Actueel
alle pijlers
Moeder trouwt met moordenaar dochtertje
dinsdag 22 september 2009 om 11:03
Een moeder heeft de moordenaar van haar vierjarige dochter snel vergeven. Sterker nog, ze vindt dat de man te zwaar is gestraft.
De Duitse oud-politieagent Andreas B. (41) had de vierjarige Leonie twee jaar geleden zulk zwaar letsel toegebracht dat het meisje bezweek. Ze was eerst heftig met een voorwerp op haar hoofd geslagen en vijf dagen later hard door elkaar geschud. Niet lang daarna overleed Leonie. Stiefvader Andreas werd daarop tot 7,5 jaar cel veroordeeld.
Ondanks de moord en het feit dat de rechter de man als 'extreem gevoelloos' omschreef, bleef de 32-jarige moeder Miriam verliefd op B. Ze vergaf hem razendsnel en gaf hem in de gevangenis zelfs haar jawoord.
Hand in hand pleitte het stel deze week voor de Duitse rechtbank om strafvermindering. De rechter heeft nog geen uitspraak gedaan in de opmerkelijke zaak.
-------------------------------------------------------------------------------
Ik vind dit onbegrijpelijk.
Als mijn man dit zou hebben gedaan dan zou ik echt geen dag meer met hem onder 1 dak willen leven.Elke blik zou me herinneren aan de dood van ons kind.
En dan is in dit verhaal nog niet eens de vader van het kind maar de vriend van de moeder,de titel stiefvader niet eens waard in dit geval.
Hoe kan ze hem in hemelsnaam vergeven?
Op mij komt het over alsof ze hem boven haar dochter stelt...
Hoe zien jullie dit?
Zouden jullie de moordenaar van je kind ooit kunnen vergeven?
De Duitse oud-politieagent Andreas B. (41) had de vierjarige Leonie twee jaar geleden zulk zwaar letsel toegebracht dat het meisje bezweek. Ze was eerst heftig met een voorwerp op haar hoofd geslagen en vijf dagen later hard door elkaar geschud. Niet lang daarna overleed Leonie. Stiefvader Andreas werd daarop tot 7,5 jaar cel veroordeeld.
Ondanks de moord en het feit dat de rechter de man als 'extreem gevoelloos' omschreef, bleef de 32-jarige moeder Miriam verliefd op B. Ze vergaf hem razendsnel en gaf hem in de gevangenis zelfs haar jawoord.
Hand in hand pleitte het stel deze week voor de Duitse rechtbank om strafvermindering. De rechter heeft nog geen uitspraak gedaan in de opmerkelijke zaak.
-------------------------------------------------------------------------------
Ik vind dit onbegrijpelijk.
Als mijn man dit zou hebben gedaan dan zou ik echt geen dag meer met hem onder 1 dak willen leven.Elke blik zou me herinneren aan de dood van ons kind.
En dan is in dit verhaal nog niet eens de vader van het kind maar de vriend van de moeder,de titel stiefvader niet eens waard in dit geval.
Hoe kan ze hem in hemelsnaam vergeven?
Op mij komt het over alsof ze hem boven haar dochter stelt...
Hoe zien jullie dit?
Zouden jullie de moordenaar van je kind ooit kunnen vergeven?
dinsdag 22 september 2009 om 23:37
Als het in een psychose ofzo gebeurde, dan kan ik me er iets (klein beetje) bij voorstellen. Nu niet. Die man zou ik niet meteen vermoorden, ohnee. Die leeft nog wel een maand. In helse pijn. En van elke schreeuw, elke nagel die ik uittrek, elke zenuw die ik doorboor zal ik intens genieten. Geschift? Vast. Maar met zoiets máák je me ook wel geschift.
Zeekomkommer.
Zeekomkommer.
dinsdag 22 september 2009 om 23:50
Sunemom
Snap Geve voor de rest wel. 't Is ook interessant. Ik 99% van de gevallen zou de vrouw in deze kwestie gewoon volkomen gestoord zijn, maar wie weet wat de omstandigheden werkelijk waren.
Neemt niet weg dat ik ondanks mijn fabelachtige intelligentie die ik grotendeels heb weggezopen gewoon wraakzuchtig ben en als iemand aan mijn geliefde komt, die het voor z'n kiezen krijgt, waarschijnlijk letterlijk.
Snelkookpan.
Snap Geve voor de rest wel. 't Is ook interessant. Ik 99% van de gevallen zou de vrouw in deze kwestie gewoon volkomen gestoord zijn, maar wie weet wat de omstandigheden werkelijk waren.
Neemt niet weg dat ik ondanks mijn fabelachtige intelligentie die ik grotendeels heb weggezopen gewoon wraakzuchtig ben en als iemand aan mijn geliefde komt, die het voor z'n kiezen krijgt, waarschijnlijk letterlijk.
Snelkookpan.
woensdag 23 september 2009 om 00:22
woensdag 23 september 2009 om 01:11
Ik kan me er niks bij voorstellen , hoe sommigen het ook als "bij wijze van interessante benadering' proberen uit te leggen.
een moeder of vader hoort sowieso zijn kinderen al niet te overleven, laat staan door toedoen van iemand waarmee je samenleeft,
Ik zou zijn ballen in zijn nek optrekken zodat ie er iig nooit zelf meer eentje op de wereld kan zetten.
T volgende verschrikkelijke onbegrijpelijke bericht zou dan ook zijn dat ze er samen nog eentje maken,
Wat mij betreft spoort die vrouw ook niet helemaal.
een moeder of vader hoort sowieso zijn kinderen al niet te overleven, laat staan door toedoen van iemand waarmee je samenleeft,
Ik zou zijn ballen in zijn nek optrekken zodat ie er iig nooit zelf meer eentje op de wereld kan zetten.
T volgende verschrikkelijke onbegrijpelijke bericht zou dan ook zijn dat ze er samen nog eentje maken,
Wat mij betreft spoort die vrouw ook niet helemaal.
woensdag 23 september 2009 om 11:28
Sunemom,wat voor straf heeft die monsterlijke adoptievader gekregen?
Ik las gisteren dat een dronken man die 2 meisjes had aangereden met dodelijke afloop slechts 2 jaar rij ontzegging had gekregen,nu was hij na een jaar weer stomdronken aangehouden in de proeftijd,hoop dat de straf nu toch wel minimaal levenslang rij ontzegging zal zijn.Ik vraag me altijd af als ik zoiets lees of de rechter die de uitspraak deed dat zelf ook als straf zou opleggen aan de moordenaar van zijn kinderen of zou het dan 8 jaar gevangenisstraf worden?
Ik las gisteren dat een dronken man die 2 meisjes had aangereden met dodelijke afloop slechts 2 jaar rij ontzegging had gekregen,nu was hij na een jaar weer stomdronken aangehouden in de proeftijd,hoop dat de straf nu toch wel minimaal levenslang rij ontzegging zal zijn.Ik vraag me altijd af als ik zoiets lees of de rechter die de uitspraak deed dat zelf ook als straf zou opleggen aan de moordenaar van zijn kinderen of zou het dan 8 jaar gevangenisstraf worden?
woensdag 23 september 2009 om 12:33
quote:Digitalis schreef op 23 september 2009 @ 00:22:
Kom Bianc, niet zo lichtgeraakt, scheid die zaken aub. Ik ben Sunemom al eerder tegengekomen en ze weet dat ik het heel erg voor haar vind (wist toen nog niet dat 't moord was, helemaal erg).
Geen zin mezelf uit te leggen voor de rest, maar er is helaas wel meer ongepast. IRL, zeg maar.
Ik ben niet lichtgeraakt hoor Digi, maar wel geraakt door de wending die dit topic heeft genomen. Het gaat er eigenlijk niet eens om of Sunemom het vervelend vindt want dat kan ze dan zelf wel kenbaar maken. Het viel mij gewoon een paar keer op en ik vind het nergens op slaan. Ik begrijp het ook niet omdat ik niet weet waar het overgaat. Het komt op mij over alsof er een 'elite-groepje' bezig om zich te onderscheiden van de rest. Terwijl het juist zo fijn is om met zn allen je meningen en reacties te geven op een bepaald topic.
quote:ElleMichelle schreef op 23 september 2009 @ 11:28:
Sunemom,wat voor straf heeft die monsterlijke adoptievader gekregen?
Daar ben ik ook wel benieuwd naar, want het is nu zo'n 9 jaar geleden. Er komt een moment dat zo'n monster vrijkomt en ik vraag me af hoe je daar mee om kunt gaan?
Kom Bianc, niet zo lichtgeraakt, scheid die zaken aub. Ik ben Sunemom al eerder tegengekomen en ze weet dat ik het heel erg voor haar vind (wist toen nog niet dat 't moord was, helemaal erg).
Geen zin mezelf uit te leggen voor de rest, maar er is helaas wel meer ongepast. IRL, zeg maar.
Ik ben niet lichtgeraakt hoor Digi, maar wel geraakt door de wending die dit topic heeft genomen. Het gaat er eigenlijk niet eens om of Sunemom het vervelend vindt want dat kan ze dan zelf wel kenbaar maken. Het viel mij gewoon een paar keer op en ik vind het nergens op slaan. Ik begrijp het ook niet omdat ik niet weet waar het overgaat. Het komt op mij over alsof er een 'elite-groepje' bezig om zich te onderscheiden van de rest. Terwijl het juist zo fijn is om met zn allen je meningen en reacties te geven op een bepaald topic.
quote:ElleMichelle schreef op 23 september 2009 @ 11:28:
Sunemom,wat voor straf heeft die monsterlijke adoptievader gekregen?
Daar ben ik ook wel benieuwd naar, want het is nu zo'n 9 jaar geleden. Er komt een moment dat zo'n monster vrijkomt en ik vraag me af hoe je daar mee om kunt gaan?
woensdag 23 september 2009 om 13:13
Naam en mijn eigen leeftijd laat ik hier liever weg. Ik weet dat ik op deze manier al behoorlijk herkenbaar ben, maar dat voelt net iets te 'exposed'.
De adoptievader is uiteindelijk niet veroordeeld. Het dossier puilt uit van de aanwijzingen en een aantal mensen hebben met ' zekerheid' gezegd dat de mishandeling al veel langer (jaren) aan de gang was, maar er was niet genoeg bewijs voor vervolging. De zaak is geseponeerd. Wel zijn de andere (pleeg)kinderen uit huis gehaald. Maar dat voelt niet als genoegdoening. Ergens hoop ik nog steeds dat ie het ooit toegeeft, dat hij ooit schuld bekent voor wat hij heeft aangericht.
En hoe je ermee omgaat dat ie vrij rondloopt. Ja.. dat is een kwestie van gewoon doorgaan geworden. In het begin ben ik weleens voor hun huis gaan zitten, hoopte ik dat ie naar buiten zou komen en iets zou doen of zeggen. Maar dat laat je los. Vooral nu ik twee kindjes heb om vooor te zorgen probeer ik gewoon ons eigen leven te leidden. Het voelt verschikkelijk oneerlijk dat hij dooor mag leven, maar ik ben al zo blij dat hun andere (pleeg)kinderen weggehaald zijn. Dat hij in elk geval niet meer de zogenaamd leuke vader uit kan hangen...
De adoptievader is uiteindelijk niet veroordeeld. Het dossier puilt uit van de aanwijzingen en een aantal mensen hebben met ' zekerheid' gezegd dat de mishandeling al veel langer (jaren) aan de gang was, maar er was niet genoeg bewijs voor vervolging. De zaak is geseponeerd. Wel zijn de andere (pleeg)kinderen uit huis gehaald. Maar dat voelt niet als genoegdoening. Ergens hoop ik nog steeds dat ie het ooit toegeeft, dat hij ooit schuld bekent voor wat hij heeft aangericht.
En hoe je ermee omgaat dat ie vrij rondloopt. Ja.. dat is een kwestie van gewoon doorgaan geworden. In het begin ben ik weleens voor hun huis gaan zitten, hoopte ik dat ie naar buiten zou komen en iets zou doen of zeggen. Maar dat laat je los. Vooral nu ik twee kindjes heb om vooor te zorgen probeer ik gewoon ons eigen leven te leidden. Het voelt verschikkelijk oneerlijk dat hij dooor mag leven, maar ik ben al zo blij dat hun andere (pleeg)kinderen weggehaald zijn. Dat hij in elk geval niet meer de zogenaamd leuke vader uit kan hangen...
woensdag 23 september 2009 om 13:46
Nou Ellemichelle, daar hoef je in Nederland niet zo zeker van te zijn. Het barst hier van de administratieve missers en het zou zo maar kunnen dat die aantekening ineens ergens vergeten wordt.
Werkelijk absurd dat ie niet veroordeeld is (ervan uitgaande dat het dossier inderdaad uitpuilt van de aanwijzingen).. man.. wat zit ik me daar kwaad om te maken.
Had jij in die tijd wel contact met je zoontje Sunemom?
Werkelijk absurd dat ie niet veroordeeld is (ervan uitgaande dat het dossier inderdaad uitpuilt van de aanwijzingen).. man.. wat zit ik me daar kwaad om te maken.
Had jij in die tijd wel contact met je zoontje Sunemom?
woensdag 23 september 2009 om 14:14
quote:geve schreef op 22 september 2009 @ 17:21:
[...]
Het is een poging om jouw absurde afsluiters te verklaren, maar dat zal je zelf moeten doen vrees is.
Overigens is het feit dat ik mogelijke motieven aanreik om het gedrag van de moeder te verklaren (waarbij jij er één welbepaalde verklaring uit pikt) geen compensatie voor wat dan ook maar veeleer een uiting van ruimdenkendheid waar jij in je hele leven nooit ofte nimmer aan toe komt. Het beste met je rotmentaliteit. Zo, je gaat zelfs persoonlijk aanvallen? En nog denken ook dat je mij persoonlijk kent? En mij ook nog eens vertellen waar ik nooit aan toe kom, mijn hele leven niet...goh...ruimdenkend van je... Interessant. Triest, maar interessant.
En die knipoog helpt niet.
Misschien moeten jij en je egootje maar even samen overleggen hoe je hier weer op gaat reageren.
[...]
Het is een poging om jouw absurde afsluiters te verklaren, maar dat zal je zelf moeten doen vrees is.
Overigens is het feit dat ik mogelijke motieven aanreik om het gedrag van de moeder te verklaren (waarbij jij er één welbepaalde verklaring uit pikt) geen compensatie voor wat dan ook maar veeleer een uiting van ruimdenkendheid waar jij in je hele leven nooit ofte nimmer aan toe komt. Het beste met je rotmentaliteit. Zo, je gaat zelfs persoonlijk aanvallen? En nog denken ook dat je mij persoonlijk kent? En mij ook nog eens vertellen waar ik nooit aan toe kom, mijn hele leven niet...goh...ruimdenkend van je... Interessant. Triest, maar interessant.
En die knipoog helpt niet.
Misschien moeten jij en je egootje maar even samen overleggen hoe je hier weer op gaat reageren.
woensdag 23 september 2009 om 14:17
quote:Sunemom schreef op 22 september 2009 @ 17:15:
[...]
Even een ding rechtzetten. Ik heb het hier op het forum ook nog weleens over mijn ex en die had er dus niks mee te maken voordat mensen de verkeerde conclusies trekken. Ik had geen relatie met de dader, mijn kind woonde in een adoptiegezin (ik was te jong om hem op te mogen voedden) en de vader van dat gezin heeft hem stelselmatig mishandeld zodanig dat hij is overleden.
Je hoeft er ook niets op te zeggen. Ik vind het al heel fijn dat ik op het forum er openlijk op kan reageren, erover kan 'praten' in mijn eigen omgeving is het helaas een onderwerp waarover niet gesproken wordt. Hier reageren is in die zin dus heel fijn omdat ik vrij kan praten en dat kan ik IRL helaas niet.Dat is echt...dat is...ik heb er geen woorden voor...
Jij weet dus echt waar je over praat...
[...]
Even een ding rechtzetten. Ik heb het hier op het forum ook nog weleens over mijn ex en die had er dus niks mee te maken voordat mensen de verkeerde conclusies trekken. Ik had geen relatie met de dader, mijn kind woonde in een adoptiegezin (ik was te jong om hem op te mogen voedden) en de vader van dat gezin heeft hem stelselmatig mishandeld zodanig dat hij is overleden.
Je hoeft er ook niets op te zeggen. Ik vind het al heel fijn dat ik op het forum er openlijk op kan reageren, erover kan 'praten' in mijn eigen omgeving is het helaas een onderwerp waarover niet gesproken wordt. Hier reageren is in die zin dus heel fijn omdat ik vrij kan praten en dat kan ik IRL helaas niet.Dat is echt...dat is...ik heb er geen woorden voor...
Jij weet dus echt waar je over praat...
woensdag 23 september 2009 om 18:39
Ik had geen 'echt' contact met mijn zoontje. Het heeft heel lang geduurd om te weten te komen waar hij woonde. Ik heb nadat ik zelf uit huis geplaatst werd en eindelijk volwassen was een rechtzaak tegen mijn vader aangespannen. Wegens misbruik (waar hij wel voor veroordeeld is) en waarin ook het feit dat ik nooit getekent heb of op welke andere manier toestemming voor de adoptie heb gegeven aan bod is gekomen. Daarna zijn wij (ex en ik) een procedure gestart om recht te krijgen op informatie over mijn zoontje. Tijdens die procedure kwam naar voren dat er gelijktijdig een onderzoek liep wegens mishandeling en dat er zowel door school als de huisarts aan de bel getrokken was, toen hebben wij bezoekrecht aangevraagd met als verdediging dat de adoptie niet legaal was omdat ik geen toestemming had gegeven. Terwijl dat in onderzoek was is hij overleden. Ik heb hem uiteindelijk maar een paar keer gezien.
Na zijn overlijden was er nog geen uitspraak gedaan en bij overlijden wordt er geen uitspraak over bezoekrecht (of recht op informatie) meer gedaan. De adoptiefamilie beroept zich daar nog altijd op, ik weet niet eens of hij begraven of gecremeerd is en waar. Heb geen foto van hem of niets. Dat vind ik nog het meest erge dat zelfs na wat hij aangericht heeft niemand binnen die familie zelfs maar 1 stapje mijn richting uit wil doen, alsof ze nog steeds niet willen/kunnen accepteren dat ik wel zielsveel van dat mannetje gehouden heb (en altijd zal houden).
Pleegkinderen zullen ze nooit meer krijgen en ook hun eigen kinderen zijn uit huis gehaald direct na zijn overlijden. De kinderen waren te klein om te getuigen, maar de aanwijzingen in combinatie met het overlijden van mijn zoontje (bij hun ruim de oudste met 8,5 jaar) waren genoeg voor de kinderbescherming om de kinderen weg te halen. Ze zijn wel nog altijd getrouwd, wonen nog altijd op dezelfde plek en vinden dat hun enorm onrecht aangedaan is. Hij was alleen met mijn zoon en de jongste thuis toen het misging, hij heeft het altijd op een ongeluk gehouden en zij gelooft hem (voor zover we daar achter kunnen komen dan, want wat er echt achter hun deur speelt kom je natuurlijk nooit uit).
Na zijn overlijden was er nog geen uitspraak gedaan en bij overlijden wordt er geen uitspraak over bezoekrecht (of recht op informatie) meer gedaan. De adoptiefamilie beroept zich daar nog altijd op, ik weet niet eens of hij begraven of gecremeerd is en waar. Heb geen foto van hem of niets. Dat vind ik nog het meest erge dat zelfs na wat hij aangericht heeft niemand binnen die familie zelfs maar 1 stapje mijn richting uit wil doen, alsof ze nog steeds niet willen/kunnen accepteren dat ik wel zielsveel van dat mannetje gehouden heb (en altijd zal houden).
Pleegkinderen zullen ze nooit meer krijgen en ook hun eigen kinderen zijn uit huis gehaald direct na zijn overlijden. De kinderen waren te klein om te getuigen, maar de aanwijzingen in combinatie met het overlijden van mijn zoontje (bij hun ruim de oudste met 8,5 jaar) waren genoeg voor de kinderbescherming om de kinderen weg te halen. Ze zijn wel nog altijd getrouwd, wonen nog altijd op dezelfde plek en vinden dat hun enorm onrecht aangedaan is. Hij was alleen met mijn zoon en de jongste thuis toen het misging, hij heeft het altijd op een ongeluk gehouden en zij gelooft hem (voor zover we daar achter kunnen komen dan, want wat er echt achter hun deur speelt kom je natuurlijk nooit uit).
woensdag 23 september 2009 om 19:35
Dus als ik het goed begrijp was je te jong (onder de 18) om zelf verantwoordelijk te zijn voor je zoontje. Werd je ongewenst zwanger en heeft je vader adoptie afgedwongen. Zonder dat jij daar toestemming voor hebt gegeven.
Zelf ben je daarna uit huis geplaatst en moest je eigen leven op orde krijgen, en toen je wel oud genoeg was ben je naar hem op zoek gegaan? Maar eenmaal gevonden was het min of meer al te laat, op een enkele keer zien na.
Echt jammer dat de bewijzen niet voldoende zijn. En goed dat hun kinderen en andere pleegkinderen daar weg zijn gehaald.
Enne, tuurlijk blijf je altijd zielsveel van dat ventje houden!!
Zelf ben je daarna uit huis geplaatst en moest je eigen leven op orde krijgen, en toen je wel oud genoeg was ben je naar hem op zoek gegaan? Maar eenmaal gevonden was het min of meer al te laat, op een enkele keer zien na.
Echt jammer dat de bewijzen niet voldoende zijn. En goed dat hun kinderen en andere pleegkinderen daar weg zijn gehaald.
Enne, tuurlijk blijf je altijd zielsveel van dat ventje houden!!
woensdag 23 september 2009 om 19:47
quote:feder schreef op 23 september 2009 @ 19:35:
Dus als ik het goed begrijp was je te jong (onder de 18) om zelf verantwoordelijk te zijn voor je zoontje. Werd je ongewenst zwanger en heeft je vader adoptie afgedwongen. Zonder dat jij daar toestemming voor hebt gegeven.
Zelf ben je daarna uit huis geplaatst en moest je eigen leven op orde krijgen, en toen je wel oud genoeg was ben je naar hem op zoek gegaan? Maar eenmaal gevonden was het min of meer al te laat, op een enkele keer zien na.
Echt jammer dat de bewijzen niet voldoende zijn. En goed dat hun kinderen en andere pleegkinderen daar weg zijn gehaald.
Enne, tuurlijk blijf je altijd zielsveel van dat ventje houden!!
Ruim onder de 16 en daardoor niet 'beslissingsbevoegd' (althans zo is het mij toendertijd uitgelegd).
zo kort en krachtig samenvatten kan ik het dus niet, maar klopt helemaal.
Dus als ik het goed begrijp was je te jong (onder de 18) om zelf verantwoordelijk te zijn voor je zoontje. Werd je ongewenst zwanger en heeft je vader adoptie afgedwongen. Zonder dat jij daar toestemming voor hebt gegeven.
Zelf ben je daarna uit huis geplaatst en moest je eigen leven op orde krijgen, en toen je wel oud genoeg was ben je naar hem op zoek gegaan? Maar eenmaal gevonden was het min of meer al te laat, op een enkele keer zien na.
Echt jammer dat de bewijzen niet voldoende zijn. En goed dat hun kinderen en andere pleegkinderen daar weg zijn gehaald.
Enne, tuurlijk blijf je altijd zielsveel van dat ventje houden!!
Ruim onder de 16 en daardoor niet 'beslissingsbevoegd' (althans zo is het mij toendertijd uitgelegd).
zo kort en krachtig samenvatten kan ik het dus niet, maar klopt helemaal.
dinsdag 6 oktober 2009 om 09:21
Ik zou hem koud maken, echt.
Maar liefde maakt blind he?
Hier in de omgeving loopt een vent rond, waarvan het algemeen bekend is dat hij met z'n poten niet van z'n dochter af kon blijven en hij heeft ook zijn (jongere) ex-schoonzusjes lastig gevallen.
Zijn vrouw heeft hem de deur uit gezet en aangifte gedaan bij politie. Die deden niks omdat het samenzwering zou zijn (slachtoffers allemaal uit een familie en er werd pas aangifte gedaan nadat ze hem de deur had gewezen).
Een jaar of twee later kreeg deze man een relatie met een andere vrouw, die ook een puberdochter in huis had.
Hoe stom kan zo'n vrouw zijn? Ze gaf hem het "voordeel van de twijfel" hij was immers nooit veroordeeld. Niet lang daarna werd ook haar dochter misbruikt door hem.
En bleek hij ook de dochtertjes ( 5 en 7) van zijn nieuwe schoonzus lastig te hebben gevallen.
Zijn straf.... 8 maanden brommen waarvan 2 voorwaardelijk.
Maar liefde maakt blind he?
Hier in de omgeving loopt een vent rond, waarvan het algemeen bekend is dat hij met z'n poten niet van z'n dochter af kon blijven en hij heeft ook zijn (jongere) ex-schoonzusjes lastig gevallen.
Zijn vrouw heeft hem de deur uit gezet en aangifte gedaan bij politie. Die deden niks omdat het samenzwering zou zijn (slachtoffers allemaal uit een familie en er werd pas aangifte gedaan nadat ze hem de deur had gewezen).
Een jaar of twee later kreeg deze man een relatie met een andere vrouw, die ook een puberdochter in huis had.
Hoe stom kan zo'n vrouw zijn? Ze gaf hem het "voordeel van de twijfel" hij was immers nooit veroordeeld. Niet lang daarna werd ook haar dochter misbruikt door hem.
En bleek hij ook de dochtertjes ( 5 en 7) van zijn nieuwe schoonzus lastig te hebben gevallen.
Zijn straf.... 8 maanden brommen waarvan 2 voorwaardelijk.
