
Als je trouwt dan beloof je de rest van je leven voorelkaar te zorgen, en dus ook langer dan de duur van het huwelijk. dat weet je als je trouwt, of dat zou je iig moeten weten. Als je desondanks toch trouwt, ga je akkooer met die voorwaarde, en weet je dus verstandelijk dat ook als jouw huwelijk strandt je daaraan vast zit. Wil je dat niet, dan moet je idd niet trouwen. En idd als je drie keer wilt trouwen kun je mar beter een goede baan hebben. Of gewoon tijdens je tweede huwelijk al van je vrouw eisen dat zij ook gewoon 32 uur blijft werken, dat je zelf en dag minder gaat werken en de kinderen llekker naar het KVD gaan. Dan betaal je namelijk een stuk minder.
Dat laatste heb ik al heel veel mensen horen zeggen die toch zijn gaan scheiden. Natuurlijk, iedereen begint met goede intenties aan een huwelijk, maar zeg nooit nooit (maar dat is een andere discussie).
Het huwelijk op zich is niets mis mee. Je toont aan de buitenwereld, en naar elkaar toe, dat je voor elkaar kiest. Dat kan ook op andere manieren, maar voor mij voelde dit goed (ik ben best romantisch, ook al blijkt het niet uit mijn betoog tegen alimentatie ). Maar ik probeer het wel realistisch te benaderen. Mensen kunnen nu eenmaal tot de ontdekking komen dat ze niet hun hele leven bij elkaar willen blijven. En dan is het behoorlijk sneu voor de alimentatiebetalende partner dat hij daarvoor de helft (of meer) van zijn inkomen moet inleveren.
Dat inkomen heeft ie alleen kunnen verwerven omdat de andere partner bereid was carrieregewijs een stap terug te doen. Anders had de alimentatiebetalende partner zelf minder moeten gaan werken en dus oook minder snel promotie gemaakt en een lager inkomen gehad, of had deze iemand moeten betalen om zijn kinderen te verzorgen, wat ook weer geresulteerd had in een lager inkomen. Ik vind dat de partnet die besloten heeft om haar carriere op te geven daar best voor gecompenseert mag worden, en ik denk niet dat dat binnen 3 jaar lukt.
De helft van het opgebouwde pensioen tijdens het huwelijk gaat al naar de nietwerkende partner, dus degene met werk heeft net zo goed een pensioengat als degene die niet werkt.
Dan had ie nogmaals niet akkoord moeten gaan met het niet-werken van die ander. waren beide partners blijven weren hadden ze beiden geen pensieongat gehad. Wel een groter bedrag van het gezinsinkomen naar de kinderopvang, dat dan weer wel.
Ik denk ook dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen leven. Als je getrouwd bent deel je die verantwoordelijkheden en zorg je voor elkaar. Stel je nou eens voor dat je 3 x in je leven trouwt (het gebeurt tegenwoordig). Dan ben je opeens financieel verantwoordelijk voor 2 exvrouwen en je eigen gezin. En natuurlijk kan je dan zeggen, dan moet je geen 3 x trouwen, maar het zal je maar gebeuren dat je 2 x een fout maakt en daarna de liefde van je leven tegenkomt.[/quote]
Als je trouwt dan beloof je de rest van je leven voorelkaar te zorgen, en dus ook langer dan de duur van het huwelijk. dat weet je als je trouwt, of dat zou je iig moeten weten. Als je desondanks toch trouwt, ga je akkooer met die voorwaarde, en weet je dus verstandelijk dat ook als jouw huwelijk strandt je daaraan vast zit. Wil je dat niet, dan moet je idd niet trouwen. En idd als je drie keer wilt trouwen kun je mar beter een goede baan hebben. Of gewoon tijdens je tweede huwelijk al van je vrouw eisen dat zij ook gewoon 32 uur blijft werken, dat je zelf en dag minder gaat werken en de kinderen llekker naar het KVD gaan. Dan betaal je namelijk een stuk minder.
zaterdag 26 januari 2008 om 10:32
quote:Missdemeanor schreef op 25 januari 2008 @ 11:50:
[...]
Dan ben ik toch, nog steeds, benieuwd. Ik heb deze vraag al eerder gesteld, aan Dhelia weliswaar, maar heb nog steeds geen antwoord gehad: Wat aan het huwelijk is het dat je wél wilt trouwen, ook al sta je niet achter de rechten en plichten die erbij horen? .
Daar heb ik volgens mij allang antwoord op gegeven. Het huwelijk is naast een hele hoop rechten en plichten onderling, ook een emotionele verbintenis voor mij. Méér dan een samenlevingscontract of geregistreerd partnerschap, wat m.i. vooral die onderlinge rechten &plichten inhoudt.
Ik vind 't lastig uit te leggen wat 't nou precies meer maakt. Niet zozeer het romantische (want dat ben ik niet ). Maar de huwelijksband voelt voor mij dieper en serieuzer dan een andere partnerschapsband.
[...]
Dan ben ik toch, nog steeds, benieuwd. Ik heb deze vraag al eerder gesteld, aan Dhelia weliswaar, maar heb nog steeds geen antwoord gehad: Wat aan het huwelijk is het dat je wél wilt trouwen, ook al sta je niet achter de rechten en plichten die erbij horen? .
Daar heb ik volgens mij allang antwoord op gegeven. Het huwelijk is naast een hele hoop rechten en plichten onderling, ook een emotionele verbintenis voor mij. Méér dan een samenlevingscontract of geregistreerd partnerschap, wat m.i. vooral die onderlinge rechten &plichten inhoudt.
Ik vind 't lastig uit te leggen wat 't nou precies meer maakt. Niet zozeer het romantische (want dat ben ik niet ). Maar de huwelijksband voelt voor mij dieper en serieuzer dan een andere partnerschapsband.
zaterdag 26 januari 2008 om 10:42
quote:Krengiserweer schreef op 25 januari 2008 @ 19:09:
rekenvoorbeeldje. Ik heb een leuke baan. ieder jar dat ik werk, krijg ik een periodiekje erbij en dat is zeg netto 75 euro. ddaarnaast bouw ik een pensieon op. Als ik 5 jaar lang stop met werken bouw ik dus die jaren geen pensieon op en verdien ik na die vijf jaar dus 5x 75 euro is 375 euro minder dan ik verdiend zou hebben als ik niet was gestopt en die achterstand blijft.
Als je parttime werkt zukl je ook minder snel promotie maken en minder vaak salarisverhoging kroijjgen dan wanneer je fulltime was blijven werken.
Leuk dat dan na drie jaar de PA zou ophouden, maar dan lever je als partner die voor de kinderen heeft gezorgd dus per definitie in. Vraag is hoeveel vrouwen dan nog vinden dat het "beter voor de kinderen " is dat mamma thuis is en in wezen ontneem je dus op die amanier wel vrouwen hun keuze om te stoppen met werken, omdat ze niet meer gecompenseert worden.
.
Het feit dat er geen wettelijke regeling voor compensatie is, wil niet zeggen dat ze helemaal niet gecompenseerd worden. Ze kunnen nl onderling, op het moment dat ze besluiten dat één van beiden stopt, gelijk afspraken maken om dat verlies in verdiencapaciteit te compenseren.
(Met als bijkomend voordeel dat als pappa zich realiseert dat hij dan tekent voor een jarenlange alimentatieplicht, hij misschien nét dat beetje extra moeite doet op zijn werk om tóch een dag minder te gaan werken, zodat mamma ook (deels) kan blijven werken )
rekenvoorbeeldje. Ik heb een leuke baan. ieder jar dat ik werk, krijg ik een periodiekje erbij en dat is zeg netto 75 euro. ddaarnaast bouw ik een pensieon op. Als ik 5 jaar lang stop met werken bouw ik dus die jaren geen pensieon op en verdien ik na die vijf jaar dus 5x 75 euro is 375 euro minder dan ik verdiend zou hebben als ik niet was gestopt en die achterstand blijft.
Als je parttime werkt zukl je ook minder snel promotie maken en minder vaak salarisverhoging kroijjgen dan wanneer je fulltime was blijven werken.
Leuk dat dan na drie jaar de PA zou ophouden, maar dan lever je als partner die voor de kinderen heeft gezorgd dus per definitie in. Vraag is hoeveel vrouwen dan nog vinden dat het "beter voor de kinderen " is dat mamma thuis is en in wezen ontneem je dus op die amanier wel vrouwen hun keuze om te stoppen met werken, omdat ze niet meer gecompenseert worden.
.
Het feit dat er geen wettelijke regeling voor compensatie is, wil niet zeggen dat ze helemaal niet gecompenseerd worden. Ze kunnen nl onderling, op het moment dat ze besluiten dat één van beiden stopt, gelijk afspraken maken om dat verlies in verdiencapaciteit te compenseren.
(Met als bijkomend voordeel dat als pappa zich realiseert dat hij dan tekent voor een jarenlange alimentatieplicht, hij misschien nét dat beetje extra moeite doet op zijn werk om tóch een dag minder te gaan werken, zodat mamma ook (deels) kan blijven werken )
zaterdag 26 januari 2008 om 14:18
ik denk dat niet heel veel mensen dat zullen doen. Nu al zijn er kennelijk heel veel mensen die trouwen zonder dat ze weten waar ze voor tekenen, dus ik vrees dat bij een wetswijzinging de merderheid van de trouwenden niet weet dat ze dit moeten regelen en ik denk dat veel vrouwen dan bekaaid ervan afkomen bij een scheiding en dat dat een stap terug in de tijd is. Het past wel in de huidige denkgeest van individualisme en een terugtrekkende overhied dan mensen dit zelf moetern regelen, net zoals mensen straks zichzelf individueel zullen moeten gaan verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid.
In die zin is het mss wat betuttelend dat e.e.a per wet moet worden vastgelegd.
( Is trouwens juist het feit dat trouwen "voor altijd"is, hetgene dat het anders maakt dan een samenlevingscontrat. Heeft die gevoelsmatige meerwaarde juist niet zijn oorsprong in de belofte "wij blijven bijelkaar in voor en tegenspoed, no matter what" in plaats van wij gaan nu een samenlevingscontract aan dat we kunnen ontbinden zodra we elkaar zat zijn"?
In die zin is het mss wat betuttelend dat e.e.a per wet moet worden vastgelegd.
( Is trouwens juist het feit dat trouwen "voor altijd"is, hetgene dat het anders maakt dan een samenlevingscontrat. Heeft die gevoelsmatige meerwaarde juist niet zijn oorsprong in de belofte "wij blijven bijelkaar in voor en tegenspoed, no matter what" in plaats van wij gaan nu een samenlevingscontract aan dat we kunnen ontbinden zodra we elkaar zat zijn"?
zaterdag 26 januari 2008 om 19:48
quote:Krengiserweer schreef op 26 januari 2008 @ 14:18:
ik denk dat niet heel veel mensen dat zullen doen. Nu al zijn er kennelijk heel veel mensen die trouwen zonder dat ze weten waar ze voor tekenen, dus ik vrees dat bij een wetswijzinging de merderheid van de trouwenden niet weet dat ze dit moeten regelen en ik denk dat veel vrouwen dan bekaaid ervan afkomen bij een scheiding en dat dat een stap terug in de tijd is.
Daar is wel een mouw aan te passen, bv door bij de ondertrouw dat gelijk aan de orde te stellen en mensen de keuze te geven dan een standaardcontract te tekenen (qua inhoud zo ongeveer gelijkluidend aan de huidige alimentatiewetgeving) dan wel een eigen regeling.
quote:( Is trouwens juist het feit dat trouwen "voor altijd"is, hetgene dat het anders maakt dan een samenlevingscontrat. Heeft die gevoelsmatige meerwaarde juist niet zijn oorsprong in de belofte "wij blijven bijelkaar in voor en tegenspoed, no matter what" in plaats van wij gaan nu een samenlevingscontract aan dat we kunnen ontbinden zodra we elkaar zat zijn"?Dat verhoudt zich dan in elk geval in mijn situatie weer niet met 't feit dat we getrouwd zijn op huwelijkse voorwaarden die zich vooral op "eventueel na het huwelijk" richten!
ik denk dat niet heel veel mensen dat zullen doen. Nu al zijn er kennelijk heel veel mensen die trouwen zonder dat ze weten waar ze voor tekenen, dus ik vrees dat bij een wetswijzinging de merderheid van de trouwenden niet weet dat ze dit moeten regelen en ik denk dat veel vrouwen dan bekaaid ervan afkomen bij een scheiding en dat dat een stap terug in de tijd is.
Daar is wel een mouw aan te passen, bv door bij de ondertrouw dat gelijk aan de orde te stellen en mensen de keuze te geven dan een standaardcontract te tekenen (qua inhoud zo ongeveer gelijkluidend aan de huidige alimentatiewetgeving) dan wel een eigen regeling.
quote:( Is trouwens juist het feit dat trouwen "voor altijd"is, hetgene dat het anders maakt dan een samenlevingscontrat. Heeft die gevoelsmatige meerwaarde juist niet zijn oorsprong in de belofte "wij blijven bijelkaar in voor en tegenspoed, no matter what" in plaats van wij gaan nu een samenlevingscontract aan dat we kunnen ontbinden zodra we elkaar zat zijn"?Dat verhoudt zich dan in elk geval in mijn situatie weer niet met 't feit dat we getrouwd zijn op huwelijkse voorwaarden die zich vooral op "eventueel na het huwelijk" richten!
zondag 27 januari 2008 om 11:40
Ik vraag me nog wat af, de man (laten we daar even van uit gaan) betaald aan zijn exvrouw alimentatie omdat zij moet kunnen leven zoals ze dat ook in het huwelijk deed. Maar... hoort daar dan ook bij, dat zij zijn huis blijft schoonmaken en zijn was en strijk doet... zoals het tijdens het huwelijk gebeurde? Lijkt mij dan wel zo eerlijk toch? Want zo was toch de verdeling, hij zorgde voor het geld, zij voor het huishouden!
zondag 27 januari 2008 om 11:43
quote:kletsbets schreef op 27 januari 2008 @ 11:40:
Ik vraag me nog wat af, de man (laten we daar even van uit gaan) betaald aan zijn exvrouw alimentatie omdat zij moet kunnen leven zoals ze dat ook in het huwelijk deed. Maar... hoort daar dan ook bij, dat zij zijn huis blijft schoonmaken en zijn was en strijk doet... zoals het tijdens het huwelijk gebeurde? Lijkt mij dan wel zo eerlijk toch? Want zo was toch de verdeling, hij zorgde voor het geld, zij voor het huishouden!
Ik ben het overigens wel met je eens. Er hoort natuurlijk wel wat tegenover te staan. Ze wordt gewoon een duurbetaalde (dat dan weer wel) interieurverzorgster.
Ik vraag me nog wat af, de man (laten we daar even van uit gaan) betaald aan zijn exvrouw alimentatie omdat zij moet kunnen leven zoals ze dat ook in het huwelijk deed. Maar... hoort daar dan ook bij, dat zij zijn huis blijft schoonmaken en zijn was en strijk doet... zoals het tijdens het huwelijk gebeurde? Lijkt mij dan wel zo eerlijk toch? Want zo was toch de verdeling, hij zorgde voor het geld, zij voor het huishouden!
Ik ben het overigens wel met je eens. Er hoort natuurlijk wel wat tegenover te staan. Ze wordt gewoon een duurbetaalde (dat dan weer wel) interieurverzorgster.
zondag 27 januari 2008 om 11:52
quote:lapin schreef op 27 januari 2008 @ 11:43:
[...]
Ik ben het overigens wel met je eens. Er hoort natuurlijk wel wat tegenover te staan. Ze wordt gewoon een duurbetaalde (dat dan weer wel) interieurverzorgster.Plus hij heeft natuurlijk ook geld nodig om in zijn andere 'behoeftes' te voorzien........
[...]
Ik ben het overigens wel met je eens. Er hoort natuurlijk wel wat tegenover te staan. Ze wordt gewoon een duurbetaalde (dat dan weer wel) interieurverzorgster.Plus hij heeft natuurlijk ook geld nodig om in zijn andere 'behoeftes' te voorzien........
zondag 27 januari 2008 om 13:21
Jullie hebben geen idee waar je over praat.
Anyway, ook gaan de tegenstanders langs het feit heen dat de gever belasting aftrekt en de ontvanger betaalt.
Ik heb net de belasting weggegaan over 6 maanden alimentatie 2006, veel te laat maar net op het nippertje en ik 'mag' 52% van wat ik ontvangen heb, naar de belasting brengen.
Ik had gerekend op 30% dus das een fikse tegenvaller.
En dan komen er ook nog 7 maanden over 2007 over achteraan straks.
Anyway, ook gaan de tegenstanders langs het feit heen dat de gever belasting aftrekt en de ontvanger betaalt.
Ik heb net de belasting weggegaan over 6 maanden alimentatie 2006, veel te laat maar net op het nippertje en ik 'mag' 52% van wat ik ontvangen heb, naar de belasting brengen.
Ik had gerekend op 30% dus das een fikse tegenvaller.
En dan komen er ook nog 7 maanden over 2007 over achteraan straks.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 27 januari 2008 om 13:50
zondag 27 januari 2008 om 15:10
quote:lec schreef op 26 januari 2008 @ 16:26:
Mede forummers,
Laten we zorgen dat er zoveel mogelijk handtekeningen verzameld worden.
kijk eens op
Het is idd van de zotte!!..
Nee dank je, ik pas. Ik vind het prima zo! En zoals zovelen hebben aangekaart. Ben je het niet eens met het contract dat vast zit aan het huwelijk die je in gemeenschap van goederen hangt. Doe het dan niet.
Trouw op huwelijkse voorwaarden en leg vast wat je elkaar verschuldigd bent na het huwelijk. Heb je toch nog het romantische van het huwelijk, maar pas je het contract na eigen normen aan.
Mede forummers,
Laten we zorgen dat er zoveel mogelijk handtekeningen verzameld worden.
kijk eens op
Het is idd van de zotte!!..
Nee dank je, ik pas. Ik vind het prima zo! En zoals zovelen hebben aangekaart. Ben je het niet eens met het contract dat vast zit aan het huwelijk die je in gemeenschap van goederen hangt. Doe het dan niet.
Trouw op huwelijkse voorwaarden en leg vast wat je elkaar verschuldigd bent na het huwelijk. Heb je toch nog het romantische van het huwelijk, maar pas je het contract na eigen normen aan.
zondag 27 januari 2008 om 15:13
quote:Zamirah schreef op 27 januari 2008 @ 13:50:
[quote]yasmijn schreef op 27 januari 2008 @ 13:21:
Jullie hebben geen idee waar je over praat.
Dat is vaak zo, helaas. Allemaal een grote bek, totdat ze zelf ineens voor dezelfde feiten staan.
Dan staan ze vooraan in de rij om "hun hand op te houden".Daar heb je dan weer gelijk in! Ben niet getrouwd dus schat kans op ali-ontvangst voor mij op 0%. Daar staat dan tegenover dat ik zelf geld verdien en daarvan 42% moet inleveren. Kan toch beter trouwen, scheiden en ali ontvangen.... levert blijkbaar meer op....
[quote]yasmijn schreef op 27 januari 2008 @ 13:21:
Jullie hebben geen idee waar je over praat.
Dat is vaak zo, helaas. Allemaal een grote bek, totdat ze zelf ineens voor dezelfde feiten staan.
Dan staan ze vooraan in de rij om "hun hand op te houden".Daar heb je dan weer gelijk in! Ben niet getrouwd dus schat kans op ali-ontvangst voor mij op 0%. Daar staat dan tegenover dat ik zelf geld verdien en daarvan 42% moet inleveren. Kan toch beter trouwen, scheiden en ali ontvangen.... levert blijkbaar meer op....
zondag 27 januari 2008 om 15:17
quote:iMac schreef op 27 januari 2008 @ 15:10:
Nee dank je, ik pas. Ik vind het prima zo! En zoals zovelen hebben aangekaart. Ben je het niet eens met het contract dat vast zit aan het huwelijk die je in gemeenschap van goederen hangt. Doe het dan niet.
Trouw op huwelijkse voorwaarden en leg vast wat je elkaar verschuldigd bent na het huwelijk. Heb je toch nog het romantische van het huwelijk, maar pas je het contract na eigen normen aan.
Huwelijkse voorwaarden hebben alleen betrekking op het vermogen van iemand, wat deze persoon meebrengt in het huwelijk of tijdens het huwelijk vergaart.
Ook mensen met huwelijkse voorwaarden hebben naar elkaar de onderhoudsplicht, zowel gedurende als na het huwelijk (max. 12 jaar). Dit is nu precies wat het huwelijk inhoudt: zodra je je handtekening hebt gezet bestaat er een wederzijdse onderhoudsplicht.
Voor mensen die dit niet willen: heel simpel, niet trouwen.
Nee dank je, ik pas. Ik vind het prima zo! En zoals zovelen hebben aangekaart. Ben je het niet eens met het contract dat vast zit aan het huwelijk die je in gemeenschap van goederen hangt. Doe het dan niet.
Trouw op huwelijkse voorwaarden en leg vast wat je elkaar verschuldigd bent na het huwelijk. Heb je toch nog het romantische van het huwelijk, maar pas je het contract na eigen normen aan.
Huwelijkse voorwaarden hebben alleen betrekking op het vermogen van iemand, wat deze persoon meebrengt in het huwelijk of tijdens het huwelijk vergaart.
Ook mensen met huwelijkse voorwaarden hebben naar elkaar de onderhoudsplicht, zowel gedurende als na het huwelijk (max. 12 jaar). Dit is nu precies wat het huwelijk inhoudt: zodra je je handtekening hebt gezet bestaat er een wederzijdse onderhoudsplicht.
Voor mensen die dit niet willen: heel simpel, niet trouwen.
zondag 27 januari 2008 om 16:56
Je kan in het echtscheidingsconvenant laten vastleggen dat je elkaar geen alimentatie verschuldigd bent, maar als de een bijvoorbeeld in de bijstand geraakt heeft deze afspraak geen waarde (nihil-beding; wettelijke onderhoudsplicht staat boven gemaakte afspraken in het convenant) en de gemeente zal in zo'n geval alsnog gaan verhalen op de ex-partner. Hetzelfde geldt voor kinderalimentatie. Het maakt in principe niet uit wat je in het echtscheidingsconvenant afspreekt, de onderhoudsplicht staat hier altijd boven. En voor je kind heb je uiteraard geen max. 12 jaar onderhoudsplicht, maar tot het 21ste jaar.
zondag 27 januari 2008 om 21:06
quote:kletsbets schreef op 27 januari 2008 @ 15:13:
[...]
Daar heb je dan weer gelijk in! Ben niet getrouwd dus schat kans op ali-ontvangst voor mij op 0%. Daar staat dan tegenover dat ik zelf geld verdien en daarvan 42% moet inleveren. Kan toch beter trouwen, scheiden en ali ontvangen.... levert blijkbaar meer op....Moet je wel minstens 5 jaar getrouwd blijven, zorgen dat hij zoveel verdiend dat hij jou moet betalen en, niet vergeten, gewoon over de alimentatie belasting betalen!
[...]
Daar heb je dan weer gelijk in! Ben niet getrouwd dus schat kans op ali-ontvangst voor mij op 0%. Daar staat dan tegenover dat ik zelf geld verdien en daarvan 42% moet inleveren. Kan toch beter trouwen, scheiden en ali ontvangen.... levert blijkbaar meer op....Moet je wel minstens 5 jaar getrouwd blijven, zorgen dat hij zoveel verdiend dat hij jou moet betalen en, niet vergeten, gewoon over de alimentatie belasting betalen!
donderdag 31 januari 2008 om 21:55
Nee dank je, ik pas. Ik vind het prima zo! En zoals zovelen hebben aangekaart. Ben je het niet eens met het contract dat vast zit aan het huwelijk die je in gemeenschap van goederen hangt. Doe het dan niet.
Trouw op huwelijkse voorwaarden en leg vast wat je elkaar verschuldigd bent na het huwelijk. Heb je toch nog het romantische van het huwelijk, maar pas je het contract na eigen normen aan.
Huwelijkse voorwaarden of niet, alimentatieplicht heb je altijd, tenzij de ex-partner het niet wil door wat voor omstandigheid dan ook.
Het huwelijk is tenslotten geen garantie voor de toekomst, toch?
Trouw op huwelijkse voorwaarden en leg vast wat je elkaar verschuldigd bent na het huwelijk. Heb je toch nog het romantische van het huwelijk, maar pas je het contract na eigen normen aan.
Huwelijkse voorwaarden of niet, alimentatieplicht heb je altijd, tenzij de ex-partner het niet wil door wat voor omstandigheid dan ook.
Het huwelijk is tenslotten geen garantie voor de toekomst, toch?
woensdag 6 februari 2008 om 10:43
Even een update/illustratie:
Ik leg net de telefoon neer, na een orienterend gesprek met een juridisch adviesbureau.
Kort:
Mijn vraag is hoe ik aan mijn verplichting kan voldoen, mijn inkomen is hoger geworden, en WIL minder ali ontvangen van mijn ex.
Antwoord: laat hij zelf maar actie ondernemen.
Ik: meneer, ik wil aan mijn verplichtingen voldoen.
Antwoord: toch zou ik het laten rusten, todat hij erover begint
Ik: meneer, het is een regel in het convenant, ik wil me daaraan houden
Antwoord: als u dan persé wilt.....vervolgens advies hoe dit aan te pakken.
Dit is geen vriendin of familielid die aan mijn kant staat en partij trekt. Dit is een onafhankelijke zakelijke instelling.
Ik moet er echt moeite voor gaan doen om dit te regelen.
Het gaat wel lukken, maar ik voorzie nog heel wat opgetrokken wenkbrauwen bij mijn plannen.
De algemene tendens is toch: pakken wat je pakken kan.
Bah.
Ik leg net de telefoon neer, na een orienterend gesprek met een juridisch adviesbureau.
Kort:
Mijn vraag is hoe ik aan mijn verplichting kan voldoen, mijn inkomen is hoger geworden, en WIL minder ali ontvangen van mijn ex.
Antwoord: laat hij zelf maar actie ondernemen.
Ik: meneer, ik wil aan mijn verplichtingen voldoen.
Antwoord: toch zou ik het laten rusten, todat hij erover begint
Ik: meneer, het is een regel in het convenant, ik wil me daaraan houden
Antwoord: als u dan persé wilt.....vervolgens advies hoe dit aan te pakken.
Dit is geen vriendin of familielid die aan mijn kant staat en partij trekt. Dit is een onafhankelijke zakelijke instelling.
Ik moet er echt moeite voor gaan doen om dit te regelen.
Het gaat wel lukken, maar ik voorzie nog heel wat opgetrokken wenkbrauwen bij mijn plannen.
De algemene tendens is toch: pakken wat je pakken kan.
Bah.
