Actueel
alle pijlers
Overdreven of normaal......
zondag 5 februari 2012 om 17:51
Vind jij het overdreven om mee te leven als een kind verdwenen is en uiteindelijk overleden blijkt? Of is het voor jou ver van mijn bed?
Brand je een kaarsje, wens je de nabestaanden sterkte, moet je huilen? Of doet het je niet zoveel?
Hier kan je je mening geven.
Brand je een kaarsje, wens je de nabestaanden sterkte, moet je huilen? Of doet het je niet zoveel?
Hier kan je je mening geven.
anoniem_106423 wijzigde dit bericht op 05-02-2012 20:01
Reden: Was een beetje 'kort door de bocht'
Reden: Was een beetje 'kort door de bocht'
% gewijzigd
Je gelijk halen is als achteruit lopen om te bewijzen waar je bent geweest.
zondag 5 februari 2012 om 22:00
quote:mariamena schreef op 05 februari 2012 @ 19:32:
Verder met Willem eens, en Calvijn. Het gekke is, dat ik op het vorige topic exact hetzelfde zei, en me daar toch voor harteloos en god wat al niet nog meer werd uitgemaakt, omdat ik destijds wel over de rug van mijn kind naar aandacht bedelde. Pardon??
Oh dat was het enige dat er stond? Echt niet.
Verder met Willem eens, en Calvijn. Het gekke is, dat ik op het vorige topic exact hetzelfde zei, en me daar toch voor harteloos en god wat al niet nog meer werd uitgemaakt, omdat ik destijds wel over de rug van mijn kind naar aandacht bedelde. Pardon??
Oh dat was het enige dat er stond? Echt niet.
zondag 5 februari 2012 om 22:01
quote:Dana schreef op 05 februari 2012 @ 18:41:
[...]
Pink gerust een traantje weg in stilte, maar besef goed dat jouw verdriet jouw verdriet is en projecteer dat niet ongevraagd op nabestaanden die je helemaal niet kent.Dit ben ik met je eens. Natuurlijk mag je verdriet voelen, maar er moet niet aan de haal worden gegaan met het verdriet van de nabestaanden. Zij hebben recht op hun eigen verdriet.
[...]
Pink gerust een traantje weg in stilte, maar besef goed dat jouw verdriet jouw verdriet is en projecteer dat niet ongevraagd op nabestaanden die je helemaal niet kent.Dit ben ik met je eens. Natuurlijk mag je verdriet voelen, maar er moet niet aan de haal worden gegaan met het verdriet van de nabestaanden. Zij hebben recht op hun eigen verdriet.
zondag 5 februari 2012 om 22:01
maandag 6 februari 2012 om 00:43
", 3 uur geleden
quote:
Dana schreef op 05 februari 2012 @ 18:41:
[...]
Pink gerust een traantje weg in stilte, maar besef goed dat jouw verdriet jouw verdriet is en projecteer dat niet ongevraagd op nabestaanden die je helemaal niet kent.
Dit ben ik met je eens. Natuurlijk mag je verdriet voelen, maar er moet niet aan de haal worden gegaan met het verdriet van de nabestaanden. Zij hebben recht op hun eigen verdriet."
Maar iedereen heeft recht op z'n eigen verdriet, elk moment. En wie zegt dat een nabestaande dat niet wilt. Want het meest rotte is dat je er achter komt,na iemand kwijt te Zijn geraakt, dat de wereld gewoon verder gaat.
En natuurlijk projecteer je je eigen verdriet, dat van een ander kan je namenlijk niet voelen.
Het leven is een grote ego trip, dus waarom zou dit anders (moeten) zijn?
quote:
Dana schreef op 05 februari 2012 @ 18:41:
[...]
Pink gerust een traantje weg in stilte, maar besef goed dat jouw verdriet jouw verdriet is en projecteer dat niet ongevraagd op nabestaanden die je helemaal niet kent.
Dit ben ik met je eens. Natuurlijk mag je verdriet voelen, maar er moet niet aan de haal worden gegaan met het verdriet van de nabestaanden. Zij hebben recht op hun eigen verdriet."
Maar iedereen heeft recht op z'n eigen verdriet, elk moment. En wie zegt dat een nabestaande dat niet wilt. Want het meest rotte is dat je er achter komt,na iemand kwijt te Zijn geraakt, dat de wereld gewoon verder gaat.
En natuurlijk projecteer je je eigen verdriet, dat van een ander kan je namenlijk niet voelen.
Het leven is een grote ego trip, dus waarom zou dit anders (moeten) zijn?
maandag 6 februari 2012 om 00:48
--------------------------------------------------------------------------------
Ik heb niet de hele discussie van de laatste pagina's gelezen,maar ik ben zelf ook altijd wel best van mijn stuk als ik hoor/lees wat de mensheid een kind aan kan doen.. Of gewoon dat een kind doodgaat.
Mijn gevoel is dat je van je stuk bent als je dat hoort,een kind dood.. dat hoort niet,dat heeft nog een heel leven voor zich en dat wordt dan zomaar door een ongeluk of erger nog door een onverlaat van het leven beroofd. Je hoort als ouders je kind niet te verliezen.. dat gevoel maakt dat ik van mijn stuk ben als er een kind gestorven is.. En zeker als je zelf kinderen hebt raakt het je nog veel meer. omdat je weet wat een kind met je doet hoeveel je daar van houd. Het is een deel van jou.. je vlees en bloed...
Ik heb niet de hele discussie van de laatste pagina's gelezen,maar ik ben zelf ook altijd wel best van mijn stuk als ik hoor/lees wat de mensheid een kind aan kan doen.. Of gewoon dat een kind doodgaat.
Mijn gevoel is dat je van je stuk bent als je dat hoort,een kind dood.. dat hoort niet,dat heeft nog een heel leven voor zich en dat wordt dan zomaar door een ongeluk of erger nog door een onverlaat van het leven beroofd. Je hoort als ouders je kind niet te verliezen.. dat gevoel maakt dat ik van mijn stuk ben als er een kind gestorven is.. En zeker als je zelf kinderen hebt raakt het je nog veel meer. omdat je weet wat een kind met je doet hoeveel je daar van houd. Het is een deel van jou.. je vlees en bloed...
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
maandag 6 februari 2012 om 00:48
quote:bankje schreef op 05 februari 2012 @ 17:55:
Ik leef mee omdat door de foto het kind een "gezicht" gekregen heeft ,het is geen anonieme vreemde meer.
Dit had ik ook. "Normaal" lees of hoor ik dit soort berichten en gaat het een beetje langs me heen. Maar toen ik op tv de foto zag werd ik een klein beetje misselijk. Zo ook toen ik op tv zag (wederom met foto) dat hij dood was gevonden...
Ik verbeeld me niet dat ik iets voel wat ook maar in de buurt komt van wat zijn nabestaanden voelen, dus ik vind meeleven daarom altijd een gruwelijk woord, want ik leef niet mee - ik voel niet mee.
Wel raakt het me altijd wanneer ik hoor over ontvoering, moord, verkrachting of een gebeurtenis als deze.
Ik leef mee omdat door de foto het kind een "gezicht" gekregen heeft ,het is geen anonieme vreemde meer.
Dit had ik ook. "Normaal" lees of hoor ik dit soort berichten en gaat het een beetje langs me heen. Maar toen ik op tv de foto zag werd ik een klein beetje misselijk. Zo ook toen ik op tv zag (wederom met foto) dat hij dood was gevonden...
Ik verbeeld me niet dat ik iets voel wat ook maar in de buurt komt van wat zijn nabestaanden voelen, dus ik vind meeleven daarom altijd een gruwelijk woord, want ik leef niet mee - ik voel niet mee.
Wel raakt het me altijd wanneer ik hoor over ontvoering, moord, verkrachting of een gebeurtenis als deze.
maandag 6 februari 2012 om 00:56
quote:winterqueen schreef op 05 februari 2012 @ 18:51:
Het verschilt nogal per situatie. Als het iets is wat ik zelf ook heb meegemaakt, dan ben ik wel emotioneel. Bijvoorbeeld als iemand te jong aan kanker overlijdt.
Heb je de laatste theatershow van Marc-Marie Huijbregts gezien? Hij had het daarin o.a. over zijn moeder die overleden is aan kanker...
Gaandeweg 'leerde' hij dat zijn moeder niet te vroeg overleden is (wat hij eerst dacht) maar dat dat haar leven was - dat de kanker deel van haar leven was. Ik leg het niet helemaal goed uit, maar wilde dit toch even posten. Misschien helpt dit idee ook jou.
Het verschilt nogal per situatie. Als het iets is wat ik zelf ook heb meegemaakt, dan ben ik wel emotioneel. Bijvoorbeeld als iemand te jong aan kanker overlijdt.
Heb je de laatste theatershow van Marc-Marie Huijbregts gezien? Hij had het daarin o.a. over zijn moeder die overleden is aan kanker...
Gaandeweg 'leerde' hij dat zijn moeder niet te vroeg overleden is (wat hij eerst dacht) maar dat dat haar leven was - dat de kanker deel van haar leven was. Ik leg het niet helemaal goed uit, maar wilde dit toch even posten. Misschien helpt dit idee ook jou.
maandag 6 februari 2012 om 01:39
quote:LaRouge schreef op 05 februari 2012 @ 17:51:
Vind jij het overdreven om mee te leven als een kind verdwenen is en uiteindelijk overleden blijkt? Of is het voor jou ver van mijn bed?
Brand je een kaarsje, wens je de nabestaanden sterkte, moet je huilen? Of doet het je niet zoveel?
Hier kan je je mening geven.Nee, ik vind dat niet overdereven. Wat een bullshit trouwens! Ik heb wel gejankt toen men vandaag bekend maakte dat Michael was gevonden. Ik heb verdorie medeleven en gevoel in mijn lijf! Ik kan janken om een kind dat op zo'n dergelijke manier aan zijn einde is gekomen. En ik kan het verschrikkelijk verdrietig vinden voor zijn ouders, en grootouders! En nee, ik vind dat niet overdreven, ik vind dat heel normaal!
Vind jij het overdreven om mee te leven als een kind verdwenen is en uiteindelijk overleden blijkt? Of is het voor jou ver van mijn bed?
Brand je een kaarsje, wens je de nabestaanden sterkte, moet je huilen? Of doet het je niet zoveel?
Hier kan je je mening geven.Nee, ik vind dat niet overdereven. Wat een bullshit trouwens! Ik heb wel gejankt toen men vandaag bekend maakte dat Michael was gevonden. Ik heb verdorie medeleven en gevoel in mijn lijf! Ik kan janken om een kind dat op zo'n dergelijke manier aan zijn einde is gekomen. En ik kan het verschrikkelijk verdrietig vinden voor zijn ouders, en grootouders! En nee, ik vind dat niet overdreven, ik vind dat heel normaal!
maandag 6 februari 2012 om 01:42
quote:FullHouse schreef op 05 februari 2012 @ 20:53:
Of de nabestaanden nu wel of niet meelezen, RIP voor de nabestaanden slaat natuurlijk nergens op.Dat werd vaak als grap gepost, ik zag het wel 's op het Fok-forum. Ik houd wel van dat soort humor, al zal ik het zelf nooit posten, maar ik vraag me af of iedereen die dit post het altijd als grap doet of ze simpelweg niet snappen wat ze eigenlijk posten.
Of de nabestaanden nu wel of niet meelezen, RIP voor de nabestaanden slaat natuurlijk nergens op.Dat werd vaak als grap gepost, ik zag het wel 's op het Fok-forum. Ik houd wel van dat soort humor, al zal ik het zelf nooit posten, maar ik vraag me af of iedereen die dit post het altijd als grap doet of ze simpelweg niet snappen wat ze eigenlijk posten.
maandag 6 februari 2012 om 01:44
maandag 6 februari 2012 om 01:53
quote:dimphyne schreef op 06 februari 2012 @ 01:39:
Ik heb wel gejankt toen men vandaag bekend maakte dat Michael was gevonden. Ik heb verdorie medeleven en gevoel in mijn lijf! Ik kan janken om een kind dat op zo'n dergelijke manier aan zijn einde is gekomen. En ik kan het verschrikkelijk verdrietig vinden voor zijn ouders, en grootouders! En nee, ik vind dat niet overdreven, ik vind dat heel normaal!
Wat is normaal? En wat is abnormaal? Jij vindt jouw reactie normaal. Ik vind jouw reactie niet nodig.
Maar, zoals ik al zei: wat is normaal en wat abnormaal? Daar durf ik niet over te oordelen.
Ik vind trouwens wel jouw opmerking dat "jij verdorie gevoel hebt" een beetje bijzonder.
Wil je ermee zeggen dat anderen die niet huilen geen gevoel hebben?
Ik heb wel gejankt toen men vandaag bekend maakte dat Michael was gevonden. Ik heb verdorie medeleven en gevoel in mijn lijf! Ik kan janken om een kind dat op zo'n dergelijke manier aan zijn einde is gekomen. En ik kan het verschrikkelijk verdrietig vinden voor zijn ouders, en grootouders! En nee, ik vind dat niet overdreven, ik vind dat heel normaal!
Wat is normaal? En wat is abnormaal? Jij vindt jouw reactie normaal. Ik vind jouw reactie niet nodig.
Maar, zoals ik al zei: wat is normaal en wat abnormaal? Daar durf ik niet over te oordelen.
Ik vind trouwens wel jouw opmerking dat "jij verdorie gevoel hebt" een beetje bijzonder.
Wil je ermee zeggen dat anderen die niet huilen geen gevoel hebben?
maandag 6 februari 2012 om 02:06
Iedereen weet vast nog wel van die politieman die door een asielzoeker doodgeschoten is met zijn eigen dienstwapen.
Mijn man moest huilen toen hij de beelden van zijn uitvaart keek. Dat vond ik een beetje overdreven, maar dat heb ik niet gezegd natuurlijk. Het raakte hem erg. Ik bedacht me dat ik daarover eigenlijk niets te vinden had (en heb).
Mijn man moest huilen toen hij de beelden van zijn uitvaart keek. Dat vond ik een beetje overdreven, maar dat heb ik niet gezegd natuurlijk. Het raakte hem erg. Ik bedacht me dat ik daarover eigenlijk niets te vinden had (en heb).
maandag 6 februari 2012 om 08:13
quote:saeva schreef op 06 februari 2012 @ 02:06:
Iedereen weet vast nog wel van die politieman die door een asielzoeker doodgeschoten is met zijn eigen dienstwapen.
Mijn man moest huilen toen hij de beelden van zijn uitvaart keek. Dat vond ik een beetje overdreven, maar dat heb ik niet gezegd natuurlijk. Het raakte hem erg. Ik bedacht me dat ik daarover eigenlijk niets te vinden had (en heb).
De beelden van een uitvaart kunnen heel indrukwekkend zijn. Ik heb niet het idee dat er iets overdreven kan zijn aan een echte reactie.
Overdrijven vind ik het pas wanneer iemand het `eruit moet persen´, zoals bij slecht acteerwerk.
Iedereen weet vast nog wel van die politieman die door een asielzoeker doodgeschoten is met zijn eigen dienstwapen.
Mijn man moest huilen toen hij de beelden van zijn uitvaart keek. Dat vond ik een beetje overdreven, maar dat heb ik niet gezegd natuurlijk. Het raakte hem erg. Ik bedacht me dat ik daarover eigenlijk niets te vinden had (en heb).
De beelden van een uitvaart kunnen heel indrukwekkend zijn. Ik heb niet het idee dat er iets overdreven kan zijn aan een echte reactie.
Overdrijven vind ik het pas wanneer iemand het `eruit moet persen´, zoals bij slecht acteerwerk.
maandag 6 februari 2012 om 10:20
quote:saeva schreef op 06 februari 2012 @ 01:53:
[...]
Wat is normaal? En wat is abnormaal? Jij vindt jouw reactie normaal. Ik vind jouw reactie niet nodig.
Maar, zoals ik al zei: wat is normaal en wat abnormaal? Daar durf ik niet over te oordelen.
Ik vind trouwens wel jouw opmerking dat "jij verdorie gevoel hebt" een beetje bijzonder.
Wil je ermee zeggen dat anderen die niet huilen geen gevoel hebben?
Eens, ik vind het ook een beetje raar klinken. Alsof mensen die niet zo erg mee huilen met Michaels zaak geen gevoel in hun donder hebben. En bedankt. Dat heb ik dus wel. Maar ik ken het kind niet. Waarom zou ik me er dan druk om maken?
Als een van de kinderen bij mij op school onder een bus zou komen zou ik wel overstuur zijn, want die ken ik dan persoonlijk.
Maar huilen om iemand die ik niet ken, nee dat ken ik niet.
Ongevoelig? misschien. Maar als ik iedere keer overstuur moet raken als er iemand dood gaat op tv kan ik wel non stop janken.
[...]
Wat is normaal? En wat is abnormaal? Jij vindt jouw reactie normaal. Ik vind jouw reactie niet nodig.
Maar, zoals ik al zei: wat is normaal en wat abnormaal? Daar durf ik niet over te oordelen.
Ik vind trouwens wel jouw opmerking dat "jij verdorie gevoel hebt" een beetje bijzonder.
Wil je ermee zeggen dat anderen die niet huilen geen gevoel hebben?
Eens, ik vind het ook een beetje raar klinken. Alsof mensen die niet zo erg mee huilen met Michaels zaak geen gevoel in hun donder hebben. En bedankt. Dat heb ik dus wel. Maar ik ken het kind niet. Waarom zou ik me er dan druk om maken?
Als een van de kinderen bij mij op school onder een bus zou komen zou ik wel overstuur zijn, want die ken ik dan persoonlijk.
Maar huilen om iemand die ik niet ken, nee dat ken ik niet.
Ongevoelig? misschien. Maar als ik iedere keer overstuur moet raken als er iemand dood gaat op tv kan ik wel non stop janken.
maandag 6 februari 2012 om 10:23
maandag 6 februari 2012 om 10:43
quote:redband schreef op 06 februari 2012 @ 10:23:
Als Oranje heeft gewonnen met voetballen, roept bijna heel Nederland dat Wij hebben gewonnen.
Nee, zij hebben gewonnen, en wij hebben gekeken vanaf de luie stoel.
Een rare vergelijking, ik weet het.Maar het is heel erg overdreven om te roepen dat wij hebben gewonnen met voetbal.Nou ja behalve als Oranje verloren heeft want dan hebben ZE verloren en niet WIJ..
Als Oranje heeft gewonnen met voetballen, roept bijna heel Nederland dat Wij hebben gewonnen.
Nee, zij hebben gewonnen, en wij hebben gekeken vanaf de luie stoel.
Een rare vergelijking, ik weet het.Maar het is heel erg overdreven om te roepen dat wij hebben gewonnen met voetbal.Nou ja behalve als Oranje verloren heeft want dan hebben ZE verloren en niet WIJ..
maandag 6 februari 2012 om 10:56
Ik snap het probleem niet helemaal. Emoties zijn zo subjectief, volgens mij is er geen juiste of standaard reactie op dit soort dingen. Er zijn mensen die het raakt, al kennen ze het jongetje in kwestie niet. Er zijn mensen die het niets doet, juist omdat ze hem niet kennen. Waarom zou het een beter of gepaster zijn dan het ander? Gun een ander toch zijn/haar emoties (of het gebrek daaraan).
Zelf ben ik niet in tranen of iets dergelijks, want ik kende Michael niet persoonlijk. Het zit er ook dik in dat ik het over een week weer vergeten ben. Oppervlakkig maar waar. Maar toch: het raakt me nu wel, simpelweg omdat ik het triest vind dat er een kind dood is, en kinderen horen niet dood te gaan.
Zelf ben ik niet in tranen of iets dergelijks, want ik kende Michael niet persoonlijk. Het zit er ook dik in dat ik het over een week weer vergeten ben. Oppervlakkig maar waar. Maar toch: het raakt me nu wel, simpelweg omdat ik het triest vind dat er een kind dood is, en kinderen horen niet dood te gaan.
maandag 6 februari 2012 om 12:25
quote:rogue_25 schreef op 06 februari 2012 @ 10:20:
[...]
Eens, ik vind het ook een beetje raar klinken. Alsof mensen die niet zo erg mee huilen met Michaels zaak geen gevoel in hun donder hebben. En bedankt. Dat heb ik dus wel. Maar ik ken het kind niet. Waarom zou ik me er dan druk om maken?
Dit vind ik toch wel zo typisch, Niemand vraagt jou toch of je, je er druk over wilt maken?Invoelen, meevoelen, met een persoon, of een gebeurtenis, is wat anders hoor .Druk maak je je, als je een trein mist.
Als een van de kinderen bij mij op school onder een bus zou komen zou ik wel overstuur zijn, want die ken ik dan persoonlijk.
Maar huilen om iemand die ik niet ken, nee dat ken ik niet.
Ongevoelig? misschien. Maar als ik iedere keer overstuur moet raken als er iemand dood gaat op tv kan ik wel non stop janken.
[...]
Eens, ik vind het ook een beetje raar klinken. Alsof mensen die niet zo erg mee huilen met Michaels zaak geen gevoel in hun donder hebben. En bedankt. Dat heb ik dus wel. Maar ik ken het kind niet. Waarom zou ik me er dan druk om maken?
Dit vind ik toch wel zo typisch, Niemand vraagt jou toch of je, je er druk over wilt maken?Invoelen, meevoelen, met een persoon, of een gebeurtenis, is wat anders hoor .Druk maak je je, als je een trein mist.
Als een van de kinderen bij mij op school onder een bus zou komen zou ik wel overstuur zijn, want die ken ik dan persoonlijk.
Maar huilen om iemand die ik niet ken, nee dat ken ik niet.
Ongevoelig? misschien. Maar als ik iedere keer overstuur moet raken als er iemand dood gaat op tv kan ik wel non stop janken.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
maandag 6 februari 2012 om 12:36
quote:Liquorice schreef op 06 februari 2012 @ 10:56:
Ik snap het probleem niet helemaal. Emoties zijn zo subjectief, volgens mij is er geen juiste of standaard reactie op dit soort dingen. Er zijn mensen die het raakt, al kennen ze het jongetje in kwestie niet. Er zijn mensen die het niets doet, juist omdat ze hem niet kennen. Waarom zou het een beter of gepaster zijn dan het ander? Gun een ander toch zijn/haar emoties (of het gebrek daaraan).
Zelf ben ik niet in tranen of iets dergelijks, want ik kende Michael niet persoonlijk. Het zit er ook dik in dat ik het over een week weer vergeten ben. Oppervlakkig maar waar. Maar toch: het raakt me nu wel, simpelweg omdat ik het triest vind dat er een kind dood is, en kinderen horen niet dood te gaan.
Ik kon er de woorden niet goed bij vinden maar dit vind ik er erg goed verwoord.
Gevoelens zijn heel persoonlijk, iedereen hecht er zijn eigen waarde-oordeel aan. Als ik me triest voel dan hangt er een soort 'bluesgevoel' om me heen. Een ander ziet in het woord triest wellicht wat anders.
Net als bij sommige anderen heeft juist door het persoonlijk maken van het bericht over Michael (achtergrond, foto en omdat het een kind is) me meer geraakt.
Ik snap het probleem niet helemaal. Emoties zijn zo subjectief, volgens mij is er geen juiste of standaard reactie op dit soort dingen. Er zijn mensen die het raakt, al kennen ze het jongetje in kwestie niet. Er zijn mensen die het niets doet, juist omdat ze hem niet kennen. Waarom zou het een beter of gepaster zijn dan het ander? Gun een ander toch zijn/haar emoties (of het gebrek daaraan).
Zelf ben ik niet in tranen of iets dergelijks, want ik kende Michael niet persoonlijk. Het zit er ook dik in dat ik het over een week weer vergeten ben. Oppervlakkig maar waar. Maar toch: het raakt me nu wel, simpelweg omdat ik het triest vind dat er een kind dood is, en kinderen horen niet dood te gaan.
Ik kon er de woorden niet goed bij vinden maar dit vind ik er erg goed verwoord.
Gevoelens zijn heel persoonlijk, iedereen hecht er zijn eigen waarde-oordeel aan. Als ik me triest voel dan hangt er een soort 'bluesgevoel' om me heen. Een ander ziet in het woord triest wellicht wat anders.
Net als bij sommige anderen heeft juist door het persoonlijk maken van het bericht over Michael (achtergrond, foto en omdat het een kind is) me meer geraakt.
Je gelijk halen is als achteruit lopen om te bewijzen waar je bent geweest.
maandag 6 februari 2012 om 12:45
maandag 6 februari 2012 om 13:34
"Als Oranje heeft gewonnen met voetballen, roept bijna heel Nederland dat Wij hebben gewonnen.
Nee, zij hebben gewonnen, en wij hebben gekeken vanaf de luie stoel.
Een rare vergelijking, ik weet het.Maar het is heel erg overdreven om te roepen dat wij hebben gewonnen met voetbal."
Ook zoiets vreemds inderdaad. Toen Pim Fortuyn werd vermoord werd er op televisie geroepen dat wij (de Nederlanders) ons moesten schamen voor onze maatschappij. En in een discussie over allochtonen wordt steevast aangestipt dat wij die mensen destijds naar Nederland hebben gehaald.
Nee, zij hebben gewonnen, en wij hebben gekeken vanaf de luie stoel.
Een rare vergelijking, ik weet het.Maar het is heel erg overdreven om te roepen dat wij hebben gewonnen met voetbal."
Ook zoiets vreemds inderdaad. Toen Pim Fortuyn werd vermoord werd er op televisie geroepen dat wij (de Nederlanders) ons moesten schamen voor onze maatschappij. En in een discussie over allochtonen wordt steevast aangestipt dat wij die mensen destijds naar Nederland hebben gehaald.
maandag 6 februari 2012 om 14:54
quote:Artpiraat schreef op 06 februari 2012 @ 08:13:
De beelden van een uitvaart kunnen heel indrukwekkend zijn. Ik heb niet het idee dat er iets overdreven kan zijn aan een echte reactie.
Overdrijven vind ik het pas wanneer iemand het `eruit moet persen´, zoals bij slecht acteerwerk.
Je hebt gelijk, het was niet overdreven. Zijn emotie was echt - hij stelde zich absoluut niet aan.
Ik bedoelde meer dat ik het "onnodig" vond - als in: ik hoefde niet te huilen... Waarna ik me meteen afvroeg wie ik dan wel helemaal was dat ik daar iets van te vinden had.
De beelden van een uitvaart kunnen heel indrukwekkend zijn. Ik heb niet het idee dat er iets overdreven kan zijn aan een echte reactie.
Overdrijven vind ik het pas wanneer iemand het `eruit moet persen´, zoals bij slecht acteerwerk.
Je hebt gelijk, het was niet overdreven. Zijn emotie was echt - hij stelde zich absoluut niet aan.
Ik bedoelde meer dat ik het "onnodig" vond - als in: ik hoefde niet te huilen... Waarna ik me meteen afvroeg wie ik dan wel helemaal was dat ik daar iets van te vinden had.
