Actueel
alle pijlers
Jossine Modderman
zondag 26 juli 2009 om 21:32
Uren wachten voor een verwijsbriefje’
Ik kan het niet laten om te reageren op het stukje van Jossine Modderman (hoofdredactrice Viva) in de parool van 21 juli j.l.
Jossine beschrijft een ervaring die ze heeft opgedaan in het OLVG te Amsterdam op de eerste hulp.
Tijdens het lezen van het artikel herkende ik de situatie die Josine beschreef wel degelijk, maar ik herkende erin ook zeker het onbegrip van patiënten.
Dat Jossine idolaat is van artsen en ziekenhuizen zoals ze dat zelf beschrijft, vind ik persoonlijk al niet erg gezond.
Je mag van geluk spreken als je niet veel met deze beroepsgroep te maken hebt en gezond bent.
Ik weet natuurlijk ook dat er op een eerste hulp fouten worden gemaakt. Ik wil ook best geloven dat er in de beschreven situatie mogelijk fouten zijn gemaakt.
De wachttijd is op een eerste hulp vaak erg lang.
Jossine heeft niet voor de bezuiniging in de zorg getekend, maar de verpleegkundige toch ook niet geloof ik.
Als je de actualiteiten volgt, weet je dat er een enorme krapte bestaat van personeel op de eerste hulp.
Jossine kan het niet laten om neerbuigend te schrijven over de werkzame verpleegkundigen.
De verpleegkundige die Jossine beschrijft als die Aubergine, heeft eerst vier jaar gestudeerd om verpleegkundige te worden, daarna volgt nog een vervolgopleiding en verschillende toetsingen om op de eerste hulp te mogen werken. Ook ik persoonlijk heb hard moeten werken en leren om op de spoedeisende hulp te kunnen werken.
Jossine praat over slecht gekwalificeerd personeel terwijl de verpleegkundigen allemaal een opleiding op HBO- niveau hebben gevolgd of daar mee bezig zijn.
Heeft Jossine zich op enig moment afgevraagd wat die aubergines aan het doen waren? Vanuit de wachtkamer kun je ook met ER ogen volgens mij niet zien wat er in de behandelkamer gebeurt.
Ik heb serieus meegemaakt dat we bezig waren met een reanimatie, was maar dat de buurvrouw (met die wetenschap) bleef vragen om een glaasje water.
Jossine beschrijft dat zij en de rest van de patiënten tijdens de lange wachttijd rustig op hun beurt hebben gewacht. Op de eerste hulp maak ik echter heel andere situaties mee.
Als verpleegkundige wordt je regelmatig uitgescholden en bedreigd. Je kunt je afvragen of dit aan de attitude van de verpleegkundig ligt. Ik geloof ook wel dat er een toenemende onverschilligheid ontstaat als je voor de honderdste keer voor hoer bent uitgemaakt.
Ik heb al vaak meegemaakt dat patiënten tegen je beginnen te schelden zonder dat je ze ook maar hebt gesproken. Mensen zijn het niet eens met de situatie en zoeken een wit pakje om dit te uiten.
Er wordt op een spoedeisende hulp triage gedaan om in te kunnen schatten wat de ernst van de klacht is en hoe snel behandeling vereist is.
De buurman van Jossine was vast vreselijk geschrokken, maar had waarschijnlijk alleen wat schaafwonden in het gezicht.
Dat dit geen levensbedreigende situatie is hoef ik vast niet te vertellen.
Het is belangrijk om patiënten goed te informeren en dat is in deze situatie kennelijk niet naar wens verlopen.
Ik vind het echter teleurstellend dat er op deze manier weer een negatief beeld wordt gegeven over het ziekenhuis en de verpleegkundigen.
Geloof me; wij doe ook maar ons best.
Om in de schrijfwijze van Jossine te eindigen; Ik hoop dat Jossine zich in het vervolg maar bezig blijft houden met lipstick en de laatste schoenentrend en niet met artikelen over de zorg.
Ik kan het niet laten om te reageren op het stukje van Jossine Modderman (hoofdredactrice Viva) in de parool van 21 juli j.l.
Jossine beschrijft een ervaring die ze heeft opgedaan in het OLVG te Amsterdam op de eerste hulp.
Tijdens het lezen van het artikel herkende ik de situatie die Josine beschreef wel degelijk, maar ik herkende erin ook zeker het onbegrip van patiënten.
Dat Jossine idolaat is van artsen en ziekenhuizen zoals ze dat zelf beschrijft, vind ik persoonlijk al niet erg gezond.
Je mag van geluk spreken als je niet veel met deze beroepsgroep te maken hebt en gezond bent.
Ik weet natuurlijk ook dat er op een eerste hulp fouten worden gemaakt. Ik wil ook best geloven dat er in de beschreven situatie mogelijk fouten zijn gemaakt.
De wachttijd is op een eerste hulp vaak erg lang.
Jossine heeft niet voor de bezuiniging in de zorg getekend, maar de verpleegkundige toch ook niet geloof ik.
Als je de actualiteiten volgt, weet je dat er een enorme krapte bestaat van personeel op de eerste hulp.
Jossine kan het niet laten om neerbuigend te schrijven over de werkzame verpleegkundigen.
De verpleegkundige die Jossine beschrijft als die Aubergine, heeft eerst vier jaar gestudeerd om verpleegkundige te worden, daarna volgt nog een vervolgopleiding en verschillende toetsingen om op de eerste hulp te mogen werken. Ook ik persoonlijk heb hard moeten werken en leren om op de spoedeisende hulp te kunnen werken.
Jossine praat over slecht gekwalificeerd personeel terwijl de verpleegkundigen allemaal een opleiding op HBO- niveau hebben gevolgd of daar mee bezig zijn.
Heeft Jossine zich op enig moment afgevraagd wat die aubergines aan het doen waren? Vanuit de wachtkamer kun je ook met ER ogen volgens mij niet zien wat er in de behandelkamer gebeurt.
Ik heb serieus meegemaakt dat we bezig waren met een reanimatie, was maar dat de buurvrouw (met die wetenschap) bleef vragen om een glaasje water.
Jossine beschrijft dat zij en de rest van de patiënten tijdens de lange wachttijd rustig op hun beurt hebben gewacht. Op de eerste hulp maak ik echter heel andere situaties mee.
Als verpleegkundige wordt je regelmatig uitgescholden en bedreigd. Je kunt je afvragen of dit aan de attitude van de verpleegkundig ligt. Ik geloof ook wel dat er een toenemende onverschilligheid ontstaat als je voor de honderdste keer voor hoer bent uitgemaakt.
Ik heb al vaak meegemaakt dat patiënten tegen je beginnen te schelden zonder dat je ze ook maar hebt gesproken. Mensen zijn het niet eens met de situatie en zoeken een wit pakje om dit te uiten.
Er wordt op een spoedeisende hulp triage gedaan om in te kunnen schatten wat de ernst van de klacht is en hoe snel behandeling vereist is.
De buurman van Jossine was vast vreselijk geschrokken, maar had waarschijnlijk alleen wat schaafwonden in het gezicht.
Dat dit geen levensbedreigende situatie is hoef ik vast niet te vertellen.
Het is belangrijk om patiënten goed te informeren en dat is in deze situatie kennelijk niet naar wens verlopen.
Ik vind het echter teleurstellend dat er op deze manier weer een negatief beeld wordt gegeven over het ziekenhuis en de verpleegkundigen.
Geloof me; wij doe ook maar ons best.
Om in de schrijfwijze van Jossine te eindigen; Ik hoop dat Jossine zich in het vervolg maar bezig blijft houden met lipstick en de laatste schoenentrend en niet met artikelen over de zorg.
donderdag 30 juli 2009 om 15:16
De zorg verzakelijkt...en dat maakt het weleens moeilijk. Mijn bewoners (tussen de 16 en de 30) moeten op vrijdag- en zaterdagavond om 20.45u naar bed omdat mijn dienst om 21u eindigt...Ik heb daar weleens moeite mee, mijn bewoners hebben daar nog veel meer moeite mee..die willen immers opblijven. Er is alleen gewoon geen geld om het personeel langer in te zetten.
Ik mag alleen overuren maken als het noodzakelijk is, langer opblijven is niet noodzakelijk..dus stop ik elke vrijdag- en zaterdagavond braaf de bewoners in bed.
Heeft mijn inziens niks met de mentaliteit van het personeel te maken, wij krijgen van ouders ook vaak te horen dat we niet deugen, dat ze klachten tegen ons in gaan dienen..omdat we bijvoorbeeld alleen staan..omdat hun kind om 21u naar bed moet..omdat er soms kamerprogramma moet worden gedraaid vanwege onze eigen veiligheid..Maakt mij dat een slechte woonbegeleider?Er is geen geld...er is niet meer personeel..Er is niks aan te doen.
Ik mag alleen overuren maken als het noodzakelijk is, langer opblijven is niet noodzakelijk..dus stop ik elke vrijdag- en zaterdagavond braaf de bewoners in bed.
Heeft mijn inziens niks met de mentaliteit van het personeel te maken, wij krijgen van ouders ook vaak te horen dat we niet deugen, dat ze klachten tegen ons in gaan dienen..omdat we bijvoorbeeld alleen staan..omdat hun kind om 21u naar bed moet..omdat er soms kamerprogramma moet worden gedraaid vanwege onze eigen veiligheid..Maakt mij dat een slechte woonbegeleider?Er is geen geld...er is niet meer personeel..Er is niks aan te doen.
donderdag 30 juli 2009 om 15:20
Neele, je kletst, wederom weer. Ik heb 1 keer gezegd in de hele discussie dat artsen goed betaald krijgen en heel ander werk doen, en dat daarom hun visie op het werk waarschijnlijk anders is dan de visie van ander personeel. En jij betaalde toch genoeg? zoiets schreef je aan het begin van de discussie. Het gaat niet om je salaris, het gaat om handen aan het bed. Gewoon personeel in de zorg. Het salaris mag ook best omhoog, daar niet van, maar meer personeel is het belangrijkste. Er zijn er maar weinig in deze discussie die hun salaris erbij halen, iedereen heeft het juist over mankracht. Dat is wat er aan schort. En dan gelul over regel even dat de wc's schoongemaakt worden, ik werk tenminste in een bedrijf waar ik trots op kan zijn. Al verdiende ik twee keer zo veel, dat veranderde niks aan vieze wc's zolang de werkdruk niet minder wordt en er niet meer geld komt voor bijv schoonmaak.
donderdag 30 juli 2009 om 15:20
Soms he, soms voel ik me ook weleens rot, dat ik mn benen onder mn lijf vandaan loop voor dit salaris, terwijl bijvoorbeeld mijn vriend het dubbele verdient..en minder verantwoordelijkheden heeft. Dat heeft dan te maken met dat ik moe ben, niet lekker in mn vel zit, ongesteld moet worden of wat dan ook..en dan geef ik er ook graag op af.
Maar ik heb zelf voor dit werk gekozen, heb ik het redelijk naar mijn zin maar wil niet zeggen dat ik altijd maar lachend naar en op mijn werk ben/ga. Ik probeer te werken met de instelling dat ik er voor de bewoners ben...maar dat lukt me niet altijd..soms heb ik namelijk weleens een rotbui..(ik ben ook maar een mens)of zie ik alles heel negatief.
Dat mag een IT'er, dat mag een officemanager, dat mag een vuilnisman..maar een verpleegkundige mag dit dan weer niet?
Maar ik heb zelf voor dit werk gekozen, heb ik het redelijk naar mijn zin maar wil niet zeggen dat ik altijd maar lachend naar en op mijn werk ben/ga. Ik probeer te werken met de instelling dat ik er voor de bewoners ben...maar dat lukt me niet altijd..soms heb ik namelijk weleens een rotbui..(ik ben ook maar een mens)of zie ik alles heel negatief.
Dat mag een IT'er, dat mag een officemanager, dat mag een vuilnisman..maar een verpleegkundige mag dit dan weer niet?
donderdag 30 juli 2009 om 15:21
Groot probleem in de zorg is volgens mij júist de betrokkenheid van het personeel. Mensen komen Altijd terug. Mensen zeggen altijd Ja. Ook als ze al zeven diensten gedraaid hebben, ook als een collega onverwacht ziek wordt en ze een dubbele dienst moeten draaien (zestien uur), enzovoort.
Uiteindelijk is dat voor de patiënten / cliënten niet het beste denk ik, omdat zo het echte probleem verdoezeld blijft. Maar niemand laat het er op aan komen. Niemand gaat gewoon weg, niemand laat cliënten / patiënten alleen zitten. Iedereen weet wat de risico's zijn.
Maar er zijn ook risico's als je wél steeds maar doorwerkt. Als je al 10 diensten gedraaid hebt, dan word je moe hoor. De zorg is constant opletten en alert zijn, je kan geen pillen verwisselen of vergeten per ongeluk omdat je er niet bij bent. Ik heb alleen met gehandicapten gewerkt, maar het werkt echt gigantisch door op de groep, als jíj kortaf bent, moe bent, chagrijnig bent ofzo. Je moet véél alerter zijn, je moet fit zijn, en je moet jezelf elke dag geven.
Uiteindelijk is dat voor de patiënten / cliënten niet het beste denk ik, omdat zo het echte probleem verdoezeld blijft. Maar niemand laat het er op aan komen. Niemand gaat gewoon weg, niemand laat cliënten / patiënten alleen zitten. Iedereen weet wat de risico's zijn.
Maar er zijn ook risico's als je wél steeds maar doorwerkt. Als je al 10 diensten gedraaid hebt, dan word je moe hoor. De zorg is constant opletten en alert zijn, je kan geen pillen verwisselen of vergeten per ongeluk omdat je er niet bij bent. Ik heb alleen met gehandicapten gewerkt, maar het werkt echt gigantisch door op de groep, als jíj kortaf bent, moe bent, chagrijnig bent ofzo. Je moet véél alerter zijn, je moet fit zijn, en je moet jezelf elke dag geven.
donderdag 30 juli 2009 om 15:23
quote:Margaretha2 schreef op 30 juli 2009 @ 15:21:
Groot probleem in de zorg is volgens mij júist de betrokkenheid van het personeel. Mensen komen Altijd terug. Mensen zeggen altijd Ja. Ook als ze al zeven diensten gedraaid hebben, ook als een collega onverwacht ziek wordt en ze een dubbele dienst moeten draaien (zestien uur), enzovoort.
Uiteindelijk is dat voor de patiënten / cliënten niet het beste denk ik, omdat zo het echte probleem verdoezeld blijft. Maar niemand laat het er op aan komen. Niemand gaat gewoon weg, niemand laat cliënten / patiënten alleen zitten. Iedereen weet wat de risico's zijn.
Maar er zijn ook risico's als je wél steeds maar doorwerkt. Als je al 10 diensten gedraaid hebt, dan word je moe hoor. De zorg is constant opletten en alert zijn, je kan geen pillen verwisselen of vergeten per ongeluk omdat je er niet bij bent. Ik heb alleen met gehandicapten gewerkt, maar het werkt echt gigantisch door op de groep, als jíj kortaf bent, moe bent, chagrijnig bent ofzo. Je moet véél alerter zijn, je moet fit zijn, en je moet jezelf elke dag geven.Dit klopt helemaal
Groot probleem in de zorg is volgens mij júist de betrokkenheid van het personeel. Mensen komen Altijd terug. Mensen zeggen altijd Ja. Ook als ze al zeven diensten gedraaid hebben, ook als een collega onverwacht ziek wordt en ze een dubbele dienst moeten draaien (zestien uur), enzovoort.
Uiteindelijk is dat voor de patiënten / cliënten niet het beste denk ik, omdat zo het echte probleem verdoezeld blijft. Maar niemand laat het er op aan komen. Niemand gaat gewoon weg, niemand laat cliënten / patiënten alleen zitten. Iedereen weet wat de risico's zijn.
Maar er zijn ook risico's als je wél steeds maar doorwerkt. Als je al 10 diensten gedraaid hebt, dan word je moe hoor. De zorg is constant opletten en alert zijn, je kan geen pillen verwisselen of vergeten per ongeluk omdat je er niet bij bent. Ik heb alleen met gehandicapten gewerkt, maar het werkt echt gigantisch door op de groep, als jíj kortaf bent, moe bent, chagrijnig bent ofzo. Je moet véél alerter zijn, je moet fit zijn, en je moet jezelf elke dag geven.Dit klopt helemaal
donderdag 30 juli 2009 om 15:33
Ja, ik had het een paar weken geleden nog. (Ik werk er al 8 jaar.) Ik was aan mijn 12e dag bezig..(er was iemand ziek, dus ben ik teruggekomen op mijn vrije dag want er was echt niemand te krijgen)en ik geef de pillen van de ene bewoner zo aan een ander, iemand die geen pillen slikt...Gelukkig zijn 'mijn' bewoners zo mondig dat hij zelf zei dat ie geen pillen had maar anders..pffff.
Of dat ik gigantisch uit mn slof schoot bij een redelijk onschuldige vraag...
Of dat ik gigantisch uit mn slof schoot bij een driftbui van een bewoner...(mijn taak om dat te reguleren, te kalmeren of op te lossen)
Of dat ik met tranen in mn ogen stond toen een ouder zei dat we niet hard genoeg werkten
Kortom, ik ben mn professionaliteit al weleens verloren hoor..
Of dat ik gigantisch uit mn slof schoot bij een redelijk onschuldige vraag...
Of dat ik gigantisch uit mn slof schoot bij een driftbui van een bewoner...(mijn taak om dat te reguleren, te kalmeren of op te lossen)
Of dat ik met tranen in mn ogen stond toen een ouder zei dat we niet hard genoeg werkten
Kortom, ik ben mn professionaliteit al weleens verloren hoor..
donderdag 30 juli 2009 om 16:31
Ik werk zelf niet in de zorg, maar ken wel veel mensen die in de zorg werken, en echt, diep respect hoor.
Wat betreft de problemen in de zorg (die er zeker zijn) denk ik dat we allemaal onze verantwoordelijkheid moeten nemen om de situatie beter te maken, dus:
1) de gewone mensch door zich te informeren eerst te bellen en langs HA/HAP te gaan, en indien de zorg onvoldoende is te klagen bij de instanties die daarvoor bedoeld zijn (het ziekenhuis, de overheid). En mee te denken met het personeel (bijvoorbeeld zelf je vader scheren, koffie halen en kopjes afwassen)
2) de verzorgenden (artsen/verpleegkundigen) door hun beste beentje voor te zetten en wantoestanden aan te blijven kaarten bij de verantwoordelijken en overheid
3) de overheid door goede voorlichting te geven en een goede, efficiente zorginfrastructuur op te zetten (persoonlijk ben ik dan ook veel meer voor zorg betalen naar draagkracht systeem) en de administratieve rompslomp zoveel mogelijk te verkleinen.
Dan moet het kunnen, toch?
Wat betreft de problemen in de zorg (die er zeker zijn) denk ik dat we allemaal onze verantwoordelijkheid moeten nemen om de situatie beter te maken, dus:
1) de gewone mensch door zich te informeren eerst te bellen en langs HA/HAP te gaan, en indien de zorg onvoldoende is te klagen bij de instanties die daarvoor bedoeld zijn (het ziekenhuis, de overheid). En mee te denken met het personeel (bijvoorbeeld zelf je vader scheren, koffie halen en kopjes afwassen)
2) de verzorgenden (artsen/verpleegkundigen) door hun beste beentje voor te zetten en wantoestanden aan te blijven kaarten bij de verantwoordelijken en overheid
3) de overheid door goede voorlichting te geven en een goede, efficiente zorginfrastructuur op te zetten (persoonlijk ben ik dan ook veel meer voor zorg betalen naar draagkracht systeem) en de administratieve rompslomp zoveel mogelijk te verkleinen.
Dan moet het kunnen, toch?
donderdag 30 juli 2009 om 16:40
Ik vind inderdaad dat er meer voorlichting gegeven moet worden dmv spotjes oid over wanneer je direct 112 moet bellen, wanneer de huisarts, wanner de huisartsenpost. En een landelijk nummer voor de huisartsenpost van je regio, net zoals van de politie, zu ook best handig zijn.
Mmm, ik ga eens kijken of ik daar iets mee kan.
Mmm, ik ga eens kijken of ik daar iets mee kan.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
donderdag 30 juli 2009 om 16:41
quote:Keranet schreef op 30 juli 2009 @ 16:31:
Ik werk zelf niet in de zorg, maar ken wel veel mensen die in de zorg werken, en echt, diep respect hoor.
Wat betreft de problemen in de zorg (die er zeker zijn) denk ik dat we allemaal onze verantwoordelijkheid moeten nemen om de situatie beter te maken, dus:
1) de gewone mensch door zich te informeren eerst te bellen en langs HA/HAP te gaan, en indien de zorg onvoldoende is te klagen bij de instanties die daarvoor bedoeld zijn (het ziekenhuis, de overheid). En mee te denken met het personeel (bijvoorbeeld zelf je vader scheren, koffie halen en kopjes afwassen)
2) de verzorgenden (artsen/verpleegkundigen) door hun beste beentje voor te zetten en wantoestanden aan te blijven kaarten bij de verantwoordelijken en overheid
3) de overheid door goede voorlichting te geven en een goede, efficiente zorginfrastructuur op te zetten (persoonlijk ben ik dan ook veel meer voor zorg betalen naar draagkracht systeem) en de administratieve rompslomp zoveel mogelijk te verkleinen.
Dan moet het kunnen, toch? dat hoeft nou ook weer niet, het is gewoon werk, net zo belangrijk als ander werk, wat de meeste mensen gewoon doen omdat ze het leuk vinden om wat voor reden dan ook. Diep diep respect gaat wat ver, maar dat denigrerende toontje waar het allemaal mee begon, dat was weer het andere uiterste.
Ik werk zelf niet in de zorg, maar ken wel veel mensen die in de zorg werken, en echt, diep respect hoor.
Wat betreft de problemen in de zorg (die er zeker zijn) denk ik dat we allemaal onze verantwoordelijkheid moeten nemen om de situatie beter te maken, dus:
1) de gewone mensch door zich te informeren eerst te bellen en langs HA/HAP te gaan, en indien de zorg onvoldoende is te klagen bij de instanties die daarvoor bedoeld zijn (het ziekenhuis, de overheid). En mee te denken met het personeel (bijvoorbeeld zelf je vader scheren, koffie halen en kopjes afwassen)
2) de verzorgenden (artsen/verpleegkundigen) door hun beste beentje voor te zetten en wantoestanden aan te blijven kaarten bij de verantwoordelijken en overheid
3) de overheid door goede voorlichting te geven en een goede, efficiente zorginfrastructuur op te zetten (persoonlijk ben ik dan ook veel meer voor zorg betalen naar draagkracht systeem) en de administratieve rompslomp zoveel mogelijk te verkleinen.
Dan moet het kunnen, toch? dat hoeft nou ook weer niet, het is gewoon werk, net zo belangrijk als ander werk, wat de meeste mensen gewoon doen omdat ze het leuk vinden om wat voor reden dan ook. Diep diep respect gaat wat ver, maar dat denigrerende toontje waar het allemaal mee begon, dat was weer het andere uiterste.
donderdag 30 juli 2009 om 17:01
arwen, ok, waar. Misschien komt het ook omdat ik zelf wel eens een tijd in het ziekenhuis heb gelegen en ik echt helemaal niets maar dan ook niets kon behalve in bed liggen, veel pijn hebben en overgeven. En dan komt er een verpleegkundige die je komt wassen (ook mijn gat) en je daarna weer aankleed terwijl ze al 9 uur dienst heeft gedraaid, zodat je je gewoon net even iets fijner voelt ondanks alle ellende, nou, ik ben ze eeuwig dankbaar.
vrijdag 31 juli 2009 om 06:30
quote:Dana schreef op 30 juli 2009 @ 22:42:
[...]
Je zuigt.
Iets met appels en peren en zo.
Dit topic is niet begonnen omdat iemand klaagde over hoe ze door Neele was behandeld. Neele loopt zich hier ook niet te beklagen over hoe ze benaderd wordt door de mensen waarvoor ze haar werk doet. Het is dan ook nergens voor nodig om te proberen dit topic over háár werk te laten gaan, dat heeft er niets mee te maken namelijk.Het gaat om de irreeële verwachtingen die neele van verpleegkundigen heeft. Dan lijkt het mij een hele normale vraag hoe neele's eigen werkhouding is.
[...]
Je zuigt.
Iets met appels en peren en zo.
Dit topic is niet begonnen omdat iemand klaagde over hoe ze door Neele was behandeld. Neele loopt zich hier ook niet te beklagen over hoe ze benaderd wordt door de mensen waarvoor ze haar werk doet. Het is dan ook nergens voor nodig om te proberen dit topic over háár werk te laten gaan, dat heeft er niets mee te maken namelijk.Het gaat om de irreeële verwachtingen die neele van verpleegkundigen heeft. Dan lijkt het mij een hele normale vraag hoe neele's eigen werkhouding is.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 31 juli 2009 om 09:48
Arwen jij bent echt lekker makkelijk.
Je slaat om je heen als een wilde maar als je er niet meer uitkomt weten anderen niet waar ze over praten omdat ze of niet in de zorg werken of er NU niet in werken.
Als dat zo is moet je geen discussie's voeren over de zorg op een openbaar forum maar op het birkenstok forum rond gaan hangen waar iedereen elkaar kan zitten bevestigen....
Je slaat om je heen als een wilde maar als je er niet meer uitkomt weten anderen niet waar ze over praten omdat ze of niet in de zorg werken of er NU niet in werken.
Als dat zo is moet je geen discussie's voeren over de zorg op een openbaar forum maar op het birkenstok forum rond gaan hangen waar iedereen elkaar kan zitten bevestigen....
