Actueel
alle pijlers
Moeder trouwt met moordenaar dochtertje
dinsdag 22 september 2009 om 11:03
Een moeder heeft de moordenaar van haar vierjarige dochter snel vergeven. Sterker nog, ze vindt dat de man te zwaar is gestraft.
De Duitse oud-politieagent Andreas B. (41) had de vierjarige Leonie twee jaar geleden zulk zwaar letsel toegebracht dat het meisje bezweek. Ze was eerst heftig met een voorwerp op haar hoofd geslagen en vijf dagen later hard door elkaar geschud. Niet lang daarna overleed Leonie. Stiefvader Andreas werd daarop tot 7,5 jaar cel veroordeeld.
Ondanks de moord en het feit dat de rechter de man als 'extreem gevoelloos' omschreef, bleef de 32-jarige moeder Miriam verliefd op B. Ze vergaf hem razendsnel en gaf hem in de gevangenis zelfs haar jawoord.
Hand in hand pleitte het stel deze week voor de Duitse rechtbank om strafvermindering. De rechter heeft nog geen uitspraak gedaan in de opmerkelijke zaak.
-------------------------------------------------------------------------------
Ik vind dit onbegrijpelijk.
Als mijn man dit zou hebben gedaan dan zou ik echt geen dag meer met hem onder 1 dak willen leven.Elke blik zou me herinneren aan de dood van ons kind.
En dan is in dit verhaal nog niet eens de vader van het kind maar de vriend van de moeder,de titel stiefvader niet eens waard in dit geval.
Hoe kan ze hem in hemelsnaam vergeven?
Op mij komt het over alsof ze hem boven haar dochter stelt...
Hoe zien jullie dit?
Zouden jullie de moordenaar van je kind ooit kunnen vergeven?
De Duitse oud-politieagent Andreas B. (41) had de vierjarige Leonie twee jaar geleden zulk zwaar letsel toegebracht dat het meisje bezweek. Ze was eerst heftig met een voorwerp op haar hoofd geslagen en vijf dagen later hard door elkaar geschud. Niet lang daarna overleed Leonie. Stiefvader Andreas werd daarop tot 7,5 jaar cel veroordeeld.
Ondanks de moord en het feit dat de rechter de man als 'extreem gevoelloos' omschreef, bleef de 32-jarige moeder Miriam verliefd op B. Ze vergaf hem razendsnel en gaf hem in de gevangenis zelfs haar jawoord.
Hand in hand pleitte het stel deze week voor de Duitse rechtbank om strafvermindering. De rechter heeft nog geen uitspraak gedaan in de opmerkelijke zaak.
-------------------------------------------------------------------------------
Ik vind dit onbegrijpelijk.
Als mijn man dit zou hebben gedaan dan zou ik echt geen dag meer met hem onder 1 dak willen leven.Elke blik zou me herinneren aan de dood van ons kind.
En dan is in dit verhaal nog niet eens de vader van het kind maar de vriend van de moeder,de titel stiefvader niet eens waard in dit geval.
Hoe kan ze hem in hemelsnaam vergeven?
Op mij komt het over alsof ze hem boven haar dochter stelt...
Hoe zien jullie dit?
Zouden jullie de moordenaar van je kind ooit kunnen vergeven?
dinsdag 22 september 2009 om 15:26
quote:geve schreef op 22 september 2009 @ 15:21:
[...]
In het hypothetische geval dat zij het gedaan heeft, hij de schuld op zich heeft genomen en de straf uitzit, dan is de liefde tussen die twee zo groot dat trouwen als iets volstrekt logisch daarop volgt. In uitzonderlijke omstandigheden als dit moet je de motivatie ook in het uitzonderlijke zoeken.Dat zeg, dan sporen ze nog allebei niet.
Maar ik krijg het gevoel dat je het makkelijker te verkroppen vindt als zij het gedaan heeft dan hij...waarom?
Deze man heeft een kind doodgeslagen en jij probeert er een "romantische ziel" van te maken!
[...]
In het hypothetische geval dat zij het gedaan heeft, hij de schuld op zich heeft genomen en de straf uitzit, dan is de liefde tussen die twee zo groot dat trouwen als iets volstrekt logisch daarop volgt. In uitzonderlijke omstandigheden als dit moet je de motivatie ook in het uitzonderlijke zoeken.Dat zeg, dan sporen ze nog allebei niet.
Maar ik krijg het gevoel dat je het makkelijker te verkroppen vindt als zij het gedaan heeft dan hij...waarom?
Deze man heeft een kind doodgeslagen en jij probeert er een "romantische ziel" van te maken!
dinsdag 22 september 2009 om 15:33
quote:geve schreef op 22 september 2009 @ 15:21:
[...]
In het hypothetische geval dat zij het gedaan heeft, hij de schuld op zich heeft genomen en de straf uitzit, dan is de liefde tussen die twee zo groot dat trouwen als iets volstrekt logisch daarop volgt. In uitzonderlijke omstandigheden als dit moet je de motivatie ook in het uitzonderlijke zoeken.Als je al niet de liefde voor je kind voelt die je hoort te voelen, hoe kan je dan over liefde voor elkaar spreken?
[...]
In het hypothetische geval dat zij het gedaan heeft, hij de schuld op zich heeft genomen en de straf uitzit, dan is de liefde tussen die twee zo groot dat trouwen als iets volstrekt logisch daarop volgt. In uitzonderlijke omstandigheden als dit moet je de motivatie ook in het uitzonderlijke zoeken.Als je al niet de liefde voor je kind voelt die je hoort te voelen, hoe kan je dan over liefde voor elkaar spreken?
dinsdag 22 september 2009 om 15:37
quote:Sunemom schreef op 22 september 2009 @ 15:32:
[...]
Omdat je je kind niet terugkrijgt..
Maar je moet toch ergens je woede/frustratie/wraakgevoel kwijt?
Of is het toch zo dat na de ergste boosheid je je realiseert dat je je beter op jezelf en de rest van je gezin kunt concentreren...
... mn hart huilt met je mee hoor ....
[...]
Omdat je je kind niet terugkrijgt..
Maar je moet toch ergens je woede/frustratie/wraakgevoel kwijt?
Of is het toch zo dat na de ergste boosheid je je realiseert dat je je beter op jezelf en de rest van je gezin kunt concentreren...
... mn hart huilt met je mee hoor ....
dinsdag 22 september 2009 om 15:39
quote:kiddootje schreef op 22 september 2009 @ 11:14:
Nee,nooit.
dit doet me denken aan een show van Char(?) waarin de vader een kindje vergeten was af te zetten naar de creche,waardoor het kindje levend verbrand in de auto was. De moeder was nog steeds bij de vader.Zet je ook aan het denken. Is geen opzet,maar toch..
In Amerika was er een vrouw die haar 4 kindjes verdronken had in het bad. 1 voor 1,heel bewust. Ze had ze daarna in bed gelegd.
Vrouw zit in de gevangenis,man heeft haar vergeven,vond het ondanks dit een hele goede moeder die even de weg kwijt was. BRRRRR..
Levend verbrandt?, oververhit en uitgedroogd bedoel je denk ik.
Maar hoe dan ook, dat vind ik toch wel heel iets anders dan een kindje moedwillig vermoorden. Ik kan niet zeggen of ik in het geval van de vader die het kind in de auto vergeten was zo blijven, maar hij is nalatig, geen koelbloedige moordenaar.
In bovenstaand geval vind ik het onvoorstelbaar en maakt het moeder mijns inziens bijna even schuldig aan dood van het dochtertje. Ze had haar dochter moeten beschermen tegen zulk een vriend en het feit dat ze hem hem trouwt zegt wel genoeg lijkt me, dochter was bij haar alleen denk ik ook niet heel goed af. Ik geloof dat ze het niet waard was haar moeder te zijn.
Nee,nooit.
dit doet me denken aan een show van Char(?) waarin de vader een kindje vergeten was af te zetten naar de creche,waardoor het kindje levend verbrand in de auto was. De moeder was nog steeds bij de vader.Zet je ook aan het denken. Is geen opzet,maar toch..
In Amerika was er een vrouw die haar 4 kindjes verdronken had in het bad. 1 voor 1,heel bewust. Ze had ze daarna in bed gelegd.
Vrouw zit in de gevangenis,man heeft haar vergeven,vond het ondanks dit een hele goede moeder die even de weg kwijt was. BRRRRR..
Levend verbrandt?, oververhit en uitgedroogd bedoel je denk ik.
Maar hoe dan ook, dat vind ik toch wel heel iets anders dan een kindje moedwillig vermoorden. Ik kan niet zeggen of ik in het geval van de vader die het kind in de auto vergeten was zo blijven, maar hij is nalatig, geen koelbloedige moordenaar.
In bovenstaand geval vind ik het onvoorstelbaar en maakt het moeder mijns inziens bijna even schuldig aan dood van het dochtertje. Ze had haar dochter moeten beschermen tegen zulk een vriend en het feit dat ze hem hem trouwt zegt wel genoeg lijkt me, dochter was bij haar alleen denk ik ook niet heel goed af. Ik geloof dat ze het niet waard was haar moeder te zijn.
Whatever, I do what I want
dinsdag 22 september 2009 om 15:40
quote:Bianca40 schreef op 22 september 2009 @ 15:33:
Als je al niet de liefde voor je kind voelt die je hoort te voelen, hoe kan je dan over liefde voor elkaar spreken?
Omdat ik denk dat die los staan van elkaar. Moederliefde is dan misschien van nature onvoorwaardelijk, het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen.
Let wel: ik speel even de advocaat van de duivel he. Er is niets wat laat veronderstellen dat het onderzoek niet goed is gevoerd en die man onschuldig in de gevangenis zit. Maar ALS er ergens een logische verklaring is, dan is de realiteit vaak vreemder dan fictie. Alleen daar wil de goegemeente niet aan: die wil zich aan gekanaliseerde verontwaardiging overgeven om op die manier uiting te geven aan het standaard verwachtingspatroon.
Als je al niet de liefde voor je kind voelt die je hoort te voelen, hoe kan je dan over liefde voor elkaar spreken?
Omdat ik denk dat die los staan van elkaar. Moederliefde is dan misschien van nature onvoorwaardelijk, het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen.
Let wel: ik speel even de advocaat van de duivel he. Er is niets wat laat veronderstellen dat het onderzoek niet goed is gevoerd en die man onschuldig in de gevangenis zit. Maar ALS er ergens een logische verklaring is, dan is de realiteit vaak vreemder dan fictie. Alleen daar wil de goegemeente niet aan: die wil zich aan gekanaliseerde verontwaardiging overgeven om op die manier uiting te geven aan het standaard verwachtingspatroon.
dinsdag 22 september 2009 om 15:42
quote:Liv schreef op 22 september 2009 @ 14:22:
[...]
Oh, maar dat het een risico factor is geloof ik direct.
Ik doelde meer op het "man boven kind stellen" en liever leuke dingen doen met hun (nieuwe) man, dan met hun kinderen.
Op die manier, snap nu hoe je het bedoelt.
Al denk ik dat een 'vreemde' man er meer belang aan hecht exclusieve aandacht te krijgen van de vrouw, en dat zij die aandacht meer aan hem geeft dan aan haar kinderen. Een man, wiens eigen kinderen het zijn, zal denk ik het minder vervelend vinden haar aandacht te delen met zijn eigen kinderen.
[...]
Oh, maar dat het een risico factor is geloof ik direct.
Ik doelde meer op het "man boven kind stellen" en liever leuke dingen doen met hun (nieuwe) man, dan met hun kinderen.
Op die manier, snap nu hoe je het bedoelt.
Al denk ik dat een 'vreemde' man er meer belang aan hecht exclusieve aandacht te krijgen van de vrouw, en dat zij die aandacht meer aan hem geeft dan aan haar kinderen. Een man, wiens eigen kinderen het zijn, zal denk ik het minder vervelend vinden haar aandacht te delen met zijn eigen kinderen.
dinsdag 22 september 2009 om 15:45
dinsdag 22 september 2009 om 15:46
quote:geve schreef op 22 september 2009 @ 15:40:
[...]
Omdat ik denk dat die los staan van elkaar. Moederliefde is dan misschien van nature onvoorwaardelijk, het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen.
Let wel: ik speel even de advocaat van de duivel he. Er is niets wat laat veronderstellen dat het onderzoek niet goed is gevoerd en die man onschuldig in de gevangenis zit. Maar ALS er ergens een logische verklaring is, dan is de realiteit vaak vreemder dan fictie. Alleen daar wil de goegemeente niet aan: die wil zich aan gekanaliseerde verontwaardiging overgeven om op die manier uiting te geven aan het standaard verwachtingspatroon.
Ik denk dat de hier door jou genoemde gekanaliseerde verontwaardiging voortkomt uit het feit dat er gewoon never nooit niet een logische verklaring voor kan zijn.
Zelfs in het hypothetische geval dat de moeder het zou hebben gedaan, dan wil je als man misschien uit liefde de straf op je nemen. Maar dan ga je toch niet trouwen.. jedem.. gaat over een vermoord kind hoor! Niet over een per ongeluk in de koekenpan belande en gebakken cavia!
[...]
Omdat ik denk dat die los staan van elkaar. Moederliefde is dan misschien van nature onvoorwaardelijk, het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen.
Let wel: ik speel even de advocaat van de duivel he. Er is niets wat laat veronderstellen dat het onderzoek niet goed is gevoerd en die man onschuldig in de gevangenis zit. Maar ALS er ergens een logische verklaring is, dan is de realiteit vaak vreemder dan fictie. Alleen daar wil de goegemeente niet aan: die wil zich aan gekanaliseerde verontwaardiging overgeven om op die manier uiting te geven aan het standaard verwachtingspatroon.
Ik denk dat de hier door jou genoemde gekanaliseerde verontwaardiging voortkomt uit het feit dat er gewoon never nooit niet een logische verklaring voor kan zijn.
Zelfs in het hypothetische geval dat de moeder het zou hebben gedaan, dan wil je als man misschien uit liefde de straf op je nemen. Maar dan ga je toch niet trouwen.. jedem.. gaat over een vermoord kind hoor! Niet over een per ongeluk in de koekenpan belande en gebakken cavia!
dinsdag 22 september 2009 om 15:48
quote:Rollergirl schreef op 22 september 2009 @ 15:42:
[...]
Op die manier, snap nu hoe je het bedoelt.
Al denk ik dat een 'vreemde' man er meer belang aan hecht exclusieve aandacht te krijgen van de vrouw, en dat zij die aandacht meer aan hem geeft dan aan haar kinderen. Een man, wiens eigen kinderen het zijn, zal denk ik het minder vervelend vinden haar aandacht te delen met zijn eigen kinderen.Dit is zeker waar. En bij ons thuis (stiefvader, zoon en ik in huis) merk ik dat al. Ondanks dat mn man echt heel veel van mijn zoon houdt voel ik (is dus puur iets in mezelf) dat ik het moeilijker vind om mn aandacht te verdelen. Ik wil ze allebei niet tekort doen. Daarbij zijn het ook nog allebei rammetjes (van sterrenbeeld) en niet bepaalde de allergemakkelijkste karakters.
[...]
Op die manier, snap nu hoe je het bedoelt.
Al denk ik dat een 'vreemde' man er meer belang aan hecht exclusieve aandacht te krijgen van de vrouw, en dat zij die aandacht meer aan hem geeft dan aan haar kinderen. Een man, wiens eigen kinderen het zijn, zal denk ik het minder vervelend vinden haar aandacht te delen met zijn eigen kinderen.Dit is zeker waar. En bij ons thuis (stiefvader, zoon en ik in huis) merk ik dat al. Ondanks dat mn man echt heel veel van mijn zoon houdt voel ik (is dus puur iets in mezelf) dat ik het moeilijker vind om mn aandacht te verdelen. Ik wil ze allebei niet tekort doen. Daarbij zijn het ook nog allebei rammetjes (van sterrenbeeld) en niet bepaalde de allergemakkelijkste karakters.
dinsdag 22 september 2009 om 15:51
quote:geve schreef op 22 september 2009 @ 15:40:
[...]
Omdat ik denk dat die los staan van elkaar. Moederliefde is dan misschien van nature onvoorwaardelijk, het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen.
Let wel: ik speel even de advocaat van de duivel he. Er is niets wat laat veronderstellen dat het onderzoek niet goed is gevoerd en die man onschuldig in de gevangenis zit. Maar ALS er ergens een logische verklaring is, dan is de realiteit vaak vreemder dan fictie. Alleen daar wil de goegemeente niet aan: die wil zich aan gekanaliseerde verontwaardiging overgeven om op die manier uiting te geven aan het standaard verwachtingspatroon.Ook in het door jou beschreven hypothetische geval vind ik het niet logisch.
[...]
Omdat ik denk dat die los staan van elkaar. Moederliefde is dan misschien van nature onvoorwaardelijk, het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen.
Let wel: ik speel even de advocaat van de duivel he. Er is niets wat laat veronderstellen dat het onderzoek niet goed is gevoerd en die man onschuldig in de gevangenis zit. Maar ALS er ergens een logische verklaring is, dan is de realiteit vaak vreemder dan fictie. Alleen daar wil de goegemeente niet aan: die wil zich aan gekanaliseerde verontwaardiging overgeven om op die manier uiting te geven aan het standaard verwachtingspatroon.Ook in het door jou beschreven hypothetische geval vind ik het niet logisch.
dinsdag 22 september 2009 om 15:52
quote:geve schreef op 22 september 2009 @ 15:45:
[...]
Ik begrijp hieruit dat het jou is overkomen? Vreselijk!
Ik hoop dat je begrijpt dat ik hier geen moordenaar zit te verdedigen maar slechts alternatieven aanreik waarom iemand zou doen wat die moeder doet.En als jouw verhaaltje zou kloppen dan zit je alsnog een moordenaar te verdedigen, die moeder.
Buffy.
[...]
Ik begrijp hieruit dat het jou is overkomen? Vreselijk!
Ik hoop dat je begrijpt dat ik hier geen moordenaar zit te verdedigen maar slechts alternatieven aanreik waarom iemand zou doen wat die moeder doet.En als jouw verhaaltje zou kloppen dan zit je alsnog een moordenaar te verdedigen, die moeder.
Buffy.
dinsdag 22 september 2009 om 16:06
quote:minny schreef op 22 september 2009 @ 15:52:
En als jouw verhaaltje zou kloppen dan zit je alsnog een moordenaar te verdedigen, die moeder.
Buffy.
Krijg jij daar nu een goed gevoel bij?
Ik ga er verder niet meer op in. Wanneer iets te absurd lijkt dan is de kans groot dat je niet over alle argumenten beschikt en dat is hier niet anders, zo denk ik erover tenminste.
En nu mogen jullie weer helemaal los hoor.
En als jouw verhaaltje zou kloppen dan zit je alsnog een moordenaar te verdedigen, die moeder.
Buffy.
Krijg jij daar nu een goed gevoel bij?
Ik ga er verder niet meer op in. Wanneer iets te absurd lijkt dan is de kans groot dat je niet over alle argumenten beschikt en dat is hier niet anders, zo denk ik erover tenminste.
En nu mogen jullie weer helemaal los hoor.
dinsdag 22 september 2009 om 16:36
quote:Bianca40 schreef op 22 september 2009 @ 15:37:
[...]
Maar je moet toch ergens je woede/frustratie/wraakgevoel kwijt?
Of is het toch zo dat na de ergste boosheid je je realiseert dat je je beter op jezelf en de rest van je gezin kunt concentreren...
... mn hart huilt met je mee hoor ....
Oh ik zeg ook niet dat als ik de kans zou krijgen dat ik hem niks aandoe. Hij zou niet voor onze auto over moeten steken ofzo, dan trap ik wel op het gaspedaal en laat man (helaas zelf geen rijbewijs) ook nog even achteruit rijden om zeker te zijn... Maar het opzoeken, nee dat niet. Ik kan hem nooit zoveel pijn doen als hij mijn mannetje gedaan heeft, wat ik hem ook aandoe het goedmaken voor mijn kind kan ik het niet meer.
Het is (voor mij) een soort achtergrondmuziek geworden. De boosheid is er, maar ik voel het niet bewust. Behalve als ik iets op tv/radio/internet ofzo tegenkom wat het 'aanraakt' zoals de titel van dit topic, dan moet ik het lezen, wordt ik toch weer even heel kwaad. Gelukkig ben ik inmiddels opnieuw mama geworden en kan ik nu die twee schatten een extra knuffel geven..
[...]
Maar je moet toch ergens je woede/frustratie/wraakgevoel kwijt?
Of is het toch zo dat na de ergste boosheid je je realiseert dat je je beter op jezelf en de rest van je gezin kunt concentreren...
... mn hart huilt met je mee hoor ....
Oh ik zeg ook niet dat als ik de kans zou krijgen dat ik hem niks aandoe. Hij zou niet voor onze auto over moeten steken ofzo, dan trap ik wel op het gaspedaal en laat man (helaas zelf geen rijbewijs) ook nog even achteruit rijden om zeker te zijn... Maar het opzoeken, nee dat niet. Ik kan hem nooit zoveel pijn doen als hij mijn mannetje gedaan heeft, wat ik hem ook aandoe het goedmaken voor mijn kind kan ik het niet meer.
Het is (voor mij) een soort achtergrondmuziek geworden. De boosheid is er, maar ik voel het niet bewust. Behalve als ik iets op tv/radio/internet ofzo tegenkom wat het 'aanraakt' zoals de titel van dit topic, dan moet ik het lezen, wordt ik toch weer even heel kwaad. Gelukkig ben ik inmiddels opnieuw mama geworden en kan ik nu die twee schatten een extra knuffel geven..
dinsdag 22 september 2009 om 16:40
quote:geve schreef op 22 september 2009 @ 16:06:
[...]
Krijg jij daar nu een goed gevoel bij?
Ik ga er verder niet meer op in. Wanneer iets te absurd lijkt dan is de kans groot dat je niet over alle argumenten beschikt en dat is hier niet anders, zo denk ik erover tenminste.
En nu mogen jullie weer helemaal los hoor.In jouw verhaaltje verdedig je de keuze van die moeder, die dus de moordenaar is, om met die man te trouwen. Dus alsnog.
Blokfluitles.
[...]
Krijg jij daar nu een goed gevoel bij?
Ik ga er verder niet meer op in. Wanneer iets te absurd lijkt dan is de kans groot dat je niet over alle argumenten beschikt en dat is hier niet anders, zo denk ik erover tenminste.
En nu mogen jullie weer helemaal los hoor.In jouw verhaaltje verdedig je de keuze van die moeder, die dus de moordenaar is, om met die man te trouwen. Dus alsnog.
Blokfluitles.
dinsdag 22 september 2009 om 16:40
quote:Sunemom schreef op 22 september 2009 @ 16:36:
[...]
Het is (voor mij) een soort achtergrondmuziek geworden. De boosheid is er, maar ik voel het niet bewust. Behalve als ik iets op tv/radio/internet ofzo tegenkom wat het 'aanraakt' zoals de titel van dit topic, dan moet ik het lezen, wordt ik toch weer even heel kwaad. Gelukkig ben ik inmiddels opnieuw mama geworden en kan ik nu die twee schatten een extra knuffel geven..
Je klinkt - ondanks je vreselijke ervaring - als een gelukkig mens. Het is bagage die je altijd met je mee zult blijven dragen maar jij bewijst dat je vooruit hebt gekeken en hebt daar de meest mooie beloning (je twee schatten) voor gekregen die er bestaat.
nogmaals... petje af!
[...]
Het is (voor mij) een soort achtergrondmuziek geworden. De boosheid is er, maar ik voel het niet bewust. Behalve als ik iets op tv/radio/internet ofzo tegenkom wat het 'aanraakt' zoals de titel van dit topic, dan moet ik het lezen, wordt ik toch weer even heel kwaad. Gelukkig ben ik inmiddels opnieuw mama geworden en kan ik nu die twee schatten een extra knuffel geven..
Je klinkt - ondanks je vreselijke ervaring - als een gelukkig mens. Het is bagage die je altijd met je mee zult blijven dragen maar jij bewijst dat je vooruit hebt gekeken en hebt daar de meest mooie beloning (je twee schatten) voor gekregen die er bestaat.
nogmaals... petje af!
dinsdag 22 september 2009 om 16:42
quote:minny schreef op 22 september 2009 @ 16:40:
[...]
In jouw verhaaltje verdedig je de keuze van die moeder, die dus de moordenaar is, om met die man te trouwen. Dus alsnog.
Blokfluitles.Oke... vertel Minny... wat is Buffy en wat is Blokfluitles (behalve leren blokfluitspelen) en wat is het doel ervan om het onder je posts te zetten?
[...]
In jouw verhaaltje verdedig je de keuze van die moeder, die dus de moordenaar is, om met die man te trouwen. Dus alsnog.
Blokfluitles.Oke... vertel Minny... wat is Buffy en wat is Blokfluitles (behalve leren blokfluitspelen) en wat is het doel ervan om het onder je posts te zetten?
dinsdag 22 september 2009 om 16:48
quote:Bianca40 schreef op 22 september 2009 @ 16:40:
[...]
Je klinkt - ondanks je vreselijke ervaring - als een gelukkig mens. Het is bagage die je altijd met je mee zult blijven dragen maar jij bewijst dat je vooruit hebt gekeken en hebt daar de meest mooie beloning (je twee schatten) voor gekregen die er bestaat.
nogmaals... petje af!Is ook zo. Ik ben over het algemeen een gelukkig mens. Het verdriet gaat nooit weg, ik denk zelfs vaak dat het eerder groeit dan slijt. Ik vind het ieder jaar moeilijker worden, het gevoel dat het steeds langer geleden is, ik ga hem in die zin steeds meer missen. Waar je in het begin nog hoopt dat iemand terug komt, dat iemand alsnog voor de deur staat of aanschuift aan tafel of wat dan ook, dat slijt, maar voor mij is het accepteren dat de tijd de afstand steeds groter maakt, dat ik me z'n stem niet meer heel goed kan herinneren, dat dingen vervagen heel moeilijk. Tegelijk ben ik gezegend met twee prachtige kindjes, een geweldige man over het algemeen een leuk leven en ben ik ondanks mijn verleden best tevreden over hoe ik geworden ben.
[...]
Je klinkt - ondanks je vreselijke ervaring - als een gelukkig mens. Het is bagage die je altijd met je mee zult blijven dragen maar jij bewijst dat je vooruit hebt gekeken en hebt daar de meest mooie beloning (je twee schatten) voor gekregen die er bestaat.
nogmaals... petje af!Is ook zo. Ik ben over het algemeen een gelukkig mens. Het verdriet gaat nooit weg, ik denk zelfs vaak dat het eerder groeit dan slijt. Ik vind het ieder jaar moeilijker worden, het gevoel dat het steeds langer geleden is, ik ga hem in die zin steeds meer missen. Waar je in het begin nog hoopt dat iemand terug komt, dat iemand alsnog voor de deur staat of aanschuift aan tafel of wat dan ook, dat slijt, maar voor mij is het accepteren dat de tijd de afstand steeds groter maakt, dat ik me z'n stem niet meer heel goed kan herinneren, dat dingen vervagen heel moeilijk. Tegelijk ben ik gezegend met twee prachtige kindjes, een geweldige man over het algemeen een leuk leven en ben ik ondanks mijn verleden best tevreden over hoe ik geworden ben.
dinsdag 22 september 2009 om 16:49
quote:Bianca40 schreef op 22 september 2009 @ 16:42:
[...]
Oke... vertel Minny... wat is Buffy en wat is Blokfluitles (behalve leren blokfluitspelen) en wat is het doel ervan om het onder je posts te zetten?buffy weet ik niet, maar ik vermoed dat minny nu met een kind naar blokfluitles is en daarom even niet zal reageren
[...]
Oke... vertel Minny... wat is Buffy en wat is Blokfluitles (behalve leren blokfluitspelen) en wat is het doel ervan om het onder je posts te zetten?buffy weet ik niet, maar ik vermoed dat minny nu met een kind naar blokfluitles is en daarom even niet zal reageren
dinsdag 22 september 2009 om 16:53
quote:Bianca40 schreef op 22 september 2009 @ 16:42:
Oke... vertel Minny... wat is Buffy en wat is Blokfluitles (behalve leren blokfluitspelen) en wat is het doel ervan om het onder je posts te zetten?Het is de running gag van een running gag. Zie het "dus" topic op Overige. Poging om interessant te wezen. Dus.
Oke... vertel Minny... wat is Buffy en wat is Blokfluitles (behalve leren blokfluitspelen) en wat is het doel ervan om het onder je posts te zetten?Het is de running gag van een running gag. Zie het "dus" topic op Overige. Poging om interessant te wezen. Dus.
dinsdag 22 september 2009 om 16:57
quote:geve schreef op 22 september 2009 @ 16:53:
[...]
Het is de running gag van een running gag. Zie het "dus" topic op Overige. Poging om interessant te wezen. Dus.
Oh ok.. geen idee, zie geen 'dus' topic en snap er even geen snars van. Nam aan dat het iets logisch zou zijn :S
Vond het een wat te serieus topic voor rare reacties, maar dat kan ook een soort overgevoeligheid mijnerzijds zijn.
[...]
Het is de running gag van een running gag. Zie het "dus" topic op Overige. Poging om interessant te wezen. Dus.
Oh ok.. geen idee, zie geen 'dus' topic en snap er even geen snars van. Nam aan dat het iets logisch zou zijn :S
Vond het een wat te serieus topic voor rare reacties, maar dat kan ook een soort overgevoeligheid mijnerzijds zijn.
