Actueel
alle pijlers
Miljoenen Nederlanders hebben inkomen onder bijstandsniveau
woensdag 11 oktober 2017 om 13:13
Ik vind het triest. Maar blijkbaar is dat stemmingmakerij.
https://youtu.be/TXbCGGUMr4k
Stand van het Land
11 oktober 2017 — 07:18
Miljoenen Nederlanders hebben inkomen onder bijstandsniveau
Drie miljoen Nederlanders moesten het in 2016 doen met een netto inkomen van minder dan 920 euro per maand. Dat blijkt uit een analyse van het CBS.
Het CBS spreekt in het onderzoek van een financieel kwetsbaar persoon wanneer iemand geen inkomen heeft uit betaald werk of het inkomen uit betaald werk onder de netto bijstand van een alleenstaande ligt. In 2015 was dit 11.080 euro, wat neerkomt op 920 euro per maand.
Mannen
Van de drie miljoen financieel kwetsbaren zijn er één miljoen man. 27 procent van die mannen had wel een baan, maar verdiende minder dan het bijstandsniveau. Bijna twee derde van de mannen had een uitkering. 28 procent ontving een bijstandsuitkering en 21 procent een arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Vrouwen
Bij vrouwen ligt het anders. Bijna een kwart van de financieel kwetsbare vrouwen heeft geen inkomen. Vrijwel altijd waren dit gehuwde of samenwonende vrouwen die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van hun partner.
Korte werkweek
Bij zowel werkende mannen als vrouwen die financieel kwetsbaar zijn is een korte werkweek de belangrijkste reden dat hun verdiende inkomen niet boven het bijstandsniveau uitkomt.
Voor zowel mannen als vrouwen geld dat grootste groep financieel kwetsbaren in de leeftijdscategorie van 45 tot 65 jaar. Ruim 1,5 miljoen financieel kwetsbaren horen bij die groep.
https://youtu.be/TXbCGGUMr4k
Stand van het Land
11 oktober 2017 — 07:18
Miljoenen Nederlanders hebben inkomen onder bijstandsniveau
Drie miljoen Nederlanders moesten het in 2016 doen met een netto inkomen van minder dan 920 euro per maand. Dat blijkt uit een analyse van het CBS.
Het CBS spreekt in het onderzoek van een financieel kwetsbaar persoon wanneer iemand geen inkomen heeft uit betaald werk of het inkomen uit betaald werk onder de netto bijstand van een alleenstaande ligt. In 2015 was dit 11.080 euro, wat neerkomt op 920 euro per maand.
Mannen
Van de drie miljoen financieel kwetsbaren zijn er één miljoen man. 27 procent van die mannen had wel een baan, maar verdiende minder dan het bijstandsniveau. Bijna twee derde van de mannen had een uitkering. 28 procent ontving een bijstandsuitkering en 21 procent een arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Vrouwen
Bij vrouwen ligt het anders. Bijna een kwart van de financieel kwetsbare vrouwen heeft geen inkomen. Vrijwel altijd waren dit gehuwde of samenwonende vrouwen die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van hun partner.
Korte werkweek
Bij zowel werkende mannen als vrouwen die financieel kwetsbaar zijn is een korte werkweek de belangrijkste reden dat hun verdiende inkomen niet boven het bijstandsniveau uitkomt.
Voor zowel mannen als vrouwen geld dat grootste groep financieel kwetsbaren in de leeftijdscategorie van 45 tot 65 jaar. Ruim 1,5 miljoen financieel kwetsbaren horen bij die groep.
missie_m wijzigde dit bericht op 11-10-2017 21:09
5.92% gewijzigd
LOEP ME MAAR aub.
zaterdag 14 oktober 2017 om 22:01
SallySpectra schreef: ↑14-10-2017 21:54Ja het ligt aan ons; wij lezen verkeerd. Missie bedoelt het juist goed. De schat.
Dé schat reageerde naar aanleiding van onderstaande reactie.
ps. Onbetaald ouderschapsverlof vind ik niet zo gek. Als je kiest om thuis te blijven ben je net zoals de moeders/vaders die kiezen om thuis te blijven. Waarom zou je betaald moeten worden als je niet werkt?
girasole3 schreef: ↑12-10-2017 16:58Klinkt allemaal prachtig, man met variabele werktijden, een meer aan verlofdagen, (gedeeltelijk) betaald ouderschapsverlof en werk op redelijke afstand van huis: dingen waar heel veel mensen alleen maar van kunnen dromen.
De realiteit is voor veel mensen helaas een heel stuk weerbarstiger: 25 verlofdagen per jaar, onbetaald ouderschapsverlof en lange reistijd.
En dan moet je je dus kapot haasten om uberhaupt om 6 uur bij het KDV te kunnen zijn.
Ik vind het dan ook nogal pedant om te zeggen dat het jouw keus niet zou zijn; net alsof je altijd een keuze hebt.
missie_m wijzigde dit bericht op 14-10-2017 22:05
Reden: ps toegevoegd
Reden: ps toegevoegd
10.80% gewijzigd
LOEP ME MAAR aub.
zondag 15 oktober 2017 om 06:35
Waarom vier kinderen? Het antwoord is eigenlijk heel simpel: het komt zoals het komt. Voor ons is vier niet heel veel meer werk dan drie of twee en werkte ik zowel na de geboorte van de derde als de vierde tien uur per week. Het scheelt denk ik ook wel dat mijn oudste drie maar anderhalf jaar schelen en nagenoeg dezelfde hobby's hebben, waardoor ze meestal alledrie tegelijk onder de pannen zijn.SweetChili schreef: ↑14-10-2017 20:57Ik vind van niet. Geef jezelf wat credits voor alle dingen die je wél doet. Vier kinderen groot brengen en opvoeden is nogal een taak.
Wel vraag ik me af waarom je dan kiest voor vier kinderen. Zelf heb ik nu al bewust de keuze gemaakt voor twee kinderen, omdat meer kinderen mij echt te pittig lijkt.
Die gezondheidsproblemen zijn niet heel erg, maar hebben wel invloed op mijn energieniveau. Waarschijnlijk loop ik al elf jaar (en wellicht langer) met een te traag werkende schildklier, maar dat weten we pas sinds een jaar. Daarvoor was ik moe door kinderen-10 uur werken-huishouden-mens zijn en oma had ook altijd last van opgezette handen en voeten, dus dat had ik vast van haar. Dit soort smoesjes, zeg maar.
Intussen zit ik al elf jaar een beetje moe en wazig te zijn, maar ik ben er bijna! Volgens mij hoef ik nog maar een keer op te hogen met medicijnen (hoop ik) en dan is alles hopelijk oke. Het lijkt me in ieder geval heerlijk om niet meer na te hoeven denken bij activiteiten ("als ik vandaag werk, dan ben ik morgen moe".)
zondag 15 oktober 2017 om 07:44
Ik heb in mijn vrienden/kennissenkring twee moeders die meer dan fulltime werken en als ik hoor en zie wat die aan commentaar krijgen ben ik soms echt geschokt.SweetChili schreef: ↑14-10-2017 20:17Haha inderdaad. Dit topic bewijst alleen nog maar eens dat je het als moeder nooit goed kan doen. Hoeveel of hoe weinig tijd je ook werkt, je doet het sowieso fout.
Maar ik heb ook moeders in mijn vrienden/kennissenkring die niet werken, of heel weinig, en die krijgen bijna net zo veel commentaar.
Hier op Viva heb ik begrepen dat meer dan 4 dagen per week werken als je kinderen hebt heel erg is, want waarom heb je dan kinderen gekregen en je ziet je kinderen nooit enz. enz.
Maar minder dan 3 dagen per week werken mag ook niet, want als je man er dan ooit vandoor gaat met zijn 20 jaar jongere secretaresse ben je niet in staat om voor jezelf te zorgen en je geeft je kinderen ook nog eens een slecht voorbeeld door financieel afhankelijk te zijn van je man.
Ik werk niet (afgekeurd), heb een WAO-uitkering die maar net boven bijstandsniveau ligt, dus ik had ook niet aan kinderen moeten beginnen omdat ik ze niet kan geven wat ze nodig hebben.
Ouders die wel genoeg geld hebben om voor hun kleuter een iPad aan te schaffen zijn ook weer slecht bezig, want al die schermpjes zijn heel erg slecht.
Enz. Enz. Enz.
Onsterfelijk Verheven
zondag 15 oktober 2017 om 07:48
De wereld heeft meer watjes nodig.Mejuffrouwmuis schreef: ↑14-10-2017 20:38Zeker triest. Het is makkelijk oordelen aan de zijlijn, maar je weet doorgaans niets over het belastbaar vermogen van een ander (niet belastingtechnisch). Ik ben financieel afhankelijk van mijn man en we voeden samen vier kinderen op. Vind ik het leuk om wat geld betreft afhankelijk te zijn? Nee, maar het is nu even niet anders. Ik trek het gewoon niet om en fulltime te werken en me voor de kinderen zowel thuis als op school in te zetten zonder dat ik in een gigantische burnout beland. Het lijkt mij dat ik dan meer voor de staat kost dan wanneer mijn man me "onderhoudt" en me onverhoopt de deur uit zou zetten.
Sommigen lopen over van de energie, anderen weer niet. Ik had bijvoorbeeld graag meer energie gehad, maar dat heb ik niet en hopelijk komt dat ooit nog. Tot die tijd roei ik met de riemen die ik heb en maak ik er het beste van. Voor mij en voor mijn gezin!
Maakt me dat een watje? Vast.
Onsterfelijk Verheven
zondag 15 oktober 2017 om 08:34
Thanks Solo!
Ik ben ook wel eens verbaasd over het commentaar dat moeders krijgen. Werk je twee of drie dagen? Ambitieloos! Werk je vier dagen? Te veel ambitie! Werk je er vijf? Waarom krijg je dan kinderen? Werk je niet of een dag? Luilak! Profiteur! Dom afhankelijk wicht dat je er bent! Ben je, oh horror, zzp'er? Dan kan je niet veel en zeg je dat je werkt, terwijl dat niet zo is. (heb ik serieus laatst nog gehoord)
Vaders krijgen overigens ook een hoop kritiek. De thuisblijfvader die ik ken wordt gezien als lui en onaantrekkelijk, met 60 uur per week onttrek je je aan het gezinsleven en 4 dagen is helemaal een lachertje, want hoe moet je dan carriere maken?
Oordelen over een ander zegt meer over jezelf dan over die ander. Hoe ouders een gezin runnen is aan hen en niemand die achter gesloten deuren kan kijken.
En borstklopperij omdat iemand vier dagen werkt, een opleiding volgt, haar drie kinderen naar alle hobby's brengt en ook nog tijd heeft om te sporten en een sociaal leven op peil te houden? Kudo's. Ik word al moe als ik eraan denk.
Ik ben ook wel eens verbaasd over het commentaar dat moeders krijgen. Werk je twee of drie dagen? Ambitieloos! Werk je vier dagen? Te veel ambitie! Werk je er vijf? Waarom krijg je dan kinderen? Werk je niet of een dag? Luilak! Profiteur! Dom afhankelijk wicht dat je er bent! Ben je, oh horror, zzp'er? Dan kan je niet veel en zeg je dat je werkt, terwijl dat niet zo is. (heb ik serieus laatst nog gehoord)
Vaders krijgen overigens ook een hoop kritiek. De thuisblijfvader die ik ken wordt gezien als lui en onaantrekkelijk, met 60 uur per week onttrek je je aan het gezinsleven en 4 dagen is helemaal een lachertje, want hoe moet je dan carriere maken?
Oordelen over een ander zegt meer over jezelf dan over die ander. Hoe ouders een gezin runnen is aan hen en niemand die achter gesloten deuren kan kijken.
En borstklopperij omdat iemand vier dagen werkt, een opleiding volgt, haar drie kinderen naar alle hobby's brengt en ook nog tijd heeft om te sporten en een sociaal leven op peil te houden? Kudo's. Ik word al moe als ik eraan denk.
zondag 15 oktober 2017 om 08:39
Ja, precies. Als vrouw moet je tussen de 3 en 4 dagen werken en daarnaast vooral niet teveel andere dingen voor jezelf doen, want dat gaat allemaal af van de tijd die je met je kinderen kunt doorbrengen en je werkt al zoveel, dus dat is hartstikke zielig voor hen.Solomio schreef: ↑15-10-2017 07:44Ik heb in mijn vrienden/kennissenkring twee moeders die meer dan fulltime werken en als ik hoor en zie wat die aan commentaar krijgen ben ik soms echt geschokt.
Maar ik heb ook moeders in mijn vrienden/kennissenkring die niet werken, of heel weinig, en die krijgen bijna net zo veel commentaar.
Hier op Viva heb ik begrepen dat meer dan 4 dagen per week werken als je kinderen hebt heel erg is, want waarom heb je dan kinderen gekregen en je ziet je kinderen nooit enz. enz.
Maar minder dan 3 dagen per week werken mag ook niet, want als je man er dan ooit vandoor gaat met zijn 20 jaar jongere secretaresse ben je niet in staat om voor jezelf te zorgen en je geeft je kinderen ook nog eens een slecht voorbeeld door financieel afhankelijk te zijn van je man.
Als man mag je fulltime werken, want vaders kunnen wel vijf dagen werken en toch nog superbetrokken zijn en de liefste vaders van de wereld en ze hebben altijd genoeg tijd voor hun gezin. Ook als ze naast hun fulltime baan nog drie avonden in de sportschool zitten en in het weekend een volledige dag op het voetbalveld. Dat moet je hen wel gunnen, want mannen moeten ook nog man kunnen zijn, anders castreer je ze.
zondag 15 oktober 2017 om 08:55
zondag 15 oktober 2017 om 08:57
Hier op viva is men behoorlijk feministisch en dat wil zeggen dat zorg en werk gelijkwaardig tussen man en vrouw worden verdeeld. Gelijkwaardig wil hier zeggen: als vrouw houd je financieel je eigen broek en teer je niet op je mans zak, want je kunt erop wachten dat je man binnen nu en afzienbare tijd zijn heil elders zoekt, en dan rest jou als vrouw niets anders dan een enkele reis bijstand.
Wat gelijk staat aan profiteren van andermans belastingcenten. En reken er maar niet op dat je ooit weer aan de bak komt als je er vanwege de kinderen een paar jaar tussenuit bent geweest. Foei, wat naïef om zo te denken.
Betaald werken is je verantwoordelijkheid op de enige juiste manier nemen. Al het andere is van ondergeschikt belang.
Wat gelijk staat aan profiteren van andermans belastingcenten. En reken er maar niet op dat je ooit weer aan de bak komt als je er vanwege de kinderen een paar jaar tussenuit bent geweest. Foei, wat naïef om zo te denken.
Betaald werken is je verantwoordelijkheid op de enige juiste manier nemen. Al het andere is van ondergeschikt belang.
zondag 15 oktober 2017 om 09:02
Misschien komt dat door de enorme verschillen tussen vroeger en nu? Een (hele) tijd geleden was ik klein en alle moeders bleven thuis. De enkeling die werkte deed dat omdat het hard nodig was en daar werd in mijn omgeving over gesproken als "arme sleutelkinderen" en dergelijke. Op zich was het vrij duidelijk: je kreeg kinderen, dus bleef je thuis om het gespuis groot te brengen.sprokkelientje schreef: ↑15-10-2017 08:44Bijzonder dat iedereen zich blijkbaar zo vreselijk laat beinvloeden door wat "de maatschappij" van je vindt en daarover collectief huillie, huillie moet doen.
Nu is dat heel anders en heb je veel meer keuze in wat je doet of wil doen. Hartstikke fijn, maar al die keuzevrijheid brengt ook stress en onzekerheden met zich mee. Misschien dat iemand daarom onbewust (of bewust) bevestiging zoekt?
Ik merk het ook wel eens aan mezelf hoor. Man en ik hebben de taken stevig verdeeld in huis en zijn daar beiden tevreden mee. En toch vind ik het irritant als iemand roept dat vier dagen werken per week goed voor je is en voel ik een soort drang komen om het voor mezelf op te nemen. Misschien omdat ik graag ook meer had gewerkt? Omdat het toch voelt als een soort falen?
zondag 15 oktober 2017 om 09:04
Ik lees hier niet direct dat mensen zich er enorm door laten beïnvloeden, maar dat mensen zich verbazen over (en ergeren aan) al die oordelen.sprokkelientje schreef: ↑15-10-2017 08:44Bijzonder dat iedereen zich blijkbaar zo vreselijk laat beinvloeden door wat "de maatschappij" van je vindt en daarover collectief huillie, huillie moet doen.
Onsterfelijk Verheven
zondag 15 oktober 2017 om 09:53
Mensen mogen vinden wat ze willen en hun eigen keuzes maken. Waar ik wél fel tegen ageer, is de veronderstelling dat het slecht voor je kinderen is wanneer je werkt. Ook in dit topic wordt dat door enkele forummers geïmpliceerd. Dat stoort mij, omdat het een onjuiste voorstelling van zaken is. Daarin speelt mee dat het opvallend is dat het altijd moeders zijn die in dit opzicht aangesproken worden.
Ik zal er geen uur minder om werken en mijn man geen uur meer, overigens.
Ik zal er geen uur minder om werken en mijn man geen uur meer, overigens.
zondag 15 oktober 2017 om 11:01
Bijzonder wat een anti-feminist dan weer kan halen uit alle berichten die over dit onderwerp worden geschreven.
Ik lees veel meer redenen waarom beiden blijven werken een goede keuze is.
Niet omdat je man je partner je zou kunnen verlaten, maar om ook op dit gebied gelijkwaardig te kunnen zijn. Zodat je beiden de keus kunt maken om niet verder te willen in de relatie zonder dat je dan in een enorm financieel gat valt.
Om een eventueel (gedeeltelijk) inkomensverlies van één van beiden te kunnen opvangen. Denk aan werkloosheid, ziekte of eventueel overlijden van één van beiden.
Om beiden een gelijkwaardig aandeel te kunnen leveren aan gezin, huishouden, maatschappelijke zaken, mantelzorg etc.
Er zullen beroepsgroepen zijn waar je zó weer aan de bak komt, realiteit is echter dat er ook heel veel beroepsgroepen zijn waar dat niet zo is. Solliciteren met een gebrek aan kennis, een gat van enkele jaren op de arbeidsmarkt en een wat hogere leeftijd is gewoon lastiger dan als je nog in het arbeidsproces zit.
Helemaal mee eens. Een inkomen genereren is ieders eigen verantwoordelijkheid, tenzij ziek of arbeidsongeschikt. Voor wie dat, om welke reden dan ook, even niet mogelijk is, hebben we in dit land gelukkig een vangnet. In het vangnet belanden zou naar mijn mening nooit een vrijwillige keuze kunnen zijn.
lisaviva schreef: ↑15-10-2017 08:57Hier op viva is men behoorlijk feministisch en dat wil zeggen dat zorg en werk gelijkwaardig tussen man en vrouw worden verdeeld. Gelijkwaardig wil hier zeggen: als vrouw houd je financieel je eigen broek en teer je niet op je mans zak, want je kunt erop wachten dat je man binnen nu en afzienbare tijd zijn heil elders zoekt, en dan rest jou als vrouw niets anders dan een enkele reis bijstand.
Ik lees veel meer redenen waarom beiden blijven werken een goede keuze is.
Niet omdat je man je partner je zou kunnen verlaten, maar om ook op dit gebied gelijkwaardig te kunnen zijn. Zodat je beiden de keus kunt maken om niet verder te willen in de relatie zonder dat je dan in een enorm financieel gat valt.
Om een eventueel (gedeeltelijk) inkomensverlies van één van beiden te kunnen opvangen. Denk aan werkloosheid, ziekte of eventueel overlijden van één van beiden.
Om beiden een gelijkwaardig aandeel te kunnen leveren aan gezin, huishouden, maatschappelijke zaken, mantelzorg etc.
Wat gelijk staat aan profiteren van andermans belastingcenten. En reken er maar niet op dat je ooit weer aan de bak komt als je er vanwege de kinderen een paar jaar tussenuit bent geweest. Foei, wat naïef om zo te denken.
Er zullen beroepsgroepen zijn waar je zó weer aan de bak komt, realiteit is echter dat er ook heel veel beroepsgroepen zijn waar dat niet zo is. Solliciteren met een gebrek aan kennis, een gat van enkele jaren op de arbeidsmarkt en een wat hogere leeftijd is gewoon lastiger dan als je nog in het arbeidsproces zit.
Betaald werken is je verantwoordelijkheid op de enige juiste manier nemen. Al het andere is van ondergeschikt belang.
Helemaal mee eens. Een inkomen genereren is ieders eigen verantwoordelijkheid, tenzij ziek of arbeidsongeschikt. Voor wie dat, om welke reden dan ook, even niet mogelijk is, hebben we in dit land gelukkig een vangnet. In het vangnet belanden zou naar mijn mening nooit een vrijwillige keuze kunnen zijn.
zondag 15 oktober 2017 om 11:26
Ja, mij irriteert het iig, al die uitgesproken, maar vooral onuitgesproken, oordelen.sprokkelientje schreef: ↑15-10-2017 09:23Als je er zo vol van bent doet het blijkbaar toch iets met je denk ik..
Kan ik me er in mijn gedrag niet door laten leiden, mijn irritatie is er niet minder om.
Onsterfelijk Verheven
zondag 15 oktober 2017 om 11:37
zondag 15 oktober 2017 om 11:40
zondag 15 oktober 2017 om 11:54
Ik versta onder feminisme iets anders dan wat ik hier in zijn algemeenheid hoor, jouw aanname is dan onterecht dat ik daarom geen feminist ben.Andersom schreef: ↑15-10-2017 11:01Bijzonder wat een anti-feminist dan weer kan halen uit alle berichten die over dit onderwerp worden geschreven.
Ik lees veel meer redenen waarom beiden blijven werken een goede keuze is.
Niet omdat je man je partner je zou kunnen verlaten, maar om ook op dit gebied gelijkwaardig te kunnen zijn. Zodat je beiden de keus kunt maken om niet verder te willen in de relatie zonder dat je dan in een enorm financieel gat valt.
Om een eventueel (gedeeltelijk) inkomensverlies van één van beiden te kunnen opvangen. Denk aan werkloosheid, ziekte of eventueel overlijden van één van beiden.
Om beiden een gelijkwaardig aandeel te kunnen leveren aan gezin, huishouden, maatschappelijke zaken, mantelzorg etc.
Er zullen beroepsgroepen zijn waar je zó weer aan de bak komt, realiteit is echter dat er ook heel veel beroepsgroepen zijn waar dat niet zo is. Solliciteren met een gebrek aan kennis, een gat van enkele jaren op de arbeidsmarkt en een wat hogere leeftijd is gewoon lastiger dan als je nog in het arbeidsproces zit.
Helemaal mee eens. Een inkomen genereren is ieders eigen verantwoordelijkheid, tenzij ziek of arbeidsongeschikt. Voor wie dat, om welke reden dan ook, even niet mogelijk is, hebben we in dit land gelukkig een vangnet. In het vangnet belanden zou naar mijn mening nooit een vrijwillige keuze kunnen zijn.
Als ouders van een gezin ben je ook verantwoordelijk voor een inkomen.
Hoe je dat doet is voor een ieder verschillend, de meesten zorgen naar hun beste eer en geweten voor een invulling die het best bij hen past.
Als dat inhoudt dat een vrouw fulltime werkt, omdat ze met hart en ziel werkt, vooral doen. Als dat inhoudt dat een man graag veel voor de kinderen zorgt, prima, dan doet hij dat.
Maar dat per se fifty-fifty dat vind ik te opgelegd. De thuisblijfmoeders die ik ken doen dat niet om thuis op hun reet te kunnen zitten, evenals dat de vrouw die graag veel werkt geen oog heeft voor haar gezin. Het is beiden onzin.
zondag 15 oktober 2017 om 12:14
Nee dat is zeker zo. Ben zelf ooit ook gestopt met roken. Maar zoals hierboven gezegd wordt zou halveren al helpen.Blondie456 schreef: ↑15-10-2017 11:37Van een verslaving kom je niet zo makkelijk af. Mensen met schulden die roken zullen daar andere dingen voor moeten laten.
1 pakje per dag (8euro tegenwoordig?) is 240euro per maand
zondag 15 oktober 2017 om 12:19
lisaviva schreef: ↑15-10-2017 11:54Ik versta onder feminisme iets anders dan wat ik hier in zijn algemeenheid hoor, jouw aanname is dan onterecht dat ik daarom geen feminist ben.
Als ouders van een gezin ben je ook verantwoordelijk voor een inkomen.
Hoe je dat doet is voor een ieder verschillend, de meesten zorgen naar hun beste eer en geweten voor een invulling die het best bij hen past.
Als dat inhoudt dat een vrouw fulltime werkt, omdat ze met hart en ziel werkt, vooral doen. Als dat inhoudt dat een man graag veel voor de kinderen zorgt, prima, dan doet hij dat.
Maar dat per se fifty-fifty dat vind ik te opgelegd. De thuisblijfmoeders die ik ken doen dat niet om thuis op hun reet te kunnen zitten, evenals dat de vrouw die graag veel werkt geen oog heeft voor haar gezin. Het is beiden onzin.
Vanuit het oogpunt van het gezin geef ik je helemaal gelijk. Vanuit het oogpunt van de maatschappij ligt het in mijn ogen wat ingewikkelder. Door niet of heel weinig te werken hoor je in de groep 'financieel kwetsbare mensen' waarover dit topic geopend is.
Op zich is er niks mis met financieel kwetsbaar zijn binnen een gezin met voldoende draagkracht. Het is maatschappelijk wel een probleem als steeds meer mensen tot die groep gaan behoren. De draagkracht van de maatschappij laat niet toe dat steeds meer financieel kwetsbaren een beroep op de maatschappij gaan doen als zij om wat voor reden dan ook alleen komen te staan.
In zoverre is het financieel kwetsbaar zijn dus echt wel een probleem binnen de samenleving, zeker als het komt door eigen keuzes.
Zelf ben ik voorstander van veel meer eigen verantwoordelijkheid voor wat betreft inkomen en ben ik heel blij dat ik sinds 1 oktober officieel niet meer bij de groep financieel kwetsbaren hoor. (Door salaris verhoging en uitbreiding van mijn uren.)
zondag 15 oktober 2017 om 12:31
Ik zou in het hypothetische geval geen thuisblijfmoeder worden als dat zou betekenen dat ik hoe dan ook in de bijstand terecht zou komen.
Nu kan je nergens zeker van zijn, maar je kan wel enigzins inschatten hoe het zou zijn wanneer het gezinsinkomen wegvalt en ja, je bent zeker kwetsbaarder wanneer één iemand dat inkomen binnen harkt, maar ook niet per definitie jarenlang afhankelijk van de bijstand. Er zijn tussenoplossingen mogelijk, maar dan moet je wel over dergelijk tijdelijk vangnet kunnen beschikken.
Nu kan je nergens zeker van zijn, maar je kan wel enigzins inschatten hoe het zou zijn wanneer het gezinsinkomen wegvalt en ja, je bent zeker kwetsbaarder wanneer één iemand dat inkomen binnen harkt, maar ook niet per definitie jarenlang afhankelijk van de bijstand. Er zijn tussenoplossingen mogelijk, maar dan moet je wel over dergelijk tijdelijk vangnet kunnen beschikken.
zondag 15 oktober 2017 om 13:29
lisaviva schreef: ↑15-10-2017 11:54Ik versta onder feminisme iets anders dan wat ik hier in zijn algemeenheid hoor, jouw aanname is dan onterecht dat ik daarom geen feminist ben.
Als ouders van een gezin ben je ook verantwoordelijk voor een inkomen.
Hoe je dat doet is voor een ieder verschillend, de meesten zorgen naar hun beste eer en geweten voor een invulling die het best bij hen past.
Als dat inhoudt dat een vrouw fulltime werkt, omdat ze met hart en ziel werkt, vooral doen. Als dat inhoudt dat een man graag veel voor de kinderen zorgt, prima, dan doet hij dat.
Maar dat per se fifty-fifty dat vind ik te opgelegd. De thuisblijfmoeders die ik ken doen dat niet om thuis op hun reet te kunnen zitten, evenals dat de vrouw die graag veel werkt geen oog heeft voor haar gezin. Het is beiden onzin.
Eens
LOEP ME MAAR aub.
zondag 15 oktober 2017 om 13:40
lisaviva schreef: ↑15-10-2017 12:31Ik zou in het hypothetische geval geen thuisblijfmoeder worden als dat zou betekenen dat ik hoe dan ook in de bijstand terecht zou komen.
Nu kan je nergens zeker van zijn, maar je kan wel enigzins inschatten hoe het zou zijn wanneer het gezinsinkomen wegvalt en ja, je bent zeker kwetsbaarder wanneer één iemand dat inkomen binnen harkt, maar ook niet per definitie jarenlang afhankelijk van de bijstand. Er zijn tussenoplossingen mogelijk, maar dan moet je wel over dergelijk tijdelijk vangnet kunnen beschikken.
Ik was pas geleden in discussie op het cvs-topic waarin topic-openster géén uitkering kreeg omdat haar aandoening voor het uwv onder 'niet objectiveerbaar' zou vallen en omdat haar vriend een inkomen had. Ze kreeg best veel nare reacties. "dat ze lui was" of 'dat iedereen wel moe was', dat ze niet op de bank moest zitten. De diagnose cvs krijg je niet zomaar. Enfin, Ik vond het niet oké dat deze dame geen uitkering kreeg terwijl ze de diagnose CVS had en niet kon werken. Maar zij leunt zo wél op haar vriend. Diegene die hier nu roepen dat een vrouw zeker niet afhankelijk moet zijn van haar man heb ik daar niet zo nobel gehoord.
LOEP ME MAAR aub.
zondag 15 oktober 2017 om 13:46
Mejuffrouwmuis schreef: ↑15-10-2017 09:02Misschien komt dat door de enorme verschillen tussen vroeger en nu? Een (hele) tijd geleden was ik klein en alle moeders bleven thuis. De enkeling die werkte deed dat omdat het hard nodig was en daar werd in mijn omgeving over gesproken als "arme sleutelkinderen" en dergelijke. Op zich was het vrij duidelijk: je kreeg kinderen, dus bleef je thuis om het gespuis groot te brengen.
Nu is dat heel anders en heb je veel meer keuze in wat je doet of wil doen. Hartstikke fijn, maar al die keuzevrijheid brengt ook stress en onzekerheden met zich mee. Misschien dat iemand daarom onbewust (of bewust) bevestiging zoekt?
Ik merk het ook wel eens aan mezelf hoor. Man en ik hebben de taken stevig verdeeld in huis en zijn daar beiden tevreden mee. En toch vind ik het irritant als iemand roept dat vier dagen werken per week goed voor je is en voel ik een soort drang komen om het voor mezelf op te nemen. Misschien omdat ik graag ook meer had gewerkt? Omdat het toch voelt als een soort falen?
Dat denk ik ook.
Begrijpelijk dat het zo voor je voelt.
LOEP ME MAAR aub.
