Actueel
alle pijlers
Onderwijs-ouders in actie.
zaterdag 18 januari 2020 om 20:19
zondag 19 januari 2020 om 10:40
Werk je in het voortgezet onderwijs?Mevrouw75 schreef: ↑19-01-2020 10:32De groep ouders is natuurlijk nogal breed en zelfs de groep docenten ook.
Ikzelf merk weinig geklaag van ouders, maar ook weinig geklaag van collega’s. Waarschijnlijk hangt het een met het ander samen en ik denk eigenlijk dat er in de schoolorganisatie iets niet helemaal klopt als een van de 2 (3, leerlingen ook natuurlijk) in de klaagmodus zit. Het is als individuele docent of ouder heel moeilijk om aan te ontsnappen.
Toen ik begon vond ik het ontzettend moeilijk om me aan publieke discussies, waar toen vooral docenten van langs kregen, te onttrekken, ‘ik werk me uit de naad, maar krijg stank voor dank en krijg nog te horen ook dat ik een lui varken ben’. Op school zelf heb ik dat nooit ervaren trouwens.
zondag 19 januari 2020 om 10:51
Ik heb ook in het voortgezet onderwijs gewerkt en het contact met ouders was daar heel minimaal. Niet te vergelijken met de situatie op een basisschool waar ouders sowieso al dagelijks op het schoolplein staan. Als een kind leer- of andere problemen heeft dan komt dat er juist in de periode op de basisschool uit. Daarvoor zit je dus ook vaker met ouders en instanties om de tafel. Ook zitten alle kinderen van dezelfde leeftijd, ongeacht hun capaciteiten, in dezelfde klas, terwijl er in het voortgezet onderwijs al een schifting heeft plaatsgevonden. Je hoeft in het voortgezet onderwijs dus op minder niveaus instructie te geven.
zondag 19 januari 2020 om 10:53
Aha een ‘onderwijsbashtopic’ onder het mom van: ‘ik heb een vraag’.
Hier heb je jouw linkje:
https://www.oudersvannu.nl/commercieel/ ... jspetitie/
Hier heb je jouw linkje:
https://www.oudersvannu.nl/commercieel/ ... jspetitie/
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 19 januari 2020 om 10:59
Ik merk het op de school van mijn dochter ook. De relatie ouders-leerkrachten is erg goed daar. Relatie schoolhoofd en leerkrachten + ouders ook. Die relatie hebben ze daarnaast heel expliciet in hun stakingsbrief genoemd.Fizz schreef: ↑19-01-2020 10:51Ik heb ook in het voortgezet onderwijs gewerkt en het contact met ouders was daar heel minimaal. Niet te vergelijken met de situatie op een basisschool waar ouders sowieso al dagelijks op het schoolplein staan. Als een kind leer- of andere problemen heeft dan komt dat er juist in de periode op de basisschool uit. Daarvoor zit je dus ook vaker met ouders en instanties om de tafel. Ook zitten alle kinderen van dezelfde leeftijd, ongeacht hun capaciteiten, in dezelfde klas, terwijl er in het voortgezet onderwijs al een schifting heeft plaatsgevonden. Je hoeft in het voortgezet onderwijs dus op minder niveaus instructie te geven.
Het gaat mij nu even niet om groepsdiversiteit, leerproblemen of hoe vaak je met een ouder om de tafel moet. Wel om de klaagcultuur van zowel ouders als personeel en dat kan in het vo ook behoorlijk zijn.
zondag 19 januari 2020 om 11:11
Je hebt altijd wel een aantal ouders die je het niet naar de zin kunt maken en die zullen klagen, maar dat zie ik niet als een klaagcultuur. Ook als leerkrachten zuchten onder de hoge werkdruk dan zie ik dan niet als een klaagcultuur. Als je een klas met 35 leerlingen hebt, die je ieder op hun eigen niveau moet bedienen en waarvan een aantal ook nog de nodige problemen heeft, dan heb je eigenlijk teveel op je bordje. Als je vervolgens dagelijks onbetaald overwerkt, dan mag je best daarover aan de bel trekken zonder dat je als een lastige klager wordt weggezet.Mevrouw75 schreef: ↑19-01-2020 10:59Ik merk het op de school van mijn dochter ook. De relatie ouders-leerkrachten is erg goed daar. Relatie schoolhoofd en leerkrachten + ouders ook. Die relatie hebben ze daarnaast heel expliciet in hun stakingsbrief genoemd.
Het gaat mij nu even niet om groepsdiversiteit, leerproblemen of hoe vaak je met een ouder om de tafel moet. Wel om de klaagcultuur van zowel ouders als personeel en dat kan in het vo ook behoorlijk zijn.
zondag 19 januari 2020 om 11:14
Mijn reactie was op een post van Pandax.Fizz schreef: ↑19-01-2020 11:11Je hebt altijd wel een aantal ouders die je het niet naar de zin kunt maken en die zullen klagen, maar dat zie ik niet als een klaagcultuur. Ook als leerkrachten zuchten onder de hoge werkdruk dan zie ik dan niet als een klaagcultuur. Als je een klas met 35 leerlingen hebt, die je ieder op hun eigen niveau moet bedienen en waarvan een aantal ook nog de nodige problemen heeft, dan heb je eigenlijk teveel op je bordje. Als je vervolgens dagelijks onbetaald overwerkt, dan mag je best daarover aan de bel trekken zonder dat je als een lastige klager wordt weggezet.
Het houdt dus niet in dat je heus weleens mag zeggen dat je eigenlijk te veel op je bordje hebt.
zondag 19 januari 2020 om 11:40
Over het algemeen hebben mijn leerlingen prima ouders.
Maar de rol van ouders is in de loop der jaren wel veranderd. Ouders zijn veel minder betrokken bij de school en juist veel meer betrokken bij hun eigen kind.
Ouders kunnen overal op het www vinden wat ze allemaal zouden moeten kunnen eisen en met wie ze direct een gesprek aan moeten vragen.
Voor een deel is dat heel mooi en terecht, maar het vraagt wel veel meer van de leerkracht. ( en directie, en IB)
Ik werk nu op een school met kinderenen van hoogopgeleide tweeverdieners.
Ik heb heel weinig ouders die klagen. Maar heeeel veel ouders met “ ja, ik wil natuurlijk niet zo’n zeurende ouder zijn en dat ben ik ook niet, maar zou je (... vul maar iets in: ander tafelgroepje, extra huiswerk, bij topografie zonder nakijken met een goed beoordelen, plaats achter in de klas of juist voorin de klas, meer of juist minder leeshulp ...). Ik snap dat je met de hele klas rekening moet houden maar je snapt natuurlijk ook dat mijn kind wegens (... vul maar iets in: stempel, etiket, slecht geslapen, IQ met een kloof (*), twee schooljaren geleden ruzie gehad met klasgenoot...) een uitzondering is.
En dat zijn heus allemaal prima, lieve, goede, betrokken ouders. Ze hebben alleen echt geen idee hoe egocentrisch ze zijn en wat het voor andere kinderen zou betekenen als ik alles zou doen wat ze graag willen. En ze hebben ook geen idee dat ze geen uitzondering zijn, maar precies in de mal van ‘ouders die om een uitzondering komen vragen’ passen.
Meestal waardeer ik signalen van thuis enorm. Kinderen laten thuis vaak andere dingen zien, ouders hebben vaak een kijk op kinderen die goed aan kan vullen. Hoe meer ik rekening kan houden met alle informatie, hoe beter het onderwijs voor een kind. Maar giftig word ik als een ouder mij gaat vertellen hoe ik moet handelen, wat ik moet doen, welke beslissing ik moet maken enz. Als ouders eisen stellen die onhaalbaar en/of onwenselijk zijn vind ik samenwerken met hun vanaf dat moment erg vervelend.
(*) vraagje aan collega’s: bij mij heeft meer dan de helft van de onderzochte kinderen een kloof en wordt aan ál die ouders verteld dat zo’n kloof echt heeeeeel bijzonder is. Herkennen jullie dat.
Maar de rol van ouders is in de loop der jaren wel veranderd. Ouders zijn veel minder betrokken bij de school en juist veel meer betrokken bij hun eigen kind.
Ouders kunnen overal op het www vinden wat ze allemaal zouden moeten kunnen eisen en met wie ze direct een gesprek aan moeten vragen.
Voor een deel is dat heel mooi en terecht, maar het vraagt wel veel meer van de leerkracht. ( en directie, en IB)
Ik werk nu op een school met kinderenen van hoogopgeleide tweeverdieners.
Ik heb heel weinig ouders die klagen. Maar heeeel veel ouders met “ ja, ik wil natuurlijk niet zo’n zeurende ouder zijn en dat ben ik ook niet, maar zou je (... vul maar iets in: ander tafelgroepje, extra huiswerk, bij topografie zonder nakijken met een goed beoordelen, plaats achter in de klas of juist voorin de klas, meer of juist minder leeshulp ...). Ik snap dat je met de hele klas rekening moet houden maar je snapt natuurlijk ook dat mijn kind wegens (... vul maar iets in: stempel, etiket, slecht geslapen, IQ met een kloof (*), twee schooljaren geleden ruzie gehad met klasgenoot...) een uitzondering is.
En dat zijn heus allemaal prima, lieve, goede, betrokken ouders. Ze hebben alleen echt geen idee hoe egocentrisch ze zijn en wat het voor andere kinderen zou betekenen als ik alles zou doen wat ze graag willen. En ze hebben ook geen idee dat ze geen uitzondering zijn, maar precies in de mal van ‘ouders die om een uitzondering komen vragen’ passen.
Meestal waardeer ik signalen van thuis enorm. Kinderen laten thuis vaak andere dingen zien, ouders hebben vaak een kijk op kinderen die goed aan kan vullen. Hoe meer ik rekening kan houden met alle informatie, hoe beter het onderwijs voor een kind. Maar giftig word ik als een ouder mij gaat vertellen hoe ik moet handelen, wat ik moet doen, welke beslissing ik moet maken enz. Als ouders eisen stellen die onhaalbaar en/of onwenselijk zijn vind ik samenwerken met hun vanaf dat moment erg vervelend.
(*) vraagje aan collega’s: bij mij heeft meer dan de helft van de onderzochte kinderen een kloof en wordt aan ál die ouders verteld dat zo’n kloof echt heeeeeel bijzonder is. Herkennen jullie dat.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 19 januari 2020 om 11:54
Heel erg eens.Pandax schreef: ↑19-01-2020 10:11De manier waarop mensen in en buiten het onderwijs over het gedrag van ouders praten is altijd negatief, maar bevat tegenstrijdige oorzaken en toegeschreven motivaties. Ouders als groep kunnen niet tegelijkertijd té betrokken en té ongeïnteresseerd zijn. Ze kunnen niet tegelijkertijd de scholing van hun kind té belangrijk vinden en tegelijkertijd school enkel zien als goedkope opvang. Ze kunnen niet tegelijkertijd áltijd wat te zeuren hebben en tegelijkertijd té tevreden zijn.
Het enige wat deze overtuigingen gemeen hebben is dat ouders het verkeerd doen. Hoe dan ook. En dat is geen best startpunt voor gesprek, voor actie en voor verandering. De meeste ouders zijn redelijke weldenkende mensen. Als je ze als medestander wil, helpt het om ze gewoon zo te zien.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 19 januari 2020 om 12:11
feow schreef: ↑19-01-2020 11:40Over het algemeen hebben mijn leerlingen prima ouders.
Maar de rol van ouders is in de loop der jaren wel veranderd. Ouders zijn veel minder betrokken bij de school en juist veel meer betrokken bij hun eigen kind.
Ouders kunnen overal op het www vinden wat ze allemaal zouden moeten kunnen eisen en met wie ze direct een gesprek aan moeten vragen.
Voor een deel is dat heel mooi en terecht, maar het vraagt wel veel meer van de leerkracht. ( en directie, en IB)
Ik werk nu op een school met kinderenen van hoogopgeleide tweeverdieners.
Ik heb heel weinig ouders die klagen. Maar heeeel veel ouders met “ ja, ik wil natuurlijk niet zo’n zeurende ouder zijn en dat ben ik ook niet, maar zou je (... vul maar iets in: ander tafelgroepje, extra huiswerk, bij topografie zonder nakijken met een goed beoordelen, plaats achter in de klas of juist voorin de klas, meer of juist minder leeshulp ...). Ik snap dat je met de hele klas rekening moet houden maar je snapt natuurlijk ook dat mijn kind wegens (... vul maar iets in: stempel, etiket, slecht geslapen, IQ met een kloof (*), twee schooljaren geleden ruzie gehad met klasgenoot...) een uitzondering is.
En dat zijn heus allemaal prima, lieve, goede, betrokken ouders. Ze hebben alleen echt geen idee hoe egocentrisch ze zijn en wat het voor andere kinderen zou betekenen als ik alles zou doen wat ze graag willen. En ze hebben ook geen idee dat ze geen uitzondering zijn, maar precies in de mal van ‘ouders die om een uitzondering komen vragen’ passen.
Meestal waardeer ik signalen van thuis enorm. Kinderen laten thuis vaak andere dingen zien, ouders hebben vaak een kijk op kinderen die goed aan kan vullen. Hoe meer ik rekening kan houden met alle informatie, hoe beter het onderwijs voor een kind. Maar giftig word ik als een ouder mij gaat vertellen hoe ik moet handelen, wat ik moet doen, welke beslissing ik moet maken enz. Als ouders eisen stellen die onhaalbaar en/of onwenselijk zijn vind ik samenwerken met hun vanaf dat moment erg vervelend.
(*) vraagje aan collega’s: bij mij heeft meer dan de helft van de onderzochte kinderen een kloof en wordt aan ál die ouders verteld dat zo’n kloof echt heeeeeel bijzonder is. Herkennen jullie dat.
Dit, inderdaad. Hun kind is het belangrijkste, vergetend dat die andere ouders dat ook vinden en dat ik als juf gewoon neutraal daar in moet staan. Dat voor mij alle kinderen gelijk zijn.
Dan kan de logopedist wel adviseren dat twee keer per week een half uur extra begeleiding op school nodig is maar dat verzoek leggen meer ouders bij school neer. Ik heb als lko 14 halve uren beschikbaar in mijn rooster voor individuele hulp of hulp aan groepjes. Onze school telt 65/70 leerlingen. Hoezo zou jouw kind dan 'recht' hebben op twee keer een half uur exclusief.
Mijn rooster wordt door de IB-er gemaakt, maar op zo'n kleine school weet ik wel welke hulpvragen er zijn. Bij afwezigheid van een leerling vul ik mijn rooster zelf op met kinderen van wie ik weet dat de hulpvraag groot is.
zondag 19 januari 2020 om 12:13
De politiek heeft het idee geopperd om de lat voor de Pabo wat lager te leggen. Dat lijkt mij de allerslechtste oplossing voor het lerarentekort. De lat zou juist veel hoger moeten liggen, omdat de taken van een leerkracht zoveel complexer zijn geworden. Het onderwijs zit te wachten op hooggeschoolde, talentvolle leerkrachten en geen kneusjes. Maar ja, dan zal je die heel goede leerkrachten toch echt beter moeten gaan belonen, zodat het talent ook voor een baan in het onderwijs gaat kiezen.
zondag 19 januari 2020 om 12:59
Ah wat jammer dat dit eigenlijk een leerkrachten moeten niet zo zeuren topic is.
Voor ouders ís het ook minder inzichtelijk. Sommige ouders verdiepen zich er wel oprecht in. De juf van mijn zoon was afgelopen week ziek en ik hoorde een moeder klagen dat er wel 2 verschillende invallers waren, onbegrijpelijk dat de school dat doet. Tja, je mag blij zijn dát er een invaller is. Overigens vind ik dat leerkrachten in sommige gevallen de werkdruk ook wel máken. Ik ga echt niet hele avonden voor school zitten werken, ik stel mijn prioriteiten en dat betekent dat andere klussen blijven liggen. Ik vind het nog steeds leuk om elke dag met de kinderen te werken en ze voor te bereiden op het VO straks, hoewel ik inderdaad wel merk dat er in de afgelopen 15 jaar veel taken bij zijn gekomen. Maar ik vind ook dat je met zijn allen maar eens nee moet zeggen. Nee, ik kom niet terug op mijn vrije dag voor een extra ingeplande vergadering. Bij ons op school heerst gelukkig niet zo’n klaagcultuur, we hebben een leuk en gezellig team, dat scheelt.
Voor ouders ís het ook minder inzichtelijk. Sommige ouders verdiepen zich er wel oprecht in. De juf van mijn zoon was afgelopen week ziek en ik hoorde een moeder klagen dat er wel 2 verschillende invallers waren, onbegrijpelijk dat de school dat doet. Tja, je mag blij zijn dát er een invaller is. Overigens vind ik dat leerkrachten in sommige gevallen de werkdruk ook wel máken. Ik ga echt niet hele avonden voor school zitten werken, ik stel mijn prioriteiten en dat betekent dat andere klussen blijven liggen. Ik vind het nog steeds leuk om elke dag met de kinderen te werken en ze voor te bereiden op het VO straks, hoewel ik inderdaad wel merk dat er in de afgelopen 15 jaar veel taken bij zijn gekomen. Maar ik vind ook dat je met zijn allen maar eens nee moet zeggen. Nee, ik kom niet terug op mijn vrije dag voor een extra ingeplande vergadering. Bij ons op school heerst gelukkig niet zo’n klaagcultuur, we hebben een leuk en gezellig team, dat scheelt.
zondag 19 januari 2020 om 13:01
Dat zeg ik ook, dat jij de pech hebt een grote klas met veel kinderen met hulpvraag hebt, maar je kan dat niet extrapoleren naar heel onderwijsgevend Nederland als argument voor de onmenselijke werkdruk. En niet alle kleine klassen zijn alleen maar in uithoeken van het land te vinden. Op de scholengemeenschap in Rotterdam waar ik werk is de gemiddelde klasgrootte 23 leerlingen. Sommige klassen zijn 31 kinderen groot, andere 17. De meeste klassen zitten rond dat gemiddelde van 23.Procne schreef: ↑19-01-2020 08:13Ik verwees hierbij naar mijn eigen ervaring voor de klas en dat was in het VO (had ik erbij moeten zeggen) en zelfs op een gymnasium. Daar had ik echt behoorlijk wat kinderen met etiketjes in de klas, nog los van (door de ouders veronderstelde) hoogbegaafdheid.
Overigens hoor ik van vriendinnen die in het PO werken vergelijkbare verhalen.
Dat over gemiddelde klassengrootte zegt trouwens niets hè? Als er in de een klas in Rotterdam Zuid 31 leerlingen zitten en in een klas in een klein dorpje in de Achterhoek maar 17, maakt dat gemiddeld inderdaad 24 leerlingen. Zeg dan maar lekker tegen die leerkracht uit Rotterdam dat ie niet moet zeuren, omdat er gemiddeld maar 24 kinderen in een klas zitten.
Niemand zegt hier dat alle klassen veel te groot zijn; men zegt wel dat er teveel grote klassen zijn.
En voordat iemand gaat roepen dat haar opa nog in een klas van 40 leerlingen heeft gezeten en de leerkracht daar toen ook niet over zat te zeiken: toen was er nog geen dyslexie etc., toen was je ‘gewoon dom’. Toen werd je geacht als kind je mond te houden en recht te zitten, anders kreeg je een tik met een lineaal en thuis nog een draai om je oren van je ouders.
Het is geweldig dat we nu inzien dat elk kind z’n eigen talenten heeft en dat we graag willen dat een docent het beste uit ieder kind haalt. Maar stel die docent dan ook in staat om dat te doen (door juiste opleiding, minder leerlingen, ondersteuning, etc.) in plaats van alleen meer druk bij een docent neer te leggen.
zondag 19 januari 2020 om 13:01
Eens, maar wat ik we vaak zie is dat men klaagt tegen collega’s over bepaalde zaken terwijl ik denk: overleg dit dan met de directie! Of wanneer je teveel uren maakt, ga in gesprek erover, vraag welke taken je kan laten vallen want je hoeft niet voor niets te werken natuurlijk. Of ga een dag lekker op tijd naar huis om zelf je uren te compenseren. Gaat niemand dood van.Fizz schreef: ↑19-01-2020 11:11Je hebt altijd wel een aantal ouders die je het niet naar de zin kunt maken en die zullen klagen, maar dat zie ik niet als een klaagcultuur. Ook als leerkrachten zuchten onder de hoge werkdruk dan zie ik dan niet als een klaagcultuur. Als je een klas met 35 leerlingen hebt, die je ieder op hun eigen niveau moet bedienen en waarvan een aantal ook nog de nodige problemen heeft, dan heb je eigenlijk teveel op je bordje. Als je vervolgens dagelijks onbetaald overwerkt, dan mag je best daarover aan de bel trekken zonder dat je als een lastige klager wordt weggezet.
zondag 19 januari 2020 om 13:07
Werk je in het voortgezet onderwijs?maylina schreef: ↑19-01-2020 13:01Dat zeg ik ook, dat jij de pech hebt een grote klas met veel kinderen met hulpvraag hebt, maar je kan dat niet extrapoleren naar heel onderwijsgevend Nederland als argument voor de onmenselijke werkdruk. En niet alle kleine klassen zijn alleen maar in uithoeken van het land te vinden. Op de scholengemeenschap in Rotterdam waar ik werk is de gemiddelde klasgrootte 23 leerlingen. Sommige klassen zijn 31 kinderen groot, andere 17. De meeste klassen zitten rond dat gemiddelde van 23.
zondag 19 januari 2020 om 13:14
Drie jaar geleden had ik 36 leerlingen in mijn klas, twee jaar geleden 18
Van die 36 waren er 7 met gediagnostiseerde gedragsproblemen.
Van die 18 waren er 5 met gediagnostiseerde gedragsproblemen.
Die 18 was veel moeilijker, omdat door de kleine klas de verwachtingen erg onrealistisch werden.
Van die 36 waren er 7 met gediagnostiseerde gedragsproblemen.
Van die 18 waren er 5 met gediagnostiseerde gedragsproblemen.
Die 18 was veel moeilijker, omdat door de kleine klas de verwachtingen erg onrealistisch werden.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 19 januari 2020 om 13:22
Vragen staat vrij hè, er zijn ook bedrijven en instellingen die voor de functie van afdelingssecretaresse hbo vragen. Maar noodzakelijk is het niet.
zondag 19 januari 2020 om 13:27
Mijn kinderen hebben op het po in klassen van 36 gezeten, maar ook van 14. En inderdaad, zowel docent als ouders leggen dat automatisch de lat wat hoger omdat je denkt, ach, het zijn er maar 14. Dan gaat die docent ook meer willen, wat weer meer werk met zich meebrengt.feow schreef: ↑19-01-2020 13:14Drie jaar geleden had ik 36 leerlingen in mijn klas, twee jaar geleden 18
Van die 36 waren er 7 met gediagnostiseerde gedragsproblemen.
Van die 18 waren er 5 met gediagnostiseerde gedragsproblemen.
Die 18 was veel moeilijker, omdat door de kleine klas de verwachtingen erg onrealistisch werden.
zondag 19 januari 2020 om 13:36
Staatssecretaris Slob zegt zelf dat het wel wat minder kan met dat administreren. Vaak genoeg denken scholen dat ze van alles moeten maar dat blijkt dan niet zo te zijn. Maar als je jezelf oplegt wel van alles en nog wat bij te gaan houden zal de Inspectie wel controleren of je dat volgens je zelfopgelegde standaard doet.LoesjeLoes schreef: ↑19-01-2020 09:11Jammer dat een topic als deze in een welles niettes moet aflopen.
Maylina, een aantal punten die je schrijft kloppen inderdaad op papier. Maar de realiteit is dat ,door opvoeding o.a., het echt een stuk zwaarder is dan vroeger. Wat Procne schrijft klopt. Ik werk op een school in een achterstandswijk in Rotterdam en heb nu 27 kinderen. Bedenk je in dat deze inderdaad echt niet het label "ADHD" hebben, maar dat gedrag en de daaropvolgende administratie (want voor eventuele maatregelen moet alles vastgelegd worden) veel werk met zich meebrengt.
Het wrange vind ik persoonlijk altijd dat juist het kijken naar die nummers de geen recht doet aan hoe dingen ervaren worden. Geloof me dat het echt niet voor niets wordt aangegeven en dat er ook niet voor niets zoveel burn-outs zijn in het onderwijs.
Ik lees dat je hebt gekeken naar de eisen van de inspectie. Wij hebben in december een bezoek gehad van de inspectie en zijn grondig doorzocht. En ja ook de documenten, data en plannen die wij moeten bijhouden voor de leerlingen. Wanneer dit niet goed gedaan wordt zit je met de gebakken peren(collega school het geval geweest). Dus het is makkelijk zeggen vanuit inspectie en minister dat het minder mag, maar wanneer je minder gaat administreren aan sociaal-emotionele ontwikkeling en resultaten dan zal je ervoor moeten boeten met een onvoldoende score die je liever niet wilt hebben. Dus je gaat het ook doen, want je wilt absoluut geen risico lopen.
Zoals ik wel al eerder schreef bestaat mijn baan echt niet alleen maar uit de deze negatieve punten, maar uit zoveel meer leuke momenten. En verder werk ik zelf volgens het principe dat ik ook veel werk weiger/ laat liggen. Ik probeer mij altijd te bedenken of dit werk echt mijn leerlingen ten goede komt. Alleen onder sommige taken kan ik echt niet uitkomen.
Heel verhaal geworden zo.
https://www.rijksoverheid.nl/actueel/ni ... r-werkdruk
zondag 19 januari 2020 om 13:39
Je wordt niet aangenomen zonder master of je wordt verplicht om alsnog een masteropleiding te volgen. De zwaarte van de functie vereist nu eenmaal een bepaald niveau. Het heeft dus alles met een taakverzwaring te maken, waarbij het salaris dan weer niet is aangepast aan de zwaardere functie.
Kan ik concluderen dat je niet in het primair onderwijs werkzaam bent?
zondag 19 januari 2020 om 13:53
Als die master verplicht wordt gesteld door die eis is dat toch weer een voorbeeld van het zelf zwaarder maken? Het is wettelijk niet verplicht namelijk.Fizz schreef: ↑19-01-2020 13:39Je wordt niet aangenomen zonder master of je wordt verplicht om alsnog een masteropleiding te volgen. De zwaarte van de functie vereist nu eenmaal een bepaald niveau. Het heeft dus alles met een taakverzwaring te maken, waarbij het salaris dan weer niet is aangepast aan de zwaardere functie.
Kan ik concluderen dat je niet in het primair onderwijs werkzaam bent?
zondag 19 januari 2020 om 14:05
Daar kan de werknemer toch niets aan doen? Het is het gevolg van politieke beslissingen, want wie denk je gaan straks al die zij-instromers coachen die blanco voor de klas gaan staan?
De functie van intern begeleider is vooral door de invoering van het passend/inclusief onderwijs zwaarder geworden en er worden dus zwaardere eisen aan een ib'er gesteld. Daar is de politiek toch ook verantwoordelijk voor?
