Actueel
alle pijlers
Kabinet wil stervenshulp bij 'voltooid leven' toestaan
donderdag 13 oktober 2016 om 01:03
Mensen met een 'voltooid leven' moeten wettelijk de mogelijkheid krijgen om hun leven met medicijnen te beëindigen, begeleid door een speciale 'stervenshulpverlener'.
Daarvoor pleiten de minister Schippers (Volksgezondheid) en Van der Steur (Justitie) vanavond in een brief aan de Tweede Kamer namens het kabinet. Het voorstel volgt na jaren van discussie, burgerinitiatieven, proefballonnen, rechtszaken en onderzoekscommissies.
In de visie van het kabinet mogen 'oudere' mensen met een consistente en weloverwogen doodswens - ook als ze niet ziek zijn - straks met hulp van een hulpverlener een dodelijk middel innemen. Familie mag daarbij aanwezig zijn, maar het middel niet geven.
Een speciaal opgeleide stervenshulpverlener en een onafhankelijk deskundige beoordelen of de doodswens geen opwelling is of dat er oneigenlijke druk van de familie meespeelt.
Het gaat nadrukkelijk niet om euthanasie, waarbij sprake is van ondraaglijk en onbehandelbaar lijden en artsen actief een rol spelen. In deze gevallen van 'voltooid leven' is sprake van 'lijden aan het leven'.
"Het kabinet is van mening dat het niet alleen een taak van de arts is om barmhartig te handelen, maar ook van de overheid om barmhartigheid te tonen", schrijven de ministers Schippers en Van der Steur aan de Kamer.
Het kabinet wil het recht op autonomie erkennen en het ook vormgeven. "Zodat recht gedaan kan worden aan de legitieme en groeiende wens van mensen in de samenleving."
Met name door de vergrijzende bevolking willen steeds meer mensen op een waardige manier sterven omdat ze het leven als voltooid beschouwen. Ook als er geen sprake is van ziekte.
De euthanasiewet helpt deze groep nu niet. Volgens die wet, die sinds 2002 van kracht is, is euthanasie alleen toegestaan als twee artsen vinden dat er sprake is van ondraaglijk en uitzichtloos lijden door een ernstige lichamelijke of psychische ziekte die niet meer te behandelen is.
Het kabinet wil de mogelijkheden nu dus verruimen. "Wij zijn als kabinet van mening dat bij mensen met een voltooid leven het uitgangspunt voor hun vraag om hulp bij zelfdoding hun recht op autonomie is. Wij hechten er waarde aan dat mensen dit recht kunnen uitoefenen, ook als dit gebeurt in de context van hulp bij zelfdoding."
Eerder dit jaar concludeerde een commissie van wijzen nog dat euthanasie vanwege een 'voltooid leven' niet zou moeten worden toegestaan. De commissie-Schnabel, in 2014 ingesteld door minister Schippers om te onderzoeken of de juridische mogelijkheden voor hulp bij zelfdoding moesten worden uitgebreid, zag geen noodzaak om de wet aan te passen. De Coöperatie Laatste Wil en de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) pleitten daarna voor een proef met een laatste-wil-middel, een dodelijke pil, voor mensen vanaf 75 jaar.
Voor de plannen is er een nieuwe wet nodig, los van de huidige euthanasiewet. In die wet moeten de eisen worden omschreven waaraan hulp bij zelfdoding in geval van 'voltooid leven' moet voldoen. Ook moet daarin duidelijk worden vanaf welke leeftijd mensen stervenshulp kunnen krijgen.
Achteraf toetsen blijft net als bij de huidige euthanasiewet verplicht. "Om te waarborgen dat de eisen daadwerkelijk worden nageleefd en in te grijpen in situaties waarin dit niet het geval is geweest. Ook helder zal moeten zijn aan welke criteria wordt getoetst", schrijft het kabinet.
Bron
Daarvoor pleiten de minister Schippers (Volksgezondheid) en Van der Steur (Justitie) vanavond in een brief aan de Tweede Kamer namens het kabinet. Het voorstel volgt na jaren van discussie, burgerinitiatieven, proefballonnen, rechtszaken en onderzoekscommissies.
In de visie van het kabinet mogen 'oudere' mensen met een consistente en weloverwogen doodswens - ook als ze niet ziek zijn - straks met hulp van een hulpverlener een dodelijk middel innemen. Familie mag daarbij aanwezig zijn, maar het middel niet geven.
Een speciaal opgeleide stervenshulpverlener en een onafhankelijk deskundige beoordelen of de doodswens geen opwelling is of dat er oneigenlijke druk van de familie meespeelt.
Het gaat nadrukkelijk niet om euthanasie, waarbij sprake is van ondraaglijk en onbehandelbaar lijden en artsen actief een rol spelen. In deze gevallen van 'voltooid leven' is sprake van 'lijden aan het leven'.
"Het kabinet is van mening dat het niet alleen een taak van de arts is om barmhartig te handelen, maar ook van de overheid om barmhartigheid te tonen", schrijven de ministers Schippers en Van der Steur aan de Kamer.
Het kabinet wil het recht op autonomie erkennen en het ook vormgeven. "Zodat recht gedaan kan worden aan de legitieme en groeiende wens van mensen in de samenleving."
Met name door de vergrijzende bevolking willen steeds meer mensen op een waardige manier sterven omdat ze het leven als voltooid beschouwen. Ook als er geen sprake is van ziekte.
De euthanasiewet helpt deze groep nu niet. Volgens die wet, die sinds 2002 van kracht is, is euthanasie alleen toegestaan als twee artsen vinden dat er sprake is van ondraaglijk en uitzichtloos lijden door een ernstige lichamelijke of psychische ziekte die niet meer te behandelen is.
Het kabinet wil de mogelijkheden nu dus verruimen. "Wij zijn als kabinet van mening dat bij mensen met een voltooid leven het uitgangspunt voor hun vraag om hulp bij zelfdoding hun recht op autonomie is. Wij hechten er waarde aan dat mensen dit recht kunnen uitoefenen, ook als dit gebeurt in de context van hulp bij zelfdoding."
Eerder dit jaar concludeerde een commissie van wijzen nog dat euthanasie vanwege een 'voltooid leven' niet zou moeten worden toegestaan. De commissie-Schnabel, in 2014 ingesteld door minister Schippers om te onderzoeken of de juridische mogelijkheden voor hulp bij zelfdoding moesten worden uitgebreid, zag geen noodzaak om de wet aan te passen. De Coöperatie Laatste Wil en de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) pleitten daarna voor een proef met een laatste-wil-middel, een dodelijke pil, voor mensen vanaf 75 jaar.
Voor de plannen is er een nieuwe wet nodig, los van de huidige euthanasiewet. In die wet moeten de eisen worden omschreven waaraan hulp bij zelfdoding in geval van 'voltooid leven' moet voldoen. Ook moet daarin duidelijk worden vanaf welke leeftijd mensen stervenshulp kunnen krijgen.
Achteraf toetsen blijft net als bij de huidige euthanasiewet verplicht. "Om te waarborgen dat de eisen daadwerkelijk worden nageleefd en in te grijpen in situaties waarin dit niet het geval is geweest. Ook helder zal moeten zijn aan welke criteria wordt getoetst", schrijft het kabinet.
Bron
donderdag 13 oktober 2016 om 13:02
donderdag 13 oktober 2016 om 13:06
quote:Chevron schreef op 13 oktober 2016 @ 12:25:
Miep, ik begrijp je punt wel. Ik denk dat de tegenstelling er in zit dat als men zegt wel gereanimeerd te willen worden, ze op dat moment het leven nog goed genoeg vinden. Maar dat kan natuurlijk een jaar later anders zijn.
Die gesprekken die je voert zit daar ook herhaling bij? Ik bedoel is dat iets wat jaarlijks terug komt of wordt zo'n gesprek eenmalig gevoerd.
Ik ben het wel met je eens dat ook daar meer aandacht voor zou mogen komen, maar wat mij betreft zijn dat trajecten die naast elkaar lopen.
En dan is er een groep die nooit gereanimeerd hoeft te worden. Mijn opa, dik in de negentig, met van alles en nog wat aan problemen heeft nooit in het ziekenhuis gelegen of gereanimeerd. Toch was zijn leven echt niet meer leuk.
Ik bespreek dat keer op keer met mijn patiënten, soms 3x/mnd met dezelfde patiënt. Ik voel vaak wel aan hoe direct ik kan zijn in zo'n gesprek, en heel vaak vraag ik dan iets als 'wat wilt u nou eigenlijk nog?' Ik werk in het ziekenhuis, en het valt me op dat het in de huisartsenpraktijk, maar ook door familie, maar heel weinig besproken wordt. Zo'n gezonde 90-jarige die dan een keer vrij instabiel naar het ziekenhuis gestuurd wordt, 'het was niet nodig om dat te bespreken want hij was nog zo vitaal'. En dat zijn vaak inderdaad de mensen die we of met een morfinepomp naar huis laten gaan, of in het ziekenhuis opnemen voor een traject met morfine. En ik durf me daar ook wel hard voor te maken.
Ik denk niet dat het trajecten zijn die naast elkaar lopen. Simpelweg omdat het een het gevolg is van het ander. Daarom denk ik dat het bij elkaar hoort.
Weet je, en er is altijd, in alles, een groep die tussen wal en schip valt. Dat zijn de mensen die het meest lijden, die mij het meest raken, waar je het minst voor kunt betekenen. Ook privé kan ik daar over meepraten, eerder werd Parkinson al genoemd. Maar dat zijn ook juist de mensen die niet in aanmerking komen voor deze optie, omdat ze vaak niet wilsbekwaam zijn.
En het blijft altijd een moeilijke discussie, het gaat altijd over mensenlevens.
Miep, ik begrijp je punt wel. Ik denk dat de tegenstelling er in zit dat als men zegt wel gereanimeerd te willen worden, ze op dat moment het leven nog goed genoeg vinden. Maar dat kan natuurlijk een jaar later anders zijn.
Die gesprekken die je voert zit daar ook herhaling bij? Ik bedoel is dat iets wat jaarlijks terug komt of wordt zo'n gesprek eenmalig gevoerd.
Ik ben het wel met je eens dat ook daar meer aandacht voor zou mogen komen, maar wat mij betreft zijn dat trajecten die naast elkaar lopen.
En dan is er een groep die nooit gereanimeerd hoeft te worden. Mijn opa, dik in de negentig, met van alles en nog wat aan problemen heeft nooit in het ziekenhuis gelegen of gereanimeerd. Toch was zijn leven echt niet meer leuk.
Ik bespreek dat keer op keer met mijn patiënten, soms 3x/mnd met dezelfde patiënt. Ik voel vaak wel aan hoe direct ik kan zijn in zo'n gesprek, en heel vaak vraag ik dan iets als 'wat wilt u nou eigenlijk nog?' Ik werk in het ziekenhuis, en het valt me op dat het in de huisartsenpraktijk, maar ook door familie, maar heel weinig besproken wordt. Zo'n gezonde 90-jarige die dan een keer vrij instabiel naar het ziekenhuis gestuurd wordt, 'het was niet nodig om dat te bespreken want hij was nog zo vitaal'. En dat zijn vaak inderdaad de mensen die we of met een morfinepomp naar huis laten gaan, of in het ziekenhuis opnemen voor een traject met morfine. En ik durf me daar ook wel hard voor te maken.
Ik denk niet dat het trajecten zijn die naast elkaar lopen. Simpelweg omdat het een het gevolg is van het ander. Daarom denk ik dat het bij elkaar hoort.
Weet je, en er is altijd, in alles, een groep die tussen wal en schip valt. Dat zijn de mensen die het meest lijden, die mij het meest raken, waar je het minst voor kunt betekenen. Ook privé kan ik daar over meepraten, eerder werd Parkinson al genoemd. Maar dat zijn ook juist de mensen die niet in aanmerking komen voor deze optie, omdat ze vaak niet wilsbekwaam zijn.
En het blijft altijd een moeilijke discussie, het gaat altijd over mensenlevens.
donderdag 13 oktober 2016 om 13:12
donderdag 13 oktober 2016 om 13:31
quote:Dot_Brenning schreef op 13 oktober 2016 @ 13:21:
[...]
Miep, dat is precies wat ik bedoel.....je denkt er heel anders over.
Eenzaamheid en lijden is een denk-constructie.
Miep?
Ik vind dat ik een prachtleven heb. En op het moment dat ik vind dat het niet leuk meer is, wil ik er een eind aan maken. That's it. En eerlijk gezegd maakt het mij geen moer uit of dat nu een denkconstructie is. Als ik het tijd vind, dan is dat MIJN beslissing.
[...]
Miep, dat is precies wat ik bedoel.....je denkt er heel anders over.
Eenzaamheid en lijden is een denk-constructie.
Miep?
Ik vind dat ik een prachtleven heb. En op het moment dat ik vind dat het niet leuk meer is, wil ik er een eind aan maken. That's it. En eerlijk gezegd maakt het mij geen moer uit of dat nu een denkconstructie is. Als ik het tijd vind, dan is dat MIJN beslissing.
donderdag 13 oktober 2016 om 13:33
quote:Dot_Brenning schreef op 13 oktober 2016 @ 13:02:
Van een voltooid leven spreek je als je niet weet wat leven is.
Voor diegene die het leven ervaart is het leven heilig en zal het niet beëindigen.
Eenzaamheid en lijden is een denk-constructie.
Hulp bij leren hoe je het leven ervaart, is misschien een beter idee.Er zijn vele waarheden. Dit is er één van. Maar voor een ander is er misschien weer een andere waarheid.
Van een voltooid leven spreek je als je niet weet wat leven is.
Voor diegene die het leven ervaart is het leven heilig en zal het niet beëindigen.
Eenzaamheid en lijden is een denk-constructie.
Hulp bij leren hoe je het leven ervaart, is misschien een beter idee.Er zijn vele waarheden. Dit is er één van. Maar voor een ander is er misschien weer een andere waarheid.
donderdag 13 oktober 2016 om 13:51
quote:cumulus schreef op 13 oktober 2016 @ 12:01:
[...]
Precies. En dat heeft niets te maken met gebrekkige zorg, eenzaamheid of in de steek gelaten worden door je egoïstische kinderen, zoals men graag denkt.
Nee inderdaad, daar heeft dat niets mee van doen.
Ik begrijp overigens best dat het voor sommige mensen niet te begrijpen is, en dat hoeft ook niet. Het zal mijn beslissing wezen, niet die van een ander.
[...]
Precies. En dat heeft niets te maken met gebrekkige zorg, eenzaamheid of in de steek gelaten worden door je egoïstische kinderen, zoals men graag denkt.
Nee inderdaad, daar heeft dat niets mee van doen.
Ik begrijp overigens best dat het voor sommige mensen niet te begrijpen is, en dat hoeft ook niet. Het zal mijn beslissing wezen, niet die van een ander.
donderdag 13 oktober 2016 om 14:04
Miep, dank je voor je uitleg. Ik had mij niet gerealiseerd dat zulke gesprekken zo vaak worden gevoerd. Ik kan mij goed voorstellen dat je daar een behoorlijke tegenstelling in ziet.
Ik vraag mij af of we het niet hebben over twee verschillende groepen. De groep die ongeacht de omstandigheden het lot op geen enkele wijze zelf in handen wil nemen en een groep die dat wel heel graag zou willen maar nu nog niet die mogelijkheid heeft.
Maar ik vind wel dat er een discussie moet komen over hoever ga je met behandelen, wat heeft zin en wat gaat te ver. Ook weer heel persoonlijk natuurlijk. We kunnen tegenwoordig heel veel en misschien in sommigen gevallen teveel.
Ik vraag mij af of we het niet hebben over twee verschillende groepen. De groep die ongeacht de omstandigheden het lot op geen enkele wijze zelf in handen wil nemen en een groep die dat wel heel graag zou willen maar nu nog niet die mogelijkheid heeft.
Maar ik vind wel dat er een discussie moet komen over hoever ga je met behandelen, wat heeft zin en wat gaat te ver. Ook weer heel persoonlijk natuurlijk. We kunnen tegenwoordig heel veel en misschien in sommigen gevallen teveel.
donderdag 13 oktober 2016 om 14:16
quote:Dot_Brenning schreef op 13 oktober 2016 @ 13:02:
Van een voltooid leven spreek je als je niet weet wat leven is.
Voor diegene die het leven ervaart is het leven heilig en zal het niet beëindigen.
Eenzaamheid en lijden is een denk-constructie.
Hulp bij leren hoe je het leven ervaart, is misschien een beter idee.Wat een belachelijke onzin lees ik hier.
Van een voltooid leven spreek je als je niet weet wat leven is.
Voor diegene die het leven ervaart is het leven heilig en zal het niet beëindigen.
Eenzaamheid en lijden is een denk-constructie.
Hulp bij leren hoe je het leven ervaart, is misschien een beter idee.Wat een belachelijke onzin lees ik hier.
donderdag 13 oktober 2016 om 14:43
quote:Dot_Brenning schreef op 13 oktober 2016 @ 14:40:
Chevron,
Het staat onder elke reactie van jouw!
Ring the bells that still can ring.Forget your perfect offering.There is a crack in everything.
That's how the light gets in.
Ja schat snap ik, is mijn eigen motto. Maar dat betekend niet wat jij denkt dat het betekend. En dit is ook de laatste kee dat ik hier op je reageer.
Chevron,
Het staat onder elke reactie van jouw!
Ring the bells that still can ring.Forget your perfect offering.There is a crack in everything.
That's how the light gets in.
Ja schat snap ik, is mijn eigen motto. Maar dat betekend niet wat jij denkt dat het betekend. En dit is ook de laatste kee dat ik hier op je reageer.
donderdag 13 oktober 2016 om 14:51
quote:Dot_Brenning schreef op 13 oktober 2016 @ 14:27:
Chevron,
Door een scheur komt het licht binnen……
Door beëindiging van het leven wordt het licht de mogelijkheid ontnomen door de scheur te schijnen.
Gebruik de scheur om het licht binnen te laten!
Alle respect voor andermans mening, hoor, maar dat verwacht ik ook van anderen. Alsof dit de enige waarheid is...
Een beetje dit soort bijbelteksten rondstrooien vind ik trouwens geen discussie. Reageer gewoon eens écht ergens op.
Chevron,
Door een scheur komt het licht binnen……
Door beëindiging van het leven wordt het licht de mogelijkheid ontnomen door de scheur te schijnen.
Gebruik de scheur om het licht binnen te laten!
Alle respect voor andermans mening, hoor, maar dat verwacht ik ook van anderen. Alsof dit de enige waarheid is...
Een beetje dit soort bijbelteksten rondstrooien vind ik trouwens geen discussie. Reageer gewoon eens écht ergens op.
donderdag 13 oktober 2016 om 16:55
quote:nederlandsevrouw schreef op 13 oktober 2016 @ 08:25:
Ik werk in de ouderenzorg en deze maatregel is vast goedkoper dan alle ouderen de zorg en aandacht te geven, waarbij ze wel kwaliteit van leven hebben.Als je 90+ bent en je lichaam is zo versleten dat je constant pijn hebt, het heelt nauwelijks meer en je bent beperkt tot het zitten in een stoel (omdat elke activiteit niet alleen 3x zo lang duurt, maar vooral pijn doet), dan helpt daar geen zorg en aandacht meer aan.
Ik werk in de ouderenzorg en deze maatregel is vast goedkoper dan alle ouderen de zorg en aandacht te geven, waarbij ze wel kwaliteit van leven hebben.Als je 90+ bent en je lichaam is zo versleten dat je constant pijn hebt, het heelt nauwelijks meer en je bent beperkt tot het zitten in een stoel (omdat elke activiteit niet alleen 3x zo lang duurt, maar vooral pijn doet), dan helpt daar geen zorg en aandacht meer aan.
donderdag 13 oktober 2016 om 17:17
Ik vind het goed dat deze mogelijkheid er komt voor de mensen die dit willen. Ik ben van mening dat iedereen recht heeft op zijn of haar eigen beslissing. Het is ook een stuk beter dan zelfmoord plegen en de mensen die je vinden een mogelijk trauma te bezorgen.
Ik vind juist dat dingen als geloofsovertuiging en dergelijke in deze niet mee moeten tellen. Dat is immers persoonlijk en het is aan een persoon zelf om over diens leven, en daarmee de keuzes en consequenties, te beslissen.
Ik vind juist dat dingen als geloofsovertuiging en dergelijke in deze niet mee moeten tellen. Dat is immers persoonlijk en het is aan een persoon zelf om over diens leven, en daarmee de keuzes en consequenties, te beslissen.
donderdag 13 oktober 2016 om 17:20
Door mijn werk in de zorg heb ik regelmatig met euthanasie te maken. Er zijn al voldoende gevallen langsgekomen, waarbij men vanwege een voltooid leven euthanasie mocht plegen.
Dit gebeurd dus al! Het is niet nieuw. Ik denk dat heel veel mensen gewoon niet weten wat er nu al allemaal mogelijk is op euthanasiegebied. Het ligt er natuurlijk aan wat je huisarts en de SCEN-arts van je motivatie vinden. Je moet wel goed kunnen uitleggen waarom je niet meer wil leven en de arts die tegenover je zit moet dat kunnen begrijpen.
Daarnaast bestaat er ook gewoon een drankje dat je als patiënt zelf in kunt nemen, waarmee je de arts dus enigszins kunt ontlasten. Hij hoeft de levensbeëindigende handeling dan niet zelf te doen, want de patiënt beslist zelf om het drankje op te drinken. De arts blijft natuurlijk wel aanwezig om ervoor zorg te dragen dat het stervensproces goed verloopt.
Dit gebeurd dus al! Het is niet nieuw. Ik denk dat heel veel mensen gewoon niet weten wat er nu al allemaal mogelijk is op euthanasiegebied. Het ligt er natuurlijk aan wat je huisarts en de SCEN-arts van je motivatie vinden. Je moet wel goed kunnen uitleggen waarom je niet meer wil leven en de arts die tegenover je zit moet dat kunnen begrijpen.
Daarnaast bestaat er ook gewoon een drankje dat je als patiënt zelf in kunt nemen, waarmee je de arts dus enigszins kunt ontlasten. Hij hoeft de levensbeëindigende handeling dan niet zelf te doen, want de patiënt beslist zelf om het drankje op te drinken. De arts blijft natuurlijk wel aanwezig om ervoor zorg te dragen dat het stervensproces goed verloopt.
donderdag 13 oktober 2016 om 17:22
quote:matroesjka_ schreef op 13 oktober 2016 @ 17:01:
Grappig hoe cultuurgebonden zoiets kan zijn. In mijn andere thuisland speelt dit totaal niet. Daar zijn ouderen ook afhankelijk, ziek, ongelukkig maar leeft het idee van zelf willen beslissen wanneer je sterft amper.Is dat door de cultuur of geloofsovertuiging?
Grappig hoe cultuurgebonden zoiets kan zijn. In mijn andere thuisland speelt dit totaal niet. Daar zijn ouderen ook afhankelijk, ziek, ongelukkig maar leeft het idee van zelf willen beslissen wanneer je sterft amper.Is dat door de cultuur of geloofsovertuiging?
donderdag 13 oktober 2016 om 17:26
