Actueel
alle pijlers
handtekeningenactie wetswijziging partneralimentatie
maandag 21 januari 2008 om 14:24
dinsdag 22 januari 2008 om 12:41
Kreng en Tilalia, ik ben er zeker van dat er heel wat zaken in de wet staan over het huwelijk, die jullie niet weten. Niet iedereen heeft rechten gestudeerd.
Toen ik voor het eerst trouwde (jaren '70), werd er nog nauwelijks gescheiden. Bijna niemand wist toen dat er zoiets als alimentatie bestond.
Ik vind dat bij een belangrijk iets als een huwelijk, beide partijen een contract zouden moeten ondertekenen waarin de belangrijkste verplichtingen (zoals ex-partneralimentatie) duidelijk worden vermeld.
Overigens had mijn onwetendheid van toen helemaal geen gevolgen voor mij. Ik wist, toen ik ging scheiden, dat ik ex-partneralimentatie kon vragen maar heb het niet gedaan omdat ik het in mijn geval onzin vond. Ik ben gewoon meer gaan werken.
(Voor alle duidelijkheid: ik heb het uiteraard nooit over kinderalimentatie! Dat is een heel andere zaak.)
Toen ik voor het eerst trouwde (jaren '70), werd er nog nauwelijks gescheiden. Bijna niemand wist toen dat er zoiets als alimentatie bestond.
Ik vind dat bij een belangrijk iets als een huwelijk, beide partijen een contract zouden moeten ondertekenen waarin de belangrijkste verplichtingen (zoals ex-partneralimentatie) duidelijk worden vermeld.
Overigens had mijn onwetendheid van toen helemaal geen gevolgen voor mij. Ik wist, toen ik ging scheiden, dat ik ex-partneralimentatie kon vragen maar heb het niet gedaan omdat ik het in mijn geval onzin vond. Ik ben gewoon meer gaan werken.
(Voor alle duidelijkheid: ik heb het uiteraard nooit over kinderalimentatie! Dat is een heel andere zaak.)
dinsdag 22 januari 2008 om 12:46
quote:Marije71 schreef op 21 januari 2008 @ 23:08:
Nu gingen wij scheiden en vond hij dat ik ook wel fulltime kon gaan werken. Tja ik vind dat niet fair naar de kinderen toe. Moeten zij dan opeens 5 dagen per week naar de opvang? Dat is niet de keuze die wij toen hebben gemaakt. Refereren aan de keuze van toen vind ik niet helemaal reeel. Nauurlijk maak je keuzes met elkaar, maar die maak je ook mede op basis van de mogelijkheden van dat moment. En die mogelijkheden kunnen natuurlijk wel veranderen op het moment dat er opeens twee huishoudens uit 1 salaris betaald moeten worden ipv 1.
Nu gingen wij scheiden en vond hij dat ik ook wel fulltime kon gaan werken. Tja ik vind dat niet fair naar de kinderen toe. Moeten zij dan opeens 5 dagen per week naar de opvang? Dat is niet de keuze die wij toen hebben gemaakt. Refereren aan de keuze van toen vind ik niet helemaal reeel. Nauurlijk maak je keuzes met elkaar, maar die maak je ook mede op basis van de mogelijkheden van dat moment. En die mogelijkheden kunnen natuurlijk wel veranderen op het moment dat er opeens twee huishoudens uit 1 salaris betaald moeten worden ipv 1.
dinsdag 22 januari 2008 om 12:48
Als je een wet onrechtvaardig víndt (met nadruk op dat woord, want of het onrechtvaardig is of niet is iets waarover we van mening verschillen) kun je inderdaad proberen er wat aan te doen. Maar als je tot die tijd acties onderneemt volgens die wet zul je hem toch moeten volgen. En zeker als je ook andere opties had (nogmaals, je hád niet in gemeenschap van goederen hoeven trouwen, dat was een keuze), dan vind ik achteraf mopperen over de consequenties van je keuzes wat flauw.
Iedereen moet z'n eigen broek ophouden. Op zich mee eens. Ik houd ook niet van mensen die profiteren van de staat. Of van elkaar. Maar waar ik ook niet van houd is mensen die afspraken maken, beloftes doen aan elkaar, sámen keuzes maken, en dan, wanneer dingen niet meer gaan zoals ze dachten, onder de consequenties van die keuzes uit willen en de ander er alleen voor op laten draaien.
Nogmaals, áls twee mensen keuzes maken, horen twéé mensen de consequenties te dragen. En nee, dan is de alimentatie afdragende partner niet zielig. Diegene had óók al in het begin van de relatie kunnen kiezen om een samenleefvorm te kiezen waarbij er, bij een scheiding, geen sprake zou zijn van zorg achteraf.
En dan nog iets, ik lees steeds dat mensen vinden dat het wél zou moeten kunnen (alimentatie) wanneer er bijvoorbeeld sprake is van kinderen, maar anders niet. Of noem nog maar wat redenen. Maar wat de reden is voor de keuzes die mensen maken, gaat toch eigenlijk verder niemand wat aan? Of mensen nu de zorg willen verdelen in verband met kinderen, of wanneer mensen bij wijze van spreken samen kiezen dat de een zich rot werkt en de ander alleen koffie leut; Als zij dat samen zo hebben geregeld, zo hebben afgesproken, dan delen ze ook samen de resultaten ervan.
Ik vind het juist een kwestie van verregaande betutteling dat anderen menen te kunnen bepalen hoe mensen hun leven, hun verhouding, hun relatie, zouden moeten indelen. Mensen zijn heel goed zelf in staat om zelf keuzes te maken en ook zelf de verantwoordelijkheid en consequenties ervan te dragen.
Iedereen moet z'n eigen broek ophouden. Op zich mee eens. Ik houd ook niet van mensen die profiteren van de staat. Of van elkaar. Maar waar ik ook niet van houd is mensen die afspraken maken, beloftes doen aan elkaar, sámen keuzes maken, en dan, wanneer dingen niet meer gaan zoals ze dachten, onder de consequenties van die keuzes uit willen en de ander er alleen voor op laten draaien.
Nogmaals, áls twee mensen keuzes maken, horen twéé mensen de consequenties te dragen. En nee, dan is de alimentatie afdragende partner niet zielig. Diegene had óók al in het begin van de relatie kunnen kiezen om een samenleefvorm te kiezen waarbij er, bij een scheiding, geen sprake zou zijn van zorg achteraf.
En dan nog iets, ik lees steeds dat mensen vinden dat het wél zou moeten kunnen (alimentatie) wanneer er bijvoorbeeld sprake is van kinderen, maar anders niet. Of noem nog maar wat redenen. Maar wat de reden is voor de keuzes die mensen maken, gaat toch eigenlijk verder niemand wat aan? Of mensen nu de zorg willen verdelen in verband met kinderen, of wanneer mensen bij wijze van spreken samen kiezen dat de een zich rot werkt en de ander alleen koffie leut; Als zij dat samen zo hebben geregeld, zo hebben afgesproken, dan delen ze ook samen de resultaten ervan.
Ik vind het juist een kwestie van verregaande betutteling dat anderen menen te kunnen bepalen hoe mensen hun leven, hun verhouding, hun relatie, zouden moeten indelen. Mensen zijn heel goed zelf in staat om zelf keuzes te maken en ook zelf de verantwoordelijkheid en consequenties ervan te dragen.
dinsdag 22 januari 2008 om 12:53
Reiger,m ik denk dat ik heel veel weet over het huwelijk. En alle wetten en regels eromheen. En ook over partneralimentatie. Heb er namelijk ooit een hoop research voor gedaan voor een artikel.
En ik heb me erin verdiept voordat ik 'ja' zei tegen mijn Lief.
In de jaren '70 scheidde men ook. Er is in 1971 een wetswijziging gekomen om scheiden makkelijker te maken. Enneh... met het ondertekenen van je huwelijksboekje, onderteken je dat contract met al die belangrijke dingen. Je moet al die belangrijke dingen alleen wel willen weten.
En nee, vroeger had je geen internet, maar je had wel een bibliotheek. Het is echt onzin om te roepen 'dat niemand je dat verteld heeft'.
En ik heb me erin verdiept voordat ik 'ja' zei tegen mijn Lief.
In de jaren '70 scheidde men ook. Er is in 1971 een wetswijziging gekomen om scheiden makkelijker te maken. Enneh... met het ondertekenen van je huwelijksboekje, onderteken je dat contract met al die belangrijke dingen. Je moet al die belangrijke dingen alleen wel willen weten.
En nee, vroeger had je geen internet, maar je had wel een bibliotheek. Het is echt onzin om te roepen 'dat niemand je dat verteld heeft'.
dinsdag 22 januari 2008 om 12:59
[quote]Reiger100 schreef op 22 januari 2008 @ 12:41:
Kreng en Tilalia, ik ben er zeker van dat er heel wat zaken in de wet staan over het huwelijk, die jullie niet weten. Niet iedereen heeft rechten gestudeerd.
Ik heb geen rechten gestudeerd, maar wel geleerd dat ik nergens een handtekening onder zet voor ik de kleine lettertjes heb gelezen. Dus ja ik heb het koopcontract van mijn huis helemaal doorgelezen evenals de hypotheekakte en mijn arbeidscontract.
Getrouwd ben ik nooit, maar ik heb wel nagezocht wat de verplichtingen allemaal inhielden en ik moet eerlijk zeggen dat je wel verblind door liefde moet zijn om zo'n wurgcontract te tekenen. of ik alles onthouden heb is een tweede, maar in principe heb ik dus wel kennis van alle verplichtingen die erbij horen. iedereen kan die kennis krijgen en idd als nederlander hoor je de wet volledig te kennen. Okaal is dat idd in de meeste gevallen niet zo, want ik ben zeker niet op de hoogte van alles wat er in de wet staat, het kan nooit als excuus opgevoerd worden voor de rechter, want je had het kunnen weten en het is niet de schuld van de wet dat jij niet op de hoogte bent.
Kreng en Tilalia, ik ben er zeker van dat er heel wat zaken in de wet staan over het huwelijk, die jullie niet weten. Niet iedereen heeft rechten gestudeerd.
Ik heb geen rechten gestudeerd, maar wel geleerd dat ik nergens een handtekening onder zet voor ik de kleine lettertjes heb gelezen. Dus ja ik heb het koopcontract van mijn huis helemaal doorgelezen evenals de hypotheekakte en mijn arbeidscontract.
Getrouwd ben ik nooit, maar ik heb wel nagezocht wat de verplichtingen allemaal inhielden en ik moet eerlijk zeggen dat je wel verblind door liefde moet zijn om zo'n wurgcontract te tekenen. of ik alles onthouden heb is een tweede, maar in principe heb ik dus wel kennis van alle verplichtingen die erbij horen. iedereen kan die kennis krijgen en idd als nederlander hoor je de wet volledig te kennen. Okaal is dat idd in de meeste gevallen niet zo, want ik ben zeker niet op de hoogte van alles wat er in de wet staat, het kan nooit als excuus opgevoerd worden voor de rechter, want je had het kunnen weten en het is niet de schuld van de wet dat jij niet op de hoogte bent.
dinsdag 22 januari 2008 om 13:01
Natuurlijk is het wel zeker reeel om te refereren aan een keuze van toen. Toen je die keuzes namelijk maakte was men er beide wel degelijk van bewust dat deze keuzes gevolgen zou hebben voor de toekomst. Het zou wat zijn dat, wanneer die toekomst heden is geworden, je er niet meer aan mag refereren!
Ik vind het overigens een hele goede wat Mamzelle aangeeft. Beide partners dienen evenredig te blijven qua levensstandaard en er dus evenredig op achteruit te gaan. Plak daar een bepaald termijn aanvast waarbij beide partners kunnen voorzien van eigen inkomsten en je hebt naar mijn mening een hele goede aanpassing te pakken.
Iemand vroeg zich overigens af hoe een vrouw die stopt met werkten bijdraagt in de carriere van de man. Mocht die vrouw niet stoppen, dus zou hij vast iemand voor het huishouden in hebben geroepen. En voor de kinderen, ook een opvoeder inhuren. Dan kan je zeggen dat je best beide fulltime kan gaan werken en de kinderen naar de opvang. Prima keuze als je die beide maakt.
Echter, wanneer je beide er voor kiest dat je het beter vind dat kinderen niet naar de opvang gaan en je als man graag ziet dat de vrouw dit opzich neemt en de vrouw wil dat ook graag, dan weet dat je een lange termijn keuze maakt. En die keuze heeft ook gevolgen na een scheiding en beide dienen op te draaien voor deze keuze. Dan kan je na een scheiding niet doodleuk roepen:"Dop nu je eigen boontjes maar. Ennuh onze afspraken van destijds, ja sorry hoor, zoek het maar uit!"
Ik vind het overigens een hele goede wat Mamzelle aangeeft. Beide partners dienen evenredig te blijven qua levensstandaard en er dus evenredig op achteruit te gaan. Plak daar een bepaald termijn aanvast waarbij beide partners kunnen voorzien van eigen inkomsten en je hebt naar mijn mening een hele goede aanpassing te pakken.
Iemand vroeg zich overigens af hoe een vrouw die stopt met werkten bijdraagt in de carriere van de man. Mocht die vrouw niet stoppen, dus zou hij vast iemand voor het huishouden in hebben geroepen. En voor de kinderen, ook een opvoeder inhuren. Dan kan je zeggen dat je best beide fulltime kan gaan werken en de kinderen naar de opvang. Prima keuze als je die beide maakt.
Echter, wanneer je beide er voor kiest dat je het beter vind dat kinderen niet naar de opvang gaan en je als man graag ziet dat de vrouw dit opzich neemt en de vrouw wil dat ook graag, dan weet dat je een lange termijn keuze maakt. En die keuze heeft ook gevolgen na een scheiding en beide dienen op te draaien voor deze keuze. Dan kan je na een scheiding niet doodleuk roepen:"Dop nu je eigen boontjes maar. Ennuh onze afspraken van destijds, ja sorry hoor, zoek het maar uit!"
dinsdag 22 januari 2008 om 13:04
Ik vind ook dat er een verschil is tussen partner en kinderalimentatie. Kinderen heb je samen gekregen en daar zorg je dus samen voor, ook financieel.
Het beseffen van afspraken en wetten voordat je trouwt is natuurlijk mooi gezegd. In de praktijk werkt het niet zo. Daarbij klopt mijns inziens de partneralimentatiewet niet en is 'ie achterhaald in vele gevallen. Hoog tijd dus voor een herziening.
Het beseffen van afspraken en wetten voordat je trouwt is natuurlijk mooi gezegd. In de praktijk werkt het niet zo. Daarbij klopt mijns inziens de partneralimentatiewet niet en is 'ie achterhaald in vele gevallen. Hoog tijd dus voor een herziening.
dinsdag 22 januari 2008 om 13:04
quote:Reiger100 schreef op 22 januari 2008 @ 13:00:
Tilalia, je bent een grote uitzondering, bijna niemand verdiept zich in die wetten. Ik blijf erbij dat de belangrijkste regels over het huwelijk in een contract zouden moeten staan.
Die staan in een contract. Je weet wel, je hebt er vast een foto van, dat moment dat je het tekende als stralende bruid. Dat contract verwijst naar een groot dik boek. Beetje onzin om iedereen een groot dik boek mee te geven op hun trouwerij. Je moet het namelijk vooraf al lezen.
Je dacht toch niet waarlijk dat al die belastingvoordelen etc komen zonder catch? Dat voor niks de zon op gaat en het hele wettelijke fenomeen huwelijk alleen maar is uitgevonden zodat jij in je witte jurk ja kunt zeggen waar iedereen bij is?
Tilalia, je bent een grote uitzondering, bijna niemand verdiept zich in die wetten. Ik blijf erbij dat de belangrijkste regels over het huwelijk in een contract zouden moeten staan.
Die staan in een contract. Je weet wel, je hebt er vast een foto van, dat moment dat je het tekende als stralende bruid. Dat contract verwijst naar een groot dik boek. Beetje onzin om iedereen een groot dik boek mee te geven op hun trouwerij. Je moet het namelijk vooraf al lezen.
Je dacht toch niet waarlijk dat al die belastingvoordelen etc komen zonder catch? Dat voor niks de zon op gaat en het hele wettelijke fenomeen huwelijk alleen maar is uitgevonden zodat jij in je witte jurk ja kunt zeggen waar iedereen bij is?
dinsdag 22 januari 2008 om 13:08
~[quote]Krengiserweer schreef op 22 januari 2008 @ 12:38:
@ Lemmy. Een kind op voortgezet onderwijs kost veel meer dan een baby, dus dat die alimentatie daarop berekent is vind ik niet zo raar. En als Jouw ex samen met die vrouw heeft besloten dat het beter voor dat kind was als mamma thuis was, waarom is dat nu ineens niet meer zo dan?
quote]
Nou, in dit geval was het meer zo dat de ex heeft besloten te stoppen met werken en dat ook niet meer te gaan doen, aangezien ze zo immers ook prima rondkomt. Ze is inmiddels al 12 jaar thuisblijfmoeder (zwart werken lukt wel, trouwens). Van een gezamenlijke beslissing was geen sprake. Zij heeft toentertijd gekozen voor een scheiding, (mede) omdat mijn man militair is en zij de uitzendingen niet aankon. De uitzendingen die mijn man nu dus wel kan doen (hij zit momenteel ook in Afghanistan) en die hem extra inkomsten opleveren, daar krijgt zij een deel van. Zuur vind ik dat.
Overigens krijg ik alleen voor mijn oudste een wezenuitkering en gaat ook hij volgend schooljaar naar het voortgezet onderwijs, en daar is ook geen rekening mee gehouden door de rechter.
@ Lemmy. Een kind op voortgezet onderwijs kost veel meer dan een baby, dus dat die alimentatie daarop berekent is vind ik niet zo raar. En als Jouw ex samen met die vrouw heeft besloten dat het beter voor dat kind was als mamma thuis was, waarom is dat nu ineens niet meer zo dan?
quote]
Nou, in dit geval was het meer zo dat de ex heeft besloten te stoppen met werken en dat ook niet meer te gaan doen, aangezien ze zo immers ook prima rondkomt. Ze is inmiddels al 12 jaar thuisblijfmoeder (zwart werken lukt wel, trouwens). Van een gezamenlijke beslissing was geen sprake. Zij heeft toentertijd gekozen voor een scheiding, (mede) omdat mijn man militair is en zij de uitzendingen niet aankon. De uitzendingen die mijn man nu dus wel kan doen (hij zit momenteel ook in Afghanistan) en die hem extra inkomsten opleveren, daar krijgt zij een deel van. Zuur vind ik dat.
Overigens krijg ik alleen voor mijn oudste een wezenuitkering en gaat ook hij volgend schooljaar naar het voortgezet onderwijs, en daar is ook geen rekening mee gehouden door de rechter.
dinsdag 22 januari 2008 om 13:14
Tilalia, ik begrijp heel goed dat er wettelijk gezien niets tegenin te brengen is, maar ik zou het vanuit menselijk oogpunt beter vinden als mensen die gaan trouwen over de belangrijkste verplichtingen op een bevattelijke manier worden ingelicht. Niet iedereen begrijpt de wetteksten waarover jij het hebt.
quote:
je dacht toch niet waarlijk dat al die belastingvoordelen etc komen zonder catch? Dat voor niks de zon op gaat en het hele wettelijke fenomeen huwelijk alleen maar is uitgevonden zodat jij in je witte jurk ja kunt zeggen waar iedereen bij is?
Wat je daarmee bedoelt, begrijp ik niet.
quote:
je dacht toch niet waarlijk dat al die belastingvoordelen etc komen zonder catch? Dat voor niks de zon op gaat en het hele wettelijke fenomeen huwelijk alleen maar is uitgevonden zodat jij in je witte jurk ja kunt zeggen waar iedereen bij is?
Wat je daarmee bedoelt, begrijp ik niet.
dinsdag 22 januari 2008 om 13:15
[quote]Lemmy schreef op 22 januari 2008 @ 13:08:
~~quote:Krengiserweer schreef op 22 januari 2008 @ 12:38:
]
Nou, in dit geval was het meer zo dat de ex heeft besloten te stoppen met werken en dat ook niet meer te gaan doen, aangezien ze zo immers ook prima rondkomt. Ze is inmiddels al 12 jaar thuisblijfmoeder (zwart werken lukt wel, trouwens).
Kijk, dat scheelt weer, ben je er bijna vanaf, van die alimentatie.
Van een gezamenlijke beslissing was geen sprake. Zij heeft toentertijd gekozen voor een scheiding, (mede) omdat mijn man militair is en zij de uitzendingen niet aankon.
Hoezo geen gezamenlijke beslissing? Als hij bij haar had willen blijven, had ie toch ander werk kunnen doen? Of kunnen kiezen om niet uitgezonden te worden?Als hij een besluit neemt waar zij niet mee kan leven, dan is het toch niet meer dan logisch dat ze kiest om niet met hem te leven?
De uitzendingen die mijn man nu dus wel kan doen (hij zit momenteel ook in Afghanistan) en die hem extra inkomsten opleveren, daar krijgt zij een deel van. Zuur vind ik dat.
Dat mag je zuur vinden, maar dat is jammer. Zij kan het zuur vinden dat jij met haar ex getrouwd bent.
Overigens krijg ik alleen voor mijn oudste een wezenuitkering en gaat ook hij volgend schooljaar naar het voortgezet onderwijs, en daar is ook geen rekening mee gehouden door de rechter.Je zegt in eerdere postings dat je je er bij neer hebt gelegd, maar zo klink je niet.
~~quote:Krengiserweer schreef op 22 januari 2008 @ 12:38:
]
Nou, in dit geval was het meer zo dat de ex heeft besloten te stoppen met werken en dat ook niet meer te gaan doen, aangezien ze zo immers ook prima rondkomt. Ze is inmiddels al 12 jaar thuisblijfmoeder (zwart werken lukt wel, trouwens).
Kijk, dat scheelt weer, ben je er bijna vanaf, van die alimentatie.
Van een gezamenlijke beslissing was geen sprake. Zij heeft toentertijd gekozen voor een scheiding, (mede) omdat mijn man militair is en zij de uitzendingen niet aankon.
Hoezo geen gezamenlijke beslissing? Als hij bij haar had willen blijven, had ie toch ander werk kunnen doen? Of kunnen kiezen om niet uitgezonden te worden?Als hij een besluit neemt waar zij niet mee kan leven, dan is het toch niet meer dan logisch dat ze kiest om niet met hem te leven?
De uitzendingen die mijn man nu dus wel kan doen (hij zit momenteel ook in Afghanistan) en die hem extra inkomsten opleveren, daar krijgt zij een deel van. Zuur vind ik dat.
Dat mag je zuur vinden, maar dat is jammer. Zij kan het zuur vinden dat jij met haar ex getrouwd bent.
Overigens krijg ik alleen voor mijn oudste een wezenuitkering en gaat ook hij volgend schooljaar naar het voortgezet onderwijs, en daar is ook geen rekening mee gehouden door de rechter.Je zegt in eerdere postings dat je je er bij neer hebt gelegd, maar zo klink je niet.
dinsdag 22 januari 2008 om 13:22
quote:Reiger100 schreef op 22 januari 2008 @ 13:14:
Tilalia, ik begrijp heel goed dat er wettelijk gezien niets tegenin te brengen is, maar ik zou het vanuit menselijk oogpunt beter vinden als mensen die gaan trouwen over de belangrijkste verplichtingen op een bevattelijke manier worden ingelicht. Niet iedereen begrijpt de wetteksten waarover jij het hebt.
Je hebt voorafgaand aan je huwelijk een gesprek met de ambtenaar van de burgelijke stand. Dat heet 'ondertrouw' Die vertelt je een verhaaltje van hoe het zo'n beetje zal gaan, en jij kan aangeven wat jij een beetje wil. Aan het eind van het gesprek vraagt de goede man 'zijn er nog vragen', en nou, heel simpel, dan kan je dus vragen wat het precies allemaal inhoudt.
quote: je dacht toch niet waarlijk dat al die belastingvoordelen etc komen zonder catch? Dat voor niks de zon op gaat en het hele wettelijke fenomeen huwelijk alleen maar is uitgevonden zodat jij in je witte jurk ja kunt zeggen waar iedereen bij is?
Wat je daarmee bedoelt, begrijp ik niet.
Jij zegt dat je helemaal niet wist wat je verplichtingen waren, toen je ging trouwen. Dat je niet eens wist dàt er verplichtingen waren. Dan heb je het hele fenomeen huwelijk echt niet begrepen, toen, maar ook een essentieel ander punt: Voor niets gaat de zon op. Zeker in de jaren 70 had je als getrouwd stel ontzettend voor voordelen (belastingen, huistoewijzingen, etc) meer dan een ongetrouwd stel. Je snapt toch wel dat dat ergens vandaan komt? Dat de overheid graag wil dat mensen langdurig bij elkaar blijven, omdat ze dan voor elkaar zorgen en de staat dat niet of veel minder hoeft te doen?
Bij rechten horen meestal ook plichten. Het is raadzaam om even te kijken wat de plichten zijn, als je de rechten wilt hebben.
Tilalia, ik begrijp heel goed dat er wettelijk gezien niets tegenin te brengen is, maar ik zou het vanuit menselijk oogpunt beter vinden als mensen die gaan trouwen over de belangrijkste verplichtingen op een bevattelijke manier worden ingelicht. Niet iedereen begrijpt de wetteksten waarover jij het hebt.
Je hebt voorafgaand aan je huwelijk een gesprek met de ambtenaar van de burgelijke stand. Dat heet 'ondertrouw' Die vertelt je een verhaaltje van hoe het zo'n beetje zal gaan, en jij kan aangeven wat jij een beetje wil. Aan het eind van het gesprek vraagt de goede man 'zijn er nog vragen', en nou, heel simpel, dan kan je dus vragen wat het precies allemaal inhoudt.
quote: je dacht toch niet waarlijk dat al die belastingvoordelen etc komen zonder catch? Dat voor niks de zon op gaat en het hele wettelijke fenomeen huwelijk alleen maar is uitgevonden zodat jij in je witte jurk ja kunt zeggen waar iedereen bij is?
Wat je daarmee bedoelt, begrijp ik niet.
Jij zegt dat je helemaal niet wist wat je verplichtingen waren, toen je ging trouwen. Dat je niet eens wist dàt er verplichtingen waren. Dan heb je het hele fenomeen huwelijk echt niet begrepen, toen, maar ook een essentieel ander punt: Voor niets gaat de zon op. Zeker in de jaren 70 had je als getrouwd stel ontzettend voor voordelen (belastingen, huistoewijzingen, etc) meer dan een ongetrouwd stel. Je snapt toch wel dat dat ergens vandaan komt? Dat de overheid graag wil dat mensen langdurig bij elkaar blijven, omdat ze dan voor elkaar zorgen en de staat dat niet of veel minder hoeft te doen?
Bij rechten horen meestal ook plichten. Het is raadzaam om even te kijken wat de plichten zijn, als je de rechten wilt hebben.
dinsdag 22 januari 2008 om 13:29
Tilalia, mijn man was al bezig met solliciteren naar ander werk, puur omdat zij hem daartoe "dwong", maar kon niet zo snel iets vinden. Er stond een uitzending gepland en die moest hij toch voldoen. En dat was het moment waarop zij de scheiding aanvroeg (en by the way, hij was al militair toen ze elkaar ontmoetten, dus ze had kunnen weten dat uitzendingen erbij zouden kunnen horen).
Zij vindt het vast en zeker zuur dat ik met haar ex ben getrouwd, dat heeft ze al vaak laten merken. Ze waren al jaren gescheiden toen ik hem ontmoette, en ook nog op haar initiatief. Tijd om jezelf eens een schop onder je kont te geven, lijkt me.
Ik heb me wel neergelegd bij de beslissing van de rechter, maar merk inderdaad dat ik me nog steeds op kan winden over de achtergronden van het verhaal. Tijd om mezelf een schop onder mijn kont te geven en bezig te gaan met vrolijkere onderwerpen!
Veel succes voor iedereen die met dit onderwerp aan het worstelen is.
Zij vindt het vast en zeker zuur dat ik met haar ex ben getrouwd, dat heeft ze al vaak laten merken. Ze waren al jaren gescheiden toen ik hem ontmoette, en ook nog op haar initiatief. Tijd om jezelf eens een schop onder je kont te geven, lijkt me.
Ik heb me wel neergelegd bij de beslissing van de rechter, maar merk inderdaad dat ik me nog steeds op kan winden over de achtergronden van het verhaal. Tijd om mezelf een schop onder mijn kont te geven en bezig te gaan met vrolijkere onderwerpen!
Veel succes voor iedereen die met dit onderwerp aan het worstelen is.
anoniem_50315 wijzigde dit bericht op 22-01-2008 13:32
Reden: nog een regeltje toegevoegd voor de duidelijkheid
Reden: nog een regeltje toegevoegd voor de duidelijkheid
% gewijzigd
dinsdag 22 januari 2008 om 13:30
quote:Missdemeanor schreef op 22 januari 2008 @ 12:48:
Iedereen moet z'n eigen broek ophouden. Op zich mee eens. Ik houd ook niet van mensen die profiteren van de staat. Of van elkaar. Maar waar ik ook niet van houd is mensen die afspraken maken, beloftes doen aan elkaar, sámen keuzes maken, en dan, wanneer dingen niet meer gaan zoals ze dachten, onder de consequenties van die keuzes uit willen en de ander er alleen voor op laten draaien. Daar ben ik het helemaal mee eens. En als de keuze ooit was "zij blijft thuis bij de kinderen en hij verzorgt het inkomen" en op een gegeven moment gaat men uit elkaar, dan kan de cosequentie zijn dat er niet genoeg inkomen meer is om 2 huishoudens draaiende te houden. In dat geval zal zij net zo goed haar verantwoordelijkheid moeten nemen door die consequentie onder ogen te zien en ook werk te gaan zoeken.
Iedereen moet z'n eigen broek ophouden. Op zich mee eens. Ik houd ook niet van mensen die profiteren van de staat. Of van elkaar. Maar waar ik ook niet van houd is mensen die afspraken maken, beloftes doen aan elkaar, sámen keuzes maken, en dan, wanneer dingen niet meer gaan zoals ze dachten, onder de consequenties van die keuzes uit willen en de ander er alleen voor op laten draaien. Daar ben ik het helemaal mee eens. En als de keuze ooit was "zij blijft thuis bij de kinderen en hij verzorgt het inkomen" en op een gegeven moment gaat men uit elkaar, dan kan de cosequentie zijn dat er niet genoeg inkomen meer is om 2 huishoudens draaiende te houden. In dat geval zal zij net zo goed haar verantwoordelijkheid moeten nemen door die consequentie onder ogen te zien en ook werk te gaan zoeken.
dinsdag 22 januari 2008 om 13:41
quote:tilalia2 schreef op 22 januari 2008 @ 13:22:
[...]
Je hebt voorafgaand aan je huwelijk een gesprek met de ambtenaar van de burgelijke stand. Dat heet 'ondertrouw' Die vertelt je een verhaaltje van hoe het zo'n beetje zal gaan, en jij kan aangeven wat jij een beetje wil. Aan het eind van het gesprek vraagt de goede man 'zijn er nog vragen', en nou, heel simpel, dan kan je dus vragen wat het precies allemaal inhoudt.
Een document waar het belangrijkste in staat lijkt me een beter idee.
[...]
Jij zegt dat je helemaal niet wist wat je verplichtingen waren, toen je ging trouwen. Dat je niet eens wist dàt er verplichtingen waren.
Nee, dat laatste zeg ik niet. Ik wist dat er verplichtingen waren, en had begrepen dat die waren : wederzijds van elkaar houden, elkaar financieel en emotioneel steunen, zolang het huwelijk duurt.
Dan heb je het hele fenomeen huwelijk echt niet begrepen, toen, maar ook een essentieel ander punt: Voor niets gaat de zon op. Zeker in de jaren 70 had je als getrouwd stel ontzettend voor voordelen (belastingen, huistoewijzingen, etc) meer dan een ongetrouwd stel. Je snapt toch wel dat dat ergens vandaan komt? Dat de overheid graag wil dat mensen langdurig bij elkaar blijven, omdat ze dan voor elkaar zorgen en de staat dat niet of veel minder hoeft te doen?
Ik denk dat jij niet begrepen hebt dat ik voor mezelf gezorgd heb toen ik gescheiden ben. Niet mijn ex, niet de staat.
Bij rechten horen meestal ook plichten. Het is raadzaam om even te kijken wat de plichten zijn, als je de rechten wilt hebben.
Ik had dus recht op alimentatie na de scheiding maar heb van dat recht geen gebruik gemaakt. Ik zie ook niet in dat ik aan mijn plichten verzaakt zou hebben. Volgens mij heb je mijn berichten niet goed gelezen.
[...]
Je hebt voorafgaand aan je huwelijk een gesprek met de ambtenaar van de burgelijke stand. Dat heet 'ondertrouw' Die vertelt je een verhaaltje van hoe het zo'n beetje zal gaan, en jij kan aangeven wat jij een beetje wil. Aan het eind van het gesprek vraagt de goede man 'zijn er nog vragen', en nou, heel simpel, dan kan je dus vragen wat het precies allemaal inhoudt.
Een document waar het belangrijkste in staat lijkt me een beter idee.
[...]
Jij zegt dat je helemaal niet wist wat je verplichtingen waren, toen je ging trouwen. Dat je niet eens wist dàt er verplichtingen waren.
Nee, dat laatste zeg ik niet. Ik wist dat er verplichtingen waren, en had begrepen dat die waren : wederzijds van elkaar houden, elkaar financieel en emotioneel steunen, zolang het huwelijk duurt.
Dan heb je het hele fenomeen huwelijk echt niet begrepen, toen, maar ook een essentieel ander punt: Voor niets gaat de zon op. Zeker in de jaren 70 had je als getrouwd stel ontzettend voor voordelen (belastingen, huistoewijzingen, etc) meer dan een ongetrouwd stel. Je snapt toch wel dat dat ergens vandaan komt? Dat de overheid graag wil dat mensen langdurig bij elkaar blijven, omdat ze dan voor elkaar zorgen en de staat dat niet of veel minder hoeft te doen?
Ik denk dat jij niet begrepen hebt dat ik voor mezelf gezorgd heb toen ik gescheiden ben. Niet mijn ex, niet de staat.
Bij rechten horen meestal ook plichten. Het is raadzaam om even te kijken wat de plichten zijn, als je de rechten wilt hebben.
Ik had dus recht op alimentatie na de scheiding maar heb van dat recht geen gebruik gemaakt. Ik zie ook niet in dat ik aan mijn plichten verzaakt zou hebben. Volgens mij heb je mijn berichten niet goed gelezen.
dinsdag 22 januari 2008 om 13:56
@ reiger, ik vind het heel goed van jou dat jij van je recht hebt kunnen afzien en voor jezelf hebt kunnen zorgen. beterkt dat dan andere vrouwen die dat niet kunnen, dan ook maar moeten afzien van partneralimentatie? iets dat bij wet geregeld is? Las je iets niet nodig hebt is dat aleen maar fijn.
Ik heb momenteel ook geen bijstand nodig, of een arbeidsongeschiktheidsuitkering. tochben ik blij dat in de wet is vastgelegd dat deze uitkeringen bestaan, voor die mensen die er wel recht op hebben.
Als je trouwt, beloof je voor elkaar te zorgen tot de dood je scheidt ( al hoewel dat volgens mij alleen in een kerkelijk huwelijk gezegd wordt bij een ambtelijk huwelijk wordt alleen gesproken over rechten en plichten die de wet stelt aan de huwelijkse staat. En het lijkt mij niet meer dan logisch dat je zelf nagaat wat die rechten en plichten zijn, voor je "ja "zegt. overigens kreeg mijn zus toen ze in ondertrouw ging een heel mooie boekje van de gemeente. Soort uitgebriede postbus51-folder, waar alles in stond utgelegd in "jip-en janneke-taal". Begrijp dat dat er in jouw tijd nog niet was. Ik denk trouwens det de meeste mensen denken dat je vooral trouwt uitliefde, romantische overwegingen en het gebaar dat je maakt door ten overstaan van al je vrienden en familie voor iemand te kiezen en dat heelmweinig mensen vantevoren stil staan bij de wettelijke consequenties van het contract waarbij je een economische eenheid gaat vormen.
Ik heb momenteel ook geen bijstand nodig, of een arbeidsongeschiktheidsuitkering. tochben ik blij dat in de wet is vastgelegd dat deze uitkeringen bestaan, voor die mensen die er wel recht op hebben.
Als je trouwt, beloof je voor elkaar te zorgen tot de dood je scheidt ( al hoewel dat volgens mij alleen in een kerkelijk huwelijk gezegd wordt bij een ambtelijk huwelijk wordt alleen gesproken over rechten en plichten die de wet stelt aan de huwelijkse staat. En het lijkt mij niet meer dan logisch dat je zelf nagaat wat die rechten en plichten zijn, voor je "ja "zegt. overigens kreeg mijn zus toen ze in ondertrouw ging een heel mooie boekje van de gemeente. Soort uitgebriede postbus51-folder, waar alles in stond utgelegd in "jip-en janneke-taal". Begrijp dat dat er in jouw tijd nog niet was. Ik denk trouwens det de meeste mensen denken dat je vooral trouwt uitliefde, romantische overwegingen en het gebaar dat je maakt door ten overstaan van al je vrienden en familie voor iemand te kiezen en dat heelmweinig mensen vantevoren stil staan bij de wettelijke consequenties van het contract waarbij je een economische eenheid gaat vormen.
dinsdag 22 januari 2008 om 13:58
Reiger, ik zeg niet dat jij niet voor jezelf hebt gezorgd of plichten verzaakt zou hebben, ik zeg alleen dat het niet slim is om niet te weten waar je voor tekent. En dat 'de wet niet kennen' geen excuus is.
En je zit de hele tijd te hameren op dat document: dat is er al. Het is alleen een dik boek. En een uittrekseltje daarvan maken, dat gaat niet. Dus als je het boek niet snapt, vraag je het aan de ambtenaar. Die is daarvoor, namelijk.
En je zit de hele tijd te hameren op dat document: dat is er al. Het is alleen een dik boek. En een uittrekseltje daarvan maken, dat gaat niet. Dus als je het boek niet snapt, vraag je het aan de ambtenaar. Die is daarvoor, namelijk.
dinsdag 22 januari 2008 om 14:08
Oh en deze:
Nee, dat laatste zeg ik niet. Ik wist dat er verplichtingen waren, en had begrepen dat die waren : wederzijds van elkaar houden, elkaar financieel en emotioneel steunen, zolang het huwelijk duurt.
Dat klopt niet helemaal, trouwens. Je hoeft niet van elkaar te houden. Hell, je hoeft niet eens samen te wonen! (dat laatste is nieuw. Toen ik trouwde moest dat nog wel. )
Van Wikipedia:
Echtgenoten zijn elkander getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd. Zij zijn verplicht elkander het nodige (financieel) te verschaffen. Ze zijn ook jegens elkaar verplicht de tot het gezin behorende minderjarige kinderen te verzorgen en op te voeden en de kosten van die verzorging en opvoeding te dragen. De verplichting tot samenwonen bestaat in Nederland niet meer.
Nee, dat laatste zeg ik niet. Ik wist dat er verplichtingen waren, en had begrepen dat die waren : wederzijds van elkaar houden, elkaar financieel en emotioneel steunen, zolang het huwelijk duurt.
Dat klopt niet helemaal, trouwens. Je hoeft niet van elkaar te houden. Hell, je hoeft niet eens samen te wonen! (dat laatste is nieuw. Toen ik trouwde moest dat nog wel. )
Van Wikipedia:
Echtgenoten zijn elkander getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd. Zij zijn verplicht elkander het nodige (financieel) te verschaffen. Ze zijn ook jegens elkaar verplicht de tot het gezin behorende minderjarige kinderen te verzorgen en op te voeden en de kosten van die verzorging en opvoeding te dragen. De verplichting tot samenwonen bestaat in Nederland niet meer.
dinsdag 22 januari 2008 om 14:10
quote:Capibara schreef op 22 januari 2008 @ 10:41:
[...]
Ook als dat zou betekenen dat de meestverdienende partner daardoor zo in inkomen achteruit zou gaan dat hij of zij zelf niet meer kan leven zoals hij/zij gewend was tijdens het huwelijk? Niet geheel onvoorstelbaar als het echtpaar altijd samen van 1 salaris heeft geleefd, toch? Maar dat lijkt me dan wel een beetje krom...
In mijn geval hoefde de meest verdienende partner er geen boterhammetje minder om te eten en het bedrag wat ik ontving was niet mals. Veel meer dan een minimumloon, zeg maar.Daar moeten hele gezinnen van leven en dan kwamen wij ook nog overeen dat ik niet de hele hap hoefde, wat ie wettelijk verplicht was maar dat vond ik onzin omdat ik ook nog een inkomen uit werk had.
Zoals ik al zei, we hadden een eigen bedrijf opgebouwd en daar 'aten' we samen van.
Toen ons huwelijk fout begon te lopen, ben ik pas buitenshuis gaan werken en toen er echt werd gescheiden, ging ik onmiddelijk ft werken ipv pt.
En als ik die verhalen allemaal zo lees, elk geval staat op zich en daar kun je niet een hele wet voor gaan veranderen.
Dan komen er zoveel vrouwen in de bijstand, en dat lijkt me niet handig.
En alles wordt netjes berekend naar draagkracht en gekeken of beide partners ongeveer gelijk blijven net als voor het huwelijk.
Onze advocaat viel zowat van zij stoel toen wij onze plannen ontvouwden. Bedrag wisten we al en hij zei: maar mevr, als ik naar de jaaropgaves krijg, mag daar nog ¤ 350 bij bovenop.
Wij lachen!
De beste man vond het de meest relaxte scheiding die ie ooit onder ogen heeft gekregen. Ook zou ik kinderalimentatie moeten betalen aan mijn exman, nog even, want onze zoon was 17 en bleef bij pa wonen, bijna 18, dus ik zou een paar maanden een bedrag moeten betalen.
Ook toen weer lagen we in een deuk.
"Neemt u dat maar niet op in het convenant, laat zitten", zei mijn exman.
Ik kan we wel voorstellen dat sommigen van jullie balen dat je meebetaalt aan de ex.
De ex van mijn vriend werkt ook niet. Sja, daar kan ik verder niks aan doen.
Maar je hoort me er niet over klagen en wij eten er ook geen boterham minder om.
Het is nu eenmaal allemaal zo gelopen. De één heeft een goede baan, de ander niet, die is er voor de kinderen.
En je voorziet niet op de 'grote dag' wat er allemaal gaat gebeuren in de toekomst.
Niemand denkt aan een scheiding als je gaat trouwen.
[...]
Ook als dat zou betekenen dat de meestverdienende partner daardoor zo in inkomen achteruit zou gaan dat hij of zij zelf niet meer kan leven zoals hij/zij gewend was tijdens het huwelijk? Niet geheel onvoorstelbaar als het echtpaar altijd samen van 1 salaris heeft geleefd, toch? Maar dat lijkt me dan wel een beetje krom...
In mijn geval hoefde de meest verdienende partner er geen boterhammetje minder om te eten en het bedrag wat ik ontving was niet mals. Veel meer dan een minimumloon, zeg maar.Daar moeten hele gezinnen van leven en dan kwamen wij ook nog overeen dat ik niet de hele hap hoefde, wat ie wettelijk verplicht was maar dat vond ik onzin omdat ik ook nog een inkomen uit werk had.
Zoals ik al zei, we hadden een eigen bedrijf opgebouwd en daar 'aten' we samen van.
Toen ons huwelijk fout begon te lopen, ben ik pas buitenshuis gaan werken en toen er echt werd gescheiden, ging ik onmiddelijk ft werken ipv pt.
En als ik die verhalen allemaal zo lees, elk geval staat op zich en daar kun je niet een hele wet voor gaan veranderen.
Dan komen er zoveel vrouwen in de bijstand, en dat lijkt me niet handig.
En alles wordt netjes berekend naar draagkracht en gekeken of beide partners ongeveer gelijk blijven net als voor het huwelijk.
Onze advocaat viel zowat van zij stoel toen wij onze plannen ontvouwden. Bedrag wisten we al en hij zei: maar mevr, als ik naar de jaaropgaves krijg, mag daar nog ¤ 350 bij bovenop.
Wij lachen!
De beste man vond het de meest relaxte scheiding die ie ooit onder ogen heeft gekregen. Ook zou ik kinderalimentatie moeten betalen aan mijn exman, nog even, want onze zoon was 17 en bleef bij pa wonen, bijna 18, dus ik zou een paar maanden een bedrag moeten betalen.
Ook toen weer lagen we in een deuk.
"Neemt u dat maar niet op in het convenant, laat zitten", zei mijn exman.
Ik kan we wel voorstellen dat sommigen van jullie balen dat je meebetaalt aan de ex.
De ex van mijn vriend werkt ook niet. Sja, daar kan ik verder niks aan doen.
Maar je hoort me er niet over klagen en wij eten er ook geen boterham minder om.
Het is nu eenmaal allemaal zo gelopen. De één heeft een goede baan, de ander niet, die is er voor de kinderen.
En je voorziet niet op de 'grote dag' wat er allemaal gaat gebeuren in de toekomst.
Niemand denkt aan een scheiding als je gaat trouwen.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
dinsdag 22 januari 2008 om 14:10
quote:Krengiserweer schreef op 22 januari 2008 @ 14:08:
Zou dat per gemeente verschillen dan? Ik eb m helaas uiteindelijk bij het oud papier gemieterd, nadat m,ijn nichtje de plaatjes van bruidsjurken er uitgeknipt had.Kweenie. Maar ik trouwde 11 jaar geleden, in Amsterdam. Is je zus recent getrouwd?
Zou dat per gemeente verschillen dan? Ik eb m helaas uiteindelijk bij het oud papier gemieterd, nadat m,ijn nichtje de plaatjes van bruidsjurken er uitgeknipt had.Kweenie. Maar ik trouwde 11 jaar geleden, in Amsterdam. Is je zus recent getrouwd?
