Actueel
alle pijlers
Moeder trouwt met moordenaar dochtertje
dinsdag 22 september 2009 om 11:03
Een moeder heeft de moordenaar van haar vierjarige dochter snel vergeven. Sterker nog, ze vindt dat de man te zwaar is gestraft.
De Duitse oud-politieagent Andreas B. (41) had de vierjarige Leonie twee jaar geleden zulk zwaar letsel toegebracht dat het meisje bezweek. Ze was eerst heftig met een voorwerp op haar hoofd geslagen en vijf dagen later hard door elkaar geschud. Niet lang daarna overleed Leonie. Stiefvader Andreas werd daarop tot 7,5 jaar cel veroordeeld.
Ondanks de moord en het feit dat de rechter de man als 'extreem gevoelloos' omschreef, bleef de 32-jarige moeder Miriam verliefd op B. Ze vergaf hem razendsnel en gaf hem in de gevangenis zelfs haar jawoord.
Hand in hand pleitte het stel deze week voor de Duitse rechtbank om strafvermindering. De rechter heeft nog geen uitspraak gedaan in de opmerkelijke zaak.
-------------------------------------------------------------------------------
Ik vind dit onbegrijpelijk.
Als mijn man dit zou hebben gedaan dan zou ik echt geen dag meer met hem onder 1 dak willen leven.Elke blik zou me herinneren aan de dood van ons kind.
En dan is in dit verhaal nog niet eens de vader van het kind maar de vriend van de moeder,de titel stiefvader niet eens waard in dit geval.
Hoe kan ze hem in hemelsnaam vergeven?
Op mij komt het over alsof ze hem boven haar dochter stelt...
Hoe zien jullie dit?
Zouden jullie de moordenaar van je kind ooit kunnen vergeven?
De Duitse oud-politieagent Andreas B. (41) had de vierjarige Leonie twee jaar geleden zulk zwaar letsel toegebracht dat het meisje bezweek. Ze was eerst heftig met een voorwerp op haar hoofd geslagen en vijf dagen later hard door elkaar geschud. Niet lang daarna overleed Leonie. Stiefvader Andreas werd daarop tot 7,5 jaar cel veroordeeld.
Ondanks de moord en het feit dat de rechter de man als 'extreem gevoelloos' omschreef, bleef de 32-jarige moeder Miriam verliefd op B. Ze vergaf hem razendsnel en gaf hem in de gevangenis zelfs haar jawoord.
Hand in hand pleitte het stel deze week voor de Duitse rechtbank om strafvermindering. De rechter heeft nog geen uitspraak gedaan in de opmerkelijke zaak.
-------------------------------------------------------------------------------
Ik vind dit onbegrijpelijk.
Als mijn man dit zou hebben gedaan dan zou ik echt geen dag meer met hem onder 1 dak willen leven.Elke blik zou me herinneren aan de dood van ons kind.
En dan is in dit verhaal nog niet eens de vader van het kind maar de vriend van de moeder,de titel stiefvader niet eens waard in dit geval.
Hoe kan ze hem in hemelsnaam vergeven?
Op mij komt het over alsof ze hem boven haar dochter stelt...
Hoe zien jullie dit?
Zouden jullie de moordenaar van je kind ooit kunnen vergeven?
dinsdag 22 september 2009 om 16:59
quote:Sunemom schreef op 22 september 2009 @ 16:57:
[...]
Oh ok.. geen idee, zie geen 'dus' topic en snap er even geen snars van. Nam aan dat het iets logisch zou zijn :S
Vond het een wat te serieus topic voor rare reacties, maar dat kan ook een soort overgevoeligheid mijnerzijds zijn.
Rare reacties vind je - helaas - op elk topic. Soms is het wel goed dat de stoom even van de ketel gelachen wordt. Maar Buffy en Blokfluitles snap ik niet zo goed dus valt er ook weinig te lachen.
Hoe oud zijn je kindertjes Sunemom?
[...]
Oh ok.. geen idee, zie geen 'dus' topic en snap er even geen snars van. Nam aan dat het iets logisch zou zijn :S
Vond het een wat te serieus topic voor rare reacties, maar dat kan ook een soort overgevoeligheid mijnerzijds zijn.
Rare reacties vind je - helaas - op elk topic. Soms is het wel goed dat de stoom even van de ketel gelachen wordt. Maar Buffy en Blokfluitles snap ik niet zo goed dus valt er ook weinig te lachen.
Hoe oud zijn je kindertjes Sunemom?
dinsdag 22 september 2009 om 17:00
dinsdag 22 september 2009 om 17:07
Mijn kinderen zijn 4 en 2 jaar. Dochter van 4 is een lief pittig tantetje, zoon van 2 ervaar ik echt als een heel groot cadeau. Een prachtig altijd vrolijk mannetje, heel goedlachs, net net zulke prachtige blauwe ogen en blonde haartjes als mijn eerste had. En deze keer krijg ik wel de kans er te zijn en van ze te houden en ze te beschermen.
dinsdag 22 september 2009 om 17:15
quote:Ainne schreef op 22 september 2009 @ 17:02:
Sunemom ik krijg gewoon buikpijn als ik lees dat jij je kind zo kwijtgeraakt bent. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik ben blij voor je dat je nu een leuk leven hebt, met je kinders en man.
Even een ding rechtzetten. Ik heb het hier op het forum ook nog weleens over mijn ex en die had er dus niks mee te maken voordat mensen de verkeerde conclusies trekken. Ik had geen relatie met de dader, mijn kind woonde in een adoptiegezin (ik was te jong om hem op te mogen voedden) en de vader van dat gezin heeft hem stelselmatig mishandeld zodanig dat hij is overleden.
Je hoeft er ook niets op te zeggen. Ik vind het al heel fijn dat ik op het forum er openlijk op kan reageren, erover kan 'praten' in mijn eigen omgeving is het helaas een onderwerp waarover niet gesproken wordt. Hier reageren is in die zin dus heel fijn omdat ik vrij kan praten en dat kan ik IRL helaas niet.
Sunemom ik krijg gewoon buikpijn als ik lees dat jij je kind zo kwijtgeraakt bent. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik ben blij voor je dat je nu een leuk leven hebt, met je kinders en man.
Even een ding rechtzetten. Ik heb het hier op het forum ook nog weleens over mijn ex en die had er dus niks mee te maken voordat mensen de verkeerde conclusies trekken. Ik had geen relatie met de dader, mijn kind woonde in een adoptiegezin (ik was te jong om hem op te mogen voedden) en de vader van dat gezin heeft hem stelselmatig mishandeld zodanig dat hij is overleden.
Je hoeft er ook niets op te zeggen. Ik vind het al heel fijn dat ik op het forum er openlijk op kan reageren, erover kan 'praten' in mijn eigen omgeving is het helaas een onderwerp waarover niet gesproken wordt. Hier reageren is in die zin dus heel fijn omdat ik vrij kan praten en dat kan ik IRL helaas niet.
dinsdag 22 september 2009 om 17:19
dinsdag 22 september 2009 om 17:21
quote:minny schreef op 22 september 2009 @ 16:59:
Is dit een poging om jouw ongelijk te compenseren?
Het is een poging om jouw absurde afsluiters te verklaren, maar dat zal je zelf moeten doen vrees is.
Overigens is het feit dat ik mogelijke motieven aanreik om het gedrag van de moeder te verklaren (waarbij jij er één welbepaalde verklaring uit pikt) geen compensatie voor wat dan ook maar veeleer een uiting van ruimdenkendheid waar jij in je hele leven nooit ofte nimmer aan toe komt. Het beste met je rotmentaliteit.
Is dit een poging om jouw ongelijk te compenseren?
Het is een poging om jouw absurde afsluiters te verklaren, maar dat zal je zelf moeten doen vrees is.
Overigens is het feit dat ik mogelijke motieven aanreik om het gedrag van de moeder te verklaren (waarbij jij er één welbepaalde verklaring uit pikt) geen compensatie voor wat dan ook maar veeleer een uiting van ruimdenkendheid waar jij in je hele leven nooit ofte nimmer aan toe komt. Het beste met je rotmentaliteit.
dinsdag 22 september 2009 om 17:28
quote:Sunemom schreef op 22 september 2009 @ 17:15:
[...]
Even een ding rechtzetten. Ik heb het hier op het forum ook nog weleens over mijn ex en die had er dus niks mee te maken voordat mensen de verkeerde conclusies trekken. Ik had geen relatie met de dader, mijn kind woonde in een adoptiegezin (ik was te jong om hem op te mogen voedden) en de vader van dat gezin heeft hem stelselmatig mishandeld zodanig dat hij is overleden.
Je hoeft er ook niets op te zeggen. Ik vind het al heel fijn dat ik op het forum er openlijk op kan reageren, erover kan 'praten' in mijn eigen omgeving is het helaas een onderwerp waarover niet gesproken wordt. Hier reageren is in die zin dus heel fijn omdat ik vrij kan praten en dat kan ik IRL helaas niet.Sorry, met zo kwijt bedoelde ik moord. Ik heb je naam hier en daar wel gezien, maar ken je verder totaal niet, dit is het eerste wat ik hierover las, dus geen conclusies van mijn kant. Mijn posting was puur om aan te geven dat ik het zo, zo erg voor je vind.
[...]
Even een ding rechtzetten. Ik heb het hier op het forum ook nog weleens over mijn ex en die had er dus niks mee te maken voordat mensen de verkeerde conclusies trekken. Ik had geen relatie met de dader, mijn kind woonde in een adoptiegezin (ik was te jong om hem op te mogen voedden) en de vader van dat gezin heeft hem stelselmatig mishandeld zodanig dat hij is overleden.
Je hoeft er ook niets op te zeggen. Ik vind het al heel fijn dat ik op het forum er openlijk op kan reageren, erover kan 'praten' in mijn eigen omgeving is het helaas een onderwerp waarover niet gesproken wordt. Hier reageren is in die zin dus heel fijn omdat ik vrij kan praten en dat kan ik IRL helaas niet.Sorry, met zo kwijt bedoelde ik moord. Ik heb je naam hier en daar wel gezien, maar ken je verder totaal niet, dit is het eerste wat ik hierover las, dus geen conclusies van mijn kant. Mijn posting was puur om aan te geven dat ik het zo, zo erg voor je vind.
dinsdag 22 september 2009 om 17:35
quote:Ainne schreef op 22 september 2009 @ 17:28:
[...]
Sorry, met zo kwijt bedoelde ik moord. Ik heb je naam hier en daar wel gezien, maar ken je verder totaal niet, dit is het eerste wat ik hierover las, dus geen conclusies van mijn kant. Mijn posting was puur om aan te geven dat ik het zo, zo erg voor je vind.
thx, dat vind ik ook heel lief van je.
Ik begreep je inderdaad wel, maar door jou post besefte ik ineens dat het misschien overkwam (of zou kunnen komen) alsof mijn zoon binnen een relatie was omgebracht en dat daar door sommigen op dit forum verkeerde conclusies te trekken zouden zijn. Ik had je misschien niet moeten quoten, daarmee maakte ik het onduidelijker. Excuus.
En dank je nogmaals voor je lieve reactie.
[...]
Sorry, met zo kwijt bedoelde ik moord. Ik heb je naam hier en daar wel gezien, maar ken je verder totaal niet, dit is het eerste wat ik hierover las, dus geen conclusies van mijn kant. Mijn posting was puur om aan te geven dat ik het zo, zo erg voor je vind.
thx, dat vind ik ook heel lief van je.
Ik begreep je inderdaad wel, maar door jou post besefte ik ineens dat het misschien overkwam (of zou kunnen komen) alsof mijn zoon binnen een relatie was omgebracht en dat daar door sommigen op dit forum verkeerde conclusies te trekken zouden zijn. Ik had je misschien niet moeten quoten, daarmee maakte ik het onduidelijker. Excuus.
En dank je nogmaals voor je lieve reactie.
dinsdag 22 september 2009 om 18:11
quote:Rollergirl schreef op 22 september 2009 @ 15:42:
[...]
Op die manier, snap nu hoe je het bedoelt.
Al denk ik dat een 'vreemde' man er meer belang aan hecht exclusieve aandacht te krijgen van de vrouw, en dat zij die aandacht meer aan hem geeft dan aan haar kinderen. Een man, wiens eigen kinderen het zijn, zal denk ik het minder vervelend vinden haar aandacht te delen met zijn eigen kinderen.
Daarom is het vaak ook moeilijk, of loopt het vaak mis denk ik. Neemt nog niet weg dat de meeste moeders hun kinderen vóór hun partner laten gaan.(althans, dat hoop ik) En als je de juiste man treft begrijpt die dat ook.
Maar goed, dit is dus wel een heel extreem geval van: partner belangrijker vinden dan kind..... Triest...
[...]
Op die manier, snap nu hoe je het bedoelt.
Al denk ik dat een 'vreemde' man er meer belang aan hecht exclusieve aandacht te krijgen van de vrouw, en dat zij die aandacht meer aan hem geeft dan aan haar kinderen. Een man, wiens eigen kinderen het zijn, zal denk ik het minder vervelend vinden haar aandacht te delen met zijn eigen kinderen.
Daarom is het vaak ook moeilijk, of loopt het vaak mis denk ik. Neemt nog niet weg dat de meeste moeders hun kinderen vóór hun partner laten gaan.(althans, dat hoop ik) En als je de juiste man treft begrijpt die dat ook.
Maar goed, dit is dus wel een heel extreem geval van: partner belangrijker vinden dan kind..... Triest...
dinsdag 22 september 2009 om 21:48
quote:Sunemom schreef op 22 september 2009 @ 17:15:
[...]
Even een ding rechtzetten. Ik heb het hier op het forum ook nog weleens over mijn ex en die had er dus niks mee te maken voordat mensen de verkeerde conclusies trekken. Ik had geen relatie met de dader, mijn kind woonde in een adoptiegezin (ik was te jong om hem op te mogen voedden) en de vader van dat gezin heeft hem stelselmatig mishandeld zodanig dat hij is overleden.
Je hoeft er ook niets op te zeggen. Ik vind het al heel fijn dat ik op het forum er openlijk op kan reageren, erover kan 'praten' in mijn eigen omgeving is het helaas een onderwerp waarover niet gesproken wordt. Hier reageren is in die zin dus heel fijn omdat ik vrij kan praten en dat kan ik IRL helaas niet.Wat een afschuwelijk verhaal.. heel goed dat je het hier wel een beetje van je af kunt schrijven....!!
[...]
Even een ding rechtzetten. Ik heb het hier op het forum ook nog weleens over mijn ex en die had er dus niks mee te maken voordat mensen de verkeerde conclusies trekken. Ik had geen relatie met de dader, mijn kind woonde in een adoptiegezin (ik was te jong om hem op te mogen voedden) en de vader van dat gezin heeft hem stelselmatig mishandeld zodanig dat hij is overleden.
Je hoeft er ook niets op te zeggen. Ik vind het al heel fijn dat ik op het forum er openlijk op kan reageren, erover kan 'praten' in mijn eigen omgeving is het helaas een onderwerp waarover niet gesproken wordt. Hier reageren is in die zin dus heel fijn omdat ik vrij kan praten en dat kan ik IRL helaas niet.Wat een afschuwelijk verhaal.. heel goed dat je het hier wel een beetje van je af kunt schrijven....!!
dinsdag 22 september 2009 om 21:58
quote:Bianca40 schreef op 22 september 2009 @ 21:41:
Sunemom, je zei eerder dat je er in real life niet over kunt praten. Waarom eigenlijk niet? Dat lijkt me vrijwel onmogelijk.
Omdat mijn familie (mijn vader voornamelijk) de beslissing genomen heeft dat mijn zoontje geadopteerd zou worden. Ik was te jong om ertegenin te gaan en doordat ik zelf ook niet in een 'gezond/veilig' gezin ben opgegroeid had ik ook niet het gevoel ergens terecht te kunnen.
Mijn huidige man weet hoe mijn verleden in elkaar steekt en met hem kon ik er redelijk goed over praten, tot onze dochter geboren werd en hij voelde hoe heftig de liefde voor je kind eigenlijk is. Hij kan sinds die tijd heel slehct praten over het verliezen van een kind, met mij maar ook algemeen, dat raakt hem te diep. Ik kan er daardoor dus ook niet echt weg mee.
Hier op het forum schrijf ik sinds de zwangerschap van dochter met een vast groepje en zij kennen mijn verhaal ook en bij hen geef ik zo nu en dan ook nog weleens aan als ik het moeilijk heb, rond verjaardag/sterfdag bijvoorbeeld en dat is enorm fijn dat er dus nu wel een paar mensen zijn waar ik er open over kan zijn.
Verder voel ik me heel vaak nog oneerlijk. Als ik zeg dat ik twee kinderen heb bijvoorbeeld, of als ik onze oudste zeg en het over dochter heb. Maar ja uitleggen doe je het niet zomaar, niet irl in elk geval. Mensen kunnen daar vaak niet mee omgaan, dat heeft me al een paar keer een (jarenlange) vriendschap gekost en dat durf ik dus ook niet heel goed meer.
Sunemom, je zei eerder dat je er in real life niet over kunt praten. Waarom eigenlijk niet? Dat lijkt me vrijwel onmogelijk.
Omdat mijn familie (mijn vader voornamelijk) de beslissing genomen heeft dat mijn zoontje geadopteerd zou worden. Ik was te jong om ertegenin te gaan en doordat ik zelf ook niet in een 'gezond/veilig' gezin ben opgegroeid had ik ook niet het gevoel ergens terecht te kunnen.
Mijn huidige man weet hoe mijn verleden in elkaar steekt en met hem kon ik er redelijk goed over praten, tot onze dochter geboren werd en hij voelde hoe heftig de liefde voor je kind eigenlijk is. Hij kan sinds die tijd heel slehct praten over het verliezen van een kind, met mij maar ook algemeen, dat raakt hem te diep. Ik kan er daardoor dus ook niet echt weg mee.
Hier op het forum schrijf ik sinds de zwangerschap van dochter met een vast groepje en zij kennen mijn verhaal ook en bij hen geef ik zo nu en dan ook nog weleens aan als ik het moeilijk heb, rond verjaardag/sterfdag bijvoorbeeld en dat is enorm fijn dat er dus nu wel een paar mensen zijn waar ik er open over kan zijn.
Verder voel ik me heel vaak nog oneerlijk. Als ik zeg dat ik twee kinderen heb bijvoorbeeld, of als ik onze oudste zeg en het over dochter heb. Maar ja uitleggen doe je het niet zomaar, niet irl in elk geval. Mensen kunnen daar vaak niet mee omgaan, dat heeft me al een paar keer een (jarenlange) vriendschap gekost en dat durf ik dus ook niet heel goed meer.
dinsdag 22 september 2009 om 22:31
Wat ontzettend naar voor je, Sunemom.
Het lijkt me heel moeilijk om al die gevoelens niet goed te kunnen delen.
Kon je het wel kwijt op een andere manier? Schrijven bijvoorbeeld?
Had je in die tijd wel steun van vrienden om je heen?
Fijn, dat je dan hier op een forum wel je verhaal kwijt kunt.
Mag ik vragen hoe je zoontje heet?
Als ik teveel vraag, dan zeg het maar hoor, ik wil je niet verdrietig maken.
Maar ik weet wel, dat er hier mensen zijn, die naar je willen luisteren.
Het lijkt me heel moeilijk om al die gevoelens niet goed te kunnen delen.
Kon je het wel kwijt op een andere manier? Schrijven bijvoorbeeld?
Had je in die tijd wel steun van vrienden om je heen?
Fijn, dat je dan hier op een forum wel je verhaal kwijt kunt.
Mag ik vragen hoe je zoontje heet?
Als ik teveel vraag, dan zeg het maar hoor, ik wil je niet verdrietig maken.
Maar ik weet wel, dat er hier mensen zijn, die naar je willen luisteren.
dinsdag 22 september 2009 om 23:31
Inderdaad, zoals Feder zegt, in je hart zijn er altijd 3 !!
En ik kan me voorstellen dat je er soms (of meestal) voor kiest om te zeggen dat je 2 kinderen hebt, het voorkomt een hoop uitleg.
En ik kan me ook heel goed voorstellen dat je huidige man er werkelijk niet over kan praten. Bij mij doet het al pijn als ik je teksten lees, laat staan bij hem, die zo dicht bij je staat.
Ik weet nog dat het nieuws over Nicky Verstappen (dit zal je ongetwijfeld bekend zijn) mij zo vreselijk aangreep. Mijn zoon is nu 14 en is net zo oud als Nicky nu geweest zou zijn.
Je zegt dat je toen te jong was om zelf voor je zoon te zorgen. Mag ik weten hoe oud je dan was?
En ik kan me voorstellen dat je er soms (of meestal) voor kiest om te zeggen dat je 2 kinderen hebt, het voorkomt een hoop uitleg.
En ik kan me ook heel goed voorstellen dat je huidige man er werkelijk niet over kan praten. Bij mij doet het al pijn als ik je teksten lees, laat staan bij hem, die zo dicht bij je staat.
Ik weet nog dat het nieuws over Nicky Verstappen (dit zal je ongetwijfeld bekend zijn) mij zo vreselijk aangreep. Mijn zoon is nu 14 en is net zo oud als Nicky nu geweest zou zijn.
Je zegt dat je toen te jong was om zelf voor je zoon te zorgen. Mag ik weten hoe oud je dan was?
