Actueel
alle pijlers
Happy Slapping... wat is godsnaam mankeren zulke kids?
vrijdag 25 januari 2008 om 10:51
Kamer wil snelrecht bij 'happy slapping'
Uitgegeven: 25 januari 2008 09:09
AMSTERDAM - De Tweede Kamer wil het zogenoemde 'happy slapping' via snelrecht aanpakken. Wie zonder aanleiding anderen in elkaar slaat en daarvan beelden verspreidt op internet, moet dan binnen enkele dagen voor de rechter verschijnen.
PvdA-Kamerlid Ton Heerts noemt de uit Engeland overgewaaide rage tegenover het NOS Journaal verwerpelijk. Hij zegt dat de filmpjes op internet voldoende bewijs vormen om de daders snel voor de rechter te brengen. Zijn voorstel krijgt steun van de VVD en het CDA.
Arnhem
Eerder deze week werd bekend dat een 17-jarige gehandicapte jongen uit Arnhem twee jaar lang door 'vrienden' werd mishandeld en mogelijk seksueel misbruikt. De daders plaatsten beelden van het geweld op videosite Youtube.
Twee van de vier jongens tussen de 13 en 19 jaar moeten zich binnenkort voor de rechter verantwoorden.
**************************************************************************
Gisteren kwam mijn 15-jarige dochter met dit verhaal naar mij toe. Een autistische jongen was systematisch mishandeld door "vrienden". Ik heb zelf zo'n autistische jongen en word razend en wanhopig tegelijk als ik zie wat hier is gebeurd. Natuurlijk overkomt het ook anderen, maar altijd de zwakkeren....
Wat mankeert in godsnaam zulke jongeren.....
Uitgegeven: 25 januari 2008 09:09
AMSTERDAM - De Tweede Kamer wil het zogenoemde 'happy slapping' via snelrecht aanpakken. Wie zonder aanleiding anderen in elkaar slaat en daarvan beelden verspreidt op internet, moet dan binnen enkele dagen voor de rechter verschijnen.
PvdA-Kamerlid Ton Heerts noemt de uit Engeland overgewaaide rage tegenover het NOS Journaal verwerpelijk. Hij zegt dat de filmpjes op internet voldoende bewijs vormen om de daders snel voor de rechter te brengen. Zijn voorstel krijgt steun van de VVD en het CDA.
Arnhem
Eerder deze week werd bekend dat een 17-jarige gehandicapte jongen uit Arnhem twee jaar lang door 'vrienden' werd mishandeld en mogelijk seksueel misbruikt. De daders plaatsten beelden van het geweld op videosite Youtube.
Twee van de vier jongens tussen de 13 en 19 jaar moeten zich binnenkort voor de rechter verantwoorden.
**************************************************************************
Gisteren kwam mijn 15-jarige dochter met dit verhaal naar mij toe. Een autistische jongen was systematisch mishandeld door "vrienden". Ik heb zelf zo'n autistische jongen en word razend en wanhopig tegelijk als ik zie wat hier is gebeurd. Natuurlijk overkomt het ook anderen, maar altijd de zwakkeren....
Wat mankeert in godsnaam zulke jongeren.....
vrijdag 25 januari 2008 om 14:49
Ja, dat weet je niet.
Ik ken ook wel een geval waar de puber totaal ontspoord is en hele gewone normale ouders heeft die hem net zo normaal hebben opgevoed als wij de onze.
De ouders liggen zelfs voor het gerecht met hem. Hij is uit huis geplaatst maar de 'hulpverlening' staat achter dat rotjong en ze doen alles om de ouders nog kapotter te maken.
Om kippevel van te krijgen.
Mijn exman heeft dat jong weleens met geweld tegen de grond moeten drukken en wachten tot de politie kwam, want de ouders waren totaal overstuur. Je slaat je eigen grote kind niet zo makkelijk tegen de grond. Je bent verbijsterd en volkomen in de war dus roep je hulp. Ex was er binnen 5 minuten en heeft hem hardhandig aangepakt.
Ik ken ook wel een geval waar de puber totaal ontspoord is en hele gewone normale ouders heeft die hem net zo normaal hebben opgevoed als wij de onze.
De ouders liggen zelfs voor het gerecht met hem. Hij is uit huis geplaatst maar de 'hulpverlening' staat achter dat rotjong en ze doen alles om de ouders nog kapotter te maken.
Om kippevel van te krijgen.
Mijn exman heeft dat jong weleens met geweld tegen de grond moeten drukken en wachten tot de politie kwam, want de ouders waren totaal overstuur. Je slaat je eigen grote kind niet zo makkelijk tegen de grond. Je bent verbijsterd en volkomen in de war dus roep je hulp. Ex was er binnen 5 minuten en heeft hem hardhandig aangepakt.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
vrijdag 25 januari 2008 om 14:53
[quote]:
Nog een mooi voorbeeld...ik werk in een bibliotheek. Vorige week kwam daar een moeder met 2 kleine kinderen. Het meisje van ongeveer 3 jaar wilde 3 boeken mee naar huis nemen. Het meisje drensde wel 20 x.....ik wil deze 3....de moeder antwoordde wel 20 x je kunt er maar 2 meenemen, want er liggen nog boeken thuis. Ik stond vlakbij op te ruimen en luisterde er met verbazing naar... Weet dat door mijn hoofd schoot...Mens, zeg gewoon... nou, dan nemen we maar niets mee naar huis..als je niet kunt kiezen. Zeker weten dat het kind zo 2 boekjes uitgezocht had. Nu was het een drama...waarbij het kind bij de uitleenbalie nog stond de zeuren... Klein voorbeeld, maar je moet niet altijd met je kind in discussie willen gaan.....
Ik vind dit wel een mooi voorbeeld, ik heb zelf een zoon van net 4 jaar, is over het algemeen een (b)engeltje, maar soms kan ik hem ook wel eens achter het behang plakken. Zoals het voorbeeld in de bibliotheek, dit had ik dus inderdaad niet gepikt, je moet zoals velen hier zeggen, klein beginnen. Wat ik dus wel heel vervelend vind, is dat als ik op straat mijn kind corrigeer (nee dus niet slaan maar wel aanpakken omdat meneer zijn zin niet krijgt) dat ik dan commentaar krijg van andere mensen (moeders). Dat ik dus niet zo streng moet zijn, dat maak ik zelf nog wel uit, en zolang mijn zoon gewoon tegen mij zegt dat ik zijn schatje ben, lijkt het mij dat ik niet 'te' streng ben. Ik wil hem gewoon de algemene omgangsvormen bijbrengen. Als laatste wil ik nog even zeggen dat als ik inderdaad mijn zoon later op dit soort dingen betrap, ik hem eigenhandig naar het buro breng/de polite bel om hem op te halen!
Nog een mooi voorbeeld...ik werk in een bibliotheek. Vorige week kwam daar een moeder met 2 kleine kinderen. Het meisje van ongeveer 3 jaar wilde 3 boeken mee naar huis nemen. Het meisje drensde wel 20 x.....ik wil deze 3....de moeder antwoordde wel 20 x je kunt er maar 2 meenemen, want er liggen nog boeken thuis. Ik stond vlakbij op te ruimen en luisterde er met verbazing naar... Weet dat door mijn hoofd schoot...Mens, zeg gewoon... nou, dan nemen we maar niets mee naar huis..als je niet kunt kiezen. Zeker weten dat het kind zo 2 boekjes uitgezocht had. Nu was het een drama...waarbij het kind bij de uitleenbalie nog stond de zeuren... Klein voorbeeld, maar je moet niet altijd met je kind in discussie willen gaan.....
Ik vind dit wel een mooi voorbeeld, ik heb zelf een zoon van net 4 jaar, is over het algemeen een (b)engeltje, maar soms kan ik hem ook wel eens achter het behang plakken. Zoals het voorbeeld in de bibliotheek, dit had ik dus inderdaad niet gepikt, je moet zoals velen hier zeggen, klein beginnen. Wat ik dus wel heel vervelend vind, is dat als ik op straat mijn kind corrigeer (nee dus niet slaan maar wel aanpakken omdat meneer zijn zin niet krijgt) dat ik dan commentaar krijg van andere mensen (moeders). Dat ik dus niet zo streng moet zijn, dat maak ik zelf nog wel uit, en zolang mijn zoon gewoon tegen mij zegt dat ik zijn schatje ben, lijkt het mij dat ik niet 'te' streng ben. Ik wil hem gewoon de algemene omgangsvormen bijbrengen. Als laatste wil ik nog even zeggen dat als ik inderdaad mijn zoon later op dit soort dingen betrap, ik hem eigenhandig naar het buro breng/de polite bel om hem op te halen!
vrijdag 25 januari 2008 om 15:11
Goed gesproken, Yette. Dat is idd een moeilijk dilemma.
Wat Teigetje zegt; dat als je je kind streng aanpakt, dat er dan altijd wel een andere moeder naar staat te kijken die commentaar levert. Dan wordt het best moeilijk om je eigen weg te volgen en streng te zijn voor je kind, althans in het openbaar, in de supermarkt of in de bieb, als ze lopen te zeuren.
Je voelt je toch op de vingers getikt als moeder. Terwijl het in mijn ogen erg belangrijk is om streng te zijn.
vrijdag 25 januari 2008 om 15:14
Waar ik woon, worden de kinderen erg beschermd opgevoed. Ze lopen eigenlijk nooit zelf op straat; 95% wordt opgehaald en weggebracht naar school of andere activiteiten. Het is in die zin dus erg veilig voor mijn kinderen. Ik wil graag terug naar NL maar als ik dit soort discussies soms lees, hou ik mijn hart vast.
vrijdag 25 januari 2008 om 15:21
Ik erger me alleen al dood aan het feit dat hier een term voor bestaat!
"Happy slapping'.
Dat verzin je toch niet.
O, wat kan ik soms terugverlangen naar mijn jeugd. Had je een grote mond (als je dat al durfde) dan waren er sancties.
Deed je iets wat echt niet door de beugel kon: tuchthuis. Wegwezen.
Niks kopjes thee en bureau Halt en taakstrafjes, waar ze dubbel om liggen.
Ik pleit voor een bikkelharde aanpak.
Vroeger was alles beter
"Happy slapping'.
Dat verzin je toch niet.
O, wat kan ik soms terugverlangen naar mijn jeugd. Had je een grote mond (als je dat al durfde) dan waren er sancties.
Deed je iets wat echt niet door de beugel kon: tuchthuis. Wegwezen.
Niks kopjes thee en bureau Halt en taakstrafjes, waar ze dubbel om liggen.
Ik pleit voor een bikkelharde aanpak.
Vroeger was alles beter
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
vrijdag 25 januari 2008 om 18:38
Lolotte...je schreef dat "je zelfbeheersing verliezen een teken van onmacht is.."Ik ben het daar deels mee eens,maar (fysiek) ingrijpen is dat m.i niet.Ik denk soms wel's dat we wat doorgeschoten zijn in de "praatcultuur"..Natuurlijk is het uitpraten van conflicten de beste oplossing.Dat heb ik zelf veelvuldig ervaren in mijn werk (hulpverlening).Maar soms waren mensen al zover heen,dat dat niet meer mogelijk was.En ik denk dat het er soms ook zo elders aan toe gaat,helaas.
Persoonlijk denk ik dat het voorbeeld dat Not4bree aanhaalt,een voorbeeld is van "voorbij het praatstadium zijn" met die personen.Helaas gebeurt dat soms hoewel ik denk (en hoop) dat het slechts een kleine minderheid is die zo gigantisch ontspoort.En ik vind persoonlijk dat streng aanpakken nog steeds de beste (minst slechte) oplossing is in dit soort extreme gevallen.Mss moeten we als maatschappij af van het idee dat niet iedereen op elk moment voor rede vatbaar is.Ik weet...geen populair standpunt,maar wel een realiteit denk ik..
Persoonlijk denk ik dat het voorbeeld dat Not4bree aanhaalt,een voorbeeld is van "voorbij het praatstadium zijn" met die personen.Helaas gebeurt dat soms hoewel ik denk (en hoop) dat het slechts een kleine minderheid is die zo gigantisch ontspoort.En ik vind persoonlijk dat streng aanpakken nog steeds de beste (minst slechte) oplossing is in dit soort extreme gevallen.Mss moeten we als maatschappij af van het idee dat niet iedereen op elk moment voor rede vatbaar is.Ik weet...geen populair standpunt,maar wel een realiteit denk ik..
Hey Lord,don't ask me questions
vrijdag 25 januari 2008 om 19:21
Zelf ben ik het tekstueel volkomen met Lolotte eens, dat je zelfbeheersing verliezen een teken van onmacht is. Alleen betekent fysiek corrigeren niet dat men de zelfbeheersing kwijt is. Er kunnen uitstekende, weloverwogen beslissingen schuil gaan achter een voorkeur voor fysieke sancties boven strafmaatregelen die uitsluitend gericht zijn op de psyche van het kind.
Tenslotte wordt het kwijtraken van de zelfbeheersing primair gekenmerkt door 'stemverheffing' richting schreeuwen en schelden, en slechts daarna, bij een enkeling, door 'meppen'. Bij anderen door 'huilen' en overvloedig 'zelfbeklag'.
Uit onderzoek is jarengeleden al gebleken dat een gecontroleerde, weloverwogen fysieke sanctie, zoals een 'pak voor de broek', niet de oorzaak is van de trauma's die men meent te hebben gelokaliseerd bij kinderen die thuis slaag kregen. Die trauma's zijn inderdaad vooral het gevolg van een 'verlies aan zelfbeheersing', zoals wild om je heen meppen, maar ook dus dat schreeuwen, schelden, dreigen en huilen of zelfbeklag. (Alsmede onterechte straffen, en straffen met een enorme psychologische dreun).
maandag 28 januari 2008 om 00:34
Dat wilde ik ook net zeggen. Alleen omdat we het nu meer zien, betekent niet dat het vroeger niet gebeurde. Pesten en mishandeling is van alle tijden. Dankzij mobiele telefoon en Youtube kun je het nu ook van andere plekken zien.
Opvoeding is inderdaad belangrijk, maar veel ouders zijn ook niet realistisch. Ik weet nog dat de ouders van de pestkop op mijn oude school alleen maar zei: Dat doet die van mij niet hoor, kan ik me niet voorstellen. En dat was in een pre-internet tijdperk in een klein dorp.
maandag 28 januari 2008 om 00:59
Ik zag pas nog een keer op hollanddoc.nl een docu/uitzending met Ad Verbrugge gezien, een Nederlandse filosoof en auteur van Tijd van Onbehagen. Die had een fragmentje uitgezocht waar twee ouders met een zoon aan het praten waren over zijn schoolprestaties. Werkelijk tenenkrommend. Hij voerde geen klap uit op school en die ouders behandelden hem gewoon als een gelijke gesprekspartner. Ik wist niet wat ik zag! Hoe kun je nou als ouders het serieus nemen als je kind (wat toch wel een slim joch leek) geen fuck uitvoerd. Dat kun je toch niet goedkeuren? Ik zou er meteen een preek tegenaan gooien dattie blij moet zijn dattie in een land woont waar die tenminste naar school mag gaan....etc.
Wat ik bedoel is dat veel ouders volgens mij teveel de vrienden van hun kinderen willen zijn, ipv ouder. Dat ze geen onderhandelen met hun kinderen. Pas ook in de supermarkt, een moeder tegen een kindje van 3 ofzo: wat wil je vanavond eten? Tja, hij wist iks en begon vervelend te worden en een heel gedoe. Hoe kun je nou van een kereltje van 3 verwachten dattie dat weet!!! Ik moest altijd maar gewoon eten wat de pot schaftte en als ik het niet lustte maakte ik maar een boterham (maar dat moest ik dan wel zelf doen, dus dan ging ik altijd maar gewoon door met eten). Alleen rode kool hoefde ik nooit te eten want dat vond ik echt niet lekker. Maar goed, ik lustte dan ook alles.
Ik snap gewoon niet die houding van ouders dat de wens van de kinderen altijd zo heilig is. Als kind heb je volgens mij kaders nodig, en daarbinnen vrijheid.
Het slaan van kinderen vind ik overigens niet goed, heb zelf nooit een klap gekregen en kan het me ook niet voorstellen. Oh nee 1 keertje en ik was wel zoooooooo verontwaardigd!
Maar mishandeling van kinderen kan natuurlijk ook op heel andere manieren, zoals kleineren of pesten.
Wat ik bedoel is dat veel ouders volgens mij teveel de vrienden van hun kinderen willen zijn, ipv ouder. Dat ze geen onderhandelen met hun kinderen. Pas ook in de supermarkt, een moeder tegen een kindje van 3 ofzo: wat wil je vanavond eten? Tja, hij wist iks en begon vervelend te worden en een heel gedoe. Hoe kun je nou van een kereltje van 3 verwachten dattie dat weet!!! Ik moest altijd maar gewoon eten wat de pot schaftte en als ik het niet lustte maakte ik maar een boterham (maar dat moest ik dan wel zelf doen, dus dan ging ik altijd maar gewoon door met eten). Alleen rode kool hoefde ik nooit te eten want dat vond ik echt niet lekker. Maar goed, ik lustte dan ook alles.
Ik snap gewoon niet die houding van ouders dat de wens van de kinderen altijd zo heilig is. Als kind heb je volgens mij kaders nodig, en daarbinnen vrijheid.
Het slaan van kinderen vind ik overigens niet goed, heb zelf nooit een klap gekregen en kan het me ook niet voorstellen. Oh nee 1 keertje en ik was wel zoooooooo verontwaardigd!
Maar mishandeling van kinderen kan natuurlijk ook op heel andere manieren, zoals kleineren of pesten.
maandag 28 januari 2008 om 00:59
Het is zo de omgekeerde wereld.
Froegah werden er ook rare dingen gedaan. Maar toen was je nog bang voor straf van je ouders. Helemaal als ze met de politie dreigden.
Tegenstewoardig gebeuren er ook rare dingen, dezelfde ook wel. En moetje ineens bang zijn voor snelrechtprocedure?
Zeg me. Wáar is de verantwoordelijkheid van straffen door ouders?
Ik ben zó tégen betutteling van het rijk.
Ik haat de wet van Donner dat je je eigen kinderen niet eens mag happyslappen als ze het verdiend hebben.
Geef de macht gewoon weer terug aan de ouders, zonder dat er een een of andere instantie als kinderbescherming op de stoep kan staan. Geen duidelijke grenzen aangeven, dat is pas kindermishandeling.
Froegah werden er ook rare dingen gedaan. Maar toen was je nog bang voor straf van je ouders. Helemaal als ze met de politie dreigden.
Tegenstewoardig gebeuren er ook rare dingen, dezelfde ook wel. En moetje ineens bang zijn voor snelrechtprocedure?
Zeg me. Wáar is de verantwoordelijkheid van straffen door ouders?
Ik ben zó tégen betutteling van het rijk.
Ik haat de wet van Donner dat je je eigen kinderen niet eens mag happyslappen als ze het verdiend hebben.
Geef de macht gewoon weer terug aan de ouders, zonder dat er een een of andere instantie als kinderbescherming op de stoep kan staan. Geen duidelijke grenzen aangeven, dat is pas kindermishandeling.
maandag 28 januari 2008 om 02:27
Nogmaals, andermans kinderen opvoeden is heel makkelijk.
Andermans opvoeding bekritiseren is langs de zijlijn snel gedaan.
Opvoeden is een zware taak,iedereen doet het anders,ik bak er niets van.
Ik zie om mij heen geen slechte ouders. Wel ouders die ongelooflijk hun best doen.
Ieder op zijn eigen manier.
In plaats van met vingertjes naar elkaar te wijzen,zouden we elkaar vaker een schouderklopje moeten geven.
En happy slapping?
Ik word er niet happy van.
Andermans opvoeding bekritiseren is langs de zijlijn snel gedaan.
Opvoeden is een zware taak,iedereen doet het anders,ik bak er niets van.
Ik zie om mij heen geen slechte ouders. Wel ouders die ongelooflijk hun best doen.
Ieder op zijn eigen manier.
In plaats van met vingertjes naar elkaar te wijzen,zouden we elkaar vaker een schouderklopje moeten geven.
En happy slapping?
Ik word er niet happy van.
maandag 28 januari 2008 om 03:48
maandag 28 januari 2008 om 07:44
Ik zie niet echt dat mensen hier voorstellen doen om de kinderen van een ander op te voeden. Wel bekritiseren ze de snel groeiende bemoeienis van de overheid, en hebben ze vraagtekens bij het effect van die bemoeienis. Of was dat ook wat je bedoelde? Dat de overheid de pretentie heeft het beter te kunnen dan de ouders? En dat dat op misplaatst optimisme is gebaseerd?
maandag 28 januari 2008 om 15:32
Jaap,
Ik bedoel het ook spreekwoordelijk en niet letterlijk.
Ik wil er mee zeggen dat het altijd makkelijk is gelijk een oordeel te hebben over de manier hoe anderen met hun kind omgaan,en er gelijk een opvoedkundige mening aan vast te hangen.
Maar het zijn toch vaak momentopnames die je ziet.
Dat zeurende kind in de supermarkt die zijn zin krijgt.
de moeder die onderhandelt over wat er op tafel komt tijdens het eten.
Weten wij wat daar aan vooraf gaat?
Weten wij waarom ze dat doet.
Werkt het wellicht wel zo voor het kind of de ouders?
Ik hou er gewoon niet van dat er snel uitspraken gedaan worden over de opvoeding van anderen.
En natuurlijk denkt iedereen weleens iets als je wat ziet,dat doe ik ook in sommige gevallen.
Maar niet snel.
Krijg eerst je eigen kids maar groot denk ik maar zo.
Als je een kind hebt dat niet krijst,goed luistert netjes zijn bord leeg eet ,lief gaat slapen.
Heb je heel veel geluk!!! Dat heeft weinig met opvoeding te maken.
Wat happy slapping betreft,tsja...als ouder heb je wel een taak om wat normen en waarden bij te brengen en het goede voorbeeld te geven.
Wel veel praten met je kind dus,van kleins af aan zelfs(maar dat is natuurlijk weer mijn visie en dat hoeft geen waarheid te zijn)
En toch,al doe je nog zo je stinkende best,het kan ook jouw kind zijn.
Een kind vormt niet alleen door opvoeding. Ook karakter,school,media,vrienden,groepsdruk etc. daar heb je als ouder niet altijd invloed op.
Eerder behaalde resultaten geven geen garantie voor de toekomst zullen we maar zeggen.
Dank je nijn!
(jij bakt er zeker ook niets van als moeder,haha. Dont worry...komt allemaal goed hoor)
Groetjes,Iry
Ik bedoel het ook spreekwoordelijk en niet letterlijk.
Ik wil er mee zeggen dat het altijd makkelijk is gelijk een oordeel te hebben over de manier hoe anderen met hun kind omgaan,en er gelijk een opvoedkundige mening aan vast te hangen.
Maar het zijn toch vaak momentopnames die je ziet.
Dat zeurende kind in de supermarkt die zijn zin krijgt.
de moeder die onderhandelt over wat er op tafel komt tijdens het eten.
Weten wij wat daar aan vooraf gaat?
Weten wij waarom ze dat doet.
Werkt het wellicht wel zo voor het kind of de ouders?
Ik hou er gewoon niet van dat er snel uitspraken gedaan worden over de opvoeding van anderen.
En natuurlijk denkt iedereen weleens iets als je wat ziet,dat doe ik ook in sommige gevallen.
Maar niet snel.
Krijg eerst je eigen kids maar groot denk ik maar zo.
Als je een kind hebt dat niet krijst,goed luistert netjes zijn bord leeg eet ,lief gaat slapen.
Heb je heel veel geluk!!! Dat heeft weinig met opvoeding te maken.
Wat happy slapping betreft,tsja...als ouder heb je wel een taak om wat normen en waarden bij te brengen en het goede voorbeeld te geven.
Wel veel praten met je kind dus,van kleins af aan zelfs(maar dat is natuurlijk weer mijn visie en dat hoeft geen waarheid te zijn)
En toch,al doe je nog zo je stinkende best,het kan ook jouw kind zijn.
Een kind vormt niet alleen door opvoeding. Ook karakter,school,media,vrienden,groepsdruk etc. daar heb je als ouder niet altijd invloed op.
Eerder behaalde resultaten geven geen garantie voor de toekomst zullen we maar zeggen.
Dank je nijn!
(jij bakt er zeker ook niets van als moeder,haha. Dont worry...komt allemaal goed hoor)
Groetjes,Iry
maandag 28 januari 2008 om 18:03
Okay Iry,
Ben niet bekent met dat spreekwoord. En ik geef je in zoverre gelijk dat het geen pas heeft je met de opvoeding van andermans kinderen te bemoeien, tenzij je nadrukkelijk hinder van die kinderen ondervindt, en niet omdat ze je irriteren, maar omdat ze iets doen wat niet door de beugel kan, terwijl je weet, of ziet dat de ouders niet ingrijpen.
(Daarnaast is er reden tot ingrijpen als je de indruk hebt dat een kind mishandeld wordt, al heb ik daarbij ernstige twijfels aan de huidige, waanzinnig ruime wettelijk defenitie waar het fysieke mishandeling betreft, terwijl anderzijds uiteenlopende vormen van psychische mishandeling of verwaarlozing, zoals ik dat zie, over het hoofd worden gezien, of zelfs worden aangeprezen/gebruikt als alternatief voor fysieke correctie).
Generaliserend gesproken is er wel degelijk sprake van 'normvervaging'. Dat hoeft niet noodzakelijk slecht te zijn, maar wat wel regelmatig buiten beschouwing lijkt te worden gelaten, is dat die normen de mens niet komen 'aangevlogen'. Als je ze niet leert respecteren als kind, is het alleen maar moeilijker ze eigen te maken als je eenmaal volwassen bent. Het kan daarom voor de ouder en de 'vrede binnen het gezin' wel werken als je veel door de vingers ziet, maar of je daarmee je kind ook op termijn een dienst bewijst, is zéér de vraag.
Bijvoorbeeld: 'Koop' je goed gedrag met snoepjes en gunsten, dan ligt het voor de hand dat het kind als volwassene eveneens een beloning verwacht voor gedrag dat eigenlijk normaal behoort te zijn. Daarbij is er in dergelijke gevallen al gauw sprake van een weinig plezierige chantage-cultuur, waarbij kind en ouder onderhandelen over de 'afkoopsom', en de ouder zich dus laat chanteren, terwijl het kind wordt omgekocht. Een volwassene afleveren die geleerd heeft dat omkopen en chanteren volstrekt acceptabele manieren zijn om je relatie met anderen vorm te geven lijkt mij moreel behoorlijk verwerpelijk.
