Happy Slapping... wat is godsnaam mankeren zulke kids?

heejhallo schreef op 29 januari 2008 @ 01:58:

[...]





Draait daar niet het halve forum op...

Daarom lees ik ook graag op het kinderforum maar post ik bijna nooit.

Beetje leedvermaak





Haha..Al die goedbedoeld adviezen van die jonge ouders.

bovendien geef ik een flutopvoeding,dus aan mijn adviezen heb je toch niets.(hoewel de spekjesmethode?? ..... nah, laat maar)

Ik heb trouwens wel toen mijn hond zindelijk gekregen.

Die methode werkt heel goed.Ook bij kinderen.

Pas nog gedaan.Paar keer de neus erdoor wrijven en voila!...zindelijk!



(hmm.ik word wel flauw op dit tijdstip)

Very Cherry schreef op 29 januari 2008 @ 02:01:

Nee joh, dat draait om potten en ketels

hihi...soms denk ik dat ik alleen maar dingen schrijf, omdat ik mijn adviezen eignelijk zelf es in mijn oren zou moeten knuppen

Ik zit gewoon in een ontkenningfase!



Consequent zijn? neuhh..dat werkt ècht niet!

En als ik dat dan post,vind ik dat zo'n goed advies!

Dan geloof ik echt dat ik het heel goed doe,haha

VC: met communiceren bedoel ik niet bij een kopje thee vriendelijk vragen waarom mijn toekomstige puber dat bushokje kapot heeft geslagen hoor. Ik denk, ik zeg het maar even.



Met communiceren bedoel ik; proberen bij te blijven bij wat je kinderen bezig houdt, proberen te zorgen dat ze dingen met me delen, met wie gaan ze om, laat die kinderen dan bij ons komen "spelen" ipv ergens anders, dat ze me in vertrouwen nemen, dat we ALTIJD over dingen kunnen praten, seks, drugs, en andere enge dingen.



Ik maak me geen ilusies hoor, maar in theorie is dit mijn plan voor de toekomst van onze gezinsrelatie. Vooralsnog zie ik het optimistisch in. :-D

Nijn!

Ik zie je al zitten met je kopje thee.



Ik deel je visie wat comunnicatie betreft (maar dat was al duidelijk denk ik)

sterker nog,ik heb hem al uitgevoerd(en nog steeds praktiserend).

En voor je geruststelling,missie geslaagd ( dat mag ik na 18 jaar toch wel voorzichtig gaan zeggen)

Kan natuurlijk ook een portie geluk zijn.

Maar mijn dochter zegt regelmatig dat ze het zo fijn vind dat alles bespreekbaar was en is.

Je moet doen wat goed voelt,Je moet als ouder zijnde denk ik ook niet in een grot blijven zitten.

Nijntje schreef op 29 januari 2008 @ 03:05:

VC: met communiceren bedoel ik niet bij een kopje thee vriendelijk vragen waarom mijn toekomstige puber dat bushokje kapot heeft geslagen hoor. Ik denk, ik zeg het maar even.



Met communiceren bedoel ik; proberen bij te blijven bij wat je kinderen bezig houdt, proberen te zorgen dat ze dingen met me delen, met wie gaan ze om, laat die kinderen dan bij ons komen "spelen" ipv ergens anders, dat ze me in vertrouwen nemen, dat we ALTIJD over dingen kunnen praten, seks, drugs, en andere enge dingen.



Ik maak me geen ilusies hoor, maar in theorie is dit mijn plan voor de toekomst van onze gezinsrelatie. Vooralsnog zie ik het optimistisch in. :-D

helemaal mee eens Nijn!



ik kon altijd bij mn moeder terecht met verhalen over jongens, blowen en te veel alcohol gisteravond. Ze was altijd geinteresseerd en oordeelde nooit direct. Ze was ook zo slim om de hele jongens groe waar ik mee hing uit te nodigen voor een biertje. later bedacht ik me pas dat ze graag wilde weten met wie haar dochter de stad onveilig maakte en ze besloten had dat ik toch wel goede smaak wat vrienden betreft had.



haar vertrouwen in mij gaf mij het zelfrespect om grenzen te stellen en verstandig te zijn. maar ook de moed om te genieten van mn jeugd!



het mishandelen van anderen was bij ons thuis geen issue.

Gewoon een Kampje van ETTER tot ENGEL geven!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

lievebees schreef op 29 januari 2008 @ 11:01:



ik kon altijd bij mn moeder terecht met verhalen over jongens, blowen en te veel alcohol gisteravond.

Hoe open je kunt zijn hangt ook in belangrijke mate af van het karakter van je kind. Als het kind van nature voldoende angstig is om in elk geval niet voorop te lopen als het om 'experimenteren' en 'excessen' gaat, kun je het je als ouder veroorloven om te volstaan met 'vinger aan de pols houden' en wijze raad.

Is er een tendens in je kind om leeftijdsgenoten te negeren, en het heil te zoeken bij oudere tieners en jonge volwassenen met een 'interessant' leven, dan wordt het oppassen geblazen.



Overdreven angst en een behoefte om vooral de vriendin/vriend van je kind te zijn kunnen beiden een verwoestend effect hebben. Universele methoden om kinderen op te voeden zijn er domweg niet.

De één moet regelmatig een aai over haar/zijn bol hebben, en worden aangemoedigd om ook eens 'stout' te zijn, bij wijze van spreken. Bij de ander moet je vooral niet bang zijn om te straffen en aan de 'noodrem' te gaan hangen.



De vergissing die we als samenleving begaan, is dat we ons oor exclusief te luisteren hebben gelegd bij de kinderen die het niet zonder 'aai over de bol' redden. Grote stukken in de krant, omdat jongens in het VWO afhaken. Hoe komt dat nou?

Omdat ze, zoals Hans Crum, conrector aan het Gemeentelijk gymnasium in Hilversum, in het NRC stelt, verleid worden door MTV en het 'straatbeeld': 'In de jeugdcultuur op straat en MTV is de slechte macho het dominante rolmodel. Opletten in de klas en braaf huiswerk maken? Boeiuh!'

Het enige waar ik dan bezwaar tegen maak, is dat er een suggestie vanuit gaat dat we slechts het 'rolmodel' op MTV en 'de straat' hoeven aan te passen. Dat is een ernstige 'jaren zeventig' misvatting. Die 'macho' houding zit voornamelijk in de genen. Daar is door de evolutionaire krachten op geselecteerd. Een populaire cultuur op TV en in relevante publicaties kan wel van invloed zijn, maar is niet de bepalende factor. Met andere woorden: Als de TV en 'de straat' geen referentie bieden aan de 'macho', zorgt de macho zelf wel voor een referentie.



Daarnaast heb ik ook moeite met dat 'macho' waar het suggereert dat uitsluitend jongens 'van nature' die tendens hebben om zich te 'misdragen'. Niets is minder waar. Hier is de cultuur weer wél bepalend, omdat 'misdragen' cultuur-gebonden is. In een volledige waardevrije samenleving bestaat het begrip 'misdragen' niet eens.



Wat je nu ziet in onze maatschappij, is dat een typisch 'vrouwelijke' benadering anderen bevoordeelt dan de traditioneel 'mannelijke' benadering. Verschuiving van de macht. Waarbij het eigenlijk vervelend is dat we dat 'macho' (mannelijk) en 'femin' (vrouwelijk) zijn gaan noemen, omdat dat het beeld ernstig vertroebelt. Het is een miskenning van het gegeven dat, zeker voor de huidige generaties, de scheidslijnen niet langs die lijnen getrokken kunnen worden. JUIST omdat we die formeel in de ban hebben gedaan in de afgelopen decennia.

Er gaat niets boven een harige kalende gespierde boom van een vent hoor Jaap.

Testosteron laat zich niet dwingen.

Tsk. Femin.

kjong schreef op 01 februari 2008 @ 22:13:

Er gaat niets boven een harige kalende gespierde boom van een vent hoor Jaap.

Testosteron laat zich niet dwingen.

Tsk. Femin.

Ook Testosteron laat zich dwingen. En het is goed dat je de aandacht er op vestigt. Nu blijkt dat de mens niet als een 'onbeschreven blad' ter wereld komt, zoals menswetenschappers vanaf de jaren zeventig van de daken schreeuwden, waarbij elke misdraging werd veroorzaakt door de opvoeding (in de breedste zin), en niet 'van nature' in die mens zat opgesloten als 'neiging tot', gooit men het over een andere boeg.

Terug naar de basis, en de ouders weer hun mandaat teruggeven is geen optie voor de beleidsbepalers met hun 'menswetenschappelijke' achtergrond. Nu concentreren zij zich op het 'tweaken' van de chemische balans in de hersenen om kinderen reeds op jonge leeftijd tot voorbeeld-burgers te 'modificeren'. In rap tempo vinden ze de meest fraaie 'aandoeningen' uit. En in de VS worden peuters van twee al aan het Ritalin-infuus gehangen omdat ze zo 'druk' zijn.

Deze chemische 'castratie' van onze natuurlijke aanleg zou ons veertig jaar geleden massaal in opstand hebben doen komen. Maar anno 2008 hoor je er amper iemand over. 'Goed gedrag' uit een pilletje is een zegen. Liever een zombie als kind, dan de sores van het volwaardige ouderschap.