Actueel
alle pijlers
India eist gestolen adoptiekind terug
zaterdag 26 mei 2007 om 11:59
HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 12:03
Misschien heb ik eroverheen gelezen, maar het verbaasde me eigenlijk dat er geen topic over deze kwestie is, op een forum vol ouders.
Ik verbaas me er ook over dat irl en op diverse fora, de mening dat dit kind vooral bij de adoptieouders moet blijven populairder lijkt dan de mening dat het kind gewoon terug naar zijn biologische ouders moet. Ik ben dus zelf van mening dat het kind inderdaad terug moet, maar ik ben benieuwd hoe jullie daarover denken. Ik ga straks zelf even de docu's erover terugkijken, maar misschien zijn er mensen die ze wel gezien hebben die er al een mening over hebben.
Uiteraard vind ik het trouwens een drama voor alle betrokkenen.
Ik verbaas me er ook over dat irl en op diverse fora, de mening dat dit kind vooral bij de adoptieouders moet blijven populairder lijkt dan de mening dat het kind gewoon terug naar zijn biologische ouders moet. Ik ben dus zelf van mening dat het kind inderdaad terug moet, maar ik ben benieuwd hoe jullie daarover denken. Ik ga straks zelf even de docu's erover terugkijken, maar misschien zijn er mensen die ze wel gezien hebben die er al een mening over hebben.
Uiteraard vind ik het trouwens een drama voor alle betrokkenen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 12:07
Ik had het niet eens gehoord. Maar ik ben het met je eens, het jongetje zou terugmoeten naar zijn biologische ouders. Het lijkt me als ouders zo afgrijselijk als je kind gestolen wordt, en nog veel schrijnender als je weet waar hij is, maar je mag hem niet terug. Voor de adoptieouders is het ook erg, zonder meer. Vreselijk, die zullen hem inmiddels als hun eigen kind zien.
Maar ik denk dat een kind bij zijn eigen ouders het beste af is. En dat hij zeker niet hier moet blijven omdat het hier rijker is. Dat zou betekenen dat je meer recht op een kind hebt als je meer geld hebt en dat zou niet moeten.
Maar ik denk dat een kind bij zijn eigen ouders het beste af is. En dat hij zeker niet hier moet blijven omdat het hier rijker is. Dat zou betekenen dat je meer recht op een kind hebt als je meer geld hebt en dat zou niet moeten.
zaterdag 26 mei 2007 om 12:13
zaterdag 26 mei 2007 om 12:23
Heel dubbel en vreselijk dramatisch.
Hoe kun je een 6 jarig jongetje van zijn ouders wegrukken en naar een land sturen wat ie niet kent, naar ouders die hij niet kent, een totaal andeer omgeving?
Dat lijkt me veel traumatischer dan toen ie als baby 'gestolen' is.
Mijn gevoel zegt: hier houden. Hallo, we hebben het over een jochie van 6! Die kun je toch niet zo wegrukken van alles wat hem vertrouwd is, en bij mensen weghalen die zijn ouders zijn?
Mijn hart breekt van dergelijke dingen. ;(
Hoe kun je een 6 jarig jongetje van zijn ouders wegrukken en naar een land sturen wat ie niet kent, naar ouders die hij niet kent, een totaal andeer omgeving?
Dat lijkt me veel traumatischer dan toen ie als baby 'gestolen' is.
Mijn gevoel zegt: hier houden. Hallo, we hebben het over een jochie van 6! Die kun je toch niet zo wegrukken van alles wat hem vertrouwd is, en bij mensen weghalen die zijn ouders zijn?
Mijn hart breekt van dergelijke dingen. ;(
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 12:41
Ben het met Yasmijn eens!
Ja een kind van zes kan zich makkelijk aanpassen aan een nieuwe situatie ... maar we moeten niet vergeten dat hij ondanks dat hij destijds een baby was ook al getraumatiseerd is met 'onthechting' en heeft daarna een proces van 'een veilige hechting' moeten doormaken met zijn adoptieouders.
Opnieuw een onthechting en een hechtingsproces met zijn bio-ouders = een traumatische ervaring. Dat kun je een kind toch niet aandoen?
Dat kind zal geen volwassene meer vertrouwen, hij zal zich niet veilig voelen. Als een kind keer op keer teleurgesteld wordt door opvoeders zal het absoluut wantrouwig worden. Hij zal niet het vermogen meer hebben om zijn bio-ouders te vertrouwen, ook al hebben ze het beste met hem voor. Zijn ervaring is namelijk anders. Het kind heeft nog helemaal geen besef wat de reden/ de achtergrond is... Hij ziet alleen dat hij 'in de steek' gelaten wordt.
Het enige wat hier telt is: Het kind.
Niet het belang van de bio-ouders of de adoptie-ouders!
Ja een kind van zes kan zich makkelijk aanpassen aan een nieuwe situatie ... maar we moeten niet vergeten dat hij ondanks dat hij destijds een baby was ook al getraumatiseerd is met 'onthechting' en heeft daarna een proces van 'een veilige hechting' moeten doormaken met zijn adoptieouders.
Opnieuw een onthechting en een hechtingsproces met zijn bio-ouders = een traumatische ervaring. Dat kun je een kind toch niet aandoen?
Dat kind zal geen volwassene meer vertrouwen, hij zal zich niet veilig voelen. Als een kind keer op keer teleurgesteld wordt door opvoeders zal het absoluut wantrouwig worden. Hij zal niet het vermogen meer hebben om zijn bio-ouders te vertrouwen, ook al hebben ze het beste met hem voor. Zijn ervaring is namelijk anders. Het kind heeft nog helemaal geen besef wat de reden/ de achtergrond is... Hij ziet alleen dat hij 'in de steek' gelaten wordt.
Het enige wat hier telt is: Het kind.
Niet het belang van de bio-ouders of de adoptie-ouders!
zaterdag 26 mei 2007 om 12:42
Ik kan heel goed voorstellen dat de biologische ouders hun zoon terug willen.
Als je hoort dat je kind nog in leven blijkt te zijn, dan denk ik dat je er niet eens bij stilstaat dat hij hier zijn draai heeft gevonden en denkt dat zijn adotie-ouders zijn echte ouders zijn etc., maar dat je een waas voor je ogen krijgt en alleen maar je kind weer bij je wil hebben.
Als je hoort dat je kind nog in leven blijkt te zijn, dan denk ik dat je er niet eens bij stilstaat dat hij hier zijn draai heeft gevonden en denkt dat zijn adotie-ouders zijn echte ouders zijn etc., maar dat je een waas voor je ogen krijgt en alleen maar je kind weer bij je wil hebben.
'It could be lupus'
zaterdag 26 mei 2007 om 12:48
Helemaal mee eens, Lindy.
Yasmijn, het kind is op 1,5jarige leeftijd uit zijn bedje gejat. Trust me, mijn zoon had toen echt een band met mij, hoor. En die zou mij zeker weten herkennen, als ie me dan terug zou zien.
Wie zegt trouwens dat het arme kind hier niet al jaren allerlei problemen heeft, omdat hij als peuter uit zijn bed gejat is?
En nog een ander argument: als het in dit geval niet in het belang van het kind zou zijn om hem terug te sturen naar zijn EIGEN ouders, van wie hij GEJAT is, waarom vinden we het dan wél in het belang van een kind om het op 6 jarige leeftijd te adopteren?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 12:51
zaterdag 26 mei 2007 om 12:52
Celtic,
Een DREUMES van 1,5 is geen baby. En een dreumes uit India die waarschijnlijk die hele 1,5 jaar borstvoeding heeft gehad is al gehecht, die is aan zijn moeder gehecht. Als je dan toch zo begaan bent met de hechting van het betreffende kind, dan zou je moeten vinden dat het kind uberhaupt nooit bij die Nederlandse ouders had moeten komen.
Overigens begrijp ik uit de documentaire dat er in Nederland nog meer kinderen zijn geadopteerd die verkregen zijn uit kinderroof. Gadverdamme.
Een DREUMES van 1,5 is geen baby. En een dreumes uit India die waarschijnlijk die hele 1,5 jaar borstvoeding heeft gehad is al gehecht, die is aan zijn moeder gehecht. Als je dan toch zo begaan bent met de hechting van het betreffende kind, dan zou je moeten vinden dat het kind uberhaupt nooit bij die Nederlandse ouders had moeten komen.
Overigens begrijp ik uit de documentaire dat er in Nederland nog meer kinderen zijn geadopteerd die verkregen zijn uit kinderroof. Gadverdamme.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 12:56
Ik vraag me ten zeerste af of dat kind zich zijn ouders niet kan herinneren. Mijn zoon was 10 maanden toen mijn moeder overleed en mijn moeder had hem elke dag van zijn leven opgevoed samen met mij. Een aantal maanden geleden kwam mijn zoon voor het eerst bij de zus van mijn moeder, die sprekend op haar lijkt, en mijn zoon vloog haar letterlijk direct in de armen en noemde haar mijn oma. Hij gaat nu heel regelmatig bij haar op bezoek en bij haar logeren en denkt dat zij zijn oma is. Ook al proberen we hem uit te leggen dat dit een andere oma is, heb ik het zelf het idee dat hij dat minder begrijpt dan dat hij begrijpt dat mijn tante een band met hem heeft. Ik heb dus zelf het idee dat er wel degelijk sprake was van herkenning.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 13:18
Hier een wat uitgebreider artikel dan dat in de openingspost:
De Indiase politie wil dat een adoptiekind, dat al zes jaar in Nederland is, terugkomt naar India voor een DNA-test en een hereniging met de biologische ouders. Het kind is volgens de Indiase autoriteiten in 1999 niet vrijwillig afgestaan door de ouders, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Dat blijkt uit vertrouwelijke politierapporten en onderzoek in India van Netwerk.
Brief
Via bemiddelingsbureau Meiling is het kind geadopteerd naar Nederland. De adoptieouders ontvingen in februari van dit jaar een brief van de Indiase politie met het verzoek hun kind terug te brengen naar India. De Nederlandse overheid kent de brief, maar heeft tot op heden niet officieel gereageerd.
Zoektocht
Het derde en jongste kind van mevrouw \'Kajendran\' uit Madras was anderhalf jaar oud toen het midden in de nacht werd gestolen. Na de vermissing werd de politie ingeschakeld en begon ook de familie een uitgebreide zoektocht. Nadat de vader zijn baan had verloren en de familie \'Kajendran\' haar bezittingen moest verkopen, werd de zoektocht gestaakt.
Arrestatie
De zaak kwam in een stroomversnelling toen in mei 2005 de Indiase politie een bende kidnappers arresteerde. Tijdens de verhoren bekenden ze gestolen kinderen aan een kindertehuis te hebben verkocht. De politie nam dossiers en foto\'s van het kindertehuis in beslag en vroeg ouders van vermiste kinderen naar het bureau te komen. De moeder herkende onmiddellijk op een van de foto\'s haar vermiste kind.
DNA-test
Toen mevrouw \'Kajendran\' hoorde dat haar kind nog leefde, zei ze er alles aan te willen doen om het kind terug te krijgen. \"Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind, ik wil het terug zien.\" Vorig jaar is ze zelfs een rechtszaak gestart om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan. Ook professor Hoksbergen, autoriteit op het gebied van adoptie, is van mening dat er een DNA-test gedaan moet worden. \"Dan heb je zekerheid. Ik vind dat de Nederlandse staat hieraan moet meewerken. Daar zijn wij als staat verantwoordelijk voor.\"
Op zijn kop
Het leven van de adoptieouders staat op zijn kop. Volgens politierapporten die Netwerk in handen kreeg, is gebleken dat de afstandsverklaring van hun adoptiekind is vervalst en de familieachtergronden zijn verzonnen. De familie laat weten de situatie verschrikkelijk te vinden, helemaal voor de biologische ouders. Ze doen een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
In de uitzending
In Netwerk vanavond het eerste van twee items van Geertjan Lassche en Eliza Bergman over adoptie. Morgenavond volgt het vervolg.
De Indiase politie wil dat een adoptiekind, dat al zes jaar in Nederland is, terugkomt naar India voor een DNA-test en een hereniging met de biologische ouders. Het kind is volgens de Indiase autoriteiten in 1999 niet vrijwillig afgestaan door de ouders, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Dat blijkt uit vertrouwelijke politierapporten en onderzoek in India van Netwerk.
Brief
Via bemiddelingsbureau Meiling is het kind geadopteerd naar Nederland. De adoptieouders ontvingen in februari van dit jaar een brief van de Indiase politie met het verzoek hun kind terug te brengen naar India. De Nederlandse overheid kent de brief, maar heeft tot op heden niet officieel gereageerd.
Zoektocht
Het derde en jongste kind van mevrouw \'Kajendran\' uit Madras was anderhalf jaar oud toen het midden in de nacht werd gestolen. Na de vermissing werd de politie ingeschakeld en begon ook de familie een uitgebreide zoektocht. Nadat de vader zijn baan had verloren en de familie \'Kajendran\' haar bezittingen moest verkopen, werd de zoektocht gestaakt.
Arrestatie
De zaak kwam in een stroomversnelling toen in mei 2005 de Indiase politie een bende kidnappers arresteerde. Tijdens de verhoren bekenden ze gestolen kinderen aan een kindertehuis te hebben verkocht. De politie nam dossiers en foto\'s van het kindertehuis in beslag en vroeg ouders van vermiste kinderen naar het bureau te komen. De moeder herkende onmiddellijk op een van de foto\'s haar vermiste kind.
DNA-test
Toen mevrouw \'Kajendran\' hoorde dat haar kind nog leefde, zei ze er alles aan te willen doen om het kind terug te krijgen. \"Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind, ik wil het terug zien.\" Vorig jaar is ze zelfs een rechtszaak gestart om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan. Ook professor Hoksbergen, autoriteit op het gebied van adoptie, is van mening dat er een DNA-test gedaan moet worden. \"Dan heb je zekerheid. Ik vind dat de Nederlandse staat hieraan moet meewerken. Daar zijn wij als staat verantwoordelijk voor.\"
Op zijn kop
Het leven van de adoptieouders staat op zijn kop. Volgens politierapporten die Netwerk in handen kreeg, is gebleken dat de afstandsverklaring van hun adoptiekind is vervalst en de familieachtergronden zijn verzonnen. De familie laat weten de situatie verschrikkelijk te vinden, helemaal voor de biologische ouders. Ze doen een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
In de uitzending
In Netwerk vanavond het eerste van twee items van Geertjan Lassche en Eliza Bergman over adoptie. Morgenavond volgt het vervolg.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 13:40
Dat is precies de reden dat ik tegen internationale adoptie ben. De meeste kindertjes worden waarschijnlijk (hopelijk) niet gestolen, maar op het moment dat een moeder of ouders hun kind afstaan ter adoptie omdat zij geen geld hebben 't op te voeden, is er iets heel erg fout vind ik. En op 't moment dat dan ouders die geen kind kunnen krijgen maar toevallig in een rijk land geboren zijn zo'n kindje gaan halen (/kopen) uit een ontwikkelingsland, waarvoor de eigen ouders misschien (/waarschijnlijk) dolgraag zelf hadden willen zorgen mochten ze de financiele middelen daarvoor hebben, vind ik dat echt héél erg.
En in dit geval, óf terug naar biologische ouders en adoptiefouders mogen contact met hem en zijn familie houden (en zullen toch hopelijk de tegenwoordigheid van geest hebben om bv. het kind naar een goeie school te sturen, door hen gesponsord, wanneer de biologische familie daar geen geld voor heeft), óf bij de adoptiefouders houden en biologische ouders mogen contact met hem en zijn familie houden. Ik vind dat dat vooral aan de biologische ouders is, en hoop dat biologische ouders en adoptiefouders daarin overeenstemming kunnen bereiken.
Het is natuurlijk verschrikkelijk je (geadopteerde) kind weer kwijt te raken (vooral wanneer je 't extra uit 't buitenland gehaald hebt omdat daar nooit meer een haan naar kraait), maar ik kan mij niet voorstellen dat iemand wil leven met de gedachte een kind te hebben dat gestolen is van andere ouders.
zaterdag 26 mei 2007 om 13:49
Een kind van 1,5 zal zeker een band met zijn ouders hebben gehad. Máár het is nu 6 en kinderen van die leeftijd 'vergeten' en zullen de biologische ouders vermoedelijk nu niet meer herkennen.
Yasmijn heeft wel een punt dat je het wegrukt uit een vertrouwde omgeving. Het zal niet weten wat em overkomt. Hij is hier gewend. Een heel ander leven dan zoals het in India gaat. Lijkt me een cultuurshock als hij teruggaat. Toch vind ik dat hij terug hoort te gaan naar zijn biologische ouders. Ze hebben niet vrijwillig afstand van hem gedaan. Hij is op criminele wijze van hen weggehaald. Die ouders hebben er recht op hun kind terug te krijgen.
Blijkbaar weten de adoptiefouders al sinds februari hiervan maar blijkbaar zijn ze niet van plan hem af te staan? Er is sindsdien niks gebeurd. Geen DNA test o.i.d.
Op zich begrijp ik wel dat ze geen afstand van hem willen doen. Voor hen is het eigen, hun zoon. Maar ik vind het wel lastig te begrijpen dat je al drie maanden met deze wetenschap rondloopt en daar niks mee doet. Er even van uitgaande dat ze verder niks ondernomen hebben.
Yasmijn heeft wel een punt dat je het wegrukt uit een vertrouwde omgeving. Het zal niet weten wat em overkomt. Hij is hier gewend. Een heel ander leven dan zoals het in India gaat. Lijkt me een cultuurshock als hij teruggaat. Toch vind ik dat hij terug hoort te gaan naar zijn biologische ouders. Ze hebben niet vrijwillig afstand van hem gedaan. Hij is op criminele wijze van hen weggehaald. Die ouders hebben er recht op hun kind terug te krijgen.
Blijkbaar weten de adoptiefouders al sinds februari hiervan maar blijkbaar zijn ze niet van plan hem af te staan? Er is sindsdien niks gebeurd. Geen DNA test o.i.d.
Op zich begrijp ik wel dat ze geen afstand van hem willen doen. Voor hen is het eigen, hun zoon. Maar ik vind het wel lastig te begrijpen dat je al drie maanden met deze wetenschap rondloopt en daar niks mee doet. Er even van uitgaande dat ze verder niks ondernomen hebben.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 26 mei 2007 om 13:55
Naar wat ik uit discussies op andere fora begrijp is het maar zeer de vraag of die adoptiefouders genegen zijn om uberhaupt actie te ondernemen. Ook de Nederlandse overheid heeft zich er tot op heden nog niet in gemengd. Inmiddels is gebleken dat er naar alle waarschijnlijkheid 53 kinderen in Nederland zijn die allen via dit bemiddelingsbureau naar Nederland zijn gekomen en uit kinderroof verkregen zijn. Alle adoptieouders die Netwerk heeft gesproken die via dit bureau een kind hebben hebben verklaard dat zij vlak voor de adoptie ineens 8000 euro moesten betalen wegens onvoorziene romplslomp en hebben dat ook allemaal gedaan.
Dat maakt in mijn ogen de adoptieouders helemaal niet zo te goeder trouw als beweerd wordt.
Wat ik me nu afvraag: stel dat er 53 Nederlandse vermiste kinderen nu op zouden duiken in pak hem beet, Singapore ofzo, die daar allen bij gewone Singaporese gezinnen wonen die minimaal 8000 euro voor hen betaald hebben. Dat meisje Cheryl bijvoorbeeld, dat nooit gevonden is.
Iets zegt mij dat zowel de regering als de maatschappij op zijn kop zou staan. Dat televisieploegen van Hart van Nederland, Vermist, Opsporing Verzocht, Spoorloos, Peter R de Vries en noem ze allemaal maar op zichzelf zouden verdringen om vooral als eerste te zijn met de beelden van de gelukkige hereniging.
Maar hee, nu gaat het om 53 Indiase kinderen, die komen toch uit een achterlijk land. Diemogen blij zijn dat ze uit hun bedjes zijn gejat om verkocht te worden aan gezinnen in het land van melk en honing. En die ouders, die mogen blij zijn als die gezinnen ze nog een omgangsregeling zouden willen gunnen.
Ongelooflijk.
Dat maakt in mijn ogen de adoptieouders helemaal niet zo te goeder trouw als beweerd wordt.
Wat ik me nu afvraag: stel dat er 53 Nederlandse vermiste kinderen nu op zouden duiken in pak hem beet, Singapore ofzo, die daar allen bij gewone Singaporese gezinnen wonen die minimaal 8000 euro voor hen betaald hebben. Dat meisje Cheryl bijvoorbeeld, dat nooit gevonden is.
Iets zegt mij dat zowel de regering als de maatschappij op zijn kop zou staan. Dat televisieploegen van Hart van Nederland, Vermist, Opsporing Verzocht, Spoorloos, Peter R de Vries en noem ze allemaal maar op zichzelf zouden verdringen om vooral als eerste te zijn met de beelden van de gelukkige hereniging.
Maar hee, nu gaat het om 53 Indiase kinderen, die komen toch uit een achterlijk land. Diemogen blij zijn dat ze uit hun bedjes zijn gejat om verkocht te worden aan gezinnen in het land van melk en honing. En die ouders, die mogen blij zijn als die gezinnen ze nog een omgangsregeling zouden willen gunnen.
Ongelooflijk.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 14:02
Een duivels dilemma. Enerzijds de biologische ouders die terecht hun eigen kind terug willen. Anderzijds de adoptiefouders die terecht hun kind willen houden. En daartussen in een kind dat hier hoe dan ook niet om gevraagd heeft.
Het belang van het kind dient voorop te staan, dunkt me. Er zal vast een batterij aan deskundigen daar een gefundeerde mening op los gaan laten (en die zullen ook ongetwijfeld van mening verschillen) maar zoals ik het zie, is het kind er het meest bij gebaat als het kan blijven waar het nu is, bij de ouders die het nu kent als zijn ouders, in de omgeving en de samenleving die hij nu kent als de zijne. Maar dan wel in een situatie waarin hij ook in staat wordt gesteld om de band met zijn biologische ouders te herstellen.
Het belang van het kind dient voorop te staan, dunkt me. Er zal vast een batterij aan deskundigen daar een gefundeerde mening op los gaan laten (en die zullen ook ongetwijfeld van mening verschillen) maar zoals ik het zie, is het kind er het meest bij gebaat als het kan blijven waar het nu is, bij de ouders die het nu kent als zijn ouders, in de omgeving en de samenleving die hij nu kent als de zijne. Maar dan wel in een situatie waarin hij ook in staat wordt gesteld om de band met zijn biologische ouders te herstellen.
zaterdag 26 mei 2007 om 14:04
Shala,
Dat van dat wegrukken uit een vertrouwde omgeving vind ik een kul argument, eigenlijk. Want het hele principe van adoptie is gestoeld op kinderen uit hun vertrouwde omgeving wegrukken. Daar heeft geen enkele adoptie ouder moeite mee dus, want anders hadden ze geen adoptiekind.
Persoonlijk ben ik van mening dat je een kind beter uit zijn vertrouwde omgeving kunt wegrukken om terug te keren naar zijn biologische ouders, dan omgekeerd, om in een voor jouw wildvreemd land op te gaan groeien bij mensen die je feitelijk gewoon gekocht hebben.
En daarnaast: als slechts het argument "tijd" een rol speelt, dan kunnen die ouders van Madeleine ook wel ophouden met zoeken, want over een aantal maanden is hun kind dan ook gewend aan de nieuwe omgeving. en dan zou het wreed zijn om haar terug naar haar papa en mamma en zusje te laten gaan, toch? ( Ik neem aan dat jij niet zo denkt, maar dat is wel dezelfde redenering als die van Yasmijn die jij onderschrijft).
Dat van dat wegrukken uit een vertrouwde omgeving vind ik een kul argument, eigenlijk. Want het hele principe van adoptie is gestoeld op kinderen uit hun vertrouwde omgeving wegrukken. Daar heeft geen enkele adoptie ouder moeite mee dus, want anders hadden ze geen adoptiekind.
Persoonlijk ben ik van mening dat je een kind beter uit zijn vertrouwde omgeving kunt wegrukken om terug te keren naar zijn biologische ouders, dan omgekeerd, om in een voor jouw wildvreemd land op te gaan groeien bij mensen die je feitelijk gewoon gekocht hebben.
En daarnaast: als slechts het argument "tijd" een rol speelt, dan kunnen die ouders van Madeleine ook wel ophouden met zoeken, want over een aantal maanden is hun kind dan ook gewend aan de nieuwe omgeving. en dan zou het wreed zijn om haar terug naar haar papa en mamma en zusje te laten gaan, toch? ( Ik neem aan dat jij niet zo denkt, maar dat is wel dezelfde redenering als die van Yasmijn die jij onderschrijft).
Am Yisrael Chai!
