Actueel
alle pijlers
Niet werkende moeders, zoek toch een baan!
dinsdag 3 juli 2007 om 10:07
Hi daar, het kan zijn dat deze discussie al ergens staat, of iets wat er op lijkt, maar ik kon t niet vinden.
Ik wil graag jullie mening;
Zelf werk ik vanaf mijn 18e dus al zo'n dikke 22 jaar eerst full, bij komst kinderen part-time. Ik ben alleen gestopt tijdends zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof. Ik vind ook dat élke vrouw die dat kan (!) moet werken, gewoon omdat je zelfstandig moet kunnen verder gaan. Je weet niet of je man bv arbeidsongeschikt raakt, of je ooit gaat scheiden enz.
Ik hoor zó veel om me heen van vriendinnen, hád ik maar een baan. Kerel gaat ervan door oid. Dan denk ik, tja, gewoon te lui of zo??.:@ Ik vind het alleen dom en heel beperkt om te denken dat er niets kan gebeuren...
Ben ik nu aanvallend? Tja...
Oké, mijn huishouden is soms een puinhoop, ik heb t niet zo fraai als mijn niet werkende vriendinnnen die dagen bezig zijn met herinrichting van hun schone huis. Ik doe mijn eigen huishouden, man is 1 dag in de week vrij, en in plaats van poetsen ga ik gezellie op mijn vrije dagen met kids iets doen. :D
Ook ik heb giga veel gezeur gehad met het vinden van goede oppas. Ook ik ben soms best heel moe van alles. Ook mijn man was in begin niet zo happig om een dag minder te werken, zou niet kunnen van zijn baas. Mehoela, kan best...En kijk nu, hij vindt het heerlijk!
Maar ondanks dat, ben ik soms overblijfmoeder, elke week één ochtend leesmoeder en werk 3 dagen in de week. Overigens soms ook weekenden, avond-en nachtdiensten. (zorg)
Ik heb t niet over moeders met een ziek kind of met zelf een handicap, maar die moeders die een man hebben en zelf thuis zitten.
Oké, kom maar op! Waarom denk je dat je de hele dag moet poetsen, ik kan het ook tussendoor!!
Ik wil graag jullie mening;
Zelf werk ik vanaf mijn 18e dus al zo'n dikke 22 jaar eerst full, bij komst kinderen part-time. Ik ben alleen gestopt tijdends zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof. Ik vind ook dat élke vrouw die dat kan (!) moet werken, gewoon omdat je zelfstandig moet kunnen verder gaan. Je weet niet of je man bv arbeidsongeschikt raakt, of je ooit gaat scheiden enz.
Ik hoor zó veel om me heen van vriendinnen, hád ik maar een baan. Kerel gaat ervan door oid. Dan denk ik, tja, gewoon te lui of zo??.:@ Ik vind het alleen dom en heel beperkt om te denken dat er niets kan gebeuren...
Ben ik nu aanvallend? Tja...
Oké, mijn huishouden is soms een puinhoop, ik heb t niet zo fraai als mijn niet werkende vriendinnnen die dagen bezig zijn met herinrichting van hun schone huis. Ik doe mijn eigen huishouden, man is 1 dag in de week vrij, en in plaats van poetsen ga ik gezellie op mijn vrije dagen met kids iets doen. :D
Ook ik heb giga veel gezeur gehad met het vinden van goede oppas. Ook ik ben soms best heel moe van alles. Ook mijn man was in begin niet zo happig om een dag minder te werken, zou niet kunnen van zijn baas. Mehoela, kan best...En kijk nu, hij vindt het heerlijk!
Maar ondanks dat, ben ik soms overblijfmoeder, elke week één ochtend leesmoeder en werk 3 dagen in de week. Overigens soms ook weekenden, avond-en nachtdiensten. (zorg)
Ik heb t niet over moeders met een ziek kind of met zelf een handicap, maar die moeders die een man hebben en zelf thuis zitten.
Oké, kom maar op! Waarom denk je dat je de hele dag moet poetsen, ik kan het ook tussendoor!!
dinsdag 3 juli 2007 om 14:24
wat een oordelen over fulltime / parttime werkende vrouwen zeg.
Mijn man werkt enorm graag
en ook graag voor zijn gezin.
en dan zijn er hier een paar dames die dat rot vinden voor mijn man, nou moet je hem eens vragen, echt niet, die vind het heerlijk na het jagen in het warme nest te komen.
oordeel niet zo in je eigen straatje, ga lekker fulltime werken en je kids dumpen, maat laat mij er lekker voor zorgen en mijn man daar van genieten.
En ja, papa besteed heel veel aandacht alsnog aan zijn kinderen.
Heeft het hele jaar met zijn 11 jarige dochter getraint voor de jan jansen toer en b die samen met haar gefietst.
gaat elke weekend wel wat leuks met ze doen en 's-avonds nog genoeg aandacht voor ze.
en nee , hij wil niet minder werken, omdat zijn carrierre dat niet toelaat
en omdat ie het keileuk vind ,zijn werk.
als ie thuis is, verwend word met aandacht en een warm opgeruimd nest.
veroordeel mensen niet zo , die voor dat plaatje kiezen en maak niet vd conclusies dat het zielig is voor de man, ik heb een hele gelukkige man.
En gelukkige kinderen
vind het prima hoor dat jullie fulltime werken, maar ik moet er niet aan denken, met een gezin, die komen hoe dan ook ernstig tekort.
Mijn man werkt enorm graag
en ook graag voor zijn gezin.
en dan zijn er hier een paar dames die dat rot vinden voor mijn man, nou moet je hem eens vragen, echt niet, die vind het heerlijk na het jagen in het warme nest te komen.
oordeel niet zo in je eigen straatje, ga lekker fulltime werken en je kids dumpen, maat laat mij er lekker voor zorgen en mijn man daar van genieten.
En ja, papa besteed heel veel aandacht alsnog aan zijn kinderen.
Heeft het hele jaar met zijn 11 jarige dochter getraint voor de jan jansen toer en b die samen met haar gefietst.
gaat elke weekend wel wat leuks met ze doen en 's-avonds nog genoeg aandacht voor ze.
en nee , hij wil niet minder werken, omdat zijn carrierre dat niet toelaat
en omdat ie het keileuk vind ,zijn werk.
als ie thuis is, verwend word met aandacht en een warm opgeruimd nest.
veroordeel mensen niet zo , die voor dat plaatje kiezen en maak niet vd conclusies dat het zielig is voor de man, ik heb een hele gelukkige man.
En gelukkige kinderen
vind het prima hoor dat jullie fulltime werken, maar ik moet er niet aan denken, met een gezin, die komen hoe dan ook ernstig tekort.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:25
Ik ken een gezin waarbij de moeder stewardess was en de vader piloot. Hij deed lange vluchten en als ik het me goed herinner, betekent dat dat je vier dagen weg bent en drie thuis ofzo. Zijn vrouw vloog kortere vluchten en was dan twee dagen weg en 1 thuis. Het kwam geregeld voor dat ze tegelijk weg waren en ik met mijn 16 jaar daar de orders liep uit te delen, naast school. Ik gun iedereen hun baan, maar het moet wel op elkaar af te stemmen zijn. Andersom bekeken waren die vader en moeder natuurlijk ook heel vaak wel thuis en dan hadden die kinderen daar ook echt wel wat aan. Naar de buitenwereld is het dus maar net hoe je je presenteert. De helft zal vallen over die 16-jarige oppas. De andere helft die het positiever inziet, zal zeggen dat die ouders ook heel vaak samen thuis zijn.
En ik weet zeker dat die moeder ook lekker vaak ging winkelen, want geld was er genoeg en kleding elke keer mooier, nieuwe en duurder. Overigens werd ik ook flink betaald hoor.
En ik weet zeker dat die moeder ook lekker vaak ging winkelen, want geld was er genoeg en kleding elke keer mooier, nieuwe en duurder. Overigens werd ik ook flink betaald hoor.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:26
Ja, maar als je de taken eerlijk verdeeld is dat helemaal niet zoveel zwaarder. Dan heb je niet de volledige zorg voor een kind en een huishouden én een baan, maar deel je de zorg voor het huishouden en een kind naast je werk. Maar omdat vrouwen vaak tóch alles zelf willen doen wordt het dubbel zo zwaar. Het werkt pas als je ook echt dingen aan je man overlaat en het echt samen doet.
Overigens snap ik best dat er een keus gemaakt zoals in jouw situatie om thuis te blijven, maar die keus is in veel gevallen zo vanzelfsprekend dat er niet eens naar andere mogelijkheden wordt gekeken.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:27
Sto, er zit een verschil tussen fulltime werken en werken. En dat een kind ernstig tekort komt, ik denk dat dat gewoon niet klopt.
Dat is het beeld wat wel meer moeders hebben, en juist dat beeld vind ik persoonljk een beetje eng.
Die kinderen zouden juist blij zijn als hun moeder ze een keertje laat.
En niet altijd overal bovenop zit.
Je kunt in een weekend en in de avonduren ook veel aandacht schenken aan je kind. Overdag moet er gewerkt worden, juist om al die leuke dingen te bekostigen die je me tze in het weekend gaat doen.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:29
wat als ze dan geen man vinden? of 1tje die wegloop. Ik ben er wel voor dat je je ten alle tijden moet realiseren dat er altijd wat kan gebeuren en dat je als vrouw je eigen geld moet kunnen verdienen. Maar er zijn er genoeg, en de wetten in dit land werken daar aan mee, die denken "dan is er nog altijd de bijstand". Enig ambitie vind ik wel een leuke eigenschap maar of dat nou die thuisblijfmoeder is die goed patroon kan tekenen en dat als haar passie en ambitie ziet of die moeder die na de geboorte van haar kinderen blijft werken. Tevens is niet alles een keuze van de ouders, soms en dat is vaker dan men denkt speelt het kind hierin ook een rol .Niet ieder kind kan je bij een opvang brengen, sommige worden er gewoon niet vrolijk van en anderen hebben andere redenen waarom het niet gaat. Toch ook niet onbelangrijk.
Een goede zet is om het meer te stimuleren dat vrouwen gaan herintreden als hun kinderen groot zijn. Of ze in ieder geval opfriscursusssen of scholing aan te bieden. Gaan ze hiermee niet het bedrijfsleven in, misschien wel bij vrijwilligersorganisaties. Zo blijven ze wel "onder de mensen"
dinsdag 3 juli 2007 om 14:30
Haha, ik ben dan wel fulltime thuis, maar een panische huisvrouw zal ik nooit worden. Wel is het zo dat ik het wat belangrijker vind dat de boel er een beetje prettig bijligt, omdat ik er nu meer ben. Toen ik fulltime werkte was het meer: "waarom tijd verspillen aan de vuile ramen, ik ga bij donker weg en ik kom bij donker thuis".
Ach het huisvrouwschap zit gewoon niet in me...........
dinsdag 3 juli 2007 om 14:30
Ik denk ook dat je die kinderen te kort doet als je alleen in het weekend iets leuks met ze doet. Ze willen ook wel eens hun verhaal bij je kwijt als ze uit school komen en lekker op de bank met een glaasje limonade bij mama of papa zitten. Dat hoeft geen 5 dagen in de week, maar ik vind wel dat je daar balans in moet zoeken.
Ouders schuiven de hele opvoeding tegenwoordig maar af op de leerkracht. Sommige ouders vergeten soms even dat het "hun" kinderen zijn!
Ouders schuiven de hele opvoeding tegenwoordig maar af op de leerkracht. Sommige ouders vergeten soms even dat het "hun" kinderen zijn!
dinsdag 3 juli 2007 om 14:33
Dat is het klapstoeleffect; iets waar de overheid al tijden mee bezig is. In tijden van arbeidskrapte kan de economie die thuisblijfmoeders hard gebruiken.
Maar het werkt gewoon niet afdoende. Er zit heel veel kennis thuis, de moeders die een studie gedaan hebben en voor de kinderen zorgen.
Als die kennis benut zou worden dan zou het probleem van de arbeidskrapte minder groot zijn.
Maar dan zal een werkgever ook zijn steentje moeten bijdragen en die vrouwen een kans geven. Gelukkig gebeurt dat ook wel, bijvoorbeeld op schiphol in de beveiliging. Die gingen herintredende vrouwen werven, zodat die vrouwen de zorg en hun werk kunnen combineren.
Maar het werkt gewoon niet afdoende. Er zit heel veel kennis thuis, de moeders die een studie gedaan hebben en voor de kinderen zorgen.
Als die kennis benut zou worden dan zou het probleem van de arbeidskrapte minder groot zijn.
Maar dan zal een werkgever ook zijn steentje moeten bijdragen en die vrouwen een kans geven. Gelukkig gebeurt dat ook wel, bijvoorbeeld op schiphol in de beveiliging. Die gingen herintredende vrouwen werven, zodat die vrouwen de zorg en hun werk kunnen combineren.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:34
Sto, wat een klinklare onzin verkondig je hier toch weer. Als een man full-time werkt zorgt hij goed voor zijn gezin, als een vrouw full-time werkt komen de kinderen ernstig tekort. Een man die full-time werkt heeft nog genoeg tijd voor zijn kinderen en een vrouw die full-time werkt ziet haar kinderen veel te weinig. Zie je nou zelf ook niet hoe krom die vergelijking is? Voor mannen is max 1,5 uur per dag met hun kinderen meer dan genoeg, maar voor vrouwen véél te weinig.
Jouw man dumpt zijn kinderen net zo hard als een werkende moeder. Hij zorgt er immers ook niet zelf voor?
Er wordt hier gedaan alsof werkende vrouwen hun kinderen nooit zien, thuiskomen als ze slapen en niets van ze meekrijgen. Terwijl er door dezelfde mensen gezegd wordt dat hun man genóeg tijd met de kinderen heeft ondanks zijn full-time baan.
Ik werk 32 uur, manlief ook. Heb elke dag wel een paar uur met mijn dochter, voor het werk een uurtje en na het werk nog een uur of 2. De weekenden zijn helemaal voor haar. Huishouden doen we als ze in bed ligt.
Waarom wordt er toch gedaan alsof het geluk van Nederlandse kindjes afhangt van het al dan niet krijgen van een kopje thee 's middags?
Jouw man dumpt zijn kinderen net zo hard als een werkende moeder. Hij zorgt er immers ook niet zelf voor?
Er wordt hier gedaan alsof werkende vrouwen hun kinderen nooit zien, thuiskomen als ze slapen en niets van ze meekrijgen. Terwijl er door dezelfde mensen gezegd wordt dat hun man genóeg tijd met de kinderen heeft ondanks zijn full-time baan.
Ik werk 32 uur, manlief ook. Heb elke dag wel een paar uur met mijn dochter, voor het werk een uurtje en na het werk nog een uur of 2. De weekenden zijn helemaal voor haar. Huishouden doen we als ze in bed ligt.
Waarom wordt er toch gedaan alsof het geluk van Nederlandse kindjes afhangt van het al dan niet krijgen van een kopje thee 's middags?
dinsdag 3 juli 2007 om 14:36
Ik vind dat best lastig, want hoe reeel ook: dan accepteer je dus dat vrouwen, omdat zij nu eenmaal wel zwanger kunnen worden en mannen niet, al structureel een achterstand hebben.
Een gewoon zwangerschapsverlof duurt nou ook weer niet zo lang dat het je ervaring heel erg beinvloedt, dus misschien dat het in de praktijk wel mee zou vallen, als het echt alleen daar om gaat, maar toch.
In een ideale situatie zouden, in mijn ogen, mannen en vrouwen trouwens niet moeten verschillen in hoeveel ouderschapsverlof ze opnemen, omdat ik denk dat het beter voor een kind is, te worden opgevoed door twee ouders die elkaar aanvullen dan door selchts 1 ouder.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:37
Je doet weer alsof je, als je werkt, van 7.00 tot 20.00 de deur uit bent. Ik ga om 8.00 weg en ben om 17.00 uiterlijk thuis. Dat geeft mijn dochter meer dan genoeg tijd om te knuffelen, te kletsen (voor zover mogelijk met haar 15 maand) en om te spelen. En omdat we beiden 4 dagen werken is het maar 3 dagen dat ze zolang van huis is, 4 dagen is ze thuis met 1 van haar ouders of met beide ouders.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:37
Nee hoor; je hoeft toch niet altijd zinvol bezig te zijn? Wat dacht je van: op je gemak je nagels lakken, op het vivaforum rondhangen, een boek lezen, de krant lezen, tv kijken, bellen met je zusters, mailen met familie, vrienden en kennissen, koffie drinken (eventueel met de buurvrouw), naar de kapper gaan, enz :D
dinsdag 3 juli 2007 om 14:38
Sommige mensen hebben een ander referentiekader, kunnen minder aan. Dat is nou eenmaal zo en gelukkig is iedereen anders.
Daarbij is niet iedereen gecharmeerd van kinderopvang, inclusief ikzelf. Mijn dochter is een kind dat daar niet thuishoorde. Ik heb het geprobeerd hoor, maar ze verveelde zich en kwam driftig thuis, sliep niet, at niet. Nou dan niet hoor. Ze is een hele pientere dame en spreekt met volle zinnen sinds 1,5 jaar. Zitten ze op een opvang als met tje te doen, een huisje, een autootje, een poesje, een bedje....Dus dan had ik de luxe om ervoor te kiezen dat ze lekker thuis blijft en binnenkort 2 halve dagen naar de peuterschool (waar ze nu al sochtends haar schoenen voor aantrek en zegt "ik ga naar school toe" --- zou ze er aan toe zijn? ;))
dinsdag 3 juli 2007 om 14:38
Hier komt duidelijk naar voren dat sommige moeders denken, dat alleen zij goed voor hun kind kunnen zorgen. Als je aan volwassen mensen vraagt hoe zij dat kopje thee met koekje hebben ervaren, dan krijg je echt niet alleen maar jubelverhalen te horen..
ik vond het zelf helemaal niet prettig, dat mijn moeder alles wilde weten over school. Ik wilde na zo'n dag gewoon mijn eigen dingen doen, de hort op, of naar mijn kamer. Er was geen vrijheid, in die zin.
En er zit een verschil tussen er nooit zijn, of er altijd zijn.
Volgens mij is alles wat te is, nooit erg goed..
En je moet altijd kijken naar wat voor je kind het beste is.
Het ene kind doet het enorm goed op dat kopje thee, een ander kind vindt het vreselijk. Dan zou je je keuze daarop kunnen aanpassen. Maar niet bij voorbaat al een weg inslaan en daar stug in volhouden. Afstemmen op de situatie is het beste.
ik vond het zelf helemaal niet prettig, dat mijn moeder alles wilde weten over school. Ik wilde na zo'n dag gewoon mijn eigen dingen doen, de hort op, of naar mijn kamer. Er was geen vrijheid, in die zin.
En er zit een verschil tussen er nooit zijn, of er altijd zijn.
Volgens mij is alles wat te is, nooit erg goed..
En je moet altijd kijken naar wat voor je kind het beste is.
Het ene kind doet het enorm goed op dat kopje thee, een ander kind vindt het vreselijk. Dan zou je je keuze daarop kunnen aanpassen. Maar niet bij voorbaat al een weg inslaan en daar stug in volhouden. Afstemmen op de situatie is het beste.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:44
Julus het gaat niet letterlijk om het kopje thee, maar wel een stukje aandacht dat een kind nodig heeft. Ik merk zelfs dat de stoere leerlingen in groep 8 behoefte hebben aan ouders die thuis zijn. ik had dit jaar zo'n stoere puber die momenteel helemaal aan het ontsporen is omdat zijn ouders een eigen zaak hebben en veel te weinig tijd voor hem hebben. Hij haalt voortdurend rottigheid uit na schooltijd, en schreeuwt op die manier om aandacht die hij eigenlijk gewoon te kort komt.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:45
Dat is dus weer "iedere situatie en ieder kind is anders"
de 1 vind het prettig de ander heeft het gemist, de volgende baalt ervan.
Daarom vind ik dat ouders meer naar hun kind moeten luisteren, al van kleins af aan. Aanvoelen wat je kind wilt, hoe je kind is, niet ieder kind is rijp voor opvang, rijp voor school, en niet ieder kind zit te wachten op voltijds aandacht. Er is niet altijd een keuze en moet je kind wel naar opvang maar er zijn tegenwoordig genoeg mogelijkheden en je kind dan mar bij de goedkoopste of dichtsbijzijnde te brengen zonder dieper in te gaan op de gedachtengang van zo'n opvang vind ik te makkelijk. Misschien vind een kind het juist leuker bij een oppas thuis, huiselijker. De 1 wel en de ander niet. luisteren, voelen naar een kind van kleins af aan is naar mijn idee erg belangrijk. Anders leer je je kind niet kennen. En zet ze later op een forum dat ze baalde van een kopje thee na school :P .
dinsdag 3 juli 2007 om 14:47
jaja nu gaan we de zelfstandigen nog eens bekritiseren zeker :D
als zelfstandige kan je je eigen tijd indelen. Daarom word je zelfstandig. Ons bedrijf draait om ons kind heen, zij is de kern van alles. Uiteraard zijn we allebei wel eens weg, dan is er een oma die liefdevol het kindje onder haar vleugels neem, maar oma is er niet om het kind op te voeden dus gebeurd dit slechts 1 x per maand ongeveer.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:47
Ik vraag me af of die ouders wél aandacht voor hem zouden hebben als 1 van de 2 full-time thuis is. De tijd die je thuis bent is niet altijd gelijk met de hoeveelheid aandacht die je voor je kind hebt. Er zijn ouders die meer aandacht voor hun kind hebben terwijl ze beiden werken dan ouders waarvan er 1 full-time thuis is. Het is maar net hoe je met je kind omgaat, de hoeveelheid die je werkt zegt daar niet zoveel over.
Mijn dochter is mijn prioriteit, maar dat wil niet zeggen dat ik niet werk. Ik moet ook gewoon geld verdienen en aan mijn toekomst denken, met of zonder kinderen. Voor haar vader geldt hetzelfde. Ze zal nou eenmaal moeten leren dat volwassen zijn betekend dat je bepaalde verplichtingen hebt.
Mijn dochter is mijn prioriteit, maar dat wil niet zeggen dat ik niet werk. Ik moet ook gewoon geld verdienen en aan mijn toekomst denken, met of zonder kinderen. Voor haar vader geldt hetzelfde. Ze zal nou eenmaal moeten leren dat volwassen zijn betekend dat je bepaalde verplichtingen hebt.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:49
Dat snap ik. Maar die aandacht komt dan niet om 15.00 maar om 17.30.
Is dat dan zo erg?
Als ik mijn zoon van school haal dan ben ik altijd vrolijk en enthousiast.
Ik toon interesse in wat hij die dag heeft gedaan. Ik zie dat weleens anders gaan. Dan zie ik weinig enthousiasme en blijdschap bij die moeders.
Ik haal hem misschien niet altijd van school op, of ben er na schooltijd maar ik ben altijd vrolijk en blij. Het gaat erom dat als je er bent, je er ook echt bent.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:53
Ok, dan wil ik nu de volgende stelling poneren: wanneer een man meer verdient dan een vrouw en er komen kindertjes, moet de man dan dagen gaan inleveren zodat vrouw meer kan werken en man meer tijd met kindertjes kan doorbrengen of is het logischer dat de vrouw dan minder gaat werken en meer zorgtaken op zich neemt? Even voor de duidelijkheid: man en ik hebben voor deze constructie gekozen. Man werkt 4,5 dag en ik werk 3 dagen. Zorg voor kindertjes komt voor het grootste gedeelte op mij neer. We hebben hiervoor gekozen omdat de 1e hiervoor genoemde optie voor ons teveel stress opleverde
dinsdag 3 juli 2007 om 14:55
Kreng, beetje secundaire reactie: volgens mij zou alleen het feit dat iemand afwezig geweest is, geen reden moeten zijn om die persoon geen salarisverhoging te geven, omdat je salaris in mijn ogen zou moeten worden bepaald door wat je in je werkt doet, wat je taken zijn en hoe je je ontwikkelt.
In de praktijk betekent dat natuurlijk vaak dat iemand die veel afwezig is geweest, minder in salaris stijgt, maar alleen het aantal uren zou, in mijn ogen, niet bepalend moeten zijn.
In de praktijk betekent dat natuurlijk vaak dat iemand die veel afwezig is geweest, minder in salaris stijgt, maar alleen het aantal uren zou, in mijn ogen, niet bepalend moeten zijn.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:58
Ik denk dat het erom gaat dat je gelukkig bent, dat je kinderen dat voelen en zich ook goed in hun vel voelen. Dat je naar ze luistert en ze aanvoel en niet alles voor ze bepaal. Dat je accepteer als ouder dat je kinderen eigen identiteiten hebben en een volledig nieuw persoon in de wereld is met eigen hersens, gevoelens en je je kinderen zo goed mogelijk begeleid naar een volwaardig volwassen bestaan. Hoe je dat doe? Ik denk dat iedere ouder dat naar eigen inzicht doet. Want uiteindelijk wilt iedere ouder zijn of haar kind gelukkig zien.
Dat er moeders aan school staan, ik zie ook vaak van die moeders bijv. in de winkel, die chagerijnig hun kinderen afblaffen. dat heeft niets met wel of niet werken te maken, dat heeft te maken het gelukkig voelen in hun leven. Deze moeders snappen niet dat alles een keuze is. Goed of slecht.
