Actueel
alle pijlers
Hoe denigrerend, BAH !!
vrijdag 13 september 2013 om 15:50
MONIQUE BURGER
Monique Burger is eigenaar van De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam.
BEST GELEZEN - BURGER
Monique Burger: 'Droomboek' maakt armoede zichtbaar
Net als bij veel andere boekhandels heeft het Droomboek bij De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam voor extra aanloop gezorgd. Wat hierdoor ineens zichtbaar werd, is de armoede. ‘Het is niet de greediness waarmee mensen hun gratis boek “opeisen”, maar de armoede waarvan ik schrik’, schrijft eigenaar Monique Burger.
Ik loop al dagenlang aan de mensen te denken die het Droomboek komen afhalen. Honderden in een paar dagen, overweldigend veel. Een geweldige actie van de CPNB om de boekhandel als afhaalpunt in te zetten en niet Albert Heijn of Primera of wat dan ook.
Honderden nieuwe gezichten. Ik schat dat slechts 5 procent van onze vaste klantenkring naast hun ‘gewone’ aankopen ook het Droomboek komt halen. Ook komen deze vaste klanten nooit met alléén het bonnetje. Ze leggen eerst de boeken van hun keuze op de toonbank en diepen daarna uit de krochten van hun tassen en zakken een verkreukeld afhaalbonnetje op, zo van: ik ben toch wel nieuwsgierig.
Hoe zij dat doen staat in schril contrast tot al die honderden nieuwe ‘klanten’ die met hun bonnetje vooruitgestoken doelgericht op de toonbank afbenen, soms met verbeten trek: er zal toch nog wel een exemplaar voor mij zijn? Ik MOET dat boek, ik heb er RECHT op.
Toen ik donderdagochtend de winkel opende, stond er al een lange rij mensen voor de deur. Een verrukkelijk gezicht. Zo wil je het toch, als boekhandel! Het gebeurt wel vaker dat er een páár mensen staan te wachten tot de deur opengaat (meestal jonge ouders met kinderwagens die net het oudste broertje of zusje naar school hebben gebracht, op hun papa- of mamadag), maar tientallen, op een kluitje? Die, als er iemand bij komt die aan de deur gaat voelen, hard gaan roepen: ‘Hoho, wij waren hier eerst’? (Echt gebeurd.)
Maar ik schrik er ook van. Niet van de greediness waarmee deze mensen hun gratis boek ‘opeisen’, maar van de armoede. Ongeschoren, ongewassen, ongekamd, dik, uitgezakt, kreupel, rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend: soms steken ze alleen het bonnetje toe – ook wanneer ik met andere klanten bezig ben af te rekenen, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels.
Ik neem het ze niet eens kwalijk. Dit is echte armoede, zoals ik het eigenlijk nooit zie. Het onttrekt zich aan mijn waarneming: in Bos en Lommer liggen (nog) geen zwervers op straat en is er geen openlijk alcoholisme, er zijn geen junks en geen hoeren – dat zijn de uitwassen van de binnenstad, die natuurlijk veel aantrekkelijker is vanwege het grote aantal toeristen dat je kunt beroven of het vele nog prima eetbare voedsel dat overal in de vuilnisbakken wordt gegooid. En de armste mensen zitten binnen, blijkbaar. Of ze scharrelen door de Dirk van den Broek, of de Lidl.
Wat ik me ook realiseer is dat ik door ons pin-onlybeleid deze ‘kopers’ nooit in de winkel krijg. Een paar van hen heeft dat ook letterlijk tegen me gezegd (bozig). Toen moest ik ineens terugdenken aan de oude winkel, Omta, waar ik hen destijds wel degelijk heb gezien, meestal om een losse envelop of een Bic-pen te kopen. Nooit een boek. Geen geld voor. En als ze de deur uitgaan, nemen ze afgepast kleingeld mee: ze weten precies wat ze kunnen kopen, en meer mag niet. Dus pasjes hebben ze niet of gebruiken ze niet. En daardoor zie ik ze niet. Ik ben er niet rouwig om, moet ik eerlijk zeggen. Door onze keuze voor pin-only hebben we – onbewust – een heel fatsoenlijk publiek ‘gecreëerd’, waarmee het aangenaam werken is, waarmee een goed rendement te behalen is. Als ik me voorstel dat ik ook losse enveloppen zou verkopen en hoeveel tijd ik dan per klant bezig zou zijn… Dit soort gesprekken gaat langzaam, je krijgt er vaak hele levensverhalen bij.
Ik weet niet hoe het bij andere boekhandels zit. Ik zie af en toe iets voorbijkomen op Facebook of Twitter, maar ik vermoed dat men zich inhoudt en dat doe ik eigenlijk ook, ik wil er niets over zeggen. Omdat ik zo geschokt ben door de armoede die ineens zichtbaar wordt. (Wat weet onze Koning daarvan?) Wij hebben tot nu toe elke, élke bonnetjeszwaaier met evenveel aandacht en plezier geholpen. En natuurlijk steken we onvermoeibaar in elk Droomboek onze nieuwsbrief, nodigden we onvermoeibaar iedereen uit voor onze derde verjaardag, bieden we iedereen koffie en taart aan, wijzen we iedereen op de komende auteursbezoeken (de eerste is David Vann), vertellen we iedereen dat ze ook via onze webshop kunnen bestellen, dat we Facebooken en Twitteren – je weet tenslotte maar nooit, en je moet iedere kans aangrijpen. Als we dan te horen krijgen: ik heb toch geen computer, dan glimlachen we onvermoeibaar. En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen. Dat ook weer.
Al met al kost het ons bergen energie, en inpakpapier, en tasjes (en soms kunnen we door de lange rij onze echte boekenkopers minder goed helpen, dat vind ik wel erg) maar het leert me ook deemoedig te zijn, en het schenkt me ook nieuwe inzichten. Wéér zoiets bijzonders aan het werken in een boekhandel.
Monique Burger is eigenaar van De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam.
BEST GELEZEN - BURGER
Monique Burger: 'Droomboek' maakt armoede zichtbaar
Net als bij veel andere boekhandels heeft het Droomboek bij De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam voor extra aanloop gezorgd. Wat hierdoor ineens zichtbaar werd, is de armoede. ‘Het is niet de greediness waarmee mensen hun gratis boek “opeisen”, maar de armoede waarvan ik schrik’, schrijft eigenaar Monique Burger.
Ik loop al dagenlang aan de mensen te denken die het Droomboek komen afhalen. Honderden in een paar dagen, overweldigend veel. Een geweldige actie van de CPNB om de boekhandel als afhaalpunt in te zetten en niet Albert Heijn of Primera of wat dan ook.
Honderden nieuwe gezichten. Ik schat dat slechts 5 procent van onze vaste klantenkring naast hun ‘gewone’ aankopen ook het Droomboek komt halen. Ook komen deze vaste klanten nooit met alléén het bonnetje. Ze leggen eerst de boeken van hun keuze op de toonbank en diepen daarna uit de krochten van hun tassen en zakken een verkreukeld afhaalbonnetje op, zo van: ik ben toch wel nieuwsgierig.
Hoe zij dat doen staat in schril contrast tot al die honderden nieuwe ‘klanten’ die met hun bonnetje vooruitgestoken doelgericht op de toonbank afbenen, soms met verbeten trek: er zal toch nog wel een exemplaar voor mij zijn? Ik MOET dat boek, ik heb er RECHT op.
Toen ik donderdagochtend de winkel opende, stond er al een lange rij mensen voor de deur. Een verrukkelijk gezicht. Zo wil je het toch, als boekhandel! Het gebeurt wel vaker dat er een páár mensen staan te wachten tot de deur opengaat (meestal jonge ouders met kinderwagens die net het oudste broertje of zusje naar school hebben gebracht, op hun papa- of mamadag), maar tientallen, op een kluitje? Die, als er iemand bij komt die aan de deur gaat voelen, hard gaan roepen: ‘Hoho, wij waren hier eerst’? (Echt gebeurd.)
Maar ik schrik er ook van. Niet van de greediness waarmee deze mensen hun gratis boek ‘opeisen’, maar van de armoede. Ongeschoren, ongewassen, ongekamd, dik, uitgezakt, kreupel, rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend: soms steken ze alleen het bonnetje toe – ook wanneer ik met andere klanten bezig ben af te rekenen, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels.
Ik neem het ze niet eens kwalijk. Dit is echte armoede, zoals ik het eigenlijk nooit zie. Het onttrekt zich aan mijn waarneming: in Bos en Lommer liggen (nog) geen zwervers op straat en is er geen openlijk alcoholisme, er zijn geen junks en geen hoeren – dat zijn de uitwassen van de binnenstad, die natuurlijk veel aantrekkelijker is vanwege het grote aantal toeristen dat je kunt beroven of het vele nog prima eetbare voedsel dat overal in de vuilnisbakken wordt gegooid. En de armste mensen zitten binnen, blijkbaar. Of ze scharrelen door de Dirk van den Broek, of de Lidl.
Wat ik me ook realiseer is dat ik door ons pin-onlybeleid deze ‘kopers’ nooit in de winkel krijg. Een paar van hen heeft dat ook letterlijk tegen me gezegd (bozig). Toen moest ik ineens terugdenken aan de oude winkel, Omta, waar ik hen destijds wel degelijk heb gezien, meestal om een losse envelop of een Bic-pen te kopen. Nooit een boek. Geen geld voor. En als ze de deur uitgaan, nemen ze afgepast kleingeld mee: ze weten precies wat ze kunnen kopen, en meer mag niet. Dus pasjes hebben ze niet of gebruiken ze niet. En daardoor zie ik ze niet. Ik ben er niet rouwig om, moet ik eerlijk zeggen. Door onze keuze voor pin-only hebben we – onbewust – een heel fatsoenlijk publiek ‘gecreëerd’, waarmee het aangenaam werken is, waarmee een goed rendement te behalen is. Als ik me voorstel dat ik ook losse enveloppen zou verkopen en hoeveel tijd ik dan per klant bezig zou zijn… Dit soort gesprekken gaat langzaam, je krijgt er vaak hele levensverhalen bij.
Ik weet niet hoe het bij andere boekhandels zit. Ik zie af en toe iets voorbijkomen op Facebook of Twitter, maar ik vermoed dat men zich inhoudt en dat doe ik eigenlijk ook, ik wil er niets over zeggen. Omdat ik zo geschokt ben door de armoede die ineens zichtbaar wordt. (Wat weet onze Koning daarvan?) Wij hebben tot nu toe elke, élke bonnetjeszwaaier met evenveel aandacht en plezier geholpen. En natuurlijk steken we onvermoeibaar in elk Droomboek onze nieuwsbrief, nodigden we onvermoeibaar iedereen uit voor onze derde verjaardag, bieden we iedereen koffie en taart aan, wijzen we iedereen op de komende auteursbezoeken (de eerste is David Vann), vertellen we iedereen dat ze ook via onze webshop kunnen bestellen, dat we Facebooken en Twitteren – je weet tenslotte maar nooit, en je moet iedere kans aangrijpen. Als we dan te horen krijgen: ik heb toch geen computer, dan glimlachen we onvermoeibaar. En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen. Dat ook weer.
Al met al kost het ons bergen energie, en inpakpapier, en tasjes (en soms kunnen we door de lange rij onze echte boekenkopers minder goed helpen, dat vind ik wel erg) maar het leert me ook deemoedig te zijn, en het schenkt me ook nieuwe inzichten. Wéér zoiets bijzonders aan het werken in een boekhandel.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
vrijdag 13 september 2013 om 16:13
Ja grut er leeft dus ergens een mevrouw die schijnbaar een cultuurshock meemaakt door de recent ontstane situatie dat iedereen het boek van WimLex bij haar in de winkel mag komen ophalen. Zij ziet hierdoor schijnbaar mensen die zij normaliter niet denkt tegen te komen of ze negeert dit type mens dan. En nu geeft over die groep mensen ongezouten haar mening omdat ze nu schijnbaar wel door haar worden gezien. En koppelt deze vervolgens ook nog eens aan door haar veronderstelde armoede waarin die mensen volgens deze mevrouw dan wel moeten leven.
Tsja dat is haar keuze toch? Wat zij wil. Zij kiest er toch voor om zo kortzichtig te schrijven? Ik zie nergens waar haar woorden denigrerend zijn voor anderen en ik lees wel een mevrouw met erg veel vooroordelen. Haar verlies lijkt me.
Tsja dat is haar keuze toch? Wat zij wil. Zij kiest er toch voor om zo kortzichtig te schrijven? Ik zie nergens waar haar woorden denigrerend zijn voor anderen en ik lees wel een mevrouw met erg veel vooroordelen. Haar verlies lijkt me.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 13 september 2013 om 16:13
quote:pampas schreef op 13 september 2013 @ 15:56:
[...]
Nee, ze laat even duidelijk weten dat ze dat schorem normaal niet in haar winkel heeft en daar verrekte blij mee is.
Precies, want ze verdienen er toch niets aan.
Is dit de toekomst van Nederland, zulke teksten?
Dat klinkt meer als een nachtmerrie ipv een droom.
[...]
Nee, ze laat even duidelijk weten dat ze dat schorem normaal niet in haar winkel heeft en daar verrekte blij mee is.
Precies, want ze verdienen er toch niets aan.
Is dit de toekomst van Nederland, zulke teksten?
Dat klinkt meer als een nachtmerrie ipv een droom.
odi et amo
vrijdag 13 september 2013 om 16:14
vrijdag 13 september 2013 om 16:19
Een reactie van een mede- winkelier:
-----------------------------------------------------
Wies van der Hoek 12/09/2013 13:48
Verbeten trekken, ongeschoren, ongewassen, dik, ongekamd, uitgezakt en dan ook nog eens kreupel, met rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels. Het zal je maar gezegd worden als je nietsvermoedend het droomboek op komt halen.
Bij ons in de winkel heb ik het gelukkig anders ervaren. Oudere dames (inderdaad sommigen met looprekken of andere hulpmiddelen), die ook meteen het boek voor de buurvrouw op komen halen, omdat die soms wat moeilijker de deur uit kan. Mensen met echte Amsterdamse humor, waar wij mee kunnen lachen, in plaats van dat we ze stiekem uitlachen in de keuken. Mensen die het boek graag willen voor hun kinderen of kleinkinderen.
Ik zou de mensen die het droomboek zijn komen halen eerder beschrijven als behulpzaam, vriendelijk, geduldig (want ook in de Kinkerstraat waren er flinke rijen) en grappig. Kortom: mensen met mooie verhalen die wij graag zien in de winkel. Maar ja, wij verkopen dan ook nog steeds losse enveloppen...
(En daarbij, misschien is het leuk om dat zogenaamde 'fatsoenlijke publiek' een keer te aanschouwen tijdens de 'Drie Dwaze Dagen' van de Bijenkorf!)
Wies van der Hoek en alle andere medewerkers van boekhandel Hoogstins
-----------------------------------------------------
Wies van der Hoek 12/09/2013 13:48
Verbeten trekken, ongeschoren, ongewassen, dik, ongekamd, uitgezakt en dan ook nog eens kreupel, met rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels. Het zal je maar gezegd worden als je nietsvermoedend het droomboek op komt halen.
Bij ons in de winkel heb ik het gelukkig anders ervaren. Oudere dames (inderdaad sommigen met looprekken of andere hulpmiddelen), die ook meteen het boek voor de buurvrouw op komen halen, omdat die soms wat moeilijker de deur uit kan. Mensen met echte Amsterdamse humor, waar wij mee kunnen lachen, in plaats van dat we ze stiekem uitlachen in de keuken. Mensen die het boek graag willen voor hun kinderen of kleinkinderen.
Ik zou de mensen die het droomboek zijn komen halen eerder beschrijven als behulpzaam, vriendelijk, geduldig (want ook in de Kinkerstraat waren er flinke rijen) en grappig. Kortom: mensen met mooie verhalen die wij graag zien in de winkel. Maar ja, wij verkopen dan ook nog steeds losse enveloppen...
(En daarbij, misschien is het leuk om dat zogenaamde 'fatsoenlijke publiek' een keer te aanschouwen tijdens de 'Drie Dwaze Dagen' van de Bijenkorf!)
Wies van der Hoek en alle andere medewerkers van boekhandel Hoogstins
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
vrijdag 13 september 2013 om 16:20
quote:Nouschi schreef op 13 september 2013 @ 16:17:
Met oogkleppen op naar Bos en Lommer rijden, winkel open en met oogkleppen op terug naar Bussum?Ja zoiets.
Met oogkleppen op naar Bos en Lommer rijden, winkel open en met oogkleppen op terug naar Bussum?Ja zoiets.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 13 september 2013 om 16:21
Het was me al opgevallen en het viel bij mij ook verkeerd. Misschien bedoelde ze het niet eens denigrerend maar als dat zo is vind ik haar wel wereldvreemd. Als je niet eens doorhebt dat er in Nederland arme mensen wonen omdat je die blijkbaar nooit ziet heb je een behoorlijk bord voor je kop. En als je je dan gelukkig prijst omdat er normaal gesproken "fatsoenlijke" mensen in je winkel komen (arme mensen zijn onfatsoenlijk?!) lopen bij mij de rillingen over de rug.
Ik vat het vast te persoonlijk op omdat ik uit een gezin kwam waar weinig geld was. Ik ken veel mensen die niet weten waar ze het geld vandaan moeten halen als hun wasmachine stuk gaat. En ik kan me er boos om maken als daar op neer gekeken wordt, als mensen als onfatsoenlijk worden gezien omdat ze arm zijn. Als lol maken ten koste van deze mensen blijkbaar normaal is. En jezelf beter vinden dan deze mensen blijkbaar ook.
Ik vat het vast te persoonlijk op omdat ik uit een gezin kwam waar weinig geld was. Ik ken veel mensen die niet weten waar ze het geld vandaan moeten halen als hun wasmachine stuk gaat. En ik kan me er boos om maken als daar op neer gekeken wordt, als mensen als onfatsoenlijk worden gezien omdat ze arm zijn. Als lol maken ten koste van deze mensen blijkbaar normaal is. En jezelf beter vinden dan deze mensen blijkbaar ook.
De maatschappij maakt jou echt niet gek, dat doe je zelf veel beter (bootje_op_de_golven)
vrijdag 13 september 2013 om 16:23
quote:Enn schreef op 13 september 2013 @ 16:13:
Ja grut er leeft dus ergens een mevrouw die schijnbaar een cultuurshock meemaakt door de recent ontstane situatie dat iedereen het boek van WimLex bij haar in de winkel mag komen ophalen. Zij ziet hierdoor schijnbaar mensen die zij normaliter niet denkt tegen te komen of ze negeert dit type mens dan. En nu geeft over die in haar ogen groep mensen omdat ze nu schijnbaar wel door haar worden gezien ongezouten haar mening. En koppelt deze vervolgens ook nog eens aan door haar veronderstelde armoede waarin die mensen volgens deze mevrouw dan wel moeten leven.
Tsja dat is haar keuze toch? Zij kiest ervoor om zo kortzichtig te schrijven? Ik zie nergens waar haar woorden denigrerend zijn voor anderen en ik lees wel een mevrouw met erg veel vooroordelen. Haar verlies lijkt me.
Ik lees dat duidelijk wèl, Enn, en vind het niet kunnen, maar enfin, ze heeft zichzelf ermee.
denigrerend
denigrerend bijv.naamw.Uitspraak: [deni'xrerənt] zo dat je laat merken dat je iemand onbelangrijk en waardeloos vindt Voorbeelden: `denigrerende en bagatelliserende reacties`, `Ik vind een verplicht percentage voor vrouwen in hoge posities denigrerend.
denigrerend
naar beneden halen
DENIGREREND
1) Kleinerend 2) Kleinerend spreken over 3) Minachtend 4) Neerbuigend
Ja grut er leeft dus ergens een mevrouw die schijnbaar een cultuurshock meemaakt door de recent ontstane situatie dat iedereen het boek van WimLex bij haar in de winkel mag komen ophalen. Zij ziet hierdoor schijnbaar mensen die zij normaliter niet denkt tegen te komen of ze negeert dit type mens dan. En nu geeft over die in haar ogen groep mensen omdat ze nu schijnbaar wel door haar worden gezien ongezouten haar mening. En koppelt deze vervolgens ook nog eens aan door haar veronderstelde armoede waarin die mensen volgens deze mevrouw dan wel moeten leven.
Tsja dat is haar keuze toch? Zij kiest ervoor om zo kortzichtig te schrijven? Ik zie nergens waar haar woorden denigrerend zijn voor anderen en ik lees wel een mevrouw met erg veel vooroordelen. Haar verlies lijkt me.
Ik lees dat duidelijk wèl, Enn, en vind het niet kunnen, maar enfin, ze heeft zichzelf ermee.
denigrerend
denigrerend bijv.naamw.Uitspraak: [deni'xrerənt] zo dat je laat merken dat je iemand onbelangrijk en waardeloos vindt Voorbeelden: `denigrerende en bagatelliserende reacties`, `Ik vind een verplicht percentage voor vrouwen in hoge posities denigrerend.
denigrerend
naar beneden halen
DENIGREREND
1) Kleinerend 2) Kleinerend spreken over 3) Minachtend 4) Neerbuigend
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
vrijdag 13 september 2013 om 16:25
quote:Galadriel, 2 minuten geleden
Ze schrijft wel denigrerend.
Er hebben heus wel knappe, gewassen arme mensen tussen gestaan, waar de tanden niet scheef van stonden.
En die worden niet genoemd, vind ik zielug voor die mensen.
Maar voor deze winkel kom ik oud Zuid niet voor uit.
Jij komt seauquiseau Oud Zuid nooit uit.
Maar goede manieren en beleefdheid zijn gratis, mensen die hun beurt niet kunnen afwachten en bonnetjes toesteken zonder iets te zeggen, snap ik ook niet. En dat is niet afhankelijk van inkomen, zoveel heb ik wel geleerd in mijn leven.
Vernielingen aanrichten en bekladden zijn wel weer rolbevestigend tokkiegedrag, maar het lijkt me sterk dat al die mensen die het boek opgehaald hebben, hier iets mee te maken hebben gehad. Kranten zijn namelijk duur, kan me niet voorstellen dat ze die lezen.
Ze schrijft wel denigrerend.
Er hebben heus wel knappe, gewassen arme mensen tussen gestaan, waar de tanden niet scheef van stonden.
En die worden niet genoemd, vind ik zielug voor die mensen.
Maar voor deze winkel kom ik oud Zuid niet voor uit.
Jij komt seauquiseau Oud Zuid nooit uit.
Maar goede manieren en beleefdheid zijn gratis, mensen die hun beurt niet kunnen afwachten en bonnetjes toesteken zonder iets te zeggen, snap ik ook niet. En dat is niet afhankelijk van inkomen, zoveel heb ik wel geleerd in mijn leven.
Vernielingen aanrichten en bekladden zijn wel weer rolbevestigend tokkiegedrag, maar het lijkt me sterk dat al die mensen die het boek opgehaald hebben, hier iets mee te maken hebben gehad. Kranten zijn namelijk duur, kan me niet voorstellen dat ze die lezen.
You know how I know? Because I reeaally think so!
vrijdag 13 september 2013 om 16:26
quote:quinacridonerose schreef op 13 september 2013 @ 15:59:
Ik vind het eigenlijk meer een observatie dan een belediging.
En laten we nu eerlijk zijn, het klopt deels toch ook?
Ze schrijft niet dat ze die mensen niet in haar winkel wil, alleen dat ze geschrokken is van de confrontatie met een onderlaag waar ze normaal gesproken niet zoveel mee te maken heeft.
Nu kunnen we heel schijnheilig deze mevrouw verketteren, maar (bijna) iedereen gaat deze "onderlaag" het liefste uit de weg.
Ik vind het eigenlijk wel eerlijk en verfrissend dat ze dat gewoon toegeeft.Ben het er wel mee eens eigenlijk. Dus ja, misschien confronterend of hard, maar wel eerlijk en een goede observatie (vind ik zelf). Ik zie dat type mens nl. zelf ook genoeg, dus om nu net te doen alsof ze niet bestaan?
Ik vind het eigenlijk meer een observatie dan een belediging.
En laten we nu eerlijk zijn, het klopt deels toch ook?
Ze schrijft niet dat ze die mensen niet in haar winkel wil, alleen dat ze geschrokken is van de confrontatie met een onderlaag waar ze normaal gesproken niet zoveel mee te maken heeft.
Nu kunnen we heel schijnheilig deze mevrouw verketteren, maar (bijna) iedereen gaat deze "onderlaag" het liefste uit de weg.
Ik vind het eigenlijk wel eerlijk en verfrissend dat ze dat gewoon toegeeft.Ben het er wel mee eens eigenlijk. Dus ja, misschien confronterend of hard, maar wel eerlijk en een goede observatie (vind ik zelf). Ik zie dat type mens nl. zelf ook genoeg, dus om nu net te doen alsof ze niet bestaan?
vrijdag 13 september 2013 om 16:27
Ik vind het wel goed dat er (waarschijnlijk onbedoeld) aandacht komt voor de stille armoede: van de buurman met het slechte gebit omdat er geen geld is om naar de tandarts te gaan, het schoolkind met het zomerjack nog aan omdat er geen geld is voor een winterjas.
Maar zij haalt alles bij elkaar: niet pinnen (dus armoe) gratis boek ophalen (dus armoe), geen computer (dus armoe), scharrelen bij Dirk(dus armoe, he dat doe ik ook, maar ik scharrel bij de Lidl en ik heb het nog meer dan goed).
Ik koop ook geen boeken in de boekhandel. Ik ga altijd naar de bibliotheek of vlooienmarkt, of tweedehands bij bol.com.
Maar zij haalt alles bij elkaar: niet pinnen (dus armoe) gratis boek ophalen (dus armoe), geen computer (dus armoe), scharrelen bij Dirk(dus armoe, he dat doe ik ook, maar ik scharrel bij de Lidl en ik heb het nog meer dan goed).
Ik koop ook geen boeken in de boekhandel. Ik ga altijd naar de bibliotheek of vlooienmarkt, of tweedehands bij bol.com.
vrijdag 13 september 2013 om 16:28
Het is maar hoe je het leest Eindeloos. Ik lees een vrouw met een beperkte blik en jij focust je schijnbaar op haar woorden over zomaar mensen. Ik vind eerlijk gezegd dat als ze al iemand denigrerend in haar stuk neerzet, ze dat echt zelf is.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 13 september 2013 om 16:29
vrijdag 13 september 2013 om 16:30
quote:LouisaVuitton schreef op 13 september 2013 @ 16:27:
Ik koop ook geen boeken in de boekhandel. Ik ga altijd naar de bibliotheek of vlooienmarkt, of tweedehands bij bol.com.Dat dus en dat is mijn keuze en zeker geen moeten doordat ik in armoede zou leven.
Ik koop ook geen boeken in de boekhandel. Ik ga altijd naar de bibliotheek of vlooienmarkt, of tweedehands bij bol.com.Dat dus en dat is mijn keuze en zeker geen moeten doordat ik in armoede zou leven.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 13 september 2013 om 16:30
quote:Enn schreef op 13 september 2013 @ 16:28:
Het is maar hoe je het leest Eindeloos. Ik lees een vrouw met een beperkte blik en jij focust je schijnbaar op haar woorden over zomaar mensen. Ik vind eerlijk gezegd dat als ze al iemand denigrerend in haar stuk neerzet, ze dat echt zelf is.Je hebt een punt. Ze haalt zichzelf vreselijk naar beneden.
Het is maar hoe je het leest Eindeloos. Ik lees een vrouw met een beperkte blik en jij focust je schijnbaar op haar woorden over zomaar mensen. Ik vind eerlijk gezegd dat als ze al iemand denigrerend in haar stuk neerzet, ze dat echt zelf is.Je hebt een punt. Ze haalt zichzelf vreselijk naar beneden.
vrijdag 13 september 2013 om 16:30
quote:LouisaVuitton, 39 seconden geleden
Ik vind het wel goed dat er (waarschijnlijk onbedoeld) aandacht komt voor de stille armoede: van de buurman met het slechte gebit omdat er geen geld is om naar de tandarts te gaan, het schoolkind met het zomerjack nog aan omdat er geen geld is voor een winterjas.
Maar zij haalt alles bij elkaar: niet pinnen (dus armoe) gratis boek ophalen (dus armoe), geen computer (dus armoe), scharrelen bij Dirk(dus armoe, he dat doe ik ook, maar ik scharrel bij de Lidl en ik heb het nog meer dan goed).
Ik koop ook geen boeken in de boekhandel. Ik ga altijd naar de bibliotheek of vlooienmarkt, of tweedehands bij bol.com.
Scharrel jij bij de Lidl?
Dat is vast Frizzy's schuld met haar cheesecakes.
Ik vind het wel goed dat er (waarschijnlijk onbedoeld) aandacht komt voor de stille armoede: van de buurman met het slechte gebit omdat er geen geld is om naar de tandarts te gaan, het schoolkind met het zomerjack nog aan omdat er geen geld is voor een winterjas.
Maar zij haalt alles bij elkaar: niet pinnen (dus armoe) gratis boek ophalen (dus armoe), geen computer (dus armoe), scharrelen bij Dirk(dus armoe, he dat doe ik ook, maar ik scharrel bij de Lidl en ik heb het nog meer dan goed).
Ik koop ook geen boeken in de boekhandel. Ik ga altijd naar de bibliotheek of vlooienmarkt, of tweedehands bij bol.com.
Scharrel jij bij de Lidl?
Dat is vast Frizzy's schuld met haar cheesecakes.
You know how I know? Because I reeaally think so!
vrijdag 13 september 2013 om 16:31
quote:Cateautje schreef op 13 september 2013 @ 16:30:
[...]
Je hebt een punt. Ze haalt zichzelf vreselijk naar beneden.Ja dit bedoel ik. Triest is het.
[...]
Je hebt een punt. Ze haalt zichzelf vreselijk naar beneden.Ja dit bedoel ik. Triest is het.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 13 september 2013 om 16:32
