Actueel
alle pijlers
India eist gestolen adoptiekind terug
zaterdag 26 mei 2007 om 11:59
HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 15:46
Ja, ik snap je maar al te goed en daarom zeg ik ook dat er alleen maar verliezers zijn. Natuurlijk willen de ouders hun kind terug en natuurlijk zouden ze daar recht op hebben.
Maar is dit het verstandigste voor het kind? Daar heb ik dus mijn vraagtekens bij.
Als buitenstaander kan ik goed zeggen wat het beste is (vanuit mijn belevingswereld). Ik snap als je er middenin zit ... emotionele beweegredenen hebt en je je kind gewoon terug wilt.
zaterdag 26 mei 2007 om 15:46
Oké, stel dat dit naïeve adoptiefouders waren die teveel vertrouwen hebben gesteld in instanties en hen geen schuld treft in deze zaak.
Struisvogels zeg maar.
Dan nog. Ze weten er nu toch echt al drie maanden van maar ondernemen nog steeds niks. Het kind is nog steeds bij hen wat erop duidt dat ze het blijkbaar prima vinden dat zij een kind mogen houden wat illegaal verkregen is. Blijkbaar vinden ze het ook prima dat als een kind ontvoerd is het niet terug hoeft naar de rechtmatige biologische ouders. Ik snap niet dat Rahul nog steeds bij die mensen is en niet al terug is bij zijn ouders. Ongehoord.
Struisvogels zeg maar.
Dan nog. Ze weten er nu toch echt al drie maanden van maar ondernemen nog steeds niks. Het kind is nog steeds bij hen wat erop duidt dat ze het blijkbaar prima vinden dat zij een kind mogen houden wat illegaal verkregen is. Blijkbaar vinden ze het ook prima dat als een kind ontvoerd is het niet terug hoeft naar de rechtmatige biologische ouders. Ik snap niet dat Rahul nog steeds bij die mensen is en niet al terug is bij zijn ouders. Ongehoord.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 26 mei 2007 om 15:48
Dat denk ik ook absoluut FV.
Ik wil de ouders wel eens horen die nu zo hard beweren dat het jongetje in Nederland moet blijven als hun éigen kinderen worden ontvoerd. Kijken of ze dan nog zeggen dat hun kind in Japan/ China/ Australië of waar dan ook moet blijven omdat het beter zou zijn voor het kind.
Ik wil de ouders wel eens horen die nu zo hard beweren dat het jongetje in Nederland moet blijven als hun éigen kinderen worden ontvoerd. Kijken of ze dan nog zeggen dat hun kind in Japan/ China/ Australië of waar dan ook moet blijven omdat het beter zou zijn voor het kind.
zaterdag 26 mei 2007 om 15:48
Normaal is het zo dat als een kind ontvoerd wordt door vreemden en het wordt levend teruggevonden het toch echt teruggaat naar zijn of haar ouders. Dan zou dat in dit geval ook moeten gebeuren.
Dan vraagt ook niemand zich af of dat wel het beste is voor het kind.
Natuurlijk is dat het beste. Die ouders hebben niet vrijwillig afstand van hem gedaan. Ze hebben allerlei moeite gedaan hun kind weer te vinden. Het zou al terug moeten zijn.
Dan vraagt ook niemand zich af of dat wel het beste is voor het kind.
Natuurlijk is dat het beste. Die ouders hebben niet vrijwillig afstand van hem gedaan. Ze hebben allerlei moeite gedaan hun kind weer te vinden. Het zou al terug moeten zijn.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 26 mei 2007 om 15:50
Ik kan me ook absoluut niet voorstellen dat als je kind wordt ontvoerd, je weet niet waar het is en je weet niet of het nog leeft en dan op een dag hoor je waar je kind is en dat het nog leeft. Dan zou je het niet terug willen zeker. Dan zeg je doodleuk 'laat het maar daar, het is daar nu gewend'. Ja, daag, geloof ik niks van.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 26 mei 2007 om 15:56
Stel dat de adoptieouders het niet wisten en dachten dat de adoptie op de legale manier is verlopen, dan snap ik heel goed dat ze het jongetje niet kwijt willen. Zij zien het als hun kind en zullen er misschien ook alles aan doen om het kind in Nederland te houden. Maar dan ga ik er van uit dat ze niet wisten hè dat het kind is ontvoerd in India.
zaterdag 26 mei 2007 om 16:03
Het jongetje is overigens geen 6, maar 9. Hij was bijna 2 toen hij ontvoerd werd en is inmiddels 6 jaar hier bij die adoptie ouders.
En weet je waarom ik denk dat dat er wel degelijk aan ten grondslag ligt, al dan niet onbewust? Omdat niemand vindt dat je het kinderen niet aan mag doen om te gaan scheiden, bijvoorbeeld. Dan wordt een kind óók uit ijn vertrouwde leven weggerukt, maar dan zeggen we dat kinderen heus flexibel zijn en er echt wel aan wennen. Omdat niemand vindt dat je met een kind van 9 niet mag verhuizen. Dan wordt een kind óók uit zijn vertrouwde omgeving gerukt, maar wederom, daar heeft het maar aan te wennen. Omdat niemand vindt dat je met een kind niet zou mogen emigreren. En wederom: weggerukt uit vertrouwde omgeving, bladiebla.
Dat kind weet ten eerste ongetwijfeld dat hij geadopteerd is, want goh, pa en moe zijn blank en ik ben een klein hindoestaantje, rara hoe kan dat? Ten tweede is hij oud genoeg om dingen uitgelegd te krijgen en moeten die ouders hem sowieso ooit vertellen, als ze dat al niet gedaan hebben, waarom hij hier woont en niet in India. Ten derde blijkt uit vrijwel alle onderzoeken dat adoptie voor een kind traumatischer is dan opgroeien bij de eigen ouders. En dat brengt me gelijk op het vierde en belangrijkste punt: dat kind wordt niet uit zijn vertrouwde omgeving weggerukt om hem vervolgens in een kindertehuis te dumpen ( want dat hadden die ontvoerders al gedaan...), dat kind gaat NAAR HUIS. Naar zijn papa en mamma die al jaren hemel en aarde bewegen om hem terug te vinden. Naar zijn mamma uit wiens schoot hij geboren is en uit wiens borsten hij gedronken heeft.
Als dat al geen argument meer is, weet ik het echt niet meer, hoor.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 16:06
Ik zal dan wel een van de laatsten zijn die geen westers superioriteitsgevoel heeft.
Vaak zelfs het tegendeel. Maar dat is te ingewikkeld en een te lang verhaal om allemaal uit te leggen.
De mop is dat ze in Afrika vinden dat westerse ouders 'not very attached' zijn aan hun babies.
Vele discussies gevoerd, ik leg dan uit dat dat 'anders' is. En dat 'anders' vinden zij maar vreemd.
Vaak zelfs het tegendeel. Maar dat is te ingewikkeld en een te lang verhaal om allemaal uit te leggen.
De mop is dat ze in Afrika vinden dat westerse ouders 'not very attached' zijn aan hun babies.
Vele discussies gevoerd, ik leg dan uit dat dat 'anders' is. En dat 'anders' vinden zij maar vreemd.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 16:08
Maar ze weten het nu, en ze weten het nu al een aantal maanden. En sinds 2006 hadden ze op zijn minst vraagtekens moeten hebben, toen bureau MeiLing hen op de hoogte bracht van de aanklacht tegen het kindertehuis waar ze zelf dat kind hebben opgehaald. Waar ze zelf 8000 euro aan betaald hebben. Dat gaf ze de morele plicht om in ieder geval eens te onderzoeken of hún kind niet ook uit ontvoering verkregen was.
Wat geeft mensen die nota bene een kind KOPEN meer rechten dan de biologische ouders? Leg me dat dan eens uit allemaal?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 16:09
Negen jaar? Dan zal hij zeker ook zelf een mening hebben.
Verhuizing en echtscheiding en emigratie zijn kulargumenten, FV.
Dan zijn nog altijd de vertrouwde ouders aanwezig.
En kom nu niet met het verhaal dat sommige ouders hun kids na echtscheiding niet meer zien want dat zijn uitzonderingen.
Verhuizing en echtscheiding en emigratie zijn kulargumenten, FV.
Dan zijn nog altijd de vertrouwde ouders aanwezig.
En kom nu niet met het verhaal dat sommige ouders hun kids na echtscheiding niet meer zien want dat zijn uitzonderingen.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 16:09
Wat ik me nog afvraag, stel dat je je kind hebt teruggevonden en je weet dat het opgevoed wordt met toaal andere normen en waarden en overtuigingen als jij hebt. Dingen waar je niet achter kun staan, maar het is wel goed voor het kind. Immers, je kind wordt er niet door geschaad, lijdt er niet onder en is zelfs gelukkig. Wil je dan nog dat je kind bij zijn adoptieouders blijft omdat dat beter voor hem zou zijn? Ook al wordt het opgevoed op een manier waar jij totaal niet achter staat?
Ik zou dat niet willen. Misschien heb ik makkelijk praten, ik heb geen kinderen, maar ik moet er niet aan denken om mijn kinderen op te laten voeden door een ander terwijl ze ontvoerd zijn. Mijn kind hoort dan bij mij.
Ik zou dat niet willen. Misschien heb ik makkelijk praten, ik heb geen kinderen, maar ik moet er niet aan denken om mijn kinderen op te laten voeden door een ander terwijl ze ontvoerd zijn. Mijn kind hoort dan bij mij.
zaterdag 26 mei 2007 om 16:11
Het kind is nu dus 7,5 jaar oud begrijp ik?
(6 jaar geleden gekidnapt, toen het 1,5 jaar oud was).
Ik vind dat een kind altijd bij zijn/haar biologische ouders hoort, maar in dit geval denk ik niet dat dat het beste voor het kind is. Een kind van 7,5 jaar oud, helemaal Nederlands in doen en laten, terugsturen naar een voor hem totaal vreemde wereld zonder enig herkenningspunt en naar totaal wildvreemde mensen? Is dat het beste voor een kind van 7,5... Ik betwijfel het. Het neemt uiteraard niet weg dat het afschuwelijk is voor de biologische ouders, maar ik geloof niet dat je een kind zoiets aan moet doen. En daar gaat het hier om, om het kind.
(6 jaar geleden gekidnapt, toen het 1,5 jaar oud was).
Ik vind dat een kind altijd bij zijn/haar biologische ouders hoort, maar in dit geval denk ik niet dat dat het beste voor het kind is. Een kind van 7,5 jaar oud, helemaal Nederlands in doen en laten, terugsturen naar een voor hem totaal vreemde wereld zonder enig herkenningspunt en naar totaal wildvreemde mensen? Is dat het beste voor een kind van 7,5... Ik betwijfel het. Het neemt uiteraard niet weg dat het afschuwelijk is voor de biologische ouders, maar ik geloof niet dat je een kind zoiets aan moet doen. En daar gaat het hier om, om het kind.
zaterdag 26 mei 2007 om 16:11
Yasmijn, heel gek hoor, maar ik ga ervan uit dat een kind sneller went aan ZIJN BLOEDEIGEN MOEDER DIE HIJ GEKEND HEEFT, dan aan een nieuwe school. Daarom is het geen kulargument, als je vindt dat een kind prima kan wennen aan een nieuwe school, een nieuwe woonplaats, nieuwe adoptieouders, hoe kan je dan blijven beweren dat een kind een ongeloooflijk trauma oploopt als het terug komt bij zijn EIGEN MOEDER?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 16:16
"Als bekend is, en dat is het, dat het merendeel van de adoptie kinderen op zekere leeftijd op zoek gaat naar hun biologische wortels omdat zij in het dagelijks leven last hebben van het gebrek daaraan, kan je toch niet beweren dat het per definitie veel traumatischer is voor het kind om het te herenigen met zijn liefhebbende ouders, dan om het bewust die ouders te ontzeggen?"
Deze opmerking zette mij ontzettend aan het denken, en ik moet eerlijk zeggen dat ik dit ook een zeer moeilijke discussie vind. Zelf ben ik als baby van 9 maanden geadopteerd door Nederlandse ouders. Mijn Nederlandse moeder (vader is Moluks) heeft mij vrijwillig afgestaan, dus natuurlijk is mijn situatie absoluut niet vergelijkbaar.
Hoewel ik mijn adoptieouders als mijn echte ouders zie, heb ik inderdaad ook bovenstaand probleem ervaren, het willen vinden van mijn wortels, identiteitsproblemen in de puberteit etc.
Ik probeerde mij dan ook voor te stellen hoe het zou zijn als mijn Molukse familie mij op een dag op had proberen te eisen op 6-jarige leeftijd. En wat voor mijzelf de gevoelsmatige consequenties waren geweest, en hoe ik er nu bij had gezeten.
En ook ik moet concluderen dat ik voor mezelf geen "perfect antwoord" heb op de vraag wat voor dit jongetje het beste is. Voor mij is de bloedband niet heilig, maar ik weet wel dat voor de meeste adoptiefkinderen het kennen van de wortels van essentieel belang is voor de persoonlijke ontwikkeling.
Excuses als ik hier wat off-topic ga, ik wil hier ook zeker geen adoptietopic van maken. Ik vind dit een interessante discussie, en ben uiteindelijk ook zeer benieuwd hoe dit af gaat lopen.
Deze opmerking zette mij ontzettend aan het denken, en ik moet eerlijk zeggen dat ik dit ook een zeer moeilijke discussie vind. Zelf ben ik als baby van 9 maanden geadopteerd door Nederlandse ouders. Mijn Nederlandse moeder (vader is Moluks) heeft mij vrijwillig afgestaan, dus natuurlijk is mijn situatie absoluut niet vergelijkbaar.
Hoewel ik mijn adoptieouders als mijn echte ouders zie, heb ik inderdaad ook bovenstaand probleem ervaren, het willen vinden van mijn wortels, identiteitsproblemen in de puberteit etc.
Ik probeerde mij dan ook voor te stellen hoe het zou zijn als mijn Molukse familie mij op een dag op had proberen te eisen op 6-jarige leeftijd. En wat voor mijzelf de gevoelsmatige consequenties waren geweest, en hoe ik er nu bij had gezeten.
En ook ik moet concluderen dat ik voor mezelf geen "perfect antwoord" heb op de vraag wat voor dit jongetje het beste is. Voor mij is de bloedband niet heilig, maar ik weet wel dat voor de meeste adoptiefkinderen het kennen van de wortels van essentieel belang is voor de persoonlijke ontwikkeling.
Excuses als ik hier wat off-topic ga, ik wil hier ook zeker geen adoptietopic van maken. Ik vind dit een interessante discussie, en ben uiteindelijk ook zeer benieuwd hoe dit af gaat lopen.
zaterdag 26 mei 2007 om 16:20
Kijk jij nooit naar Spoorloos en dergelijke? Of heb je weleens wat gelezen over adoptiekinderen? Het merendeel van hen gaat vrijwillig op zoek naar hun biologische ouders omdat ze aangeven altijd een deel van hun identiteit te missen. Vaak zeggen ze ook direct herkenning te voelen als ze - vaak niet maar 6 jaar later, maar zelfs vele decennia later- weer in het land van herkomst zijn.
Mijn vader is niet in Nederland geboren en is als baby met zijn ouders terug naar Nederland gekomen. Hij heeft ontdekt waar hij precies geboren was omdat hij in een tv reportage een gebouw zag dat hij herkende. Bij mijn opa en oma nagevraagd, foto's van dat gebouw opgevraagd enzo, wat bleek: dat gebouw was vroeger het ziekenhuis waarin hij geboren is en waar hij als baby in gelegen heeft omdat hij ziek was. Mijn vader was toen een jaar of 45 denk ik, wij hebben hem jaren later nog een vakantie daarnaartoe gegeven omdat hij toen zo benieuwd werd naar waar hij eigenlijk geboren was. Dus sorry, ik geloof echt niet in dat wildvreemde.
Jij hebt zelf toch ook kinderen?
Ik geloof er geen bal van dat mijn zoon mij niet meer herkennen zou als hij toen hij 20 maanden was bij mij was weggehaald. En ik vind het ook opvallend dat men dat nu wel beweert. Op dit forum vindt het merendeel van de vrouwen al dat je niet eens zou mogen werken omdat het zielig voor je kind is dat het een paar uur van je gescheiden wordt, en vindt men dat de babytijd de belangrijkste tijd in de ontwikkeling is, maar als een dreumes bij zijn moeder GEJAT wordt, dan is ze ineens een wildvreemde voor hem?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 16:24
Ik denk niet dat je in deze discussie dit Indiaase jongetje en de situatie van Madeleine met elkaar moet vergelijken. Als Madeleine over 4,5 jaar teruggevonden wordt bij die Saoudiarabische miljonair, dan kan je wel stellen dat dat een ordinaire boevenstreek is van die man. Want de hele wereld wist hiervan, dus "adopteer" je dat kind niet, maar breng je haar terug, ook al heb je nog zo´n grote kinderwens.
Het verhaal van dit jongetje is net zo erg voor de biologische ouders, maar de adoptiefouders zijn geen vergelijkbare boeven als in bovenstaand verhaal. Naief geweest misschien, maar als je dolgraag een kind wilt steek je maar al te graag je kop in het zand.
Dus de opmerking van: "maar als Maddie teruggevonden wordt, moet ze dan ook maar blijven?", gaat niet op in vergelijking met geval van het jongetje. De gevoelens van de adoptiefouders spelen wel degelijk een rol in het geheel, itt het geval van die fictieve miljonair.
Doet niet af van het feit dat het belang van het kind voorop staat. Ik weet niet wat wijsheid is hoor, terug of blijven? Mijn gevoel zegt hier even niks over...
Het verhaal van dit jongetje is net zo erg voor de biologische ouders, maar de adoptiefouders zijn geen vergelijkbare boeven als in bovenstaand verhaal. Naief geweest misschien, maar als je dolgraag een kind wilt steek je maar al te graag je kop in het zand.
Dus de opmerking van: "maar als Maddie teruggevonden wordt, moet ze dan ook maar blijven?", gaat niet op in vergelijking met geval van het jongetje. De gevoelens van de adoptiefouders spelen wel degelijk een rol in het geheel, itt het geval van die fictieve miljonair.
Doet niet af van het feit dat het belang van het kind voorop staat. Ik weet niet wat wijsheid is hoor, terug of blijven? Mijn gevoel zegt hier even niks over...
