Actueel
alle pijlers
Jossine Modderman
zondag 26 juli 2009 om 21:32
Uren wachten voor een verwijsbriefje’
Ik kan het niet laten om te reageren op het stukje van Jossine Modderman (hoofdredactrice Viva) in de parool van 21 juli j.l.
Jossine beschrijft een ervaring die ze heeft opgedaan in het OLVG te Amsterdam op de eerste hulp.
Tijdens het lezen van het artikel herkende ik de situatie die Josine beschreef wel degelijk, maar ik herkende erin ook zeker het onbegrip van patiënten.
Dat Jossine idolaat is van artsen en ziekenhuizen zoals ze dat zelf beschrijft, vind ik persoonlijk al niet erg gezond.
Je mag van geluk spreken als je niet veel met deze beroepsgroep te maken hebt en gezond bent.
Ik weet natuurlijk ook dat er op een eerste hulp fouten worden gemaakt. Ik wil ook best geloven dat er in de beschreven situatie mogelijk fouten zijn gemaakt.
De wachttijd is op een eerste hulp vaak erg lang.
Jossine heeft niet voor de bezuiniging in de zorg getekend, maar de verpleegkundige toch ook niet geloof ik.
Als je de actualiteiten volgt, weet je dat er een enorme krapte bestaat van personeel op de eerste hulp.
Jossine kan het niet laten om neerbuigend te schrijven over de werkzame verpleegkundigen.
De verpleegkundige die Jossine beschrijft als die Aubergine, heeft eerst vier jaar gestudeerd om verpleegkundige te worden, daarna volgt nog een vervolgopleiding en verschillende toetsingen om op de eerste hulp te mogen werken. Ook ik persoonlijk heb hard moeten werken en leren om op de spoedeisende hulp te kunnen werken.
Jossine praat over slecht gekwalificeerd personeel terwijl de verpleegkundigen allemaal een opleiding op HBO- niveau hebben gevolgd of daar mee bezig zijn.
Heeft Jossine zich op enig moment afgevraagd wat die aubergines aan het doen waren? Vanuit de wachtkamer kun je ook met ER ogen volgens mij niet zien wat er in de behandelkamer gebeurt.
Ik heb serieus meegemaakt dat we bezig waren met een reanimatie, was maar dat de buurvrouw (met die wetenschap) bleef vragen om een glaasje water.
Jossine beschrijft dat zij en de rest van de patiënten tijdens de lange wachttijd rustig op hun beurt hebben gewacht. Op de eerste hulp maak ik echter heel andere situaties mee.
Als verpleegkundige wordt je regelmatig uitgescholden en bedreigd. Je kunt je afvragen of dit aan de attitude van de verpleegkundig ligt. Ik geloof ook wel dat er een toenemende onverschilligheid ontstaat als je voor de honderdste keer voor hoer bent uitgemaakt.
Ik heb al vaak meegemaakt dat patiënten tegen je beginnen te schelden zonder dat je ze ook maar hebt gesproken. Mensen zijn het niet eens met de situatie en zoeken een wit pakje om dit te uiten.
Er wordt op een spoedeisende hulp triage gedaan om in te kunnen schatten wat de ernst van de klacht is en hoe snel behandeling vereist is.
De buurman van Jossine was vast vreselijk geschrokken, maar had waarschijnlijk alleen wat schaafwonden in het gezicht.
Dat dit geen levensbedreigende situatie is hoef ik vast niet te vertellen.
Het is belangrijk om patiënten goed te informeren en dat is in deze situatie kennelijk niet naar wens verlopen.
Ik vind het echter teleurstellend dat er op deze manier weer een negatief beeld wordt gegeven over het ziekenhuis en de verpleegkundigen.
Geloof me; wij doe ook maar ons best.
Om in de schrijfwijze van Jossine te eindigen; Ik hoop dat Jossine zich in het vervolg maar bezig blijft houden met lipstick en de laatste schoenentrend en niet met artikelen over de zorg.
Ik kan het niet laten om te reageren op het stukje van Jossine Modderman (hoofdredactrice Viva) in de parool van 21 juli j.l.
Jossine beschrijft een ervaring die ze heeft opgedaan in het OLVG te Amsterdam op de eerste hulp.
Tijdens het lezen van het artikel herkende ik de situatie die Josine beschreef wel degelijk, maar ik herkende erin ook zeker het onbegrip van patiënten.
Dat Jossine idolaat is van artsen en ziekenhuizen zoals ze dat zelf beschrijft, vind ik persoonlijk al niet erg gezond.
Je mag van geluk spreken als je niet veel met deze beroepsgroep te maken hebt en gezond bent.
Ik weet natuurlijk ook dat er op een eerste hulp fouten worden gemaakt. Ik wil ook best geloven dat er in de beschreven situatie mogelijk fouten zijn gemaakt.
De wachttijd is op een eerste hulp vaak erg lang.
Jossine heeft niet voor de bezuiniging in de zorg getekend, maar de verpleegkundige toch ook niet geloof ik.
Als je de actualiteiten volgt, weet je dat er een enorme krapte bestaat van personeel op de eerste hulp.
Jossine kan het niet laten om neerbuigend te schrijven over de werkzame verpleegkundigen.
De verpleegkundige die Jossine beschrijft als die Aubergine, heeft eerst vier jaar gestudeerd om verpleegkundige te worden, daarna volgt nog een vervolgopleiding en verschillende toetsingen om op de eerste hulp te mogen werken. Ook ik persoonlijk heb hard moeten werken en leren om op de spoedeisende hulp te kunnen werken.
Jossine praat over slecht gekwalificeerd personeel terwijl de verpleegkundigen allemaal een opleiding op HBO- niveau hebben gevolgd of daar mee bezig zijn.
Heeft Jossine zich op enig moment afgevraagd wat die aubergines aan het doen waren? Vanuit de wachtkamer kun je ook met ER ogen volgens mij niet zien wat er in de behandelkamer gebeurt.
Ik heb serieus meegemaakt dat we bezig waren met een reanimatie, was maar dat de buurvrouw (met die wetenschap) bleef vragen om een glaasje water.
Jossine beschrijft dat zij en de rest van de patiënten tijdens de lange wachttijd rustig op hun beurt hebben gewacht. Op de eerste hulp maak ik echter heel andere situaties mee.
Als verpleegkundige wordt je regelmatig uitgescholden en bedreigd. Je kunt je afvragen of dit aan de attitude van de verpleegkundig ligt. Ik geloof ook wel dat er een toenemende onverschilligheid ontstaat als je voor de honderdste keer voor hoer bent uitgemaakt.
Ik heb al vaak meegemaakt dat patiënten tegen je beginnen te schelden zonder dat je ze ook maar hebt gesproken. Mensen zijn het niet eens met de situatie en zoeken een wit pakje om dit te uiten.
Er wordt op een spoedeisende hulp triage gedaan om in te kunnen schatten wat de ernst van de klacht is en hoe snel behandeling vereist is.
De buurman van Jossine was vast vreselijk geschrokken, maar had waarschijnlijk alleen wat schaafwonden in het gezicht.
Dat dit geen levensbedreigende situatie is hoef ik vast niet te vertellen.
Het is belangrijk om patiënten goed te informeren en dat is in deze situatie kennelijk niet naar wens verlopen.
Ik vind het echter teleurstellend dat er op deze manier weer een negatief beeld wordt gegeven over het ziekenhuis en de verpleegkundigen.
Geloof me; wij doe ook maar ons best.
Om in de schrijfwijze van Jossine te eindigen; Ik hoop dat Jossine zich in het vervolg maar bezig blijft houden met lipstick en de laatste schoenentrend en niet met artikelen over de zorg.
maandag 27 juli 2009 om 07:59
quote:Dana schreef op 26 juli 2009 @ 23:18:
Roosies, je hebt helemaal gelijk hoor en ik snap het ook wel. Ik denk alleen dat het een illusie is om te denken dat iedereen als er iets gebeurt precies weet hoe de gezondheidszorg is georganiseerd.
Je wilt niet weten, echt niet, hoeveel mensen niet eens weten dat er een HAP bestaat en waar die voor is.
Precies, ik weet het ook niet. (Behalve dat ik met de buurman die Jossine beschrijft gewoon thuis was gebleven, pleisters erop en een afspraak met de tandarts.)
Ben een keer gevallen, waardoor ik een flinke jaap in mijn been had die duidelijk gehecht moest worden. Het was middag, ziekenhuis en huisarts ongeveer even dichtbij. Vriend zei: ziekenhuis. Ik dacht: even bellen of de huisarts er is. Maar mijn buurman was weer heel verbaasd dat de huisarts daar tijd voor had gemaakt en me niet doorgestuurd had naar de EHBO.
Iemand die weet wat ik de volgende keer moet doen?
Roosies, je hebt helemaal gelijk hoor en ik snap het ook wel. Ik denk alleen dat het een illusie is om te denken dat iedereen als er iets gebeurt precies weet hoe de gezondheidszorg is georganiseerd.
Je wilt niet weten, echt niet, hoeveel mensen niet eens weten dat er een HAP bestaat en waar die voor is.
Precies, ik weet het ook niet. (Behalve dat ik met de buurman die Jossine beschrijft gewoon thuis was gebleven, pleisters erop en een afspraak met de tandarts.)
Ben een keer gevallen, waardoor ik een flinke jaap in mijn been had die duidelijk gehecht moest worden. Het was middag, ziekenhuis en huisarts ongeveer even dichtbij. Vriend zei: ziekenhuis. Ik dacht: even bellen of de huisarts er is. Maar mijn buurman was weer heel verbaasd dat de huisarts daar tijd voor had gemaakt en me niet doorgestuurd had naar de EHBO.
Iemand die weet wat ik de volgende keer moet doen?
maandag 27 juli 2009 om 08:02
quote:dufty schreef op 27 juli 2009 @ 07:49:
Vroeger kon ik me altijd verbazen als ik weer eens iets las over agressiviteit op de Eerste Hulp. Ik wil niet zeggen dat ik het nu wel begrijp, maar sinds mijn ervaring op de EH kan ik me er wel wat bij voorstellen. Ik moest me laatst, nog geen week na mijn bevalling, melden op de EH vanwege een torenhoge bloeddruk. We moesten er direct heen en pasgeboren baby ging mee. Om 18.00 uur zou mijn dochter pas van de creche moeten worden gehaald, dus tijd zat. We hebben er uiteindelijk tot kwart voor 6 gezeten... Waar ik me echt groen en geel aan ergerde is de miscommunicatie steeds. Het wachten tot daar aantoe, maar telkens van het kastje naar de muur worden gestuurd is ook niet fijn. En dat je bijna 7 uur op een EH bent voor uiteindelijk een bloedonderzoek en een urineonderzoek vind ik best lang. Aan het personeel ligt het niet, die zijn druk genoeg en proberen te doen wat ze kunnen, maar het is toch belachelijk dat de medische zorg zo slecht geregeld is in Nederland...
Dat ik me de agressie van sommige mensen kan voorstellen heeft niet zozeer met mijn ervaring te maken, maar wel met iemand die ook op de EH was met een klein kindje die iets mankeerde en daar ook uren met een huilend kind heeft gezeten, een verpleegster die maar niet kwam, het lab wat geen mankracht genoeg had om iemand te sturen, etc. Ik zou daar heel ongelukkig van worden, ook omdat je al niet lekker zit als je kind iets mankeert.
Dus heel simpel stellen dat Jossine niet moet zeuren, tsja. Ik kan me de ergernissen wel voorstellen eigenlijk.Wel eens in een buitenlands ziekenhuis vertoefd? En hoe staat het met je eigen assertiviteit als je 7 uur op een EH zit?
Vroeger kon ik me altijd verbazen als ik weer eens iets las over agressiviteit op de Eerste Hulp. Ik wil niet zeggen dat ik het nu wel begrijp, maar sinds mijn ervaring op de EH kan ik me er wel wat bij voorstellen. Ik moest me laatst, nog geen week na mijn bevalling, melden op de EH vanwege een torenhoge bloeddruk. We moesten er direct heen en pasgeboren baby ging mee. Om 18.00 uur zou mijn dochter pas van de creche moeten worden gehaald, dus tijd zat. We hebben er uiteindelijk tot kwart voor 6 gezeten... Waar ik me echt groen en geel aan ergerde is de miscommunicatie steeds. Het wachten tot daar aantoe, maar telkens van het kastje naar de muur worden gestuurd is ook niet fijn. En dat je bijna 7 uur op een EH bent voor uiteindelijk een bloedonderzoek en een urineonderzoek vind ik best lang. Aan het personeel ligt het niet, die zijn druk genoeg en proberen te doen wat ze kunnen, maar het is toch belachelijk dat de medische zorg zo slecht geregeld is in Nederland...
Dat ik me de agressie van sommige mensen kan voorstellen heeft niet zozeer met mijn ervaring te maken, maar wel met iemand die ook op de EH was met een klein kindje die iets mankeerde en daar ook uren met een huilend kind heeft gezeten, een verpleegster die maar niet kwam, het lab wat geen mankracht genoeg had om iemand te sturen, etc. Ik zou daar heel ongelukkig van worden, ook omdat je al niet lekker zit als je kind iets mankeert.
Dus heel simpel stellen dat Jossine niet moet zeuren, tsja. Ik kan me de ergernissen wel voorstellen eigenlijk.Wel eens in een buitenlands ziekenhuis vertoefd? En hoe staat het met je eigen assertiviteit als je 7 uur op een EH zit?
maandag 27 juli 2009 om 08:17
Wat een dom stuk.
Ik kreeg al jeuk met haar 'ik hou van ziekenhuizen'
dat betekent in mijn ogen dat je een verwend mens bent. Ik haat namelijk ziekenhuizen en ben er liever niet dan wel.
Wij hebben nu een thuiszorg voor onze zoon die daarnaast als verpleegkundige op de kinderafdeling werkt en die geniet van het 1 op 1 contact met de kinderen in de thuiszorg. Er is gewoonweg geen tijd meer om een kindje te troosten, een boekje te lezen. Nee, alleen de zorg, en de benen onder je kont vandaan rennen. Ik denk dat Jossine niet beseft hoeveel zorg er weg gesaneerd is.
Bovendien ga je met lichte verwondingen naar de HAP. Huisartsen kunnen namelijk ook heel goed een hechtpleister plakken of een paar hechtingen maken. In ons ziekenhuis zit de HAP naast de SEH. Vanui de HAP sturen ze je meteen naar de SEH. Het is ons 1 keer gebeurd dat we van de HAP naar de SEH overgedragen werden, en omdat het een kind betrof waren we heel snel aan de beurt. Dat is de regel. Ik voelde me toen best bezwaard tegenover de mensen die al langer daar zaten, maar omdat we daarna met spoed werden opgenomen was ik er wel blij om.
Ik kreeg al jeuk met haar 'ik hou van ziekenhuizen'
dat betekent in mijn ogen dat je een verwend mens bent. Ik haat namelijk ziekenhuizen en ben er liever niet dan wel.
Wij hebben nu een thuiszorg voor onze zoon die daarnaast als verpleegkundige op de kinderafdeling werkt en die geniet van het 1 op 1 contact met de kinderen in de thuiszorg. Er is gewoonweg geen tijd meer om een kindje te troosten, een boekje te lezen. Nee, alleen de zorg, en de benen onder je kont vandaan rennen. Ik denk dat Jossine niet beseft hoeveel zorg er weg gesaneerd is.
Bovendien ga je met lichte verwondingen naar de HAP. Huisartsen kunnen namelijk ook heel goed een hechtpleister plakken of een paar hechtingen maken. In ons ziekenhuis zit de HAP naast de SEH. Vanui de HAP sturen ze je meteen naar de SEH. Het is ons 1 keer gebeurd dat we van de HAP naar de SEH overgedragen werden, en omdat het een kind betrof waren we heel snel aan de beurt. Dat is de regel. Ik voelde me toen best bezwaard tegenover de mensen die al langer daar zaten, maar omdat we daarna met spoed werden opgenomen was ik er wel blij om.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 27 juli 2009 om 08:29
Ach, ik ben het ergens wel eens met Jossine.
Een beetje meer communicatie of erkenning dat je er bent is al voldoende.
Even vragen of iemand pijn heeft, kan toch wel?
Vertèl dat er maar één arts is en dat het dus uren kan gaan duren.
Heb ook wel eens met een bloedend iemand op de eerste hulp gezeten en je hebt het idee dat je vergeten bent, niet toe doet. Natuurlijk snap je dat ernstige gevallen voor gaan. Maar men kan je iets minder het gevoel geven dat ze je na de intake volledig vergeten zijn.
Bij het langslopen vragen, "gaat het nog?" is al ruim voldoende.
Een beetje meer communicatie of erkenning dat je er bent is al voldoende.
Even vragen of iemand pijn heeft, kan toch wel?
Vertèl dat er maar één arts is en dat het dus uren kan gaan duren.
Heb ook wel eens met een bloedend iemand op de eerste hulp gezeten en je hebt het idee dat je vergeten bent, niet toe doet. Natuurlijk snap je dat ernstige gevallen voor gaan. Maar men kan je iets minder het gevoel geven dat ze je na de intake volledig vergeten zijn.
Bij het langslopen vragen, "gaat het nog?" is al ruim voldoende.
maandag 27 juli 2009 om 08:36
Ik wist niet eens dat je nog naar de SEH kon gaan maar dacht dat je altijd eerst naar de HAP moest. Een aantal maanden geleden ben ik gevallen en werd geweigerd bij de SEH , moest naar de HAP. Aldaar besloot de arts een verbandje te leggen . Verder werd er geen aktie ondernomen. Na een week van vreselijke pijn bleken mijn knie en onderbeen gebroken. Wellicht waren er bij de SEH meteen fotos gemaakt en had ik niet een week lang met pijn rondgestrompeld.
maandag 27 juli 2009 om 08:37
quote:korenwolf schreef op 27 juli 2009 @ 07:59:
[...]
Precies, ik weet het ook niet. (Behalve dat ik met de buurman die Jossine beschrijft gewoon thuis was gebleven, pleisters erop en een afspraak met de tandarts.)
Ben een keer gevallen, waardoor ik een flinke jaap in mijn been had die duidelijk gehecht moest worden. Het was middag, ziekenhuis en huisarts ongeveer even dichtbij. Vriend zei: ziekenhuis. Ik dacht: even bellen of de huisarts er is. Maar mijn buurman was weer heel verbaasd dat de huisarts daar tijd voor had gemaakt en me niet doorgestuurd had naar de EHBO.
Iemand die weet wat ik de volgende keer moet doen?Je "hoort" hiervoor in principe de huisarts voor te bellen. Niet elke huisarts zal hier tussendoor tijd voor hebben en sommige huisartsen doen het te weinig naar hun eigen inzicht en dan wordt je doorverwezen. Maar je hoeft niet langs te gaan bij je huisarts voordat je naar het ziekenhuis gaat normaal gesproken, bellen is voldoende evt op spoedlijn.... Dan weet je waarschijnlijk wel bij wie je langs moet gaan
[...]
Precies, ik weet het ook niet. (Behalve dat ik met de buurman die Jossine beschrijft gewoon thuis was gebleven, pleisters erop en een afspraak met de tandarts.)
Ben een keer gevallen, waardoor ik een flinke jaap in mijn been had die duidelijk gehecht moest worden. Het was middag, ziekenhuis en huisarts ongeveer even dichtbij. Vriend zei: ziekenhuis. Ik dacht: even bellen of de huisarts er is. Maar mijn buurman was weer heel verbaasd dat de huisarts daar tijd voor had gemaakt en me niet doorgestuurd had naar de EHBO.
Iemand die weet wat ik de volgende keer moet doen?Je "hoort" hiervoor in principe de huisarts voor te bellen. Niet elke huisarts zal hier tussendoor tijd voor hebben en sommige huisartsen doen het te weinig naar hun eigen inzicht en dan wordt je doorverwezen. Maar je hoeft niet langs te gaan bij je huisarts voordat je naar het ziekenhuis gaat normaal gesproken, bellen is voldoende evt op spoedlijn.... Dan weet je waarschijnlijk wel bij wie je langs moet gaan
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
maandag 27 juli 2009 om 08:58
Ha, bedankt, dan heb ik het dus 'goed' gedaan.
Als ik het zo lees, had ik op de EHBO veel langer moeten wachten trouwens.
(Inmiddels heb ik ook opgezocht hoe het met die huisartsenposten zit, op 2 locaties in A'dam, waar ik woon, zitten die gewoon in het ziekenhuis, naast de EHBO zeg maar. Alleen dan weer niet in het OLVG, waar Jossine heen ging.)
Als ik het zo lees, had ik op de EHBO veel langer moeten wachten trouwens.
(Inmiddels heb ik ook opgezocht hoe het met die huisartsenposten zit, op 2 locaties in A'dam, waar ik woon, zitten die gewoon in het ziekenhuis, naast de EHBO zeg maar. Alleen dan weer niet in het OLVG, waar Jossine heen ging.)
maandag 27 juli 2009 om 09:06
quote:korenwolf schreef op 27 juli 2009 @ 08:58:
Ha, bedankt, dan heb ik het dus 'goed' gedaan.
Als ik het zo lees, had ik op de EHBO veel langer moeten wachten trouwens.
Dat kan zeker kloppen Korenwolf!
Ik werk op een HAP en hebben veel te maken met zgn "binnenlopers". Soms is dat heel begrijpelijk, je zal maar een grote jaap in je vinger hebben die bloedt als een rund! Of een kind met een gat in het hoofd. Als de schrik er goed in zit zijn mensen snel geneigd om meteen te komen zonder te bellen.
Ik vind dat heel begrijpelijk, alleen is het lang niet altijd noodzakelijk dat er direct gehandeld wordt en moeten we mensen die komen binnenlopen vragen om later terug te komen. (of lang te wachten) Zeker als de arts visite aan het rijden is of de wachtkamer vol zit.
Uiteraard gaat daar triage aan vooraf om de spoedeisendheid in te schatten. Heel vaak begrijpen patienten dit ook wel en levert het geen problemen op. Echter eisende patienten die het liefst gisteren geholpen willen worden hou je altijd. En het komt ook regelmatig voor dat men er dan voor kiest om direct naar de SEH te gaan.
En daar moeten ze nog veeeeeeel langer wachten!
Wij proberen altijd uit te leggen dat een telefoontje vooraf veel wachttijd / ergernis kan schelen. Thuis wachten is prettiger en rustiger dan op de SEH / HAP.
Groetjes,
NannieB
Ha, bedankt, dan heb ik het dus 'goed' gedaan.
Als ik het zo lees, had ik op de EHBO veel langer moeten wachten trouwens.
Dat kan zeker kloppen Korenwolf!
Ik werk op een HAP en hebben veel te maken met zgn "binnenlopers". Soms is dat heel begrijpelijk, je zal maar een grote jaap in je vinger hebben die bloedt als een rund! Of een kind met een gat in het hoofd. Als de schrik er goed in zit zijn mensen snel geneigd om meteen te komen zonder te bellen.
Ik vind dat heel begrijpelijk, alleen is het lang niet altijd noodzakelijk dat er direct gehandeld wordt en moeten we mensen die komen binnenlopen vragen om later terug te komen. (of lang te wachten) Zeker als de arts visite aan het rijden is of de wachtkamer vol zit.
Uiteraard gaat daar triage aan vooraf om de spoedeisendheid in te schatten. Heel vaak begrijpen patienten dit ook wel en levert het geen problemen op. Echter eisende patienten die het liefst gisteren geholpen willen worden hou je altijd. En het komt ook regelmatig voor dat men er dan voor kiest om direct naar de SEH te gaan.
En daar moeten ze nog veeeeeeel langer wachten!
Wij proberen altijd uit te leggen dat een telefoontje vooraf veel wachttijd / ergernis kan schelen. Thuis wachten is prettiger en rustiger dan op de SEH / HAP.
Groetjes,
NannieB
maandag 27 juli 2009 om 09:12
Twee keer van een paard gevallen en sleutelbeen gebroken en direct (zonder spoedlijn bellen of langs HAP) bij eerste hulp in ziekenhuis in Rotterdam langsgegaan.
Hulde hoor, was beide keren erg snel aan de beurt. Had geluk dat het niet druk was, maar als het wel druk was en ik 4 uur had moeten wachten had ik dat ook begrepen.
Wel gebaald en chagrijnig door de pijn, maar ik ben gelukkig zo opgevoed dat ik dat kan verbijten en niet op het personeel hoef af te reageren.
De belangstellende vraag 'gaat het nog' of 'doet het erge pijn' tussendoor van een verpleegkundige om je op je gemak te stellen vind ik onzinnig.
Krijg je alleen maar antwoorden dat het niet gaat en het ontzettende pijn doet... terwijl patient niet eerder geholpen kan worden.
En ik kan me ook voorstellen dat de verpleegkundige met alles wat haar ongetwijfeld voor ogen komt, niet zo onder de indruk is van de pijn bij een botbreuk of flinke jaap.
Hulde hoor, was beide keren erg snel aan de beurt. Had geluk dat het niet druk was, maar als het wel druk was en ik 4 uur had moeten wachten had ik dat ook begrepen.
Wel gebaald en chagrijnig door de pijn, maar ik ben gelukkig zo opgevoed dat ik dat kan verbijten en niet op het personeel hoef af te reageren.
De belangstellende vraag 'gaat het nog' of 'doet het erge pijn' tussendoor van een verpleegkundige om je op je gemak te stellen vind ik onzinnig.
Krijg je alleen maar antwoorden dat het niet gaat en het ontzettende pijn doet... terwijl patient niet eerder geholpen kan worden.
En ik kan me ook voorstellen dat de verpleegkundige met alles wat haar ongetwijfeld voor ogen komt, niet zo onder de indruk is van de pijn bij een botbreuk of flinke jaap.
maandag 27 juli 2009 om 09:23
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het verhaal van Jossine wel in kan voelen.
Ik ben een maand of twee geleden ook het OLVG uit gegaan en heb me de volgende dag bij een ander ziekenhuis in Amsterdam gemeld met mijn kind.
Gelukkig kon ik daar snel terecht nadat ik bij een noncommunictatieve, vervelende en vooral verveelde kinderarts was in dit ziekenhuis.
Toen ik na het bezoek aan deze man met mijn vierjarige dochter bloed moest gaan prikken en ik op die afdeling de chagerijnigste heks met een naald tegenkwam die ik ooit had gezien was ik er klaar mee.
Dit ziekenhuis gaat aan haar eigen roem ten onder.
Het stond aangeschreven als het beste ziekenhuis van de stad en daardoor willen veel mensen hier naartoe.
De mensen hebben het er dus te druk en verliezen hun manieren.
Van mij hoeft een arts geen koffie te verstrekken maar een beetje menselijkheid mag je volgens mij wel verwachten.
De halve nacht op een eerste hulp zitten zonder te klagen?
Knap hoor!
Ik zou er echt niet vrolijk van worden....
Ik ben een maand of twee geleden ook het OLVG uit gegaan en heb me de volgende dag bij een ander ziekenhuis in Amsterdam gemeld met mijn kind.
Gelukkig kon ik daar snel terecht nadat ik bij een noncommunictatieve, vervelende en vooral verveelde kinderarts was in dit ziekenhuis.
Toen ik na het bezoek aan deze man met mijn vierjarige dochter bloed moest gaan prikken en ik op die afdeling de chagerijnigste heks met een naald tegenkwam die ik ooit had gezien was ik er klaar mee.
Dit ziekenhuis gaat aan haar eigen roem ten onder.
Het stond aangeschreven als het beste ziekenhuis van de stad en daardoor willen veel mensen hier naartoe.
De mensen hebben het er dus te druk en verliezen hun manieren.
Van mij hoeft een arts geen koffie te verstrekken maar een beetje menselijkheid mag je volgens mij wel verwachten.
De halve nacht op een eerste hulp zitten zonder te klagen?
Knap hoor!
Ik zou er echt niet vrolijk van worden....
maandag 27 juli 2009 om 09:28
Vorig jaar ben ik met een ambulance naar de seh van het olvg in Amsterdam gebracht. Vanwege het feit dat ik na een val mijn benen niet meer kon bewegen en de stand van mijn lichaam was de eerste gedachte: dat ik mijn rug/nek had gebroken. Het bleek uiteindelijk niet het geval, maar o wat was ik blij dat de schaafwonden en gekneusde enkels door het voetballen op 'mijn geval' moeten wachten.
En ja, ik heb op de seh ook wel eens vier uur moeten wachten (ben er in 34 jaar helaas al een paar keer geweest), maar zoals Viooltje zegt: je weet niet wat er in de behandelkamer gebeurt.
Een ding snap ik van het triage-systeem overigens niet. Jossine schrijft dat haar buurman ook pijn op zijn borst heeft. Dat hij moet wachten voor schaafwonden snap ik, maar hoe wordt op een eerstehulpafdeling bepaald of pijn-op-de-borst-klachten onschuldig zijn of niet? Daar ben ik dan wel weer benieuwd naar.
@ Viooltje: stuur je reactie ook naar het Parool
En ja, ik heb op de seh ook wel eens vier uur moeten wachten (ben er in 34 jaar helaas al een paar keer geweest), maar zoals Viooltje zegt: je weet niet wat er in de behandelkamer gebeurt.
Een ding snap ik van het triage-systeem overigens niet. Jossine schrijft dat haar buurman ook pijn op zijn borst heeft. Dat hij moet wachten voor schaafwonden snap ik, maar hoe wordt op een eerstehulpafdeling bepaald of pijn-op-de-borst-klachten onschuldig zijn of niet? Daar ben ik dan wel weer benieuwd naar.
@ Viooltje: stuur je reactie ook naar het Parool
maandag 27 juli 2009 om 09:41
quote:roosies schreef op 27 juli 2009 @ 09:34:
Christiane04 de pijn op de borst was veroorzaakt door de van namelijk een gekneusd borstbeen. Daarom een heel suggestief stukje wat Jossine heeft geschreven.Weet ik, want ik had het stukje ook gelezen. Maar hoe weten ze zonder onderzoek (wat dus pas na een paar uur gebeurt) dat het gaat om een gekneusd borstbeen en niet om hartklachten. Dat was overigens meer een vraag in het algemeen.
Christiane04 de pijn op de borst was veroorzaakt door de van namelijk een gekneusd borstbeen. Daarom een heel suggestief stukje wat Jossine heeft geschreven.Weet ik, want ik had het stukje ook gelezen. Maar hoe weten ze zonder onderzoek (wat dus pas na een paar uur gebeurt) dat het gaat om een gekneusd borstbeen en niet om hartklachten. Dat was overigens meer een vraag in het algemeen.
maandag 27 juli 2009 om 09:42
Ik ben geen fan van Jossine na het verhaal van die afvalkuur van vorige jaar en ik vind dit wederom weer geen prettig artikel.
Lostaand van het feit of ze inhoudelijk gelijk heeft, vind ik de toon van schrijven heel onplezierig. De denigrerende woordkeuze (Aubergine) en de hautaine toon. Bah.
Lostaand van het feit of ze inhoudelijk gelijk heeft, vind ik de toon van schrijven heel onplezierig. De denigrerende woordkeuze (Aubergine) en de hautaine toon. Bah.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
maandag 27 juli 2009 om 09:54
quote:Iris27 schreef op 27 juli 2009 @ 09:42:
Ik ben geen fan van Jossine na het verhaal van die afvalkuur van vorige jaar en ik vind dit wederom weer geen prettig artikel.
Lostaand van het feit of ze inhoudelijk gelijk heeft, vind ik de toon van schrijven heel onplezierig. De denigrerende woordkeuze (Aubergine) en de hautaine toon. Bah.Yep. Wat Male al zei, ze komt over als een verwend kreng.
Ik ben geen fan van Jossine na het verhaal van die afvalkuur van vorige jaar en ik vind dit wederom weer geen prettig artikel.
Lostaand van het feit of ze inhoudelijk gelijk heeft, vind ik de toon van schrijven heel onplezierig. De denigrerende woordkeuze (Aubergine) en de hautaine toon. Bah.Yep. Wat Male al zei, ze komt over als een verwend kreng.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 27 juli 2009 om 10:13
Als je ziekenhuizen 'leuk vindt' verkeer je waarschijnlijk in de luxe positie dat er vrij weinig met je gezondheid aan de hand is...
Iedereen is anders en zo ook verpleegkundigen. Vrij zinloos om iedereen over één kam te scheren, zowel positief als negatief.
Het is trouwens wel triest als je ziet waarmee sommigen zich melden op de seh. 'ja ik werk overdag en heb geen tijd om naar de huisarts te gaan'
Het is verplicht op eerst je huisarts te raadplegen, of hap..
Dit doet niet iedereen met als gevolg nog langere wachttijden...
Iedereen is anders en zo ook verpleegkundigen. Vrij zinloos om iedereen over één kam te scheren, zowel positief als negatief.
Het is trouwens wel triest als je ziet waarmee sommigen zich melden op de seh. 'ja ik werk overdag en heb geen tijd om naar de huisarts te gaan'
Het is verplicht op eerst je huisarts te raadplegen, of hap..
Dit doet niet iedereen met als gevolg nog langere wachttijden...
maandag 27 juli 2009 om 10:19
maandag 27 juli 2009 om 10:23
Dr. Bernard, u moet me zeggen, hoe gaat het met hem nu?
Dr. Bernard ik kan alleen maar bidden voor hem en u
Elke keer, denk ik weer, hij ligt daar zo alleen
dr. Bernard help me, breng hem door het ergste heen
Zeg me alleen de waarheid maar, is hij nu niet meer in gevaar
dokter...... ik ben zo bang
Heel mijn leven was altijd alleen voor hem
heel mijn leven is niets meer zonder hem
alles geven wil ik, maar hou hem bij mij
O, ik mis hem
Ik hou zo van hem en ik mis hem
Maakt u zich niet zo veel zorgen, net was ik nog bij hem
hij slaapt nu zeker door tot morgen, de zuster blijft bij hem
Maar gisteravond was hij op, hij heeft me zelfs gekust
Er is ook niets bijzonders nu, maar 't is beter dat hij rust
Zeg me alleen de waarheid maar, is hij nu niet meer in gevaar
dokter...... ik ben zo bang
Heel mijn leven was altijd alleen voor hem
heel mijn leven is niets meer zonder hem
alles geven wil ik, maar hou hem bij mij
O, ik mis hem
Ik hou zo van hem en ik mis hem
(telefoon)
hallo? nee, nee, nee
Dr. Bernard ik kan alleen maar bidden voor hem en u
Elke keer, denk ik weer, hij ligt daar zo alleen
dr. Bernard help me, breng hem door het ergste heen
Zeg me alleen de waarheid maar, is hij nu niet meer in gevaar
dokter...... ik ben zo bang
Heel mijn leven was altijd alleen voor hem
heel mijn leven is niets meer zonder hem
alles geven wil ik, maar hou hem bij mij
O, ik mis hem
Ik hou zo van hem en ik mis hem
Maakt u zich niet zo veel zorgen, net was ik nog bij hem
hij slaapt nu zeker door tot morgen, de zuster blijft bij hem
Maar gisteravond was hij op, hij heeft me zelfs gekust
Er is ook niets bijzonders nu, maar 't is beter dat hij rust
Zeg me alleen de waarheid maar, is hij nu niet meer in gevaar
dokter...... ik ben zo bang
Heel mijn leven was altijd alleen voor hem
heel mijn leven is niets meer zonder hem
alles geven wil ik, maar hou hem bij mij
O, ik mis hem
Ik hou zo van hem en ik mis hem
(telefoon)
hallo? nee, nee, nee
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 27 juli 2009 om 10:34
Ik snap om te beginnen al niet waarom Jossine mee ging naar het ziekenhuis. Buurman had al een begeleider, ze ging alleen maar mee uit sensatiezucht, als pottekijker
Verder vind ik het een heel bijzondere observatie dat ze een verpleegkundige een apparaat van A naar B ziet rijden, en 5 minuten later weer van B naar A. Jossine: misschien dat in die 5 minuten het onderzoek waar het apparaat voor nodig was gedaan is?
Verder ben ik het helemaal eens met Viootje!
Verder vind ik het een heel bijzondere observatie dat ze een verpleegkundige een apparaat van A naar B ziet rijden, en 5 minuten later weer van B naar A. Jossine: misschien dat in die 5 minuten het onderzoek waar het apparaat voor nodig was gedaan is?
Verder ben ik het helemaal eens met Viootje!
