Actueel
alle pijlers
Nederlandse vrouwen moeten meer gaan werken.
woensdag 12 september 2018 om 08:47
Goed artikel in het FD vandaag. Als de Nederlandse vrouwen gemiddeld 31 uur gaan werken (zoals in de landen om ons heen) ipv de huidige 27 uur, dan zijn we met z'n allen rijker, zijn er 230.000 vrouwen meer economisch zelfstandig en zijn de vacatures in zorg en onderwijs ingevuld.
Achterstand vrouwen kost Nederlandse economie €100 mrd
Nederland laat een enorme bron van welvaart en welzijn onbenut door de hardnekkige achterstelling van vrouwen op de arbeidsmarkt. Als Nederland op het vlak van gendergelijkheid net zo goed zou scoren als de best presterende landen om ons heen, zou de economie een extra impuls krijgen van €114 mrd, oftewel 17%. Bij volledige gelijkheid van mannen en vrouwen zouden alle Nederlanders samen €221 mrd rijker zijn, een plus van 32%.
Dat blijkt uit onderzoek dat adviesorganisatie McKinsey woensdag aanbiedt aan minister Ingrid van Engelshoven, die onderwijs en emancipatie in haar portefeuille heeft.
Zielig
De onderzoekers constateren dat een complex systeem is ontstaan, dat 'typisch is voor Nederland' en zichzelf in stand houdt. Vrouwen werken massaal in het onderwijs en de zorg, sectoren met veel deeltijdbanen en een relatief lage bijdrage aan het bruto binnenlands product. Ze nemen onevenredig veel onbetaalde zorgtaken op hun schouders en worden ook nog eens belemmerd door 'uitgesproken opvattingen en sociale normen' rond werkende moeders en de school- en beroepskeuze van meisjes.
[knip]
Als Nederlandse vrouwen vier uur zouden vastplakken aan de 27 uur die ze per week werken, komen ze op het West-Europese gemiddelde. Ook hun financiële zekerheid is daarmee gediend. Als vrouwen die ondanks een 'kleine' deeltijdbaan van minder dan twintig uur afhankelijk zijn van een partner, vijf uur extra zouden werken, zouden 230.000 vrouwen economische zelfstandigheid verwerven. En al bij een uur extra werk in de zorg en het onderwijs zouden de personeelstekorten in die sectoren theoretisch zijn opgelost.
Linkje naar het hele artikel: https://fd.nl/economie-politiek/1269419 ... &s_cid=671
Achterstand vrouwen kost Nederlandse economie €100 mrd
Nederland laat een enorme bron van welvaart en welzijn onbenut door de hardnekkige achterstelling van vrouwen op de arbeidsmarkt. Als Nederland op het vlak van gendergelijkheid net zo goed zou scoren als de best presterende landen om ons heen, zou de economie een extra impuls krijgen van €114 mrd, oftewel 17%. Bij volledige gelijkheid van mannen en vrouwen zouden alle Nederlanders samen €221 mrd rijker zijn, een plus van 32%.
Dat blijkt uit onderzoek dat adviesorganisatie McKinsey woensdag aanbiedt aan minister Ingrid van Engelshoven, die onderwijs en emancipatie in haar portefeuille heeft.
Zielig
De onderzoekers constateren dat een complex systeem is ontstaan, dat 'typisch is voor Nederland' en zichzelf in stand houdt. Vrouwen werken massaal in het onderwijs en de zorg, sectoren met veel deeltijdbanen en een relatief lage bijdrage aan het bruto binnenlands product. Ze nemen onevenredig veel onbetaalde zorgtaken op hun schouders en worden ook nog eens belemmerd door 'uitgesproken opvattingen en sociale normen' rond werkende moeders en de school- en beroepskeuze van meisjes.
[knip]
Als Nederlandse vrouwen vier uur zouden vastplakken aan de 27 uur die ze per week werken, komen ze op het West-Europese gemiddelde. Ook hun financiële zekerheid is daarmee gediend. Als vrouwen die ondanks een 'kleine' deeltijdbaan van minder dan twintig uur afhankelijk zijn van een partner, vijf uur extra zouden werken, zouden 230.000 vrouwen economische zelfstandigheid verwerven. En al bij een uur extra werk in de zorg en het onderwijs zouden de personeelstekorten in die sectoren theoretisch zijn opgelost.
Linkje naar het hele artikel: https://fd.nl/economie-politiek/1269419 ... &s_cid=671
donderdag 8 november 2018 om 22:36
Gierigheid.Poppy_del_Rio schreef: ↑08-11-2018 11:44De zorg is gewoon verrot georganiseerd als instellingen niet in staat zijn mensen op een normale manier in te roosteren. Ik begin me echt af te vragen waarom dat in andere sectoren met onregelmatige werktijden wel lukt en in de zorg niet.
Voorbeeld:
Toen ik begon te werken in de bso was de gedachte dat als je met oudere kinderen werkte, dat een ander vak was dan met babies.
Daarnaast was het normaal dat je activiteiten voorbereidde en daar kreeg je tijd voor, plus om het aantrekkelijk te houden werd je contract gemiddeld, dus schoolvakanties werkte je meer en gemiddeld aantal uren kwam dus bij je uren.
Ik werd dus 30 uur per week betaald in de bso en kon daar prima van leven.
Nu mag je op afroep het kdv werken, daarna ren je naar je bso, iemand gaat kinderen halen en een ander zet vlug vlug wat bekers klaar.
Schoolvakanties werk je niet altijd want de kinderen worden centraal opgevangen
Gek genoeg is het nu twee keer zo duur als toen en klagen de organisaties steen en been over geldgebrek. En zo vreemd: mensen willen die 16 uur per week excl op afroep wat uurtjes heen een weer rennen naar het kdv helemaal niet komen werken!
Ik gok zomaar dat het in de zorg ook zoiets is.
vrijdag 9 november 2018 om 09:29
Wat een vreemd wereldbeeld!Ikigai schreef: ↑08-11-2018 19:32De mentaliteit is ontzettend veranderd. Het moet vooral allemaal 'leuk' zijn. Is dat het even niet? Bijvoorbeeld doordat de omstandigheden moeilijk zijn, dan dump je de ander, want het gaat immers allemaal om jouw geluk.
Het lijkt wel alsof mensen niet echt meer in staat zijn lief te hebben. Het gaat ook helemaal niet meer om de ander, maar om hoe die ander jou laat voelen. Lukt dat niet meer? Dan valt direct weg waardoor je op die ander bent gevallen en is het dus over. Het is allemaal erg oppervlakkig.
Ik ben daardoor wel extra blij met mijn eigen relatie, maar wij zijn nog 'old skool'
vrijdag 9 november 2018 om 10:17
Ikigai schreef: ↑08-11-2018 19:32De mentaliteit is ontzettend veranderd. Het moet vooral allemaal 'leuk' zijn. Is dat het even niet? Bijvoorbeeld doordat de omstandigheden moeilijk zijn, dan dump je de ander, want het gaat immers allemaal om jouw geluk.
Het lijkt wel alsof mensen niet echt meer in staat zijn lief te hebben. Het gaat ook helemaal niet meer om de ander, maar om hoe die ander jou laat voelen. Lukt dat niet meer? Dan valt direct weg waardoor je op die ander bent gevallen en is het dus over. Het is allemaal erg oppervlakkig.
Ik ben daardoor wel extra blij met mijn eigen relatie, maar wij zijn nog 'old skool'
Wat een onzin.
je bent 'old school' als je tegen heug en meug in een relatie blijft hangen die al jaren voorbij is. Wat een rare beredenering dat als mensen uit elkaar gaan dat dan blijkbaar komt omdat ze relationele egoïsten zijn die al die tijd in hun relatie al niet in staat waren om lief te hebben.
Dat geneuzel over het feit dat relaties gemakkelijk worden beëindigd slaat gewoon nergens op. Dat er percentueel meer relaties eindigen komt gewoon omdat we er anders mee om gaan. We zijn beter geworden in het stoppen met slechte relaties; we zijn niet gemakkelijker geworden in het weggooien van goeie relaties.
Langdurige relaties en huwelijken worden helemaal niet gemakkelijk beëindigd. Elke langdurige relatie is moeilijk om te beëindigen. Maar dat we het wel doen geeft gewoon aan dat we bereid zijn, en niet tegen gehouden worden door anderen, om die moeilijke stap wel te nemen.
vrijdag 9 november 2018 om 10:27
Wat een onzin. Old skool betekent voor mij zoals het was in de tijd van mijn oma.Ikigai schreef: ↑08-11-2018 19:32De mentaliteit is ontzettend veranderd. Het moet vooral allemaal 'leuk' zijn. Is dat het even niet? Bijvoorbeeld doordat de omstandigheden moeilijk zijn, dan dump je de ander, want het gaat immers allemaal om jouw geluk.
Het lijkt wel alsof mensen niet echt meer in staat zijn lief te hebben. Het gaat ook helemaal niet meer om de ander, maar om hoe die ander jou laat voelen. Lukt dat niet meer? Dan valt direct weg waardoor je op die ander bent gevallen en is het dus over. Het is allemaal erg oppervlakkig.
Ik ben daardoor wel extra blij met mijn eigen relatie, maar wij zijn nog 'old skool'
Mijn oma had niet kunnen scheiden, al had ze gewild.
Ze was financieel namelijk totaal afhankelijk van mijn opa.
Ze had geen baan, maar wel 4 kinderen.
Zou ze willen scheiden, dan waren er geen toeslagen en geen partneralimentatie.
Dus je bleef in je huwelijk, al werd je als vrouw verrot geslagen.
vrijdag 9 november 2018 om 12:01
Zijn er hier ook mensen die voordelen zien aan het éénverdienersmodel?
Niet dat we nog terug zomaar terug zouden kunnen, maar er zitten toch ook nadelen aan het tweeverdienenersmodel?
Als de winst van het tweeverdienersmodel alleen maar is dat je kunt kiezen voor trouwen, kinderen, en dan eventueel ook scheiden: is de prijs die de hele maatschappij moet betalen toch eigenlijk best hoog?
Niet dat we nog terug zomaar terug zouden kunnen, maar er zitten toch ook nadelen aan het tweeverdienenersmodel?
Als de winst van het tweeverdienersmodel alleen maar is dat je kunt kiezen voor trouwen, kinderen, en dan eventueel ook scheiden: is de prijs die de hele maatschappij moet betalen toch eigenlijk best hoog?
vrijdag 9 november 2018 om 12:26
Wat ik als voordeel zie is dat wij een leven hadden zonder stress en gehaast gedoe. Nooit problemen met oppas want ik was thuis. Als kind ziek was hoefde ik er verder niks voor te regelen want zoals gezegd ik was thuis voor hem. "s avonds en in de weekenden waren wij klaar want er hoefden geen boodschappen of schoonmaak of andere klusjes te worden gedaan. De avonden en weekenden waren voor ons allen echt vrije tijd. Ik moet er wel bij zeggen dat het allemaal kon omdat mijn man goed verdiende.Gebruna schreef: ↑09-11-2018 12:01Zijn er hier ook mensen die voordelen zien aan het éénverdienersmodel?
Niet dat we nog terug zomaar terug zouden kunnen, maar er zitten toch ook nadelen aan het tweeverdienenersmodel?
Als de winst van het tweeverdienersmodel alleen maar is dat je kunt kiezen voor trouwen, kinderen, en dan eventueel ook scheiden: is de prijs die de hele maatschappij moet betalen toch eigenlijk best hoog?
vrijdag 9 november 2018 om 12:31
Gebruna schreef: ↑09-11-2018 12:01Zijn er hier ook mensen die voordelen zien aan het éénverdienersmodel?
Niet dat we nog terug zomaar terug zouden kunnen, maar er zitten toch ook nadelen aan het tweeverdienenersmodel?
Als de winst van het tweeverdienersmodel alleen maar is dat je kunt kiezen voor trouwen, kinderen, en dan eventueel ook scheiden: is de prijs die de hele maatschappij moet betalen toch eigenlijk best hoog?
Welke 'prijs' betaalt de maatschappij volgens jou?
vrijdag 9 november 2018 om 12:31
Niks mis mee, als je bv. bij de notaris vastlegt wat er gebeurt als manlief de secretaresse toch uiteindelijk leuker vindt.Blondie456 schreef: ↑09-11-2018 12:26Wat ik als voordeel zie is dat wij een leven hadden zonder stress en gehaast gedoe. Nooit problemen met oppas want ik was thuis. Als kind ziek was hoefde ik er verder niks voor te regelen want zoals gezegd ik was thuis voor hem. "s avonds en in de weekenden waren wij klaar want er hoefden geen boodschappen of schoonmaak of andere klusjes te worden gedaan. De avonden en weekenden waren voor ons allen echt vrije tijd. Ik moet er wel bij zeggen dat het allemaal kon omdat mijn man goed verdiende.
Jij werkt niet aan je carrière , dus als een vrouw dan alleen komt te staan mag de maatschappij het vaak oplossen. Toeslagen, bijstand enz.
Daar baal ik dus van.
Als je kiest voor het huisvrouwenbestaan zou het goed zijn bij de notaris vast te leggen hoe het financieel gaan mocht het huwelijk klappen.
Zodat jij als vrouw niet aanklopt bij allerlei instanties om te kunnen leven.
vrijdag 9 november 2018 om 12:32
Maar de winst zit 'm toch niet alleen in kunnen kiezen voor trouwen, kinderen, en dan eventueel ook scheiden?
Ik zou er persoonlijk erg ongelukkig van worden als mijn verantwoordelijkheden en tijdsbesteding voornamelijk zouden bestaan uit huishouden en kinderen verzorgen.
Ik zou er persoonlijk erg ongelukkig van worden als mijn verantwoordelijkheden en tijdsbesteding voornamelijk zouden bestaan uit huishouden en kinderen verzorgen.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
vrijdag 9 november 2018 om 12:34
Ik ben al alleen en daarom praat ik ook in de verleden tijd. Mijn man is overleden en financieel heb ik geen enkel probleem. we waren goed verzekerd.koko67 schreef: ↑09-11-2018 12:31Niks mis mee, als je bv. bij de notaris vastlegt wat er gebeurt als manlief de secretaresse toch uiteindelijk leuker vindt.
Jij werkt niet aan je carrière , dus als een vrouw dan alleen komt te staan mag de maatschappij het vaak oplossen. Toeslagen, bijstand enz.
Daar baal ik dus van.
Als je kiest voor het huisvrouwenbestaan zou het goed zijn bij de notaris vast te leggen hoe het financieel gaan mocht het huwelijk klappen.
Zodat jij als vrouw niet aanklopt bij allerlei instanties om te kunnen leven.
vrijdag 9 november 2018 om 12:36
Dat weet ik, dat had ik eerder al eens gelezen.Blondie456 schreef: ↑09-11-2018 12:34Ik ben al alleen en daarom praat ik ook in de verleden tijd. Mijn man is overleden en financieel heb ik geen enkel probleem. we waren goed verzekerd.
Ik bedoelde eigenlijk ook niet jou specifiek, maar vrouwen in het algemeen die kiezen voor werken als huisvrouw.
vrijdag 9 november 2018 om 12:37
Blondie456 schreef: ↑09-11-2018 12:26Wat ik als voordeel zie is dat wij een leven hadden zonder stress en gehaast gedoe. Nooit problemen met oppas want ik was thuis. Als kind ziek was hoefde ik er verder niks voor te regelen want zoals gezegd ik was thuis voor hem. "s avonds en in de weekenden waren wij klaar want er hoefden geen boodschappen of schoonmaak of andere klusjes te worden gedaan. De avonden en weekenden waren voor ons allen echt vrije tijd. Ik moet er wel bij zeggen dat het allemaal kon omdat mijn man goed verdiende.
Waarom denken de vrouwen die bewust kiezen voor een eenverdienersmodel toch altijd dat tweeverdieners een leven vol stress en haast hebben?
vrijdag 9 november 2018 om 12:47
Dat zie ik in mijn omgeving en lees ik ook hier op het forum. Vooral veel geklaag van vrouwen dat alles op hen neer komt. Ook in dit topic. Ik ben echt blij dat ik zo nooit heb hoeven leven.
vrijdag 9 november 2018 om 12:57
O.a. de 'privatisering' die ervoor zorgde dat we voor al die diensten (waarvoor we voorheen belasting betaalden aan de overheid om die diensten uit te voeren (!) zoals post, zorg, wonen, telecom, vervoer, energie e.d.) nu daarnaast óók weer aan die 'particuliere' bedrijven moeten betalen. Zodat we die nu in feite dubbel betalen.
Als land is NL veel rijker geworden, maar qua besteedbaar inkomen zijn individuele huishoudens er al zo’n 40 jaar niet op vooruit gegaan.
Voor al die eerste levensbehoeften bepaalt de overheid de prijs, dus er is gezorgd dat het leven zó duur is geworden dat je nu wel allebei móet werken - en dat alleenstaanden in verhouding steeds slechter af zijn.
Alle zaken die in het verleden met gesloten beurs in de eigen omgeving gebeurden, is nu omgezet in betaalde arbeid.
In verhouding tot het aantal inwoners, heeft Nederland nu een werkgelegenheid waar je U tegen zegt; ondanks het feit dat zeer veel uitvoerende functies niet meer (hoeven te) bestaan. Maar er moet geld in het laatje komen, dus er worden aan de lopende band (ook veel onnodige) banen verzonnen.
Wie nu een probleem heeft gaat voor een luisterend oor niet meer naar de buurvrouw, maar naar een therapeut.
Zelfstandigheid hebben we niet meer; alles wordt geregeld in beleid, procedures, protocollen, adviesraden, etc. Allemaal betaalde arbeid die er vroeger niet was.
Ook niet nodig was, want de mensen leefden (zonder internet e.d.) veel zelfstandiger, handelden veel meer autonoom, en er was veel meer privacy. Veel meer met elkaar, in een echte samen-leving. En met gezond verstand i.p.v. procedures.
Mensen voelden zich -en waren ook- veel vaker verantwoordelijk voor hun eigen handelen; ook dat is niet meer zo, want alles gaat 'van papier' en is dermate versnipperd dat er eventjes 'geschokt' wordt gereageerd als zaken fout gaan, maar (vele onderzoeken, gevolgd door vervolgonderzoeken en/of doofpotten later) er is zelden iemand verantwoordelijk.... en alles is altijd de schuld van een ander of van 'het beleid' of van de omstandigheden.
Veel ‘slachtoffers’. Veel ‘zieligheid’. Want dat loont: al dat betuttelen en zorgen, leidt weer tot veel extra banen en dus overheidsinkomsten.
Het betekent niet per definitie dat we daar nou zoveel redzamer van zijn geworden of zelfstandiger van zijn gaan leven.
Nu is NL een heel rijk land. En kan heel veel mensen van buitenaf uitnodigen. En iedereen kan scheiden want uitkeringen en subsidies maken dat financieel mogelijk. Dus men zegt dat dit winst is.
Het is mooi. Alleen moeten we er alles bij elkaar minstens twee keer zo hard voor werken vergeleken met zo'n 40 jaar geleden.
vrijdag 9 november 2018 om 13:01
Grappig, ik ervaar dat juist precies andersom. Omdat wij allebei werken en zorgen komt juist níet alles op mij neer. Als ik altijd alles qua huishouden en zorg zou moeten doen zou ik dat veel meer ervaren als "ik moet alles regelen". En ik ben dus ook héél blij dat ik niet zo goed te leven. Sterker nog, dan was ik niet aan kinderen begonnen denk ik. Nu zijn we een fijn team, en kunnen altijd schakelen, zonder stress of gehaast.Blondie456 schreef: ↑09-11-2018 12:47Dat zie ik in mijn omgeving en lees ik ook hier op het forum. Vooral veel geklaag van vrouwen dat alles op hen neer komt. Ook in dit topic. Ik ben echt blij dat ik zo nooit heb hoeven leven.
Dat bedoel ik niet als oordeel, ieder zijn keus en wat voor jou werkt hoeft voor mij niet te werken en andersom. Maar ik herken dat beeld van stressen en klagen dus totaal niet.
vrijdag 9 november 2018 om 13:09
Blondie456 schreef: ↑09-11-2018 12:47Dat zie ik in mijn omgeving en lees ik ook hier op het forum. Vooral veel geklaag van vrouwen dat alles op hen neer komt. Ook in dit topic. Ik ben echt blij dat ik zo nooit heb hoeven leven.
Tja, dat ben je natuurlijk zelf bij. Ik had geen kind gewild met een man die alles qua kind op mij liet neerkomen.
Wij hebben inmiddels twee jongvolwassen kinderen en een puber. Die kinderen hebben met elkaar twee studies, twee bijbanen en een fulltime baan met onregelmatige diensten. Man en ik hebben hebben samen twee parttime banen (Samen 52 uur) en een studie. Onze jongens doen aan teamsport. Op dit moment zijn er drie bijbanen met werkkleding die zelf gewassen moet worden en een sportopleiding. De wasmand puilt hier dagelijks uit.
De organisatie van dat alles vraagt per het nieuwe schooljaar vaak even wat planning maar als het loopt dan loopt het. Ieder draagt zijn steentje bij.
vrijdag 9 november 2018 om 13:13
Het ligt er maar net aan hoeveel je allebei werkt en hoe oud de kinderen zijn. Een vriendin van mij en haar man werken allebei 32 uur tijdens kantooruren. Zij heeft een hoge functie en moet daardoor vaak ook nog op haar vrije dag thuiswerken of toch nog naar een vergadering etc.Positivevibes schreef: ↑09-11-2018 13:01Grappig, ik ervaar dat juist precies andersom. Omdat wij allebei werken en zorgen komt juist níet alles op mij neer. Als ik altijd alles qua huishouden en zorg zou moeten doen zou ik dat veel meer ervaren als "ik moet alles regelen". En ik ben dus ook héél blij dat ik niet zo goed te leven. Sterker nog, dan was ik niet aan kinderen begonnen denk ik. Nu zijn we een fijn team, en kunnen altijd schakelen, zonder stress of gehaast.
Dat bedoel ik niet als oordeel, ieder zijn keus en wat voor jou werkt hoeft voor mij niet te werken en andersom. Maar ik herken dat beeld van stressen en klagen dus totaal niet.
Op hun werkdagen zijn ze allebei niet vroeg thuis en is het rennen en vliegen naar BSO, kinderdagverblijf etc. Reistijd is best lang. Kinderen zijn 2 en 4 en hebben dus nog veel zorg nodig. Vriendin en man zijn vaak gestresst en moe.
Mijn man werkt zeker 60 uur per week en ik 32. 2 middagen/avonden, 1x onder schooltijd en de overige uren kan ik thuis flexibel indelen. Man is eigen baas en kan meestal wel thuis zijn als het nodig is. We werken allebei vlakbij huis en de kinderen zijn al wat ouder en kunnen meer zelf.
Bij ons is er geen sprake van stress, ook al hebben wij geen schoonmaakster en vriendin wel en ook al werken wij samen bijna 30 uur per week meer.
Ik heb alles gedaan toen de kinderen er al waren: van thuisblijfmoeder tot 20 uur en zelfs 40 uur per week werken en voor mij is een uur of 20 het meest relaxte. Ook omdat ik dan financieeltoch niet helemaal afhankelijk ben van mijn man, dat geeft rust.
Nu met 32 uur kan ik mezelf prima redden mocht er iets gebeuren.
Maar het thuis zijn was voor een tijdje ook fijn. Daarom is het zo mooi dat veel mensen een keuze hebben in hoe ze het verdelen.
vrijdag 9 november 2018 om 13:50
En dat komt allemaal door het tweeverdienersmodel? Je beschrijft allerlei veranderingen, maar waarom dat allemaal toe te schrijven zou zijn aan tweeverdiener zijn zie ik nergens.Gebruna schreef: ↑09-11-2018 12:57O.a. de 'privatisering' die ervoor zorgde dat we voor al die diensten (waarvoor we voorheen belasting betaalden aan de overheid om die diensten uit te voeren (!) zoals post, zorg, wonen, telecom, vervoer, energie e.d.) nu daarnaast óók weer aan die 'particuliere' bedrijven moeten betalen. Zodat we die nu in feite dubbel betalen.
Als land is NL veel rijker geworden, maar qua besteedbaar inkomen zijn individuele huishoudens er al zo’n 40 jaar niet op vooruit gegaan.
Voor al die eerste levensbehoeften bepaalt de overheid de prijs, dus er is gezorgd dat het leven zó duur is geworden dat je nu wel allebei móet werken - en dat alleenstaanden in verhouding steeds slechter af zijn.
Alle zaken die in het verleden met gesloten beurs in de eigen omgeving gebeurden, is nu omgezet in betaalde arbeid.
In verhouding tot het aantal inwoners, heeft Nederland nu een werkgelegenheid waar je U tegen zegt; ondanks het feit dat zeer veel uitvoerende functies niet meer (hoeven te) bestaan. Maar er moet geld in het laatje komen, dus er worden aan de lopende band (ook veel onnodige) banen verzonnen.
Wie nu een probleem heeft gaat voor een luisterend oor niet meer naar de buurvrouw, maar naar een therapeut.
Zelfstandigheid hebben we niet meer; alles wordt geregeld in beleid, procedures, protocollen, adviesraden, etc. Allemaal betaalde arbeid die er vroeger niet was.
Ook niet nodig was, want de mensen leefden (zonder internet e.d.) veel zelfstandiger, handelden veel meer autonoom, en er was veel meer privacy. Veel meer met elkaar, in een echte samen-leving. En met gezond verstand i.p.v. procedures.
Mensen voelden zich -en waren ook- veel vaker verantwoordelijk voor hun eigen handelen; ook dat is niet meer zo, want alles gaat 'van papier' en is dermate versnipperd dat er eventjes 'geschokt' wordt gereageerd als zaken fout gaan, maar (vele onderzoeken, gevolgd door vervolgonderzoeken en/of doofpotten later) er is zelden iemand verantwoordelijk.... en alles is altijd de schuld van een ander of van 'het beleid' of van de omstandigheden.
Veel ‘slachtoffers’. Veel ‘zieligheid’. Want dat loont: al dat betuttelen en zorgen, leidt weer tot veel extra banen en dus overheidsinkomsten.
Het betekent niet per definitie dat we daar nou zoveel redzamer van zijn geworden of zelfstandiger van zijn gaan leven.
Nu is NL een heel rijk land. En kan heel veel mensen van buitenaf uitnodigen. En iedereen kan scheiden want uitkeringen en subsidies maken dat financieel mogelijk. Dus men zegt dat dit winst is.
Het is mooi. Alleen moeten we er alles bij elkaar minstens twee keer zo hard voor werken vergeleken met zo'n 40 jaar geleden.
vrijdag 9 november 2018 om 13:55
Mij zou het meer stress kosten om altijd maar thuis te zijn met mijn kinderen. Sterker nog, ik zou er doodongelukkig van worden. Mijn man zou het ook niet kunnen, ook hij gaat met erg veel plezier naar zijn werk.
Dus nee, ik zie geen enkel voordeel aan het eenverdienersmodel. Het lijkt me voor niemand leuk, of goed om je wereld zo te vernauwen. Niet voor de kinderen en zeker niet voor een van de volwassenen en ook niet voor de werkende ouder, die dan alle financiële verantwoordelijkheid draagt, wat ook nogal een last is.
Dus nee, ik zie geen enkel voordeel aan het eenverdienersmodel. Het lijkt me voor niemand leuk, of goed om je wereld zo te vernauwen. Niet voor de kinderen en zeker niet voor een van de volwassenen en ook niet voor de werkende ouder, die dan alle financiële verantwoordelijkheid draagt, wat ook nogal een last is.
vrijdag 9 november 2018 om 14:21
Precies dit! Omdat wij beiden werken en beiden zorgen hebben we beiden afwisseling. Geen van ons heeft de last op zijn schouders van in zijn eentje verantwoordelijk zijn voor het brood op de plank. Geen van ons heeft het gevoel af en toe tegen de muren op te vliegen of gek te worden van de kinderen (want die zijn echt niet altijd alleen maar leuk en van een koppige peuter of voortdurend luiers verschonen en liedjes zingen kunnen wij behoorlijk gaar worden). Geen van ons heeft het idee dat hij thuis alles alleen moet doen of dat zijn hoofd omloopt van alles waar hij aan moet denken.Positivevibes schreef: ↑09-11-2018 13:01Grappig, ik ervaar dat juist precies andersom. Omdat wij allebei werken en zorgen komt juist níet alles op mij neer. Als ik altijd alles qua huishouden en zorg zou moeten doen zou ik dat veel meer ervaren als "ik moet alles regelen". En ik ben dus ook héél blij dat ik niet zo goed te leven. Sterker nog, dan was ik niet aan kinderen begonnen denk ik. Nu zijn we een fijn team, en kunnen altijd schakelen, zonder stress of gehaast.
Dat bedoel ik niet als oordeel, ieder zijn keus en wat voor jou werkt hoeft voor mij niet te werken en andersom. Maar ik herken dat beeld van stressen en klagen dus totaal niet.
Dat zorgt inderdaad voor een teamgevoel, herkenning bij elkaar en minder stress. We doen het samen en begrijpen elkaar helemaal in hoe het is om te werken en hoe het is om voor het thuisfront te zorgen. Verder hebben we beiden evenveel tijd en gelegenheid om een band met onze kinderen op te bouwen in plaats van dat de kinderen de een heel veel zien en de ander veel minder.
Wat ik om me heen zie bij sommige eenverdienersgezinnen (wat niet betekent dat het overal per se zo is) is dat man en vrouw in een heel andere wereld leven. Dat de man denkt dat de vrouw lekker heeft kunnen relaxen met de kinderen thuis, terwijl zij doodop is van het gedrein en geruzie van de kinderen. En andersom, dat de vrouw zich niet realiseert hoeveel stress haar man met zich mee kan nemen na een hectische werkdag of naderende deadlines. Ik zie stellen die daardoor een beetje langs elkaar heen gaan leven of die vaak geïrriteerd zijn omdat de ander ze niet lijkt te begrijpen.
Ook heb ik de stress meegemaakt van een gezin waarin de man door een reorganisatie zijn baan kwijt dreigde te raken. Als dat echt was gebeurd dan hadden ze een flink probleem gehad met hun hypotheek en het gat in haar cv van inmiddels 10 jaar, waardoor ze enorm inflexibel waren.
Omgekeerd ken ik ook gevallen waarbij de vrouw ziek werd en niet meer goed voor de kinderen kon zorgen en dit tot grote problemen thuis leidde. Ik ben zelf sinds ik kinderen heb al 3x een half jaar uit de running geweest, waardoor ik niet in mijn eentje voor de kinderen kon zorgen. Als ik thuisblijfmoeder was geweest dan hadden we een immens probleem gehad in die periodes. Nu was het ook niet fijn, maar waren we zodanig flexibel dat het goed op te vangen was.
vrijdag 9 november 2018 om 14:23
Wellicht omdat deze vrouwen zelf uit de tweeverdienersstress komen en daar bewust uitstappen of dat ze het in hun omgeving zien? Als iemand zegt dat ze voor een leven met minder stress en haast kiezen is dat een keuze in hun persoonlijke leven, niet in het leven van andere tweeverdieners.
vrijdag 9 november 2018 om 14:25
Ik heb ook wel gezien dat een leven juist niet vernauwd maar juist verbreed werd toen een stel voor het eenverdienersmodel koos.Ikigai schreef: ↑09-11-2018 13:55Mij zou het meer stress kosten om altijd maar thuis te zijn met mijn kinderen. Sterker nog, ik zou er doodongelukkig van worden. Mijn man zou het ook niet kunnen, ook hij gaat met erg veel plezier naar zijn werk.
Dus nee, ik zie geen enkel voordeel aan het eenverdienersmodel. Het lijkt me voor niemand leuk, of goed om je wereld zo te vernauwen. Niet voor de kinderen en zeker niet voor een van de volwassenen en ook niet voor de werkende ouder, die dan alle financiële verantwoordelijkheid draagt, wat ook nogal een last is.
vrijdag 9 november 2018 om 14:32
Wat ik om me heen zie bij sommige eenverdienersgezinnen (wat niet betekent dat het overal per se zo is) is dat man en vrouw in een heel andere wereld leven. Dat de man denkt dat de vrouw lekker heeft kunnen relaxen met de kinderen thuis, terwijl zij doodop is van het gedrein en geruzie van de kinderen. En andersom, dat de vrouw zich niet realiseert hoeveel stress haar man met zich mee kan nemen na een hectische werkdag of naderende deadlines. Ik zie stellen die daardoor een beetje langs elkaar heen gaan leven of die vaak geïrriteerd zijn omdat de ander ze niet lijkt te begrijpen.
Dit vooral. Ik werk samen met een paar mannen/ vaders die een vrouw thuis hebben zitten en die geven dit ook aan. Dat hun vrouw is veranderd in een zoogdier, dat alleen een beetje thuis zit te breien en met de baby een soort kangeroe geworden is. Er is weinig contact meer, want waar moeten ze samen over praten, ze hebben weinig gemeen. Dat zie je gewoon fout gaan.
Ik probeer het dan wel op te nemen voor die vrouwen, omdat ik zelf allebei de kanten ken, maar dat komt vaak niet over, omdat die mannen nauwelijks tijd alleen doorbrengen met hun kinderen, omdat hun vrouw als een soort moederkloek op het nest zit 24/7.
Ik ben dan zo blij met de verdeling die mijn man en ik hebben.
Dit vooral. Ik werk samen met een paar mannen/ vaders die een vrouw thuis hebben zitten en die geven dit ook aan. Dat hun vrouw is veranderd in een zoogdier, dat alleen een beetje thuis zit te breien en met de baby een soort kangeroe geworden is. Er is weinig contact meer, want waar moeten ze samen over praten, ze hebben weinig gemeen. Dat zie je gewoon fout gaan.
Ik probeer het dan wel op te nemen voor die vrouwen, omdat ik zelf allebei de kanten ken, maar dat komt vaak niet over, omdat die mannen nauwelijks tijd alleen doorbrengen met hun kinderen, omdat hun vrouw als een soort moederkloek op het nest zit 24/7.
Ik ben dan zo blij met de verdeling die mijn man en ik hebben.
vrijdag 9 november 2018 om 14:34
Ik ben een beetje bevooroordeeld, door een gescheiden oma in exact de situatie die je beschrijft, maar je oma had dus best kunnen scheiden.koko67 schreef: ↑09-11-2018 10:27Wat een onzin. Old skool betekent voor mij zoals het was in de tijd van mijn oma.
Mijn oma had niet kunnen scheiden, al had ze gewild.
Ze was financieel namelijk totaal afhankelijk van mijn opa.
Ze had geen baan, maar wel 4 kinderen.
Zou ze willen scheiden, dan waren er geen toeslagen en geen partneralimentatie.
Dus je bleef in je huwelijk, al werd je als vrouw verrot geslagen.
