Actueel
alle pijlers
India eist gestolen adoptiekind terug
zaterdag 26 mei 2007 om 11:59
HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 16:59
zaterdag 26 mei 2007 om 17:01
Ik kan me the worst scenario van de ouders wel voorstellen, stel:
Ze gaan met zoon naar India, daar worden zijn gearresteerd en het kind wordt hun in één klap afgenomen. Dat denken ze wellicht. Zou ik wel doen.
Langzaam leren kennen is het beste, heel langzaam, en dan laat die jongen zelf maar eens zeggen wat ie ervan vindt.
Hij staat centraal in dit verhaal en de 4 ouders moeten zichzelf niet voorop zetten, maar het kind.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 17:02
Naam is gefingeerd, ouders zijn niet in beeld geweest en er is geen beeldmateriaal van de jongen in kwestie getoond. Zelfs de naam van de biologische ouders is gefingeerd in alle artikelen en in de reportage. Aangezien 9 jaar volgens mij over het algemeen te jong is om tot in detail de heel adoptie besproken te hebben, weet het kind naar ik aanneem dus niet dat het om hem gaat. De ouders hebben ook expliciet gevraagd het kind en henzelf buiten de media te laten.
En dat maakt mij persoonlijk eigenlijk nog kwader. Dat kind is gewoon ontvoerd, gejat uit zijn bedje. Alsof iemand ooit de privacy van de ontvoerders van Madeleine McCann zou respecteren, nu heel Europa naar dat kind op zoek is. Maar nee, Hirsch Ballin zegt slechts "we moeten een onderzoek gaan instellen en wellicht kan Nederland samenwerken met de Indiase autoriteiten". The bloody cheek!
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 17:02
Misschien niet. Ik denk 't wel, ik denk dat dat slechts realistisch is, en dan zie je het altijd als pleegouder zijn en niet als 'de echte ouder'. Ik zou er alleen aan beginnen als ik contact kon houden met de familie aldaar (en dat heb ik ook weleens gehoord hoor, in dat geval ging 't over een jongetje uit Haïti waarvan de ouders dacht dat 't beter zou zijn voor hem op te groeien in een ander land, in dit geval Nederland, en het kind had gewoon nog contact met zijn echte ouders).
Zo'n band vormt zich toch wel, als iemand altijd bij jou in het gezin woont waarin hij meedraait als gezinslid, als jouw kind, dan krijg je toch wel een bepaalde band, die van ouder-kind. Wil niet zeggen dat 't kind het dan niet met een andere ouder ook heeft, zij 't waarschijnlijk op een andere manier.
zaterdag 26 mei 2007 om 17:07
Ik vind net als Margaretha dat het belang van het kind niet het zwaarstwegend is. Voor mij is het allerbelangrijkst dat dit kind het slachtoffer is van mensenhandel en dat mensenhandel NOOIT gedoogd zou mogen worden. En ik vind het eigenlijk dieptriest dat zoveel reacties daar zo makkelijk overheen stappen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 17:07
Margaretha, dan kun je volgens mij inderdaad beter pleegouder worden. Dan is het kind niet ' van jou', maar voed je het op tijdelijk. Als je adoptieouder bent, mag je ervan uit gaan dat het kind ook ''van jou'' blijft. Niet dat er over een paar jar een biologische ouder komt die spijt heeft en haar kind terug wil. Bij adoptie wordt het jouw kind, volgens mij is dat wettelijk ook zo bepaald. Daarom vind ik dit ook zo vreselijk. Vreselijk voor de adoptieouders ( als het legaal is gebeurd), maar nog erger voor de biologische ouders.
Een nachtmerrie dit.
Een nachtmerrie dit.
zaterdag 26 mei 2007 om 17:08
Ik snap wel dat ze hem niet kwijt willen, gevoelsmatig maar verstandelijk moeten ze toch snappen dat hij in de eerste plaats nooit bij hen terecht was gekomen als hij niet was ontvoerd. Ze hebben hem onrechtmatig verkregen, of ze dat nu wisten of niet dus mogen ze hem niet bij zich houden. Dat besef zouden ze toch wel moeten hebben. Ze weten het nu drie maanden maar ze leven 'vrolijk' met hem verder. Alsof er niet in India een verdrietige moeder is.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 26 mei 2007 om 17:09
zaterdag 26 mei 2007 om 17:09
Ik wel, in ieder geval van rond die leeftijd. En mijn zoon heeft het ook nog over dingen ( naar de dierentuin gaan en naar het strand gaan met bepaalde mensen) die in de zomer en herfst vóór hij twee werd plaatsvonden.
Ineens je ouders kwijt zijn lijkt me iets wat meer impact maakt dan de dierentuin, eigenlijk.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 17:17
quote: Branwen76 reageerde
Herinner jij je dingen van toen je anderhalf jaar oud was?
Ik herinner mij een keer dat mijn vader me uit bad had gehaald en naar mijn kamer tilde, half rennend dat was een grappig spelletje, en mij daarna op bed 'gooide' (dikke pret) en ik vervolgens meteen met mijn benen en billen omhoog ging om de luier eronder te schuiven. Hoe oud ik was, geen idee? Hier zijn geen foto's oid van, dus daar ligt 't niet aan. Ik heb ook een andere herinnering maar omdat daar ook foto's van zijn kan ik niet zeggen of het een herinnering is, of een verhaal verteld (door foto's) wat ik herinner.
Verder blijkt dat je in het eerste jaar erg hecht, en dat eerste jaar heeft hij bij zijn biologische ouders doorgebracht dus waarschijnlijk heeft hij wel veel onbewuste herinneringen, wat zal maken dat hij zich daar meer thuisvoelt dan wanneer hij naar een willekeurige familie in Lima wordt gestuurd. Zal eens kijken of ik daar wat over kan vinden.
Herinner jij je dingen van toen je anderhalf jaar oud was?
Ik herinner mij een keer dat mijn vader me uit bad had gehaald en naar mijn kamer tilde, half rennend dat was een grappig spelletje, en mij daarna op bed 'gooide' (dikke pret) en ik vervolgens meteen met mijn benen en billen omhoog ging om de luier eronder te schuiven. Hoe oud ik was, geen idee? Hier zijn geen foto's oid van, dus daar ligt 't niet aan. Ik heb ook een andere herinnering maar omdat daar ook foto's van zijn kan ik niet zeggen of het een herinnering is, of een verhaal verteld (door foto's) wat ik herinner.
Verder blijkt dat je in het eerste jaar erg hecht, en dat eerste jaar heeft hij bij zijn biologische ouders doorgebracht dus waarschijnlijk heeft hij wel veel onbewuste herinneringen, wat zal maken dat hij zich daar meer thuisvoelt dan wanneer hij naar een willekeurige familie in Lima wordt gestuurd. Zal eens kijken of ik daar wat over kan vinden.
zaterdag 26 mei 2007 om 17:23
Jij gaat er nu vanuit dat ik en anderen hier niet tegen mensenhandel zouden zijn. Uiteraard moet dat nooit gedoogd worden. Daarbij ben ik helemaal niet zo'n fan van adoptie, omdat ik denk dat een kind idd het beste bij zijn eigen familie kan opgroeien. In dit geval ís het kind echter al halverwege zijn kindertijd, waardoor het kind al compleet gehecht en gewend is in een andere familie en het zich hier compleet van bewust is en dat ook later als volwassene zou zijn.
De discussie is hiet of het kind wel of niet terug moet. M.i. moet er wél gekeken worden naar wat het beste voor het kind is, en niet wat het beste is voor de (adoptief)ouders.
zaterdag 26 mei 2007 om 17:26
Maar waarom vind je het belang van het kind dan zo veel belangrijker dan dat van de ouders Branwen? Waarom moet er dan vooral gekeken worden naar het belang van het kind en niet naar het belang van de ouders? Dat snap ik niet helemaal. Ik vind het belang van de ouders namelijk net zo belangrijk als dat van het kind.
zaterdag 26 mei 2007 om 17:33
Ongeacht of hij zich dingen wel of niet herinnert (zei niet iemand hier dat de jongen trouwens nog van niks weet, ook niet van de adoptie? - dan vraag ik me af of hij uberhaupt wel herinneringen heeft), blijft het feit dat de jongen híer gewend is en hij logischerwijs compleet gehecht zal zijn aan zijn adoptiefouders. Ik vind het eigenlijk hartverscheurend om hem dat te ontnemen. En ja, dan kun je zeggen dat dat ook gebeurd is toen hij 1,5 was, maar het gaat nu om het nu. Aan die kidnapping van 1999 kun je niets meer veranderen. Nu kan er nog wel bepaald worden of de jongen nogmaals zoiets door zou moeten maken. En dan er compleet bewust van te zijn.
zaterdag 26 mei 2007 om 17:35
Eens.
FV, je stelt het veel te zwart-wit. Niemand hier met zijn volle verstand is voor mensenhandel. Allemaal geven we aan dat dit een vreselijk dubbel drama is. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat de ouders daar willens en wetens aan hebben meegewerkt.
Zij gingen in zee met wat ze dachten dat een betrouwbare adoptieorganisatie was.
Shining, belang van kind gaat altijd voor het belang van volwassenen. Dat kan elke moeder je hier vertellen. Ik ga door het vuur voor mijn kinderen en zet mijn eigen belangen daarvoor ruim opzij.
Daarom ben ik nu ook in NL en niet in Kenia.
Kort gezegd.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 17:36
Ik ben geadopteerd, en had moord en brand geschreeuwd als ze mij op 9-jarige leeftijd bij mijn adoptiefouders hadden weggehaald en naar een ander land, andere ouders, andere school, andere familie hadden gebracht. Mooi dat ik echt geen enkele herinnering heb of had aan mijn biologische moeder noch van toen ik anderhalf was. Dat jij die wel hebt, FV, wil nog niet zeggen dat dat normaal is. Ik vind het ontzettend zielig voor de biologische ouders, maar dit moet je dat kind niet nog eens aandoen. Laat hem blijven waar hij is en verzorg bezoekrecht voor de ouders in India.
Afschuwelijk, het zou je maar gebeuren.
Afschuwelijk, het zou je maar gebeuren.
zaterdag 26 mei 2007 om 17:38
Hartverscheurend is z'n paspoort innemen, hem op 't vliegtuig naar Mombay zetten en zeggen 'succes jongen, de ballen'. En dat hij daar aankomt, de taal niet spreekt, zijn familie niet kent, de gebruiken, etc. Dat is hartverscheurend, mee eens.
Maar zo hoeft 't toch niet te gaan? Het kind kan toch geleidelijk wennen aan de biologische ouders, de taal leren, de adoptiefouders kunnen mee naar India om daar nog als houvast te zijn, hij kan op vakantie naar India, op vakantie naar Nederland, adoptiefouders kunnen misschien bijdragen in de kosten in India zodat bepaalde materiele dingen waar 't kind al aan gewend is door kunnen blijven gaan (niet dat hij nu opeens in een sweatshop terecht komt ofzo), ze kunnen een computer met camera aanschaffen zodat het kind zowel in Nederland als in India contact kan blijven houden met zijn andere ouders, etc. etc. etc. Er is zoveel mogelijk om dat gemakkelijker te maken.
Dit hoor je ook allemaal niet wanneer ouders besluiten naar 't buitenland te verhuizen, of wanneer ze bijvoorbeeld besluiten hun kind naar een kostschool al dan niet in 't buitenland te sturen. Waarom nu wel? Er zijn toch mogelijkheden te over om de overgang zo gladjes mogelijk te maken?
