Actueel
alle pijlers
Kwart jongeren keert terug ouderlijk huis
donderdag 12 mei 2016 om 08:49
Voor jongeren zijn steeds meer dingen flexibel en onzeker: relaties, banen en nu dus ook huisvesting', zegt bijzonder hoogleraar Jan Latten, hoogleraar sociale demografie en hoofddemograaf van het CBS over het vandaag gepubliceerde onderzoek van het CBS. 'Vastigheid is iets voor dertig plus'.
Het percentage 'boemerangkinderen' neemt sinds de jaren zeventig gestaag toe. Waar 16 procent van de jongeren die in 1995 het huis verlieten binnen vijf jaar terugkeerde, is tegenwoordig een kwart van de nestverlaters weer (tijdelijk) thuis. De toename kan deels worden verklaard door de stijging van het aantal alleenstaande jongeren. Kinderen die uit huis gaan wonen zijn steeds vaker alleen in plaats van met een partner en zijn daarom minder zelfredzaam, zo is de gedachte. Maar ook de groep die wél samen gaat wonen keert soms huiswaarts, blijkt uit de nieuwe cijfers. Een relatiebreuk blijft de nummer één oorzaak voor een terugkeer naar het ouderlijk nest.
Hier bron en volledig artikel:
http://www.volkskrant.nl/ ... -ouderlijk-huis~a4299168/
Wat denken jullie goede ontwikkeling of bléh! een teken dat het allemaal niet zo geweldig gaat in Nederland!
Het percentage 'boemerangkinderen' neemt sinds de jaren zeventig gestaag toe. Waar 16 procent van de jongeren die in 1995 het huis verlieten binnen vijf jaar terugkeerde, is tegenwoordig een kwart van de nestverlaters weer (tijdelijk) thuis. De toename kan deels worden verklaard door de stijging van het aantal alleenstaande jongeren. Kinderen die uit huis gaan wonen zijn steeds vaker alleen in plaats van met een partner en zijn daarom minder zelfredzaam, zo is de gedachte. Maar ook de groep die wél samen gaat wonen keert soms huiswaarts, blijkt uit de nieuwe cijfers. Een relatiebreuk blijft de nummer één oorzaak voor een terugkeer naar het ouderlijk nest.
Hier bron en volledig artikel:
http://www.volkskrant.nl/ ... -ouderlijk-huis~a4299168/
Wat denken jullie goede ontwikkeling of bléh! een teken dat het allemaal niet zo geweldig gaat in Nederland!
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
donderdag 12 mei 2016 om 14:31
quote:blue_lagoon schreef op 12 mei 2016 @ 13:00:
Ik ben nu overigens bijna elf jaar onafgebroken uit huis. Was net twintig toen ik ging en dat vond ik eigenlijk al veel te laat. Sibling heeft tot zesentwintigste thuis gewoond, die vond het wel relaxt. Het eten stond klaar, de was werd gedaan... Maar hij kon ik meer zijn gang gaan dan ik ooit kon. Ik spreek nu puur voor mezelf maar ik denk dat meisjes gewoon eerder weg willen omdat ouders voor hen vaak strenger zijn, meer regels hebben en jongens meer hun eigen gang kunnen gaan.
Ook ben ik de oudste thuis en dat ben je toch degene die 'de weg vrij moet maken'. Wat de oudste mocht, mag de jongste ook en vaak meer. Mijn ouders zijn ook echt relaxter geworden met alles toen ik uit huis was. Ik ook, trouwens tja, dat verschilt sowieso per gezin. Mijn zoon doet meer in huis dan mijn dochter. Door omstandigheden weliswaar, maar anders was het gelijk op.
Ik ben nu overigens bijna elf jaar onafgebroken uit huis. Was net twintig toen ik ging en dat vond ik eigenlijk al veel te laat. Sibling heeft tot zesentwintigste thuis gewoond, die vond het wel relaxt. Het eten stond klaar, de was werd gedaan... Maar hij kon ik meer zijn gang gaan dan ik ooit kon. Ik spreek nu puur voor mezelf maar ik denk dat meisjes gewoon eerder weg willen omdat ouders voor hen vaak strenger zijn, meer regels hebben en jongens meer hun eigen gang kunnen gaan.
Ook ben ik de oudste thuis en dat ben je toch degene die 'de weg vrij moet maken'. Wat de oudste mocht, mag de jongste ook en vaak meer. Mijn ouders zijn ook echt relaxter geworden met alles toen ik uit huis was. Ik ook, trouwens tja, dat verschilt sowieso per gezin. Mijn zoon doet meer in huis dan mijn dochter. Door omstandigheden weliswaar, maar anders was het gelijk op.
Later is nu
donderdag 12 mei 2016 om 14:32
quote:waterlelieke schreef op 12 mei 2016 @ 14:28:
en er gaan natuurlijk heel veel sociale huurwoningen naar statushouders,
dat zijn de vluchtelingen met een verblijfsvergunning.
Ook sneu voor de jongeren die al lange tijd ingeschreven staan bij de woningstichting en die nóg veel langer moeten wachten.
Heel veel? Hoeveel dan?
En hoeveel invloed heeft dat precies? En als die asielzoeker nou ook een jongere is, is het dan minder erg?
en er gaan natuurlijk heel veel sociale huurwoningen naar statushouders,
dat zijn de vluchtelingen met een verblijfsvergunning.
Ook sneu voor de jongeren die al lange tijd ingeschreven staan bij de woningstichting en die nóg veel langer moeten wachten.
Heel veel? Hoeveel dan?
En hoeveel invloed heeft dat precies? En als die asielzoeker nou ook een jongere is, is het dan minder erg?
donderdag 12 mei 2016 om 14:35
quote:missmadame schreef op 12 mei 2016 @ 14:21:
Pink-ink, als ze een fulltime baan hebben wel ja.
Vaak moet je ook 3 of 4x de huur verdienen als bruto-salaris. Dus voor een studio van 700 euro moet circa 2.500 euro bruto per maand verdienen.
Dat laatste had ik me niet gerealiseerd, maar dan is het inderdaad wel lastig, dat is echt een hoge inkomensgrens!
Zou dat ook voor een kamer gelden of alleen voor een studio/appartement?
Pink-ink, als ze een fulltime baan hebben wel ja.
Vaak moet je ook 3 of 4x de huur verdienen als bruto-salaris. Dus voor een studio van 700 euro moet circa 2.500 euro bruto per maand verdienen.
Dat laatste had ik me niet gerealiseerd, maar dan is het inderdaad wel lastig, dat is echt een hoge inkomensgrens!
Zou dat ook voor een kamer gelden of alleen voor een studio/appartement?
donderdag 12 mei 2016 om 14:35
Ik vond gelukkig na mijn afstuderen een baan waar ik goed van kon leven en ik kon in mijn goedkope huurappartement blijven (ooit eens met heel veel mazzel gevonden)
Maar... als dat niet zo was geweest, was ik misschien ook thuis gaan wonen om met een bijbaan alvast flink wat van mijn studieschuld af te lossen. Ik heb mijn eerste studie gewoon verkeerd gekozen (wel afgemaakt), en uiteindelijk besloten te lenen voor een tweede studie. Geen spijt van, want ik heb het beroep dat ik wilde, maar het is nog wel een fors bedrag dat terugbetaald moet worden (en het was een voltijdstudie met 34 contacturen per week, dus ik kon er maar beperkt naast werken)
Maar... als dat niet zo was geweest, was ik misschien ook thuis gaan wonen om met een bijbaan alvast flink wat van mijn studieschuld af te lossen. Ik heb mijn eerste studie gewoon verkeerd gekozen (wel afgemaakt), en uiteindelijk besloten te lenen voor een tweede studie. Geen spijt van, want ik heb het beroep dat ik wilde, maar het is nog wel een fors bedrag dat terugbetaald moet worden (en het was een voltijdstudie met 34 contacturen per week, dus ik kon er maar beperkt naast werken)
donderdag 12 mei 2016 om 14:37
quote:valerievaldera schreef op 12 mei 2016 @ 13:54:
Het is wel te doen hoor, als je 1400 netto verdient, dan kun je bijvoorbeeld een kleine studio huren met eigen keuken en wc/douche, of soms deel je het sanitair, voor een euro of 450-500. Goed zoeken, ook op mp/kamernet/social media/rondvragen aan vrienden/familie/bekenden, etc. Het probleem is alleen dat veel jongeren hun eisen erg hoog hebben liggen. Het moet groot zijn, in een leuke buurt liggen, mag niet te ver van het werk afliggen (een half uur reistijd wordt soms al als veel gerekend), etc.Bijzonder he, dat Mei-dag toch aangeeft dat ze niets kan/kunnen vinden, en dat jij dan zegt "natuurlijk kan dat wel, gewoon niet zulke hoge eisen stellen"
Het is wel te doen hoor, als je 1400 netto verdient, dan kun je bijvoorbeeld een kleine studio huren met eigen keuken en wc/douche, of soms deel je het sanitair, voor een euro of 450-500. Goed zoeken, ook op mp/kamernet/social media/rondvragen aan vrienden/familie/bekenden, etc. Het probleem is alleen dat veel jongeren hun eisen erg hoog hebben liggen. Het moet groot zijn, in een leuke buurt liggen, mag niet te ver van het werk afliggen (een half uur reistijd wordt soms al als veel gerekend), etc.Bijzonder he, dat Mei-dag toch aangeeft dat ze niets kan/kunnen vinden, en dat jij dan zegt "natuurlijk kan dat wel, gewoon niet zulke hoge eisen stellen"
Later is nu
donderdag 12 mei 2016 om 14:55
quote:Dreamer schreef op 12 mei 2016 @ 14:37:
[...]
Bijzonder he, dat Mei-dag toch aangeeft dat ze niets kan/kunnen vinden, en dat jij dan zegt "natuurlijk kan dat wel, gewoon niet zulke hoge eisen stellen"
Ik denk dat er een beetje vergeten word dat niet iedereen binnen 20 kilometer van de randstad, Maastricht of Groningen af woont, als mijn dochter in een andere stad wat moet gaan zoeken woont ze meteen 40 kilometer van haar werk af.
ze zou dolblij zijn met een kleine studio, stond er een paar maanden geleden 1 te huur 860,= exclusief.
[...]
Bijzonder he, dat Mei-dag toch aangeeft dat ze niets kan/kunnen vinden, en dat jij dan zegt "natuurlijk kan dat wel, gewoon niet zulke hoge eisen stellen"
Ik denk dat er een beetje vergeten word dat niet iedereen binnen 20 kilometer van de randstad, Maastricht of Groningen af woont, als mijn dochter in een andere stad wat moet gaan zoeken woont ze meteen 40 kilometer van haar werk af.
ze zou dolblij zijn met een kleine studio, stond er een paar maanden geleden 1 te huur 860,= exclusief.
donderdag 12 mei 2016 om 14:57
quote:valerievaldera schreef op 12 mei 2016 @ 13:54:
Het is wel te doen hoor, als je 1400 netto verdient, dan kun je bijvoorbeeld een kleine studio huren met eigen keuken en wc/douche, of soms deel je het sanitair, voor een euro of 450-500. Goed zoeken, ook op mp/kamernet/social media/rondvragen aan vrienden/familie/bekenden, etc. Het probleem is alleen dat veel jongeren hun eisen erg hoog hebben liggen. Het moet groot zijn, in een leuke buurt liggen, mag niet te ver van het werk afliggen (een half uur reistijd wordt soms al als veel gerekend), etc.
Er zijn ongetwijfeld jongeren die te hoge eisen stellen, dikwijls omdat ze geen idee hebben van of geen rekening houden met hun overige vaste lasten. Denken ze toevallig wel aan de kosten voor energie en telefoon, dan vergeten ze misschien de nodige verzekeringen erbij te tellen of eventuele servicekosten en kosten voor Internet. Het bedrag dat je noemt is niet bepaald hoog, als ze dan ook nog kosten moeten maken voor vervoer, een beetje fatsoenlijk willen eten en er niet bij willen lopen als een landloper wordt het wel erg krap.
Voor een beetje fatsoenlijke studio van 30 m2 betaal je al snel een kale huur van E 500.
Het is wel te doen hoor, als je 1400 netto verdient, dan kun je bijvoorbeeld een kleine studio huren met eigen keuken en wc/douche, of soms deel je het sanitair, voor een euro of 450-500. Goed zoeken, ook op mp/kamernet/social media/rondvragen aan vrienden/familie/bekenden, etc. Het probleem is alleen dat veel jongeren hun eisen erg hoog hebben liggen. Het moet groot zijn, in een leuke buurt liggen, mag niet te ver van het werk afliggen (een half uur reistijd wordt soms al als veel gerekend), etc.
Er zijn ongetwijfeld jongeren die te hoge eisen stellen, dikwijls omdat ze geen idee hebben van of geen rekening houden met hun overige vaste lasten. Denken ze toevallig wel aan de kosten voor energie en telefoon, dan vergeten ze misschien de nodige verzekeringen erbij te tellen of eventuele servicekosten en kosten voor Internet. Het bedrag dat je noemt is niet bepaald hoog, als ze dan ook nog kosten moeten maken voor vervoer, een beetje fatsoenlijk willen eten en er niet bij willen lopen als een landloper wordt het wel erg krap.
Voor een beetje fatsoenlijke studio van 30 m2 betaal je al snel een kale huur van E 500.
verba volant, scripta manent.
donderdag 12 mei 2016 om 15:01
quote:mei-dag schreef op 12 mei 2016 @ 14:55:
[...]
Ik denk dat er een beetje vergeten word dat niet iedereen binnen 20 kilometer van de randstad, Maastricht of Groningen af woont, als mijn dochter in een andere stad wat moet gaan zoeken woont ze meteen 40 kilometer van haar werk af.
ze zou dolblij zijn met een kleine studio, stond er een paar maanden geleden 1 te huur 860,= exclusief.Dat is een afstand van niks, de huur van die studio is iets meer dan niks, die moet dan wel minstens 80 m2 woonoppervlak hebben om dat bedrag te kunnen rechtvaardigen. Er zijn genoeg mensen die iedere ochtend en iedere avond meer dan honderd kilometer moeten reizen. Wie tegenwoordig een baan zoekt zal zijn actieradius niet meer kunnen beperken tot maximaal dertig kilometer.
[...]
Ik denk dat er een beetje vergeten word dat niet iedereen binnen 20 kilometer van de randstad, Maastricht of Groningen af woont, als mijn dochter in een andere stad wat moet gaan zoeken woont ze meteen 40 kilometer van haar werk af.
ze zou dolblij zijn met een kleine studio, stond er een paar maanden geleden 1 te huur 860,= exclusief.Dat is een afstand van niks, de huur van die studio is iets meer dan niks, die moet dan wel minstens 80 m2 woonoppervlak hebben om dat bedrag te kunnen rechtvaardigen. Er zijn genoeg mensen die iedere ochtend en iedere avond meer dan honderd kilometer moeten reizen. Wie tegenwoordig een baan zoekt zal zijn actieradius niet meer kunnen beperken tot maximaal dertig kilometer.
verba volant, scripta manent.
donderdag 12 mei 2016 om 15:03
quote:mei-dag schreef op 12 mei 2016 @ 15:00:
[...]
Niet als je ook avond en nachtdiensten werkt en de bus stopt om 22:30 met rijden.Carpoolen misschien, of een 2e hands autootje aanschaffen, ik denk dat je, uitgesmeerd over een jaar, meer kwijt bent als je een studio huurt voor een woekerprijs.
[...]
Niet als je ook avond en nachtdiensten werkt en de bus stopt om 22:30 met rijden.Carpoolen misschien, of een 2e hands autootje aanschaffen, ik denk dat je, uitgesmeerd over een jaar, meer kwijt bent als je een studio huurt voor een woekerprijs.
verba volant, scripta manent.
donderdag 12 mei 2016 om 15:15
quote:Geronimo2 schreef op 12 mei 2016 @ 13:18:
Ik ben trouwens van de generatie die eind jaren 80, na de uni, op de arbeidsmarkt werd geschopt tijdens een enorme crisis. Kamer en huizen tekort zijn in de randstad van alle tijden, naast je studie werkte je 20 uur in de horeca voor aanvulling van je beurs en je moest ook lenen want broers en zussen studeerden ook gewoon. En nee, ik was niet de enige want de hele stad werd bevolkt door mensen die het net zo deden. Goed geld verdienen voor een hypotheek (en je je studielening moest je ook afbetalen) was pas rond je dertigste en je ging niet maximaal lenen om ook nog meubels te kopen (kon toen nog ) want veel schuld betekende ook korten op leukere uitgaven.
Nu wil iedereen voor zijn 30ste een compleet ingericht koophuis en een vast contract want ze vinden dat ze daar recht op hebben en in het laatste gaan ze de fout in. Je hebt nergens recht op, je moet leren knokken voor wat je wil en doorzetten. Ziekte, werkeloosheid, scheiding, recessie, er kan zoveel tegen zitten in het leven en hoe beter je om leert gaan met tegenslagen des te hoger is je frustratiegrens. Als je die niet hebt is de kans op burn out , stress en psychische ziekten veel groter.
Er is al zoveel geschreven over het pamperen van kinderen en hoe slecht het ze voorbereid op de maatschappij en toch wordt het makkelijk terzijde geschoven. Nee zeggen tegen kinderen is geen liefdeloosheid, nee zeggen is het beste met je kind voor hebben. Vroeger was niet alles beter maar er was denk wel meer realiteitszin bij ouders dan de maatschappij keihard kan zijn en dat je je kind daar beter op kon voorbereiden dan het er van weghouden. Het is net als je kinderen troosten of belonen met snoep, op korte termijn maak je je kind blij tot ze als volwassene zichzelf troosten door de koelkast leeg te eten en met ernstig overgewicht moeten kampen. Als ouder is je eerste verantwoordelijkheid om een stabiel en zelfverzekerd mens af te leveren en dat werkt niet door alles voor hun op te lossen.
Nou ik weet niet hoor, volgens mij ben jij dan een jaar of 5 ouder dan ik, ik herken niks van het hele verhaal. Ik ben in 1987 het huis uit gegaan, tegelijk met dat ik ging studeren, ging met een vriendje samen wonen in een 3 kamer flat in een provincie-hoofdstad, dat betaalden we van studiefinanciering, aanvullende beurs en baantje (geen lening, geen bijdrage ouders). Relatie raakte uit, ik ging terug naar ouders en gaf de brui aan de studie, vertrok naar buitenland waar ik leefde van mijn spaargeld (ook nog) en wat ik daar verdiende. Weer terug in NL ging ik naar ouders voor paar maanden vroeg en kreeg een bijstandsuitkering (op mijn 20e, kom daar nu maar eens voor) voor 2 maanden tot ik een serieuze baan had gevonden en spaarde wat. Zocht een baan in Amsterdam en vetrok naar Amsterdam (was inmiddels 1990), waar ik zonder wachtlijst een geweldig leuke 2-kamerflat vond voor een schappelijke huur, ok was weliswaar in de Bijlmer, daar wilde toen al niemand heen, maar ik heb daar prima gewoond.
Ik kwam intussen mijn man tegen, en die was gewend om thuis te blijven wonen tot er een huis gekocht kon worden, die had dus flink gespaard van zijn bijbaan naast zijn studie. Hij had al tijdens zijn studie een vast contract, maar moest nog wel even zijn dienstplicht vervullen. Tijdens zijn dienstplicht kochten wij een ruime eengezinswoning in een dorp in de randstad. Eigenlijk was hij net iets duurder dan we in gedachten hadden, dus zei ik mijn huur op en gingen we een half jaar bij zijn ouders op zolder en hebben enorm gespaard, zodat we de kk geheel op konden hoesten en ook nog de hele inboedel. Zo hadden wij dus op ons 24e in 1993 een eengezinswoning volledig ingericht in de randstad. Een aantal jaren later hebben wij het weer met veel winst verkocht en woonden wij net iets boven de 30 in een huis met garage in de randstad.
Wij hadden dus voor ons 30e dat koophuis en 2 vaste contracten, dus om nu te zeggen, dat iedereen dat "tegenwoordig" wil. Volgens mij willen ze gewoon hetzelfde als wat voor onze generatie normaal was.
Ik ben trouwens van de generatie die eind jaren 80, na de uni, op de arbeidsmarkt werd geschopt tijdens een enorme crisis. Kamer en huizen tekort zijn in de randstad van alle tijden, naast je studie werkte je 20 uur in de horeca voor aanvulling van je beurs en je moest ook lenen want broers en zussen studeerden ook gewoon. En nee, ik was niet de enige want de hele stad werd bevolkt door mensen die het net zo deden. Goed geld verdienen voor een hypotheek (en je je studielening moest je ook afbetalen) was pas rond je dertigste en je ging niet maximaal lenen om ook nog meubels te kopen (kon toen nog ) want veel schuld betekende ook korten op leukere uitgaven.
Nu wil iedereen voor zijn 30ste een compleet ingericht koophuis en een vast contract want ze vinden dat ze daar recht op hebben en in het laatste gaan ze de fout in. Je hebt nergens recht op, je moet leren knokken voor wat je wil en doorzetten. Ziekte, werkeloosheid, scheiding, recessie, er kan zoveel tegen zitten in het leven en hoe beter je om leert gaan met tegenslagen des te hoger is je frustratiegrens. Als je die niet hebt is de kans op burn out , stress en psychische ziekten veel groter.
Er is al zoveel geschreven over het pamperen van kinderen en hoe slecht het ze voorbereid op de maatschappij en toch wordt het makkelijk terzijde geschoven. Nee zeggen tegen kinderen is geen liefdeloosheid, nee zeggen is het beste met je kind voor hebben. Vroeger was niet alles beter maar er was denk wel meer realiteitszin bij ouders dan de maatschappij keihard kan zijn en dat je je kind daar beter op kon voorbereiden dan het er van weghouden. Het is net als je kinderen troosten of belonen met snoep, op korte termijn maak je je kind blij tot ze als volwassene zichzelf troosten door de koelkast leeg te eten en met ernstig overgewicht moeten kampen. Als ouder is je eerste verantwoordelijkheid om een stabiel en zelfverzekerd mens af te leveren en dat werkt niet door alles voor hun op te lossen.
Nou ik weet niet hoor, volgens mij ben jij dan een jaar of 5 ouder dan ik, ik herken niks van het hele verhaal. Ik ben in 1987 het huis uit gegaan, tegelijk met dat ik ging studeren, ging met een vriendje samen wonen in een 3 kamer flat in een provincie-hoofdstad, dat betaalden we van studiefinanciering, aanvullende beurs en baantje (geen lening, geen bijdrage ouders). Relatie raakte uit, ik ging terug naar ouders en gaf de brui aan de studie, vertrok naar buitenland waar ik leefde van mijn spaargeld (ook nog) en wat ik daar verdiende. Weer terug in NL ging ik naar ouders voor paar maanden vroeg en kreeg een bijstandsuitkering (op mijn 20e, kom daar nu maar eens voor) voor 2 maanden tot ik een serieuze baan had gevonden en spaarde wat. Zocht een baan in Amsterdam en vetrok naar Amsterdam (was inmiddels 1990), waar ik zonder wachtlijst een geweldig leuke 2-kamerflat vond voor een schappelijke huur, ok was weliswaar in de Bijlmer, daar wilde toen al niemand heen, maar ik heb daar prima gewoond.
Ik kwam intussen mijn man tegen, en die was gewend om thuis te blijven wonen tot er een huis gekocht kon worden, die had dus flink gespaard van zijn bijbaan naast zijn studie. Hij had al tijdens zijn studie een vast contract, maar moest nog wel even zijn dienstplicht vervullen. Tijdens zijn dienstplicht kochten wij een ruime eengezinswoning in een dorp in de randstad. Eigenlijk was hij net iets duurder dan we in gedachten hadden, dus zei ik mijn huur op en gingen we een half jaar bij zijn ouders op zolder en hebben enorm gespaard, zodat we de kk geheel op konden hoesten en ook nog de hele inboedel. Zo hadden wij dus op ons 24e in 1993 een eengezinswoning volledig ingericht in de randstad. Een aantal jaren later hebben wij het weer met veel winst verkocht en woonden wij net iets boven de 30 in een huis met garage in de randstad.
Wij hadden dus voor ons 30e dat koophuis en 2 vaste contracten, dus om nu te zeggen, dat iedereen dat "tegenwoordig" wil. Volgens mij willen ze gewoon hetzelfde als wat voor onze generatie normaal was.
donderdag 12 mei 2016 om 15:19
quote:MarianneDavids schreef op 12 mei 2016 @ 15:03:
[...]
Carpoolen misschien, of een 2e hands autootje aanschaffen, ik denk dat je, uitgesmeerd over een jaar, meer kwijt bent als je een studio huurt voor een woekerprijs.
Je kunt er toch niet van uitgaan dat je wel effe met iemand mee kan rijden op elk gewenst tijdstip als je op 40 km afstand van je (nieuwe) werk wat gaat huren? Of "effe" een tweedehands autootje aanschaffen? Je weet dat niet iedereen een rijbewijs heeft toch?
Ik vraag me af of sommige mensen wel helemaal in de hedendaagse realiteit leven. Accepteer gewoon dat het soms ontzettend lastig is om iets te vinden voor een individu en kom niet aan met van die onrealistische oplossingen of dat pochen dat het Heus Wel mogelijk is om iets te vinden. Mijn broer had ook een "eisen"lijstje: het moest veilig zijn voor zijn zoon (dus niet gaan samenwonen met een volstrekt onbekende, geen éénkamer appartement) en hij moest het kunnen betalen. Dat heeft hij nu gevonden. Dus ja, er wordt ook wel iets gevonden, maar daar kan enige tijd overheen gaan. De oplossing in deze is weer tijdelijk bij pa en ma te gaan wonen.
[...]
Carpoolen misschien, of een 2e hands autootje aanschaffen, ik denk dat je, uitgesmeerd over een jaar, meer kwijt bent als je een studio huurt voor een woekerprijs.
Je kunt er toch niet van uitgaan dat je wel effe met iemand mee kan rijden op elk gewenst tijdstip als je op 40 km afstand van je (nieuwe) werk wat gaat huren? Of "effe" een tweedehands autootje aanschaffen? Je weet dat niet iedereen een rijbewijs heeft toch?
Ik vraag me af of sommige mensen wel helemaal in de hedendaagse realiteit leven. Accepteer gewoon dat het soms ontzettend lastig is om iets te vinden voor een individu en kom niet aan met van die onrealistische oplossingen of dat pochen dat het Heus Wel mogelijk is om iets te vinden. Mijn broer had ook een "eisen"lijstje: het moest veilig zijn voor zijn zoon (dus niet gaan samenwonen met een volstrekt onbekende, geen éénkamer appartement) en hij moest het kunnen betalen. Dat heeft hij nu gevonden. Dus ja, er wordt ook wel iets gevonden, maar daar kan enige tijd overheen gaan. De oplossing in deze is weer tijdelijk bij pa en ma te gaan wonen.
donderdag 12 mei 2016 om 15:26
quote:Pink-Ink schreef op 12 mei 2016 @ 14:35:
[...]
Dat laatste had ik me niet gerealiseerd, maar dan is het inderdaad wel lastig, dat is echt een hoge inkomensgrens!
Zou dat ook voor een kamer gelden of alleen voor een studio/appartement?Hangt van de verhuurder af, maar veel particulieren verhuurders hebben wel dergelijke eisen. Bij studentenkamers meestal niet, maar bij iets groters vaak wel.
[...]
Dat laatste had ik me niet gerealiseerd, maar dan is het inderdaad wel lastig, dat is echt een hoge inkomensgrens!
Zou dat ook voor een kamer gelden of alleen voor een studio/appartement?Hangt van de verhuurder af, maar veel particulieren verhuurders hebben wel dergelijke eisen. Bij studentenkamers meestal niet, maar bij iets groters vaak wel.
donderdag 12 mei 2016 om 15:27
quote:Dreamer schreef op 12 mei 2016 @ 14:26:
[...]
Maar wat is er mis met je kinderen steunen, zolang als je dat kunt?
Verder.. ik weet niet hoe oud jij bent, maar wat jij schetst heb ik dus niet meegemaakt. En ja.. ik ging een aantal maanden terug naar mijn ouders en had daarna weer woonruimte. Ging toen kennelijk makkelijker dan nu. Maar een huis verbouwen had ik al niet gekund en nee, dat hebben mijn kinderen ook niet geleerd dus.
Jij praat dan wel weer heel makkelijk, vind ik, over hoe je het vroeger allemaal oploste. Dat heb ik in mijn omgeving echt neit gezien.
Er is helemaal niets mis mee om je kinderen te steunen zolang je kunt maar het is de vraag of het verstandig is. Ik ben 50 en het ging toen echt niet makkelijker dan nu, het enige verschil is dat je ouders je leerden om je eigen broek op te houden en dat het iets was waar je trots op was. Het was niet makkelijk en er waren behoorlijke stress momenten maar je leerde wel om overal achteraan te zitten. Je zegt dat je geen huis kan verbouwen maar heb je het ooit geprobeerd omdat het de enige manier was om een huis te kunnen kopen wat je kon betalen, heb je wel eens 4 dagen chili con carne gegeten omdat je geld op was, heb je wel eens in 1 dag alles verhuisd omdat je ineens je huis uit moest. Geloof, je gaat er niet dood aan en het geeft je een immens gevoel van vrijheid dat je altijd je zelf kan redden, dat je kunt vertrouwen op je eigen kracht en creativiteit.
Ik heb alles perfect voor elkaar nu, groot huis, meer dan ton inkomen, 2 dikke auto's voor de deur etc. en de grap is dat mijn ouders barsten van het geld maar geld is geen stevige basis. De enige stevige basis die je hebt in het leven is wie je bent en wat je kan, ik kan morgen scheiden, mijn baan en huis kwijtraken en misschien zijn mijn ouders stiekem gokkers en is hun kapitaal op en dan? Dan heb ik nog één zekerheid en dat is dat ik niet doodga van 4 dagen hetzelfde eten, reparaties zelf kan uitvoeren, en met een minimum kan rondkomen. Het lijkt me afschuwelijk om weer zo te leven maar ik kan het wel en dat geeft ook rust. En hoe jonger je leert dat het niet vanzelfsprekend is om een vangnet te hebben des te beter zitten ze in hun vel als volwassene.
[...]
Maar wat is er mis met je kinderen steunen, zolang als je dat kunt?
Verder.. ik weet niet hoe oud jij bent, maar wat jij schetst heb ik dus niet meegemaakt. En ja.. ik ging een aantal maanden terug naar mijn ouders en had daarna weer woonruimte. Ging toen kennelijk makkelijker dan nu. Maar een huis verbouwen had ik al niet gekund en nee, dat hebben mijn kinderen ook niet geleerd dus.
Jij praat dan wel weer heel makkelijk, vind ik, over hoe je het vroeger allemaal oploste. Dat heb ik in mijn omgeving echt neit gezien.
Er is helemaal niets mis mee om je kinderen te steunen zolang je kunt maar het is de vraag of het verstandig is. Ik ben 50 en het ging toen echt niet makkelijker dan nu, het enige verschil is dat je ouders je leerden om je eigen broek op te houden en dat het iets was waar je trots op was. Het was niet makkelijk en er waren behoorlijke stress momenten maar je leerde wel om overal achteraan te zitten. Je zegt dat je geen huis kan verbouwen maar heb je het ooit geprobeerd omdat het de enige manier was om een huis te kunnen kopen wat je kon betalen, heb je wel eens 4 dagen chili con carne gegeten omdat je geld op was, heb je wel eens in 1 dag alles verhuisd omdat je ineens je huis uit moest. Geloof, je gaat er niet dood aan en het geeft je een immens gevoel van vrijheid dat je altijd je zelf kan redden, dat je kunt vertrouwen op je eigen kracht en creativiteit.
Ik heb alles perfect voor elkaar nu, groot huis, meer dan ton inkomen, 2 dikke auto's voor de deur etc. en de grap is dat mijn ouders barsten van het geld maar geld is geen stevige basis. De enige stevige basis die je hebt in het leven is wie je bent en wat je kan, ik kan morgen scheiden, mijn baan en huis kwijtraken en misschien zijn mijn ouders stiekem gokkers en is hun kapitaal op en dan? Dan heb ik nog één zekerheid en dat is dat ik niet doodga van 4 dagen hetzelfde eten, reparaties zelf kan uitvoeren, en met een minimum kan rondkomen. Het lijkt me afschuwelijk om weer zo te leven maar ik kan het wel en dat geeft ook rust. En hoe jonger je leert dat het niet vanzelfsprekend is om een vangnet te hebben des te beter zitten ze in hun vel als volwassene.
donderdag 12 mei 2016 om 15:39
ik ben 40 plus, en bij wat ik allemaal om me heen zie ging het vroeger wel makkelijker.
ten 1e kon je al veel makkelijker kopen, huren idem.
het was gewoon vanzelfsprekend dat je steeds duurder ging wonen, huis verkopen, winst maken, en hup, volgende huis.
wat toen een starterswoning was is nu voor veel mensen niet haalbaar.
ten 1e kon je al veel makkelijker kopen, huren idem.
het was gewoon vanzelfsprekend dat je steeds duurder ging wonen, huis verkopen, winst maken, en hup, volgende huis.
wat toen een starterswoning was is nu voor veel mensen niet haalbaar.
wij slapen nooit.
donderdag 12 mei 2016 om 15:39
Geronimo: mijn ouders zijn ongeveer van jouw leeftijd. Al hun vrienden hebben vanuit huis gelijk een huis gekocht of zelf een huis gebouwd. Bleven thuis wonen tot ze trouwden. Die hebben allemaal vrijstaande huizen, maar zijn echt niet rijk. Geen idee of het aan de regio ligt hoor, maar zij zeggen ook dat de huidige situatie heel anders is dan vroeger. Met het geld dat zij hadden voor hun vrijstaande grote huis, kun je nu een kleine starterswoning kopen in een dorp buiten de randstad.
donderdag 12 mei 2016 om 15:40
quote:MarianneDavids schreef op 12 mei 2016 @ 15:03:
[...]
Carpoolen misschien, of een 2e hands autootje aanschaffen, ik denk dat je, uitgesmeerd over een jaar, meer kwijt bent als je een studio huurt voor een woekerprijs.
weetje misschien mag mijn dochter niet autorijden vanwege een ziekte en carpoolen ja er is vast wel iemand die op die tijden die kant op moet, ook in de weekenden en feestdagen. Maar als ik nu een hele goede moeder was zou ik zelf wel die 40 km heen gaan rijden om haar van appartement naar werk weer 40 km brengen en weer terug naar appartement 40 km en dan zelf weer naar huis 40 km, gewoon even 160,km heen en weer rijden voor een appartementje die 200,= goedkoper is in de maand.
Natuurlijk is er overal een oplossing voor, maar mag het een beetje haalbaar blijven.
[...]
Carpoolen misschien, of een 2e hands autootje aanschaffen, ik denk dat je, uitgesmeerd over een jaar, meer kwijt bent als je een studio huurt voor een woekerprijs.
weetje misschien mag mijn dochter niet autorijden vanwege een ziekte en carpoolen ja er is vast wel iemand die op die tijden die kant op moet, ook in de weekenden en feestdagen. Maar als ik nu een hele goede moeder was zou ik zelf wel die 40 km heen gaan rijden om haar van appartement naar werk weer 40 km brengen en weer terug naar appartement 40 km en dan zelf weer naar huis 40 km, gewoon even 160,km heen en weer rijden voor een appartementje die 200,= goedkoper is in de maand.
Natuurlijk is er overal een oplossing voor, maar mag het een beetje haalbaar blijven.
donderdag 12 mei 2016 om 15:45
quote:Geronimo2 schreef op 12 mei 2016 @ 13:18:
Ik ben trouwens van de generatie die eind jaren 80, na de uni, op de arbeidsmarkt werd geschopt tijdens een enorme crisis. Kamer en huizen tekort zijn in de randstad van alle tijden, naast je studie werkte je 20 uur in de horeca voor aanvulling van je beurs en je moest ook lenen want broers en zussen studeerden ook gewoon. En nee, ik was niet de enige want de hele stad werd bevolkt door mensen die het net zo deden. Goed geld verdienen voor een hypotheek (en je je studielening moest je ook afbetalen) was pas rond je dertigste en je ging niet maximaal lenen om ook nog meubels te kopen (kon toen nog ) want veel schuld betekende ook korten op leukere uitgaven.
Nu wil iedereen voor zijn 30ste een compleet ingericht koophuis en een vast contract want ze vinden dat ze daar recht op hebben en in het laatste gaan ze de fout in. Je hebt nergens recht op, je moet leren knokken voor wat je wil en doorzetten. Ziekte, werkeloosheid, scheiding, recessie, er kan zoveel tegen zitten in het leven en hoe beter je om leert gaan met tegenslagen des te hoger is je frustratiegrens. Als je die niet hebt is de kans op burn out , stress en psychische ziekten veel groter.
Er is al zoveel geschreven over het pamperen van kinderen en hoe slecht het ze voorbereid op de maatschappij en toch wordt het makkelijk terzijde geschoven. Nee zeggen tegen kinderen is geen liefdeloosheid, nee zeggen is het beste met je kind voor hebben. Vroeger was niet alles beter maar er was denk wel meer realiteitszin bij ouders dan de maatschappij keihard kan zijn en dat je je kind daar beter op kon voorbereiden dan het er van weghouden. Het is net als je kinderen troosten of belonen met snoep, op korte termijn maak je je kind blij tot ze als volwassene zichzelf troosten door de koelkast leeg te eten en met ernstig overgewicht moeten kampen. Als ouder is je eerste verantwoordelijkheid om een stabiel en zelfverzekerd mens af te leveren en dat werkt niet door alles voor hun op te lossen.Ik weet het niet hoor. Deels kan ik me wel vinden in je redenering, maar het is echt niet alleen die veronderstelde hangmat die zorgt voor gebrek aan motivatie en creativiteit. Ik ben ongeveer van dezelfde generatie en ik zie de generaties na mij die na hun studie van de hand in de tand moeten leven en maar net rond kunnen komen. Dat heeft weinig te maken met gepamperd worden, maar is in mijn ogen het gevolg van de open grenzen en arbeidsmigratie, globalisering, flexibilisering van de arbeidsmarkt, privatiseringen, vergrijzing en een forse economische crisis die maar niet over wil waaien. En ja, iedere jongere generatie heeft het zwaar. Maar wij hadden tenminste nog het vooruitzicht dat alles beter zou worden. Wij hebben flink geprofiteerd van de opkomst van ICT en het internet. De keerzijde van die medaille wordt nu gepresenteerd aan de westerse generatie na ons. De mensen die nu zo'n beetje afstuderen in ons gebrekkige onderwijs, moeten concurreren met miljoenen hoogopgeleide Chinezen en Indiërs die stukken goedkoper en gemotiveerder zijn. De generatie die nu uit de school- en uni-bankjes komt, zal het voor het eerst sinds WOII met grote zekerheid slechter krijgen dan hun ouders. En die trend zet zich voort.
Ik ben trouwens van de generatie die eind jaren 80, na de uni, op de arbeidsmarkt werd geschopt tijdens een enorme crisis. Kamer en huizen tekort zijn in de randstad van alle tijden, naast je studie werkte je 20 uur in de horeca voor aanvulling van je beurs en je moest ook lenen want broers en zussen studeerden ook gewoon. En nee, ik was niet de enige want de hele stad werd bevolkt door mensen die het net zo deden. Goed geld verdienen voor een hypotheek (en je je studielening moest je ook afbetalen) was pas rond je dertigste en je ging niet maximaal lenen om ook nog meubels te kopen (kon toen nog ) want veel schuld betekende ook korten op leukere uitgaven.
Nu wil iedereen voor zijn 30ste een compleet ingericht koophuis en een vast contract want ze vinden dat ze daar recht op hebben en in het laatste gaan ze de fout in. Je hebt nergens recht op, je moet leren knokken voor wat je wil en doorzetten. Ziekte, werkeloosheid, scheiding, recessie, er kan zoveel tegen zitten in het leven en hoe beter je om leert gaan met tegenslagen des te hoger is je frustratiegrens. Als je die niet hebt is de kans op burn out , stress en psychische ziekten veel groter.
Er is al zoveel geschreven over het pamperen van kinderen en hoe slecht het ze voorbereid op de maatschappij en toch wordt het makkelijk terzijde geschoven. Nee zeggen tegen kinderen is geen liefdeloosheid, nee zeggen is het beste met je kind voor hebben. Vroeger was niet alles beter maar er was denk wel meer realiteitszin bij ouders dan de maatschappij keihard kan zijn en dat je je kind daar beter op kon voorbereiden dan het er van weghouden. Het is net als je kinderen troosten of belonen met snoep, op korte termijn maak je je kind blij tot ze als volwassene zichzelf troosten door de koelkast leeg te eten en met ernstig overgewicht moeten kampen. Als ouder is je eerste verantwoordelijkheid om een stabiel en zelfverzekerd mens af te leveren en dat werkt niet door alles voor hun op te lossen.Ik weet het niet hoor. Deels kan ik me wel vinden in je redenering, maar het is echt niet alleen die veronderstelde hangmat die zorgt voor gebrek aan motivatie en creativiteit. Ik ben ongeveer van dezelfde generatie en ik zie de generaties na mij die na hun studie van de hand in de tand moeten leven en maar net rond kunnen komen. Dat heeft weinig te maken met gepamperd worden, maar is in mijn ogen het gevolg van de open grenzen en arbeidsmigratie, globalisering, flexibilisering van de arbeidsmarkt, privatiseringen, vergrijzing en een forse economische crisis die maar niet over wil waaien. En ja, iedere jongere generatie heeft het zwaar. Maar wij hadden tenminste nog het vooruitzicht dat alles beter zou worden. Wij hebben flink geprofiteerd van de opkomst van ICT en het internet. De keerzijde van die medaille wordt nu gepresenteerd aan de westerse generatie na ons. De mensen die nu zo'n beetje afstuderen in ons gebrekkige onderwijs, moeten concurreren met miljoenen hoogopgeleide Chinezen en Indiërs die stukken goedkoper en gemotiveerder zijn. De generatie die nu uit de school- en uni-bankjes komt, zal het voor het eerst sinds WOII met grote zekerheid slechter krijgen dan hun ouders. En die trend zet zich voort.
The chains on my mood swing just snapped. Run.
donderdag 12 mei 2016 om 15:47
mei-dag dat zijn specifieke omstandigheden, maar ik vind 40 km woon-werk verkeer in een gemiddelde situatie niet echt schokkend.
Het is nu ook veel lastiger denk ik: je gaat studeren (mijn referentiekader) en je eindigt met een studieschuld van gemiddeld 17.000 euro. Daarna moet je in een dure huurwoning gaan samenwonen (ongeveer 1.000 euro per maand inclusief alles) en dan sparen om KK te kunnen betalen voor een toekomstig huis want je wilt niet eeuwig op 50 m2 blijven wonen. Een beetje huis in de Randstad kost ongeveer 300.000 (kan goedkoper, maar je bent al 26 - 29 als je koopt dus moet je er wel met 1 of 2 kinderen een aantal jaar kunnen wonen) dus moet je minimaal 40.000 euro sparen en je tegelijkertijd je studieschuld aflossen.
Het is nu ook veel lastiger denk ik: je gaat studeren (mijn referentiekader) en je eindigt met een studieschuld van gemiddeld 17.000 euro. Daarna moet je in een dure huurwoning gaan samenwonen (ongeveer 1.000 euro per maand inclusief alles) en dan sparen om KK te kunnen betalen voor een toekomstig huis want je wilt niet eeuwig op 50 m2 blijven wonen. Een beetje huis in de Randstad kost ongeveer 300.000 (kan goedkoper, maar je bent al 26 - 29 als je koopt dus moet je er wel met 1 of 2 kinderen een aantal jaar kunnen wonen) dus moet je minimaal 40.000 euro sparen en je tegelijkertijd je studieschuld aflossen.
donderdag 12 mei 2016 om 15:49
quote:Geronimo2 schreef op 12 mei 2016 @ 15:27:
[...]
En hoe jonger je leert dat het niet vanzelfsprekend is om een vangnet te hebben des te beter zitten ze in hun vel als volwassene.
Hier ben ik het zo niet mee eens. Juist als je jong bent is het goed om een vangnet te hebben. Zodat je fouten kan maken, en daarvan kan leren. Het niet hebben van een vangnet zorgt er volgens mij juist voor dat jonge volwassenen op een gegeven moment kunnen verzuipen in hun problemen. En dan zitten ze dus niet goed in hun vel, en kunnen ze daar hun hele leven last van hebben.
Als je kijkt naar de topics op dit forum zie ik toch een stuk vaker problemen voorbij komen bij mensen die geen vangnet hadden. De mensen die een vangnet hadden, en daardoor in de problemen zijn gekomen, zie ik toch niet zo vaak.
[...]
En hoe jonger je leert dat het niet vanzelfsprekend is om een vangnet te hebben des te beter zitten ze in hun vel als volwassene.
Hier ben ik het zo niet mee eens. Juist als je jong bent is het goed om een vangnet te hebben. Zodat je fouten kan maken, en daarvan kan leren. Het niet hebben van een vangnet zorgt er volgens mij juist voor dat jonge volwassenen op een gegeven moment kunnen verzuipen in hun problemen. En dan zitten ze dus niet goed in hun vel, en kunnen ze daar hun hele leven last van hebben.
Als je kijkt naar de topics op dit forum zie ik toch een stuk vaker problemen voorbij komen bij mensen die geen vangnet hadden. De mensen die een vangnet hadden, en daardoor in de problemen zijn gekomen, zie ik toch niet zo vaak.
