Hoe gaan we de obesitasepidemie stoppen ?

27-11-2024 07:47 3009 berichten
Alle reacties Link kopieren
Twee dagen terug nog in het nieuws... im 2050 zal naar verwachting 60% van de mensen te zwaar zijn in ons land. We gaan steeds meer Amerika achter na.

Dan luidt bij mij de vraag:
Hoe gaan we de obesitasepidemie beteugelen?
De familie van mijn moeder is klein en tenger en ik ben dat niet. Ik was als opgroeiend meisje ook slank, maar niet tenger. En ik herken me in de beschrijving van met uiterlijk omgaan van Nana, zo heb ik dat ook. Daar was mijn familie furieus over. ‘Ik vind wat langer en breder ook mooi, zoals ik jullie ook mooi vind,’ gaf ik terug op de opmerking dat ik mijn bouw nu eenmaal niet mee had. De sneren waren niet van de lucht: ‘dat zou ik ook zeggen als ik jouw bouw had, ja. ‘ ‘Jij bent nu eenmaal niet zo fijntjes als wij’, ‘we moeten zeker tegen je liegen dat je superslank bent, dat wil je natuurlijk horen’, ‘tuurlijk, jij wilt die confrontatie van niet echt mooi zijn niet aan’. Mij heeft dat geknakt

Impala beschreef het dempen van het gevoel met eetbuien als het probleem en het niet op een andere manier met nare gevoelens om kunnen gaan als de oorzaak van obesitas en niet de rotopmerkingen. Dat is helemaal waar, maar bij heel veel mensen zit er wel trauma onder. Ik neem de verantwoordelijkheid en volg nu traumatherapie en daarna is therapie voor de eetstoornis aan de beurt.

Ik blijf het zeggen: het is niet alleen het eten zelf, het is ook hoe er naar lichamen en uiterlijk wordt gekeken. Dat denigrerende gedoe over lompe Hollandse boerentrienen met gigantische heupen. Bloedhekel aan.
Alle reacties Link kopieren
Bourdalou schreef:
02-12-2024 21:03


Impala beschreef het dempen van het gevoel met eetbuien als het probleem en het niet op een andere manier met nare gevoelens om kunnen gaan als de oorzaak van obesitas en niet de rotopmerkingen. Dat is helemaal waar, maar bij heel veel mensen zit er wel trauma onder. Ik neem de verantwoordelijkheid en volg nu traumatherapie en daarna is therapie voor de eetstoornis aan de beurt.

Dat snap ik, dat er vaak een trauma onder zit. Dat is vaak zo, bij elke verslaving (of ongezonde copingstijl). Is niet per se de reden dat je ergens verslaafd aan raakt (alcohol, drugs, eten, niet-eten, porno kijken, whatever), maar wel de reden dat je er moeilijker mee kan stoppen.
Dus traumatherapie is idd the way to go, als dat bij jou speelt. Vroeger was het vaak een twistpunt: moet je eerst het trauma aanpakken, of eerst de verslaving/ongezonde coping, maar tegenwoordig zijn veel behandelaren van menig dat het ook tegelijk kan.
.
Bij mij wordt dat afgeraden (allerlei psychiatrisch medisch gedoe dat er hier niet toe doet), maar ik sta op de wachtlijst voor hulp bij de eetstoornis en tegen de tijd dat ik aan de beurt ben, is de verwachting dat de traumabehandeling is afgerond
Alle reacties Link kopieren
Bourdalou schreef:
02-12-2024 21:17
Bij mij wordt dat afgeraden (allerlei psychiatrisch medisch gedoe dat er hier niet toe doet), maar ik sta op de wachtlijst voor hulp bij de eetstoornis en tegen de tijd dat ik aan de beurt ben, is de verwachting dat de traumabehandeling is afgerond
Is in elk geval beter dan andersom. Sterkte ermee!
.
Dank je!
Alle reacties Link kopieren
Claire45 schreef:
02-12-2024 20:23
En iets anders: ik denk ook dat mensen totaal verschillende ideeën hebben over wat normaal eet- of beweeg-gedrag is en wat niet. Waarbij ik nu denk dat ik ook aan de extreme kant zit.

Ik las in het kader van dit topic een stuk uit NRC over obesitas en daarin stond een interview met een vrouw die dankzij een operatie (maagband of -verkleining, ik weet het niet meer precies want kan het stuk even niet terugvinden) 50 kilo was afgevallen. Vervolgens was ze weer 20 kilo aangekomen, ze zei wat in dit topic ook al vaak is gezegd: het lichaam wil toch weer terug naar dat hogere gewicht. Dus nu eet ze om op dit gewicht (-30 kilo) te blijven 1400 calorieën per dag, wat inderdaad weinig is. En daarnaast moet ze, zei ze, wekelijks 3 tot 5 uur bewegen. Dat vond zij heel veel. En dat vind ik dus heel weinig. Per wéék?! Tenzij ze met bewegen bedoelt intensief sporten, maar 3-5 uur bewegen (wandelen of fietsen of zo) is niks; vroeger, en ik ga even terug naar het begin van het topic toen we het nog over de oertijd hadden, bewogen mensen oneindig veel meer. Of ze toen aan 1400 calorieën per dag kwamen met hun bessen en hun overige bij elkaar gejaagde- en verzamelde voeding weet ik niet maar dat waag ik te betwijfelen.

Maar ik denk naar aanleiding van dit interview dus dat ik misschien extreme ideeën over normaal bewegen heb, want die 3-5 uurtjes per week bewegen werden gebracht als een behoorlijk ingrijpende aanpassing. Toegegeven, in combinatie met 1400 calorieën is het zeker geen sinecure (en dan zijn die 1400 calorieën voor haar lichaamsgewicht waarschijnlijk echt heel karig) maar toch, ik schrok wel even van die paar uurtjes bewegen.
Kan ook dat die vrouw extreme ideeen over bewegen heeft. Zij is slechts 1 persoon met obesitas die 3-5 uur veel vindt. Ik hoop niet dat je dat nu generaliseert naar alle mensen met obesitas.
Je zal vast ook wel een keer iemand met obesitas treffen die voornamelijk taart en chips eet. En zoals je in dit topic leest eten niet alle dikke mensen voornamelijk taart en chips. Sommige mensen eten dat zelfs zo goed als nooit. Ik ken ook een dun persoon die vooral fast food eet. En ik denk nu ook niet dat je om dun te zijn vooral fast food moet eten, of dat dunne mensen dat blijkbaar een normaal voedingspatroon vinden. Etc.
Ik herken mezelf niet eens
Alle reacties Link kopieren
Maar goed, we hebben allemaal vast wel iets om over te humble braggen. Oh nee, om ons over te verbazen. Als een willekeurig persoon 2+2 niet kan uitrekenen, vind ik mijzelf ook een rekenwonder.
Ik herken mezelf niet eens
Voornu schreef:
02-12-2024 22:21
Maar goed, we hebben allemaal vast wel iets om over te humble braggen. Oh nee, om ons over te verbazen. Als een willekeurig persoon 2+2 niet kan uitrekenen, vind ik mijzelf ook een rekenwonder.
Wat heeft dat nou met humble braggen of generaliseren te maken? Iemand haalt een voorbeeld aan van een andere interpretatie van wat veel of weinig bewegen is. Het gaat specifiek om wat deze persoon in een artikel gezegd heeft. En daarbij aangevend dat zij zelf misschien aan het ene eind van het spectrum zit, en die ander misschien aan het andere eind.
Alle reacties Link kopieren
Claire45 schreef:
02-12-2024 19:50
Ja, maar dat vind ik dus moeilijk te bevatten omdat ik zelf heel erg van nagerechten houd! En ik denk ook dat ze dat stukje taart echt wel zouden opeten als er nul calorieën inzaten. Maar dat kan best mijn blinde vlek zijn.
Als ik over mezelf spreek, is dat echt niet zo. Ik vind het lekker, maar kan het alleen op als ik geen voorgerecht neem. Anders zit ik echt veel te vol.
Alle reacties Link kopieren
Voornu schreef:
02-12-2024 22:17
Kan ook dat die vrouw extreme ideeen over bewegen heeft. Zij is slechts 1 persoon met obesitas die 3-5 uur veel vindt. Ik hoop niet dat je dat nu generaliseert naar alle mensen met obesitas.
Je zal vast ook wel een keer iemand met obesitas treffen die voornamelijk taart en chips eet. En zoals je in dit topic leest eten niet alle dikke mensen voornamelijk taart en chips. Sommige mensen eten dat zelfs zo goed als nooit. Ik ken ook een dun persoon die vooral fast food eet. En ik denk nu ook niet dat je om dun te zijn vooral fast food moet eten, of dat dunne mensen dat blijkbaar een normaal voedingspatroon vinden. Etc.

En de definitie van zo goed als nooit is ook al geen vaststaand begrip.
Dat kan minder dan één keer per maand zijn, maar ook minder dan één keer per jaar.
Alle reacties Link kopieren
GroenTuintje schreef:
01-12-2024 11:29
Roken zorgt voor minder eetlust. En geeft een snellere stofwisseling.
“Nicotine verlaagt de afgifte van het hormoon insuline, dat een rol speelt in de suikerhuishouding. Het resultaat is een vermindering van de eetlust.”
Klopt, alleen ik eet dus echt niet weinig. Sterker nog ik heb ook altijd trek. Ik eet de hele dag kleine porties. Alleen ben ik geen zoetekauw ik ben meer van de hartige snacks, en ik ben gek op patat, wat ik ook wekelijks eet.
Ik heb toevallig het geluk dat ( nou ja geluk? ik val makkelijk af, en dat is precies wat ik niet wil, en ik toon dat ook in mijn gezicht)
Geef mij een week griep en het kost me 3 kilo, kilo's die ik eigenlijk niet kan missen. ( 1.58 en 50 kilo)
Ze zitten er zo weer aan hoor.

Er is ergens gezegd dat goed slapen ook zorgt voor zwaarder zijn, mensen, ik slaap heel slecht. Standaard wakker in de nacht, en standaard tussen half en 5 uur wakker, en er dus uit.

Ik eet gezond, maar, ik eet volle kaas, yoghurt, en gezouten roomboter op mijn volkoren brood ( volkoren, dat dan weer wel)
Mijn vader zat op een dieet om aan te komen, wat een hel was dat, en het resultaat? hij kwam amper aan.
Mijn moeder daarentegen ( een ketttingrookster) was veel en veel te zwaar.

Veel zal misschien in de hand te houden zijn, maar heel veel ook niet.
Je hebt een genenpakket meegekregen en de een komt aan van alleen al kijken naar een zak chips, en de ander valt af na een week griep. En beiden zitten we daar niet op te wachten.

Ik sport veel, (yoga/pilates/cardio) daardoor toon ik niet mager, ben klein dus het is in proporties, maar ik vind mezelf echt niet mooier da iemand die voller/zwaarder is, sterker nog ik zou juist heel graag een wat voller ( lees gevulder) gezicht of boezem willen hebben.

Mijn kop verraad me ( ben bijna 50) van achteren lyceum van voren museum.

En zo hebben we allemaal wat.
En vooral, iedereen vindt wat van een ander.

Als ik een keer geen zin heb in taart oid krijg ik " joh stel je niet aan, ben je bang om dik te worden" of als ik wel meedoe met een vette lunch " ja jij kan het makkelijk hebben"

Iemand gaf eerder aan, dat ze overgewicht heeft, met de fiets naar werk gaat en in goede conditie verkeerd.
Helemaal niemand weet hoe het met mijn uiterlijk slanke lichaam aan de binnenkant gesteld is.

Het slank is gezond is daarom ook relatief.

Misschien zijn mijn aderen wel dichtgeslibt met mijn volle zuivel producten en mijn wekelijkse frietje pindasaus, aardappelen met jus, gegrilde kip en ja ik eet ook dat knapperige velletje, ik eet eigenlijk relatief vet als ik het onder de loep neem.

Mensen, we hebben onszelf niet gemaakt.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
Alle reacties Link kopieren
en zo gaat bewegen een eigen leven leiden, omdat Claire er vanuit gaat dat diegene in het artikel het gewone bewegen bedoelt. Het kan net zo goed zijn dat ze bewegen zegt, maar sporten bedoelt en dan is 3-5 uur al weer heel anders. Maar nee, we hebben weer wat gevonden over het bewegen van dikke mensen.

Hier valt echt niet tegenop te boksen.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren
Bourdalou schreef:
02-12-2024 21:03
De familie van mijn moeder is klein en tenger en ik ben dat niet. Ik was als opgroeiend meisje ook slank, maar niet tenger. En ik herken me in de beschrijving van met uiterlijk omgaan van Nana, zo heb ik dat ook. Daar was mijn familie furieus over. ‘Ik vind wat langer en breder ook mooi, zoals ik jullie ook mooi vind,’ gaf ik terug op de opmerking dat ik mijn bouw nu eenmaal niet mee had. De sneren waren niet van de lucht: ‘dat zou ik ook zeggen als ik jouw bouw had, ja. ‘ ‘Jij bent nu eenmaal niet zo fijntjes als wij’, ‘we moeten zeker tegen je liegen dat je superslank bent, dat wil je natuurlijk horen’, ‘tuurlijk, jij wilt die confrontatie van niet echt mooi zijn niet aan’. Mij heeft dat geknakt

Impala beschreef het dempen van het gevoel met eetbuien als het probleem en het niet op een andere manier met nare gevoelens om kunnen gaan als de oorzaak van obesitas en niet de rotopmerkingen. Dat is helemaal waar, maar bij heel veel mensen zit er wel trauma onder. Ik neem de verantwoordelijkheid en volg nu traumatherapie en daarna is therapie voor de eetstoornis aan de beurt.

Ik blijf het zeggen: het is niet alleen het eten zelf, het is ook hoe er naar lichamen en uiterlijk wordt gekeken. Dat denigrerende gedoe over lompe Hollandse boerentrienen met gigantische heupen. Bloedhekel aan.
Ik vind jouw posts heel verhelderend. Je hebt een hele fijne manier van schrijven die stof tot nadenken geeft.
Ik hoop dat de therapieën je heel erg gaan helpen.
Cum non tum age
Alle reacties Link kopieren
Tja. Ik ben te zwaar. Een beetje een in-betweenie ;-D . Bij de grote maten past de kleinste en bij de normale maten past de grootste. Zou ik niet graag slanker zijn? Absoluut. Eet ik teveel? Mwah. (Oke, dat bakje vla 's avonds zou ik kunnen laten). Beweeg ik genoeg? Twee keer per week zwemmen plus in het weekend minimaal een wandeling van ca 10 km.

Meer zit er niet in, met een niet-werkende schildklier. En wat mij dan vooral opvalt: blijkbaar heeft 1% van de Nederlandse bevolking een schildklierprobleem, dat is best veel. Toch duurde het een aantal jaren eer mijn huisarts me serieus nam. Die roept al tien jaar dat het aan de overgang ligt. Pas toen ik zo'n beetje flauw viel werd bloedonderzoek gedaan.

Andersom heeft een goede vriendin juist het omgekeerde probleem, haar schildklier werkt veel te snel. Zij eet datgene wat je verwachten zou van iemand die 150 kg weegt, maar heeft intussen maat 36 en moet echt opletten dat ze genoeg caloriën binnenkrijgt.

Alleen wordt zij door de samenleving als gezond gezien, en ik niet.

Voor de goede orde: ik moet nog laten onderzoeken waardoor mijn schildklier ermee stopte, maar de symptomen komen voor 99% overeen met Hashimoto. Dat is een auto-imuun ziekte die kan ontstaan na een trauma zoals stress, zware bevalling of heftige griep. Ik heb ernstige covid gehad. Het zou me niet verbazen als het daarmee samenhangt. En als dat klopt, dan zijn er vast nog meer.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
rosanna08 schreef:
03-12-2024 07:59
en zo gaat bewegen een eigen leven leiden, omdat Claire er vanuit gaat dat diegene in het artikel het gewone bewegen bedoelt. Het kan net zo goed zijn dat ze bewegen zegt, maar sporten bedoelt en dan is 3-5 uur al weer heel anders. Maar nee, we hebben weer wat gevonden over het bewegen van dikke mensen.

Hier valt echt niet tegenop te boksen.
Nee, het was een voorbeeld over hoe ieder mens dingen anders interpreteert. Waarom betrekt iedereen dat nou weer op alle dikke mensen? Claire zegt zelf, ik zit misschien extreem aan de andere kant.
x
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 03-12-2024 09:17
99.68% gewijzigd
x
Noa, bedankt voor je compliment! Dat is precies waarom ik na een poos meelezen besloot om mee te schrijven, al is het nog zo kwetsbaar. Ik hoopte een andere kant te kunnen laten zien. Ik denk dat beter inzicht vanuit alle standpunten kennis en begrip vergroot en misschien ooit tot iets constructiefs kan leiden wat betreft het probleem met overgewicht. Heel fijn om te lezen!
Alle reacties Link kopieren
tyche schreef:
27-11-2024 12:03
Wat is dan jouw verklaring voor het feit dat heel veel mensen met overgewicht die dat zelf vreselijk vinden, er negatieve consequenties van ervaren (vooroordelen, discriminatie, gezondheidsklachten), prima weten wat wel en niet gezond is, en vaak ook veel pogingen doen om af te vallen, daar toch niet in slagen? Als het een keuze is, waarom zouden ze dan kiezen om dik te blijven?
Omdat de verslaving sterker is dan het vermogen om stappen te zetten? zoiets?
Ik denk dat er veel mensen met overgewicht zijn die niet weten dat ze een eetstoornis hebben, ik zie dat echt als onontgonnen gebied, zowel qua diagnostisering als qua behandeling.
Alle reacties Link kopieren
Bergje65 schreef:
03-12-2024 09:38
Omdat de verslaving sterker is dan het vermogen om stappen te zetten? zoiets?
Het moet m.i. idd meer als verslaving gezien worden. En behandeld. Van een andere zware, langdurige verslaving kom je meestal ook niet af op wilskracht alleen. Maar het begint natuurlijk altijd met het erkennen dat je verslaafd bent (wat hierboven ook gezegd wordt) en de de stap zetten naar serieuze hulp (En dat is dus niet alleen de diëtiste).
.
Ik werd ooit getipt voor de site Proudtobeme. Dat zou een verantwoorde plek zijn voor eetstoornissen. Vooral gericht op jonge meisjes, dus ik ben niet de doelgroep. Veel ervaringsverhalen, veel foto’s van dromerige, romantische elfachtige meisjes. Na lang zoeken vond ik twee verhalen over eetbuien en binge eating.

Het eerste was een beschrijving van de eetbuistoornis geïllustreerd door een foto van een dikke vrouw, zo onflatteus als maar mogelijk is zittend. Zonder hoofd. Ontmenselijkt.

Het tweede was een verhaal van iemand die ‘dan wel slank’ was, maar zich echt wel een voorstelling kon maken van een eetbuistoornis en het leven als te dikke persoon. Dat ze ‘misschien wel slank was, maar…’ kwam een keer of vier in het artikel terug.

En dat werd mij aanbevolen als een veilige plek, onder andere geleid door professionals. Je zult er maar terecht komen als onzeker, ongelukkig pubermeisje met overgewicht.
Alle reacties Link kopieren
tyche schreef:
27-11-2024 12:03
Wat is dan jouw verklaring voor het feit dat heel veel mensen met overgewicht die dat zelf vreselijk vinden, er negatieve consequenties van ervaren (vooroordelen, discriminatie, gezondheidsklachten), prima weten wat wel en niet gezond is, en vaak ook veel pogingen doen om af te vallen, daar toch niet in slagen? Als het een keuze is, waarom zouden ze dan kiezen om dik te blijven?
Omdat meer dan 95% van ons denken, doen, kiezen, voelen onbewust gaat. De neocortex is relatief jong ten opzichte van he het zoogdierenbrein en reptielenbrein. Goede voornemns worden gemaakt in de Neocortex en je denkt dat je het op wilskracht wel kunt volbrengen, maar die oudere delen maken uiteindelijk de dienst uit zeker zodra je wat zwakker bent of er zich niet helpende situaties voordoen.
De 'juiste' keuzes maken heeft dus denk ik vooral te maken met 'toevaligheden', mazzel, ingesleten gedrag en omgeving. Etc
Bewustwording van je te tackelen probleem is stap 1 en van daaruit moet je denk ik hele kleine haalbare stapjes bedenken die gewoonte worden. Hier zijn best wel techniekjes voor. Daarnaast natuurlijk het onderliggende trauma aanpakken.
Te veel focus of druk op het probleem heeft natuurlijk ook een risico dat je erdoor geobsedeerd raakt en door stress, frustratie en zelfafwijzing je voornemns om zeep helpt. (hallo eetstoornis)
Ik denk dat de gezondheidszorg en coaching hier echt een belangrijke rol in kan spelen. Een soort verbeterde GLI. Ik vind het echt jammer dat dat tot nu toe best faalt. Zorg dat daar gespecialiseerde mensen zitten en geen betuttelende mutsen.

Edit: dat begint mijns inziens bij meer onderzoek naar zowel de psychische als fysiologische kant van het verhaal. Hoe bepalend hormonen en neuronen zijn en hoe je die kan beïnvloeden met medicijnen, bijvb. Gelukkig gaan de ontwikkelingen rap nu.
En begin bij de jongste generatie, bijvb op school lessen gezondheidskunde. Meer nadruk op hoe je met problemen/onzekerheid/stress etc 0omgaat.
pink-freud wijzigde dit bericht op 11-12-2024 10:51
10.40% gewijzigd
.
Alle reacties Link kopieren
Wissewis schreef:
02-12-2024 19:53
Doe mij liever een voorgerecht ipv dessert.

Ik hou eigenlijk absoluut niet van taart, cake, vlaai, en een aantal ingewikkelde desserts.
Uit beleefdheid zal ik meestal echter wel een klein stukje opeten.
Ik het liefst allebei, maar dan moet ik er wel de porties op aanpassen want anders krijg ik het niet op. Waar ik hier veel anderen zie schrijven dat het hongergevoel niet stopt, ook niet na veel eten, zit ik altijd extreem snel vol. Of althans, dat lijk ik zo te ervaren want maagtechnisch zal het niet kunnen kloppen.
Alle reacties Link kopieren
Eten is ook gewoon lekker en je kan er ook niet mee stoppen, ideaal voor een verslaving.
Ik ben al een tijdje over op nog maar drie eetmomenten per dag en ik moet zeggen dat ik daardoor weer echt kan genieten van het avondeten, iets dat ik door mijn vele gesnack in de namiddag kwijt was geraakt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven