Actueel
alle pijlers
Invoering eigen bijdrage voor dagbesteding
zaterdag 4 september 2010 om 19:15
quote:BREDA - De hulp aan mensen met psychische problemen komt in de knel nu deelnemers aan de dagbesteding een eigen bijdrage moeten betalen. Dat stelt de GGz Breburg Groep.
Begeleiders en cliënten van Breburg nemen dinsdag 14 september deel aan een manifestatie op het Binnenhof in Den Haag. Die dag wordt de petitie 'Stop de eigen bijdrage voor dagbesteding en arbeid' aangeboden aan de vaste Kamercommissie VWS.
Mensen met psychische problemen kunnen een steuntje in de rug gebruiken in het vinden van een passende dagbesteding, opleiding of werk.
Dat wordt betaald uit de AWBZ-pot. De bezuinigingen op de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten) hebben er onder meer toe geleid dat cliënten sinds 21 juni een eigen bijdrage moeten betalen, willen ze aan een vorm van dagbesteding meedoen.
Via GGz Breburg nemen ongeveer achthonderd mensen deel aan de dagbestedingsactiviteiten in de drie centra van de organisatie in Breda, Oosterhout en Etten-Leur. Ze wonen zelfstandig of hebben een partner en/of gezin. Bij de dagbestedingscentra kunnen ze deelnemen aan tal van projecten, gericht op educatie en hobby's. Maar ook zorgt GGz voor werkprojecten, met als doel een mogelijke terugkeer in het arbeidsproces.
Voor veel mensen heeft de maatregel om een eigen bijdrage in te voeren verstrekkende gevolgen.
Manager bedrijfsvoering Kees van de Wouw bij GGz Breburg weet dat er nu al tientallen mensen gestopt zijn met de dagbesteding omdat ze bang zijn voor de gevolgen voor hun portemonnee.
Hij vreest dat de komende maanden meer cliënten zullen besluiten om niet meer naar de dagbesteding te gaan. "In november krijgen de cliënten de rekening van de afgelopen maanden. Dan weten ze precies wat hun eigen bijdrage zal zijn en zullen ze een overweging maken: wel of niet doorgaan met de dagbesteding."
De eigen bijdrage is afhankelijk van het inkomen dat een cliënt heeft. "Maar het gaat iedereen hoe dan ook geld kosten", aldus Van de Wouw.
Hij noemt het 'schrijnend' dat een kwetsbare groep mensen met deze bezuinigingsmaatregel wordt geconfronteerd. "Het negatieve effect kan zijn dat mensen thuis blijven en geen hulp meer krijgen, waardoor de problemen waarmee deze mensen moeten leven, nog groter worden. Bovendien zijn er weinig alternatieven."
Een toename van het aantal opnames in de GGZ-zorg sluit Van de Wouw dan ook niet uit. "Dan komen we van de regen in de drup en valt het beoogde effect van de maatregel, kostenbesparing, helemaal weg."
(Bron: bndestem.nl)
Via mijn tante die een soortgelijk bericht in de krant las hoorde ik over de eigen bijdrage AWBZ die vanaf 21 juni j.l. moet worden betaald voor dagbesteding voor psychiatrisch patiënten. Ik werk zelf als cliënt op een rehabilitatieproject en vrees dat deze eigen bijdrage ook voor mij en mijn collega's zal gaan gelden (of geldt, eigenlijk).
Buiten het feit dat, mits dit daadwerkelijk het geval is, ik nog absoluut niets van mijn begeleiders heb gehoord over deze bijdrage, en een eventuele rekening (die dus pas over een aantal maanden op de deurmat zal vallen) voor veel cliënten koud op hun dak zal vallen, weet ik nu al dat veel van mijn collega-cliënten deze bijdrage niet kunnen betalen en dus zullen stoppen met werken.
En dat vind ik erg! Voor mij is naar mijn werk gaan vrijwel de enige manier waarop ik onder de mensen kom en dat geldt voor velen, buiten dat geeft het ook gewoon een goed gevoel om nuttig bezig te zijn en niet te blijven zwelgen in je ziekte. Gelukkig zal ik het zelf hoogstwaarschijnlijk kunnen opbrengen, maar het kan toch niet zomaar zo zijn dat mensen thuis komen te zitten omdat ze moeten betalen om te mogen werken, ook al is het maar een paar tientjes per maand?
Wat vinden jullie? Is dit een 'goede' bezuinigingsmaatregel, of gaat dit te ver? En als jullie achter deze eigen bijdrage staan, wat moet er dan gebeuren met de mensen die thuis komen te zitten? Hebben die dan maar gewoon pech gehad?
Begeleiders en cliënten van Breburg nemen dinsdag 14 september deel aan een manifestatie op het Binnenhof in Den Haag. Die dag wordt de petitie 'Stop de eigen bijdrage voor dagbesteding en arbeid' aangeboden aan de vaste Kamercommissie VWS.
Mensen met psychische problemen kunnen een steuntje in de rug gebruiken in het vinden van een passende dagbesteding, opleiding of werk.
Dat wordt betaald uit de AWBZ-pot. De bezuinigingen op de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten) hebben er onder meer toe geleid dat cliënten sinds 21 juni een eigen bijdrage moeten betalen, willen ze aan een vorm van dagbesteding meedoen.
Via GGz Breburg nemen ongeveer achthonderd mensen deel aan de dagbestedingsactiviteiten in de drie centra van de organisatie in Breda, Oosterhout en Etten-Leur. Ze wonen zelfstandig of hebben een partner en/of gezin. Bij de dagbestedingscentra kunnen ze deelnemen aan tal van projecten, gericht op educatie en hobby's. Maar ook zorgt GGz voor werkprojecten, met als doel een mogelijke terugkeer in het arbeidsproces.
Voor veel mensen heeft de maatregel om een eigen bijdrage in te voeren verstrekkende gevolgen.
Manager bedrijfsvoering Kees van de Wouw bij GGz Breburg weet dat er nu al tientallen mensen gestopt zijn met de dagbesteding omdat ze bang zijn voor de gevolgen voor hun portemonnee.
Hij vreest dat de komende maanden meer cliënten zullen besluiten om niet meer naar de dagbesteding te gaan. "In november krijgen de cliënten de rekening van de afgelopen maanden. Dan weten ze precies wat hun eigen bijdrage zal zijn en zullen ze een overweging maken: wel of niet doorgaan met de dagbesteding."
De eigen bijdrage is afhankelijk van het inkomen dat een cliënt heeft. "Maar het gaat iedereen hoe dan ook geld kosten", aldus Van de Wouw.
Hij noemt het 'schrijnend' dat een kwetsbare groep mensen met deze bezuinigingsmaatregel wordt geconfronteerd. "Het negatieve effect kan zijn dat mensen thuis blijven en geen hulp meer krijgen, waardoor de problemen waarmee deze mensen moeten leven, nog groter worden. Bovendien zijn er weinig alternatieven."
Een toename van het aantal opnames in de GGZ-zorg sluit Van de Wouw dan ook niet uit. "Dan komen we van de regen in de drup en valt het beoogde effect van de maatregel, kostenbesparing, helemaal weg."
(Bron: bndestem.nl)
Via mijn tante die een soortgelijk bericht in de krant las hoorde ik over de eigen bijdrage AWBZ die vanaf 21 juni j.l. moet worden betaald voor dagbesteding voor psychiatrisch patiënten. Ik werk zelf als cliënt op een rehabilitatieproject en vrees dat deze eigen bijdrage ook voor mij en mijn collega's zal gaan gelden (of geldt, eigenlijk).
Buiten het feit dat, mits dit daadwerkelijk het geval is, ik nog absoluut niets van mijn begeleiders heb gehoord over deze bijdrage, en een eventuele rekening (die dus pas over een aantal maanden op de deurmat zal vallen) voor veel cliënten koud op hun dak zal vallen, weet ik nu al dat veel van mijn collega-cliënten deze bijdrage niet kunnen betalen en dus zullen stoppen met werken.
En dat vind ik erg! Voor mij is naar mijn werk gaan vrijwel de enige manier waarop ik onder de mensen kom en dat geldt voor velen, buiten dat geeft het ook gewoon een goed gevoel om nuttig bezig te zijn en niet te blijven zwelgen in je ziekte. Gelukkig zal ik het zelf hoogstwaarschijnlijk kunnen opbrengen, maar het kan toch niet zomaar zo zijn dat mensen thuis komen te zitten omdat ze moeten betalen om te mogen werken, ook al is het maar een paar tientjes per maand?
Wat vinden jullie? Is dit een 'goede' bezuinigingsmaatregel, of gaat dit te ver? En als jullie achter deze eigen bijdrage staan, wat moet er dan gebeuren met de mensen die thuis komen te zitten? Hebben die dan maar gewoon pech gehad?
zaterdag 4 september 2010 om 22:34
quote:schouderklopje schreef op 04 september 2010 @ 22:26:
btw: ik hoop dat eigen bijdragen voor sommigen ook net iets meer motivatie en doorzetting betekend. Want ik heb veel gebruik moeten en mogen maken van hulpverlenersland (en zelden bij hoeven dragen) en ik heb zeeeeer veel mensen met psychische/psychiatrische aandoeningen zien afhaken bij iets. Zelfs als het beter ging met mensen. Om het simpele feit dat ze er ook iets te makkelijk mee wegkwamen als je het mij vraagt.
Waar, maar ik denk dat je niet moet vergeten (al heb je waarschijnlijk ervaring genoeg om dit te erkennen) dat precies die aandoeningen ervoor kunnen zorgen dat mensen iets niet volhouden.
Ik ben ook aan een aantal dingen begonnen afgelopen jaren die ik niet heb kunnen afmaken, vanwege klachten die verergerden. Dus het is niet altijd te voorkomen vrees ik.
btw: ik hoop dat eigen bijdragen voor sommigen ook net iets meer motivatie en doorzetting betekend. Want ik heb veel gebruik moeten en mogen maken van hulpverlenersland (en zelden bij hoeven dragen) en ik heb zeeeeer veel mensen met psychische/psychiatrische aandoeningen zien afhaken bij iets. Zelfs als het beter ging met mensen. Om het simpele feit dat ze er ook iets te makkelijk mee wegkwamen als je het mij vraagt.
Waar, maar ik denk dat je niet moet vergeten (al heb je waarschijnlijk ervaring genoeg om dit te erkennen) dat precies die aandoeningen ervoor kunnen zorgen dat mensen iets niet volhouden.
Ik ben ook aan een aantal dingen begonnen afgelopen jaren die ik niet heb kunnen afmaken, vanwege klachten die verergerden. Dus het is niet altijd te voorkomen vrees ik.
anoniem_111223 wijzigde dit bericht op 04-09-2010 22:36
Reden: nuanceverschilletje
Reden: nuanceverschilletje
% gewijzigd
zondag 5 september 2010 om 09:07
quote:fleecemuts schreef op 04 september 2010 @ 22:34:
[...]
Waar, maar ik denk dat je niet moet vergeten (al heb je waarschijnlijk ervaring genoeg om dit te erkennen) dat precies die aandoeningen ervoor kunnen zorgen dat mensen iets niet volhouden.
Ik ben ook aan een aantal dingen begonnen afgelopen jaren die ik niet heb kunnen afmaken, vanwege klachten die verergerden. Dus het is niet altijd te voorkomen vrees ik.Je kunt natuurlijk niet alle gedrag op het conto van de psychische stoornis schrijven. Sommigen mensen zijn niet gemotiveerd en dan zou een eigen bijdrage naar draagkracht een heel verstandige maatregel kunnen zijn. Ik zie er geen enkel probleem in, temeer daar het zal bijdragen aan overheidsbezuinigingen die momenteel noodzakelijk zijn.
[...]
Waar, maar ik denk dat je niet moet vergeten (al heb je waarschijnlijk ervaring genoeg om dit te erkennen) dat precies die aandoeningen ervoor kunnen zorgen dat mensen iets niet volhouden.
Ik ben ook aan een aantal dingen begonnen afgelopen jaren die ik niet heb kunnen afmaken, vanwege klachten die verergerden. Dus het is niet altijd te voorkomen vrees ik.Je kunt natuurlijk niet alle gedrag op het conto van de psychische stoornis schrijven. Sommigen mensen zijn niet gemotiveerd en dan zou een eigen bijdrage naar draagkracht een heel verstandige maatregel kunnen zijn. Ik zie er geen enkel probleem in, temeer daar het zal bijdragen aan overheidsbezuinigingen die momenteel noodzakelijk zijn.
zondag 5 september 2010 om 14:54
Fleecemuts, ik heb het niet over volhouden van dingen. Ik ben zelf ook vaak genoeg op mijn bek gegaan door te denken dat het beter ging en dan ging ik hardcore weer achteruit. Dus ik herken het niet kunnen volhouden op zich wel. Er is echter 1 maar en dat is het totale non communiceren dat er vaak bijhoort. Gewoon niet op komen dagen. En ook niks meer van je laten horen. NIks niet overleggen of aangeven dat het even (om wat voor reden dan ook) niet gaat. Gewoon niet meer komen. De vrijblijvendheid is met sommige dingen wel erg groot en je maakt mij niet wijs dat je alles op je psychische aandoening kunt schuiven, incl. asociaal niet meer reageren of binnen komen vallen met de zoete inval en je (gemotiveerde) groepsgenoten opzadelen met zal 'ie komen of niet en zal het dit keer wel op tijd zijn of niet, etc. Dan maar betalen hoor. Dan kunnen dat soort projecten misschien wel blijven bestaan ipv wegbezuinigd worden omdat het te duur is.
