Actueel
alle pijlers
meer dan 14 miljard’ voor koopkrachtreparatie, lagere bela
woensdag 31 augustus 2022 om 12:10
Miljardenpakket Prinsjesdag: ‘meer dan 14 miljard’ voor koopkrachtreparatie, lagere belasting op arbeid
Het kabinet komt met een volgens Haagse bronnen ‘ongekend’ groot miljardenpakket om de klap van de koopkrachtval te dempen. Daarvoor wordt in 2023 ‘meer dan’ 14 miljard euro uitgetrokken, ruim het dubbele van wat dit jaar al besteed werd.
Het geld wordt ingezet om de pijn van de hoge inflatie en energieprijzen te drukken, zeggen ingewijden in Den Haag. Daarnaast verhoogt het kabinet het minimumloon volgend jaar met 10 procent, een forse stijging.
Marathonsessie voor fractievoorzitters
De coalitiepartijen en het kabinet werden het vanochtend rond 5.30 uur eens over de nieuwe begroting. Na een marathonsessie die voor de fractievoorzitters meer dan veertien uur duurde en voor de top van het kabinet ruim elf uur, werd overeenstemming bereikt, melden premier Mark Rutte en vicepremier Sigrid Kaag. Dat is net op tijd voor een belangrijke deadline. Rutte wilde na afloop alleen spreken van een ‘goed’ pakket.
De inhoud van de plannen wordt bekendgemaakt op Prinsjesdag, de derde dinsdag in september. Om dat te halen, moeten de plannen uiterlijk vandaag naar de Raad van State gestuurd worden. Kaag zei dat ze zich geen zorgen had gemaakt dat het overleg in het zicht van de haven zou stranden. ,,We wisten dat we er eruit zouden komen, alleen is het fijn dat we er om 05.23 uur ook écht uit zijn.”
Volgens Rutte zijn de vraagstukken die voorlagen ‘heel omvangrijk’, en waren de gesprekken daardoor ‘heel complex’. De marathonsessie was volgens hem dan ook noodzakelijk. ,,Anders hadden we het niet gedaan. We mogen elkaar graag, maar slapen is ook fijn.”annacht kwam er in het kabinet overeenstemming over het pakket, dat op Prinsjesdag officieel moet worden gepresenteerd.
Volgens een Haagse bron is het een ‘gigantisch pakket’, waarmee zou moeten worden uitgedrukt dat het kabinet de pijn van burgers serieus neemt.
Er zijn wisselende geluiden of er nog iets mogelijk is voor 2022, de laatste maanden van het lopende jaar dus. Zo zouden er geen grote ingrepen meer mogelijk zijn, omdat uitvoeringsinstanties zoals de Belastingdienst dat niet ‘aankunnen’, zo is gebleken. Toch zou er nog wel íets mogelijk zijn, te denken valt aan de laagste inkomens die eerder al via gemeentes zijn ondersteund met 1300 euro.
Structurele veranderingen
Het kabinet was de afgelopen weken koortsachtig op zoek om grotere groepen burgers te helpen de klap van de hoge inflatie en de gestegen energieprijzen te verzachten. Eerder dit jaar trok het kabinet bijna 7 miljard uit. Toen werd de energiebelasting verlaagd, net als de accijnzen op brandstof en de btw op energie. Die lijn trekt het kabinet door: ook in 2023 moet zo de energieprijzen worden gedrukt. Dit zou bovendien zo ‘gericht mogelijk’ gaan gebeuren, zodat het geld bij mensen komt die het echt nodig hebben. Daarom wordt de btw-verlaging op energie ingetrokken, maar wordt de energiebelasting wel fors verlaagd.
Verder moet het geld om de koopkracht te stutten vooral terecht via het verhogen van toeslagen. Volgens ingewijden gaan de zorgtoeslag en de huurtoeslag omhoog, net als het kindgebonden budget en de AOW-uitkeringen.
In het pakket zitten ook ‘structurele veranderingen in het belastingstelsel’, ingrepen die ook in de jaren na 2023 zullen blijven gelden. Dat ziet onder meer op het verlagen van de belasting op arbeid, het tarief in de eerste schijf, voor inkomens tot zo'n 70.000 euro, gaat omlaag. Daarentegen gaan de lasten voor vermogenden en bedrijven wel omhoog, zeggen ingewijden. Ook gaat de belasting die onder meer energiebedrijven betalen, de mijnbouwheffing, omhoog. De energiefirma's maken immers grote winsten momenteel door de hoge prijzen.
Door armoedegrens zakken
De cijfers van dit jaar waren gitzwart: de koopkracht van Nederlanders gaat dit jaar keihard onderuit, gemiddeld met 6,8 procent, becijferde kabinetsadviseurs van het Centraal Planbureau. Dat historisch beeld zorgt er zelfs voor dat volgend jaar ruim 1,2 miljoen Nederlanders door de armoedegrens zakken, onder wie 308.000 kinderen.
Marathonsessie voor fractievoorzitters
De coalitiepartijen en het kabinet werden het vanochtend rond 5.30 uur eens over de nieuwe begroting. Na een marathonsessie die voor de fractievoorzitters meer dan veertien uur duurde en voor de top van het kabinet ruim elf uur, werd overeenstemming bereikt, melden premier Mark Rutte en vicepremier Sigrid Kaag. Dat is net op tijd voor een belangrijke deadline. Rutte wilde na afloop alleen spreken van een ‘goed’ pakket.
De inhoud van de plannen wordt bekendgemaakt op Prinsjesdag, de derde dinsdag in september. Om dat te halen, moeten de plannen uiterlijk vandaag naar de Raad van State gestuurd worden. Kaag zei dat ze zich geen zorgen had gemaakt dat het overleg in het zicht van de haven zou stranden. ,,We wisten dat we er eruit zouden komen, alleen is het fijn dat we er om 05.23 uur ook écht uit zijn.”
Volgens Rutte zijn de vraagstukken die voorlagen ‘heel omvangrijk’, en waren de gesprekken daardoor ‘heel complex’. De marathonsessie was volgens hem dan ook noodzakelijk. ,,Anders hadden we het niet gedaan. We mogen elkaar graag, maar slapen is ook fijn.”
Het kabinet komt met een volgens Haagse bronnen ‘ongekend’ groot miljardenpakket om de klap van de koopkrachtval te dempen. Daarvoor wordt in 2023 ‘meer dan’ 14 miljard euro uitgetrokken, ruim het dubbele van wat dit jaar al besteed werd.
Het geld wordt ingezet om de pijn van de hoge inflatie en energieprijzen te drukken, zeggen ingewijden in Den Haag. Daarnaast verhoogt het kabinet het minimumloon volgend jaar met 10 procent, een forse stijging.
Marathonsessie voor fractievoorzitters
De coalitiepartijen en het kabinet werden het vanochtend rond 5.30 uur eens over de nieuwe begroting. Na een marathonsessie die voor de fractievoorzitters meer dan veertien uur duurde en voor de top van het kabinet ruim elf uur, werd overeenstemming bereikt, melden premier Mark Rutte en vicepremier Sigrid Kaag. Dat is net op tijd voor een belangrijke deadline. Rutte wilde na afloop alleen spreken van een ‘goed’ pakket.
De inhoud van de plannen wordt bekendgemaakt op Prinsjesdag, de derde dinsdag in september. Om dat te halen, moeten de plannen uiterlijk vandaag naar de Raad van State gestuurd worden. Kaag zei dat ze zich geen zorgen had gemaakt dat het overleg in het zicht van de haven zou stranden. ,,We wisten dat we er eruit zouden komen, alleen is het fijn dat we er om 05.23 uur ook écht uit zijn.”
Volgens Rutte zijn de vraagstukken die voorlagen ‘heel omvangrijk’, en waren de gesprekken daardoor ‘heel complex’. De marathonsessie was volgens hem dan ook noodzakelijk. ,,Anders hadden we het niet gedaan. We mogen elkaar graag, maar slapen is ook fijn.”annacht kwam er in het kabinet overeenstemming over het pakket, dat op Prinsjesdag officieel moet worden gepresenteerd.
Volgens een Haagse bron is het een ‘gigantisch pakket’, waarmee zou moeten worden uitgedrukt dat het kabinet de pijn van burgers serieus neemt.
Er zijn wisselende geluiden of er nog iets mogelijk is voor 2022, de laatste maanden van het lopende jaar dus. Zo zouden er geen grote ingrepen meer mogelijk zijn, omdat uitvoeringsinstanties zoals de Belastingdienst dat niet ‘aankunnen’, zo is gebleken. Toch zou er nog wel íets mogelijk zijn, te denken valt aan de laagste inkomens die eerder al via gemeentes zijn ondersteund met 1300 euro.
Structurele veranderingen
Het kabinet was de afgelopen weken koortsachtig op zoek om grotere groepen burgers te helpen de klap van de hoge inflatie en de gestegen energieprijzen te verzachten. Eerder dit jaar trok het kabinet bijna 7 miljard uit. Toen werd de energiebelasting verlaagd, net als de accijnzen op brandstof en de btw op energie. Die lijn trekt het kabinet door: ook in 2023 moet zo de energieprijzen worden gedrukt. Dit zou bovendien zo ‘gericht mogelijk’ gaan gebeuren, zodat het geld bij mensen komt die het echt nodig hebben. Daarom wordt de btw-verlaging op energie ingetrokken, maar wordt de energiebelasting wel fors verlaagd.
Verder moet het geld om de koopkracht te stutten vooral terecht via het verhogen van toeslagen. Volgens ingewijden gaan de zorgtoeslag en de huurtoeslag omhoog, net als het kindgebonden budget en de AOW-uitkeringen.
In het pakket zitten ook ‘structurele veranderingen in het belastingstelsel’, ingrepen die ook in de jaren na 2023 zullen blijven gelden. Dat ziet onder meer op het verlagen van de belasting op arbeid, het tarief in de eerste schijf, voor inkomens tot zo'n 70.000 euro, gaat omlaag. Daarentegen gaan de lasten voor vermogenden en bedrijven wel omhoog, zeggen ingewijden. Ook gaat de belasting die onder meer energiebedrijven betalen, de mijnbouwheffing, omhoog. De energiefirma's maken immers grote winsten momenteel door de hoge prijzen.
Door armoedegrens zakken
De cijfers van dit jaar waren gitzwart: de koopkracht van Nederlanders gaat dit jaar keihard onderuit, gemiddeld met 6,8 procent, becijferde kabinetsadviseurs van het Centraal Planbureau. Dat historisch beeld zorgt er zelfs voor dat volgend jaar ruim 1,2 miljoen Nederlanders door de armoedegrens zakken, onder wie 308.000 kinderen.
Marathonsessie voor fractievoorzitters
De coalitiepartijen en het kabinet werden het vanochtend rond 5.30 uur eens over de nieuwe begroting. Na een marathonsessie die voor de fractievoorzitters meer dan veertien uur duurde en voor de top van het kabinet ruim elf uur, werd overeenstemming bereikt, melden premier Mark Rutte en vicepremier Sigrid Kaag. Dat is net op tijd voor een belangrijke deadline. Rutte wilde na afloop alleen spreken van een ‘goed’ pakket.
De inhoud van de plannen wordt bekendgemaakt op Prinsjesdag, de derde dinsdag in september. Om dat te halen, moeten de plannen uiterlijk vandaag naar de Raad van State gestuurd worden. Kaag zei dat ze zich geen zorgen had gemaakt dat het overleg in het zicht van de haven zou stranden. ,,We wisten dat we er eruit zouden komen, alleen is het fijn dat we er om 05.23 uur ook écht uit zijn.”
Volgens Rutte zijn de vraagstukken die voorlagen ‘heel omvangrijk’, en waren de gesprekken daardoor ‘heel complex’. De marathonsessie was volgens hem dan ook noodzakelijk. ,,Anders hadden we het niet gedaan. We mogen elkaar graag, maar slapen is ook fijn.”
donderdag 8 september 2022 om 20:03
Neem een gevangenis (#disclaimer) het werkte totaal niet door mensen 10 jaar vast te zetten en ze zelf te laten bepalen hoe de draad weer op te pakken. Wat werkt is is een aanpak met mogelijkheden, motivatie, werkervaring of kennis laten opdoen en vooral: een noodzakelijke prikkel en mensen om zich heen in dezelfde situatie die ook succesvol hun leven aanpakken.
En dat bedoel ik met: mensen weten wat ze willen, maar niet altijd wat mogelijk is. Ik pleit voor meer praktijktoetsing in de bijstand en uitkering en minder conclusies die afgerond worden bij een gesprek.
Onze soort van dochter heeft een wajong. Als je haar met rust laat heeft ze een heel klein maar comfortabel leven, overtuigd dat dit het maximale is. Maar toen ze onder drang voorzichtig vrijwilligerswerk ging doen bloeide ze helemaal op. Nu werk ze parttime maar het word van haar uitkering ingehouden. Dat is enorm zuur en niet motiverend, dat geeft ze zelf ook aan. Ze moet et veel voor laten (veel sociale dingen afzeggen) dat zou ze minder erg vinden als er extra inkomen tegenover staat.
Nu kan ze kiezen: minder werken, meer met vrienden omgaan of meer werken/minder vrienden.Beiden leveren hetzelfde inkomen op. Beide keuzes kost de overheid in perspectief heel veel geld. Heel jammer dat de overheid niet de mogelijkheid van meer werken/minder vrienden benut. Want zo kan je het ook zien. Drang=het benutten van de potentie van mensen om het vangnet voor de echte 'zwakken' stevig te houden. Stel je voor dat dit inderdaad gebeurt, dan creer je ook meer geld om de minima te ondersteunen.
En dat bedoel ik met: mensen weten wat ze willen, maar niet altijd wat mogelijk is. Ik pleit voor meer praktijktoetsing in de bijstand en uitkering en minder conclusies die afgerond worden bij een gesprek.
Onze soort van dochter heeft een wajong. Als je haar met rust laat heeft ze een heel klein maar comfortabel leven, overtuigd dat dit het maximale is. Maar toen ze onder drang voorzichtig vrijwilligerswerk ging doen bloeide ze helemaal op. Nu werk ze parttime maar het word van haar uitkering ingehouden. Dat is enorm zuur en niet motiverend, dat geeft ze zelf ook aan. Ze moet et veel voor laten (veel sociale dingen afzeggen) dat zou ze minder erg vinden als er extra inkomen tegenover staat.
Nu kan ze kiezen: minder werken, meer met vrienden omgaan of meer werken/minder vrienden.Beiden leveren hetzelfde inkomen op. Beide keuzes kost de overheid in perspectief heel veel geld. Heel jammer dat de overheid niet de mogelijkheid van meer werken/minder vrienden benut. Want zo kan je het ook zien. Drang=het benutten van de potentie van mensen om het vangnet voor de echte 'zwakken' stevig te houden. Stel je voor dat dit inderdaad gebeurt, dan creer je ook meer geld om de minima te ondersteunen.
donderdag 8 september 2022 om 20:21
Hetjuistebesluit schreef: ↑08-09-2022 20:03Neem een gevangenis (#disclaimer) het werkte totaal niet door mensen 10 jaar vast te zetten en ze zelf te laten bepalen hoe de draad weer op te pakken. Wat werkt is is een aanpak met mogelijkheden, motivatie, werkervaring of kennis laten opdoen en vooral: een noodzakelijke prikkel en mensen om zich heen in dezelfde situatie die ook succesvol hun leven aanpakken.
En dat bedoel ik met: mensen weten wat ze willen, maar niet altijd wat mogelijk is. Ik pleit voor meer praktijktoetsing in de bijstand en uitkering en minder conclusies die afgerond worden bij een gesprek.
Onze soort van dochter heeft een wajong. Als je haar met rust laat heeft ze een heel klein maar comfortabel leven, overtuigd dat dit het maximale is. Maar toen ze onder drang voorzichtig vrijwilligerswerk ging doen bloeide ze helemaal op. Nu werk ze parttime maar het word van haar uitkering ingehouden. Dat is enorm zuur en niet motiverend, dat geeft ze zelf ook aan. Ze moet et veel voor laten (veel sociale dingen afzeggen) dat zou ze minder erg vinden als er extra inkomen tegenover staat.
Nu kan ze kiezen: minder werken, meer met vrienden omgaan of meer werken/minder vrienden.Beiden leveren hetzelfde inkomen op. Beide keuzes kost de overheid in perspectief heel veel geld. Heel jammer dat de overheid niet de mogelijkheid van meer werken/minder vrienden benut. Want zo kan je het ook zien. Drang=het benutten van de potentie van mensen om het vangnet voor de echte 'zwakken' stevig te houden. Stel je voor dat dit inderdaad gebeurt, dan creer je ook meer geld om de minima te ondersteunen.
100% mee eens.
Het is bijzonder jammer dat werken niet loont in zo'n situatie. En dan is het heel makkelijk om te zeggen laat maar voor die 100 euro blijf ik liever thuis. Dat werkt natuurlijk totaal niet motiverend.
donderdag 8 september 2022 om 21:27
Probleem met vrijwilligers was dat ze de (lager) betaalde krachten verdrongen.
Verder is het grote probleem' motivatie'.
Je wil geen mensen op de werkvloer die niet willen die zich niet inzetten die te laat komen of zich steeds ziek melden.
Niemand zit daar op te wachten. Misschien brengt een grotere financiële prikkel / straf daar veranderingi n, maar ik ken best wat mensen waarbij ik denk, blijf jij alsjeblieft thuis.
Verder is het grote probleem' motivatie'.
Je wil geen mensen op de werkvloer die niet willen die zich niet inzetten die te laat komen of zich steeds ziek melden.
Niemand zit daar op te wachten. Misschien brengt een grotere financiële prikkel / straf daar veranderingi n, maar ik ken best wat mensen waarbij ik denk, blijf jij alsjeblieft thuis.
donderdag 8 september 2022 om 21:48
economisch gezien heb je gelijk, maar hoelang houdt ze dit vol als dit ten koste gaat van haar mentale welbevinden. Ze heeft die wajong niet voor zweetvoeten neem ik aan. Beiden kost veel geld voor de overheid, maar wat kost het haar?Hetjuistebesluit schreef: ↑08-09-2022 20:03Neem een gevangenis (#disclaimer) het werkte totaal niet door mensen 10 jaar vast te zetten en ze zelf te laten bepalen hoe de draad weer op te pakken. Wat werkt is is een aanpak met mogelijkheden, motivatie, werkervaring of kennis laten opdoen en vooral: een noodzakelijke prikkel en mensen om zich heen in dezelfde situatie die ook succesvol hun leven aanpakken.
En dat bedoel ik met: mensen weten wat ze willen, maar niet altijd wat mogelijk is. Ik pleit voor meer praktijktoetsing in de bijstand en uitkering en minder conclusies die afgerond worden bij een gesprek.
Onze soort van dochter heeft een wajong. Als je haar met rust laat heeft ze een heel klein maar comfortabel leven, overtuigd dat dit het maximale is. Maar toen ze onder drang voorzichtig vrijwilligerswerk ging doen bloeide ze helemaal op. Nu werk ze parttime maar het word van haar uitkering ingehouden. Dat is enorm zuur en niet motiverend, dat geeft ze zelf ook aan. Ze moet et veel voor laten (veel sociale dingen afzeggen) dat zou ze minder erg vinden als er extra inkomen tegenover staat.
Nu kan ze kiezen: minder werken, meer met vrienden omgaan of meer werken/minder vrienden.Beiden leveren hetzelfde inkomen op. Beide keuzes kost de overheid in perspectief heel veel geld. Heel jammer dat de overheid niet de mogelijkheid van meer werken/minder vrienden benut. Want zo kan je het ook zien. Drang=het benutten van de potentie van mensen om het vangnet voor de echte 'zwakken' stevig te houden. Stel je voor dat dit inderdaad gebeurt, dan creer je ook meer geld om de minima te ondersteunen.
Sec gezien, zou ik in jouw ogen en van een aantal anderen waarschijnlijk prima kunnen werken. En dat klopt, voor een half jaar. Daarna klap ik weer volledig in elkaar. Been there, done that. Verschillende keren. En dan kost het me weer een jaar of 5 om weer op te staan. Maar he, iedere keer een half jaar geen uitkering. En dan zal er wel het commentaar komen dat ik het weer naar mezelf toe trek, maar waar ligt die grens voor jullie? Wie zijn in jullie ogen de echt zwakkeren?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 8 september 2022 om 22:05
rosanna08 schreef: ↑08-09-2022 21:48economisch gezien heb je gelijk, maar hoelang houdt ze dit vol als dit ten koste gaat van haar mentale welbevinden. Ze heeft die wajong niet voor zweetvoeten neem ik aan. Beiden kost veel geld voor de overheid, maar wat kost het haar?
Sec gezien, zou ik in jouw ogen en van een aantal anderen waarschijnlijk prima kunnen werken. En dat klopt, voor een half jaar. Daarna klap ik weer volledig in elkaar. Been there, done that. Verschillende keren. En dan kost het me weer een jaar of 5 om weer op te staan. Maar he, iedere keer een half jaar geen uitkering. En dan zal er wel het commentaar komen dat ik het weer naar mezelf toe trek, maar waar ligt die grens voor jullie? Wie zijn in jullie ogen de echt zwakkeren?
Tja ik vind die scheidslijn erg moeilijk te bepalen. Mijn naaste familielid is om zo maar te zeggen ook "zwakker". Kan door een ziekte die eerder niet erkend was niet fulltime werken, kwam in de bijstand en is via een SW indicatie terug de arbeidsmarkt opgekomen. Niet meer afhankelijk van bijstand krijgt wel alle nodige toeslagen maar doet wat ze kan alleen op haar tempo. Ik denk dat wanneer je dat kunt bereiken, op je eigen tempo werken en uren maken die je kunt maken dat dat al loont. En misschien blijf je dan altijd afhankelijk van toeslagen en zelfs meer maar de inzet is aanwezig. Ik weet natuurlijk niet wat er met jou aan de hand is, en hoeveel uur je bijvoorbeeld maximaal zou kunnen werken per week maar wat voor mij het hardst telt is de inzet en de wil om het te (blijven) proberen op je eigen tempo.
Maar ik ken ook mensen die er trots op zijn een WW uitkering in dit geval te ontvangen met toeslagen, behoudt van eigen koopwoning, auto's, beiden een dure hobby en beiden dus niet werken omdat ze zich (eigen woorden) hebben laten afkeuren met allerlei vage niet echt te bewijzen klachten. Onnodig te zeggen dat zij niet meer tot onze vrienden behoren. Dit zijn gewoon uitzuigers die er alles aan doen om niet officieel te werken maar wel van alles in het zwart erbij doen. Dus ja, wat mij betreft mag er dan wel wat meer of betere controle zijn op fraudeurs. Ik begrijp dat dat niet leuk is maar als je niks verkeerds doet heb je ook niks te vrezen.
donderdag 8 september 2022 om 22:45
Deze baan 20 uur gaat goed. Het is geen situatie dat werken Het uiterste van haar vraagt. Ze heeft de andere 20 uur nodig om op te laden en voor begeleiding. . Dus ze lijd er niet onder. Haar sociale skills en zelfvertrouwen zijn door werk enorm toegenomen. Net als velen springt ze niet juichend uit bed. Dat hoeft ook niet. Ze komt altijd voldaan thuis. Dat is het fijne van haar wajong: als ze over 6 maanden uitvalt is er niks aan de hand. Ze mag dan thuis zitten, maar zij kan niet alleen inschatten waarneer ze weer aan werk toe is. Dat vind ze eng en zegt bij voorbaat: wat is het nut als ik faal.rosanna08 schreef: ↑08-09-2022 21:48economisch gezien heb je gelijk, maar hoelang houdt ze dit vol als dit ten koste gaat van haar mentale welbevinden. Ze heeft die wajong niet voor zweetvoeten neem ik aan. Beiden kost veel geld voor de overheid, maar wat kost het haar?
Sec gezien, zou ik in jouw ogen en van een aantal anderen waarschijnlijk prima kunnen werken. En dat klopt, voor een half jaar. Daarna klap ik weer volledig in elkaar. Been there, done that. Verschillende keren. En dan kost het me weer een jaar of 5 om weer op te staan. Maar he, iedere keer een half jaar geen uitkering. En dan zal er wel het commentaar komen dat ik het weer naar mezelf toe trek, maar waar ligt die grens voor jullie? Wie zijn in jullie ogen de echt zwakkeren?
Dat is geen falen. Haar begeleiding kan goed inschatten wanneer rust noodzaak is en wanneer rust roest.
Dus al zou ze om het jaar uitvallen. Ze werkt dan ook om het jaar.
Als jij max 6 mnd kan werken en dan 5 jaar herstel nodig hebt. Dan ga je teveel over je grens.
Ik vergelijk het weleens met sporten; alleen door ietsje over je laagste grens te gaan groeit je (mentale) conditie, spierpijn (opladen) hoort erbij. Volledig geblesseerd en beschadigd (5 jaar uitval) niet. Dat betekent niet dat je nooit kan sporten/werken. Dat betekent wel dat je (niet jij specifiek maar algemeen) wellicht ander werk kan doen. Je maximale grens heb je snel door. Maar waar de ene baan maximaal 1 uur kan, kan het bij een ander max 5 uur. De truc is om je minimale grens te zoeken. Dat noem ik jezelf gezond uitdagen. Wetende dat uitvallen geen falen is, maar een teken dat de werkomstandigheden van die baan niet passend zijn. Ook daar kan het uwv/reïntegratie je bij helpen. Er zijn genoeg aanpassingen te bedenken. Denk aan: meer pauzes. Lagere targets. Of meer dagen met minder uren ipv andersom.
Wat ik vaak zie is dat mensen met potentie(wellicht jij ook?) Vaak niet durven te werken. Het is buiten je comfortzone en risicovol. Maar je weet pas echt of de risico's inderdaad een red flag is als je het uitprobeert. Iemand die zegt dat die niet werkt, wel wil, maar niet kan verzinnen wat voor werk, niet kan inbeelden dat het ook winst oplevert (sociaal, erkenning, niet alleen geld) vind ik een hulpvraag geen indicatie voor 100% afgekeurd.
De ene baan is de andere niet.
Over je 2e stuk: ik heb geen commentaar. De echte zwakke kan ik niet in 1 zin definiëren, maar een voorbeeld; mensen die steeds in psychoses verkeren zodra er stress/werkdruk komt kijken. Dat is ook een gevaar op de werkvloer. Mensen die dusdanig ziek zijn (kanker,ms) dat je die niet moet en kan belasten met werkdruk. Mensen in een terminale fase. Een moeder na eenn scheiding in de bijstand met jonge kinderen. Ook die kan werken maar heeft even tijd nodig.
Mijn dochter heeft wajong gekregen door depressie( voortkomend uit slechte ervaringen) en na de zoveelste uitval is ze volledig afgekeurd. Extreem onzeker en snel moe. Je kan het cvs noemen. Maar dat vind zij discutabel en dat is het ook. Niet de klachten. Maar wel een extreem teruggetrokken leven omdat het teveel was. Met als gevolg dat ze alleen maar achteruit ging. Herstel bereiken deze mensen het meest door langzaam op te bouwen. Bedrust is funest voor de spieren als het teveel is. Om leren gaan met prikkels is beter dan alles vermijden.
Dus wat betreft mensen met een uitkering gebaseerd op 'veel meegemaakt/burn out' denk jij dat het de juiste aanpak is om deze mensen preventief arbeidsongeschikt te maken/houden?
hetjuistebesluit wijzigde dit bericht op 08-09-2022 23:11
4.78% gewijzigd
donderdag 8 september 2022 om 22:45
Eens!!MrsMorrison schreef: ↑08-09-2022 22:05Tja ik vind die scheidslijn erg moeilijk te bepalen. Mijn naaste familielid is om zo maar te zeggen ook "zwakker". Kan door een ziekte die eerder niet erkend was niet fulltime werken, kwam in de bijstand en is via een SW indicatie terug de arbeidsmarkt opgekomen. Niet meer afhankelijk van bijstand krijgt wel alle nodige toeslagen maar doet wat ze kan alleen op haar tempo. Ik denk dat wanneer je dat kunt bereiken, op je eigen tempo werken en uren maken die je kunt maken dat dat al loont. En misschien blijf je dan altijd afhankelijk van toeslagen en zelfs meer maar de inzet is aanwezig. Ik weet natuurlijk niet wat er met jou aan de hand is, en hoeveel uur je bijvoorbeeld maximaal zou kunnen werken per week maar wat voor mij het hardst telt is de inzet en de wil om het te (blijven) proberen op je eigen tempo.
Maar ik ken ook mensen die er trots op zijn een WW uitkering in dit geval te ontvangen met toeslagen, behoudt van eigen koopwoning, auto's, beiden een dure hobby en beiden dus niet werken omdat ze zich (eigen woorden) hebben laten afkeuren met allerlei vage niet echt te bewijzen klachten. Onnodig te zeggen dat zij niet meer tot onze vrienden behoren. Dit zijn gewoon uitzuigers die er alles aan doen om niet officieel te werken maar wel van alles in het zwart erbij doen. Dus ja, wat mij betreft mag er dan wel wat meer of betere controle zijn op fraudeurs. Ik begrijp dat dat niet leuk is maar als je niks verkeerds doet heb je ook niks te vrezen.
donderdag 8 september 2022 om 23:15
Even compleet of topic. Je lijkt me een geweldig persoon, je blijft nuchter onder een hele bende shit.Hetjuistebesluit schreef: ↑08-09-2022 22:45Deze baan 20 uur gaat goed. Het is geen situatie dat werken Het uiterste van haar vraagt. Ze heeft de andere 20 uur nodig om op te laden en voor begeleiding. . Dus ze lijd er niet onder. Haar sociale skills en zelfvertrouwen zijn door werk enorm toegenomen. Net als velen springt ze niet juichend uit bed. Dat hoeft ook niet. Ze komt altijd voldaan thuis. Dat is het fijne van haar wajong: als ze over 6 maanden uitvalt is er niks aan de hand. Ze mag dan thuis zitten, maar zij kan niet alleen inschatten waarneer ze weer aan werk toe is. Dat vind ze eng en zegt bij voorbaat: wat is het nut als ik faal.
Dat is geen falen. Haar begeleiding kan goed inschatten wanneer rust noodzaak is en wanneer rust roest.
Dus al zou ze om het jaar uitvallen. Ze werkt dan ook om het jaar.
Als jij max 6 mnd kan werken en dan 5 jaar herstel nodig hebt. Dan ga je teveel over je grens.
Ik vergelijk het weleens met sporten; alleen door ietsje over je laagste grens te gaan groeit je (mentale) conditie, spierpijn (opladen) hoort erbij. Volledig geblesseerd en beschadigd (5 jaar uitval) niet. Dat betekent niet dat je nooit kan sporten/werken. Dat betekent wel dat je (niet jij specifiek maar algemeen) wellicht ander werk kan doen. Je maximale grens heb je snel door. Maar waar de ene baan maximaal 1 uur kan, kan het bij een ander max 5 uur. De truc is om je minimale grens te zoeken. Dat noem ik jezelf gezond uitdagen. Wetende dat uitvallen geen falen is, maar een teken dat de werkomstandigheden van die baan niet passend zijn. Ook daar kan het uwv/reïntegratie je bij helpen. Er zijn genoeg aanpassingen te bedenken. Denk aan: meer pauzes. Lagere targets. Of meer dagen met minder uren ipv andersom.
Wat ik vaak zie is dat mensen met potentie(wellicht jij ook?) Vaak niet durven te werken. Het is buiten je comfortzone en risicovol. Maar je weet pas echt of de risico's inderdaad een red flag is als je het uitprobeert. Iemand die zegt dat die niet werkt, wel wil, maar niet kan verzinnen wat voor werk, niet kan inbeelden dat het ook winst oplevert (sociaal, erkenning, niet alleen geld) vind ik een hulpvraag geen indicatie voor 100% afgekeurd.
De ene baan is de andere niet.
Over je 2e stuk: ik heb geen commentaar. De echte zwakke kan ik niet in 1 zin definiëren, maar een voorbeeld; mensen die steeds in psychoses verkeren zodra er stress/werkdruk komt kijken. Dat is ook een gevaar op de werkvloer. Mensen die dusdanig ziek zijn (kanker,ms) dat je die niet moet en kan belasten met werkdruk. Mensen in een terminale fase. Een moeder na eenn scheiding in de bijstand met jonge kinderen. Ook die kan werken maar heeft even tijd nodig.
Mijn dochter heeft wajong gekregen door depressie( voortkomend uit slechte ervaringen) en na de zoveelste uitval is ze volledig afgekeurd. Extreem onzeker en snel moe. Je kan het cvs noemen. Maar dat vind zij discutabel en dat is het ook. Niet de klachten. Maar wel een extreem teruggetrokken leven omdat het teveel was. Met als gevolg dat ze alleen maar achteruit ging. Herstel bereiken deze mensen het meest door langzaam op te bouwen. Bedrust is funest voor de spieren als het teveel is. Om leren gaan met prikkels is beter dan alles vermijden.
Dus wat betreft mensen met een uitkering gebaseerd op 'veel meegemaakt/burn out' denk jij dat het de juiste aanpak is om deze mensen preventief arbeidsongeschikt te maken/houden?
Ik denk dat niet beter uitgelegd kan worden wat de meerwaarde is van werken. Het ritme, een toegevoegde waarde hebben, interactie met collega's, mensen vergeten soms dat het je eigenwaarde vergroot. Ik denk dat juist de mensen die echt niet kunnen, snakken om met de maatschappij mee te doen.
Ik ben ooit 100% afgekeurd, ik wordt nooit meer beter en mijn wereld stortte in. Gelukkig ben ik enorm gestimuleerd door mijn omgeving om binnen mijn beperkingen wel een baan voor mezelf te creëren, ongeacht of ik er geld mee verdiende of niet maar wel een dagbesteding met verplichtingen. Juist het laatste is belangrijk, het geeft je leven structuur maar ook je hoofd. Te veel tijd is ook te veel tijd om te denken, je blijft in cirkels denken omdat je gedachten niet af en toe, moet verzetten.
Ik hoop dat er een moment komt dat mensen snappen dat de vraagtekens hier niet voortkomen uit kilheid maar juist uit empathie.
dingdong wijzigde dit bericht op 08-09-2022 23:27
11.49% gewijzigd
vrijdag 9 september 2022 om 06:18
DIR BERICHT NIET QUOTEN AUB
@Hetjuistebesluit: Ik wil toch even een tegengeluid geven, al kan ik uit je bericht opmaken dat je het echt goed bedoeld. Ik ben ook zo iemand die door een traumatisch verleden 100% arbeidsongeschikt is bevonden. Ik sluit niet uit dat ik nog ga werken, graag zelfs. Maar momenteel is dat echt nog geen optie. Juist doordat ik me wel afzonderde, mijn wereld kleiner maakte, en stopte mijn grenzen op te zoeken maar ze bij voorbaat al respecteerde, is bij mij het herstel begonnen. Ik ben nu hartstikke stabiel, maar wel door (flinke) aanpassingen van mijn kant. Ik heb geen (crisis)opnames meer nodig, ben van zeer intensieve hulp a 3/4x per week, hulp in de huishouding etc naar 1x per twee weken een psychotherapeut gegaan en slik zelfs geen medicatie meer voor het eerst sinds mijn twaalfde.
Voor de buitenwereld dan vaak ook de vraag: waarom ga je niet werken, waarom ga je het niet weer proberen? Omdat dat niet veilig is, daarom. Mijn 'medicijn' is kunnen meebewegen met wat ik nodig heb. Als ik mijn medicijn niet neem, kan ik bijvoorbeeld wederom psychotisch raken, met alle gevolgen van dien, waaronder permanente hersenschade. Ik moet mijn grenzen absoluut niet gaan opzoeken en oprekken. Ik moet er netjes binnen blijven, aan mijn herstel blijven werken, en zo de ruimte weer groter maken. En dat kan ik inmiddels goed, maar werken is weer een hele andere - grote - uitdaging met heel veel triggers die de emmer snel doet overlopen.
Dat zijn echter hele persoonlijke dingen. En op psychose ligt nog een taboe van heb ik jou daar. Dat wil en hoef ik niet te delen, maar mensen die me niet heel goed kennen oordelen toch. Dus ik merk dat je post me wel raakt: dan ander werk, dan toch iets proberen, iets moet passend zijn, blijven proberen. Ik zou dolgraag willen werken. Ik zou dolgraag normaal zijn. Maar nu ben ik stabiel en gezond. En ik vertik het om weer met mijn psyche te gaan gokken, als het uwv, mijn behandelaar en ik eensgezind zijn over: nu niet.
DIT BERICHT NIET QUOTEN AUB
@Hetjuistebesluit: Ik wil toch even een tegengeluid geven, al kan ik uit je bericht opmaken dat je het echt goed bedoeld. Ik ben ook zo iemand die door een traumatisch verleden 100% arbeidsongeschikt is bevonden. Ik sluit niet uit dat ik nog ga werken, graag zelfs. Maar momenteel is dat echt nog geen optie. Juist doordat ik me wel afzonderde, mijn wereld kleiner maakte, en stopte mijn grenzen op te zoeken maar ze bij voorbaat al respecteerde, is bij mij het herstel begonnen. Ik ben nu hartstikke stabiel, maar wel door (flinke) aanpassingen van mijn kant. Ik heb geen (crisis)opnames meer nodig, ben van zeer intensieve hulp a 3/4x per week, hulp in de huishouding etc naar 1x per twee weken een psychotherapeut gegaan en slik zelfs geen medicatie meer voor het eerst sinds mijn twaalfde.
Voor de buitenwereld dan vaak ook de vraag: waarom ga je niet werken, waarom ga je het niet weer proberen? Omdat dat niet veilig is, daarom. Mijn 'medicijn' is kunnen meebewegen met wat ik nodig heb. Als ik mijn medicijn niet neem, kan ik bijvoorbeeld wederom psychotisch raken, met alle gevolgen van dien, waaronder permanente hersenschade. Ik moet mijn grenzen absoluut niet gaan opzoeken en oprekken. Ik moet er netjes binnen blijven, aan mijn herstel blijven werken, en zo de ruimte weer groter maken. En dat kan ik inmiddels goed, maar werken is weer een hele andere - grote - uitdaging met heel veel triggers die de emmer snel doet overlopen.
Dat zijn echter hele persoonlijke dingen. En op psychose ligt nog een taboe van heb ik jou daar. Dat wil en hoef ik niet te delen, maar mensen die me niet heel goed kennen oordelen toch. Dus ik merk dat je post me wel raakt: dan ander werk, dan toch iets proberen, iets moet passend zijn, blijven proberen. Ik zou dolgraag willen werken. Ik zou dolgraag normaal zijn. Maar nu ben ik stabiel en gezond. En ik vertik het om weer met mijn psyche te gaan gokken, als het uwv, mijn behandelaar en ik eensgezind zijn over: nu niet.
DIT BERICHT NIET QUOTEN AUB
vrijdag 9 september 2022 om 07:11
Greenlady,
Jouw geval is natuurlijk heel specifiek, ook al werk je niet, ik neem aan dat je wel een besteding van je dag hebt.
Hoe zien jouw dagen er uit, heb je wel een bepaalde planning?
Of gaat het erom hoe je dag begint, hoe je wakker wordt.
Oprechte vraag, geen oordeel.
Jouw geval is natuurlijk heel specifiek, ook al werk je niet, ik neem aan dat je wel een besteding van je dag hebt.
Hoe zien jouw dagen er uit, heb je wel een bepaalde planning?
Of gaat het erom hoe je dag begint, hoe je wakker wordt.
Oprechte vraag, geen oordeel.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
vrijdag 9 september 2022 om 07:58
Greenlady. Het was ook niet mijn bedoeling om één aanpak voor iedereen te presenteren. Mijn laatste posting was een persoonlijk voorbeeld om mijn idee te onderbouwen: frequentere keuringen bij (voornamelijk) psychische uitval, icm met maatwerkbegeleiding.
Maat elders schreef iemand ook wie ik bedoelde met de groep 'zwakken' nav: de sterke schouders moeten de 'zwakken' dragen. Dat waren teveel individuele gevallen om op te noemen, dus benoemde ik er een paar waaronder: mensen met psychose(gevoeligheid)
Waarom: om wat jij ook schrijft: rust en structuur zijn enorm van belang om triggers te voorkomen.
Desondanks goed bericht van je.
Zo te lezen heb/had je veel begeleiding en opnames gehad. Om even te generaliseren is dit dus geen groep waar ik snel te weinig begeleiding bij zie. Wel bij mensen waar er geen sprake is van een kwetsbare stoornis/psychisch ziektebeeld.
Maar waar klachten zoals: depressief, overspannen ed als leidraad worden gebruikt om iemand langdurig met rust te laten in een uitkering.(#disclaimer)
Ik las net dat de helft van de mensen in de bijstand mannen met een migratieachtergrond zijn. En dat zie ik in mijn omgeving ook. Dat lijkt mij vooral een groep met veel potentie, die uit zichzelf het roer niet snel omgooien. Daar zijn frequentere keuringen en een andere aanpak (zoals mijn posting reïntegratie gedetineerde) iets wat ik heel graag zie. Om het even klein te houden: Ook onze buurjongen die een bijstand heeft. Omdat hij de stress van de wwkeuringen niet wilde. Zelf ontslag genomen en vind zijn nieuwe leven heerlijk. Wandelen en gamen. En al jaren zichzelf afvragen wat hij met zijn leven wil. Ondertussen maar bijstand innen.
Maat elders schreef iemand ook wie ik bedoelde met de groep 'zwakken' nav: de sterke schouders moeten de 'zwakken' dragen. Dat waren teveel individuele gevallen om op te noemen, dus benoemde ik er een paar waaronder: mensen met psychose(gevoeligheid)
Waarom: om wat jij ook schrijft: rust en structuur zijn enorm van belang om triggers te voorkomen.
Desondanks goed bericht van je.
Zo te lezen heb/had je veel begeleiding en opnames gehad. Om even te generaliseren is dit dus geen groep waar ik snel te weinig begeleiding bij zie. Wel bij mensen waar er geen sprake is van een kwetsbare stoornis/psychisch ziektebeeld.
Maar waar klachten zoals: depressief, overspannen ed als leidraad worden gebruikt om iemand langdurig met rust te laten in een uitkering.(#disclaimer)
Ik las net dat de helft van de mensen in de bijstand mannen met een migratieachtergrond zijn. En dat zie ik in mijn omgeving ook. Dat lijkt mij vooral een groep met veel potentie, die uit zichzelf het roer niet snel omgooien. Daar zijn frequentere keuringen en een andere aanpak (zoals mijn posting reïntegratie gedetineerde) iets wat ik heel graag zie. Om het even klein te houden: Ook onze buurjongen die een bijstand heeft. Omdat hij de stress van de wwkeuringen niet wilde. Zelf ontslag genomen en vind zijn nieuwe leven heerlijk. Wandelen en gamen. En al jaren zichzelf afvragen wat hij met zijn leven wil. Ondertussen maar bijstand innen.
hetjuistebesluit wijzigde dit bericht op 09-09-2022 08:11
1.95% gewijzigd
vrijdag 9 september 2022 om 08:01
Elk geval is natuurlijk specifiek 
Er zullen ook vast mensen zijn die wel iets kunnen qua werk, je kan het gewoon niet zeggen als buitenstaander.
Een planning werkt voor mij niet heel goed, tenminste, ik moet er heel flexibel mee omgaan. Afhankelijk van mijn energieniveau en andere klachten. Qua dagbesteding is het voornamelijk huishouden en hobbyen (in huis en tuin), wandelen en rusten tussendoor. Niet 2 afspraken op een dag, niet twee feestjes in een weekend. Soms moet ik nog wel wat afzeggen, over het algemeen heb ik het energiemanagement nu wel onder controle. Het gaat nooit meer echt mis, en ik zie een stijgende lijn. Nu is er wel een baby onderweg, dus dat gaat heel wat vragen van mijn energiemanagement en loslaatskills, maar daar ben ik dus wel heel goed in geworden
Ik wil overigens wel gaan proberen om een kleine webwinkel op te zetten met producten die ik nu als hobby maak, waarbij ik alleen bestaande voorraad verkoop, dus niet op bestelling, met een levertijd van 3-5 werkdagen zodat ik op een slechte dag niet meteen de deur uit hoef. Als dat goed gaat kan ik altijd uitbreiden maar ook dat is heel lang een brug te ver geweest. Het zal nauwelijks geld opleveren, maar het lijkt me wel fijn om weer iets te doen qua werk, wat wel binnen mijn mogelijkheden ligt. Maar dat staat tijdens de zwangerschap sowieso on hold aangezien ik er nu ook flinke bekkenpijn bij heb.
Er zullen ook vast mensen zijn die wel iets kunnen qua werk, je kan het gewoon niet zeggen als buitenstaander.
Een planning werkt voor mij niet heel goed, tenminste, ik moet er heel flexibel mee omgaan. Afhankelijk van mijn energieniveau en andere klachten. Qua dagbesteding is het voornamelijk huishouden en hobbyen (in huis en tuin), wandelen en rusten tussendoor. Niet 2 afspraken op een dag, niet twee feestjes in een weekend. Soms moet ik nog wel wat afzeggen, over het algemeen heb ik het energiemanagement nu wel onder controle. Het gaat nooit meer echt mis, en ik zie een stijgende lijn. Nu is er wel een baby onderweg, dus dat gaat heel wat vragen van mijn energiemanagement en loslaatskills, maar daar ben ik dus wel heel goed in geworden
Ik wil overigens wel gaan proberen om een kleine webwinkel op te zetten met producten die ik nu als hobby maak, waarbij ik alleen bestaande voorraad verkoop, dus niet op bestelling, met een levertijd van 3-5 werkdagen zodat ik op een slechte dag niet meteen de deur uit hoef. Als dat goed gaat kan ik altijd uitbreiden
maar ook dat is heel lang een brug te ver geweest. Het zal nauwelijks geld opleveren, maar het lijkt me wel fijn om weer iets te doen qua werk, wat wel binnen mijn mogelijkheden ligt. Maar dat staat tijdens de zwangerschap sowieso on hold aangezien ik er nu ook flinke bekkenpijn bij heb.
vrijdag 9 september 2022 om 08:51
@greenladyfern, wat jij doet vind ik toch een daginvulling en structuur.
Weliswaar niet zo afgebakend als een kantoorbaan, maar ik vind dat er een verschil is tussen niets doen en jezelf constant peilen wat je wel kan doen. Dan is een uurtje rust of wandelen naast ontspanning ook een tool voor herstel.
En dat is wat is mis bij mensen die een uitkering levenslang ontvangen: de groep die gewend is aan niet werken en niet actief zijn comfortzone wilt uitbreiden
(met arbeid of de weg naar werkfit, al is het maar de mogelijkheden en beperkingen in beeld brengen)
is een doorn in het oog. Vooral omdat geld; hoe meer jaren thuiszitten zonder begeleiding/de juiste instelling) hoe kleiner de kans op terugkeren naar de arbeidsmarkt én maatschappij.
Niet alleen als gat op je cv, maar ook door de interpretatie. Rust roest en uitkeringen ook bij deze groep. Werken hoeft niet de heilige graal te zijn. Maar bij de mensen waar er potentie is zou wel/niet werken geen keuze moeten zijn. En door de lage bijstandsdrempel heeft iedereen die magere keuze nu wel.
Ik had graag gezien dat bv de bijstand en wajong flink omhoog gingen. Maar dan alleen voor de mensen die écht niet anders kunnen. En dat kan alleen door te luisteren naar de kritiek erop om het beleid niet alleen een noodzakelijke prikkel te geven, maar ook de juiste mensen en trajecten om potentie en grenzen in kaart te brengen en toe te passen.
Gefeliciteerd met je kleine trouwens
Weliswaar niet zo afgebakend als een kantoorbaan, maar ik vind dat er een verschil is tussen niets doen en jezelf constant peilen wat je wel kan doen. Dan is een uurtje rust of wandelen naast ontspanning ook een tool voor herstel.
En dat is wat is mis bij mensen die een uitkering levenslang ontvangen: de groep die gewend is aan niet werken en niet actief zijn comfortzone wilt uitbreiden
(met arbeid of de weg naar werkfit, al is het maar de mogelijkheden en beperkingen in beeld brengen)
is een doorn in het oog. Vooral omdat geld; hoe meer jaren thuiszitten zonder begeleiding/de juiste instelling) hoe kleiner de kans op terugkeren naar de arbeidsmarkt én maatschappij.
Niet alleen als gat op je cv, maar ook door de interpretatie. Rust roest en uitkeringen ook bij deze groep. Werken hoeft niet de heilige graal te zijn. Maar bij de mensen waar er potentie is zou wel/niet werken geen keuze moeten zijn. En door de lage bijstandsdrempel heeft iedereen die magere keuze nu wel.
Ik had graag gezien dat bv de bijstand en wajong flink omhoog gingen. Maar dan alleen voor de mensen die écht niet anders kunnen. En dat kan alleen door te luisteren naar de kritiek erop om het beleid niet alleen een noodzakelijke prikkel te geven, maar ook de juiste mensen en trajecten om potentie en grenzen in kaart te brengen en toe te passen.
Gefeliciteerd met je kleine trouwens
vrijdag 9 september 2022 om 09:12
Ik vind dit zeker niet slecht. Ik ben instromer verzorgende in de ouderenzorg ( PG)biol schreef: ↑08-09-2022 12:14dat is het omdraaien van wat ik schreef. Dat is het zelfde als zeggen dat een koe een dier is, en dus zijn alle dieren koeien.
Ik schreef dat er veel mensen zijn die veel verdienen omdat ze meer verantwoordelijkheden dragen.
18 euro netto is toch niet slecht overigens? Dat komt neer op 3100 netto per maand. Ja, het werk is fysiek zwaar, maar 18 euro netto is best een salaris.
Ook behoorlijke pittige doelgroep
Verdien 13,70 BRUTO
Per uur....
18 netto zou ik voor tekenen zeg.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 9 september 2022 om 09:18
Dank voor je uitleg Greenlady.
Gefeliciteerd, en ja ik geloof zeker dat een kleine weer aanpassen zal zijn, uitvinden wat voor jou qua energie mogelijk is.
Wat ik wel herken, mijn belastbaarheid is ook niet groot, en ben heel prikkelgevoelig.
Thuis werken was voor mij echt ideaal, de schoolsluiting voor mijn autistische zoon was ook heel goed, eigen tempo, geen prikkels.
Ik plan in de avonden minimaal iets in, hooguit een avond iets met een vriendin.
Mijn parttime dag is alleen voor huishouden boodschappen en of tandarts/kapper oid. En daar zet ik de ochtenden voor in. Zodat ik de rest van de dag " vrij " heb. Dat vrij is vooral in mijn hoofd belangrijk.
Mijn weekenden plan ik niks, ik bekijk dan op za/zo of ik wel of niet iets wil gaan doen.
Ik heb gewoon geen energie na een vierdaagse werkweek en een best druk gezin om meer aan te kunnen.
Ja, wanneer het niet anders kan en alles nog duurder wordt, zal ik wel 5 dagen moeten werken. Maar eerlijk? ik ben bang dat dat teveel gaat worden. Ik zal het daarom ook zo lang mogelijk willen zien te redden met 4 dagen (en ik hou nu ruim over dus ik verwacht niet dat ik snel in de knel kom, maar toch als de energie nog een keer dik omhoog gaat dan moet ik wel)
Verder helemaal eens met Het juiste besluit.
Gefeliciteerd, en ja ik geloof zeker dat een kleine weer aanpassen zal zijn, uitvinden wat voor jou qua energie mogelijk is.
Wat ik wel herken, mijn belastbaarheid is ook niet groot, en ben heel prikkelgevoelig.
Thuis werken was voor mij echt ideaal, de schoolsluiting voor mijn autistische zoon was ook heel goed, eigen tempo, geen prikkels.
Ik plan in de avonden minimaal iets in, hooguit een avond iets met een vriendin.
Mijn parttime dag is alleen voor huishouden boodschappen en of tandarts/kapper oid. En daar zet ik de ochtenden voor in. Zodat ik de rest van de dag " vrij " heb. Dat vrij is vooral in mijn hoofd belangrijk.
Mijn weekenden plan ik niks, ik bekijk dan op za/zo of ik wel of niet iets wil gaan doen.
Ik heb gewoon geen energie na een vierdaagse werkweek en een best druk gezin om meer aan te kunnen.
Ja, wanneer het niet anders kan en alles nog duurder wordt, zal ik wel 5 dagen moeten werken. Maar eerlijk? ik ben bang dat dat teveel gaat worden. Ik zal het daarom ook zo lang mogelijk willen zien te redden met 4 dagen (en ik hou nu ruim over dus ik verwacht niet dat ik snel in de knel kom, maar toch als de energie nog een keer dik omhoog gaat dan moet ik wel)
Verder helemaal eens met Het juiste besluit.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
vrijdag 9 september 2022 om 09:20
vrijdag 9 september 2022 om 09:41
Dit voorbeeld is wat er dus dik mis is in het sociale vangnet. Ik heb in een van mijn bedrijven ook een wajong jongen lopen. Hij doet knetterhard zijn best. Groeit enorm in wat hij kan en doet. Wil enorm graag, maar ieder extraatje wordt hem weer afgepakt. Komt er een cao verhoging, dan verlaagt zijn Wajong. Krijgen ze een bonus, dan wordt hij gekort. Echt ik word er witheet van.Hetjuistebesluit schreef: ↑08-09-2022 20:03
Onze soort van dochter heeft een wajong. Als je haar met rust laat heeft ze een heel klein maar comfortabel leven, overtuigd dat dit het maximale is. Maar toen ze onder drang voorzichtig vrijwilligerswerk ging doen bloeide ze helemaal op. Nu werk ze parttime maar het word van haar uitkering ingehouden. Dat is enorm zuur en niet motiverend, dat geeft ze zelf ook aan. Ze moet et veel voor laten (veel sociale dingen afzeggen) dat zou ze minder erg vinden als er extra inkomen tegenover staat.
Nu kan ze kiezen: minder werken, meer met vrienden omgaan of meer werken/minder vrienden.Beiden leveren hetzelfde inkomen op. Beide keuzes kost de overheid in perspectief heel veel geld. Heel jammer dat de overheid niet de mogelijkheid van meer werken/minder vrienden benut. Want zo kan je het ook zien. Drang=het benutten van de potentie van mensen om het vangnet voor de echte 'zwakken' stevig te houden. Stel je voor dat dit inderdaad gebeurt, dan creer je ook meer geld om de minima te ondersteunen.
Inmiddels hebben we een weg gevonden om hem die extraatjes wel te geven. Dus alle medewerkers krijgen het nu via hun salaris, voor hem regel ik cadeaubonnen waarvan hij vooraf mag kiezen van welke winkel het is. Officieel gezien overtreed ik de regels, maar ik vind het ongehoord. Je wordt toch verdorie niet voor niks Wajong gekeurd.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
vrijdag 9 september 2022 om 09:45
Ik ken iemand die nu al sinds vorig jaar oktober thuis zit. in de WW. Volgens eigen zeggen heeft ze een tussenjaar... Dit staat letterlijk op haar LinkedIn. Een sabbatical. Wel betaald door de staat. Ze werkt zwart bij.. in een baan die volgens haar niets zeggend is maar ze krijgt er zoveel voldoening van. wat betreft een eventuele nieuwe baan, tja... ze weet niet wat ze wil. Of dat weet ze wel maar daar heeft ze geen ervaring in en geen opleiding in. Dus ze wacht nu tot het komt aanwaaien. Ze heeft nog een jaar ww dus ze geniet nu van het leven.MrsMorrison schreef: ↑08-09-2022 22:05Tja ik vind die scheidslijn erg moeilijk te bepalen. Mijn naaste familielid is om zo maar te zeggen ook "zwakker". Kan door een ziekte die eerder niet erkend was niet fulltime werken, kwam in de bijstand en is via een SW indicatie terug de arbeidsmarkt opgekomen. Niet meer afhankelijk van bijstand krijgt wel alle nodige toeslagen maar doet wat ze kan alleen op haar tempo. Ik denk dat wanneer je dat kunt bereiken, op je eigen tempo werken en uren maken die je kunt maken dat dat al loont. En misschien blijf je dan altijd afhankelijk van toeslagen en zelfs meer maar de inzet is aanwezig. Ik weet natuurlijk niet wat er met jou aan de hand is, en hoeveel uur je bijvoorbeeld maximaal zou kunnen werken per week maar wat voor mij het hardst telt is de inzet en de wil om het te (blijven) proberen op je eigen tempo.
Maar ik ken ook mensen die er trots op zijn een WW uitkering in dit geval te ontvangen met toeslagen, behoudt van eigen koopwoning, auto's, beiden een dure hobby en beiden dus niet werken omdat ze zich (eigen woorden) hebben laten afkeuren met allerlei vage niet echt te bewijzen klachten. Onnodig te zeggen dat zij niet meer tot onze vrienden behoren. Dit zijn gewoon uitzuigers die er alles aan doen om niet officieel te werken maar wel van alles in het zwart erbij doen. Dus ja, wat mij betreft mag er dan wel wat meer of betere controle zijn op fraudeurs. Ik begrijp dat dat niet leuk is maar als je niks verkeerds doet heb je ook niks te vrezen.
En man daar word ik toch echt heel recalcitrant van. Ik ben bijna geneigd om haar aan te geven..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
vrijdag 9 september 2022 om 09:52
Denk dat dit voor een deel van de mensen met een bijstandsuitkering speelt. En dat is jammer idd. Want zo missen we arbeidspotentieel. Werken zou idd meer moeten lonenMrsMorrison schreef: ↑08-09-2022 20:21100% mee eens.
Het is bijzonder jammer dat werken niet loont in zo'n situatie. En dan is het heel makkelijk om te zeggen laat maar voor die 100 euro blijf ik liever thuis. Dat werkt natuurlijk totaal niet motiverend.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 9 september 2022 om 10:38
Ik heb ook het topic hier gelezen over 'moet ik fraude melden' door de massale reactie 'klikken is not done' ben ik eerder geneigd wel te doen.biol schreef: ↑09-09-2022 09:45Ik ken iemand die nu al sinds vorig jaar oktober thuis zit. in de WW. Volgens eigen zeggen heeft ze een tussenjaar... Dit staat letterlijk op haar LinkedIn. Een sabbatical. Wel betaald door de staat. Ze werkt zwart bij.. in een baan die volgens haar niets zeggend is maar ze krijgt er zoveel voldoening van. wat betreft een eventuele nieuwe baan, tja... ze weet niet wat ze wil. Of dat weet ze wel maar daar heeft ze geen ervaring in en geen opleiding in. Dus ze wacht nu tot het komt aanwaaien. Ze heeft nog een jaar ww dus ze geniet nu van het leven.
En man daar word ik toch echt heel recalcitrant van. Ik ben bijna geneigd om haar aan te geven..
Jaren terug was ik helaas ook zo iemand. In de WW en ik nam het ervan. Niet qua zwartwerken maar domweg het minimale aan sollicitaties(op papier) inleveren en ik kon verder zoveel tijd nemen als ik wilde.
Nu dit te duur word zat ik eens te kauwen op dit idee:
Geen 2 jaar 70% ww. Maar aantal maanden en daarna een bedrag wat de vaste lasten dekt + een paar 100 netto.
Ja dan kan lotje niet meer naar paardrijles en voor 200 pw boodschappen doen+die dure vakantie is dan ook van tafel. Maar zo hebben mensen én voldoende inkomen én die prikkel dat weer werken loont. Zo raak je deze groep ook harder dan iemand met een laag salaris. Dan zal het bedrag alsnog rond de 70% uitkomen.
Oh en schaf dat wachtgeld voor politici in godsnaam af.
vrijdag 9 september 2022 om 10:51
Gediplomeerd en weljustagirly schreef: ↑09-09-2022 09:20Nog in opleiding dan? Je gaat vast wel omhoog in salaris nog neem ik aan?
Wel net uit de opleiding
En ja, gelukkig kan ik nog wel doorstijgen in de komende jaren.
Ik hou echt van mijn werk, ben ook heel blij met mijn omscholing ( zat in detailhandel, 11,60 bruto en dat was de max)
Maar 18 euro netto vind ik dus echt niet weinig.
Was even om het in perspectief te zetten na de reactie dat 18 euro netto niet veel is.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
