Actueel
alle pijlers
handtekeningenactie wetswijziging partneralimentatie
maandag 21 januari 2008 om 14:24
donderdag 24 januari 2008 om 12:46
Ik heb nog geen reacties gelezen maar geef op voorhand even mijn eigen mening.
Partneralimentatie zou inderdaad aan een maximale tijd gebonden moeten zijn. Ik ken gevallen waar mensen gescheiden zijn, partneralimentatie krijgen, een nieuwe relatie hebben en expres niet opnieuw trouwen omdat ze dan de kip met de gouden eieren kwijtraken.
Iedereen moet na een bepaalde overgangsperiode geacht worden voor zichzelf te zorgen.
Partneralimentatie zou inderdaad aan een maximale tijd gebonden moeten zijn. Ik ken gevallen waar mensen gescheiden zijn, partneralimentatie krijgen, een nieuwe relatie hebben en expres niet opnieuw trouwen omdat ze dan de kip met de gouden eieren kwijtraken.
Iedereen moet na een bepaalde overgangsperiode geacht worden voor zichzelf te zorgen.
donderdag 24 januari 2008 om 13:20
quote:Zamirah schreef op 22 januari 2008 @ 10:03:
Omdat je elkaar door het aangaan van een huwelijk bepaalde dingen belooft. Het huwelijk is niet voor niks vooral een juridisch contract. Als je die gevolgen niet aankunt, kies dan niet voor een huwelijk, maar ga samenwonen of kies voor een LAT.Ik weet niet of het al genoemd is, maar ook als je langdurig samenwoont zijn er zorgplichten. Gaat één van beiden naar de sociale dienst, dan zal de sociale dienst gaan verhalen op de meer verdienende ex-partner. Samenwonen is dus geen vrijwaring van betaling aan je ex.
Omdat je elkaar door het aangaan van een huwelijk bepaalde dingen belooft. Het huwelijk is niet voor niks vooral een juridisch contract. Als je die gevolgen niet aankunt, kies dan niet voor een huwelijk, maar ga samenwonen of kies voor een LAT.Ik weet niet of het al genoemd is, maar ook als je langdurig samenwoont zijn er zorgplichten. Gaat één van beiden naar de sociale dienst, dan zal de sociale dienst gaan verhalen op de meer verdienende ex-partner. Samenwonen is dus geen vrijwaring van betaling aan je ex.
donderdag 24 januari 2008 om 13:57
quote:Pinksterbloempje schreef op 24 januari 2008 @ 12:46:
Ik heb nog geen reacties gelezen maar geef op voorhand even mijn eigen mening.
Partneralimentatie zou inderdaad aan een maximale tijd gebonden moeten zijn. Ik ken gevallen waar mensen gescheiden zijn, partneralimentatie krijgen, een nieuwe relatie hebben en expres niet opnieuw trouwen omdat ze dan de kip met de gouden eieren kwijtraken.
Iedereen moet na een bepaalde overgangsperiode geacht worden voor zichzelf te zorgen.Maar op het moment dat de nieuwe partner 1 x blijft slapen bij de expartner kan je een verzoek indienen om de alimentatie stop te zetten. Maar ja, hoe kom je daar achter?
Ik heb nog geen reacties gelezen maar geef op voorhand even mijn eigen mening.
Partneralimentatie zou inderdaad aan een maximale tijd gebonden moeten zijn. Ik ken gevallen waar mensen gescheiden zijn, partneralimentatie krijgen, een nieuwe relatie hebben en expres niet opnieuw trouwen omdat ze dan de kip met de gouden eieren kwijtraken.
Iedereen moet na een bepaalde overgangsperiode geacht worden voor zichzelf te zorgen.Maar op het moment dat de nieuwe partner 1 x blijft slapen bij de expartner kan je een verzoek indienen om de alimentatie stop te zetten. Maar ja, hoe kom je daar achter?
donderdag 24 januari 2008 om 14:07
donderdag 24 januari 2008 om 14:22
maar dan nog.. pbloempje.. in mijn situ zijn er kids in het spel.. al 6 jaar zit ze in de bijstand... zelf gaf ze aan tijdens het huwelijk dat als de kinderen 5 jaar werden ze weer wilde gaan werken.. ze zijn nu bijna 9!
dat hij kinderali betaald is niet meer dan normaal.. maar die bijstand vindt het blijkbaar ook prima dat ze erin zit.. want ze krijgt keer op keer uitstel van solliciteren.. reden?? wil ze voor zich houden.. prima.. maar ga niet zeiken dat je niet rond kan komen...
zlef hebben ik nu ook een kleintje.. een eigen zaak (zelfs onder bijstandsnorm) ben na 4 weken weer aan de gang gegaan anders kwam er ook geen geld binnen.. geen uitkering want die is er niet voor zelfstandige.. maar ik moet wel mijn financieen openbaren aan haar bijstandverstrekker zodat ze kunnen berekenen hoeveel hij nog extra kan gaan bijdragen.. zucht..
dat hij kinderali betaald is niet meer dan normaal.. maar die bijstand vindt het blijkbaar ook prima dat ze erin zit.. want ze krijgt keer op keer uitstel van solliciteren.. reden?? wil ze voor zich houden.. prima.. maar ga niet zeiken dat je niet rond kan komen...
zlef hebben ik nu ook een kleintje.. een eigen zaak (zelfs onder bijstandsnorm) ben na 4 weken weer aan de gang gegaan anders kwam er ook geen geld binnen.. geen uitkering want die is er niet voor zelfstandige.. maar ik moet wel mijn financieen openbaren aan haar bijstandverstrekker zodat ze kunnen berekenen hoeveel hij nog extra kan gaan bijdragen.. zucht..
donderdag 24 januari 2008 om 17:35
quote:traincha2 schreef op 23 januari 2008 @ 22:18:
[...]
Je bedoelt dus op voorhand al een echtscheidingsconvenant opmaken voor het geval dat? Nee, dat is een lekkere basis voor een relatie.....
En toch is een samenlevingscontract ook voor een groot deel precies dat. Op voorhand bedenken hoe je het regelt als het misgaat. In een tijd waarin 1 op de 3 huwelijken eindigd in een scheiding lijkt me dat alleen maar verstandig.
maar juist omdat het merendeel van de mensen gevoelsmatig dezelfde reactie heeft als deze, is alimentatie bij wet geregeld. Omdat de meeste mensen als ze gaan trouwen helemaal niet wiillen en zullen denken over regelingen bij beeindiging van de relatie.
[...]
Je bedoelt dus op voorhand al een echtscheidingsconvenant opmaken voor het geval dat? Nee, dat is een lekkere basis voor een relatie.....
En toch is een samenlevingscontract ook voor een groot deel precies dat. Op voorhand bedenken hoe je het regelt als het misgaat. In een tijd waarin 1 op de 3 huwelijken eindigd in een scheiding lijkt me dat alleen maar verstandig.
maar juist omdat het merendeel van de mensen gevoelsmatig dezelfde reactie heeft als deze, is alimentatie bij wet geregeld. Omdat de meeste mensen als ze gaan trouwen helemaal niet wiillen en zullen denken over regelingen bij beeindiging van de relatie.
donderdag 24 januari 2008 om 19:21
quote:Krengiserweer schreef op 24 januari 2008 @ 17:35:
[...]
maar juist omdat het merendeel van de mensen gevoelsmatig dezelfde reactie heeft als deze, is alimentatie bij wet geregeld. Omdat de meeste mensen als ze gaan trouwen helemaal niet wiillen en zullen denken over regelingen bij beeindiging van de relatie.Met als gevolg een hoop ellende en vervelende verrassingen als het uiteindelijk toch onverhoopt mis gaat...
[...]
maar juist omdat het merendeel van de mensen gevoelsmatig dezelfde reactie heeft als deze, is alimentatie bij wet geregeld. Omdat de meeste mensen als ze gaan trouwen helemaal niet wiillen en zullen denken over regelingen bij beeindiging van de relatie.Met als gevolg een hoop ellende en vervelende verrassingen als het uiteindelijk toch onverhoopt mis gaat...
vrijdag 25 januari 2008 om 09:37
Ik vind partneralimentatie volledig achterhaald. Heb zelf 9 jaar moeten betalen voor iemand die 2 jaar jonger is dan ik, niet in de bijstand zat, maar te verdomd was om meer te gaan werken. Haar kinderen waren ook nog eens 12 tot 20 dagen per maand bij mij. Ik had een fulltime baan, want kon niet anders. Madame kon 2 x per jaar op vakantie (zonder kinderen natuurlijk, want ze ging liever met vriendin of ex-schoonzus), kocht een huis en kon alles doen wat ze maar wilde.
Wij konden 1 x per jaar op vakantie omdat mijn man gelukkig veel kon overwerken. Ik kon niet minder gaan werken omdat daar financieel geen ruimte voor was.
Dat ze er financieel niet op achteruit mogen is waar, geldt alleen maar voor de eerste 2 jaar trouwens!, maar de man mag dat de rest van zijn alimentatieplicht wel. Na 9 jaar was ik het zat en ben ik van de een op andere dag gestopt met partneralimentatie te betalen. We hebben er nooit iets van gehoord, kun je nagaan hoe erg ze het nodig had en geloof me het was een flink bedrag, tenminste ik vind 700 euro aan alleen partneralimentatie veel.
Over de kinderalimentatie zal ik nooit zeiken, betaal trouwens nog steeds voor 1 kind, de andere werkt inmiddels zelf. Ik heb gelukkig van mijn moeder altijd geleerd voor mezelf te zorgen en niet mijn handje op te houden ingeval van een scheiding. En ik ben nog wel van de jaren 60 generatie.
Wij konden 1 x per jaar op vakantie omdat mijn man gelukkig veel kon overwerken. Ik kon niet minder gaan werken omdat daar financieel geen ruimte voor was.
Dat ze er financieel niet op achteruit mogen is waar, geldt alleen maar voor de eerste 2 jaar trouwens!, maar de man mag dat de rest van zijn alimentatieplicht wel. Na 9 jaar was ik het zat en ben ik van de een op andere dag gestopt met partneralimentatie te betalen. We hebben er nooit iets van gehoord, kun je nagaan hoe erg ze het nodig had en geloof me het was een flink bedrag, tenminste ik vind 700 euro aan alleen partneralimentatie veel.
Over de kinderalimentatie zal ik nooit zeiken, betaal trouwens nog steeds voor 1 kind, de andere werkt inmiddels zelf. Ik heb gelukkig van mijn moeder altijd geleerd voor mezelf te zorgen en niet mijn handje op te houden ingeval van een scheiding. En ik ben nog wel van de jaren 60 generatie.
vrijdag 25 januari 2008 om 09:38
@Branwen
Dat klopt, je bent niet verplicht om te trouwen. Maar zoals ik al eerder heb uitgelegd, vind ik de regels voor partneralimentatie achterhaald (voor de jongere generatie) terwijl ik verder wel achter het huwelijk sta.
Ik ben het niet eens met "het kwartje van Kok" en ik rij toch auto en ik ben ben het ook niet eens met de accijns op sigaretten, maar ik rook wel. Er zijn zat regels en wetten waar ik het niet (of niet helemaal) mee eens ben, maar dat wil niet in alle gevallen zeggen dat ik mij er daardoor van laat weerhouden om bepaalde dingen toch wel te doen.
Dat klopt, je bent niet verplicht om te trouwen. Maar zoals ik al eerder heb uitgelegd, vind ik de regels voor partneralimentatie achterhaald (voor de jongere generatie) terwijl ik verder wel achter het huwelijk sta.
Ik ben het niet eens met "het kwartje van Kok" en ik rij toch auto en ik ben ben het ook niet eens met de accijns op sigaretten, maar ik rook wel. Er zijn zat regels en wetten waar ik het niet (of niet helemaal) mee eens ben, maar dat wil niet in alle gevallen zeggen dat ik mij er daardoor van laat weerhouden om bepaalde dingen toch wel te doen.
vrijdag 25 januari 2008 om 10:29
quote:nummerzoveel schreef op 24 januari 2008 @ 09:53:Het wordt wel erg lastig om een rechter uit te leggen dat afspraken onredelijk zijn, wanneer je ze in eerste instantie zelf gemaakt hebt!
Mijn ex vond dat wanneer de afspraak van het huwelijk niet meer gold, de rest van de afspraken ook niet meer golden. Ook vond hij dat wanneer je vind dat je in je recht staat, je maar lekker moet gaan proberen je recht te halen.
Dit gaat overigens over kinderalimentatie, niet over partneralimentatie.
Afspraken maken is in mijn ogen, door mijn eigen ervaring, dus niet zaligmakend. Je wilt na je scheiding verder met je leven, en niet jaar in jaar uit bezig zijn met procedures.
Even terugkomend op de OP en het aangehaalde artikel, iets wat wat mij betreft ook meegenomen mag worden in eventuele wetgeving is regelgeving die iets doet tegen de massale ontduiking van het betalen van kinderalimentatie, door -meestal- vaders. Prima als de partneralimentatie geleidelijk wordt beperkt / afgeschaft (hoewel mannen er na een scheiding volgens het CBS vaak in koopkracht op vooruit gaan, en vrouwen fors inleveren*), maar daar waar de vrouw aan haar verantwoordelijkheid wordt gehouden om voor zichzelf te zorgen, zo mogen vaders aan hun verantwoordelijkheid worden gehouden om voor hun kinderen te zorgen.
* In die gevallen waarin de kinderen na de scheiding bij de moeder blijven wonen, gaat de koopkracht van de man er gemiddeld 33 procent op vooruit, ondanks het feit dat hij partneralimentatie betaalt. De koopkracht van de vrouw daalt met 21 procent.
Zelfs als de kinderen na de echtscheiding bij de vader gaan wonen, neemt zijn koopkracht nog toe. Deze koopkrachtwinst is wel kleiner, 6 procent, dan het geval is als de kinderen bij de moeder gaan wonen.
Mijn ex vond dat wanneer de afspraak van het huwelijk niet meer gold, de rest van de afspraken ook niet meer golden. Ook vond hij dat wanneer je vind dat je in je recht staat, je maar lekker moet gaan proberen je recht te halen.
Dit gaat overigens over kinderalimentatie, niet over partneralimentatie.
Afspraken maken is in mijn ogen, door mijn eigen ervaring, dus niet zaligmakend. Je wilt na je scheiding verder met je leven, en niet jaar in jaar uit bezig zijn met procedures.
Even terugkomend op de OP en het aangehaalde artikel, iets wat wat mij betreft ook meegenomen mag worden in eventuele wetgeving is regelgeving die iets doet tegen de massale ontduiking van het betalen van kinderalimentatie, door -meestal- vaders. Prima als de partneralimentatie geleidelijk wordt beperkt / afgeschaft (hoewel mannen er na een scheiding volgens het CBS vaak in koopkracht op vooruit gaan, en vrouwen fors inleveren*), maar daar waar de vrouw aan haar verantwoordelijkheid wordt gehouden om voor zichzelf te zorgen, zo mogen vaders aan hun verantwoordelijkheid worden gehouden om voor hun kinderen te zorgen.
* In die gevallen waarin de kinderen na de scheiding bij de moeder blijven wonen, gaat de koopkracht van de man er gemiddeld 33 procent op vooruit, ondanks het feit dat hij partneralimentatie betaalt. De koopkracht van de vrouw daalt met 21 procent.
Zelfs als de kinderen na de echtscheiding bij de vader gaan wonen, neemt zijn koopkracht nog toe. Deze koopkrachtwinst is wel kleiner, 6 procent, dan het geval is als de kinderen bij de moeder gaan wonen.
vrijdag 25 januari 2008 om 10:32
@ loomii
Daar is iedereen hier het geloof ik wel over eens. Wanneer je kinderen krijgt, dan hoor je daar voor te zorgen, zowel in materiele als in immateriele termen.
Zou die koopkrachtverbetering van mannen na een scheiding, zelfs als ze de kinderen in huis hebben, iets te maken kunnen hebben met het veelbesproken uitgeefgedrag van de meeste vrouwen?
Daar is iedereen hier het geloof ik wel over eens. Wanneer je kinderen krijgt, dan hoor je daar voor te zorgen, zowel in materiele als in immateriele termen.
Zou die koopkrachtverbetering van mannen na een scheiding, zelfs als ze de kinderen in huis hebben, iets te maken kunnen hebben met het veelbesproken uitgeefgedrag van de meeste vrouwen?
vrijdag 25 januari 2008 om 11:50
quote:nummerzoveel schreef op 25 januari 2008 @ 09:38:
@Branwen
Dat klopt, je bent niet verplicht om te trouwen. Maar zoals ik al eerder heb uitgelegd, vind ik de regels voor partneralimentatie achterhaald (voor de jongere generatie) terwijl ik verder wel achter het huwelijk sta.
Ik ben het niet eens met "het kwartje van Kok" en ik rij toch auto en ik ben ben het ook niet eens met de accijns op sigaretten, maar ik rook wel. Er zijn zat regels en wetten waar ik het niet (of niet helemaal) mee eens ben, maar dat wil niet in alle gevallen zeggen dat ik mij er daardoor van laat weerhouden om bepaalde dingen toch wel te doen.
Dan ben ik toch, nog steeds, benieuwd. Ik heb deze vraag al eerder gesteld, aan Dhelia weliswaar, maar heb nog steeds geen antwoord gehad: Wat aan het huwelijk is het dat je wél wilt trouwen, ook al sta je niet achter de rechten en plichten die erbij horen? Is dat puur het emotionele idee erachter? Vind je het 'getrouwd' zijn beter klinken dan een of andere vorm van contract dat je samen kunt afsluiten, al dan niet met een mooie ceremonie samen met je geliefden?
Ik ben wel getrouwd trouwens. In gemeenschap van goederen en met de gedachte dat wij dit contract zijn aangegaan, niet voor zolang we het prettig vinden, maar voor het leven. Met de daarbij horende zorgplicht beide kanten op. Dit is een heel bewuste keuze geweest en was ik (of hij) het met ook maar één van de aspecten van het huwelijkscontract niet eens geweest, dan hadden we een andere keuze gemaakt.
De ceremonie, het huwelijksfeest, dat was allemaal een romantische uitvoering van wat verder, in onze ogen, een heel rationele beslissing is over de manier waarop wij ons leven in willen richten, de afspraken die wij samen wilden maken, de rechten en plichten waaraan wij ons verbonden.
Ons samenzijn, onze liefde, dát is romantisch. Maar dáár hoeven we geen contract voor te tekenen. Zeker niet één waar we niet geheel achter zouden kunnen staan.
@Branwen
Dat klopt, je bent niet verplicht om te trouwen. Maar zoals ik al eerder heb uitgelegd, vind ik de regels voor partneralimentatie achterhaald (voor de jongere generatie) terwijl ik verder wel achter het huwelijk sta.
Ik ben het niet eens met "het kwartje van Kok" en ik rij toch auto en ik ben ben het ook niet eens met de accijns op sigaretten, maar ik rook wel. Er zijn zat regels en wetten waar ik het niet (of niet helemaal) mee eens ben, maar dat wil niet in alle gevallen zeggen dat ik mij er daardoor van laat weerhouden om bepaalde dingen toch wel te doen.
Dan ben ik toch, nog steeds, benieuwd. Ik heb deze vraag al eerder gesteld, aan Dhelia weliswaar, maar heb nog steeds geen antwoord gehad: Wat aan het huwelijk is het dat je wél wilt trouwen, ook al sta je niet achter de rechten en plichten die erbij horen? Is dat puur het emotionele idee erachter? Vind je het 'getrouwd' zijn beter klinken dan een of andere vorm van contract dat je samen kunt afsluiten, al dan niet met een mooie ceremonie samen met je geliefden?
Ik ben wel getrouwd trouwens. In gemeenschap van goederen en met de gedachte dat wij dit contract zijn aangegaan, niet voor zolang we het prettig vinden, maar voor het leven. Met de daarbij horende zorgplicht beide kanten op. Dit is een heel bewuste keuze geweest en was ik (of hij) het met ook maar één van de aspecten van het huwelijkscontract niet eens geweest, dan hadden we een andere keuze gemaakt.
De ceremonie, het huwelijksfeest, dat was allemaal een romantische uitvoering van wat verder, in onze ogen, een heel rationele beslissing is over de manier waarop wij ons leven in willen richten, de afspraken die wij samen wilden maken, de rechten en plichten waaraan wij ons verbonden.
Ons samenzijn, onze liefde, dát is romantisch. Maar dáár hoeven we geen contract voor te tekenen. Zeker niet één waar we niet geheel achter zouden kunnen staan.
vrijdag 25 januari 2008 om 12:24
@ Missdemeanor
Ik had die vraag al een keer beantwoord, maar hierbij nog een keer.
quote:nummerzoveel schreef op 23 januari 2008 @ 14:19:
Nou FV, er zijn (waren?) ook zaken die wel aan het huwelijk zijn verbonden en die niet buiten een huwelijk om onderling geregeld kunnen (konden) worden. Misschien is de regelgeving inmiddels verandert, maar toen ik ging trouwen was een van die dingen bijvoorbeeld het erfrecht. Het was toen zo geregeld dat gehuwden bij overlijden een veel groter bedrag belastingvrij van elkaar konden erven dan ongehuwden. Mijn man en ik zijn samen met 0 begonnen en alles wat wij hebben is dus binnen het huwelijk opgebouwd. Ik zou het niet fair vinden als bij zijn of mijn overlijden dan opeens een groot bedrag naar de fiscus zou gaan.
Ik had die vraag al een keer beantwoord, maar hierbij nog een keer.
quote:nummerzoveel schreef op 23 januari 2008 @ 14:19:
Nou FV, er zijn (waren?) ook zaken die wel aan het huwelijk zijn verbonden en die niet buiten een huwelijk om onderling geregeld kunnen (konden) worden. Misschien is de regelgeving inmiddels verandert, maar toen ik ging trouwen was een van die dingen bijvoorbeeld het erfrecht. Het was toen zo geregeld dat gehuwden bij overlijden een veel groter bedrag belastingvrij van elkaar konden erven dan ongehuwden. Mijn man en ik zijn samen met 0 begonnen en alles wat wij hebben is dus binnen het huwelijk opgebouwd. Ik zou het niet fair vinden als bij zijn of mijn overlijden dan opeens een groot bedrag naar de fiscus zou gaan.
vrijdag 25 januari 2008 om 13:48
Winkeldrang valt niet onder koopkracht.
Koopkracht volgens wiki:
Koopkracht
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
In de economie, wordt met koopkracht de hoeveelheid goederen en diensten voor een gegeven hoeveelheid geld bedoeld. Als het inkomen gelijk blijft maar de prijzen van goederen en diensten stijgen, dan zal de koopkracht van dat inkomen dalen. Dalende koopkracht kan wijzen op inflatie.
Om voor beleidsdoeleinden de koopkracht inzichtelijk te maken wordt vaak een index gebruikt in de vorm van een mandje van goederen en diensten dat een 'gemiddeld' huishouden zal aanschaffen in een bepaalde periode. In combinatie met de gemiddelde inkomensontwikkeling kan de (gemiddelde) koopkrachtontwikkeling over meerdere periodes te vergelijken.
Koopkrachtcijfers worden vaak gediffentieerd naar doelgroepen. Hierdoor bestaat de mogelijkheid om specifiek in kaart te brengen hoe de koopkrachtontwikkeling voor minima, gezinnen met kinderen, midden inkomens of andere (sub)groepen uitpakt. De overheid kan hier op in spelen door specifiek beleid voor een bepaalde groep te ontwikkelen.
Koopkracht volgens wiki:
Koopkracht
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
In de economie, wordt met koopkracht de hoeveelheid goederen en diensten voor een gegeven hoeveelheid geld bedoeld. Als het inkomen gelijk blijft maar de prijzen van goederen en diensten stijgen, dan zal de koopkracht van dat inkomen dalen. Dalende koopkracht kan wijzen op inflatie.
Om voor beleidsdoeleinden de koopkracht inzichtelijk te maken wordt vaak een index gebruikt in de vorm van een mandje van goederen en diensten dat een 'gemiddeld' huishouden zal aanschaffen in een bepaalde periode. In combinatie met de gemiddelde inkomensontwikkeling kan de (gemiddelde) koopkrachtontwikkeling over meerdere periodes te vergelijken.
Koopkrachtcijfers worden vaak gediffentieerd naar doelgroepen. Hierdoor bestaat de mogelijkheid om specifiek in kaart te brengen hoe de koopkrachtontwikkeling voor minima, gezinnen met kinderen, midden inkomens of andere (sub)groepen uitpakt. De overheid kan hier op in spelen door specifiek beleid voor een bepaalde groep te ontwikkelen.
vrijdag 25 januari 2008 om 14:28
quote:77beetje28 schreef op 24 januari 2008 @ 14:22:
maar dan nog.. pbloempje.. in mijn situ zijn er kids in het spel.. al 6 jaar zit ze in de bijstand... zelf gaf ze aan tijdens het huwelijk dat als de kinderen 5 jaar werden ze weer wilde gaan werken.. ze zijn nu bijna 9!
dat hij kinderali betaald is niet meer dan normaal.. maar die bijstand vindt het blijkbaar ook prima dat ze erin zit.. want ze krijgt keer op keer uitstel van solliciteren.. reden?? wil ze voor zich houden.. prima.. maar ga niet zeiken dat je niet rond kan komen...
zlef hebben ik nu ook een kleintje.. een eigen zaak (zelfs onder bijstandsnorm) ben na 4 weken weer aan de gang gegaan anders kwam er ook geen geld binnen.. geen uitkering want die is er niet voor zelfstandige.. maar ik moet wel mijn financieen openbaren aan haar bijstandverstrekker zodat ze kunnen berekenen hoeveel hij nog extra kan gaan bijdragen.. zucht..
77beetje28:
Ik bedoelde alleen te zeggen dat als er kinderen zijn, kinderalimentatie redelijk is. In jullie geval vind ik, dat zijn ex na een overgangsperiode (zeg: 3 jaar) geacht mag worden voldoende tijd te hebben gehad om maatregelen te nemen om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien (in 3 jaar tijd kun je omscholen, cursussen volgen, etc.). Dan moet er ook een punt gezet worden achter de partneralimentatie.
maar dan nog.. pbloempje.. in mijn situ zijn er kids in het spel.. al 6 jaar zit ze in de bijstand... zelf gaf ze aan tijdens het huwelijk dat als de kinderen 5 jaar werden ze weer wilde gaan werken.. ze zijn nu bijna 9!
dat hij kinderali betaald is niet meer dan normaal.. maar die bijstand vindt het blijkbaar ook prima dat ze erin zit.. want ze krijgt keer op keer uitstel van solliciteren.. reden?? wil ze voor zich houden.. prima.. maar ga niet zeiken dat je niet rond kan komen...
zlef hebben ik nu ook een kleintje.. een eigen zaak (zelfs onder bijstandsnorm) ben na 4 weken weer aan de gang gegaan anders kwam er ook geen geld binnen.. geen uitkering want die is er niet voor zelfstandige.. maar ik moet wel mijn financieen openbaren aan haar bijstandverstrekker zodat ze kunnen berekenen hoeveel hij nog extra kan gaan bijdragen.. zucht..
77beetje28:
Ik bedoelde alleen te zeggen dat als er kinderen zijn, kinderalimentatie redelijk is. In jullie geval vind ik, dat zijn ex na een overgangsperiode (zeg: 3 jaar) geacht mag worden voldoende tijd te hebben gehad om maatregelen te nemen om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien (in 3 jaar tijd kun je omscholen, cursussen volgen, etc.). Dan moet er ook een punt gezet worden achter de partneralimentatie.
vrijdag 25 januari 2008 om 16:15
quote:Pasdedeux schreef op 25 januari 2008 @ 09:37:
Ik vind partneralimentatie volledig achterhaald. Heb zelf 9 jaar moeten betalen voor iemand die 2 jaar jonger is dan ik, niet in de bijstand zat, maar te verdomd was om meer te gaan werken. Haar kinderen waren ook nog eens 12 tot 20 dagen per maand bij mij.
Was het jouw ex? Of die bvan je echtgenoot? In dat geval wel weer frappant dat het de tweede vrouw is die alimentatie voor de eerste vrouw onzin vind. Ookal waren ze 12 tot 20 dagen bij jou, kennelijk vonden de ouders, dus jouw man en zijn eerste ex het bel;angrijk dat er altijd iemand thuis was voor de kinderen. Dus dat zij thuis is de dagen dat zij de kinderen heeft. Dus die afspraak was er al voordat jij in beeld kwam, ook de alimentatieafspraak. Dat wistje toen je met deze man in zee ging, dus ik vind het nogal flauw om er achteraf over te gaan zeuren dat zij op vakantie kan en jij niet. Had je maar een vent zonder ex moeten zoeken. Was het jouw expartner, dan had je andere afspraken moeten maken tijdens het huwelijk.
Ik had een fulltime baan, want kon niet anders. Madame kon 2 x per jaar op vakantie (zonder kinderen natuurlijk, want ze ging liever met vriendin of ex-schoonzus), kocht een huis en kon alles doen wat ze maar wilde.
Wij konden 1 x per jaar op vakantie omdat mijn man gelukkig veel kon overwerken. Ik kon niet minder gaan werken omdat daar financieel geen ruimte voor was.
Dat ze er financieel niet op achteruit mogen is waar, geldt alleen maar voor de eerste 2 jaar trouwens!, maar de man mag dat de rest van zijn alimentatieplicht wel. Na 9 jaar was ik het zat en ben ik van de een op andere dag gestopt met partneralimentatie te betalen.
Hoezo "jij"ik neem aan dat als ze de ex van jouw man was, hij betaalde. overigens heb je mazzel, want als de rechte heeft bepaald dat ze er recht op heeft had ze zo loonbeslag kunnen laten leggen.
We hebben er nooit iets van gehoord, kun je nagaan hoe erg ze het nodig had en geloof me het was een flink bedrag, tenminste ik vind 700 euro aan alleen partneralimentatie veel.
Over de kinderalimentatie zal ik nooit zeiken, betaal trouwens nog steeds voor 1 kind, de andere werkt inmiddels zelf. Ik heb gelukkig van mijn moeder altijd geleerd voor mezelf te zorgen en niet mijn handje op te houden ingeval van een scheiding. En ik ben nog wel van de jaren 60 generatie.
Ik vind partneralimentatie volledig achterhaald. Heb zelf 9 jaar moeten betalen voor iemand die 2 jaar jonger is dan ik, niet in de bijstand zat, maar te verdomd was om meer te gaan werken. Haar kinderen waren ook nog eens 12 tot 20 dagen per maand bij mij.
Was het jouw ex? Of die bvan je echtgenoot? In dat geval wel weer frappant dat het de tweede vrouw is die alimentatie voor de eerste vrouw onzin vind. Ookal waren ze 12 tot 20 dagen bij jou, kennelijk vonden de ouders, dus jouw man en zijn eerste ex het bel;angrijk dat er altijd iemand thuis was voor de kinderen. Dus dat zij thuis is de dagen dat zij de kinderen heeft. Dus die afspraak was er al voordat jij in beeld kwam, ook de alimentatieafspraak. Dat wistje toen je met deze man in zee ging, dus ik vind het nogal flauw om er achteraf over te gaan zeuren dat zij op vakantie kan en jij niet. Had je maar een vent zonder ex moeten zoeken. Was het jouw expartner, dan had je andere afspraken moeten maken tijdens het huwelijk.
Ik had een fulltime baan, want kon niet anders. Madame kon 2 x per jaar op vakantie (zonder kinderen natuurlijk, want ze ging liever met vriendin of ex-schoonzus), kocht een huis en kon alles doen wat ze maar wilde.
Wij konden 1 x per jaar op vakantie omdat mijn man gelukkig veel kon overwerken. Ik kon niet minder gaan werken omdat daar financieel geen ruimte voor was.
Dat ze er financieel niet op achteruit mogen is waar, geldt alleen maar voor de eerste 2 jaar trouwens!, maar de man mag dat de rest van zijn alimentatieplicht wel. Na 9 jaar was ik het zat en ben ik van de een op andere dag gestopt met partneralimentatie te betalen.
Hoezo "jij"ik neem aan dat als ze de ex van jouw man was, hij betaalde. overigens heb je mazzel, want als de rechte heeft bepaald dat ze er recht op heeft had ze zo loonbeslag kunnen laten leggen.
We hebben er nooit iets van gehoord, kun je nagaan hoe erg ze het nodig had en geloof me het was een flink bedrag, tenminste ik vind 700 euro aan alleen partneralimentatie veel.
Over de kinderalimentatie zal ik nooit zeiken, betaal trouwens nog steeds voor 1 kind, de andere werkt inmiddels zelf. Ik heb gelukkig van mijn moeder altijd geleerd voor mezelf te zorgen en niet mijn handje op te houden ingeval van een scheiding. En ik ben nog wel van de jaren 60 generatie.
vrijdag 25 januari 2008 om 17:58
Maar toch, ik blijf erbij dat je er zelf bij bent en dat je zelf dat contract aangaat. Beslis dan dat je als echtgenoten beiden blijft werken, of evenveel werkt. Mocht je dan uit elkaar gaan, dan kunnen beiden voor zichzelf zorgen. Mensen kiezen er samen voor dat de één minder of helemaal niet werkt als er bijvoorbeeld kinderen komen. Dan moet je ook niet zeuren dat je dan naderhand partneralimentatie moet betalen, omdat je er beiden voor hebt gekozen dat de ander zou stoppen met werken. En als je heel dat partneralimenatie gedoe niet wilt, trouw dan gewoon niet. Zit je nergens aan vast, heb je nergens problemen mee. Ik zie de moeilijkheid niet.
vrijdag 25 januari 2008 om 18:00
Je bent wel een beetje kort door de bocht bezig Krengiserweer. Ik snap best dat pasdedeux moeite heeft met het betalen van alimentatie als de kinderen de helft van de maand bij haar zijn. Dit is gewoon een geval van verkeerde afspraken maken. En natuurlijk betaalt zij ook mee aan de alimentatie. Ze is getrouwd met die man en de alimentatie gaat af van hun gezamenlijke inkomen.
Ik ben absoluut geen voorstander van alimentatie. Er zullen best gevallen zijn waarin het terecht is, maar met de huidige regeling is het zo dat je 12 jaar lang betaalt voor een vrouw waar je in principe niets meer mee te maken hebt. Een regeling van 2 a 3 jaar lijkt me meer dan voldoende.
Ik zou zelf absoluut geen alimentatie willen ontvangen na de scheiding. Als ik niet meer met die man getrouwd wil zijn dan wil ik ook zijn geld niet. En nee, ik heb geen betaalde baan op het moment, maar die vind ik wel mocht het nodig zijn en dan kan ik heel goed voor mezelf zorgen. Ik heb absoluut geen respect voor vrouwen die 12 jaar lang hun hand ophouden bij hun expartner.
Ik ben absoluut geen voorstander van alimentatie. Er zullen best gevallen zijn waarin het terecht is, maar met de huidige regeling is het zo dat je 12 jaar lang betaalt voor een vrouw waar je in principe niets meer mee te maken hebt. Een regeling van 2 a 3 jaar lijkt me meer dan voldoende.
Ik zou zelf absoluut geen alimentatie willen ontvangen na de scheiding. Als ik niet meer met die man getrouwd wil zijn dan wil ik ook zijn geld niet. En nee, ik heb geen betaalde baan op het moment, maar die vind ik wel mocht het nodig zijn en dan kan ik heel goed voor mezelf zorgen. Ik heb absoluut geen respect voor vrouwen die 12 jaar lang hun hand ophouden bij hun expartner.
