Actueel
alle pijlers
Hoe denigrerend, BAH !!
vrijdag 13 september 2013 om 15:50
MONIQUE BURGER
Monique Burger is eigenaar van De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam.
BEST GELEZEN - BURGER
Monique Burger: 'Droomboek' maakt armoede zichtbaar
Net als bij veel andere boekhandels heeft het Droomboek bij De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam voor extra aanloop gezorgd. Wat hierdoor ineens zichtbaar werd, is de armoede. ‘Het is niet de greediness waarmee mensen hun gratis boek “opeisen”, maar de armoede waarvan ik schrik’, schrijft eigenaar Monique Burger.
Ik loop al dagenlang aan de mensen te denken die het Droomboek komen afhalen. Honderden in een paar dagen, overweldigend veel. Een geweldige actie van de CPNB om de boekhandel als afhaalpunt in te zetten en niet Albert Heijn of Primera of wat dan ook.
Honderden nieuwe gezichten. Ik schat dat slechts 5 procent van onze vaste klantenkring naast hun ‘gewone’ aankopen ook het Droomboek komt halen. Ook komen deze vaste klanten nooit met alléén het bonnetje. Ze leggen eerst de boeken van hun keuze op de toonbank en diepen daarna uit de krochten van hun tassen en zakken een verkreukeld afhaalbonnetje op, zo van: ik ben toch wel nieuwsgierig.
Hoe zij dat doen staat in schril contrast tot al die honderden nieuwe ‘klanten’ die met hun bonnetje vooruitgestoken doelgericht op de toonbank afbenen, soms met verbeten trek: er zal toch nog wel een exemplaar voor mij zijn? Ik MOET dat boek, ik heb er RECHT op.
Toen ik donderdagochtend de winkel opende, stond er al een lange rij mensen voor de deur. Een verrukkelijk gezicht. Zo wil je het toch, als boekhandel! Het gebeurt wel vaker dat er een páár mensen staan te wachten tot de deur opengaat (meestal jonge ouders met kinderwagens die net het oudste broertje of zusje naar school hebben gebracht, op hun papa- of mamadag), maar tientallen, op een kluitje? Die, als er iemand bij komt die aan de deur gaat voelen, hard gaan roepen: ‘Hoho, wij waren hier eerst’? (Echt gebeurd.)
Maar ik schrik er ook van. Niet van de greediness waarmee deze mensen hun gratis boek ‘opeisen’, maar van de armoede. Ongeschoren, ongewassen, ongekamd, dik, uitgezakt, kreupel, rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend: soms steken ze alleen het bonnetje toe – ook wanneer ik met andere klanten bezig ben af te rekenen, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels.
Ik neem het ze niet eens kwalijk. Dit is echte armoede, zoals ik het eigenlijk nooit zie. Het onttrekt zich aan mijn waarneming: in Bos en Lommer liggen (nog) geen zwervers op straat en is er geen openlijk alcoholisme, er zijn geen junks en geen hoeren – dat zijn de uitwassen van de binnenstad, die natuurlijk veel aantrekkelijker is vanwege het grote aantal toeristen dat je kunt beroven of het vele nog prima eetbare voedsel dat overal in de vuilnisbakken wordt gegooid. En de armste mensen zitten binnen, blijkbaar. Of ze scharrelen door de Dirk van den Broek, of de Lidl.
Wat ik me ook realiseer is dat ik door ons pin-onlybeleid deze ‘kopers’ nooit in de winkel krijg. Een paar van hen heeft dat ook letterlijk tegen me gezegd (bozig). Toen moest ik ineens terugdenken aan de oude winkel, Omta, waar ik hen destijds wel degelijk heb gezien, meestal om een losse envelop of een Bic-pen te kopen. Nooit een boek. Geen geld voor. En als ze de deur uitgaan, nemen ze afgepast kleingeld mee: ze weten precies wat ze kunnen kopen, en meer mag niet. Dus pasjes hebben ze niet of gebruiken ze niet. En daardoor zie ik ze niet. Ik ben er niet rouwig om, moet ik eerlijk zeggen. Door onze keuze voor pin-only hebben we – onbewust – een heel fatsoenlijk publiek ‘gecreëerd’, waarmee het aangenaam werken is, waarmee een goed rendement te behalen is. Als ik me voorstel dat ik ook losse enveloppen zou verkopen en hoeveel tijd ik dan per klant bezig zou zijn… Dit soort gesprekken gaat langzaam, je krijgt er vaak hele levensverhalen bij.
Ik weet niet hoe het bij andere boekhandels zit. Ik zie af en toe iets voorbijkomen op Facebook of Twitter, maar ik vermoed dat men zich inhoudt en dat doe ik eigenlijk ook, ik wil er niets over zeggen. Omdat ik zo geschokt ben door de armoede die ineens zichtbaar wordt. (Wat weet onze Koning daarvan?) Wij hebben tot nu toe elke, élke bonnetjeszwaaier met evenveel aandacht en plezier geholpen. En natuurlijk steken we onvermoeibaar in elk Droomboek onze nieuwsbrief, nodigden we onvermoeibaar iedereen uit voor onze derde verjaardag, bieden we iedereen koffie en taart aan, wijzen we iedereen op de komende auteursbezoeken (de eerste is David Vann), vertellen we iedereen dat ze ook via onze webshop kunnen bestellen, dat we Facebooken en Twitteren – je weet tenslotte maar nooit, en je moet iedere kans aangrijpen. Als we dan te horen krijgen: ik heb toch geen computer, dan glimlachen we onvermoeibaar. En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen. Dat ook weer.
Al met al kost het ons bergen energie, en inpakpapier, en tasjes (en soms kunnen we door de lange rij onze echte boekenkopers minder goed helpen, dat vind ik wel erg) maar het leert me ook deemoedig te zijn, en het schenkt me ook nieuwe inzichten. Wéér zoiets bijzonders aan het werken in een boekhandel.
Monique Burger is eigenaar van De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam.
BEST GELEZEN - BURGER
Monique Burger: 'Droomboek' maakt armoede zichtbaar
Net als bij veel andere boekhandels heeft het Droomboek bij De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam voor extra aanloop gezorgd. Wat hierdoor ineens zichtbaar werd, is de armoede. ‘Het is niet de greediness waarmee mensen hun gratis boek “opeisen”, maar de armoede waarvan ik schrik’, schrijft eigenaar Monique Burger.
Ik loop al dagenlang aan de mensen te denken die het Droomboek komen afhalen. Honderden in een paar dagen, overweldigend veel. Een geweldige actie van de CPNB om de boekhandel als afhaalpunt in te zetten en niet Albert Heijn of Primera of wat dan ook.
Honderden nieuwe gezichten. Ik schat dat slechts 5 procent van onze vaste klantenkring naast hun ‘gewone’ aankopen ook het Droomboek komt halen. Ook komen deze vaste klanten nooit met alléén het bonnetje. Ze leggen eerst de boeken van hun keuze op de toonbank en diepen daarna uit de krochten van hun tassen en zakken een verkreukeld afhaalbonnetje op, zo van: ik ben toch wel nieuwsgierig.
Hoe zij dat doen staat in schril contrast tot al die honderden nieuwe ‘klanten’ die met hun bonnetje vooruitgestoken doelgericht op de toonbank afbenen, soms met verbeten trek: er zal toch nog wel een exemplaar voor mij zijn? Ik MOET dat boek, ik heb er RECHT op.
Toen ik donderdagochtend de winkel opende, stond er al een lange rij mensen voor de deur. Een verrukkelijk gezicht. Zo wil je het toch, als boekhandel! Het gebeurt wel vaker dat er een páár mensen staan te wachten tot de deur opengaat (meestal jonge ouders met kinderwagens die net het oudste broertje of zusje naar school hebben gebracht, op hun papa- of mamadag), maar tientallen, op een kluitje? Die, als er iemand bij komt die aan de deur gaat voelen, hard gaan roepen: ‘Hoho, wij waren hier eerst’? (Echt gebeurd.)
Maar ik schrik er ook van. Niet van de greediness waarmee deze mensen hun gratis boek ‘opeisen’, maar van de armoede. Ongeschoren, ongewassen, ongekamd, dik, uitgezakt, kreupel, rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend: soms steken ze alleen het bonnetje toe – ook wanneer ik met andere klanten bezig ben af te rekenen, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels.
Ik neem het ze niet eens kwalijk. Dit is echte armoede, zoals ik het eigenlijk nooit zie. Het onttrekt zich aan mijn waarneming: in Bos en Lommer liggen (nog) geen zwervers op straat en is er geen openlijk alcoholisme, er zijn geen junks en geen hoeren – dat zijn de uitwassen van de binnenstad, die natuurlijk veel aantrekkelijker is vanwege het grote aantal toeristen dat je kunt beroven of het vele nog prima eetbare voedsel dat overal in de vuilnisbakken wordt gegooid. En de armste mensen zitten binnen, blijkbaar. Of ze scharrelen door de Dirk van den Broek, of de Lidl.
Wat ik me ook realiseer is dat ik door ons pin-onlybeleid deze ‘kopers’ nooit in de winkel krijg. Een paar van hen heeft dat ook letterlijk tegen me gezegd (bozig). Toen moest ik ineens terugdenken aan de oude winkel, Omta, waar ik hen destijds wel degelijk heb gezien, meestal om een losse envelop of een Bic-pen te kopen. Nooit een boek. Geen geld voor. En als ze de deur uitgaan, nemen ze afgepast kleingeld mee: ze weten precies wat ze kunnen kopen, en meer mag niet. Dus pasjes hebben ze niet of gebruiken ze niet. En daardoor zie ik ze niet. Ik ben er niet rouwig om, moet ik eerlijk zeggen. Door onze keuze voor pin-only hebben we – onbewust – een heel fatsoenlijk publiek ‘gecreëerd’, waarmee het aangenaam werken is, waarmee een goed rendement te behalen is. Als ik me voorstel dat ik ook losse enveloppen zou verkopen en hoeveel tijd ik dan per klant bezig zou zijn… Dit soort gesprekken gaat langzaam, je krijgt er vaak hele levensverhalen bij.
Ik weet niet hoe het bij andere boekhandels zit. Ik zie af en toe iets voorbijkomen op Facebook of Twitter, maar ik vermoed dat men zich inhoudt en dat doe ik eigenlijk ook, ik wil er niets over zeggen. Omdat ik zo geschokt ben door de armoede die ineens zichtbaar wordt. (Wat weet onze Koning daarvan?) Wij hebben tot nu toe elke, élke bonnetjeszwaaier met evenveel aandacht en plezier geholpen. En natuurlijk steken we onvermoeibaar in elk Droomboek onze nieuwsbrief, nodigden we onvermoeibaar iedereen uit voor onze derde verjaardag, bieden we iedereen koffie en taart aan, wijzen we iedereen op de komende auteursbezoeken (de eerste is David Vann), vertellen we iedereen dat ze ook via onze webshop kunnen bestellen, dat we Facebooken en Twitteren – je weet tenslotte maar nooit, en je moet iedere kans aangrijpen. Als we dan te horen krijgen: ik heb toch geen computer, dan glimlachen we onvermoeibaar. En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen. Dat ook weer.
Al met al kost het ons bergen energie, en inpakpapier, en tasjes (en soms kunnen we door de lange rij onze echte boekenkopers minder goed helpen, dat vind ik wel erg) maar het leert me ook deemoedig te zijn, en het schenkt me ook nieuwe inzichten. Wéér zoiets bijzonders aan het werken in een boekhandel.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
vrijdag 13 september 2013 om 16:33
quote:Enn schreef op 13 september 2013 @ 16:28:
Het is maar hoe je het leest Eindeloos. Ik lees een vrouw met een beperkte blik en jij focust je schijnbaar op haar woorden over zomaar mensen. Ik vind eerlijk gezegd dat als ze al iemand denigrerend in haar stuk neerzet, ze dat echt zelf is.Dat is inderdaad ook een manier om het te bekijken.
Het is maar hoe je het leest Eindeloos. Ik lees een vrouw met een beperkte blik en jij focust je schijnbaar op haar woorden over zomaar mensen. Ik vind eerlijk gezegd dat als ze al iemand denigrerend in haar stuk neerzet, ze dat echt zelf is.Dat is inderdaad ook een manier om het te bekijken.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
vrijdag 13 september 2013 om 16:34
quote:Tja.... Dat is de doelgroep hè?
Ja want alle armoezaaiers zijn aso's.
Nou ik hoop dat de winkelier van mijn bruna anders over mij denkt. Ik kom er eigenlijk nooit omdat ik inderdaad weinig boeken koop. Voor kantoorartikelen ga ik naar de hema of de action, maar voor het Droomboek moest ik daar zijn. Ik heb niks anders gekocht, alleen het bonnetje overhandigd. Ik heb wel een vriendelijk praatje gemaakt en op
b mijn beurt gewacht. En volgens mij had ik die ochtend ook gedoucht
Ja want alle armoezaaiers zijn aso's.
Nou ik hoop dat de winkelier van mijn bruna anders over mij denkt. Ik kom er eigenlijk nooit omdat ik inderdaad weinig boeken koop. Voor kantoorartikelen ga ik naar de hema of de action, maar voor het Droomboek moest ik daar zijn. Ik heb niks anders gekocht, alleen het bonnetje overhandigd. Ik heb wel een vriendelijk praatje gemaakt en op
b mijn beurt gewacht. En volgens mij had ik die ochtend ook gedoucht
vrijdag 13 september 2013 om 16:36
quote:Starshine schreef op 13 september 2013 @ 16:34:
[...]
Ja want alle armoezaaiers zijn aso's.
Nou ik hoop dat de winkelier van mijn bruna anders over mij denkt. Ik kom er eigenlijk nooit omdat ik inderdaad weinig boeken koop. Voor kantoorartikelen ga ik naar de hema of de action, maar voor het Droomboek moest ik daar zijn. Ik heb niks anders gekocht, alleen het bonnetje overhandigd. Ik heb wel een vriendelijk praatje gemaakt en op
b mijn beurt gewacht. En volgens mij had ik die ochtend ook gedoucht Ik maakte een grapje.
[...]
Ja want alle armoezaaiers zijn aso's.
Nou ik hoop dat de winkelier van mijn bruna anders over mij denkt. Ik kom er eigenlijk nooit omdat ik inderdaad weinig boeken koop. Voor kantoorartikelen ga ik naar de hema of de action, maar voor het Droomboek moest ik daar zijn. Ik heb niks anders gekocht, alleen het bonnetje overhandigd. Ik heb wel een vriendelijk praatje gemaakt en op
b mijn beurt gewacht. En volgens mij had ik die ochtend ook gedoucht Ik maakte een grapje.
vrijdag 13 september 2013 om 16:36
quote:MrsStanleyWalker schreef op 13 september 2013 @ 16:30:
[...]
Scharrel jij bij de Lidl?
Dat is vast Frizzy's schuld met haar cheesecakes.Jaja....inderdaad...de cheesecakes....en de poedersuiker die ik altijd in de cake doe haal ik er ook altijd....(niet verder vertellen he, ik zeg altijd tegen iedereen dat Arnold Cornelis ze voor mij bakt).
[...]
Scharrel jij bij de Lidl?
Dat is vast Frizzy's schuld met haar cheesecakes.Jaja....inderdaad...de cheesecakes....en de poedersuiker die ik altijd in de cake doe haal ik er ook altijd....(niet verder vertellen he, ik zeg altijd tegen iedereen dat Arnold Cornelis ze voor mij bakt).
vrijdag 13 september 2013 om 16:37
Als ik haar zo lees, dan zou dat voor mij een reden zijn om niet meer in haar boekwinkel te komen.
Ook ik heb de bon nog en zou met alleen de bon in mijn hand de boekwinkel binnen lopen en "mijn" boekvragen, net zoals ik een paar dagen geleden alleen de Prenatal binnenliep voor mijn Blije Doos. En ik ben echt geen armoedzaaier. Heb respect voor alle mensen.
Ook ik heb de bon nog en zou met alleen de bon in mijn hand de boekwinkel binnen lopen en "mijn" boekvragen, net zoals ik een paar dagen geleden alleen de Prenatal binnenliep voor mijn Blije Doos. En ik ben echt geen armoedzaaier. Heb respect voor alle mensen.
vrijdag 13 september 2013 om 16:38
quote:Starshine schreef op 13 september 2013 @ 16:34:
[...]
Ja want alle armoezaaiers zijn aso's.
Nou ik hoop dat de winkelier van mijn bruna anders over mij denkt. Ik kom er eigenlijk nooit omdat ik inderdaad weinig boeken koop. Voor kantoorartikelen ga ik naar de hema of de action, maar voor het Droomboek moest ik daar zijn. Ik heb niks anders gekocht, alleen het bonnetje overhandigd. Ik heb wel een vriendelijk praatje gemaakt en op
b mijn beurt gewacht. En volgens mij had ik die ochtend ook gedoucht Had je zeep in huis?
[...]
Ja want alle armoezaaiers zijn aso's.
Nou ik hoop dat de winkelier van mijn bruna anders over mij denkt. Ik kom er eigenlijk nooit omdat ik inderdaad weinig boeken koop. Voor kantoorartikelen ga ik naar de hema of de action, maar voor het Droomboek moest ik daar zijn. Ik heb niks anders gekocht, alleen het bonnetje overhandigd. Ik heb wel een vriendelijk praatje gemaakt en op
b mijn beurt gewacht. En volgens mij had ik die ochtend ook gedoucht Had je zeep in huis?
vrijdag 13 september 2013 om 16:40
quote:roza34 schreef op 13 september 2013 @ 16:35:
[...]
Ik snap sowieso niet hoe je zo over anderen mensen durft te spreken. Zeg dan niks. Dat is namelijk ook nog een optie.
Klopt, je kunt ook niks zeggen, maar is dat echt altijd beter?
In nederland zijn we altijd overdreven politiek correct, tot het punt dat niks meer benoemd mag worden.
Dik bijvoorbeeld, dat mag je ook niet zeggen, dat moeten we verbloemen met woorden als "mollig" en "stevig"
Terwijl sommige mensen gewoon dik zijn, dat gewoon constateren en benoemen hoeft op zichzelf geen belediging te zijn.
En nu in deze armoede discussie zie ik eigenlijk hetzelfde gebeuren, alsof het woord "arm" een belediging op zich is.
Moeten we daar dan ook maar verbloemende woordjes voor gaan bedenken, of zullen we die groep maar gewoon helemaal nooit meer noemen?
[...]
Ik snap sowieso niet hoe je zo over anderen mensen durft te spreken. Zeg dan niks. Dat is namelijk ook nog een optie.
Klopt, je kunt ook niks zeggen, maar is dat echt altijd beter?
In nederland zijn we altijd overdreven politiek correct, tot het punt dat niks meer benoemd mag worden.
Dik bijvoorbeeld, dat mag je ook niet zeggen, dat moeten we verbloemen met woorden als "mollig" en "stevig"
Terwijl sommige mensen gewoon dik zijn, dat gewoon constateren en benoemen hoeft op zichzelf geen belediging te zijn.
En nu in deze armoede discussie zie ik eigenlijk hetzelfde gebeuren, alsof het woord "arm" een belediging op zich is.
Moeten we daar dan ook maar verbloemende woordjes voor gaan bedenken, of zullen we die groep maar gewoon helemaal nooit meer noemen?
vrijdag 13 september 2013 om 16:43
quote:roza34 schreef op 13 september 2013 @ 16:35:
[...]
Ik snap sowieso niet hoe je zo over anderen mensen durft te spreken. Zeg dan niks. Dat is namelijk ook nog een optie.
Geen idee en schijnbaar vond zij dat zij dat wel kon en mocht schrijven. Dat feit alleen maakt toch dat haar woorden niet serieus zijn te nemen? En vervolgens komen er nog een 'juffrouw Jannie en Beppie' achteraan die zeggen dat het heus geen stugge lelijke stinkende rot oudjes zijn maar heule lieve aardige Amsterdamse mensen met wie ze 'ozo leuk' hebben gelachen? Die hebben hun blik dan toch net zo goed niet op stand helder staan?
Belachelijk wat een aannames en rotopmerkingen er zomaar geschreven mogen worden. En die zeggen in mijn ogen dus alleen wat over de brengers van al deze boodschappen en dat zijn in dit geval de baas van de boekenwinkel en haar 'juffrouw Jannie en Beppie'.
[...]
Ik snap sowieso niet hoe je zo over anderen mensen durft te spreken. Zeg dan niks. Dat is namelijk ook nog een optie.
Geen idee en schijnbaar vond zij dat zij dat wel kon en mocht schrijven. Dat feit alleen maakt toch dat haar woorden niet serieus zijn te nemen? En vervolgens komen er nog een 'juffrouw Jannie en Beppie' achteraan die zeggen dat het heus geen stugge lelijke stinkende rot oudjes zijn maar heule lieve aardige Amsterdamse mensen met wie ze 'ozo leuk' hebben gelachen? Die hebben hun blik dan toch net zo goed niet op stand helder staan?
Belachelijk wat een aannames en rotopmerkingen er zomaar geschreven mogen worden. En die zeggen in mijn ogen dus alleen wat over de brengers van al deze boodschappen en dat zijn in dit geval de baas van de boekenwinkel en haar 'juffrouw Jannie en Beppie'.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 13 september 2013 om 16:44
quote:quinacridonerose schreef op 13 september 2013 @ 16:40:
[...]
Klopt, je kunt ook niks zeggen, maar is dat echt altijd beter?
In nederland zijn we altijd overdreven politiek correct, tot het punt dat niks meer benoemd mag worden.
Dik bijvoorbeeld, dat mag je ook niet zeggen, dat moeten we verbloemen met woorden als "mollig" en "stevig"
Terwijl sommige mensen gewoon dik zijn, dat gewoon constateren en benoemen hoeft op zichzelf geen belediging te zijn.
En nu in deze armoede discussie zie ik eigenlijk hetzelfde gebeuren, alsof het woord "arm" een belediging op zich is.
Moeten we daar dan ook maar verbloemende woordjes voor gaan bedenken, of zullen we die groep maar gewoon helemaal nooit meer noemen?Ik val niet over het woord arm, ik val over de associaties die dat schijnbaar bij de schrijfster oproept. Verder word ik er narrig van dat zij haar mening als een feit presenteert.
[...]
Klopt, je kunt ook niks zeggen, maar is dat echt altijd beter?
In nederland zijn we altijd overdreven politiek correct, tot het punt dat niks meer benoemd mag worden.
Dik bijvoorbeeld, dat mag je ook niet zeggen, dat moeten we verbloemen met woorden als "mollig" en "stevig"
Terwijl sommige mensen gewoon dik zijn, dat gewoon constateren en benoemen hoeft op zichzelf geen belediging te zijn.
En nu in deze armoede discussie zie ik eigenlijk hetzelfde gebeuren, alsof het woord "arm" een belediging op zich is.
Moeten we daar dan ook maar verbloemende woordjes voor gaan bedenken, of zullen we die groep maar gewoon helemaal nooit meer noemen?Ik val niet over het woord arm, ik val over de associaties die dat schijnbaar bij de schrijfster oproept. Verder word ik er narrig van dat zij haar mening als een feit presenteert.
vrijdag 13 september 2013 om 16:45
quote:quinacridonerose schreef op 13 september 2013 @ 16:40:
[...]
Klopt, je kunt ook niks zeggen, maar is dat echt altijd beter?
In nederland zijn we altijd overdreven politiek correct, tot het punt dat niks meer benoemd mag worden.
Dik bijvoorbeeld, dat mag je ook niet zeggen, dat moeten we verbloemen met woorden als "mollig" en "stevig"
Terwijl sommige mensen gewoon dik zijn, dat gewoon constateren en benoemen hoeft op zichzelf geen belediging te zijn.
En nu in deze armoede discussie zie ik eigenlijk hetzelfde gebeuren, alsof het woord "arm" een belediging op zich is.
Moeten we daar dan ook maar verbloemende woordjes voor gaan bedenken, of zullen we die groep maar gewoon helemaal nooit meer noemen?Armoede benoemen is niet erg, maar je moet het wel in de juiste context plaatsen.
[...]
Klopt, je kunt ook niks zeggen, maar is dat echt altijd beter?
In nederland zijn we altijd overdreven politiek correct, tot het punt dat niks meer benoemd mag worden.
Dik bijvoorbeeld, dat mag je ook niet zeggen, dat moeten we verbloemen met woorden als "mollig" en "stevig"
Terwijl sommige mensen gewoon dik zijn, dat gewoon constateren en benoemen hoeft op zichzelf geen belediging te zijn.
En nu in deze armoede discussie zie ik eigenlijk hetzelfde gebeuren, alsof het woord "arm" een belediging op zich is.
Moeten we daar dan ook maar verbloemende woordjes voor gaan bedenken, of zullen we die groep maar gewoon helemaal nooit meer noemen?Armoede benoemen is niet erg, maar je moet het wel in de juiste context plaatsen.
vrijdag 13 september 2013 om 16:49
quote:LouisaVuitton schreef op 13 september 2013 @ 16:45:
[...]
Armoede benoemen is niet erg, maar je moet het wel in de juiste context plaatsen.Dit ja. Dat ze benoemt dat deze mensen arm zijn en dat ze daardoor geschokt is, dat mag. Waar ik over val is dat ze zich vrolijk maakt over deze mensen en ze onfatsoenlijk noemt. Sommige arme mensen zijn inderdaad onbeschoft, maar breek me de bek niet open over sommige rijke mensen. Ze legt wat mij betreft de link tussen armoede en een gebrek aan fatsoen net iets te makkelijk.
[...]
Armoede benoemen is niet erg, maar je moet het wel in de juiste context plaatsen.Dit ja. Dat ze benoemt dat deze mensen arm zijn en dat ze daardoor geschokt is, dat mag. Waar ik over val is dat ze zich vrolijk maakt over deze mensen en ze onfatsoenlijk noemt. Sommige arme mensen zijn inderdaad onbeschoft, maar breek me de bek niet open over sommige rijke mensen. Ze legt wat mij betreft de link tussen armoede en een gebrek aan fatsoen net iets te makkelijk.
De maatschappij maakt jou echt niet gek, dat doe je zelf veel beter (bootje_op_de_golven)
vrijdag 13 september 2013 om 16:50
quote:quinacridonerose schreef op 13 september 2013 @ 16:40:
[...]
Klopt, je kunt ook niks zeggen, maar is dat echt altijd beter?
In nederland zijn we altijd overdreven politiek correct, tot het punt dat niks meer benoemd mag worden.
Dik bijvoorbeeld, dat mag je ook niet zeggen, dat moeten we verbloemen met woorden als "mollig" en "stevig"
Terwijl sommige mensen gewoon dik zijn, dat gewoon constateren en benoemen hoeft op zichzelf geen belediging te zijn.
En nu in deze armoede discussie zie ik eigenlijk hetzelfde gebeuren, alsof het woord "arm" een belediging op zich is.
Moeten we daar dan ook maar verbloemende woordjes voor gaan bedenken, of zullen we die groep maar gewoon helemaal nooit meer noemen?
Ik zie niet zozeer het woord 'arm' als beledigend, maar meer dat arm gelijk staat aan ongewassen, uitgezakt, en meer van dat soort woorden.
EN ik denk persoonlijk niet dat 'arm' synoniem staat voor ongewassen, uitgezakt, ongeschoren en .. ik denk dat je ook best in goede doen kunt zijn om ongewassen over straat te gaan en een gratis boek te halen. Maar voor mevrouw is het één gelijk aan het ander, dát stoort me eraan.
[...]
Klopt, je kunt ook niks zeggen, maar is dat echt altijd beter?
In nederland zijn we altijd overdreven politiek correct, tot het punt dat niks meer benoemd mag worden.
Dik bijvoorbeeld, dat mag je ook niet zeggen, dat moeten we verbloemen met woorden als "mollig" en "stevig"
Terwijl sommige mensen gewoon dik zijn, dat gewoon constateren en benoemen hoeft op zichzelf geen belediging te zijn.
En nu in deze armoede discussie zie ik eigenlijk hetzelfde gebeuren, alsof het woord "arm" een belediging op zich is.
Moeten we daar dan ook maar verbloemende woordjes voor gaan bedenken, of zullen we die groep maar gewoon helemaal nooit meer noemen?
Ik zie niet zozeer het woord 'arm' als beledigend, maar meer dat arm gelijk staat aan ongewassen, uitgezakt, en meer van dat soort woorden.
EN ik denk persoonlijk niet dat 'arm' synoniem staat voor ongewassen, uitgezakt, ongeschoren en .. ik denk dat je ook best in goede doen kunt zijn om ongewassen over straat te gaan en een gratis boek te halen. Maar voor mevrouw is het één gelijk aan het ander, dát stoort me eraan.
Later is nu
vrijdag 13 september 2013 om 16:51
quote:roza34 schreef op 13 september 2013 @ 16:44:
[...]
Ik val niet over het woord arm, ik val over de associaties die dat schijnbaar bij de schrijfster oproept. Verder word ik er narrig van dat zij haar mening als een feit presenteert.
Ze schrijft over hoe zij het ervaren heeft, nergens zie ik dat ze vind dat iedereen het zo zou moeten beleven, alleen maar hoe het op haar is overgekomen.
Natuurlijk presenteerd ze dat als een feit, het is simpelweg haar beleving.
Absurd dat je dat al in allerlei doekjes zou moeten winden omdat sommige mensen blijkbaar zo gevoellig zijn dat ze er niet tegen kunnen dat iemand ergens van schrikt, of van opkijkt.
Terwijl diezelfde mensen meestal net zo hard hun kop in het zand steken.
In die zin is dit in mijn ogen vooral een verschrikkelijk schijnheilige discussie.
Ik heb in een ander topic eens laten vallen dat ik zo weinig geld overhou per maand dat als er iets misgaat (zieke poes bijvoorbeeld) ik gewoon geen geld heb om te eten.
Nou zeg, de mensen konden niet snel genoeg over elkaar heen buitelen om te roepen dat het mijn eigen schuld wel zou zijn, en dat niemand "zomaar" zo arm word.
Mensen willen dit soort dingen gewoon niet zien, op zich logisch, maar ga je dan niet afreageren op iemand die wél gewoon benoemd wat ze ziet.
[...]
Ik val niet over het woord arm, ik val over de associaties die dat schijnbaar bij de schrijfster oproept. Verder word ik er narrig van dat zij haar mening als een feit presenteert.
Ze schrijft over hoe zij het ervaren heeft, nergens zie ik dat ze vind dat iedereen het zo zou moeten beleven, alleen maar hoe het op haar is overgekomen.
Natuurlijk presenteerd ze dat als een feit, het is simpelweg haar beleving.
Absurd dat je dat al in allerlei doekjes zou moeten winden omdat sommige mensen blijkbaar zo gevoellig zijn dat ze er niet tegen kunnen dat iemand ergens van schrikt, of van opkijkt.
Terwijl diezelfde mensen meestal net zo hard hun kop in het zand steken.
In die zin is dit in mijn ogen vooral een verschrikkelijk schijnheilige discussie.
Ik heb in een ander topic eens laten vallen dat ik zo weinig geld overhou per maand dat als er iets misgaat (zieke poes bijvoorbeeld) ik gewoon geen geld heb om te eten.
Nou zeg, de mensen konden niet snel genoeg over elkaar heen buitelen om te roepen dat het mijn eigen schuld wel zou zijn, en dat niemand "zomaar" zo arm word.
Mensen willen dit soort dingen gewoon niet zien, op zich logisch, maar ga je dan niet afreageren op iemand die wél gewoon benoemd wat ze ziet.
vrijdag 13 september 2013 om 16:52
Dit doet me denken aan tante Mien. Tante Mien was een vrouw van een hele gemene boer en ze had een heel slecht leven. Toen de boer uiteindelijk stierf, heeft ze de boerderij en alle grond verkocht. Zij wilde nooit meer ergens enige verantwoordelijkheid voor en meldde zich bij de kerk. Daar sliep ze tussen de dakloze mensen en had altijd hetzelfde aan. Overdag zocht zij de straten af naar peuken, waar de verslaafden dan weer nieuwe shaggies van konden draaien.
Als de boekenmevrouw ooit in contact zou zijn gekomen met tante Mien, dan had ze er hoogstwaarschijnlijk een aardig neerbuigende blik op gehad, zich niet beseffende, dat tante Mien haar wel honderd keer uit had kunnen kopen.
Als de boekenmevrouw ooit in contact zou zijn gekomen met tante Mien, dan had ze er hoogstwaarschijnlijk een aardig neerbuigende blik op gehad, zich niet beseffende, dat tante Mien haar wel honderd keer uit had kunnen kopen.
vrijdag 13 september 2013 om 16:52
Ik heb wel vaker het idee dat Nederlands winkelpersoneel denkt je te kunnen beoordelen op je voorkomen. Als ik in mijn zaterdagse kloffie een winkel binnenstap willen die verkoopsters me nog wel eens minachtig aankijken. Als ik op donderdagavond aansluitend op mijn werk ga shoppen, heb ik dat niet... Zelfde met als je naar de Douglas gaat en ze proberen je merk X aan te smeren omdat zij vinden dat Y te duur is voor jou.. tuttut. Ik heb juist geleerd dat je niemand op zijn uiterlijk kan beoordelen.
In die column van Monique Burger lees ik wel over mensen die zich schofterig gedragen. Ik zou er ook niet van gediend zijn als ik met een klant bezig ben en iemand dringt voor en geeft je een bonnetje. Ik denk dat dat de wortel van haar irritatie is! Krijg je een gratis boek (waar de winkeleigenaars toch aandacht aan moeten besteden) en dan zijn ze ook nog onvriendelijk...
Met armoede is niets mis. Start from the bottom en je weer omhoog werken.
In die column van Monique Burger lees ik wel over mensen die zich schofterig gedragen. Ik zou er ook niet van gediend zijn als ik met een klant bezig ben en iemand dringt voor en geeft je een bonnetje. Ik denk dat dat de wortel van haar irritatie is! Krijg je een gratis boek (waar de winkeleigenaars toch aandacht aan moeten besteden) en dan zijn ze ook nog onvriendelijk...
Met armoede is niets mis. Start from the bottom en je weer omhoog werken.
vrijdag 13 september 2013 om 16:55
quote:quinacridonerose schreef op 13 september 2013 @ 16:51:
[...]
Ik heb in een ander topic eens laten vallen dat ik zo weinig geld overhou per maand dat als er iets misgaat (zieke poes bijvoorbeeld) ik gewoon geen geld heb om te eten.
Nou zeg, de mensen konden niet snel genoeg over elkaar heen buitelen om te roepen dat het mijn eigen schuld wel zou zijn, en dat niemand "zomaar" zo arm word.
Mensen willen dit soort dingen gewoon niet zien, op zich logisch, maar ga je dan niet afreageren op iemand die wél gewoon benoemd wat ze ziet.Wat lijkt me dat zwaar, Quina. Ik heb ook wel in die positie gezeten toen al mijn spaargeld er doorheen was en ik vrije sector moest gaan huren. Echt niet fijn! Ik kon er mee leven dat ik even maandenlang geen kleding voor mezelf kon kopen of uit eten kon, maar toen ik een meevallertje had en daar blij over was, had mijn kat ook net een duur onderzoek en medicijnen nodig: ging het weer weg. Hoe gaat het nu dan?
[...]
Ik heb in een ander topic eens laten vallen dat ik zo weinig geld overhou per maand dat als er iets misgaat (zieke poes bijvoorbeeld) ik gewoon geen geld heb om te eten.
Nou zeg, de mensen konden niet snel genoeg over elkaar heen buitelen om te roepen dat het mijn eigen schuld wel zou zijn, en dat niemand "zomaar" zo arm word.
Mensen willen dit soort dingen gewoon niet zien, op zich logisch, maar ga je dan niet afreageren op iemand die wél gewoon benoemd wat ze ziet.Wat lijkt me dat zwaar, Quina. Ik heb ook wel in die positie gezeten toen al mijn spaargeld er doorheen was en ik vrije sector moest gaan huren. Echt niet fijn! Ik kon er mee leven dat ik even maandenlang geen kleding voor mezelf kon kopen of uit eten kon, maar toen ik een meevallertje had en daar blij over was, had mijn kat ook net een duur onderzoek en medicijnen nodig: ging het weer weg. Hoe gaat het nu dan?
vrijdag 13 september 2013 om 16:57
quote:Cateautje schreef op 13 september 2013 @ 16:52:
Dit doet me denken aan tante Mien. Tante Mien was een vrouw van een hele gemene boer en ze had een heel slecht leven. Toen de boer uiteindelijk stierf, heeft ze de boerderij en alle grond verkocht. Zij wilde nooit meer ergens enige verantwoordelijkheid voor en meldde zich bij de kerk. Daar sliep ze tussen de dakloze mensen en had altijd hetzelfde aan. Overdag zocht zij de straten af naan peuken, waar de verslaafden dan weer nieuwe shaggies van konden draaien.
Als de boekenmevrouw ooit in contact zou zijn gekomen met tante Mien, dan had ze er hoogstwaarschijnlijk een aardig neerbuigende blik op gehad, zich niet beseffende, dat tante Mien haar wel honderd keer uit had kunnen kopen.
Maar je weet zelf toch ook wel dat dat een uitzondering is?
Kom op zeg, als dat normaal gedrag was zou je het hier niet eens genoemd hebben.
Ik vind het helemaal niet zo raar dat zij bij versleten kleding en een onverzorgd uiterlijk de asociatie met arm legt.
Juist al dat jij zo je best gaat doen om een voorbeeld aan te halen van iemand bij wie dat niet opgaat geeft al aan hoe treffend dit cliché is.
Dit doet me denken aan tante Mien. Tante Mien was een vrouw van een hele gemene boer en ze had een heel slecht leven. Toen de boer uiteindelijk stierf, heeft ze de boerderij en alle grond verkocht. Zij wilde nooit meer ergens enige verantwoordelijkheid voor en meldde zich bij de kerk. Daar sliep ze tussen de dakloze mensen en had altijd hetzelfde aan. Overdag zocht zij de straten af naan peuken, waar de verslaafden dan weer nieuwe shaggies van konden draaien.
Als de boekenmevrouw ooit in contact zou zijn gekomen met tante Mien, dan had ze er hoogstwaarschijnlijk een aardig neerbuigende blik op gehad, zich niet beseffende, dat tante Mien haar wel honderd keer uit had kunnen kopen.
Maar je weet zelf toch ook wel dat dat een uitzondering is?
Kom op zeg, als dat normaal gedrag was zou je het hier niet eens genoemd hebben.
Ik vind het helemaal niet zo raar dat zij bij versleten kleding en een onverzorgd uiterlijk de asociatie met arm legt.
Juist al dat jij zo je best gaat doen om een voorbeeld aan te halen van iemand bij wie dat niet opgaat geeft al aan hoe treffend dit cliché is.
vrijdag 13 september 2013 om 17:01
quote:quinacridonerose schreef op 13 september 2013 @ 16:57:
[...]
Maar je weet zelf toch ook wel dat dat een uitzondering is?
Kom op zeg, als dat normaal gedrag was zou je het hier niet eens genoemd hebben.
Ik vind het helemaal niet zo raar dat zij bij versleten kleding en een onverzorgd uiterlijk de asociatie met arm legt.
Juist al dat jij zo je best gaat doen om een voorbeeld aan te halen van iemand bij wie dat niet opgaat geeft al aan hoe treffend dit cliché is.
Ik moest gewoon ineens denken aan tante Mien, met een glimlach. Wat zonde dat jij jezelf die glimlach niet gunt en het alleen maar in dit perspectief kan zien.
Alles bij elkaar heb ik dus in de duurste wijk van Rotterdam gewoond en zie nog de allerrijksten het absolute tokkiegedrag vertonen bij de allereerste Aldi van Nederland. Mocht je nieuwsgierig zijn naar gedrag en status, ga daar dan eens een dagje posten. Je weet niet wat je meemaakt en geloof me, hier is geen sprake van uitzondering.
[...]
Maar je weet zelf toch ook wel dat dat een uitzondering is?
Kom op zeg, als dat normaal gedrag was zou je het hier niet eens genoemd hebben.
Ik vind het helemaal niet zo raar dat zij bij versleten kleding en een onverzorgd uiterlijk de asociatie met arm legt.
Juist al dat jij zo je best gaat doen om een voorbeeld aan te halen van iemand bij wie dat niet opgaat geeft al aan hoe treffend dit cliché is.
Ik moest gewoon ineens denken aan tante Mien, met een glimlach. Wat zonde dat jij jezelf die glimlach niet gunt en het alleen maar in dit perspectief kan zien.
Alles bij elkaar heb ik dus in de duurste wijk van Rotterdam gewoond en zie nog de allerrijksten het absolute tokkiegedrag vertonen bij de allereerste Aldi van Nederland. Mocht je nieuwsgierig zijn naar gedrag en status, ga daar dan eens een dagje posten. Je weet niet wat je meemaakt en geloof me, hier is geen sprake van uitzondering.
