Actueel
alle pijlers
India eist gestolen adoptiekind terug
zaterdag 26 mei 2007 om 11:59
HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 18:01
pfff kom ik over als een idioot ofzo dat je me behandelt alsof ik er één ben?
Het gaat uiteraard niet om namen onthouden of vaste herinneringen, het gaat erom dat wanneer je in je eerste levensjaar goede hechting hebt met je moeder en in het bijzonder je biologische moeder, dit verder ontwikkeling ten goede komt. Dus dat daar de kiem gelegd wordt. Een kind dat geen gevoel van veiligheid heeft gekend bijvoorbeeld in zijn eerste levensjaar, kan daar later problemen van ondervinden. Helemaal zonder bewuste herinneringen. Bij de groep die dit heeft gemist in 't eerste levensjaar komen later vaker problemen, emotioneel, maar zij komen bv. ook vaker in aanraking met criminaliteit. Google maar eens.
Laatst las ik trouwens ook een interessant artikel dat dit onderschreef, en de testgroep waren hier kinderen die geboren waren tijdens de oorlog, en deze hadden ook geen bewuste herinneringen aan de oorlog! Dus eens een keer niet kinderen die in een weeshuis het eerste jaar hebben doorgebracht of bij verslaafde ouders oid. http://www.nieuws.leidenuniv.
nl/index.php3?m=&c=1556
http://www.leidenuniv.nl/
mare/2007/30/0101.html
Wat blijkt? ‘Vooral de jongste overlevenden, geboren tussen 1941 en 1944, ondervinden op latere leeftijd de nadelige gevolgen van hun jeugdontberingen. Deze groep heeft de veilige en beschermende vooroorlogse omgeving gemist. Kinderen kwamen ter wereld in gezinnen die totaal ontwricht waren door de terreur van het nazi-regime. Zij ervoeren tijdens de eerste levensjaren niet de veiligheid en de geborgenheid die zo belangrijk zijn voor een gezonde ontwikkeling.’
Dat impliceert dus dat een kind dat in de eerste jaren wel een veilige en beschermde omgeving had, later beter door traumatische ervaringen heenkomt. Als we dat doortrekken is 't voor 't kind dus minder 'erg' op 9-jarige leeftijd terug naar huis te gaan, dan op 1,5 jarige leeftijd daar vandaan meegenomen te worden.
Je hebt het over gevoelens van veiligheid. Dat is wat anders dan hechting.
Trouwens, ik zal niet ontkennen dat er hechting tussen moeder en kind plaatsvindt in het eerste levensjaar. Echter, er vindt ook een boel hechting plaats als het kind ouder is. In dit specifieke geval, in bijna álle adoptiegevallen waar het kind al 9 jaar oud is trouwens, heeft het kind minimaal 7 jaar gehad om te hechten aan zijn adoptiefouders inclusief omgeving. Dat is veel meer dan de anderhalf die hij bij zijn ouders in INdia was.
Ik vind dat jullie de biologische band in zijn algemeenheid enórm overschatten, that's all.
Het gaat uiteraard niet om namen onthouden of vaste herinneringen, het gaat erom dat wanneer je in je eerste levensjaar goede hechting hebt met je moeder en in het bijzonder je biologische moeder, dit verder ontwikkeling ten goede komt. Dus dat daar de kiem gelegd wordt. Een kind dat geen gevoel van veiligheid heeft gekend bijvoorbeeld in zijn eerste levensjaar, kan daar later problemen van ondervinden. Helemaal zonder bewuste herinneringen. Bij de groep die dit heeft gemist in 't eerste levensjaar komen later vaker problemen, emotioneel, maar zij komen bv. ook vaker in aanraking met criminaliteit. Google maar eens.
Laatst las ik trouwens ook een interessant artikel dat dit onderschreef, en de testgroep waren hier kinderen die geboren waren tijdens de oorlog, en deze hadden ook geen bewuste herinneringen aan de oorlog! Dus eens een keer niet kinderen die in een weeshuis het eerste jaar hebben doorgebracht of bij verslaafde ouders oid. http://www.nieuws.leidenuniv.
nl/index.php3?m=&c=1556
http://www.leidenuniv.nl/
mare/2007/30/0101.html
Wat blijkt? ‘Vooral de jongste overlevenden, geboren tussen 1941 en 1944, ondervinden op latere leeftijd de nadelige gevolgen van hun jeugdontberingen. Deze groep heeft de veilige en beschermende vooroorlogse omgeving gemist. Kinderen kwamen ter wereld in gezinnen die totaal ontwricht waren door de terreur van het nazi-regime. Zij ervoeren tijdens de eerste levensjaren niet de veiligheid en de geborgenheid die zo belangrijk zijn voor een gezonde ontwikkeling.’
Dat impliceert dus dat een kind dat in de eerste jaren wel een veilige en beschermde omgeving had, later beter door traumatische ervaringen heenkomt. Als we dat doortrekken is 't voor 't kind dus minder 'erg' op 9-jarige leeftijd terug naar huis te gaan, dan op 1,5 jarige leeftijd daar vandaan meegenomen te worden.
Je hebt het over gevoelens van veiligheid. Dat is wat anders dan hechting.
Trouwens, ik zal niet ontkennen dat er hechting tussen moeder en kind plaatsvindt in het eerste levensjaar. Echter, er vindt ook een boel hechting plaats als het kind ouder is. In dit specifieke geval, in bijna álle adoptiegevallen waar het kind al 9 jaar oud is trouwens, heeft het kind minimaal 7 jaar gehad om te hechten aan zijn adoptiefouders inclusief omgeving. Dat is veel meer dan de anderhalf die hij bij zijn ouders in INdia was.
Ik vind dat jullie de biologische band in zijn algemeenheid enórm overschatten, that's all.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:03
'Het moge duidelijk zijn dat deze hele geschiedenis en de uitzending van
EO´s Netwerk grote impact heeft op het kind in kwestie en zijn
Nederlandse familie. Zij zijn in eerste instantie het slachtoffer van
deze geschiedenis.'
Een stukje uit de brief van Meiling
Erg jammer dat de biologische ouders niet gekend worden als zijnde ook slachtoffers.
EO´s Netwerk grote impact heeft op het kind in kwestie en zijn
Nederlandse familie. Zij zijn in eerste instantie het slachtoffer van
deze geschiedenis.'
Een stukje uit de brief van Meiling
Erg jammer dat de biologische ouders niet gekend worden als zijnde ook slachtoffers.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 26 mei 2007 om 18:03
Oh oke ik dacht dat al zeker was dat het jongetje inderdaad het ontvoerde kind was. Mocht er uit het onderzoek blijken dat het inderdaad het kind is, dan vind ik dat het zo snel mogelijk op de hoogte moet worden gebracht.
Het zou toch vreselijk zijn als hij vananderen hoort dat hij misschien wel het kind is waarover in de media zoveel wiordt gesproken.
Als dat nu al niet gebeurt. Oké, hoeveel gezinnen zijn er met negenjarige geadopteerde jongens uit India, maar toch.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:06
Een kindje dat hier geboren is, maar uit ouders die een asielaanvraag hebben lopen, hier opgegroeid is, Nederlandse taal en cultuur kent, en nu 'terug' moet naar een land waar hij nooit geweest is. Dat gebeurt dus.
Dan lees je hier op 't forum toch heel wat minder
Een 9 jarig jongetje wegrukken uit zijn omgeving om bij volkomen vreemden te wonen in een totaal andere omgeving.
Wat zeggen we tegen de rest van groep 5? Hoe vatten die dat op? "kinderen, Jantje gaat naar andere ouders in een vreemd ver land".
Trauma's alom!
Ik stel me zo voor dat mijn kind in die klas zit. Hoe moet je dat verklaren, aanpakken? Nachtmerrie!
Want dan zegt men 'ja hadden die ouders maar geen kinderen moeten krijgen, hadden die ouders maar niet weg moeten gaan uit hun land'. Dan gaat 't belang van 't kind opeens niet voorop, want vol is vol. Dus dan is het wel geoorloofd zo'n negen jarig jongetje weg te rukken uit zijn omgeving en te dumpen in een totaal andere omgeving, vaak zo uit de klas. Dan boeit 't niet wat er tegen de rest van groep vijf wordt gezegd, en trauma's, joh, niet overdrijven hoor.
Dat zijn dán de reacties. Maar nu 't kind nota bene ontvoerd is, krijg je dit.
Ik kon 't niet laten dat toch even te noemen. Niet alleen of hoofdzakelijk bij jou ofzo hoor, gewoon de algemene tendens op 't forum.
Dan lees je hier op 't forum toch heel wat minder
Een 9 jarig jongetje wegrukken uit zijn omgeving om bij volkomen vreemden te wonen in een totaal andere omgeving.
Wat zeggen we tegen de rest van groep 5? Hoe vatten die dat op? "kinderen, Jantje gaat naar andere ouders in een vreemd ver land".
Trauma's alom!
Ik stel me zo voor dat mijn kind in die klas zit. Hoe moet je dat verklaren, aanpakken? Nachtmerrie!
Want dan zegt men 'ja hadden die ouders maar geen kinderen moeten krijgen, hadden die ouders maar niet weg moeten gaan uit hun land'. Dan gaat 't belang van 't kind opeens niet voorop, want vol is vol. Dus dan is het wel geoorloofd zo'n negen jarig jongetje weg te rukken uit zijn omgeving en te dumpen in een totaal andere omgeving, vaak zo uit de klas. Dan boeit 't niet wat er tegen de rest van groep vijf wordt gezegd, en trauma's, joh, niet overdrijven hoor.
Dat zijn dán de reacties. Maar nu 't kind nota bene ontvoerd is, krijg je dit.
Ik kon 't niet laten dat toch even te noemen. Niet alleen of hoofdzakelijk bij jou ofzo hoor, gewoon de algemene tendens op 't forum.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:09
Natuurlijk is dat heel schrijnend, Marga, maar ik denk niet dat je dat kunt vergelijken met een zaak als deze.
Als asielzoekers worden uitgezet met hun kinderen, dan hebben die kinderen altijd hun ouders die ze kennen en vertrouwd zijn nog.
Als asielzoekers worden uitgezet met hun kinderen, dan hebben die kinderen altijd hun ouders die ze kennen en vertrouwd zijn nog.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:10
Okee, ik wil 'm niet overschatten. Maar ik wil ook niet net doen of hij er niet is en zeggen dat de ouders 'volslagen vreemden' zijn, dat is volgens mij niet.
Hij is zes jaar bij zijn adoptiefouders geweest dus heeft daar zéker een band mee opgebouwd, ik hoop ook dat adoptief en biologische ouders een beetje tot overeenstemming kunnen komen, en dat hij niet nu opeens het contact met adoptieouders verliest.
Maar aan de andere kant, het blijft natuurlijk een misdrijf!!!!!! Laten we dat niet vergeten! Natasja Hupscher had ook een band opgebouwd met haar ontvoerder, logisch. Nou zijn deze ouders geen ontvoerders natuurlijk, maar ik wil maar zeggen, zo'n band die hij nu heeft opgebouwd is ook niet alleszeggend vind ik. Ik vind 't in elk geval geen reden genoeg om 'm dan maar niet terug te brengen naar de biologische ouders.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:12
Okee, maar de trauma's alom in groep vijf blijven staan denk ik.
Daarnaast was in 't geval van 't Congolese meisje dat Nederlandse pleeg / adoptieouders had en teruggestuurd zou worden, op haar zevende, in d'r uppie, enkeltje Congo ook geen sprake van ouders die ze kende of vertrouwd waren. Nu hou ik erover op, ik wil er ook niemand mee aanvallen, maar vind 't toch jammer dat dit blijkbaar 'erger' is.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:13
Jaha, ik ben érg gehecht aan de dames van het kindertehuis waar ik een flink deel van mijn eerste levensjaar heb doorgebracht :?
....
Hoe heetten ze ook alweer... Euh..
Exactement! Ik zat 9 maanden in een kindertehuis, dus wellicht wat korter dan jij. Daar werd in ploegen gewerkt, dus niet eens iedere dag dezelfde verzorgster.
Maar degenen bij aan wie ik het meest gehecht ben en bij wie ik mij veilig voel zijn mijn adoptiefoudes, die ik overigens alleen hier voor het gemak zo noem, maar voelen als mijn echte ouders.Zelfs in mijn dromen waren zij altijd degenen die mij kwamen redden (lief he:D).
Dus het ontbreken van een vaste verzorger in die eerste jaren hoeft absoluut geen schade op te leveren. Ja, ik was wel een puber from hell, maar dat komt ook in gezinnen met biologische kinderen voor, en ik ben uiteindelijk goed opgedroogd.
En wat de bloedband betreft, ik heb mijn biologische moeder jaren geleden ontmoet, leuke vrouw, maar ik had er totaal geen binding mee. Was wel blij met alle informatie over mijn roots, maar voor de rest heb ik zelf de hand gehad in mijn levensgeluk.
Maar ik geef toe, ik ben geen moeder, en kan me om die reden moeilijk inleven in het allesoverheersende moedergevoel naar je kind toe. Ik vind in ieder geval zeker niet dat de rechten van de biologische ouders het zwaarst tellen.
En als ik er dieper over nadenk, had ik waarschijnlijk op mijn 9e ook het huis afgebroken als ze me op waren komen halen.
....
Hoe heetten ze ook alweer... Euh..
Exactement! Ik zat 9 maanden in een kindertehuis, dus wellicht wat korter dan jij. Daar werd in ploegen gewerkt, dus niet eens iedere dag dezelfde verzorgster.
Maar degenen bij aan wie ik het meest gehecht ben en bij wie ik mij veilig voel zijn mijn adoptiefoudes, die ik overigens alleen hier voor het gemak zo noem, maar voelen als mijn echte ouders.Zelfs in mijn dromen waren zij altijd degenen die mij kwamen redden (lief he:D).
Dus het ontbreken van een vaste verzorger in die eerste jaren hoeft absoluut geen schade op te leveren. Ja, ik was wel een puber from hell, maar dat komt ook in gezinnen met biologische kinderen voor, en ik ben uiteindelijk goed opgedroogd.
En wat de bloedband betreft, ik heb mijn biologische moeder jaren geleden ontmoet, leuke vrouw, maar ik had er totaal geen binding mee. Was wel blij met alle informatie over mijn roots, maar voor de rest heb ik zelf de hand gehad in mijn levensgeluk.
Maar ik geef toe, ik ben geen moeder, en kan me om die reden moeilijk inleven in het allesoverheersende moedergevoel naar je kind toe. Ik vind in ieder geval zeker niet dat de rechten van de biologische ouders het zwaarst tellen.
En als ik er dieper over nadenk, had ik waarschijnlijk op mijn 9e ook het huis afgebroken als ze me op waren komen halen.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:13
quote: Margaretha2 reageerde
Want dan zegt men 'ja hadden die ouders maar geen kinderen moeten krijgen, hadden die ouders maar niet weg moeten gaan uit hun land'. Dan gaat 't belang van 't kind opeens niet voorop, want vol is vol. Dus dan is het wel geoorloofd zo'n negen jarig jongetje weg te rukken uit zijn omgeving en te dumpen in een totaal andere omgeving, vaak zo uit de klas. Dan boeit 't niet wat er tegen de rest van groep vijf wordt gezegd, en trauma's, joh, niet overdrijven hoor.
Dat zijn dán de reacties. Maar nu 't kind nota bene ontvoerd is, krijg je dit.
Nu ga je ons dingen in de mond proberen te leggen.
Het is net zo erg voor zo'n kind om uit zijn omgeving te worden weggehaald, met wel het verschil dat het met zijn eigen ouders mee gaat en niet bij een vreemd gezin wordt gedropt. Saillant detail, lijkt mij.
Want dan zegt men 'ja hadden die ouders maar geen kinderen moeten krijgen, hadden die ouders maar niet weg moeten gaan uit hun land'. Dan gaat 't belang van 't kind opeens niet voorop, want vol is vol. Dus dan is het wel geoorloofd zo'n negen jarig jongetje weg te rukken uit zijn omgeving en te dumpen in een totaal andere omgeving, vaak zo uit de klas. Dan boeit 't niet wat er tegen de rest van groep vijf wordt gezegd, en trauma's, joh, niet overdrijven hoor.
Dat zijn dán de reacties. Maar nu 't kind nota bene ontvoerd is, krijg je dit.
Nu ga je ons dingen in de mond proberen te leggen.
Het is net zo erg voor zo'n kind om uit zijn omgeving te worden weggehaald, met wel het verschil dat het met zijn eigen ouders mee gaat en niet bij een vreemd gezin wordt gedropt. Saillant detail, lijkt mij.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:15
Branwen, ik spreek jou niet aan en je hoeft je ook niet aangesproken te voelen. Ik weet echt niet meer wie wat precies zegt in zulke discussies. Het valt me alleen op (en zoals al eerder gezegd, het is dus niet altijd zo dat de ouders meegaan, en de trauma's in groep vijf lijken mij precies dezelfde), en ik wilde het even noemen, het is misschien iets om over na te denken. Als jij je er niet in herkent, prima, het was ook niet speciaal naar jou toe bedoeld. Het viel me gewoon op, in het algemeen.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:16
Als ik de feiten goed heb, is ie 7 en een half jaar bij zijn adoptieouders geweest.
Hij weet niet anders! :? En hij is 9! Zo'n kind kun je toch niet zo wegsturen naar vreemde mensen aan de andere kant van de wereld! En nou is hij dan het slachtoffer van kinderrroof, maar dat hebben zijn ouders vast niet geweten, die dachten dat ie zo uit een kindertehuis kwam.
Dat ie zijn biologische ouders moet leren kennen, ok. Maar verder moet het niet gaan!
Sjee, ik zie het al voor me, gadverdamme!
Gedwongen naar vreemde mensen, in een vreemd land, zo'n manneke! ;(
Hij moet er zelf ook wat over te zeggen hebben, als ie eenmaal zijn biologische ouders kent. Sjemig, kinderen van negen zijn al heel wijs!
Ik raak van slag van een onderwerp als dit.
Ga een flinke bel wijn inschenken.
Hij weet niet anders! :? En hij is 9! Zo'n kind kun je toch niet zo wegsturen naar vreemde mensen aan de andere kant van de wereld! En nou is hij dan het slachtoffer van kinderrroof, maar dat hebben zijn ouders vast niet geweten, die dachten dat ie zo uit een kindertehuis kwam.
Dat ie zijn biologische ouders moet leren kennen, ok. Maar verder moet het niet gaan!
Sjee, ik zie het al voor me, gadverdamme!
Gedwongen naar vreemde mensen, in een vreemd land, zo'n manneke! ;(
Hij moet er zelf ook wat over te zeggen hebben, als ie eenmaal zijn biologische ouders kent. Sjemig, kinderen van negen zijn al heel wijs!
Ik raak van slag van een onderwerp als dit.
Ga een flinke bel wijn inschenken.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:18
Xaloy, het is geen argument, het is iets wat me opvalt.
Ik vind in deze discussie juist dat het kind terug zou moeten naar de biologische ouders, dus waarom zou ik dat als argument aandragen? Het valt me gewoon op dat hier op een andere manier wordt gereageerd, dat trauma's niet alleen van het kind, maar ook van groep vijf, hier opeens wél een argument zijn, terwijl het dat in andere situaties, in algemene tendens hier op 't forum, niet zo is.
Ik vind in deze discussie juist dat het kind terug zou moeten naar de biologische ouders, dus waarom zou ik dat als argument aandragen? Het valt me gewoon op dat hier op een andere manier wordt gereageerd, dat trauma's niet alleen van het kind, maar ook van groep vijf, hier opeens wél een argument zijn, terwijl het dat in andere situaties, in algemene tendens hier op 't forum, niet zo is.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:19
Ik vind jouw redenering écht ongelovelijk Marg. Hij heeft een band opgebouwd met zijn biologische én met zijn adoptiefouders. Laat 'm dat nu nóg maar een keer doen, want Marg ziet geen reden om hem niet terug te brengen.
:?
Ik zie wel een reden. Namelijk dat hij nu gehecht is aan zijn adoptiefouders. En niet aan zijn biologische. Simpele reden! Waarom is dat voor jou niet voldoende?
zaterdag 26 mei 2007 om 18:20
Is het kindje 9 jaar? dan is ie toch nog veel te jong om zo'n bizar verhaal in het juiste persepectief te plaatsen..
Ik neem aan dat hij weet dat ie geadopteerd is, zo niet dan zouden de adotieouders hem dat kunnen vertellen.
Ik vind dat de autoriteiten moeten wachten tot het jongetje 12 is en zelf een beslissing kan nemen wat hij wil. Net als bij gescheiden ouders zeg maar.
Ondertussen zouden de autoriteiten de bio ouders naar nederland kunnen laten komen om een band op te bouwen met het jochie. Maar ik zou zo'n kindje onder geen beding bij zijn ouders wegrukken en in een land plaatsen waar hij niemand kent en de taal niet eens spreekt. Ik vind dat echt onmenselijk. Ik hoop echt dat ze proberen ergens een gulden middenweg te vinden....arm schaapie....
Ik neem aan dat hij weet dat ie geadopteerd is, zo niet dan zouden de adotieouders hem dat kunnen vertellen.
Ik vind dat de autoriteiten moeten wachten tot het jongetje 12 is en zelf een beslissing kan nemen wat hij wil. Net als bij gescheiden ouders zeg maar.
Ondertussen zouden de autoriteiten de bio ouders naar nederland kunnen laten komen om een band op te bouwen met het jochie. Maar ik zou zo'n kindje onder geen beding bij zijn ouders wegrukken en in een land plaatsen waar hij niemand kent en de taal niet eens spreekt. Ik vind dat echt onmenselijk. Ik hoop echt dat ze proberen ergens een gulden middenweg te vinden....arm schaapie....
zaterdag 26 mei 2007 om 18:20
Ik vind ook dat hij er zelf wat over mag zeggen. Maar niet nu, zo zonder zijn biologische ouders te kennen. Als je een kind vraagt 'wat wil je, bij papa en mama blijven of naar mensen die je niet kent in een land dat je niet kent?' dan kunnen we wel raden wat 't antwoord is. Ik vind dat hij zijn ouders moet leren kennen, het land moet leren kennen, en dan natuurlijk moet zijn eigen mening ook meegenomen worden. Omdat hij al negen is. Mocht hij in Nederland blijven moet denk ik wel de adoptie ongedaan worden gemaakt (dus dan evt. naar pleegouderschap).
Ik vind eigenlijk dat de insteek wel moet zijn dat hij terug gaat naar zijn eigen ouders. Mocht dat nou absoluut niet werken omdat hij daar niet kan wennen, of whatever, kan je nog verder kijken. Maar niet bij voorbaat al afwijzen.
Ik vind eigenlijk dat de insteek wel moet zijn dat hij terug gaat naar zijn eigen ouders. Mocht dat nou absoluut niet werken omdat hij daar niet kan wennen, of whatever, kan je nog verder kijken. Maar niet bij voorbaat al afwijzen.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:21
Ik raak altijd van slag als kinderen ergens het slachtoffer van zijn. Want hij is dat en zijn belang gaat voor alles! En als hij bij zijn NL papa en mama wil blijven. dan moet dat boven alles gebeuren en hebben de Indiase ouders zich maar te schikken. Op vakantie kan altijd natuurlijk.
Hij heeft zélf de laatste stem! Dat vind ik!
En dat gezeik over dat de ouders grof geld betaalden. Laten we het eens omdraaien, misschien zien de bio ouders ook wel een schip met geld hun kant opkomen. Zou net zo goed kunnen.
Hij heeft zélf de laatste stem! Dat vind ik!
En dat gezeik over dat de ouders grof geld betaalden. Laten we het eens omdraaien, misschien zien de bio ouders ook wel een schip met geld hun kant opkomen. Zou net zo goed kunnen.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:23
zaterdag 26 mei 2007 om 18:27
Omdat hij zich ook aan de biologische kan hechten. Hij zou ze bv. kunnen leren kennen en er een band mee opbouwen, en dan daar gaan wonen en contact houden met de adoptiefouders.
Ik vind het ook heel belangrijk dat hij is gestolen uit zijn bedje en dat de ouders al jaren naar 'm op zoek zijn. Het is wel een ontvoering hoor! Niet zomaar een moeder die eerst d'r kind afstaat en vervolgens spijt krijgt (en zelfs dán krijgt in Nederland de moeder nog rechten!!!!). Als jouw baby uit de wieg gestolen wordt houd je na een jaar het zoeken voor gezien, want dan istie elders gehecht en beter af? Zou jij het okee vinden dat jouw kind iemand die 'm gekocht heeft als ouders ziet. Of opgroeit met 't idee dat die mensen zijn ouders zijn terwijl jij dat zelf bent? Je wilt toch zélf de kans hebben een ouder-kind relatie met jouw kind op te bouwen, hem op te voeden zoals jíj dat goeddunkt en niet anderen die 'm gekocht hebben van een ontvoerder?!?! Dat vind ik dus héél raar.
Als hij echt niet wil of echt niet kan wennen vind ik 't weer een ander verhaal. Maar in principe vind ik dat de échte ouders recht hebben hun kind weer terug te krijgen, daar waar hij in de eerste plaats gestolen / ontvoerd is.
En daarnaast hoef je niet te zeggen 'want marg ziet geen reden, enzovoort'. Ik geef gewoon mijn mening net zoals jij dat doet, en wij hebben er allebei niets over te zeggen denk ik, dus het is niet nodig dat je het zo stelt.
zaterdag 26 mei 2007 om 18:30
Ik vind dat terug anar de bio ouders helemaal geen insteek mag zijn! Ik vind dat de insteek moet zijn het jochie laten kennismaken(HIER in nederland) met zijn bio ouders, en als hij zelf een beslissing kan nemendwz als hij minstens 12 is, HEM dat laten doen.
Voor de bio ouders is t natuurlijk vreselijk, maar als ouders zijnde wil je m.i het beste voor je kind, en dat is in dit geval het jochie de rust en tijd egven die hij nodig heeft om dit gruwelverhaal te verwerken. Bah.
Voor de bio ouders is t natuurlijk vreselijk, maar als ouders zijnde wil je m.i het beste voor je kind, en dat is in dit geval het jochie de rust en tijd egven die hij nodig heeft om dit gruwelverhaal te verwerken. Bah.
