India eist gestolen adoptiekind terug

fashionvictim zaterdag 26 mei 2007 om 11:59

HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.

Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.

Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.

Rapporten

Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.

Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.

De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.

(bron: BNR nieuwsradio)

Am Yisrael Chai!

Anoniem_640363f117665 zaterdag 26 mei 2007 om 14:04

Als je het ventje terug zou sturen, kan hij nooit meer Teletubbies of de herhaling van De Film van Ome Willem zien. Hebben jullie daar eigenlijk wel bij stil gestaan?

Anoniem_640363f117665 zaterdag 26 mei 2007 om 14:06

Dat van dat wegrukken uit een vertrouwde omgeving vind ik een kul argument, eigenlijk. Want het hele principe van adoptie is gestoeld op kinderen uit hun vertrouwde omgeving wegrukken. Daar heeft geen enkele adoptie ouder moeite mee dus, want anders hadden ze geen adoptiekind.

Met alle respect: je zegt hier eigenlijk 'omdat het kind die traumatische ervaring van het wegrukken al eens heeft beleefd, maakt het geen flikker uit of het dan nog maar eens een keertje gebeurt'.

Is niet helemaal zuiver, natuurlijk.

fashionvictim zaterdag 26 mei 2007 om 14:06

Een duivels dilemma. Enerzijds de biologische ouders die terecht hun eigen kind terug willen. Anderzijds de adoptiefouders die terecht hun kind willen houden. En daartussen in een kind dat hier hoe dan ook niet om gevraagd heeft.

Het belang van het kind dient voorop te staan, dunkt me. Er zal vast een batterij aan deskundigen daar een gefundeerde mening op los gaan laten (en die zullen ook ongetwijfeld van mening verschillen) maar zoals ik het zie, is het kind er het meest bij gebaat als het kan blijven waar het nu is, bij de ouders die het nu kent als zijn ouders, in de omgeving en de samenleving die hij nu kent als de zijne. Maar dan wel in een situatie waarin hij ook in staat wordt gesteld om de band met zijn biologische ouders te herstellen.

Als jouw jongste vannacht uit zijn bed wordt geroofd en je vindt hem over zes jaar terug in Singapore, dan vind jij het in zijn belang om hem daar te laten?

Am Yisrael Chai!

Anoniem_128 zaterdag 26 mei 2007 om 14:09

Tja, wegrukken uit vertrouwde omgeving is waarschijnlijk wel traumatisch.

Maar hoe traumatisch is 't op een gegeven moment te weten te komen dat jouw ouders jou helemaal niet kwijt wilden, dat je gestolen bent, dat jouw adoptiefouders grof geld betaald hebben voor je, en dat je geen band hebt noch met jouw échte land, taal of familie?! Lijkt mij ook traumatisch.

Hoe dan ook traumatisch voor 't kind, wat er ook besloten wordt. En dat komt doordat mensen bereid zijn grote bedragen neer te leggen voor een (eigen) kind en er mensen bereid zijn over lijken te gaan om kinderen te leveren aan deze mensen.

fashionvictim zaterdag 26 mei 2007 om 14:09

quote: fashionvictim reageerde

Dat van dat wegrukken uit een vertrouwde omgeving vind ik een kul argument, eigenlijk. Want het hele principe van adoptie is gestoeld op kinderen uit hun vertrouwde omgeving wegrukken. Daar heeft geen enkele adoptie ouder moeite mee dus, want anders hadden ze geen adoptiekind. Met alle respect: je zegt hier eigenlijk 'omdat het kind die traumatische ervaring van het wegrukken al eens heeft beleefd, maakt het geen flikker uit of het dan nog maar eens een keertje gebeurt'.

Is niet helemaal zuiver, natuurlijk.

Nee Compli, dat zeg ik niet ( of bedoel ik in ieder geval niet). Natuurlijk vind ik de traumatische ervaring voor het kind wél erg. Maar het lijkt me nogal raar om kinderroof goed te keuren omdat terugsturen traumatisch zou zijn voor het kind. Dat kind is gejat, uit zijn bedje, dáár gaat het me om. Dat ga je toch niet belonen met zulke kul argumenten als je notabene zelf geen moeite had met een kind wegrukken uit zijn vertrouwde omgeving omdat je koste wat kost een kind wou?

Dan zeg je feitelijk dat het vervullen van een kinderwens wél een reden is om traumas toe te staan, maar het ongedaan maken van onrecht is dat niet.

Am Yisrael Chai!

Anoniem_128 zaterdag 26 mei 2007 om 14:10

quote: fashionvictim reageerde

Dat van dat wegrukken uit een vertrouwde omgeving vind ik een kul argument, eigenlijk. Want het hele principe van adoptie is gestoeld op kinderen uit hun vertrouwde omgeving wegrukken. Daar heeft geen enkele adoptie ouder moeite mee dus, want anders hadden ze geen adoptiekind. Met alle respect: je zegt hier eigenlijk 'omdat het kind die traumatische ervaring van het wegrukken al eens heeft beleefd, maakt het geen flikker uit of het dan nog maar eens een keertje gebeurt'.

Is niet helemaal zuiver, natuurlijk.

Volgens mij zegt FV hier dat het voor adoptiefouders geen reden kan zijn om hun kind hier te houden. Als zij moeite hadden met wegrukken uit de vertrouwde omgeving zouden ze überhaupt geen kind adopteren.

Anoniem_49620 zaterdag 26 mei 2007 om 14:11

quote: Dhelia reageerde

Een duivels dilemma. Enerzijds de biologische ouders die terecht hun eigen kind terug willen. Anderzijds de adoptiefouders die terecht hun kind willen houden. En daartussen in een kind dat hier hoe dan ook niet om gevraagd heeft.

Het belang van het kind dient voorop te staan, dunkt me. Er zal vast een batterij aan deskundigen daar een gefundeerde mening op los gaan laten (en die zullen ook ongetwijfeld van mening verschillen) maar zoals ik het zie, is het kind er het meest bij gebaat als het kan blijven waar het nu is, bij de ouders die het nu kent als zijn ouders, in de omgeving en de samenleving die hij nu kent als de zijne. Maar dan wel in een situatie waarin hij ook in staat wordt gesteld om de band met zijn biologische ouders te herstellen.

Als jouw jongste vannacht uit zijn bed wordt geroofd en je vindt hem over zes jaar terug in Singapore, dan vind jij het in zijn belang om hem daar te laten?

Ja. En natuurlijk zou ik er godvergeten veel moeite mee hebben en zou iedere vezel in mijn lijf schreeuwen dat hij bij mij, mij, mij, moet zijn, maar als hij daar een prima leven heeft bij adoptiefouders die dol op hem zijn en hij zou naar school gaan en gelukkig zijn, als hij daar geworteld is dan is hij er niet bij gebaat dat ik hem wederom uit zijn vertrouwde omgeving ruk.

fashionvictim zaterdag 26 mei 2007 om 14:13

Bovendien, Compli, ben ik er in het geheel niet van overtuigd dat herenigd worden met je echte ouders, die je gevoed, verzorgd, geliefkoosd en gekoesterd hebben en die hemel en aarde hebben bewogen om je terug te krijgen, omdat ze in beginsel jou helemaal nooit kwijt wilden, per definitie traumatisch zou zijn. Ik ga er, heel gek waarschijnlijk, vanuit dat mijn zoon hoe dan ook altijd liever bij mij zal willen zijn dan bij wie dan ook, ook al zorgen ze goed voor hem.

Am Yisrael Chai!

fashionvictim zaterdag 26 mei 2007 om 14:16

quote: fashionvictim reageerde

quote: Dhelia reageerde

Een duivels dilemma. Enerzijds de biologische ouders die terecht hun eigen kind terug willen. Anderzijds de adoptiefouders die terecht hun kind willen houden. En daartussen in een kind dat hier hoe dan ook niet om gevraagd heeft.

Het belang van het kind dient voorop te staan, dunkt me. Er zal vast een batterij aan deskundigen daar een gefundeerde mening op los gaan laten (en die zullen ook ongetwijfeld van mening verschillen) maar zoals ik het zie, is het kind er het meest bij gebaat als het kan blijven waar het nu is, bij de ouders die het nu kent als zijn ouders, in de omgeving en de samenleving die hij nu kent als de zijne. Maar dan wel in een situatie waarin hij ook in staat wordt gesteld om de band met zijn biologische ouders te herstellen.

Als jouw jongste vannacht uit zijn bed wordt geroofd en je vindt hem over zes jaar terug in Singapore, dan vind jij het in zijn belang om hem daar te laten?

Ja. En natuurlijk zou ik er godvergeten veel moeite mee hebben en zou iedere vezel in mijn lijf schreeuwen dat hij bij mij, mij, mij, moet zijn, maar als hij daar een prima leven heeft bij adoptiefouders die dol op hem zijn en hij zou naar school gaan en gelukkig zijn, als hij daar geworteld is dan is hij er niet bij gebaat dat ik hem wederom uit zijn vertrouwde omgeving ruk.

Goh. Lijkt me erg in het belang van je kind, inderdaad. "Ja, lieve schat, ik had je wel teruggevonden hoor, bij die mensen die jou gekocht hadden van die andere mensen die jou gestolen hadden, maar het leek me beter voor je om je daar maar te laten."

Alsof de ontvoering an sich al niet traumatisch geweest moet zijn, maar hee, daar is zo'n kind na zes jaar vast aan gewend.

Am Yisrael Chai!

Anoniem_32439 zaterdag 26 mei 2007 om 14:23

Ik zie dat wegrukken niet als een argument. Slechts een punt waar een kern van waarheid in zit. Niet als reden om het kind dan maar niet terug te sturen naar zijn ouders. Ik vind dat hij bij zijn ouders hoort. Als hij niet gestolen was, was hij daar nog steeds geweest. Het verschil zit em in vrijwillig afstaan of je ontnomen zijn. Die kern van waarheid zit er wel tussen. Voor het kind blijft het moeilijk. Helemaal gewend aan je omgeving, weet niet beter dan dat dit zijn thuis is en dan word je daar weggehaald omdat je ergens anders ouders hebt die je terug willen.

Ik denk dat hij er als dreumes van 1,5 minder van heeft meegekregen dan hij nu zal ondervinden, nu hij zes is. Toch, kinderen zijn flexibel op jonge leeftijd. Hij zal daar heus weer snel gewend zijn. Hoe sneu ook voor de adoptiefouders, ik vind niet dat ze hem nu nog willens en wetens hier mogen houden.

Statisch gezien is het inderdaad zo dat adoptie inhoudt kinderen uit hun vertrouwde omgeving weg te halen. In gevallen waar honger en grote armoede meespeelt, vind ik het gerechtvaardigd. Dan is het juist mooi dat er mensen zijn die graag zo'n kind willen opvoeden. Het geldgedeelte maakt het echter weer wrang, want dat duidt op handel en met mensen handel je niet. Een bedrag betalen voor gemaakte kosten, oké maar achttienduizend? Dat lijkt me overduidelijk handel.

Het is niet zo dat geen enkele adoptiefouder er moeite mee heeft zo'n kind over te nemen van de biologische ouder.

Ik heb veel programma's van spoorloos gezien en daar kwam dit ook wel eens ter sprake. Het kwam op mij over dat echt niet elke adoptiefouder het zo makkelijk vond, dit aspect. Wel vroeg ik me af waarom geen enkele adoptiefouder heeft overwogen een kind financieel op afstand bij te staan zodat het wel bij de echte ouders kan blijven. Het zelf willen opvoeden weegt blijkbaar zwaarder. Iets 'terug willen hebben' voor het geld wat je eraan spendeert?

Het is mij: shaHla

(Iranian version)

Anoniem_49620 zaterdag 26 mei 2007 om 14:26

quote: Dhelia reageerde

quote: fashionvictim reageerde

quote: Dhelia reageerde

Een duivels dilemma. Enerzijds de biologische ouders die terecht hun eigen kind terug willen. Anderzijds de adoptiefouders die terecht hun kind willen houden. En daartussen in een kind dat hier hoe dan ook niet om gevraagd heeft.

Het belang van het kind dient voorop te staan, dunkt me. Er zal vast een batterij aan deskundigen daar een gefundeerde mening op los gaan laten (en die zullen ook ongetwijfeld van mening verschillen) maar zoals ik het zie, is het kind er het meest bij gebaat als het kan blijven waar het nu is, bij de ouders die het nu kent als zijn ouders, in de omgeving en de samenleving die hij nu kent als de zijne. Maar dan wel in een situatie waarin hij ook in staat wordt gesteld om de band met zijn biologische ouders te herstellen.

Als jouw jongste vannacht uit zijn bed wordt geroofd en je vindt hem over zes jaar terug in Singapore, dan vind jij het in zijn belang om hem daar te laten?

Ja. En natuurlijk zou ik er godvergeten veel moeite mee hebben en zou iedere vezel in mijn lijf schreeuwen dat hij bij mij, mij, mij, moet zijn, maar als hij daar een prima leven heeft bij adoptiefouders die dol op hem zijn en hij zou naar school gaan en gelukkig zijn, als hij daar geworteld is dan is hij er niet bij gebaat dat ik hem wederom uit zijn vertrouwde omgeving ruk.

Goh. Lijkt me erg in het belang van je kind, inderdaad. "Ja, lieve schat, ik had je wel teruggevonden hoor, bij die mensen die jou gekocht hadden van die andere mensen die jou gestolen hadden, maar het leek me beter voor je om je daar maar te laten."

Alsof de ontvoering an sich al niet traumatisch geweest moet zijn, maar hee, daar is zo'n kind na zes jaar vast aan gewend.

Tuurlijk, maak het maar weer belachelijk. Nee, dan "het maakt me niet uit schat of jij liever bij je vriendjes wil blijven, op de school waar het zo goed gaat met je, en bij de familie die je zo lief vindt. Mama heeft zich zes jaar te pletter gezocht naar je, dus je moet en zal met mama mee, maakt niet uit wat je er zelf van vindt. Dat je mama inmiddels na zes jaar niet meer kent, doet er niet toe, ooit zal je wel weer inzien dat ik toch echt je échte mama bent en dat degene die jij zes jaar lang mama hebt genoemd, jouw lieve woordjes niet verdiende. Dat je voor je gevoel nu mee moet met een totaal onbekende, naar een totaal onbekend land, ach schat, je went er wel weer aan. Over zes jaar weet je niet beter"

Anoniem_128 zaterdag 26 mei 2007 om 14:29

Ja. En natuurlijk zou ik er godvergeten veel moeite mee hebben en zou iedere vezel in mijn lijf schreeuwen dat hij bij mij, mij, mij, moet zijn, maar als hij daar een prima leven heeft bij adoptiefouders die dol op hem zijn en hij zou naar school gaan en gelukkig zijn, als hij daar geworteld is dan is hij er niet bij gebaat dat ik hem wederom uit zijn vertrouwde omgeving ruk.

Dit vind ik héél moeilijk te geloven!

Elke moeder denkt toch dat niemand zo goed voor haar kind kan zorgen als zijzelf?

fashionvictim zaterdag 26 mei 2007 om 14:30

Ik lees net trouwens op de site van Netwerk dat het bemiddelingsbureau al in 2005 op de hoogte was maar bewust de boel onder het kleed heeft geprobeerd te vegen. Dat maakt de zaak in mijn ogen nog kwalijker, want inmiddels is het 2007. Dat kind had 2 jaar geleden al terug kunnen zijn bij zijn ouders, het lijkt er verdacht veel op dat men in deze kwestie denkt dat hoe langer het kind hier blijft ho emeer de rechten van adoptie ouder sgaan spelen.

Tip voor potentiele ontvoerders dus: gewoon zo lang mogelijk wegblijven, dan wordt het kind vanzelf van jou.

Ik snap ook echt niet wat het standpunt van onze regering in deze kwestie is, trouwens. Het kan toch niet zo zijn dat Nederland kinderroof niet afkeurt? Weet iemand daar wat van?

Am Yisrael Chai!

Anoniem_32439 zaterdag 26 mei 2007 om 14:35

Dat speelt ook vaak bij ontvoeringen door één van de ouders.

Als het kind langer dan een jaar uit het land van herkomst weg is, is de kans erg klein dat het nog teruggebracht gaat worden naar de ouder die de voogdij in het land van herkomst heeft. Ze redenen dan dat een kind na een jaar helemaal gewend is aan de nieuwe omgeving en dus beter daar kan blijven. Tja..

Het is mij: shaHla

(Iranian version)

Anoniem_640363f117665 zaterdag 26 mei 2007 om 14:36

Bovendien, Compli, ben ik er in het geheel niet van overtuigd dat herenigd worden met je echte ouders, die je gevoed, verzorgd, geliefkoosd en gekoesterd hebben en die hemel en aarde hebben bewogen om je terug te krijgen, omdat ze in beginsel jou helemaal nooit kwijt wilden, per definitie traumatisch zou zijn. Ik ga er, heel gek waarschijnlijk, vanuit dat mijn zoon hoe dan ook altijd liever bij mij zal willen zijn dan bij wie dan ook, ook al zorgen ze goed voor hem.

Tuulk, dat is altijd nog de vraag. Hangt denk ik ook af van de tijd die tussen het eerste en het tweede wegrukken zou zitten. Dit kind is effectief een jaar of 4,5 bij mama weggeweest, dat komt wel goed.

Degene die zegt dat ze haar kind in dit geval liever bij de pleegouders zou laten, is ofwel geen moeder ofwel behept met het inlevingsvermogen van een ... eehh, laten we zeggen: een Willem.

fashionvictim zaterdag 26 mei 2007 om 14:39

quote: fashionvictim reageerde

quote: Dhelia reageerde

quote: fashionvictim reageerde

quote: Dhelia reageerde

Een duivels dilemma. Enerzijds de biologische ouders die terecht hun eigen kind terug willen. Anderzijds de adoptiefouders die terecht hun kind willen houden. En daartussen in een kind dat hier hoe dan ook niet om gevraagd heeft.

Het belang van het kind dient voorop te staan, dunkt me. Er zal vast een batterij aan deskundigen daar een gefundeerde mening op los gaan laten (en die zullen ook ongetwijfeld van mening verschillen) maar zoals ik het zie, is het kind er het meest bij gebaat als het kan blijven waar het nu is, bij de ouders die het nu kent als zijn ouders, in de omgeving en de samenleving die hij nu kent als de zijne. Maar dan wel in een situatie waarin hij ook in staat wordt gesteld om de band met zijn biologische ouders te herstellen.

Als jouw jongste vannacht uit zijn bed wordt geroofd en je vindt hem over zes jaar terug in Singapore, dan vind jij het in zijn belang om hem daar te laten?

Ja. En natuurlijk zou ik er godvergeten veel moeite mee hebben en zou iedere vezel in mijn lijf schreeuwen dat hij bij mij, mij, mij, moet zijn, maar als hij daar een prima leven heeft bij adoptiefouders die dol op hem zijn en hij zou naar school gaan en gelukkig zijn, als hij daar geworteld is dan is hij er niet bij gebaat dat ik hem wederom uit zijn vertrouwde omgeving ruk.

Goh. Lijkt me erg in het belang van je kind, inderdaad. "Ja, lieve schat, ik had je wel teruggevonden hoor, bij die mensen die jou gekocht hadden van die andere mensen die jou gestolen hadden, maar het leek me beter voor je om je daar maar te laten."

Alsof de ontvoering an sich al niet traumatisch geweest moet zijn, maar hee, daar is zo'n kind na zes jaar vast aan gewend.

Tuurlijk, maak het maar weer belachelijk. Nee, dan "het maakt me niet uit schat of jij liever bij je vriendjes wil blijven, op de school waar het zo goed gaat met je, en bij de familie die je zo lief vindt. Mama heeft zich zes jaar te pletter gezocht naar je, dus je moet en zal met mama mee, maakt niet uit wat je er zelf van vindt. Dat je mama inmiddels na zes jaar niet meer kent, doet er niet toe, ooit zal je wel weer inzien dat ik toch echt je échte mama bent en dat degene die jij zes jaar lang mama hebt genoemd, jouw lieve woordjes niet verdiende. Dat je voor je gevoel nu mee moet met een totaal onbekende, naar een totaal onbekend land, ach schat, je went er wel weer aan. Over zes jaar weet je niet beter"

Ik vind het ook echt een belachelijke redenering, ben ik niet van je gewend. Ten eerste: er is mij niet bekend dat er ooit bewezen is dat kinderen zich hun ouder sniet meer herinneren. Sterker nog, er zijn mij juist vele onderzoeken bekend waaruit blijkt dat adoptiekinderen statistisch gezien veel vaker persoonlijkheidsproblemen hebben vanwege het gemis aan echte ouders, aan roots en dat velen van hen ook herinneringen hebben aan hun moeder/ouders. Ook zijn mij diverse verhalen bekend van kinderen die op jonge leeftijd hun moeder door overlijden verloren die als volwassene aangeven wel degelijk herinneringen aan hun moeder te hebben.

Ten tweede: dit kind ( deze kinderen) zijn niet afgestaan voor adoptie, maar geroofd en ontvoerd. Mij persoonlijk lijkt ontvoerd worden een gigantisch trauma, dat dus bovenop het "normale" ontwortelingstrauma dat bij adoptie speelt komt.

Ik kan er dus echt met mijn pet niet bij dat iemand kan vinden dat die twee traumas niet ongedaan gemaakt moeten worden als daar de mogelijkheden voor zijn.

Als bekend is, en dat is het, dat het merendeel van de adoptie kinderen op zekere leeftijd op zoek gaat naar hun biologische wortels omdat zij in het dagelijks leven last hebben van het gebrek daaraan, kan je toch niet beweren dat het per definitie veel traumatischer is voor het kind om het te herenigen met zijn liefhebbende ouders, dan om het bewust die ouders te ontzeggen?

Am Yisrael Chai!

Anoniem_128 zaterdag 26 mei 2007 om 14:39

Dat speelt ook vaak bij ontvoeringen door één van de ouders.

Als het kind langer dan een jaar uit het land van herkomst weg is, is de kans erg klein dat het nog teruggebracht gaat worden naar de ouder die de voogdij in het land van herkomst heeft. Ze redenen dan dat een kind na een jaar helemaal gewend is aan de nieuwe omgeving en dus beter daar kan blijven. Tja..

Hoewel ik er (uiteraard) héél erg tegen ben dat één van de ouders het kind meeneemt naar zijn / haar eigen land zonder medeweten van de andere ouder, vind ik dat nog wel een beetje anders. Het land waar 't naartoe wordt meegenomen is meestal niet een derde land, maar een land waar 't toch bij familie is, en het is ook een deel van de identiteit, en daarnaast wordt 't door een ouder opgevoed.

Hoewel 't natuurlijk allebei nachtmerries zijn, kan ik mij voorstellen dat ik liever zou willen dat de vader mijn kind opvoedt, dan een stel vreemden in een vreemd land.

Anoniem_26898 zaterdag 26 mei 2007 om 14:42

In dit verhaal zijn er alleen maar VERLIEZERS ... wat er ook gaat gebeuren. Ik heb sympathie voor alle partijen. Voor de bio-ouders, voor de adoptie-ouders...

Maar het gaat hier alleen om wat het kind NU het beste is.

Ik ben niet tegen interlandelijke adoptie (ben zelf tante van twee prachtige chinese meiden). Ik twee adoptie-processen van dichtbij meegemaakt. Mijn neef en zijn vrouw hebben geadopteerd uit morele overweging. Niet omdat ze ongewenst kinderloos waren.

Over het algemeen is te stellen dat adoptieouders alleen adopteren wanneer blijkt dat dit voor het kind de laatste kans is op 'normaal leven' binnen een gezin. In China is dit duidelijk het geval omdat daar de kinderen (meiden) als oud vuil bij de weg worden gelegd. Dit is een politieke kwestie i.v.m. de een-kind-politiek. Erg triest.

In die omstandigheden ben ik voor interlandelijk adoptie.

Ook in India worden meisjes vaak als niet gewensd gezien. Een aantal weken geleden hadden ze nog -tig aantal babylijkjes (meisjes) gevonden in de achtertuin van een echtpaar.

Cambodja staat bekend om kinderhandel en is na een aantal gevallen per direct gesloten als adoptiekanaal vanuit Nederland. Dit is het eerste geval met een situatie in India...

Op dit moment heerst er onrust onder adoptieouders die op de wachtlijst staan voor een kindje uit India. Zij gaan echt niet over LIJKEN om maar een kind te krijgen. Zij zijn in de veronderstelling dat het kindje wat ze toegewezen krijgen, op die manier kans heeft op een beter leven.

Ik volg veel adoptiesites: Meiling, Wereldkinderen etc. etc. de tendens is dat op dit moment zich al meerdere mensen zich hebben teruggetrokken van de lijst van India.

Dit is een NEGATIEF verhaal, dat is wel duidelijk - maar dat mag toch niet opwegen tegen al de positieve verhalen?

Want die zijn er absoluut - alleen hoor je dat niet, dat staat niet uitgebreid gemeten in de krant...

Want ik vind het jammer dat dit nu een discussie is geworden over Adoptie in het algemeen!

fashionvictim zaterdag 26 mei 2007 om 14:47

Celtic,

Maar wat vind je dan NU het beste voor het kind?

Ik denk dat je er niet aan ontkomt een algemene discussie over adoptie te voeren, want wat nu gezegd wordt is dat het geen fuck uitmaakt of jij een kind gedragen, gebaard, gevoed, gekoesterd en geliefd hebt, maar dat een kind sowieso beter af is in een rijker land dan bij jou als moeder.

Als Madeleine McCann over 3 jaar teruggevonden wordt bij een miljardairsgezin in de Verenigde Arabische Emiraten, is ze dan beter af dan bij haar ouders van wie ze gestolen is?

Am Yisrael Chai!

Anoniem_26898 zaterdag 26 mei 2007 om 14:56

Celtic,

Maar wat vind je dan NU het beste voor het kind?

Ik denk dat je er niet aan ontkomt een algemene discussie over adoptie te voeren, want wat nu gezegd wordt is dat het geen fuck uitmaakt of jij een kind gedragen, gebaard, gevoed, gekoesterd en geliefd hebt, maar dat een kind sowieso beter af is in een rijker land dan bij jou als moeder.

Als Madeleine McCann over 3 jaar teruggevonden wordt bij een miljardairsgezin in de Verenigde Arabische Emiraten, is ze dan beter af dan bij haar ouders van wie ze gestolen is?

Uiteraard was dit kind in eerste instantie ALTIJD beter afgeweest bij de bio-ouders... geen geld of wel geld.

In het geval van geldproblemen ben ik ook absoluut tegen interlandelijke adoptie. Ik ben voor adoptie in geval van: als het kind ongewensd is (al dan niet vanuit politieke druk (China)).

Ik denk dat het kind op dit moment beter af is bij de adoptie-ouders. Niet omdat ze een beter leven kunnen geven, meer geld hebben, betere vooruitzichten.

Ik heb het puur op de onthechting en hechting van het kind. Dat zal NU een traumatische ervaring voor hem zijn met alle gevolgen van dien. Hij heeft nu die veiligheid nodig.

Ik zal niet ontkennen dat het zeer pijnlijk en traumatisch is om er later erachter te komen wat er rond zijn adoptie heeft afgespeeld.

Anoniem_128 zaterdag 26 mei 2007 om 15:00

Celtic, ik denk dat iedereen het erover eens is dat er twee duidelijke uitersten zijn:

1) mensen die het kind persé niet willen en 't te vondeling leggen

2) mensen bij wie 't kind gestolen is en vervolgens verhandeld wordt

Maar daartussenin zitten dus ook mensen die het kind wel zouden willen, alleen die 't niet zouden kunnen betalen. Ikzelf vind 't onverteerbaar dat zulke kindjes dan naar 't buitenland worden meegenomen.

Waarom, als je zo'n kind wil helpen, niet geld sparen zodat 't kind naar school kan? Ik zag laatst op tv een Nederlands kinderloos stel, en die waren een jaar of 15 geleden op vakantie in Indonesie toen een Indonesisch stel een jonge baby had en die mee wilde geven aan hen, omdat de baby het in Nederland (materieel) beter zou hebben. Toen hebben de Nederlandse mensen besloten de financiele opvoeding voor hun rekening te nemen, ze gingen elk jaar op vakantie, schreven breiven, het meisje noemde hen 'papa Jan en mama Greet' ofzoiets en kwam nu voor 't eerst op vakantie in Nederland. Het Nederlandse stel had ook geld gespaard om het meisje, mocht ze dat willen tegen die tijd, in Nederland te laten studeren. Zoiets is toch veel meer in 't belang van 't kind?

Overigens denk ik dat het veel goedkoper is de pil gratis uit te delen, maar zoals FV al zei, dan heb je geen 'waar voor je geld'.

fashionvictim zaterdag 26 mei 2007 om 15:01

quote: fashionvictim reageerde

Celtic,

Maar wat vind je dan NU het beste voor het kind?

Ik denk dat je er niet aan ontkomt een algemene discussie over adoptie te voeren, want wat nu gezegd wordt is dat het geen fuck uitmaakt of jij een kind gedragen, gebaard, gevoed, gekoesterd en geliefd hebt, maar dat een kind sowieso beter af is in een rijker land dan bij jou als moeder.

Als Madeleine McCann over 3 jaar teruggevonden wordt bij een miljardairsgezin in de Verenigde Arabische Emiraten, is ze dan beter af dan bij haar ouders van wie ze gestolen is? Uiteraard was dit kind in eerste instantie ALTIJD beter afgeweest bij de bio-ouders... geen geld of wel geld.

In het geval van geldproblemen ben ik ook absoluut tegen interlandelijke adoptie. Ik ben voor adoptie in geval van: als het kind ongewensd is (al dan niet vanuit politieke druk (China)).

Ik denk dat het kind op dit moment beter af is bij de adoptie-ouders. Niet omdat ze een beter leven kunnen geven, meer geld hebben, betere vooruitzichten.

Ik heb het puur op de onthechting en hechting van het kind. Dat zal NU een traumatische ervaring voor hem zijn met alle gevolgen van dien. Hij heeft nu die veiligheid nodig.

Ik zal niet ontkennen dat het zeer pijnlijk en traumatisch is om er later erachter te komen wat er rond zijn adoptie heeft afgespeeld.

Luister lieve schat, die adoptie ouders hebben 8000 euro betaald vlak voor ze hem kregen omdat het bureau hen verteld heeft dat de deal anders niet doorging. Ik weet niet veel van adoptie, maar zelfs ik weet nog dat in het geval van een LEGALE adoptie je niet twee weken vantevoren ineens duizenden euros bij moet lappen "want anders krijg je dat kind niet".

Die mensen hebben dus willens en wetens meegewerkt aan een heel ernstig strafbaar feit, namelijk mensenhandel. En nu vind jij dat het in het belang van het slachtoffer van die mensenhandel is dat hij bij hen moet blijven? :o

Zelfs al zou je hem NIET terug naar India sturen, moet hij wat mij betreft sowieso weg bij die mensen. Want anders weet ik er nog wel een paar, ik wil ook graag een tweede kindje, dan jat ik er gewoon één. Of koop ik er één van iemand anders die het voor me jat.

Niet de biologische ouders zijn schuldig aan het trauma, maar die adoptie ouders. En die worden er nog voor beloond ook, als het aan jou ligt. Zum kotzen, sorry, ik heb er echt geen woorden voor.

Am Yisrael Chai!

Anoniem_17202 zaterdag 26 mei 2007 om 15:04

Ik vind dat dat jongetje zo snel mogelijk terug moet naar India waar hij hoort.

Er zijn inderdaad alleen maar verliezers. Vreselijk ook voor de adoptieouders.

Inderdaad, wat te doen met andere kinderen die zijn ontvoerd en over een aantal jaar weer worden gevonden? Hebben die dan ook nieuwe ouders? Accepteren we dat dan zomaar?

Hopelijk gaat dat jongetje zo snel mogelijk terug naar India.Wat leg je aan de biologische ouders uit als het jongetje wel hier blijft?

''Mensen, jammer dan, oke hij is ontvoerd, maar hij woont nu al zo lang in Nederland dat het beter is dat hij daar blijft?'. Als je zoiets goedkeurt, keur je dus indirect ontvoeringen goed.

Anoniem_128 zaterdag 26 mei 2007 om 15:05

Overigens wilden mensen mij ook eens adopteren (ja ik was zo'n schattige baby :D). In Griekenland, zij konden geen kinderen krijgen en dat ik, met mijn Griekse naam en voorkomen, daar in de middle of nowhere opeens in hun winkel kwam, móest een teken zijn. Mijn ouders zijn er dus niet op ingegaan, maar als kind heb ik echt vaak gedacht hoe 't zou zijn als ze er wel op waren in gegaan (niet dat daar ooit twijfel over is geweest hoor :D).

Anoniem_17202 zaterdag 26 mei 2007 om 15:07

quote: fashionvictim reageerde

Zelfs al zou je hem NIET terug naar India sturen, moet hij wat mij betreft sowieso weg bij die mensen. Want anders weet ik er nog wel een paar, ik wil ook graag een tweede kindje, dan jat ik er gewoon één. Of koop ik er één van iemand anders die het voor me jat.

Niet de biologische ouders zijn schuldig aan het trauma, maar die adoptie ouders. En die worden er nog voor beloond ook, als het aan jou ligt. Zum kotzen, sorry, ik heb er echt geen woorden voor. Waar lees je dat?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

India eist gestolen adoptiekind terug

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.