Actueel
alle pijlers
Niet werkende moeders, zoek toch een baan!
dinsdag 3 juli 2007 om 10:07
Hi daar, het kan zijn dat deze discussie al ergens staat, of iets wat er op lijkt, maar ik kon t niet vinden.
Ik wil graag jullie mening;
Zelf werk ik vanaf mijn 18e dus al zo'n dikke 22 jaar eerst full, bij komst kinderen part-time. Ik ben alleen gestopt tijdends zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof. Ik vind ook dat élke vrouw die dat kan (!) moet werken, gewoon omdat je zelfstandig moet kunnen verder gaan. Je weet niet of je man bv arbeidsongeschikt raakt, of je ooit gaat scheiden enz.
Ik hoor zó veel om me heen van vriendinnen, hád ik maar een baan. Kerel gaat ervan door oid. Dan denk ik, tja, gewoon te lui of zo??.:@ Ik vind het alleen dom en heel beperkt om te denken dat er niets kan gebeuren...
Ben ik nu aanvallend? Tja...
Oké, mijn huishouden is soms een puinhoop, ik heb t niet zo fraai als mijn niet werkende vriendinnnen die dagen bezig zijn met herinrichting van hun schone huis. Ik doe mijn eigen huishouden, man is 1 dag in de week vrij, en in plaats van poetsen ga ik gezellie op mijn vrije dagen met kids iets doen. :D
Ook ik heb giga veel gezeur gehad met het vinden van goede oppas. Ook ik ben soms best heel moe van alles. Ook mijn man was in begin niet zo happig om een dag minder te werken, zou niet kunnen van zijn baas. Mehoela, kan best...En kijk nu, hij vindt het heerlijk!
Maar ondanks dat, ben ik soms overblijfmoeder, elke week één ochtend leesmoeder en werk 3 dagen in de week. Overigens soms ook weekenden, avond-en nachtdiensten. (zorg)
Ik heb t niet over moeders met een ziek kind of met zelf een handicap, maar die moeders die een man hebben en zelf thuis zitten.
Oké, kom maar op! Waarom denk je dat je de hele dag moet poetsen, ik kan het ook tussendoor!!
Ik wil graag jullie mening;
Zelf werk ik vanaf mijn 18e dus al zo'n dikke 22 jaar eerst full, bij komst kinderen part-time. Ik ben alleen gestopt tijdends zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof. Ik vind ook dat élke vrouw die dat kan (!) moet werken, gewoon omdat je zelfstandig moet kunnen verder gaan. Je weet niet of je man bv arbeidsongeschikt raakt, of je ooit gaat scheiden enz.
Ik hoor zó veel om me heen van vriendinnen, hád ik maar een baan. Kerel gaat ervan door oid. Dan denk ik, tja, gewoon te lui of zo??.:@ Ik vind het alleen dom en heel beperkt om te denken dat er niets kan gebeuren...
Ben ik nu aanvallend? Tja...
Oké, mijn huishouden is soms een puinhoop, ik heb t niet zo fraai als mijn niet werkende vriendinnnen die dagen bezig zijn met herinrichting van hun schone huis. Ik doe mijn eigen huishouden, man is 1 dag in de week vrij, en in plaats van poetsen ga ik gezellie op mijn vrije dagen met kids iets doen. :D
Ook ik heb giga veel gezeur gehad met het vinden van goede oppas. Ook ik ben soms best heel moe van alles. Ook mijn man was in begin niet zo happig om een dag minder te werken, zou niet kunnen van zijn baas. Mehoela, kan best...En kijk nu, hij vindt het heerlijk!
Maar ondanks dat, ben ik soms overblijfmoeder, elke week één ochtend leesmoeder en werk 3 dagen in de week. Overigens soms ook weekenden, avond-en nachtdiensten. (zorg)
Ik heb t niet over moeders met een ziek kind of met zelf een handicap, maar die moeders die een man hebben en zelf thuis zitten.
Oké, kom maar op! Waarom denk je dat je de hele dag moet poetsen, ik kan het ook tussendoor!!
dinsdag 3 juli 2007 om 14:59
Toch weer typisch dat "man gaat minder werken en neemt meer zorgtaken op zich" niet eens een optie is...
Allebei minder werken is volgens mij de betere oplossing, omdat het voor een kind beter is door allebei de ouders, met allebei zo hun sterke punten zodat ze elkaar aanvullen, te worden opgevoed.
Natuurlijk levert dat soms praktische problemen op, maar in een ideale wereld (
) zou het voor mij zo werken.
dinsdag 3 juli 2007 om 15:00
dinsdag 3 juli 2007 om 15:04
Denken jullie ook niet dat het feit dat de man gaat werken en de vrouw thuis blijft een eeuwenoude gewoonte is en misschien ook wel in onze genen zit? De vrouw draagt het kind de eerste 9 maanden, de vrouw baart, geeft borstvoeding e.d. dus heeft het eerste jaar eigenlijk al de grootste zorg voor het kind. Ik kan dan best begrijpen dat het van daaruit vaak automatisch zo is dat de moeder verder voor het kind zorgt en de man gewoon doorgaat met werken.
dinsdag 3 juli 2007 om 15:05
Mijn ouders hebben vroeger altijd beiden gewerkt en er was dus nooit iemand thuis toen ik van school kwam (jaha, met de sleutel om mijn nek :D).
Mijn moeder werkte in de middag-en avonduren en trof dan de voorbereiding voor het avondeten dat ik en/of mijn zusje dan 's avonds klaar maakten als papa thuis kwam. Dus, toen ik een jaartje of 11-12 was stond ik gerust al in de keuken avondeten te koken ;).
Ik heb hiervan overigens niets overgehouden, ik kan alleen maar zeggen dat dit mij en mijn zusje heel erg zelfstandig heeft gemaakt. We hebben al op jonge leeftijd geleerd om voor onszelf te zorgen, het huishouden te regelen.
En dat mijn ouders er niet waren als we uit school kwamen, dat heb ik nooit erg gevonden en ik zou niet anders gewild hebben. In tegendeel, ik zou het juist niet leuk gevonden hebben als mijn moeder elke dag met thee en koekjes op me had zitten te wachten en ik zou moeten vertellen hoe het op school was geweest. Maar dat is misschien wel mijn aard, ik hou daar niet zo van.
Kortom, ik ben blij dat het bij ons op deze manier ging, daar heb ik op latere leeftijd alleen maar profijt van gehad. Ik ben nu namelijk een keukenprinses en weet hoe ik een huishouden moet runnen. Dit in tegenstelling tot mijn vriendinnen van vroeger die als kind alles voorgekauwd kregen en waar mama altijd voor ze klaarstond. Nu, op bijna 40 jarige leeftijd weten ze nog niet eens hoe een wasmachine werkt of hoe je een voedzame maaltijd in elkaar zet ;)
Mijn moeder werkte in de middag-en avonduren en trof dan de voorbereiding voor het avondeten dat ik en/of mijn zusje dan 's avonds klaar maakten als papa thuis kwam. Dus, toen ik een jaartje of 11-12 was stond ik gerust al in de keuken avondeten te koken ;).
Ik heb hiervan overigens niets overgehouden, ik kan alleen maar zeggen dat dit mij en mijn zusje heel erg zelfstandig heeft gemaakt. We hebben al op jonge leeftijd geleerd om voor onszelf te zorgen, het huishouden te regelen.
En dat mijn ouders er niet waren als we uit school kwamen, dat heb ik nooit erg gevonden en ik zou niet anders gewild hebben. In tegendeel, ik zou het juist niet leuk gevonden hebben als mijn moeder elke dag met thee en koekjes op me had zitten te wachten en ik zou moeten vertellen hoe het op school was geweest. Maar dat is misschien wel mijn aard, ik hou daar niet zo van.
Kortom, ik ben blij dat het bij ons op deze manier ging, daar heb ik op latere leeftijd alleen maar profijt van gehad. Ik ben nu namelijk een keukenprinses en weet hoe ik een huishouden moet runnen. Dit in tegenstelling tot mijn vriendinnen van vroeger die als kind alles voorgekauwd kregen en waar mama altijd voor ze klaarstond. Nu, op bijna 40 jarige leeftijd weten ze nog niet eens hoe een wasmachine werkt of hoe je een voedzame maaltijd in elkaar zet ;)
dinsdag 3 juli 2007 om 15:06
dinsdag 3 juli 2007 om 15:14
Maar dit is gewoon niet waar. Dat de vrouw voor de kinderen zorgt is relatief nieuw. 100 jaar geleden werkte iedereen nog, mannen, vrouwen en kinderen zelfs. Alleen de hele rijken werkten niet. En die voedden ook hun kinderen niet zelf op, borstvoeding werd gegeven door een min, arme vrouwen die zorgden voor de kinderen van de rijken. En daarna kwam er een kindermeisje en mochten de kinderen af en toe op bezoek bij de ouders, als ze netjes gewassen en gestreken waren.
Kinderen worden in de meeste culturen opgevoed door de ouderen en de mensen die niet in staat zijn te werken. Niet persé door de moeders. En ik denk niet dat het genetisch bepaald is, puur cultureel.
dinsdag 3 juli 2007 om 15:20
Jemig, even weg en wát een reakties!!! En wat voelen velen zich aangevallen door mij!!;)
Kweetniet waar ik op zal reageren, dus dan maar ff zo;
Mijn moeder was hulp in de huishouding, altijd gewerkt, part-time en we zijn nooit iets tekort gekomen, misschien was zij mijn voorbeeld.
En nee ik ben geen feminist of zo. En ieder mag doen wat ' ie wil.
Het gaat me gewoon om de simpele reden dat ALS je alleen komt te staan je jezelf kan bedruipen en niet je hand op hoeft te houden. Opeens in de bijstand....
Ik zie dat om me heen zoveel; 40+ moeders gescheiden en toch proberen een baan te zoeken omdat het nu opeens wel moet.
Dat ik me (volgens jullie) druk maak komt mn door mijn beste vriendin, wel goede opleiding maar ze vond net als velen dat ze bij haar kinderen moest zijn. Nog voor de bevalling gestopt met werken. Nu is haar kerel bij haar weg, ze voelt zich ellendig dat ze niet een baan heeft en omdat haar ex heel erg moeilijk doet over geld moet(!!) ze opeens de arbeidsmarkt op.
Misschien wil ik jullie wel gewoon waarschuwen.:)
(En zeg niet, dat overkomt me niet, dat zei mijn vriendin ook altijd)
Huishouding; zal me een zorg zijn, het is niet vies hier en ik ben nooit onderbroeken kwijt ofzo. Spic en span hoeft van ons niet.
Moe; is iedereen wel eens, ik ben geen oververmoeide, scheldende moeder. (overigens denk ik dat als je gelukkig en tevreden bent, of je nu werkt of niet, dat belangrijk is voor het wel en wee voor je gezin)
Financieel is het gewoon handiger dat beide partners iets inbrengen en beiden voor de kids zorgen.
Ik ben overigens geen ambitieuze vrouw, heb gewoon leuke baan en hoop nog lang te werken.
Full-time zou ik ook absoluut niet willen, net als jullie vind ik mijn kinderen belangrijker dan mijn werk. ja, je leest het goed!!!
(en als er eentje ziek is probeert een van ons vrij te krijgen of dienst te ruilen)
Mijn kinderen worden nu ong. 1x per week opgehaald door oppasmoeder, dus dat valt best mee.
Ik hoop dat ik wat duidelijker ben voor sommigen die zich aan mij ergerden.
Kweetniet waar ik op zal reageren, dus dan maar ff zo;
Mijn moeder was hulp in de huishouding, altijd gewerkt, part-time en we zijn nooit iets tekort gekomen, misschien was zij mijn voorbeeld.
En nee ik ben geen feminist of zo. En ieder mag doen wat ' ie wil.
Het gaat me gewoon om de simpele reden dat ALS je alleen komt te staan je jezelf kan bedruipen en niet je hand op hoeft te houden. Opeens in de bijstand....
Ik zie dat om me heen zoveel; 40+ moeders gescheiden en toch proberen een baan te zoeken omdat het nu opeens wel moet.
Dat ik me (volgens jullie) druk maak komt mn door mijn beste vriendin, wel goede opleiding maar ze vond net als velen dat ze bij haar kinderen moest zijn. Nog voor de bevalling gestopt met werken. Nu is haar kerel bij haar weg, ze voelt zich ellendig dat ze niet een baan heeft en omdat haar ex heel erg moeilijk doet over geld moet(!!) ze opeens de arbeidsmarkt op.
Misschien wil ik jullie wel gewoon waarschuwen.:)
(En zeg niet, dat overkomt me niet, dat zei mijn vriendin ook altijd)
Huishouding; zal me een zorg zijn, het is niet vies hier en ik ben nooit onderbroeken kwijt ofzo. Spic en span hoeft van ons niet.
Moe; is iedereen wel eens, ik ben geen oververmoeide, scheldende moeder. (overigens denk ik dat als je gelukkig en tevreden bent, of je nu werkt of niet, dat belangrijk is voor het wel en wee voor je gezin)
Financieel is het gewoon handiger dat beide partners iets inbrengen en beiden voor de kids zorgen.
Ik ben overigens geen ambitieuze vrouw, heb gewoon leuke baan en hoop nog lang te werken.
Full-time zou ik ook absoluut niet willen, net als jullie vind ik mijn kinderen belangrijker dan mijn werk. ja, je leest het goed!!!
(en als er eentje ziek is probeert een van ons vrij te krijgen of dienst te ruilen)
Mijn kinderen worden nu ong. 1x per week opgehaald door oppasmoeder, dus dat valt best mee.
Ik hoop dat ik wat duidelijker ben voor sommigen die zich aan mij ergerden.
dinsdag 3 juli 2007 om 15:31
Iedereen moet doen waar hij zelf het gelukkigst mee is, werken of thuis bij de kids.
Je hoort vaak zeggen, nu zijn ze groot nu kan ik weer of weer meer gaan werken.
Daar ben ik het niet mee eens.
Zijn ze klein en zitten ze nog op de basisschool zijn er vaste tijden van naar school gaan en thuis komen, maar op het voortgezet onderwijs gaan ze op de meest vreemde tijden naar school en komen ze op onregelmatige tijden thuis.
Er vallen nogal eens lessen uit enzo.
Juist dan, als ze gaan puberen moet je zorgen dat je er bent voor ze.
Niks is zo ongezellig als in een leeg huis thuis komen.
En juist dan gaan ze hangen op straat en als je geluk hebt bij vrienden thuis waar hun moeder of vader wel thuis is.
Al zien ze je maar een half uurtje, ff wat drinken, ff kletsen en zoef ze zijn weer weg dat dan wel.
Maar ze hebben wel iets om even voor naar huis te komen, hun verhaal ff kwijt te kunnen.
Als er nooit iemand is raak je heel snel de controle kwijt.
Ik zie het zelf gebeuren bij mij thuis, vaak neemt mn dochter vrienden mee van wie de ouders werken en geloof me, soms vinden ze dat tuurlijk best leuk alleen thuis, maar over het algemeen genomen vinden ze het knap saai.
Ik heb me regelmatig moeten verdedigen omdat ik niet buitenshuis werk, en waarom?
Is moeder zijn geen werk, 't is verdorie de meest belangrijke baan die er is.
Maar ik verdedig me niet meer en zeg dat ik in de luxe positie zit dat ik niet hoef te werken. Houden ze meteen hun mond.
Want velen doen het toch voor de extra centjes, en dat is ieder zn goed recht, maar veroordeel thuismoeders niet.
Je hoort vaak zeggen, nu zijn ze groot nu kan ik weer of weer meer gaan werken.
Daar ben ik het niet mee eens.
Zijn ze klein en zitten ze nog op de basisschool zijn er vaste tijden van naar school gaan en thuis komen, maar op het voortgezet onderwijs gaan ze op de meest vreemde tijden naar school en komen ze op onregelmatige tijden thuis.
Er vallen nogal eens lessen uit enzo.
Juist dan, als ze gaan puberen moet je zorgen dat je er bent voor ze.
Niks is zo ongezellig als in een leeg huis thuis komen.
En juist dan gaan ze hangen op straat en als je geluk hebt bij vrienden thuis waar hun moeder of vader wel thuis is.
Al zien ze je maar een half uurtje, ff wat drinken, ff kletsen en zoef ze zijn weer weg dat dan wel.
Maar ze hebben wel iets om even voor naar huis te komen, hun verhaal ff kwijt te kunnen.
Als er nooit iemand is raak je heel snel de controle kwijt.
Ik zie het zelf gebeuren bij mij thuis, vaak neemt mn dochter vrienden mee van wie de ouders werken en geloof me, soms vinden ze dat tuurlijk best leuk alleen thuis, maar over het algemeen genomen vinden ze het knap saai.
Ik heb me regelmatig moeten verdedigen omdat ik niet buitenshuis werk, en waarom?
Is moeder zijn geen werk, 't is verdorie de meest belangrijke baan die er is.
Maar ik verdedig me niet meer en zeg dat ik in de luxe positie zit dat ik niet hoef te werken. Houden ze meteen hun mond.
Want velen doen het toch voor de extra centjes, en dat is ieder zn goed recht, maar veroordeel thuismoeders niet.
dinsdag 3 juli 2007 om 15:37
dinsdag 3 juli 2007 om 15:48
quo
Sto, er zit een verschil tussen fulltime werken en werken. En dat een kind ernstig tekort komt, ik denk dat dat gewoon niet klopt.
Dat is het beeld wat wel meer moeders hebben, en juist dat beeld vind ik persoonljk een beetje eng.tis toch godsgeklaagd dat het moederschap nu al als eng bestempeld word, excuse me, ja ik ben heel erg eng
Die kinderen zouden juist blij zijn als hun moeder ze een keertje laat. wie zegt dat ik mijn kinders niet laat, ik denk dat ik de meest zelfstandige kinderen heb , die verantwoord zelfstandig worden gemaakt , onder toezicht en begeleiding, die van mij gaan met hun 10 en 11 jaar al lekker zelf naar de stad en naar de film met mobiel mee, die voelen zich mega vrij, ik heb de ruimte en tijd om ze dat zelf te leren, gedoseerd opgebouwd
En niet altijd overal bovenop zit.
Je kunt in een weekend en in de avonduren ook veel aandacht schenken aan je kind. dus de werkende vader ook, zoals ik al opperde Overdag moet er gewerkt worden, juist om al die leuke dingen te bekostigen die je me tze in het weekend gaat doen.
o juist ja, dus das de motivatie, nee duidelijk, en ik ben een bofkont die daar dus niet fulltime voor hoeft te werken, maar ik dacht dat het je plicht was dat werken, niet dus het is voor de leuke dingen, nou wij doen ook genoeg leuke dingen en ik voed graag zelf mijn kinderen op, vind het zinloos om er een paar op de wereld te zetten en ze te laten opvoeden door leerkracht en naschoolse opvang, daar word ik geen mams voor.
Sto, er zit een verschil tussen fulltime werken en werken. En dat een kind ernstig tekort komt, ik denk dat dat gewoon niet klopt.
Dat is het beeld wat wel meer moeders hebben, en juist dat beeld vind ik persoonljk een beetje eng.tis toch godsgeklaagd dat het moederschap nu al als eng bestempeld word, excuse me, ja ik ben heel erg eng
Die kinderen zouden juist blij zijn als hun moeder ze een keertje laat. wie zegt dat ik mijn kinders niet laat, ik denk dat ik de meest zelfstandige kinderen heb , die verantwoord zelfstandig worden gemaakt , onder toezicht en begeleiding, die van mij gaan met hun 10 en 11 jaar al lekker zelf naar de stad en naar de film met mobiel mee, die voelen zich mega vrij, ik heb de ruimte en tijd om ze dat zelf te leren, gedoseerd opgebouwd
En niet altijd overal bovenop zit.
Je kunt in een weekend en in de avonduren ook veel aandacht schenken aan je kind. dus de werkende vader ook, zoals ik al opperde Overdag moet er gewerkt worden, juist om al die leuke dingen te bekostigen die je me tze in het weekend gaat doen.
o juist ja, dus das de motivatie, nee duidelijk, en ik ben een bofkont die daar dus niet fulltime voor hoeft te werken, maar ik dacht dat het je plicht was dat werken, niet dus het is voor de leuke dingen, nou wij doen ook genoeg leuke dingen en ik voed graag zelf mijn kinderen op, vind het zinloos om er een paar op de wereld te zetten en ze te laten opvoeden door leerkracht en naschoolse opvang, daar word ik geen mams voor.
dinsdag 3 juli 2007 om 15:54
Ik heb geen kinderen, maar ik ben momenteel niet van plan fulltime te blijven werken als ik kinderen krijg. Een dag of 2,3 zou voor mij meer dan voldoende zijn.
Ik ben het met Sto eens, waarom begin je dan überhaupt aan kinderen, als je zelf nog de hele week werkt? Omdat je het leuk vindt?
(BTW: alleenstaande moeders uitgezonderd natuurlijk, die zullen wel moeten om rond te komen).
Ik ben het met Sto eens, waarom begin je dan überhaupt aan kinderen, als je zelf nog de hele week werkt? Omdat je het leuk vindt?
(BTW: alleenstaande moeders uitgezonderd natuurlijk, die zullen wel moeten om rond te komen).
dinsdag 3 juli 2007 om 15:58
Dat weet ik niet, zal het vanavond es navragen ;)
Ik denk dat het vaak zo is dat de man nog meer verdient, en dat hij daarom meer blijft werken dan de vrouw? Roep ook maar iets hoor.
Ik zeg ook niet dat ik de rollen niet om zou draaien, ikke de hele week en vriendlief 2-3 dagen in de week, maar ik zou mijn kind niet zomaar op de creche of kinderdagverblijf achterlaten.
dinsdag 3 juli 2007 om 16:00
Nee dat is nu juist het hele punt.
Jij vind dat jouw kinderen tekortkomen als jij er niet bent om ze op te vangen als ze uit school komen. Jij bent "mams"geworden om er voor ze te zijn. et is in jouw opinie slecht voor de kinderen als een ouder fulltime werkt, want dan zien de kinderen hun ouders te weinig.
Voor jouw man gelden al deze argumenten niet, want ondanks zijn fulltime job zien de kinderen hem genoeg en doet ie nog allerlei leuke dingen met ze. Waarom gelden de argumenten die voor hem gelden dan niet voor jou en waarom zou jij ondanks een fulltime job niet genoeg aandacht aan je kinderen kunnen geven wanneer jouw man dat klaarblijkelijk wel kan.
dinsdag 3 juli 2007 om 16:01
Volgens mij ontsporen kinderen niet alleen door het feit dat moeders niet na school op ze zit te wachten om hun verhalen te horen. Daar zijn wel meerdere oorzaken voor te bedenken.
Dat je ouders na school hun kinderen niet opvangen, wil nog niet zeggen dat ze zich niet voor hun kinderen interesseren en hun kinderen maar aan hun lot overlaten.
Er blijft nog voldoende tijd over die de ouders in hun kinderen kunnen investeren nadat ze thuiskomen van hun werk.
Het ontsporen heeft m.i. veel meer te maken met je kinderen alles toezeggen, hun de kont nadragen zoals wij dat zeggen ;) en geen verantwoordelijkheidsgevoel bijbrengen.
Als je altijd maar alles goedkeurt en je kinderen alles geeft en in alles meegaat dan heeft zo'n kind het gevoel dat het nergens voor hoeft te vechten, heeft nergens verantwoordelijkheid voor want uiteindelijk knappen paps en mams de zaakjes wel voor hun op.
Er zijn natuurlijk extremen, mensen die echt alleen maar met hun carriere bezig zijn en zich daarnaast niet echt bemoeien met de opvoeding van hun kinderen en hun kids maar wat laten aanmodderen. Ja, dan gaat het wel mis maar een fulltime werkend ouderpaar kan net zo goed voor hun kids zorgen dan iemand die de hele dag thuis is.
Het gaat niet om de kwantiteit maar de kwaliteit aan tijd die je met je kinderen doorbrengt.
Een thuisblijfmoeder kan de hele dag voor de tv hangen en zich niet veel van d'r kind aantrekken, of nog erger, het kind gewoon de hele dag voor de tv dumpen en dan zelf wat anders gaan zitten doen. Daar heeft zo'n kind wat aan ;)
dinsdag 3 juli 2007 om 16:04
Er zal toch geld in het laadje gebracht moeten worden. Je kunt als ouders niet allebei 5 dagen per week met je kind bezig zijn. Dus iemand moet naar ze omkijken.
Maar er zijn natuurlijk meerdere manieren. Allebei partime werken, 1 of dagen naar een dagopvang of oppas. Maar daarnaast vind ik wel dat je de verantwoordelijkheid niet volledig uit handen moet geven, het zijn wel JOUW kinderen.
