Actueel
alle pijlers
Jossine Modderman
zondag 26 juli 2009 om 21:32
Uren wachten voor een verwijsbriefje’
Ik kan het niet laten om te reageren op het stukje van Jossine Modderman (hoofdredactrice Viva) in de parool van 21 juli j.l.
Jossine beschrijft een ervaring die ze heeft opgedaan in het OLVG te Amsterdam op de eerste hulp.
Tijdens het lezen van het artikel herkende ik de situatie die Josine beschreef wel degelijk, maar ik herkende erin ook zeker het onbegrip van patiënten.
Dat Jossine idolaat is van artsen en ziekenhuizen zoals ze dat zelf beschrijft, vind ik persoonlijk al niet erg gezond.
Je mag van geluk spreken als je niet veel met deze beroepsgroep te maken hebt en gezond bent.
Ik weet natuurlijk ook dat er op een eerste hulp fouten worden gemaakt. Ik wil ook best geloven dat er in de beschreven situatie mogelijk fouten zijn gemaakt.
De wachttijd is op een eerste hulp vaak erg lang.
Jossine heeft niet voor de bezuiniging in de zorg getekend, maar de verpleegkundige toch ook niet geloof ik.
Als je de actualiteiten volgt, weet je dat er een enorme krapte bestaat van personeel op de eerste hulp.
Jossine kan het niet laten om neerbuigend te schrijven over de werkzame verpleegkundigen.
De verpleegkundige die Jossine beschrijft als die Aubergine, heeft eerst vier jaar gestudeerd om verpleegkundige te worden, daarna volgt nog een vervolgopleiding en verschillende toetsingen om op de eerste hulp te mogen werken. Ook ik persoonlijk heb hard moeten werken en leren om op de spoedeisende hulp te kunnen werken.
Jossine praat over slecht gekwalificeerd personeel terwijl de verpleegkundigen allemaal een opleiding op HBO- niveau hebben gevolgd of daar mee bezig zijn.
Heeft Jossine zich op enig moment afgevraagd wat die aubergines aan het doen waren? Vanuit de wachtkamer kun je ook met ER ogen volgens mij niet zien wat er in de behandelkamer gebeurt.
Ik heb serieus meegemaakt dat we bezig waren met een reanimatie, was maar dat de buurvrouw (met die wetenschap) bleef vragen om een glaasje water.
Jossine beschrijft dat zij en de rest van de patiënten tijdens de lange wachttijd rustig op hun beurt hebben gewacht. Op de eerste hulp maak ik echter heel andere situaties mee.
Als verpleegkundige wordt je regelmatig uitgescholden en bedreigd. Je kunt je afvragen of dit aan de attitude van de verpleegkundig ligt. Ik geloof ook wel dat er een toenemende onverschilligheid ontstaat als je voor de honderdste keer voor hoer bent uitgemaakt.
Ik heb al vaak meegemaakt dat patiënten tegen je beginnen te schelden zonder dat je ze ook maar hebt gesproken. Mensen zijn het niet eens met de situatie en zoeken een wit pakje om dit te uiten.
Er wordt op een spoedeisende hulp triage gedaan om in te kunnen schatten wat de ernst van de klacht is en hoe snel behandeling vereist is.
De buurman van Jossine was vast vreselijk geschrokken, maar had waarschijnlijk alleen wat schaafwonden in het gezicht.
Dat dit geen levensbedreigende situatie is hoef ik vast niet te vertellen.
Het is belangrijk om patiënten goed te informeren en dat is in deze situatie kennelijk niet naar wens verlopen.
Ik vind het echter teleurstellend dat er op deze manier weer een negatief beeld wordt gegeven over het ziekenhuis en de verpleegkundigen.
Geloof me; wij doe ook maar ons best.
Om in de schrijfwijze van Jossine te eindigen; Ik hoop dat Jossine zich in het vervolg maar bezig blijft houden met lipstick en de laatste schoenentrend en niet met artikelen over de zorg.
Ik kan het niet laten om te reageren op het stukje van Jossine Modderman (hoofdredactrice Viva) in de parool van 21 juli j.l.
Jossine beschrijft een ervaring die ze heeft opgedaan in het OLVG te Amsterdam op de eerste hulp.
Tijdens het lezen van het artikel herkende ik de situatie die Josine beschreef wel degelijk, maar ik herkende erin ook zeker het onbegrip van patiënten.
Dat Jossine idolaat is van artsen en ziekenhuizen zoals ze dat zelf beschrijft, vind ik persoonlijk al niet erg gezond.
Je mag van geluk spreken als je niet veel met deze beroepsgroep te maken hebt en gezond bent.
Ik weet natuurlijk ook dat er op een eerste hulp fouten worden gemaakt. Ik wil ook best geloven dat er in de beschreven situatie mogelijk fouten zijn gemaakt.
De wachttijd is op een eerste hulp vaak erg lang.
Jossine heeft niet voor de bezuiniging in de zorg getekend, maar de verpleegkundige toch ook niet geloof ik.
Als je de actualiteiten volgt, weet je dat er een enorme krapte bestaat van personeel op de eerste hulp.
Jossine kan het niet laten om neerbuigend te schrijven over de werkzame verpleegkundigen.
De verpleegkundige die Jossine beschrijft als die Aubergine, heeft eerst vier jaar gestudeerd om verpleegkundige te worden, daarna volgt nog een vervolgopleiding en verschillende toetsingen om op de eerste hulp te mogen werken. Ook ik persoonlijk heb hard moeten werken en leren om op de spoedeisende hulp te kunnen werken.
Jossine praat over slecht gekwalificeerd personeel terwijl de verpleegkundigen allemaal een opleiding op HBO- niveau hebben gevolgd of daar mee bezig zijn.
Heeft Jossine zich op enig moment afgevraagd wat die aubergines aan het doen waren? Vanuit de wachtkamer kun je ook met ER ogen volgens mij niet zien wat er in de behandelkamer gebeurt.
Ik heb serieus meegemaakt dat we bezig waren met een reanimatie, was maar dat de buurvrouw (met die wetenschap) bleef vragen om een glaasje water.
Jossine beschrijft dat zij en de rest van de patiënten tijdens de lange wachttijd rustig op hun beurt hebben gewacht. Op de eerste hulp maak ik echter heel andere situaties mee.
Als verpleegkundige wordt je regelmatig uitgescholden en bedreigd. Je kunt je afvragen of dit aan de attitude van de verpleegkundig ligt. Ik geloof ook wel dat er een toenemende onverschilligheid ontstaat als je voor de honderdste keer voor hoer bent uitgemaakt.
Ik heb al vaak meegemaakt dat patiënten tegen je beginnen te schelden zonder dat je ze ook maar hebt gesproken. Mensen zijn het niet eens met de situatie en zoeken een wit pakje om dit te uiten.
Er wordt op een spoedeisende hulp triage gedaan om in te kunnen schatten wat de ernst van de klacht is en hoe snel behandeling vereist is.
De buurman van Jossine was vast vreselijk geschrokken, maar had waarschijnlijk alleen wat schaafwonden in het gezicht.
Dat dit geen levensbedreigende situatie is hoef ik vast niet te vertellen.
Het is belangrijk om patiënten goed te informeren en dat is in deze situatie kennelijk niet naar wens verlopen.
Ik vind het echter teleurstellend dat er op deze manier weer een negatief beeld wordt gegeven over het ziekenhuis en de verpleegkundigen.
Geloof me; wij doe ook maar ons best.
Om in de schrijfwijze van Jossine te eindigen; Ik hoop dat Jossine zich in het vervolg maar bezig blijft houden met lipstick en de laatste schoenentrend en niet met artikelen over de zorg.
maandag 10 augustus 2009 om 08:46
Bij ons in het ziekenhuis zit je bij een receptie te wachten op de SEH, daar heeft een zuster/receptioniste wel eens gezegd, het kan lang duren, want er komen nu net 2 ambulances binnen.
Nou ja, dat weet je dan. Maar ik kan me voorstellen dat het in andere ziekenhuizen anders is geregeld.
Nou ja, dat weet je dan. Maar ik kan me voorstellen dat het in andere ziekenhuizen anders is geregeld.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 10 augustus 2009 om 08:48
Mal, een ambulance zegt nog niks, een ambulance kan ook een mevrouw binnen brengen die een heup gebroken heeft, niks ernstigs aan, terwijl iemand die lopend binnen komt, neer kan storten op de onderzoekstafel. Het is gewoon maar afwachten en natuurlijk is wachten niet leuk, en niemand zit voor zijn lol uren op de eerste hulp, maar niemand die daar werkt laat voor zijn lol mensen uren wachten.
maandag 10 augustus 2009 om 08:53
maandag 10 augustus 2009 om 09:00
maandag 10 augustus 2009 om 09:07
kijk, en dat ogenschijnlijk niks mankeert, dat geldt nou voor heel veel mensen op de EH. Een bloedneus bij mij is lastig maar niet ernstig, een bloedneus bij iemand die vorig jaar leukemie had, betekent waarschijnlijk heel wat anders en kan erg dringend zijn. En daarom kan je als leek niets zeggen over de wachttijd en al helemaal niet over andere mensen die naast je zitten en eerder geholpen worden.
maandag 10 augustus 2009 om 09:14
Overigens een heel naar stukje van die Josine. Ik vind het hautain, lomp en naief klinken, wat uiteindelijk alleen haarzelf naar beneden haalt.
Tuurlijk mag je je verbazen over waarom het lang duurt voordat je geholpen wordt, of zelf je verbazen over het kort af zijn van personeel. Maar het betweterige "Ik met mijn getrainde ER ogen"....bah bah bah. Ik vind het zo ontzettend typish dat ze denkt wel even beter te weten wat er gaande is op zo'n eerste hulp en dus ook hautain om op deze manier over personeel te schrijven.
Tuurlijk mag je je verbazen over waarom het lang duurt voordat je geholpen wordt, of zelf je verbazen over het kort af zijn van personeel. Maar het betweterige "Ik met mijn getrainde ER ogen"....bah bah bah. Ik vind het zo ontzettend typish dat ze denkt wel even beter te weten wat er gaande is op zo'n eerste hulp en dus ook hautain om op deze manier over personeel te schrijven.
maandag 10 augustus 2009 om 09:20
quote:Maleficent schreef op 10 augustus 2009 @ 08:53:
De meeste keren dat wij naar SEH gingen was met Mr J, en ze hebben in ons ziekenhuis de regel dat kinderen altijd voorgaan op volwassenen. Dus wij hebben eigenlijk nooit echt langer dan max 1,5 uur in de wachtkamer gezeten.
Kijk, ik vind dat op het eerste gezicht een prima regel, maar ik weet het niet. En ik weet op het moment dat ik daar met mijn buurman zit, die pijn op de borst heeft, ook niet hoe erg dat is. Ik ben onzeker, want ik weet niks, en misschien heeft buurman het wel aan zijn hart.
Ik zou op dat moment graag een beetje gerustgesteld worden, en dan liever niet door een beveiligingsmedewerker maar door iemand van het ziekenhuis zelf. Zoveel vraag ik dan toch niet?
De meeste keren dat wij naar SEH gingen was met Mr J, en ze hebben in ons ziekenhuis de regel dat kinderen altijd voorgaan op volwassenen. Dus wij hebben eigenlijk nooit echt langer dan max 1,5 uur in de wachtkamer gezeten.
Kijk, ik vind dat op het eerste gezicht een prima regel, maar ik weet het niet. En ik weet op het moment dat ik daar met mijn buurman zit, die pijn op de borst heeft, ook niet hoe erg dat is. Ik ben onzeker, want ik weet niks, en misschien heeft buurman het wel aan zijn hart.
Ik zou op dat moment graag een beetje gerustgesteld worden, en dan liever niet door een beveiligingsmedewerker maar door iemand van het ziekenhuis zelf. Zoveel vraag ik dan toch niet?
anoniem_29087 wijzigde dit bericht op 10-08-2009 09:21
Reden: Storende typefout
Reden: Storende typefout
% gewijzigd
maandag 10 augustus 2009 om 09:23
Als het goed is wordt er wel een soort intake met je gehouden. Triage, zodat er wel ingeschat kan worden of het dringend of minder dringend is. In bijv het olvg krijg je dan een kleurcode zodat je een beetje weet waar je aan toe bent. Je basisklacht moet wel bekend zijn, anders is nog onduidelijk wanneer iemand geholpen moet worden.
maandag 10 augustus 2009 om 09:37
quote:arwen173 schreef op 10 augustus 2009 @ 09:23:
Als het goed is wordt er wel een soort intake met je gehouden. Triage, zodat er wel ingeschat kan worden of het dringend of minder dringend is. In bijv het olvg krijg je dan een kleurcode zodat je een beetje weet waar je aan toe bent. Je basisklacht moet wel bekend zijn, anders is nog onduidelijk wanneer iemand geholpen moet worden.
Naar aanleiding van bovenstaande quote citeer ik uit het stuk van Jossine:
"Ik citeer van de ziekenhuiswebsite: 'Bij triage deelt een verpleegkundige patiënten direct bij binnenkomst in naar ernst van de verwondingen of ziekte. Aan de hand van die indeling wordt de urgentie voor behandeling bepaald en de patiënt geïnformeerd. Met deze werkwijze wordt het gevaar op complicaties door te lang wachten tot een minimum beperkt en het begrip bij patiënten voor een eventueel lange wachttijd vergroot.'
Het eerste wat de triageverpleegkundige tegen mijn bloedende buurman zei, was: "Nou, ik zal u maar geen hand geven." Waarna ze allerlei dingen op de computer invoerde, maar geen informatie gaf. Behalve dan dat we naar wachtkamer 2 mochten."
Ik snap dat het druk is en dat de verpleegkundige meer te doen had maar ik blijf het vreemd vinden dat de verpleegkundige niet even zegt dat het waarschijnlijk wel meevalt en dat de wachttijd dus wel eens lang zou kunnen zijn.
Als het goed is wordt er wel een soort intake met je gehouden. Triage, zodat er wel ingeschat kan worden of het dringend of minder dringend is. In bijv het olvg krijg je dan een kleurcode zodat je een beetje weet waar je aan toe bent. Je basisklacht moet wel bekend zijn, anders is nog onduidelijk wanneer iemand geholpen moet worden.
Naar aanleiding van bovenstaande quote citeer ik uit het stuk van Jossine:
"Ik citeer van de ziekenhuiswebsite: 'Bij triage deelt een verpleegkundige patiënten direct bij binnenkomst in naar ernst van de verwondingen of ziekte. Aan de hand van die indeling wordt de urgentie voor behandeling bepaald en de patiënt geïnformeerd. Met deze werkwijze wordt het gevaar op complicaties door te lang wachten tot een minimum beperkt en het begrip bij patiënten voor een eventueel lange wachttijd vergroot.'
Het eerste wat de triageverpleegkundige tegen mijn bloedende buurman zei, was: "Nou, ik zal u maar geen hand geven." Waarna ze allerlei dingen op de computer invoerde, maar geen informatie gaf. Behalve dan dat we naar wachtkamer 2 mochten."
Ik snap dat het druk is en dat de verpleegkundige meer te doen had maar ik blijf het vreemd vinden dat de verpleegkundige niet even zegt dat het waarschijnlijk wel meevalt en dat de wachttijd dus wel eens lang zou kunnen zijn.
maandag 10 augustus 2009 om 09:45
maandag 10 augustus 2009 om 10:14
Ik heb ook eens bij de EHBO 2,5 uur zitten wachten met 3 kleine kinderen. De jongste was tegen een marktkraam gevallen toen we op vakantie waren en had een snee bij zijn oog. (Was op een zaterdag rond etenstijd in Zeeland)
De huisartsenpost was dicht, dus iedereen die in het weekend bij de huisartsenpost terecht komt zat nu daar.
Erg druk dus.
Er is uiteindelijk na die 2,5 uur gehecht/geplakt, maar dat is niet goed gegaan. je ziet nog een duidelijk litteken.
Ik vraag me nu af, komt dat omdat er tussen het gebeurde en het hechten te veel tijd zat? Zodat er al teveel gestold was ofzo? Ik vind dit best jammer omdat het in zijn gezicht is.
Ik snap best dat de spoedgevallen voorgaan, maar de EHBO post werd daar gebruikt als gewone huisartsenpost en daar zitten echt geen spoedgevallen tussen. Daar zaten vooral mensen die zich zorgen maakten en niet tot maandag wilden/durfden te wachten. Ik heb nu het gevoel dat ik net zo goed niet had kunnen gaan, dan had hij dat litteken ook gehad. Terwijl ik dacht dat de EHBO juist was om dit soort dingen snel te kunnen doen. Tenzij er natuurlijk een echt spoedgeval binnen komt.
De huisartsenpost was dicht, dus iedereen die in het weekend bij de huisartsenpost terecht komt zat nu daar.
Erg druk dus.
Er is uiteindelijk na die 2,5 uur gehecht/geplakt, maar dat is niet goed gegaan. je ziet nog een duidelijk litteken.
Ik vraag me nu af, komt dat omdat er tussen het gebeurde en het hechten te veel tijd zat? Zodat er al teveel gestold was ofzo? Ik vind dit best jammer omdat het in zijn gezicht is.
Ik snap best dat de spoedgevallen voorgaan, maar de EHBO post werd daar gebruikt als gewone huisartsenpost en daar zitten echt geen spoedgevallen tussen. Daar zaten vooral mensen die zich zorgen maakten en niet tot maandag wilden/durfden te wachten. Ik heb nu het gevoel dat ik net zo goed niet had kunnen gaan, dan had hij dat litteken ook gehad. Terwijl ik dacht dat de EHBO juist was om dit soort dingen snel te kunnen doen. Tenzij er natuurlijk een echt spoedgeval binnen komt.
