Actueel
alle pijlers
Praat erover. Mijn verhaal - Orgaandonatie
maandag 13 oktober 2014 om 17:39
Vandaag zag ik het spotje van de Donorweek weer op tv, een week waarin orgaandonatie centraal staat. Ik ben nabestaande van een donor en deze week is voor mij dan ook wel speciaal. Mijn vader gaf 4 mannen een nieuwe leven. Ik wil dan ook graag mijn verhaal met jullie delen en ik ben benieuwd of jullie al geregistreerd donor zijn!
Mijn vader was een gezonde man van 51 jaar. Hij speelde doedelzak, trombone, en kon tal van andere instrumenten spelen, liep wekelijks met de honden 2 uur door de bossen, hij was op de piek van zijn leven. Niks was te gek en alles pakte hij aan.
Maandag 28 november 20.05, vergeet ik nooit meer.
Mijn moeder belde op. "Schat, schrik niet maar ik denk dat pap een herseninfarct heeft, de ambulance is onderweg". Natuurlijk schrok ik en we ging naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen mochten we de ambulance afdeling op. Waar het ambulancepersoneel echt mega hard hun best deed mijn vader te helpen.
Praten lukte mijn vader nauwelijks maar gelukkig herkende hij ons nog wel. Dit was echter van korte duur want al snel verslechterde zijn toestand. Mijn vader kreeg een scan die er niet veelbelovend uitzag en al liet zien dat er geen redden meer aan was. We waren het erover eens dat als mijn vader geen muziek meer kon spelen of zijn wekelijkse wandeling door de bossen kon maken dat hij doodongelukkig zou zijn want dat waren zijn lust en zijn leven.
Op het moment dat we wisten dat mijn vader zou overlijden werd alles in gang gezet. Mijn vader overleed op 30 november 2011 om 7.03. Er werd gekeken in het donorregister en hij was geregistreerd. Dit werd ook met ons overlegd. Daarna zijn er diverse onderzoeken gedaan om de dood op meerdere manieren vast te stellen. Het uitname team werd gebeld en we kregen een gesprek met de donorcoördinator. Alles ging met heel veel respect en vriendelijkheid en met alle zorg voor ons als nabestaanden.
Alles werd ons stap voor stap uitgelegd. En ik heb deze procedure als erg prettig ervaren. Alle vragen mochten we stellen. We gingen naar huis om alles te laten bezinken.
We werden gebeld dat de operatie geslaagd was en er 4 organen uitgenomen waren. En we gingen richting ziekenhuis. Daar aangekomen stonden 2 donorauto's klaar. dit was heel bijzonder want toen beseften we ons dat er nu elders in het land 4 mensen in spanning waren en wachtend op een nieuw begin van hun leven. En dit gaf ons zoveel troost. We namen afscheid en daarop volgde de normale gang van zaken rondom een overlijden en crematie.
Mijn moeder en ik hebben samen met een tante mijn vader aangekleed voor in de kist en het zag er netjes uit. Enkel een grote plijster was er te zien.
Een paar weken later kregen we een brief met informatie hoe het met de getransplanteerde ging.
Het waren 4 mannen van verschillende leeftijden. Allemaal meerdere jaren op de wachtlijst. Ze hebben de angst niet meer of ze überhaupt nog aan de beurt komen voor een donatie of eerder sterven. 4 gezinnen hebben een Echtgenoot, vader, opa, broer, oom, en/of neef nog bij zich. Een paar maanden na de eerste brief kregen we nog een brief. Het ging goed met de mannen, de organen waren bij allemaal geaccepteerd door het lichaam en ze konden weer dingen die ze al jaren door hun ziekte niet meer konden. Prachtig vond ik dit.
Ons gezin praatte geregeld over de dood. Niet op negatieve manier maar wel zodat we elkaars wensen wisten. Mijn opa heeft zijn huid gedoneerd en dat is naar de slachtoffers van de Volendam brand gegaan. Dat zou hij geweldig hebben gevonden want mijn opa werkte graag met jongeren en vondt ze belangrijk. We waren en zijn allemaal geregistreerd donor. En we weten allemaal van elkaar wat onze wensen zijn (cremeren, begraven en ook betreft donatie)
Omdat we er geregeld over praatte was het moment dat er besloten moest worden er eigenlijk niet. We hoefden geen beslissing te nemen want we wisten al wat mijn vader wilde en het stond geregistreerd. We hoefden alleen te bevestigen dat we het wisten. En dat is fijn want op een moment van rouw kun je soms uit emotie de verkeerde beslissing maken ten opzichte van je dierbare.
Ben jij al geregistreerd donor?
Praat jij er wel eens met je familie over?
Mijn vader was een gezonde man van 51 jaar. Hij speelde doedelzak, trombone, en kon tal van andere instrumenten spelen, liep wekelijks met de honden 2 uur door de bossen, hij was op de piek van zijn leven. Niks was te gek en alles pakte hij aan.
Maandag 28 november 20.05, vergeet ik nooit meer.
Mijn moeder belde op. "Schat, schrik niet maar ik denk dat pap een herseninfarct heeft, de ambulance is onderweg". Natuurlijk schrok ik en we ging naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen mochten we de ambulance afdeling op. Waar het ambulancepersoneel echt mega hard hun best deed mijn vader te helpen.
Praten lukte mijn vader nauwelijks maar gelukkig herkende hij ons nog wel. Dit was echter van korte duur want al snel verslechterde zijn toestand. Mijn vader kreeg een scan die er niet veelbelovend uitzag en al liet zien dat er geen redden meer aan was. We waren het erover eens dat als mijn vader geen muziek meer kon spelen of zijn wekelijkse wandeling door de bossen kon maken dat hij doodongelukkig zou zijn want dat waren zijn lust en zijn leven.
Op het moment dat we wisten dat mijn vader zou overlijden werd alles in gang gezet. Mijn vader overleed op 30 november 2011 om 7.03. Er werd gekeken in het donorregister en hij was geregistreerd. Dit werd ook met ons overlegd. Daarna zijn er diverse onderzoeken gedaan om de dood op meerdere manieren vast te stellen. Het uitname team werd gebeld en we kregen een gesprek met de donorcoördinator. Alles ging met heel veel respect en vriendelijkheid en met alle zorg voor ons als nabestaanden.
Alles werd ons stap voor stap uitgelegd. En ik heb deze procedure als erg prettig ervaren. Alle vragen mochten we stellen. We gingen naar huis om alles te laten bezinken.
We werden gebeld dat de operatie geslaagd was en er 4 organen uitgenomen waren. En we gingen richting ziekenhuis. Daar aangekomen stonden 2 donorauto's klaar. dit was heel bijzonder want toen beseften we ons dat er nu elders in het land 4 mensen in spanning waren en wachtend op een nieuw begin van hun leven. En dit gaf ons zoveel troost. We namen afscheid en daarop volgde de normale gang van zaken rondom een overlijden en crematie.
Mijn moeder en ik hebben samen met een tante mijn vader aangekleed voor in de kist en het zag er netjes uit. Enkel een grote plijster was er te zien.
Een paar weken later kregen we een brief met informatie hoe het met de getransplanteerde ging.
Het waren 4 mannen van verschillende leeftijden. Allemaal meerdere jaren op de wachtlijst. Ze hebben de angst niet meer of ze überhaupt nog aan de beurt komen voor een donatie of eerder sterven. 4 gezinnen hebben een Echtgenoot, vader, opa, broer, oom, en/of neef nog bij zich. Een paar maanden na de eerste brief kregen we nog een brief. Het ging goed met de mannen, de organen waren bij allemaal geaccepteerd door het lichaam en ze konden weer dingen die ze al jaren door hun ziekte niet meer konden. Prachtig vond ik dit.
Ons gezin praatte geregeld over de dood. Niet op negatieve manier maar wel zodat we elkaars wensen wisten. Mijn opa heeft zijn huid gedoneerd en dat is naar de slachtoffers van de Volendam brand gegaan. Dat zou hij geweldig hebben gevonden want mijn opa werkte graag met jongeren en vondt ze belangrijk. We waren en zijn allemaal geregistreerd donor. En we weten allemaal van elkaar wat onze wensen zijn (cremeren, begraven en ook betreft donatie)
Omdat we er geregeld over praatte was het moment dat er besloten moest worden er eigenlijk niet. We hoefden geen beslissing te nemen want we wisten al wat mijn vader wilde en het stond geregistreerd. We hoefden alleen te bevestigen dat we het wisten. En dat is fijn want op een moment van rouw kun je soms uit emotie de verkeerde beslissing maken ten opzichte van je dierbare.
Ben jij al geregistreerd donor?
Praat jij er wel eens met je familie over?
Be yourself, be different
maandag 13 oktober 2014 om 17:53
quote:_isis_ schreef op 13 oktober 2014 @ 17:47:
Als je de moeite had genomen even te zoeken op viva zie je meerder topic s staan over donorschap.
Ieder jaar met de donorweek wordt het opnieuw onder de aandacht gebracht.
Deze keer doe ik mijn verhaal over mijn ervaring als nabestaande van een donor.
Vandaar een nieuw topic
Als je de moeite had genomen even te zoeken op viva zie je meerder topic s staan over donorschap.
Ieder jaar met de donorweek wordt het opnieuw onder de aandacht gebracht.
Deze keer doe ik mijn verhaal over mijn ervaring als nabestaande van een donor.
Vandaar een nieuw topic
Be yourself, be different
maandag 13 oktober 2014 om 17:58
quote:_isis_ schreef op 13 oktober 2014 @ 17:47:
Als je de moeite had genomen even te zoeken op viva zie je meerder topic s staan over donorschap.
Jeetje, dit vind ik wel een heel botte manier van melden na dit verhaal.
Ik vind het mooi dat TO zo haar verhaal heeft kunnen doen.
Ik ben ook donor, als ik overlijd mogen ze alles meenemen, ik heb er zelf toch niets meer aan
Als je de moeite had genomen even te zoeken op viva zie je meerder topic s staan over donorschap.
Jeetje, dit vind ik wel een heel botte manier van melden na dit verhaal.
Ik vind het mooi dat TO zo haar verhaal heeft kunnen doen.
Ik ben ook donor, als ik overlijd mogen ze alles meenemen, ik heb er zelf toch niets meer aan
maandag 13 oktober 2014 om 18:01
quote:Yavanna schreef op maandag 13 oktober 2014 17:58 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="_isis_ in "Praat erover. Mijn verhaal - Orgaandonatie"" class="messagelink">_isis_ schreef op 13 oktober 2014 @ 17:47</a>:</b>
Als je de moeite had genomen even te zoeken op viva zie je meerder topic s staan over donorschap.</div></blockquote>
Jeetje, dit vind ik wel een heel botte manier van melden na dit verhaal.
Ik vind het mooi dat TO zo haar verhaal heeft kunnen doen.
Ik ben ook donor, als ik overlijd mogen ze alles meenemen, ik heb er zelf toch niets meer aan Achja, sommige mensen he? Ik vind het ook fijn dat ze het deelt. Brengt het toch weer even onder de aandacht.
Als je de moeite had genomen even te zoeken op viva zie je meerder topic s staan over donorschap.</div></blockquote>
Jeetje, dit vind ik wel een heel botte manier van melden na dit verhaal.
Ik vind het mooi dat TO zo haar verhaal heeft kunnen doen.
Ik ben ook donor, als ik overlijd mogen ze alles meenemen, ik heb er zelf toch niets meer aan Achja, sommige mensen he? Ik vind het ook fijn dat ze het deelt. Brengt het toch weer even onder de aandacht.
maandag 13 oktober 2014 om 18:07
quote:beelicious schreef op 13 oktober 2014 @ 18:00:
Fijn te horen Dreyal!
Ik vind persoonlijk donorschap eng. Ik ben daarom geen donor, maar wil ook niet ontvangen.
Bloeddonor ben ik wel geweest en sta wel open voor ontvangst.
Hoi Beelicious,
Goed dat je bloeddonor bent!
Ik kan helaas geen bloeddonor zijn omdat ik onstabiel bloed heb maar vind het knap dat mensen dat wel doen.
Mag ik ook vragen wat je eng vind aan het donorschap?
Fijn te horen Dreyal!
Ik vind persoonlijk donorschap eng. Ik ben daarom geen donor, maar wil ook niet ontvangen.
Bloeddonor ben ik wel geweest en sta wel open voor ontvangst.
Hoi Beelicious,
Goed dat je bloeddonor bent!
Ik kan helaas geen bloeddonor zijn omdat ik onstabiel bloed heb maar vind het knap dat mensen dat wel doen.
Mag ik ook vragen wat je eng vind aan het donorschap?
Be yourself, be different
maandag 13 oktober 2014 om 18:10
quote:Yavanna schreef op 13 oktober 2014 @ 17:58:
[...]
Jeetje, dit vind ik wel een heel botte manier van melden na dit verhaal.
Ik vind het mooi dat TO zo haar verhaal heeft kunnen doen.
Ik ben ook donor, als ik overlijd mogen ze alles meenemen, ik heb er zelf toch niets meer aan
Dank je wel
En aan iedereen
Praten jullie er ook over met jullie familie? Weten jullie naasten van jullie keuze ongeacht JA of NEE maar weten ze wel dat je het wel of niet wilt?
[...]
Jeetje, dit vind ik wel een heel botte manier van melden na dit verhaal.
Ik vind het mooi dat TO zo haar verhaal heeft kunnen doen.
Ik ben ook donor, als ik overlijd mogen ze alles meenemen, ik heb er zelf toch niets meer aan
Dank je wel
En aan iedereen
Praten jullie er ook over met jullie familie? Weten jullie naasten van jullie keuze ongeacht JA of NEE maar weten ze wel dat je het wel of niet wilt?
Be yourself, be different
maandag 13 oktober 2014 om 18:13
Ik ben ook al sinds mijn pubertijd donor, en ik hoop dat ik na mijn dood, net als de vader van TO, nog heel veel mensen blij kan maken met mijn organen en huid. Ik heb er zelf toch niks meer aan.
Partner en familie weten er van af en staan achter mijn keuze.
Mooi verhaal TO, en prima om er nu weer de aandacht op te vestigen.
Partner en familie weten er van af en staan achter mijn keuze.
Mooi verhaal TO, en prima om er nu weer de aandacht op te vestigen.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 13 oktober 2014 om 18:15
Mijn moeder is totaal onverwacht overleden op 56 jarige leeftijd aan de gevolgen van trombose. Onverklaarbare trombose, dus uit het niets een bloedprop. Er is ruim 45 minuten gereanimeerd, ze wisten toen nog niet dat ze niet te redden was. Doordat ze 45 min. gereanimeerd is waren haar organen niet meer geschikt voor donatie. Haar hoornvlies wel en huid.
Ik ben zelf ook donor en mijn man ook.
Ik ben zelf ook donor en mijn man ook.
maandag 13 oktober 2014 om 18:20
Ik ben ook zodra het mocht donor geworden, ik heb geloof ik alles aangekruist, behalve het hoornvlies. Omdat ik dat iets heel engs vind, stom he?
Ik vind stiekem dat je gewoon donor zou moeten zijn, tenzij je aangeeft anders te willen. En ergens vind ik ook dat mensen die zelf geen donor zijn ook niet zouden mogen ontvangen.
Zwart/wit, ik weet het, maar goed, zo voel ik dat nu eenmaal.
Ik praat erover met mijn familie maar zij willen geen donor zijn, erg jammer. Ze weten wel dat ik het wel ben en zullen mijn wensen respecteren.
Ik vind stiekem dat je gewoon donor zou moeten zijn, tenzij je aangeeft anders te willen. En ergens vind ik ook dat mensen die zelf geen donor zijn ook niet zouden mogen ontvangen.
Zwart/wit, ik weet het, maar goed, zo voel ik dat nu eenmaal.
Ik praat erover met mijn familie maar zij willen geen donor zijn, erg jammer. Ze weten wel dat ik het wel ben en zullen mijn wensen respecteren.
maandag 13 oktober 2014 om 18:22
Voor mij is donor zijn de normaalste zaak van de wereld en zoals ik al eerder hier gezegd heb ben ik voor het systeem dat iedereen automatisch donor is tenzij men aangeeft dat niet te willen.
Ik vind heel die donorweek zo langzamerhand geldverspilling. Het werkt blijkbaar niet optimaal omdat er ieder jaar zo'n week is. Waarom zouden mensen die het vorig jaar niks vonden het nu ineens wel doen? Ja, misschien hebben ze nu van dichtbij gezien dat het een mooi iets is maar waarom dan juist deze week?
Ik vind heel die donorweek zo langzamerhand geldverspilling. Het werkt blijkbaar niet optimaal omdat er ieder jaar zo'n week is. Waarom zouden mensen die het vorig jaar niks vonden het nu ineens wel doen? Ja, misschien hebben ze nu van dichtbij gezien dat het een mooi iets is maar waarom dan juist deze week?
maandag 13 oktober 2014 om 18:23
Ik ben ook al sinds mijn puberteit donor, heb ook nog ergens dat papiertje liggen
Ik vind het prima als ze alles van me, dat te gebruiken is, gebruiken. Ik heb er dan toch niets meer aan...
Ik vind het prima als ze alles van me, dat te gebruiken is, gebruiken. Ik heb er dan toch niets meer aan...
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
maandag 13 oktober 2014 om 18:30
Dank je voor je mooie verhaal. Ik ben al vanaf mijn 18 donor, bloeddonor en stamceldonor. Inmiddels 30 jaar verder weet ik dat ik al veel goed heb gedaan bij leven. Ik hoop na de dood ook nog iets weg te kunnen geven. Bij leven een nier afstaan aan een familielid is momenteel een optie. Ik ben zo blij dat dit allemaal kan en geef graag. Wij hebben er thuis over gepraat natuurlijk, mijn man wil het niet en onze zoon zegt ook geen donor te willen zijn. Prima. Ieder zijn keus.
maandag 13 oktober 2014 om 18:31
Ik ben sinds mijn 12e donor. Wilde dat heel graag en nu nog steeds. Ik vind het zo'n zonde dat gezonde organen/huid/hoornvliezen zomaar worden verbrand of begraven, terwijl er door het tekort aan donors zoveel mensen overlijden. Je hebt er geen ruk meer aan als je dood bent, waarom zou je het willen behouden?
Ikzelf zou het liefst zien dat iedereen geregistreerd staat als donor en dat je dan kan aangeven als je het niet wilt. Zo doen ze het in België ook en dat schijnt veel beter te werken. Waarom ze dat hier nog niet hebben ingevoerd is me een raadsel!
In mijn familie denkt iedereen er hetzelfde over en dat weten we ook van elkaar.
Ikzelf zou het liefst zien dat iedereen geregistreerd staat als donor en dat je dan kan aangeven als je het niet wilt. Zo doen ze het in België ook en dat schijnt veel beter te werken. Waarom ze dat hier nog niet hebben ingevoerd is me een raadsel!
In mijn familie denkt iedereen er hetzelfde over en dat weten we ook van elkaar.
