Actueel
alle pijlers
handtekeningenactie wetswijziging partneralimentatie
maandag 21 januari 2008 om 14:24
woensdag 23 januari 2008 om 15:58
O, gelukkig maar, Eleonora
Eigenlijk heb ik nog 11 jaar tegoed, heb het maar een jaar gehad.
Ik zal jullie nog meer de stuipen op het lijf jagen:
Mocht het fout gaan tussen mij en mijn vriend, dan gaat ex me wederom ondersteunen, hoewel ik een heel aardig salaris heb.
Jullie zullen denken, wat een rotwief!
Nee, das onze afspraak, ex wil dat ik net zo lekker leef als in het huwelijk.
"in voor en tegenspoed....."
En hij kan het makkelijk betalen, hij leeft er niet anders om en hij geniet van het leven, geloof me.
Eigenlijk heb ik nog 11 jaar tegoed, heb het maar een jaar gehad.
Ik zal jullie nog meer de stuipen op het lijf jagen:
Mocht het fout gaan tussen mij en mijn vriend, dan gaat ex me wederom ondersteunen, hoewel ik een heel aardig salaris heb.
Jullie zullen denken, wat een rotwief!
Nee, das onze afspraak, ex wil dat ik net zo lekker leef als in het huwelijk.
"in voor en tegenspoed....."
En hij kan het makkelijk betalen, hij leeft er niet anders om en hij geniet van het leven, geloof me.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 23 januari 2008 om 15:58
quote:traincha2 schreef op 23 januari 2008 @ 13:44:
Het zou heel mooi zijn als het inderdaad ook zo zou werken. En zo redelijk denken mensen niet meer als ze in een echtscheidingsprocedure verwikkeld zitten.Nee, dus daarom regel je het voor die tijd. Bij begin van de relatie. Aan te passen indien nodig, gedurende de relatie, met instemming van beiden
Het zou heel mooi zijn als het inderdaad ook zo zou werken. En zo redelijk denken mensen niet meer als ze in een echtscheidingsprocedure verwikkeld zitten.Nee, dus daarom regel je het voor die tijd. Bij begin van de relatie. Aan te passen indien nodig, gedurende de relatie, met instemming van beiden
woensdag 23 januari 2008 om 16:00
quote:fashionvictim schreef op 23 januari 2008 @ 13:49:
[...]
Ik denk omdat de praktijk uitwijst dat zelfs nu die wet er is, er veel te veel mensen onder die wet proberen uit te komen. Daaruit volgt volgens mij dat het aan mensen zelf overlaten zou betekenen dat met name vrouwen en kinderen weer terug in de tijd geworpen worden en aan de bedelstaf zouden kunnen geraken.Je zou 't ook andersom kunnen beredeneren: als mannen er zelf afspraken over maken, zelf hun handtekening onder zetten, zijn ze wellicht eerder geneigd het zonder morren te betalen dan wanneer het als een soort duveltje uit een doosje een betalingsverplichting uit de hemel blijkt te vallen, geheten alimentatie.
[...]
Ik denk omdat de praktijk uitwijst dat zelfs nu die wet er is, er veel te veel mensen onder die wet proberen uit te komen. Daaruit volgt volgens mij dat het aan mensen zelf overlaten zou betekenen dat met name vrouwen en kinderen weer terug in de tijd geworpen worden en aan de bedelstaf zouden kunnen geraken.Je zou 't ook andersom kunnen beredeneren: als mannen er zelf afspraken over maken, zelf hun handtekening onder zetten, zijn ze wellicht eerder geneigd het zonder morren te betalen dan wanneer het als een soort duveltje uit een doosje een betalingsverplichting uit de hemel blijkt te vallen, geheten alimentatie.
woensdag 23 januari 2008 om 16:04
quote:Dhelia schreef op 23 januari 2008 @ 16:01:
[...]
Je kiest zelf de man waarmee je trouwt.
Dat bedoel ik.
En ik trouw nooit weer, dit was mijn echtgenoot en zo blijft dat, er moet er niet nog eentje bij.
Dat klopt niet voor mijn gevoel. Ik kan niet de echtgenote van iemand anders zijn.
Wel vriendin/partner, hoe je het noemen wilt.
[...]
Je kiest zelf de man waarmee je trouwt.
Dat bedoel ik.
En ik trouw nooit weer, dit was mijn echtgenoot en zo blijft dat, er moet er niet nog eentje bij.
Dat klopt niet voor mijn gevoel. Ik kan niet de echtgenote van iemand anders zijn.
Wel vriendin/partner, hoe je het noemen wilt.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 23 januari 2008 om 16:13
Ik krijg het al spaans benauwd bij het idee dat mijn vriend en ik samen een huis gaan kopen. Is nog niet zover want nog maar een half jaar bij malkander.
Dan moet er een samenlevingscontract komen.
Dat wil ik ook liever niet eigenlijk. Dan zitten we weer met polissen die je op elkaar afsluit voor de hypotheek en erfenissen.
Ik wil dat helemaal niet! Zit je zo gebonden als wat als de boel knalt en alles weer uit elkaar moet trekken. Of als één van ons overlijdt.
Ik wil dat alleen mijn kinderen van mij erven.
En dat kan dan niet want dat huis kopen we samen. En als hij het alleen koopt zit ik met lege handen en als ik alleen koop, dan kan ik niet het huis kopen wat ik wil.
Hoezo verwend?
Dan moet er een samenlevingscontract komen.
Dat wil ik ook liever niet eigenlijk. Dan zitten we weer met polissen die je op elkaar afsluit voor de hypotheek en erfenissen.
Ik wil dat helemaal niet! Zit je zo gebonden als wat als de boel knalt en alles weer uit elkaar moet trekken. Of als één van ons overlijdt.
Ik wil dat alleen mijn kinderen van mij erven.
En dat kan dan niet want dat huis kopen we samen. En als hij het alleen koopt zit ik met lege handen en als ik alleen koop, dan kan ik niet het huis kopen wat ik wil.
Hoezo verwend?
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 23 januari 2008 om 16:23
quote:eleonora schreef op 23 januari 2008 @ 15:02:
Geld voor onderhoud van de kinderen, vanzelfsprekend. partneralimentaie, wat mij betreft niet. Huwelijk voorbij, zelf weer de broek ophouden en al helemaal als er geen kinderen in het spel zijn.Wanneer er geen kinderen in het spel zijn, prima. Wanneer er wél kinderen in het spel zijn heeft de ouder waar de kinderen hoofdverblijf hebben toch wat minder de handen vrij om zich weer voor de volle honderd procent op de arbeidsmarkt te storten. Da's wel iets om rekening mee te houden. Het lijkt mij dan ook best zinvol om toe te werken naar een situatie waarin we co-ouderschap vanzelfsprekend vinden. Wil één van de ouders geen co-ouderschap, dan zou wat mij betreft andere ouder recht op compensatie hebben voor het (vrijwel) alleen opvoeden van de gezamenlijke kinderen.
Geld voor onderhoud van de kinderen, vanzelfsprekend. partneralimentaie, wat mij betreft niet. Huwelijk voorbij, zelf weer de broek ophouden en al helemaal als er geen kinderen in het spel zijn.Wanneer er geen kinderen in het spel zijn, prima. Wanneer er wél kinderen in het spel zijn heeft de ouder waar de kinderen hoofdverblijf hebben toch wat minder de handen vrij om zich weer voor de volle honderd procent op de arbeidsmarkt te storten. Da's wel iets om rekening mee te houden. Het lijkt mij dan ook best zinvol om toe te werken naar een situatie waarin we co-ouderschap vanzelfsprekend vinden. Wil één van de ouders geen co-ouderschap, dan zou wat mij betreft andere ouder recht op compensatie hebben voor het (vrijwel) alleen opvoeden van de gezamenlijke kinderen.
woensdag 23 januari 2008 om 16:26
Co ouderschap moet ook maar kunnen, das ook best ingewikkeld.
Fulltime levert het meeste geld op, dus dan wordt het alweer lastig allemaal, dat betekent dat beide ouders parttime zouden moeten gaan werken.
Ik ken een geval in de praktijk, het is kommer en kwel.
Fulltime levert het meeste geld op, dus dan wordt het alweer lastig allemaal, dat betekent dat beide ouders parttime zouden moeten gaan werken.
Ik ken een geval in de praktijk, het is kommer en kwel.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 23 januari 2008 om 16:34
Grappig, ik ken een aantal praktijkvoorbeelden van co-ouderschap die juist heel goed werken. Ik vermoed dat dit is omdat de partners er met 100% overtuiging voor hebben gekozen en dus ook beiden hun best doen om het te laten slagen.
Ik denk alleen niet dat co-ouderschap voor alle kinderen even goed is. Een kind dat veel behoefte heeft aan stabiliteit en structuur zal er vermoedelijk erg ongelukkig van worden...
Ik denk alleen niet dat co-ouderschap voor alle kinderen even goed is. Een kind dat veel behoefte heeft aan stabiliteit en structuur zal er vermoedelijk erg ongelukkig van worden...
woensdag 23 januari 2008 om 16:38
quote:loomii schreef op 23 januari 2008 @ 16:23:
[...]
Wanneer er geen kinderen in het spel zijn, prima. Wanneer er wél kinderen in het spel zijn heeft de ouder waar de kinderen hoofdverblijf hebben toch wat minder de handen vrij om zich weer voor de volle honderd procent op de arbeidsmarkt te storten. Da's wel iets om rekening mee te houden. Het lijkt mij dan ook best zinvol om toe te werken naar een situatie waarin we co-ouderschap vanzelfsprekend vinden. Wil één van de ouders geen co-ouderschap, dan zou wat mij betreft andere ouder recht op compensatie hebben voor het (vrijwel) alleen opvoeden van de gezamenlijke kinderen.Goede nuancering Loomii.
[...]
Wanneer er geen kinderen in het spel zijn, prima. Wanneer er wél kinderen in het spel zijn heeft de ouder waar de kinderen hoofdverblijf hebben toch wat minder de handen vrij om zich weer voor de volle honderd procent op de arbeidsmarkt te storten. Da's wel iets om rekening mee te houden. Het lijkt mij dan ook best zinvol om toe te werken naar een situatie waarin we co-ouderschap vanzelfsprekend vinden. Wil één van de ouders geen co-ouderschap, dan zou wat mij betreft andere ouder recht op compensatie hebben voor het (vrijwel) alleen opvoeden van de gezamenlijke kinderen.Goede nuancering Loomii.
woensdag 23 januari 2008 om 16:50
quote:nummerzoveel schreef op 23 januari 2008 @ 16:34:
Ik denk alleen niet dat co-ouderschap voor alle kinderen even goed is. Een kind dat veel behoefte heeft aan stabiliteit en structuur zal er vermoedelijk erg ongelukkig van worden...Dan kun je als ouders ervoor kiezen om, in het belang van het kind, voor hoofdverblijf bij één van de ouders te gaan en kan de ouder die daardoor minder voor de kinderen zorgt, meer bijdragen op het financiele vlak.
Ik denk alleen niet dat co-ouderschap voor alle kinderen even goed is. Een kind dat veel behoefte heeft aan stabiliteit en structuur zal er vermoedelijk erg ongelukkig van worden...Dan kun je als ouders ervoor kiezen om, in het belang van het kind, voor hoofdverblijf bij één van de ouders te gaan en kan de ouder die daardoor minder voor de kinderen zorgt, meer bijdragen op het financiele vlak.
woensdag 23 januari 2008 om 17:45
quote:tilalia2 schreef op 23 januari 2008 @ 16:07:
Dhelia, dat duveltje is er niet, dat staat in de wet, en die behoor je te kennen. Simpel.
Ik vind het zo'n onzin, dat roepen van 'ja maar dat wist ik niet'.
Natuurlijk ís hij er wel, en wordt iedereen geacht de wet te kennen, maar ik zou ze de kost niet willen geven die desondanks roepen "o maar als ik dát wist..." en vervolgens niet of nauwelijks betalen. Als je ze zelf zo'n afspraak laat opstellen en tekenen, zullen ze er gevoelsmatig minder moeite mee hebben.
Maar goed, het blijven allemaal bijkomstige redenen. De kern is voor mij dat ik vind dat wetten zich moeten beperken tot die zaken waar ze een toegevoegde waarde hebben. En dat is hier m.i. niet meer het geval.
Dhelia, dat duveltje is er niet, dat staat in de wet, en die behoor je te kennen. Simpel.
Ik vind het zo'n onzin, dat roepen van 'ja maar dat wist ik niet'.
Natuurlijk ís hij er wel, en wordt iedereen geacht de wet te kennen, maar ik zou ze de kost niet willen geven die desondanks roepen "o maar als ik dát wist..." en vervolgens niet of nauwelijks betalen. Als je ze zelf zo'n afspraak laat opstellen en tekenen, zullen ze er gevoelsmatig minder moeite mee hebben.
Maar goed, het blijven allemaal bijkomstige redenen. De kern is voor mij dat ik vind dat wetten zich moeten beperken tot die zaken waar ze een toegevoegde waarde hebben. En dat is hier m.i. niet meer het geval.
woensdag 23 januari 2008 om 18:15
quote:Dhelia schreef op 23 januari 2008 @ 17:45:
[...]
Natuurlijk ís hij er wel, en wordt iedereen geacht de wet te kennen, maar ik zou ze de kost niet willen geven die desondanks roepen "o maar als ik dát wist..." en vervolgens niet of nauwelijks betalen. Als je ze zelf zo'n afspraak laat opstellen en tekenen, zullen ze er gevoelsmatig minder moeite mee hebben.
Maar goed, het blijven allemaal bijkomstige redenen. De kern is voor mij dat ik vind dat wetten zich moeten beperken tot die zaken waar ze een toegevoegde waarde hebben. En dat is hier m.i. niet meer het geval.Dat zullen al die vrouwen die na 25 jaar huwelijk - altijd voor man, kinderen en het huishouden gezorgd - en ineens in de steek gelaten zijn je niet in dank afnemen.
[...]
Natuurlijk ís hij er wel, en wordt iedereen geacht de wet te kennen, maar ik zou ze de kost niet willen geven die desondanks roepen "o maar als ik dát wist..." en vervolgens niet of nauwelijks betalen. Als je ze zelf zo'n afspraak laat opstellen en tekenen, zullen ze er gevoelsmatig minder moeite mee hebben.
Maar goed, het blijven allemaal bijkomstige redenen. De kern is voor mij dat ik vind dat wetten zich moeten beperken tot die zaken waar ze een toegevoegde waarde hebben. En dat is hier m.i. niet meer het geval.Dat zullen al die vrouwen die na 25 jaar huwelijk - altijd voor man, kinderen en het huishouden gezorgd - en ineens in de steek gelaten zijn je niet in dank afnemen.
woensdag 23 januari 2008 om 20:24
quote:traincha2 schreef op 23 januari 2008 @ 18:14:
[...]
Alsof je daarmee alles kunt voorspellen. Je weet toch nooit hoe het in een relatie loopt? Beetje kort door de bocht dit.Juist door in een vroeg stadium met elkaar om tafel te gaan zitten om je toekomst door te spreken (wel of niet blijven werken als er kinderen komen, hoe e.e.a. financieel te compenseren indien nodig) krijg je een beter inzicht.
[...]
Alsof je daarmee alles kunt voorspellen. Je weet toch nooit hoe het in een relatie loopt? Beetje kort door de bocht dit.Juist door in een vroeg stadium met elkaar om tafel te gaan zitten om je toekomst door te spreken (wel of niet blijven werken als er kinderen komen, hoe e.e.a. financieel te compenseren indien nodig) krijg je een beter inzicht.
woensdag 23 januari 2008 om 20:27
quote:traincha2 schreef op 23 januari 2008 @ 18:15:
[...]
Dat zullen al die vrouwen die na 25 jaar huwelijk - altijd voor man, kinderen en het huishouden gezorgd - en ineens in de steek gelaten zijn je niet in dank afnemen.
1. Mijn doel in 't leven is niet om iedereen dankbaar te laten zijn
2. Bestaande regelgeving blijft uiteraard van kracht voor bestaande relaties. Voor toekomstige relaties staat het mensen geheel vrij om afspraken te maken om thuisblijven & zorgen al dan niet te compenseren. (En wie weet, nemen mensen 't me misschien juist wel in dank af, als ze zich tijdens zo'n "om de tafel sessie" realiseren dat stoppen met werken op de lange duur voor hen zelf redelijk desastreus uitpakt...)
[...]
Dat zullen al die vrouwen die na 25 jaar huwelijk - altijd voor man, kinderen en het huishouden gezorgd - en ineens in de steek gelaten zijn je niet in dank afnemen.
1. Mijn doel in 't leven is niet om iedereen dankbaar te laten zijn
2. Bestaande regelgeving blijft uiteraard van kracht voor bestaande relaties. Voor toekomstige relaties staat het mensen geheel vrij om afspraken te maken om thuisblijven & zorgen al dan niet te compenseren. (En wie weet, nemen mensen 't me misschien juist wel in dank af, als ze zich tijdens zo'n "om de tafel sessie" realiseren dat stoppen met werken op de lange duur voor hen zelf redelijk desastreus uitpakt...)
woensdag 23 januari 2008 om 22:18
quote:Dhelia schreef op 23 januari 2008 @ 20:24:
[...]
Juist door in een vroeg stadium met elkaar om tafel te gaan zitten om je toekomst door te spreken (wel of niet blijven werken als er kinderen komen, hoe e.e.a. financieel te compenseren indien nodig) krijg je een beter inzicht.Je bedoelt dus op voorhand al een echtscheidingsconvenant opmaken voor het geval dat? Nee, dat is een lekkere basis voor een relatie.....
[...]
Juist door in een vroeg stadium met elkaar om tafel te gaan zitten om je toekomst door te spreken (wel of niet blijven werken als er kinderen komen, hoe e.e.a. financieel te compenseren indien nodig) krijg je een beter inzicht.Je bedoelt dus op voorhand al een echtscheidingsconvenant opmaken voor het geval dat? Nee, dat is een lekkere basis voor een relatie.....
woensdag 23 januari 2008 om 22:24
blijft toch een intressant onderwerp.
iets uit de politiek.. zie hier een ractie..
Binnen een aantal van onze politieke partijen heerst blijkbaar nog steeds het idee dat wij vrouwen de zwakkere partij zouden zijn.Dat is min of meer bij wet geregeld, zoals de reactie van het CDA laat zien!!!
De zwakke positie van de vrouw is min of meer wettelijk bepaald. De wetgever echter heeft een aantal jaren geleden geoordeeld dat ná de scheiding de, door de partners gekozen, financiële draagkrachtverdeling nog een aantal jaren gehandhaafd zou worden op het niveau van het huwelijk, tenzij partners anders besluiten. Daarbij is de duur van het huwelijk van belang en is een maximum van 12 jaar ingevoerd.
U merkt op dat in de ons omringende landen heel anders wordt omgegaan met alimentatie. Dat klopt. Wij merken daar echter ook bij op dat in de ons omringende landen anders wordt gekeken naar werkende gehuwde vrouwen. In dit opzicht loopt Nederland al decennia lang niet gelijk op met andere landen. Het zal u niet zijn ontgaan, dat Nederland tot voor kort het “kostwinnersmodel” hanteerde
iets uit de politiek.. zie hier een ractie..
Binnen een aantal van onze politieke partijen heerst blijkbaar nog steeds het idee dat wij vrouwen de zwakkere partij zouden zijn.Dat is min of meer bij wet geregeld, zoals de reactie van het CDA laat zien!!!
De zwakke positie van de vrouw is min of meer wettelijk bepaald. De wetgever echter heeft een aantal jaren geleden geoordeeld dat ná de scheiding de, door de partners gekozen, financiële draagkrachtverdeling nog een aantal jaren gehandhaafd zou worden op het niveau van het huwelijk, tenzij partners anders besluiten. Daarbij is de duur van het huwelijk van belang en is een maximum van 12 jaar ingevoerd.
U merkt op dat in de ons omringende landen heel anders wordt omgegaan met alimentatie. Dat klopt. Wij merken daar echter ook bij op dat in de ons omringende landen anders wordt gekeken naar werkende gehuwde vrouwen. In dit opzicht loopt Nederland al decennia lang niet gelijk op met andere landen. Het zal u niet zijn ontgaan, dat Nederland tot voor kort het “kostwinnersmodel” hanteerde
woensdag 23 januari 2008 om 23:13
Dhelia, ik wil je er graag op wijzen dat mensen in de loop van hun leven kunnen veranderen. Je kiest voor die vriendelijke jongeman, maar wat als je eenmaal getrouwd bent, kinderen hebt en hij verandert in een bullebak die jou geestelijk mishandelt?
Heb ik meegemaakt. Ik kon het niet geloven en dacht dat hij misschien terug kon veranderen, daarom ben ik nog zo lang in dat huwelijk geweest.
Je kunt niet alles afspreken voordat je trouwt, je kunt niet zwart op wit krijgen dat je partner altijd diezelfde aardige man zal blijven, nooit vreemd zal gaan, je nooit zal slaan of uitschelden, dat je kinderen voor altijd stralend gezond blijven, of dat je geen kanker krijgt. Er zijn geen garanties. Wel kun je zorgen dat er goede regelgeving is die ervoor zorgt dat de kwetsbare partijen beschermd worden tegen willekeur van de onwillige partij. Want probeer maar eens eerlijk te onderhandelen met iemand die jou haat, dat gaat niet, die heeft het slechtste met je voor en ziet de kinderen alleen maar als verlengstuk van jou dus haat hij ze in beginsel ook. En eigenlijk heb ik het als ik het over kwetsbare partijen heb niet alleen over vrouwen, maar ook voor mannen die volledig belast zijn met de opvoedingstaak, ook die dienen gecompenseerd te worden maar dan door de ex-echtgenote als zij voldoende inkomsten heeft. Maar in de praktijk zal dat niet vaak voorkomen, meestal worden de kinderen aan hun moeder toegewezen.
Heb ik meegemaakt. Ik kon het niet geloven en dacht dat hij misschien terug kon veranderen, daarom ben ik nog zo lang in dat huwelijk geweest.
Je kunt niet alles afspreken voordat je trouwt, je kunt niet zwart op wit krijgen dat je partner altijd diezelfde aardige man zal blijven, nooit vreemd zal gaan, je nooit zal slaan of uitschelden, dat je kinderen voor altijd stralend gezond blijven, of dat je geen kanker krijgt. Er zijn geen garanties. Wel kun je zorgen dat er goede regelgeving is die ervoor zorgt dat de kwetsbare partijen beschermd worden tegen willekeur van de onwillige partij. Want probeer maar eens eerlijk te onderhandelen met iemand die jou haat, dat gaat niet, die heeft het slechtste met je voor en ziet de kinderen alleen maar als verlengstuk van jou dus haat hij ze in beginsel ook. En eigenlijk heb ik het als ik het over kwetsbare partijen heb niet alleen over vrouwen, maar ook voor mannen die volledig belast zijn met de opvoedingstaak, ook die dienen gecompenseerd te worden maar dan door de ex-echtgenote als zij voldoende inkomsten heeft. Maar in de praktijk zal dat niet vaak voorkomen, meestal worden de kinderen aan hun moeder toegewezen.
donderdag 24 januari 2008 om 09:53
Ik vind dat idee van Dhelia zo gek nog niet. In Amerika is dit al jaren gebruikelijk en ik zie er de voordelen wel van in. Ik denk inderdaad ook dat er, wanneer er voor het huwelijk al afspraken worden gemaakt over wat er gebeurt als het huwelijk mislukt, men er ook vooraf beter over nadenkt. Gooit je echtgeno(o)t(e) dan al de kont tegen de krib, dan weet je ook meteen waar je aan toe bent. De willekeur van de onwillige partij, waar Nel het over heeft, kan op die manier voorkomen worden. Het wordt wel erg lastig om een rechter uit te leggen dat afspraken onredelijk zijn, wanneer je ze in eerste instantie zelf gemaakt hebt!
