Actueel
alle pijlers
Kwart jongeren keert terug ouderlijk huis
donderdag 12 mei 2016 om 08:49
Voor jongeren zijn steeds meer dingen flexibel en onzeker: relaties, banen en nu dus ook huisvesting', zegt bijzonder hoogleraar Jan Latten, hoogleraar sociale demografie en hoofddemograaf van het CBS over het vandaag gepubliceerde onderzoek van het CBS. 'Vastigheid is iets voor dertig plus'.
Het percentage 'boemerangkinderen' neemt sinds de jaren zeventig gestaag toe. Waar 16 procent van de jongeren die in 1995 het huis verlieten binnen vijf jaar terugkeerde, is tegenwoordig een kwart van de nestverlaters weer (tijdelijk) thuis. De toename kan deels worden verklaard door de stijging van het aantal alleenstaande jongeren. Kinderen die uit huis gaan wonen zijn steeds vaker alleen in plaats van met een partner en zijn daarom minder zelfredzaam, zo is de gedachte. Maar ook de groep die wél samen gaat wonen keert soms huiswaarts, blijkt uit de nieuwe cijfers. Een relatiebreuk blijft de nummer één oorzaak voor een terugkeer naar het ouderlijk nest.
Hier bron en volledig artikel:
http://www.volkskrant.nl/ ... -ouderlijk-huis~a4299168/
Wat denken jullie goede ontwikkeling of bléh! een teken dat het allemaal niet zo geweldig gaat in Nederland!
Het percentage 'boemerangkinderen' neemt sinds de jaren zeventig gestaag toe. Waar 16 procent van de jongeren die in 1995 het huis verlieten binnen vijf jaar terugkeerde, is tegenwoordig een kwart van de nestverlaters weer (tijdelijk) thuis. De toename kan deels worden verklaard door de stijging van het aantal alleenstaande jongeren. Kinderen die uit huis gaan wonen zijn steeds vaker alleen in plaats van met een partner en zijn daarom minder zelfredzaam, zo is de gedachte. Maar ook de groep die wél samen gaat wonen keert soms huiswaarts, blijkt uit de nieuwe cijfers. Een relatiebreuk blijft de nummer één oorzaak voor een terugkeer naar het ouderlijk nest.
Hier bron en volledig artikel:
http://www.volkskrant.nl/ ... -ouderlijk-huis~a4299168/
Wat denken jullie goede ontwikkeling of bléh! een teken dat het allemaal niet zo geweldig gaat in Nederland!
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
donderdag 12 mei 2016 om 20:36
Nee, er is zeker niks mis met een poosje sparen en ik heb verder ook niet iets concreets in mijn hoofd van: nou, binnen een, twee, drie, vijf jaar etc moet je toch écht wel eens het huis uit. Het is ook niet zozeer alleen vanuit de positie als ouder, maar vooral vanuit die van de jongvolwassenen zelf. Het lijkt me ook voor henzelf toch zoveel prettiger om op zichzelf te kunnen leven, al ís het niet meteen die grote gezinswoning.
Maar zoals ik in een eerdere reactie al aangaf, wellicht is het allemaal nog een ver-van-mijn-bed met die twee kleine knulletjes van me en gaat zoiets in de praktijk vanzelf. Ik kan het me zó niet voorstellen dat hier een stuk of acht twintigjarige kerels in de tuin of aan de tafel zitten terwijl wij als (tegen die tijd) vijftigplussers een beetje op de bank aan het hangen zijn ofzo.
Maar zoals ik in een eerdere reactie al aangaf, wellicht is het allemaal nog een ver-van-mijn-bed met die twee kleine knulletjes van me en gaat zoiets in de praktijk vanzelf. Ik kan het me zó niet voorstellen dat hier een stuk of acht twintigjarige kerels in de tuin of aan de tafel zitten terwijl wij als (tegen die tijd) vijftigplussers een beetje op de bank aan het hangen zijn ofzo.
donderdag 12 mei 2016 om 22:30
quote:blijfgewoonbianca schreef op 12 mei 2016 @ 20:25:
En wat vind je dan zo verkeerd aan een poosje sparen, NYC ? Is toch heerlijk als je gelijk " goed " kunt beginnen ? Ik geloof niet dat je nou perse een beter mens wordt van tweedehands gastellen en zo.
Nee, het gaat niet om zo'n gasstel
Maar wel om het opbouwen van je leven. Steeds ga je er een stukje op vooruit en elke keer ben je weer dolgelukkig. Je hebt meer euforie-ervaringen dan bij het direct vanuit je ouders naar een kant en klaar koophuis te verkassen, denk ik. Eerste kamer, tweede betere kamer, eerste studio/ruime kamer met eigen keukenblok, eerste appartement met alles voor jezelf!!, eerste koophuis.
Ik vind net als NYC dat op kamers gaan eigenlijk wel bij het studentenleven hoort. Maar de studenten van nu hebben het wel stukken lastiger dan 10-20 jaar geleden. Ze moeten sneller afstuderen en veel lenen en/of veel bijwerken. Ik kan me wel voorstellen dat je dan toch bij je ouders blijft zitten.
En wat vind je dan zo verkeerd aan een poosje sparen, NYC ? Is toch heerlijk als je gelijk " goed " kunt beginnen ? Ik geloof niet dat je nou perse een beter mens wordt van tweedehands gastellen en zo.
Nee, het gaat niet om zo'n gasstel
Maar wel om het opbouwen van je leven. Steeds ga je er een stukje op vooruit en elke keer ben je weer dolgelukkig. Je hebt meer euforie-ervaringen dan bij het direct vanuit je ouders naar een kant en klaar koophuis te verkassen, denk ik. Eerste kamer, tweede betere kamer, eerste studio/ruime kamer met eigen keukenblok, eerste appartement met alles voor jezelf!!, eerste koophuis.
Ik vind net als NYC dat op kamers gaan eigenlijk wel bij het studentenleven hoort. Maar de studenten van nu hebben het wel stukken lastiger dan 10-20 jaar geleden. Ze moeten sneller afstuderen en veel lenen en/of veel bijwerken. Ik kan me wel voorstellen dat je dan toch bij je ouders blijft zitten.
donderdag 12 mei 2016 om 22:36
donderdag 12 mei 2016 om 22:37
quote:NYC schreef op 12 mei 2016 @ 08:59:
Ik snap daar echt helemaal niks van. De meeste woningen in Nederland vind ik helemaal niet geschikt om met meer dan twee volwassenen (permanent) te bewonen. Tuurlijk zijn er uitzonderingen van huizen met drie badkamers etc maar dat is niet de regel. En dan zit je toch behoorlijk op elkaars lip. Dus waarom thuis terugkeren de voorkeur heeft snap ik echt niet goed.Toen ik een jaar of 30 was stond ik na een relatiebreuk met een instabiele ex (dus ik voelde me daar zo onveilig dat ik weg moest uit dat huis) ook op straat. Had een modaal salaris, maar daar kon ik geen huis mee kopen. Huren kon particulier, maar dan zou mijn volledige salaris op gaan aan huur. Geen optie dus. Heb een half jaar 'gelogeerd'. Bij een vriendin, in het huis van iemand die op vakantie was, bij een oom en tante. Ouders leven niet meer. Als dat wel het geval geweest was, zou ik toen ook terug gegaan zijn. Na een half jaar kreeg ik een betaalbare miniflat via een particuliere verhuurder. Volgens mij is deze situatie niet verbeterd, dus ik kan me voorstellen dat veel mensen terug gaan.
Ik snap daar echt helemaal niks van. De meeste woningen in Nederland vind ik helemaal niet geschikt om met meer dan twee volwassenen (permanent) te bewonen. Tuurlijk zijn er uitzonderingen van huizen met drie badkamers etc maar dat is niet de regel. En dan zit je toch behoorlijk op elkaars lip. Dus waarom thuis terugkeren de voorkeur heeft snap ik echt niet goed.Toen ik een jaar of 30 was stond ik na een relatiebreuk met een instabiele ex (dus ik voelde me daar zo onveilig dat ik weg moest uit dat huis) ook op straat. Had een modaal salaris, maar daar kon ik geen huis mee kopen. Huren kon particulier, maar dan zou mijn volledige salaris op gaan aan huur. Geen optie dus. Heb een half jaar 'gelogeerd'. Bij een vriendin, in het huis van iemand die op vakantie was, bij een oom en tante. Ouders leven niet meer. Als dat wel het geval geweest was, zou ik toen ook terug gegaan zijn. Na een half jaar kreeg ik een betaalbare miniflat via een particuliere verhuurder. Volgens mij is deze situatie niet verbeterd, dus ik kan me voorstellen dat veel mensen terug gaan.
donderdag 12 mei 2016 om 22:44
quote:Kwejeebo schreef op 12 mei 2016 @ 22:36:
Maar als je thuis woont ga je ook vooruit. Ik heb niet het idee dat mijn vriendinnen die thuiswonen achterlopen op de vriendinnen die op zichzelf wonen. Qua euforie-momenten heb je wel gelijk. Aan de andere kant is het euforie-moment als je eindelijk op jezelf kan ook vele malen groter.
Ik denk ook niet dat de thuiswonende studenten echt 'achterlopen' of wat missen in hun ontwikkeling, maar wat ik destijds wel heb gemerkt is dat het sociale studentenleven zich echt niet afspeelde bij of in de woningen van studenten die bij hun ouders bleven wonen. Niet van degenen die elke dag een uur met de trein reisden maar ook niet bij de studenten die in de stad zelf (of heel vlak daarbuiten) thuis bleven wonen.
Het speelde zich wel veel af op openbare plekken (park, lunchtentjes en veel bij studenten thuis die een kamer hadden). Op gebied van etentjes organiseren, bij iemand wat drinken en dan op stap, of juist van op stap thuis (op de kamer) komen, Sinterklaasavondjes, studiemateriaal doornemen etc.
En nee, het sociale leven is niet het belangrijkste onderdeel van drie of vier (of meer) kostbare studiejaren maar wel heel waardevol. Tenzij het studenten/sociale/verenigings/uitgaansleven voor de doelgroep 17-24 tegenwoordig echt nul komma niks meer voorstelt, maar ik kan me niet voorstellen dat dat ooit verdwijnen zal en het lijkt mij voor een student dus echt veel leuker om dan ook een zelfstandige woonplek te hebben waar de ouders niet continu alles van meekrijgen. (En de student en diens vrienden niet van de ouders).
Maar als je thuis woont ga je ook vooruit. Ik heb niet het idee dat mijn vriendinnen die thuiswonen achterlopen op de vriendinnen die op zichzelf wonen. Qua euforie-momenten heb je wel gelijk. Aan de andere kant is het euforie-moment als je eindelijk op jezelf kan ook vele malen groter.
Ik denk ook niet dat de thuiswonende studenten echt 'achterlopen' of wat missen in hun ontwikkeling, maar wat ik destijds wel heb gemerkt is dat het sociale studentenleven zich echt niet afspeelde bij of in de woningen van studenten die bij hun ouders bleven wonen. Niet van degenen die elke dag een uur met de trein reisden maar ook niet bij de studenten die in de stad zelf (of heel vlak daarbuiten) thuis bleven wonen.
Het speelde zich wel veel af op openbare plekken (park, lunchtentjes en veel bij studenten thuis die een kamer hadden). Op gebied van etentjes organiseren, bij iemand wat drinken en dan op stap, of juist van op stap thuis (op de kamer) komen, Sinterklaasavondjes, studiemateriaal doornemen etc.
En nee, het sociale leven is niet het belangrijkste onderdeel van drie of vier (of meer) kostbare studiejaren maar wel heel waardevol. Tenzij het studenten/sociale/verenigings/uitgaansleven voor de doelgroep 17-24 tegenwoordig echt nul komma niks meer voorstelt, maar ik kan me niet voorstellen dat dat ooit verdwijnen zal en het lijkt mij voor een student dus echt veel leuker om dan ook een zelfstandige woonplek te hebben waar de ouders niet continu alles van meekrijgen. (En de student en diens vrienden niet van de ouders).
donderdag 12 mei 2016 om 22:51
quote:sandra1905 schreef op 12 mei 2016 @ 22:37:
[...]
Toen ik een jaar of 30 was stond ik na een relatiebreuk met een instabiele ex (dus ik voelde me daar zo onveilig dat ik weg moest uit dat huis) ook op straat. Had een modaal salaris, maar daar kon ik geen huis mee kopen. Huren kon particulier, maar dan zou mijn volledige salaris op gaan aan huur. Geen optie dus. Heb een half jaar 'gelogeerd'. Bij een vriendin, in het huis van iemand die op vakantie was, bij een oom en tante. Ouders leven niet meer. Als dat wel het geval geweest was, zou ik toen ook terug gegaan zijn. Na een half jaar kreeg ik een betaalbare miniflat via een particuliere verhuurder. Volgens mij is deze situatie niet verbeterd, dus ik kan me voorstellen dat veel mensen terug gaan.In dit geval vind ik dat er sprake is van een noodsituatie. Uiteraard zou ik in zo'n geval mijn kind wel terug thuis opvangen. Nog wel voor minder dan dat ook. Allereerst moeten ze natuurlijk voelem/weten dat ze altijd welkom zullen zijn en blijven. Ik vraag me alleen oprecht af op welke manier er geredeneerd/overwogen wordt. En mijn mening of gevoel is niet allesbepalend, beter of slechter dan die van een ander, ik snap sommige 'voorkeuren' denk ik alleen niet altijd. Maar doe mijn best natuurlijk om mijn zoons te begrijpen mochten zij wel een compleet andere visie hebben op hoe of waar ze willen wonen.
[...]
Toen ik een jaar of 30 was stond ik na een relatiebreuk met een instabiele ex (dus ik voelde me daar zo onveilig dat ik weg moest uit dat huis) ook op straat. Had een modaal salaris, maar daar kon ik geen huis mee kopen. Huren kon particulier, maar dan zou mijn volledige salaris op gaan aan huur. Geen optie dus. Heb een half jaar 'gelogeerd'. Bij een vriendin, in het huis van iemand die op vakantie was, bij een oom en tante. Ouders leven niet meer. Als dat wel het geval geweest was, zou ik toen ook terug gegaan zijn. Na een half jaar kreeg ik een betaalbare miniflat via een particuliere verhuurder. Volgens mij is deze situatie niet verbeterd, dus ik kan me voorstellen dat veel mensen terug gaan.In dit geval vind ik dat er sprake is van een noodsituatie. Uiteraard zou ik in zo'n geval mijn kind wel terug thuis opvangen. Nog wel voor minder dan dat ook. Allereerst moeten ze natuurlijk voelem/weten dat ze altijd welkom zullen zijn en blijven. Ik vraag me alleen oprecht af op welke manier er geredeneerd/overwogen wordt. En mijn mening of gevoel is niet allesbepalend, beter of slechter dan die van een ander, ik snap sommige 'voorkeuren' denk ik alleen niet altijd. Maar doe mijn best natuurlijk om mijn zoons te begrijpen mochten zij wel een compleet andere visie hebben op hoe of waar ze willen wonen.
donderdag 12 mei 2016 om 23:00
quote:NYC schreef op 12 mei 2016 @ 22:44:
[...]
Het speelde zich wel veel af op openbare plekken (park, lunchtentjes en veel bij studenten thuis die een kamer hadden). Op gebied van etentjes organiseren, bij iemand wat drinken en dan op stap, of juist van op stap thuis (op de kamer) komen, Sinterklaasavondjes, studiemateriaal doornemen etc.
Dit kun je als thuiswonende student toch ook gewoon doen?
Ik heb in mijn thuiswonende periode een tijdje als een soort nomade zonder volk geleefd. Als ik een feestje had sliep ik bij die, en de volgende dag als ik ging stappen weer bij die. Nee echt, qua sociaal leven niks gemist. Ik herken het totaal niet. En ouders zijn altijd wel een keertje weg of op vakantie. En dat is dan nog veel leuker om mensen uit te nodigen, omdat je dan tenminste lekker de ruimte hebt en een volle koelkast in plaats van met z'n allen op een kamertje van 8m2 dan voelt thuis wonen altijd plots als een enorme luxe.
Maar tegenwoordig is het ook een stuk gebruikelijker om thuis te wonen dan vroeger. Misschien dat vroeger de mensen die thuis bleven wonen sowieso al de wat 'minder sociale' types waren?
[...]
Het speelde zich wel veel af op openbare plekken (park, lunchtentjes en veel bij studenten thuis die een kamer hadden). Op gebied van etentjes organiseren, bij iemand wat drinken en dan op stap, of juist van op stap thuis (op de kamer) komen, Sinterklaasavondjes, studiemateriaal doornemen etc.
Dit kun je als thuiswonende student toch ook gewoon doen?
Ik heb in mijn thuiswonende periode een tijdje als een soort nomade zonder volk geleefd. Als ik een feestje had sliep ik bij die, en de volgende dag als ik ging stappen weer bij die. Nee echt, qua sociaal leven niks gemist. Ik herken het totaal niet. En ouders zijn altijd wel een keertje weg of op vakantie. En dat is dan nog veel leuker om mensen uit te nodigen, omdat je dan tenminste lekker de ruimte hebt en een volle koelkast in plaats van met z'n allen op een kamertje van 8m2 dan voelt thuis wonen altijd plots als een enorme luxe.
Maar tegenwoordig is het ook een stuk gebruikelijker om thuis te wonen dan vroeger. Misschien dat vroeger de mensen die thuis bleven wonen sowieso al de wat 'minder sociale' types waren?
donderdag 12 mei 2016 om 23:31
quote:Kwejeebo schreef op 12 mei 2016 @ 23:00:
[...]
Dit kun je als thuiswonende student toch ook gewoon doen?
Ik heb in mijn thuiswonende periode een tijdje als een soort nomade zonder volk geleefd. Als ik een feestje had sliep ik bij die, en de volgende dag als ik ging stappen weer bij die. Nee echt, qua sociaal leven niks gemist. Ik herken het totaal niet. En ouders zijn altijd wel een keertje weg of op vakantie. En dat is dan nog veel leuker om mensen uit te nodigen, omdat je dan tenminste lekker de ruimte hebt en een volle koelkast in plaats van met z'n allen op een kamertje van 8m2 dan voelt thuis wonen altijd plots als een enorme luxe.
Maar tegenwoordig is het ook een stuk gebruikelijker om thuis te wonen dan vroeger. Misschien dat vroeger de mensen die thuis bleven wonen sowieso al de wat 'minder sociale' types waren?Ik woon nu zelf op kamers, en ik ervaar dit eigenlijk totaal anders. Ik ben heel blij dat ik op kamers ben gegaan en merk heel erg dat mijn mede-studenten die nog thuiswonen vaak toch meer nog bij hun ouders hun sociale leven hebben in plaats van hier in de stad. Ook als ze uit de omgeving komen. En dat is niet minder, maar van wat ik hoor wel heel anders en ook niet zoals NYC het studentenleven beschrijft. Als je thuis blijft wonen wordt het allemaal toch wat 'geplander' en wat minder spontaan en dat is nou juist wat ik zelf zo kan waarderen aan het studentenleven. Het ene moment ben je aan het studeren het volgende moment zit je op het terras in de stad. Dan besluit je naar huis te gaan omdat je klaar ben met het feest en naar bed wilt en het volgende moment heb je met al je huisgenoten en wat vrienden nog een zieke afterparty in de fusie, zonder dat iemand dat gepland heeft maar gewoon omdat het nog gezellig is. En dat is toch anders als je terug moet naar je ouders. Tuurlijk heeft thuisthuis blijven wonen bepaalde voordelen maar ik denk zeker wel dat ik me anders ontwikkeld heb dan wanneer ik bij mn ouders was blijven wonen. En hoewel ik me terdege besef dat iedereen anders is en dat wat de een helemaal het einde vindt voor de ander niks is zou ik het toch iedereen aanraden. En ik kan me persoonlijk niet voorstellen dat ik weer bij mn ouders zou gaan wonen. En wanneer ik daar door omstandigheden toe gedwongen zou zijn dan toch zo kort mogelijk. Terwijl ik een onwijs goede band met mn ouders heb, maar ik heb nu mn eigen leven en dat wil ik graag zo houden.
[...]
Dit kun je als thuiswonende student toch ook gewoon doen?
Ik heb in mijn thuiswonende periode een tijdje als een soort nomade zonder volk geleefd. Als ik een feestje had sliep ik bij die, en de volgende dag als ik ging stappen weer bij die. Nee echt, qua sociaal leven niks gemist. Ik herken het totaal niet. En ouders zijn altijd wel een keertje weg of op vakantie. En dat is dan nog veel leuker om mensen uit te nodigen, omdat je dan tenminste lekker de ruimte hebt en een volle koelkast in plaats van met z'n allen op een kamertje van 8m2 dan voelt thuis wonen altijd plots als een enorme luxe.
Maar tegenwoordig is het ook een stuk gebruikelijker om thuis te wonen dan vroeger. Misschien dat vroeger de mensen die thuis bleven wonen sowieso al de wat 'minder sociale' types waren?Ik woon nu zelf op kamers, en ik ervaar dit eigenlijk totaal anders. Ik ben heel blij dat ik op kamers ben gegaan en merk heel erg dat mijn mede-studenten die nog thuiswonen vaak toch meer nog bij hun ouders hun sociale leven hebben in plaats van hier in de stad. Ook als ze uit de omgeving komen. En dat is niet minder, maar van wat ik hoor wel heel anders en ook niet zoals NYC het studentenleven beschrijft. Als je thuis blijft wonen wordt het allemaal toch wat 'geplander' en wat minder spontaan en dat is nou juist wat ik zelf zo kan waarderen aan het studentenleven. Het ene moment ben je aan het studeren het volgende moment zit je op het terras in de stad. Dan besluit je naar huis te gaan omdat je klaar ben met het feest en naar bed wilt en het volgende moment heb je met al je huisgenoten en wat vrienden nog een zieke afterparty in de fusie, zonder dat iemand dat gepland heeft maar gewoon omdat het nog gezellig is. En dat is toch anders als je terug moet naar je ouders. Tuurlijk heeft thuisthuis blijven wonen bepaalde voordelen maar ik denk zeker wel dat ik me anders ontwikkeld heb dan wanneer ik bij mn ouders was blijven wonen. En hoewel ik me terdege besef dat iedereen anders is en dat wat de een helemaal het einde vindt voor de ander niks is zou ik het toch iedereen aanraden. En ik kan me persoonlijk niet voorstellen dat ik weer bij mn ouders zou gaan wonen. En wanneer ik daar door omstandigheden toe gedwongen zou zijn dan toch zo kort mogelijk. Terwijl ik een onwijs goede band met mn ouders heb, maar ik heb nu mn eigen leven en dat wil ik graag zo houden.
vrijdag 13 mei 2016 om 00:23
Grappig, zo zie je maar weer dat iedereen het anders ervaart. Denk ook wel dat het aan de ouders ligt hoor. In mijn omgeving zijn er misschien wat meer relaxte ouders misschien.
Ik heb vanaf mijn 16e op kamers gewoond. Daarna een jaartje thuis gaan wonen. En daarna een jaar in het buitenland gezeten. En nu weer terug. Ik vind het allemaal helemaal prima.
Ik heb vanaf mijn 16e op kamers gewoond. Daarna een jaartje thuis gaan wonen. En daarna een jaar in het buitenland gezeten. En nu weer terug. Ik vind het allemaal helemaal prima.
vrijdag 13 mei 2016 om 06:40
Ik weet wel, ik ben blij dat ik dat nooit heb hoeven doen. Ik denk ook dat ik liever in een kartonnen doos woon dan bij mijn ouders. Ik vind jonge mensen van nu wel wat verwend, ik heb 2 jaar op kamers gewoond en bij mensen ingewoond voordat ik een eigen plekje had. Er zijn zat mensen nu die een kamer in hun huis verhuren, daar zou ik gaan wonen. Ja, is een beetje lastig en weinig prive maar je woont wel uit huis. Thuis blijven wonen, daar word je een watje van. Ik weet dat omdat ik op mijn 18e al uit huis was en mijn vriendinnen ontzettende zeuren vond. Heel erg verwend gewoon. Ik moest alles zelf regelen zonder pappie en mammie. Dat heeft me wel heel erg zelfredzaam gemaakt.
Mijn ouders hebben mij ook nooit financieel bijgestaan, ik sta financieel op eigen benen sinds mijn 18e. Ja, dan heb je schulden als je gaat studeren, nou en? Die kennis pakken ze me niet meer af. Mijn zus heeft letterlijk 2 jaar op zichzelf gewoond en trok toen weer bij mijn ouders in, waar ze altijd zal blijven wonen nu. Jottum. Ik benijd haar niet. En ik vind haar ook overal haar neus voor ophalen.
Er is een duidelijke tweedeling aan het ontstaan in Nederland tussen arm en rijk, en je moet heeeeeeel erg je best doen om van een dubbeltje een kwartje te worden tegenwoordig. Ik doe dat niet, ik ben gewoon een arme sloeber. De armen zullen steeds armer worden en de rijken steeds rijker, zegt de bijbel. Die uitspraak deed Herman Brood toen ik hem ontmoette. Was helemaal niet zo'n domme man. Die zag dat tien jaar geleden al. Ik zie het ook gebeuren en denk, tja, als men dat graag wil, dan gaat dat gebeuren.
Doe me 1 lol. Als je een arme sloeber bent, stem niet op een rechtse partij. Die partijen behartigen de belangen niet van arme sloebers. Dus dan stem je jezelf armer. Doe. Het. Niet. Stem SP, de enige logische partij voor arme sloebers. Politici zijn goeie manipulators en rijke mensen trouwens ook. Niet naar luisteren. Stem links, als je niet ook nog dakloos wilt worden. Dank u.
Mijn ouders hebben mij ook nooit financieel bijgestaan, ik sta financieel op eigen benen sinds mijn 18e. Ja, dan heb je schulden als je gaat studeren, nou en? Die kennis pakken ze me niet meer af. Mijn zus heeft letterlijk 2 jaar op zichzelf gewoond en trok toen weer bij mijn ouders in, waar ze altijd zal blijven wonen nu. Jottum. Ik benijd haar niet. En ik vind haar ook overal haar neus voor ophalen.
Er is een duidelijke tweedeling aan het ontstaan in Nederland tussen arm en rijk, en je moet heeeeeeel erg je best doen om van een dubbeltje een kwartje te worden tegenwoordig. Ik doe dat niet, ik ben gewoon een arme sloeber. De armen zullen steeds armer worden en de rijken steeds rijker, zegt de bijbel. Die uitspraak deed Herman Brood toen ik hem ontmoette. Was helemaal niet zo'n domme man. Die zag dat tien jaar geleden al. Ik zie het ook gebeuren en denk, tja, als men dat graag wil, dan gaat dat gebeuren.
Doe me 1 lol. Als je een arme sloeber bent, stem niet op een rechtse partij. Die partijen behartigen de belangen niet van arme sloebers. Dus dan stem je jezelf armer. Doe. Het. Niet. Stem SP, de enige logische partij voor arme sloebers. Politici zijn goeie manipulators en rijke mensen trouwens ook. Niet naar luisteren. Stem links, als je niet ook nog dakloos wilt worden. Dank u.
When the power of love is greater than the love of power, the world will know peace. -Bob Marley-
vrijdag 13 mei 2016 om 08:09
quote:Kwejeebo schreef op 12 mei 2016 @ 23:00:
[...]
Dit kun je als thuiswonende student toch ook gewoon doen?
Ik heb in mijn thuiswonende periode een tijdje als een soort nomade zonder volk geleefd. Als ik een feestje had sliep ik bij die, en de volgende dag als ik ging stappen weer bij die. Nee echt, qua sociaal leven niks gemist. Ik herken het totaal niet. En ouders zijn altijd wel een keertje weg of op vakantie. En dat is dan nog veel leuker om mensen uit te nodigen, omdat je dan tenminste lekker de ruimte hebt en een volle koelkast in plaats van met z'n allen op een kamertje van 8m2 dan voelt thuis wonen altijd plots als een enorme luxe.
Maar tegenwoordig is het ook een stuk gebruikelijker om thuis te wonen dan vroeger. Misschien dat vroeger de mensen die thuis bleven wonen sowieso al de wat 'minder sociale' types waren?
Nee, denk niet dat het per se minder sociale types zijn maar zoals je zelf al schrijft, bij een feestje of gewoon na het stappen ben je wel afhankelijk van of je bij iemand kunt blijven slapen. Het lijkt me gewoon echt niet fijn om dat steeds te moeten vragen of dat je niet om 2:00 weg kunt gaan als de rest nog tot 4:00 wil blijven. En aan etentjes kun je natuurlijk bij anderen zoveel als je wil meedoen maar heb ook meegemaakt dat mensen dan zeiden, als je ze spontaan uitnodigde, "oh ja, is goed, maar ik laat dan wel even mijn moeder weten dat ik niet mee-eet." Niet dat dat verder een drama is, maar het lijkt mij persoonlijk de spontaniteit van wat je doet er een beetje vanaf halen.
Nu is dit een beetje off topic van waar de discussie eigenlijk om ging en ik snap ook best dat niet iedereen alles zomaar financieel kan maar het op kamers/op jezelf gaan wonen zou ik zoveel mogelijk stimuleren.
[...]
Dit kun je als thuiswonende student toch ook gewoon doen?
Ik heb in mijn thuiswonende periode een tijdje als een soort nomade zonder volk geleefd. Als ik een feestje had sliep ik bij die, en de volgende dag als ik ging stappen weer bij die. Nee echt, qua sociaal leven niks gemist. Ik herken het totaal niet. En ouders zijn altijd wel een keertje weg of op vakantie. En dat is dan nog veel leuker om mensen uit te nodigen, omdat je dan tenminste lekker de ruimte hebt en een volle koelkast in plaats van met z'n allen op een kamertje van 8m2 dan voelt thuis wonen altijd plots als een enorme luxe.
Maar tegenwoordig is het ook een stuk gebruikelijker om thuis te wonen dan vroeger. Misschien dat vroeger de mensen die thuis bleven wonen sowieso al de wat 'minder sociale' types waren?
Nee, denk niet dat het per se minder sociale types zijn maar zoals je zelf al schrijft, bij een feestje of gewoon na het stappen ben je wel afhankelijk van of je bij iemand kunt blijven slapen. Het lijkt me gewoon echt niet fijn om dat steeds te moeten vragen of dat je niet om 2:00 weg kunt gaan als de rest nog tot 4:00 wil blijven. En aan etentjes kun je natuurlijk bij anderen zoveel als je wil meedoen maar heb ook meegemaakt dat mensen dan zeiden, als je ze spontaan uitnodigde, "oh ja, is goed, maar ik laat dan wel even mijn moeder weten dat ik niet mee-eet." Niet dat dat verder een drama is, maar het lijkt mij persoonlijk de spontaniteit van wat je doet er een beetje vanaf halen.
Nu is dit een beetje off topic van waar de discussie eigenlijk om ging en ik snap ook best dat niet iedereen alles zomaar financieel kan maar het op kamers/op jezelf gaan wonen zou ik zoveel mogelijk stimuleren.
vrijdag 13 mei 2016 om 08:16
quote:NYC schreef op 13 mei 2016 @ 08:09:
[...]
Nee, denk niet dat het per se minder sociale types zijn maar zoals je zelf al schrijft, bij een feestje of gewoon na het stappen ben je wel afhankelijk van of je bij iemand kunt blijven slapen. Het lijkt me gewoon echt niet fijn om dat steeds te moeten vragen of dat je niet om 2:00 weg kunt gaan als de rest nog tot 4:00 wil blijven. En aan etentjes kun je natuurlijk bij anderen zoveel als je wil meedoen maar heb ook meegemaakt dat mensen dan zeiden, als je ze spontaan uitnodigde, "oh ja, is goed, maar ik laat dan wel even mijn moeder weten dat ik niet mee-eet." Niet dat dat verder een drama is, maar het lijkt mij persoonlijk de spontaniteit van wat je doet er een beetje vanaf halen.
Nu is dit een beetje off topic van waar de discussie eigenlijk om ging en ik snap ook best dat niet iedereen alles zomaar financieel kan maar het op kamers/op jezelf gaan wonen zou ik zoveel mogelijk stimuleren.
Daar is toch verder niets mis mee? Als ik nu ergens spontaan blijf eten, moet ik dat m'n man toch ook laten weten? Als je met anderen in 1 huis woont, en daar eet je gezamenlijk, dan laat je toch ook even weten dat je niet thuiskomt? Niet meer dan normaal en de énige manier waarop je zo'n verantwoording niet hoeft af te leggen, is als je alleen woont.
Wij hadden thuis de regel dat je voor half 6 moest aangeven of je niet thuisat, daarna ging m'n vader (of de ander die kookte) ervan uit dat je er was. Verder in alle vrijheid, en toen zat ik nog op de havo.
[...]
Nee, denk niet dat het per se minder sociale types zijn maar zoals je zelf al schrijft, bij een feestje of gewoon na het stappen ben je wel afhankelijk van of je bij iemand kunt blijven slapen. Het lijkt me gewoon echt niet fijn om dat steeds te moeten vragen of dat je niet om 2:00 weg kunt gaan als de rest nog tot 4:00 wil blijven. En aan etentjes kun je natuurlijk bij anderen zoveel als je wil meedoen maar heb ook meegemaakt dat mensen dan zeiden, als je ze spontaan uitnodigde, "oh ja, is goed, maar ik laat dan wel even mijn moeder weten dat ik niet mee-eet." Niet dat dat verder een drama is, maar het lijkt mij persoonlijk de spontaniteit van wat je doet er een beetje vanaf halen.
Nu is dit een beetje off topic van waar de discussie eigenlijk om ging en ik snap ook best dat niet iedereen alles zomaar financieel kan maar het op kamers/op jezelf gaan wonen zou ik zoveel mogelijk stimuleren.
Daar is toch verder niets mis mee? Als ik nu ergens spontaan blijf eten, moet ik dat m'n man toch ook laten weten? Als je met anderen in 1 huis woont, en daar eet je gezamenlijk, dan laat je toch ook even weten dat je niet thuiskomt? Niet meer dan normaal en de énige manier waarop je zo'n verantwoording niet hoeft af te leggen, is als je alleen woont.
Wij hadden thuis de regel dat je voor half 6 moest aangeven of je niet thuisat, daarna ging m'n vader (of de ander die kookte) ervan uit dat je er was. Verder in alle vrijheid, en toen zat ik nog op de havo.
Later is nu
vrijdag 13 mei 2016 om 08:44
Nee, daar is verder ook niks "mis mee" en ik begrijp ook heus wel dat als de keuze voor sommige mensen is 500 euro pm kwijt zijn die men eigenlijk niet kan missen of thuis blijven wonen dat men toch voor thuis blijven wonen kiest... Het zal ook allemaal vooral tussen mijn eigen oren zitten, dat het zo vervelend is om zelfs als je 18+ bent je ouders te moeten blijven informeren dat je vanavond niet thuis eet, laat thuis zult komen, niet thuis zult slapen etc.
Ik vind het anders of je nou de afspraak hebt gemaakt dat je partner of huisgenoten over je activiteiten inlicht dan dat je dat (nog) met je ouders blijft doen. Hoe leuk, relaxt en gemakkelijk die ouders ook zijn, er is ooit sprake geweest van een niet-gelijkwaardige relatie en die is niet van de een op de andere dag wel ineens gelijkwaardig.
Ik vind het anders of je nou de afspraak hebt gemaakt dat je partner of huisgenoten over je activiteiten inlicht dan dat je dat (nog) met je ouders blijft doen. Hoe leuk, relaxt en gemakkelijk die ouders ook zijn, er is ooit sprake geweest van een niet-gelijkwaardige relatie en die is niet van de een op de andere dag wel ineens gelijkwaardig.
vrijdag 13 mei 2016 om 09:32
Het punt is juist dat je studententijd de enige periode is waarin je zoveel ruimte en zo weinig verantwoordelijkheid hebt. Voor die tijd houd je je als kind aan de regels van je ouders, na die tijd onderwerp je je aan het volwassen leven met alle verplichtingen van dien.
Ik vind het zelf dood- en doodzonde om die periode niet te benutten. Als studenten om financiële redenen thuis blijven wonen, begrijp ik dat maar vind ik het wel sneu voor ze. Als studenten dat uit gemakzucht of hang naar luxe doen, begrijp ik het niet. In mijn visie ontzeg je jezelf dan heel veel.
Ik heb een hobby die ook populair is onder studenten. Daar is een 23-jarige mannelijke student die nog bij zijn ouders woont. Hij kon laatst niet mee uit eten omdat hij die week al drie keer buiten de deur had gegeten en "zijn moeder er niet blij mee zou zijn" als hij een vierde keer zou gaan. Leuke studententijd heb je dan
Ik vind het zelf dood- en doodzonde om die periode niet te benutten. Als studenten om financiële redenen thuis blijven wonen, begrijp ik dat maar vind ik het wel sneu voor ze. Als studenten dat uit gemakzucht of hang naar luxe doen, begrijp ik het niet. In mijn visie ontzeg je jezelf dan heel veel.
Ik heb een hobby die ook populair is onder studenten. Daar is een 23-jarige mannelijke student die nog bij zijn ouders woont. Hij kon laatst niet mee uit eten omdat hij die week al drie keer buiten de deur had gegeten en "zijn moeder er niet blij mee zou zijn" als hij een vierde keer zou gaan. Leuke studententijd heb je dan
vrijdag 13 mei 2016 om 09:50
Nou dat was voor mij en velen met mij geen optie geweest.
Mijn studie was er niet in de regio, het lijkt me nogal slecht om een studie te kiezen op basis van een locatie.
Daarnaast had ik die tijd echt nodig om mij te ontwikkelen,daardoor leerde ik voor mezelf te zorgen en werd ik volwassen.
Heb ik een studieschuld?
Ja, man ook
Vind ik het erg nee?
Betaal ik elke cent terug?
ja
Heb ik hypotheek gekregen?
ja
Kunnen we straks nog ons "droomhuis "kopen
Ja
Kan ik nog normaal leven?
ja
Kan ik nog sparen ?
ja.
Zie ik het probleem dus?
Nou nee niet echt.
Maar goed er zijn ook jonge studenten, meisjes en jongens van 17 en misschien zelfs 16.
Die wil je toch liever thuis houden en niet op kamers.
Mijn studie was er niet in de regio, het lijkt me nogal slecht om een studie te kiezen op basis van een locatie.
Daarnaast had ik die tijd echt nodig om mij te ontwikkelen,daardoor leerde ik voor mezelf te zorgen en werd ik volwassen.
Heb ik een studieschuld?
Ja, man ook
Vind ik het erg nee?
Betaal ik elke cent terug?
ja
Heb ik hypotheek gekregen?
ja
Kunnen we straks nog ons "droomhuis "kopen
Ja
Kan ik nog normaal leven?
ja
Kan ik nog sparen ?
ja.
Zie ik het probleem dus?
Nou nee niet echt.
Maar goed er zijn ook jonge studenten, meisjes en jongens van 17 en misschien zelfs 16.
Die wil je toch liever thuis houden en niet op kamers.
vrijdag 13 mei 2016 om 10:02
Daar heb ik gister inderdaad ook nog over zitten nadenken en eigenlijk vind ik dat best zonde voor die doelgroep, zeker de studenten die met 16/17 aan een MBO of HBO opleiding beginnen. Ze hebben er dan pas vijf, of in geval van VMBO zelfs maar vier jaar middelbare schooljaren op zitten en dat vind ik -nog los van hun leeftijd- ook te jong, een te korte tijd om ze voor te bereiden gedurende hun opleiding op kamers te gaan wonen.
En er gaan volgens mij heel wat mensen na hun MBO of HBO aan het werk en dan kennen ze eigenlijk helemaal niet die periode van het studentenleven, best jammer is dat eigenlijk. Nu zal niet iedereen die behoefte (al op voorhand) hebben, maar toch, vrijwel iedereen die ik ken vindt het de gouden tijd uit zijn/haar leven (over verschillende generaties heen ook) en hoewel dat niks wil zeggen over of een ander dat ook allemaal wel zo leuk vindt kan ik mij niet voorstellen dat je als ouder dan denkt: blijf jij gedurende je studententijd maar lekker bij ons wonen.
En er gaan volgens mij heel wat mensen na hun MBO of HBO aan het werk en dan kennen ze eigenlijk helemaal niet die periode van het studentenleven, best jammer is dat eigenlijk. Nu zal niet iedereen die behoefte (al op voorhand) hebben, maar toch, vrijwel iedereen die ik ken vindt het de gouden tijd uit zijn/haar leven (over verschillende generaties heen ook) en hoewel dat niks wil zeggen over of een ander dat ook allemaal wel zo leuk vindt kan ik mij niet voorstellen dat je als ouder dan denkt: blijf jij gedurende je studententijd maar lekker bij ons wonen.
vrijdag 13 mei 2016 om 10:23
Ik denk niet dat MBO leerlingen minder lol in hun leven ervaren dan WO studenten hoor..
Het meerder deel van mijn vrienden deed MBO toen ik HBO/uni deed en zij hadden op zijn minst net zo'n "wild" leven als ik.
Sterker nog, mijn 'MBO vrienden' hadden veel meer tijd en veel meer geld om toffe dingen te ondernemen, terwijl ik vast zat in de bieb of nog 5 cent in de portemonnee had.
Het is maar net hoeveel waarde je hecht aan dat intens romantische beeld wat er hangt aan op kamers wonen. Ik vond er niets bijzonders aan en kon niet wachten om er weg te gaan. Dat je op je 19e thuis een kamer hebt wil niet zeggen dat je aan een ketting ligt he?
Het meerder deel van mijn vrienden deed MBO toen ik HBO/uni deed en zij hadden op zijn minst net zo'n "wild" leven als ik.
Sterker nog, mijn 'MBO vrienden' hadden veel meer tijd en veel meer geld om toffe dingen te ondernemen, terwijl ik vast zat in de bieb of nog 5 cent in de portemonnee had.
Het is maar net hoeveel waarde je hecht aan dat intens romantische beeld wat er hangt aan op kamers wonen. Ik vond er niets bijzonders aan en kon niet wachten om er weg te gaan. Dat je op je 19e thuis een kamer hebt wil niet zeggen dat je aan een ketting ligt he?
vrijdag 13 mei 2016 om 10:49
quote:NYC schreef op 13 mei 2016 @ 08:44:
Nee, daar is verder ook niks "mis mee" en ik begrijp ook heus wel dat als de keuze voor sommige mensen is 500 euro pm kwijt zijn die men eigenlijk niet kan missen of thuis blijven wonen dat men toch voor thuis blijven wonen kiest... Het zal ook allemaal vooral tussen mijn eigen oren zitten, dat het zo vervelend is om zelfs als je 18+ bent je ouders te moeten blijven informeren dat je vanavond niet thuis eet, laat thuis zult komen, niet thuis zult slapen etc.
Ik vind het anders of je nou de afspraak hebt gemaakt dat je partner of huisgenoten over je activiteiten inlicht dan dat je dat (nog) met je ouders blijft doen. Hoe leuk, relaxt en gemakkelijk die ouders ook zijn, er is ooit sprake geweest van een niet-gelijkwaardige relatie en die is niet van de een op de andere dag wel ineens gelijkwaardig.
Ik schreef al eerder dat hier ook heel erg de invloed is, in deze discussie, hoe je zelf met je ouders contact hebt en met ze omgaat. Waar jij het zwaar beladen lijkt te vinden dat je steeds je ouders in moet lichten over wel/niet thuis eten, maar het een stuk minder erg vindt bij andere huisgenoten, zie ik dat helemaal neit zo zwaar. Maar bij ons ging dat ook makkelijk. Er lag een agenda op tafel en als je van te voren wist dat je niet thuis kwam, schreef je dat daarin. Toen was ik dus nog niet eens 18 jaar.
Mijn zus is als student ook nog thuis blijven wonen, maar had echt een gewoon studentenleven, tot en met 's morgens om 6 uur thuiskomen. Toen hadden we de regel "licht in de gang blijft aan, als je thuis bent doe je 'm uit, weet ik dat je thuisbent".. Tegenwoordig kun je appjes sturen. Wat een luxe! Als mijn dochter later thuis is, hebben we die afspraak dus. Stuur een appje als je er bent, zodat ik dat weet, wanneer ik 's nacht wakker word en me dat af ga liggen vragen. Bij haar is 's nachts wegblijven niet van toepassing, maar dat zou net zo gaan.
Dat je íemand, en in dit geval ouders, 'moet' inlichten, kun je als heel zwaar ervaren, maar ook als een gegeven. En die gelijkwaardigheid en vrijheid kan er dus heel goed zijn.
Nee, daar is verder ook niks "mis mee" en ik begrijp ook heus wel dat als de keuze voor sommige mensen is 500 euro pm kwijt zijn die men eigenlijk niet kan missen of thuis blijven wonen dat men toch voor thuis blijven wonen kiest... Het zal ook allemaal vooral tussen mijn eigen oren zitten, dat het zo vervelend is om zelfs als je 18+ bent je ouders te moeten blijven informeren dat je vanavond niet thuis eet, laat thuis zult komen, niet thuis zult slapen etc.
Ik vind het anders of je nou de afspraak hebt gemaakt dat je partner of huisgenoten over je activiteiten inlicht dan dat je dat (nog) met je ouders blijft doen. Hoe leuk, relaxt en gemakkelijk die ouders ook zijn, er is ooit sprake geweest van een niet-gelijkwaardige relatie en die is niet van de een op de andere dag wel ineens gelijkwaardig.
Ik schreef al eerder dat hier ook heel erg de invloed is, in deze discussie, hoe je zelf met je ouders contact hebt en met ze omgaat. Waar jij het zwaar beladen lijkt te vinden dat je steeds je ouders in moet lichten over wel/niet thuis eten, maar het een stuk minder erg vindt bij andere huisgenoten, zie ik dat helemaal neit zo zwaar. Maar bij ons ging dat ook makkelijk. Er lag een agenda op tafel en als je van te voren wist dat je niet thuis kwam, schreef je dat daarin. Toen was ik dus nog niet eens 18 jaar.
Mijn zus is als student ook nog thuis blijven wonen, maar had echt een gewoon studentenleven, tot en met 's morgens om 6 uur thuiskomen. Toen hadden we de regel "licht in de gang blijft aan, als je thuis bent doe je 'm uit, weet ik dat je thuisbent".. Tegenwoordig kun je appjes sturen. Wat een luxe! Als mijn dochter later thuis is, hebben we die afspraak dus. Stuur een appje als je er bent, zodat ik dat weet, wanneer ik 's nacht wakker word en me dat af ga liggen vragen. Bij haar is 's nachts wegblijven niet van toepassing, maar dat zou net zo gaan.
Dat je íemand, en in dit geval ouders, 'moet' inlichten, kun je als heel zwaar ervaren, maar ook als een gegeven. En die gelijkwaardigheid en vrijheid kan er dus heel goed zijn.
Later is nu
vrijdag 13 mei 2016 om 10:59
vrijdag 13 mei 2016 om 11:20
quote:Stokstaartjenl schreef op 12 mei 2016 @ 15:49:
[...]
Hier ben ik het zo niet mee eens. Juist als je jong bent is het goed om een vangnet te hebben. Zodat je fouten kan maken, en daarvan kan leren. Het niet hebben van een vangnet zorgt er volgens mij juist voor dat jonge volwassenen op een gegeven moment kunnen verzuipen in hun problemen. En dan zitten ze dus niet goed in hun vel, en kunnen ze daar hun hele leven last van hebben.
Als je kijkt naar de topics op dit forum zie ik toch een stuk vaker problemen voorbij komen bij mensen die geen vangnet hadden. De mensen die een vangnet hadden, en daardoor in de problemen zijn gekomen, zie ik toch niet zo vaak.
Mee eens.
En mensen die de boodschap kregen dat ze met minder genoegen moeten nemen, krijgen meestal ook minder. Het is echt niet zo dat afzien wordt beloond.
[...]
Hier ben ik het zo niet mee eens. Juist als je jong bent is het goed om een vangnet te hebben. Zodat je fouten kan maken, en daarvan kan leren. Het niet hebben van een vangnet zorgt er volgens mij juist voor dat jonge volwassenen op een gegeven moment kunnen verzuipen in hun problemen. En dan zitten ze dus niet goed in hun vel, en kunnen ze daar hun hele leven last van hebben.
Als je kijkt naar de topics op dit forum zie ik toch een stuk vaker problemen voorbij komen bij mensen die geen vangnet hadden. De mensen die een vangnet hadden, en daardoor in de problemen zijn gekomen, zie ik toch niet zo vaak.
Mee eens.
En mensen die de boodschap kregen dat ze met minder genoegen moeten nemen, krijgen meestal ook minder. Het is echt niet zo dat afzien wordt beloond.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
vrijdag 13 mei 2016 om 11:22
Ik denk dat het er niet zozeer afhangt van of je een goed contact met je ouders hebt maar meer of je veel behoefte hebt aan privacy of niet. Zoals ik al schreef is het een ver van mijn bed show omdat mijn zoontjes nog zo klein zijn. Maar ik vraag me soms wel eens af hoe het - als je dus thuis blijft wonen tijdens en studententijd of zelfs werkende leven - hier in huis voelt met meerdere volwassenen. En vind dat niet eens voor mijzelf zo erg maar vraag me wel af of dat voor een jongvolwassene niet gewoon keivervelend kan voelen. Dat je complete leefritme hoor-, voel-, merkbaar is. Tot wanneer je thuiskomt, zit te poepen en staat te douchen aan toe. Of zou geen enkele jongere daar bij stilstaan?
