Actueel
alle pijlers
Praat erover. Mijn verhaal - Orgaandonatie
maandag 13 oktober 2014 om 17:39
Vandaag zag ik het spotje van de Donorweek weer op tv, een week waarin orgaandonatie centraal staat. Ik ben nabestaande van een donor en deze week is voor mij dan ook wel speciaal. Mijn vader gaf 4 mannen een nieuwe leven. Ik wil dan ook graag mijn verhaal met jullie delen en ik ben benieuwd of jullie al geregistreerd donor zijn!
Mijn vader was een gezonde man van 51 jaar. Hij speelde doedelzak, trombone, en kon tal van andere instrumenten spelen, liep wekelijks met de honden 2 uur door de bossen, hij was op de piek van zijn leven. Niks was te gek en alles pakte hij aan.
Maandag 28 november 20.05, vergeet ik nooit meer.
Mijn moeder belde op. "Schat, schrik niet maar ik denk dat pap een herseninfarct heeft, de ambulance is onderweg". Natuurlijk schrok ik en we ging naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen mochten we de ambulance afdeling op. Waar het ambulancepersoneel echt mega hard hun best deed mijn vader te helpen.
Praten lukte mijn vader nauwelijks maar gelukkig herkende hij ons nog wel. Dit was echter van korte duur want al snel verslechterde zijn toestand. Mijn vader kreeg een scan die er niet veelbelovend uitzag en al liet zien dat er geen redden meer aan was. We waren het erover eens dat als mijn vader geen muziek meer kon spelen of zijn wekelijkse wandeling door de bossen kon maken dat hij doodongelukkig zou zijn want dat waren zijn lust en zijn leven.
Op het moment dat we wisten dat mijn vader zou overlijden werd alles in gang gezet. Mijn vader overleed op 30 november 2011 om 7.03. Er werd gekeken in het donorregister en hij was geregistreerd. Dit werd ook met ons overlegd. Daarna zijn er diverse onderzoeken gedaan om de dood op meerdere manieren vast te stellen. Het uitname team werd gebeld en we kregen een gesprek met de donorcoördinator. Alles ging met heel veel respect en vriendelijkheid en met alle zorg voor ons als nabestaanden.
Alles werd ons stap voor stap uitgelegd. En ik heb deze procedure als erg prettig ervaren. Alle vragen mochten we stellen. We gingen naar huis om alles te laten bezinken.
We werden gebeld dat de operatie geslaagd was en er 4 organen uitgenomen waren. En we gingen richting ziekenhuis. Daar aangekomen stonden 2 donorauto's klaar. dit was heel bijzonder want toen beseften we ons dat er nu elders in het land 4 mensen in spanning waren en wachtend op een nieuw begin van hun leven. En dit gaf ons zoveel troost. We namen afscheid en daarop volgde de normale gang van zaken rondom een overlijden en crematie.
Mijn moeder en ik hebben samen met een tante mijn vader aangekleed voor in de kist en het zag er netjes uit. Enkel een grote plijster was er te zien.
Een paar weken later kregen we een brief met informatie hoe het met de getransplanteerde ging.
Het waren 4 mannen van verschillende leeftijden. Allemaal meerdere jaren op de wachtlijst. Ze hebben de angst niet meer of ze überhaupt nog aan de beurt komen voor een donatie of eerder sterven. 4 gezinnen hebben een Echtgenoot, vader, opa, broer, oom, en/of neef nog bij zich. Een paar maanden na de eerste brief kregen we nog een brief. Het ging goed met de mannen, de organen waren bij allemaal geaccepteerd door het lichaam en ze konden weer dingen die ze al jaren door hun ziekte niet meer konden. Prachtig vond ik dit.
Ons gezin praatte geregeld over de dood. Niet op negatieve manier maar wel zodat we elkaars wensen wisten. Mijn opa heeft zijn huid gedoneerd en dat is naar de slachtoffers van de Volendam brand gegaan. Dat zou hij geweldig hebben gevonden want mijn opa werkte graag met jongeren en vondt ze belangrijk. We waren en zijn allemaal geregistreerd donor. En we weten allemaal van elkaar wat onze wensen zijn (cremeren, begraven en ook betreft donatie)
Omdat we er geregeld over praatte was het moment dat er besloten moest worden er eigenlijk niet. We hoefden geen beslissing te nemen want we wisten al wat mijn vader wilde en het stond geregistreerd. We hoefden alleen te bevestigen dat we het wisten. En dat is fijn want op een moment van rouw kun je soms uit emotie de verkeerde beslissing maken ten opzichte van je dierbare.
Ben jij al geregistreerd donor?
Praat jij er wel eens met je familie over?
Mijn vader was een gezonde man van 51 jaar. Hij speelde doedelzak, trombone, en kon tal van andere instrumenten spelen, liep wekelijks met de honden 2 uur door de bossen, hij was op de piek van zijn leven. Niks was te gek en alles pakte hij aan.
Maandag 28 november 20.05, vergeet ik nooit meer.
Mijn moeder belde op. "Schat, schrik niet maar ik denk dat pap een herseninfarct heeft, de ambulance is onderweg". Natuurlijk schrok ik en we ging naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen mochten we de ambulance afdeling op. Waar het ambulancepersoneel echt mega hard hun best deed mijn vader te helpen.
Praten lukte mijn vader nauwelijks maar gelukkig herkende hij ons nog wel. Dit was echter van korte duur want al snel verslechterde zijn toestand. Mijn vader kreeg een scan die er niet veelbelovend uitzag en al liet zien dat er geen redden meer aan was. We waren het erover eens dat als mijn vader geen muziek meer kon spelen of zijn wekelijkse wandeling door de bossen kon maken dat hij doodongelukkig zou zijn want dat waren zijn lust en zijn leven.
Op het moment dat we wisten dat mijn vader zou overlijden werd alles in gang gezet. Mijn vader overleed op 30 november 2011 om 7.03. Er werd gekeken in het donorregister en hij was geregistreerd. Dit werd ook met ons overlegd. Daarna zijn er diverse onderzoeken gedaan om de dood op meerdere manieren vast te stellen. Het uitname team werd gebeld en we kregen een gesprek met de donorcoördinator. Alles ging met heel veel respect en vriendelijkheid en met alle zorg voor ons als nabestaanden.
Alles werd ons stap voor stap uitgelegd. En ik heb deze procedure als erg prettig ervaren. Alle vragen mochten we stellen. We gingen naar huis om alles te laten bezinken.
We werden gebeld dat de operatie geslaagd was en er 4 organen uitgenomen waren. En we gingen richting ziekenhuis. Daar aangekomen stonden 2 donorauto's klaar. dit was heel bijzonder want toen beseften we ons dat er nu elders in het land 4 mensen in spanning waren en wachtend op een nieuw begin van hun leven. En dit gaf ons zoveel troost. We namen afscheid en daarop volgde de normale gang van zaken rondom een overlijden en crematie.
Mijn moeder en ik hebben samen met een tante mijn vader aangekleed voor in de kist en het zag er netjes uit. Enkel een grote plijster was er te zien.
Een paar weken later kregen we een brief met informatie hoe het met de getransplanteerde ging.
Het waren 4 mannen van verschillende leeftijden. Allemaal meerdere jaren op de wachtlijst. Ze hebben de angst niet meer of ze überhaupt nog aan de beurt komen voor een donatie of eerder sterven. 4 gezinnen hebben een Echtgenoot, vader, opa, broer, oom, en/of neef nog bij zich. Een paar maanden na de eerste brief kregen we nog een brief. Het ging goed met de mannen, de organen waren bij allemaal geaccepteerd door het lichaam en ze konden weer dingen die ze al jaren door hun ziekte niet meer konden. Prachtig vond ik dit.
Ons gezin praatte geregeld over de dood. Niet op negatieve manier maar wel zodat we elkaars wensen wisten. Mijn opa heeft zijn huid gedoneerd en dat is naar de slachtoffers van de Volendam brand gegaan. Dat zou hij geweldig hebben gevonden want mijn opa werkte graag met jongeren en vondt ze belangrijk. We waren en zijn allemaal geregistreerd donor. En we weten allemaal van elkaar wat onze wensen zijn (cremeren, begraven en ook betreft donatie)
Omdat we er geregeld over praatte was het moment dat er besloten moest worden er eigenlijk niet. We hoefden geen beslissing te nemen want we wisten al wat mijn vader wilde en het stond geregistreerd. We hoefden alleen te bevestigen dat we het wisten. En dat is fijn want op een moment van rouw kun je soms uit emotie de verkeerde beslissing maken ten opzichte van je dierbare.
Ben jij al geregistreerd donor?
Praat jij er wel eens met je familie over?
Be yourself, be different
woensdag 15 oktober 2014 om 16:06
quote:Anyco schreef op 15 oktober 2014 @ 14:43:
Man en ik zijn beiden donor, beetje zonde om iets in de hens te steken wat een ander het leven kan redden.
Oudste zoon van 13 wil ook donor zijn net als de jongste van 10, maar onze middelste vindt het vooralsnog een naar idee dus dat respecteren we ook. En we willen allemaal gecremeerd, we zitten liever lekker warm in een potje dan in de aarde als insectenvoer dienen
Moooi dat jouw kinderen ook ervan weten dat het mogelijk is.
Zelf vind ik begraven inderdaad ook minder. Want er moet altijd iemand voor je graf zorgen, en daarbij als de mensen die je kennen er niet meer zijn verpietert het graf, wordt lelik en niemand komt je meer bezoeken. na een aantal jaar (iedere 10 jaar) moet er weer betaald worden want je huurt de ligplaats. als niemand op dat verzoek reageert of men wil je graf niet meer behouden dan wordt het gedelfd en de resten verbrand.
Ik wordt dan liever gecremeerd, en uitgestrooid of indien nabestaande het willen bewaard. Maar dat is mijn visie en ervaring.
Ook qua rouwverwerking lijkt het me moeilijker. Een exvriend zijn vader was overleden toen hij 12 was, na 3 jaar gingen ze nog 3x per week naar zijn graf dat 500 meter van hun huis af lag. steeds weer dat verdriet oprakelen, "want hij ligt zo dichtbij en kunnen we makkelijk naartoe." dat leek me toen ook niet goed. Maar goed de enige ervaring die ik heb is dus met de vader van mijn exvriend en de overopa en oma van mijn moeder die liggen 5 minuten fietsen van mijn huis maar niemand bezoekt hun graven. Mijn oma niet niemand, toen was cremeren er nog niet zoals nu dus was begraven de enige optie denk ik ook. Iedereen in onze familie wil ook gecremeerd worden.
Maar misschien dat andere er juist wel weer steun aan hebben. Ikzelf voel me er niet prettig bij.
Man en ik zijn beiden donor, beetje zonde om iets in de hens te steken wat een ander het leven kan redden.
Oudste zoon van 13 wil ook donor zijn net als de jongste van 10, maar onze middelste vindt het vooralsnog een naar idee dus dat respecteren we ook. En we willen allemaal gecremeerd, we zitten liever lekker warm in een potje dan in de aarde als insectenvoer dienen
Moooi dat jouw kinderen ook ervan weten dat het mogelijk is.
Zelf vind ik begraven inderdaad ook minder. Want er moet altijd iemand voor je graf zorgen, en daarbij als de mensen die je kennen er niet meer zijn verpietert het graf, wordt lelik en niemand komt je meer bezoeken. na een aantal jaar (iedere 10 jaar) moet er weer betaald worden want je huurt de ligplaats. als niemand op dat verzoek reageert of men wil je graf niet meer behouden dan wordt het gedelfd en de resten verbrand.
Ik wordt dan liever gecremeerd, en uitgestrooid of indien nabestaande het willen bewaard. Maar dat is mijn visie en ervaring.
Ook qua rouwverwerking lijkt het me moeilijker. Een exvriend zijn vader was overleden toen hij 12 was, na 3 jaar gingen ze nog 3x per week naar zijn graf dat 500 meter van hun huis af lag. steeds weer dat verdriet oprakelen, "want hij ligt zo dichtbij en kunnen we makkelijk naartoe." dat leek me toen ook niet goed. Maar goed de enige ervaring die ik heb is dus met de vader van mijn exvriend en de overopa en oma van mijn moeder die liggen 5 minuten fietsen van mijn huis maar niemand bezoekt hun graven. Mijn oma niet niemand, toen was cremeren er nog niet zoals nu dus was begraven de enige optie denk ik ook. Iedereen in onze familie wil ook gecremeerd worden.
Maar misschien dat andere er juist wel weer steun aan hebben. Ikzelf voel me er niet prettig bij.
Be yourself, be different
woensdag 15 oktober 2014 om 16:08
quote:Susan schreef op 15 oktober 2014 @ 15:02:
Overigens snap ik wel dat mensen die geen donor zijn wel een orgaan zouden aannemen. Ik denk niet dat als je leven er van af hangt, je zo principieel bent. Hoe egoïstisch dat in de ogen van anderen ook misschien mag zijn. Ik denk dat overleven op zo'n moment het zwaarste telt.Daar ben ik het wel mee eens inderdaad. En ik heb genoeg verhalen gelezen over mensen die het echt weigeren. En die ook overleden doordat ze geen orgaan wilden. Maar dat waren er niet veel en ik denk dat er dan ook een stuk overlevingsinstinct bij komt kijken.
Overigens snap ik wel dat mensen die geen donor zijn wel een orgaan zouden aannemen. Ik denk niet dat als je leven er van af hangt, je zo principieel bent. Hoe egoïstisch dat in de ogen van anderen ook misschien mag zijn. Ik denk dat overleven op zo'n moment het zwaarste telt.Daar ben ik het wel mee eens inderdaad. En ik heb genoeg verhalen gelezen over mensen die het echt weigeren. En die ook overleden doordat ze geen orgaan wilden. Maar dat waren er niet veel en ik denk dat er dan ook een stuk overlevingsinstinct bij komt kijken.
Be yourself, be different
woensdag 15 oktober 2014 om 16:14
quote:blablablablabla schreef op 15 oktober 2014 @ 15:21:
Ik ben geregistreerd niet-donor. Van donordiscussies krijg ik altijd zo het idee, vooral door de mening dat iedereen automatisch donor zou moeten zijn tenzij je aangeeft dat niet te willen zijn, dat mijn organen blijkbaar als gemeengoed beschouwd worden en de maatschappij daar recht op heeft. Dat is natuurlijk helemaal niet zo en het is niet mijn burgerplicht om andere mensen te redden met mijn organen. Ik wil daar zelf zeggenschap over hebben en juist dat dwingende ketst mij af. De discussie over het accepteren vind ik voor mezelf dan ook over iets heel anders gaan. Of ik het zou accepteren weet ik niet, maar ik zou het zeker niet als mijn recht beschouwen een orgaan te mogen ontvangen. Ik zou er natuurlijk heel erg dankbaar voor zijn. Ik vind dus niet dat je zomaar moet stellen, dat wie niet wil geven, dat die ook niks krijgt. Mensen hebben de keuze, en verschillende mensen maken verschillende keuzes. Bij deze kwestie moet je niet een bepaalde keuze af willen dwingen.
Inderdaad heb je een punt.
Ikzelf vind het dan ook het belangrijkste dat mensen hun keus registeren. JA of NEE doet er dan niet toe maar alleen al het registreren maakt het voor nabestaande een stuk makkelijker.
Natuurlijk ben ik zelf voor doneren maar ik vind wel dat ieder zijn eigen keus moet hebben. Ieder zijn eigen lichaam en dus heeft iedereen zelf de zeggenschap over zijn eigen lichaam.
En ik ken er genoeg die echt een goede reden kunnen opnoemen. Waardoor ik me best kan voorstellen dat die mensen voor nee kiezen... Maar vaak zijn er redenen die gebazeerd zijn op onwetendheid.
Ik ben geregistreerd niet-donor. Van donordiscussies krijg ik altijd zo het idee, vooral door de mening dat iedereen automatisch donor zou moeten zijn tenzij je aangeeft dat niet te willen zijn, dat mijn organen blijkbaar als gemeengoed beschouwd worden en de maatschappij daar recht op heeft. Dat is natuurlijk helemaal niet zo en het is niet mijn burgerplicht om andere mensen te redden met mijn organen. Ik wil daar zelf zeggenschap over hebben en juist dat dwingende ketst mij af. De discussie over het accepteren vind ik voor mezelf dan ook over iets heel anders gaan. Of ik het zou accepteren weet ik niet, maar ik zou het zeker niet als mijn recht beschouwen een orgaan te mogen ontvangen. Ik zou er natuurlijk heel erg dankbaar voor zijn. Ik vind dus niet dat je zomaar moet stellen, dat wie niet wil geven, dat die ook niks krijgt. Mensen hebben de keuze, en verschillende mensen maken verschillende keuzes. Bij deze kwestie moet je niet een bepaalde keuze af willen dwingen.
Inderdaad heb je een punt.
Ikzelf vind het dan ook het belangrijkste dat mensen hun keus registeren. JA of NEE doet er dan niet toe maar alleen al het registreren maakt het voor nabestaande een stuk makkelijker.
Natuurlijk ben ik zelf voor doneren maar ik vind wel dat ieder zijn eigen keus moet hebben. Ieder zijn eigen lichaam en dus heeft iedereen zelf de zeggenschap over zijn eigen lichaam.
En ik ken er genoeg die echt een goede reden kunnen opnoemen. Waardoor ik me best kan voorstellen dat die mensen voor nee kiezen... Maar vaak zijn er redenen die gebazeerd zijn op onwetendheid.
Be yourself, be different
woensdag 15 oktober 2014 om 23:26
Ik ben al heel lang donor. Alles mogen ze hebben, als je daar anderen mee kan helpen!
Inderdaad, ieder zijn eigen keuze om donor te zijn. Degene die er voor kiezen om geen donor te zijn, zullen hier ongetwijfeld ook goede redenen voor hebben.
Wel vind het inderdaad heel egoïstisch om zelf niet te willen doneren, maar wel te willen ontvangen.
Inderdaad, ieder zijn eigen keuze om donor te zijn. Degene die er voor kiezen om geen donor te zijn, zullen hier ongetwijfeld ook goede redenen voor hebben.
Wel vind het inderdaad heel egoïstisch om zelf niet te willen doneren, maar wel te willen ontvangen.
donderdag 16 oktober 2014 om 01:57
quote:fiool schreef op 13 oktober 2014 @ 20:31:
Ik heb niet alles gelezen en ik wil niet vervelend doen, maar wat klink jij gesponsord, TO. Natuurlijk is het een belangrijk onderwerp en natuurlijk moeten mensen het erover hebben, maar gotsamme zeg, Postbus 51 springt van het scherm. Als je van de redactie bent: doe het iets subtieler
OT: ik ben donor, van mij mogen ze alles hebben.Dit. Vanaf de opening van dit topic, inclusief titel. Ben ook donor trouwens.
Ik heb niet alles gelezen en ik wil niet vervelend doen, maar wat klink jij gesponsord, TO. Natuurlijk is het een belangrijk onderwerp en natuurlijk moeten mensen het erover hebben, maar gotsamme zeg, Postbus 51 springt van het scherm. Als je van de redactie bent: doe het iets subtieler
OT: ik ben donor, van mij mogen ze alles hebben.Dit. Vanaf de opening van dit topic, inclusief titel. Ben ook donor trouwens.
donderdag 16 oktober 2014 om 02:10
Zou het ethisch mogelijk zijn om je te laten registreren als "donor-voor-donor", hypotetische vraag.
Ik kan mij voorstellen dat sommigen mensen er geen probleem mee hebben om hun organen te donoren aan mensen die zelf niet niet willen doneren.
Maar om heel eerlijk te zijn vind ik dat best hypocriet en zou ik mijn organen niet aan iemand willen schenken die als 'nee' of niet geregistreerd staat.
Het zou best eens voor een flinke stijging in donateuren kunnen zorgen, als je de voorwaarde stelt dat je alleen een orgaan mag ontvangen als je zelf ook (eventueel) geeft. Win-win! Maar goed, of dit ethisch verantwoord is..
Ik kan mij voorstellen dat sommigen mensen er geen probleem mee hebben om hun organen te donoren aan mensen die zelf niet niet willen doneren.
Maar om heel eerlijk te zijn vind ik dat best hypocriet en zou ik mijn organen niet aan iemand willen schenken die als 'nee' of niet geregistreerd staat.
Het zou best eens voor een flinke stijging in donateuren kunnen zorgen, als je de voorwaarde stelt dat je alleen een orgaan mag ontvangen als je zelf ook (eventueel) geeft. Win-win! Maar goed, of dit ethisch verantwoord is..
donderdag 16 oktober 2014 om 02:20
Lastige vraag Endagmar. Als ik dood ben heb ik zelf niks meer aan mijn organen dus heb ik liever dat ze bij iemand terechtkomen die geen donor is dan dat ze verbrand worden. Als er meerdere kandidaten zijn hebben donoren wat mij betreft voorrang, maar wat als de kandidaat die donor is een vrouw van 70 is terwijl de andere kandidaat (geen donor) een jonge moeder is? Haar kinderen hebben er niet voor gekozen dat moeder geen donor is...
donderdag 16 oktober 2014 om 02:45
donderdag 16 oktober 2014 om 02:55
Een donatie is toch een schenking en geen ruilmiddel? 'Jij krijgt alleen iets van mij als ik iets van jou krijg, anders heb je pech'. Dat noem ik geen donatie meer, en dat klinkt mij bijna net zo egoïstisch in de oren als niet-donoren altijd gezien worden. Ik zeg ook niet tegen de collectant 'ja, ik wil nu best geven voor Cambodja, maar alleen als je mij straks iets geeft voor het Rode Kruis.'
Nee, niet vergelijkbaar, maar ik neem aan dat mensen begrijpen wat ik bedoel? Dat voorbeeld is alleen om mezelf uit te drukken, ik ben daar niet bijzonder goed in.
TO; Goed topic! Het zet aan tot nadenken, en dat is belangrijk. Niet alleen voor mensen die de keuze moeten maken, maar ook voor de nabestaanden. Ik vind het heel goed dat je je verhaal zo gedeeld hebt. Dankjewel.
Nee, niet vergelijkbaar, maar ik neem aan dat mensen begrijpen wat ik bedoel? Dat voorbeeld is alleen om mezelf uit te drukken, ik ben daar niet bijzonder goed in.
TO; Goed topic! Het zet aan tot nadenken, en dat is belangrijk. Niet alleen voor mensen die de keuze moeten maken, maar ook voor de nabestaanden. Ik vind het heel goed dat je je verhaal zo gedeeld hebt. Dankjewel.
donderdag 16 oktober 2014 om 10:22
donderdag 16 oktober 2014 om 11:21
quote:lylli schreef op 16 oktober 2014 @ 02:45:
Hoe hypocriet ik het ook vindt dat je niet wil doneren, maar wel wil ontvangen, ben ik wel blij dat het ethisch (nog) niet mogelijk is dit aan te geven. En dat wij niets te zeggen hebben over wie er voorrang heeft of niet. Dat zou pas een bende worden.
Een enorme bende.
Maar nou vraag ik me iets af. Zeer hypothetisch geval hoor, maar stel je bent van plan om 1 van je nieren bij leven te doneren aan een familielid dat een nier nodig heeft. Dat komt steeds meer voor. De procedures zijn al in gang gezet, operatiedatums gepland en dan krijg je een ernstig ongeluk en je bent niet meer te redden. Je bent hersendood verklaard en je organen zijn zeer geschikt om naar mensen te gaan die ze nodig hebben.
In zo’n geval heb je niks te zeggen of wie je organen krijgt, maar nou vroeg ik me af of deze situatie dan niet een uitzondering is? Vast wel toch? Zou wel heel wrang zijn anders.
Hoe hypocriet ik het ook vindt dat je niet wil doneren, maar wel wil ontvangen, ben ik wel blij dat het ethisch (nog) niet mogelijk is dit aan te geven. En dat wij niets te zeggen hebben over wie er voorrang heeft of niet. Dat zou pas een bende worden.
Een enorme bende.
Maar nou vraag ik me iets af. Zeer hypothetisch geval hoor, maar stel je bent van plan om 1 van je nieren bij leven te doneren aan een familielid dat een nier nodig heeft. Dat komt steeds meer voor. De procedures zijn al in gang gezet, operatiedatums gepland en dan krijg je een ernstig ongeluk en je bent niet meer te redden. Je bent hersendood verklaard en je organen zijn zeer geschikt om naar mensen te gaan die ze nodig hebben.
In zo’n geval heb je niks te zeggen of wie je organen krijgt, maar nou vroeg ik me af of deze situatie dan niet een uitzondering is? Vast wel toch? Zou wel heel wrang zijn anders.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
donderdag 16 oktober 2014 om 11:38
Hopelijk ben ik de enige die het citaat van Roy (37) dat ik steeds in beeld zie staan verkeerd opvat:
“Ik heb een nieuw leven gekregen. Dat gun ik iedereen. Net als mijn anonieme donor.”
Ik lees het laatste stukje steeds als: “Net als ik dat mijn anonieme donor gun.” En denk dan elke keer: “Maar die is toch dood??” Het betekent natuurlijk “Net als mijn anonieme donor dat iedereen gunde.” Maar op de een of andere manier blijf ik het verkeerd interpreteren.
“Ik heb een nieuw leven gekregen. Dat gun ik iedereen. Net als mijn anonieme donor.”
Ik lees het laatste stukje steeds als: “Net als ik dat mijn anonieme donor gun.” En denk dan elke keer: “Maar die is toch dood??” Het betekent natuurlijk “Net als mijn anonieme donor dat iedereen gunde.” Maar op de een of andere manier blijf ik het verkeerd interpreteren.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
donderdag 16 oktober 2014 om 11:46
quote:blablablablabla schreef op 15 oktober 2014 @ 15:21:
Ik ben geregistreerd niet-donor. Van donordiscussies krijg ik altijd zo het idee, vooral door de mening dat iedereen automatisch donor zou moeten zijn tenzij je aangeeft dat niet te willen zijn, dat mijn organen blijkbaar als gemeengoed beschouwd worden en de maatschappij daar recht op heeft. Dat is natuurlijk helemaal niet zo en het is niet mijn burgerplicht om andere mensen te redden met mijn organen. Ik wil daar zelf zeggenschap over hebben en juist dat dwingende ketst mij af. De discussie over het accepteren vind ik voor mezelf dan ook over iets heel anders gaan. Of ik het zou accepteren weet ik niet, maar ik zou het zeker niet als mijn recht beschouwen een orgaan te mogen ontvangen. Ik zou er natuurlijk heel erg dankbaar voor zijn. Ik vind dus niet dat je zomaar moet stellen, dat wie niet wil geven, dat die ook niks krijgt. Mensen hebben de keuze, en verschillende mensen maken verschillende keuzes. Bij deze kwestie moet je niet een bepaalde keuze af willen dwingen.
Helemaal mee eens.
De keuze om te donoren meot helemaal vrij zijn, zonder enige vorm van dwang. Het idee dat je per defintie donor bent tenzij je heel specifiek bezwaar maakt vind ik rechtstreeks in tegenspraak met de zelfbeschikking ove rje eigen lichaam.
Het zou schandalig zijn dat de overheid zou kunnen beslissen wat er met mijn lichaam/organen gebeurt na mijn overlijden en organen kan afnemen zonder dat daar expliciet toestemming voor gegeven is.
Verder vind ik de redeneertrant van sommige voorstanders van donatie, dat als je geen donor wilt zijn je blijkbaar verantwoordelijk zou zijn voor het overlijden van mensen op een wachtlijst, enorm stuitend.
Het is niet mijn schuld dat iemand ziek is en een donororgaan nodig heeft, als ik dat niet wil doen is het niet mijn schuld dat die persoon overlijdt. Daarvoor moet je de natuur, God, of die persoon zelf (levenswijze, alcohol, weet ik veel) de schuld geven.
Ik ben geregistreerd niet-donor. Van donordiscussies krijg ik altijd zo het idee, vooral door de mening dat iedereen automatisch donor zou moeten zijn tenzij je aangeeft dat niet te willen zijn, dat mijn organen blijkbaar als gemeengoed beschouwd worden en de maatschappij daar recht op heeft. Dat is natuurlijk helemaal niet zo en het is niet mijn burgerplicht om andere mensen te redden met mijn organen. Ik wil daar zelf zeggenschap over hebben en juist dat dwingende ketst mij af. De discussie over het accepteren vind ik voor mezelf dan ook over iets heel anders gaan. Of ik het zou accepteren weet ik niet, maar ik zou het zeker niet als mijn recht beschouwen een orgaan te mogen ontvangen. Ik zou er natuurlijk heel erg dankbaar voor zijn. Ik vind dus niet dat je zomaar moet stellen, dat wie niet wil geven, dat die ook niks krijgt. Mensen hebben de keuze, en verschillende mensen maken verschillende keuzes. Bij deze kwestie moet je niet een bepaalde keuze af willen dwingen.
Helemaal mee eens.
De keuze om te donoren meot helemaal vrij zijn, zonder enige vorm van dwang. Het idee dat je per defintie donor bent tenzij je heel specifiek bezwaar maakt vind ik rechtstreeks in tegenspraak met de zelfbeschikking ove rje eigen lichaam.
Het zou schandalig zijn dat de overheid zou kunnen beslissen wat er met mijn lichaam/organen gebeurt na mijn overlijden en organen kan afnemen zonder dat daar expliciet toestemming voor gegeven is.
Verder vind ik de redeneertrant van sommige voorstanders van donatie, dat als je geen donor wilt zijn je blijkbaar verantwoordelijk zou zijn voor het overlijden van mensen op een wachtlijst, enorm stuitend.
Het is niet mijn schuld dat iemand ziek is en een donororgaan nodig heeft, als ik dat niet wil doen is het niet mijn schuld dat die persoon overlijdt. Daarvoor moet je de natuur, God, of die persoon zelf (levenswijze, alcohol, weet ik veel) de schuld geven.
donderdag 16 oktober 2014 om 13:25
Goed topic!! Ik vind het belangrijk dat er over gepraat blijft worden.
Zelf volledig donor en bloeddonor sinds mijn 18e.
Mijn broer heeft jaren geleden 2 levertransplantaties gehad. Daarvoor wist ik al dat ik donor wilde worden, maar na dit van dichtbij mee gemaakt te hebben was ik alleen nog maar zekerder van mijn zaak.
Ik heb er ook geen moeite mee als mensen er bewust voor kiezen om geen donor te zijn.
Waar ik wel moeite mee heb is dat mensen niet geregistreerd zijn omdat ze daar "nog geen tijd voor hebben gehad" of omdat het ze niet interesseert.
In die zin ben ik wel voor het stelsel: iedereen donor tenzij je anders aangeeft. Als je dan echt niet wil neem je wel de moeite om dit te registreren.
Zelf volledig donor en bloeddonor sinds mijn 18e.
Mijn broer heeft jaren geleden 2 levertransplantaties gehad. Daarvoor wist ik al dat ik donor wilde worden, maar na dit van dichtbij mee gemaakt te hebben was ik alleen nog maar zekerder van mijn zaak.
Ik heb er ook geen moeite mee als mensen er bewust voor kiezen om geen donor te zijn.
Waar ik wel moeite mee heb is dat mensen niet geregistreerd zijn omdat ze daar "nog geen tijd voor hebben gehad" of omdat het ze niet interesseert.
In die zin ben ik wel voor het stelsel: iedereen donor tenzij je anders aangeeft. Als je dan echt niet wil neem je wel de moeite om dit te registreren.
Life is what happens to you while you are busy making other plans...
donderdag 16 oktober 2014 om 14:12
quote:tonkje schreef op 16 oktober 2014 @ 11:38:
Hopelijk ben ik de enige die het citaat van Roy (37) dat ik steeds in beeld zie staan verkeerd opvat:
“Ik heb een nieuw leven gekregen. Dat gun ik iedereen. Net als mijn anonieme donor.”
Ik lees het laatste stukje steeds als: “Net als ik dat mijn anonieme donor gun.” En denk dan elke keer: “Maar die is toch dood??” Het betekent natuurlijk “Net als mijn anonieme donor dat iedereen gunde.” Maar op de een of andere manier blijf ik het verkeerd interpreteren.
Ik lees dat ook steeds verkeerd, dan moet ik er eerst weer even over nadenken. Gelukkig ben ik niet de enige.
Verder ook eens Markovic. Moet er, of ik nu donor ben of niet, niet aan denken dat ze aan mijn zelfbeschikkingsrecht komen.
Hopelijk ben ik de enige die het citaat van Roy (37) dat ik steeds in beeld zie staan verkeerd opvat:
“Ik heb een nieuw leven gekregen. Dat gun ik iedereen. Net als mijn anonieme donor.”
Ik lees het laatste stukje steeds als: “Net als ik dat mijn anonieme donor gun.” En denk dan elke keer: “Maar die is toch dood??” Het betekent natuurlijk “Net als mijn anonieme donor dat iedereen gunde.” Maar op de een of andere manier blijf ik het verkeerd interpreteren.
Ik lees dat ook steeds verkeerd, dan moet ik er eerst weer even over nadenken. Gelukkig ben ik niet de enige.
Verder ook eens Markovic. Moet er, of ik nu donor ben of niet, niet aan denken dat ze aan mijn zelfbeschikkingsrecht komen.
donderdag 16 oktober 2014 om 14:15
quote:dreyal schreef op 13 oktober 2014 @ 17:39:
Ben jij al geregistreerd donor?
Praat jij er wel eens met je familie over?
Ik ben geregistreerd als niet-donor. En ja, mijn familie weet dat en kent mijn motieven.
Overigens wel zolang ik kon bloeddonor geweest. En als een naaste mijn nier wil hebben, ook prima.
Ben jij al geregistreerd donor?
Praat jij er wel eens met je familie over?
Ik ben geregistreerd als niet-donor. En ja, mijn familie weet dat en kent mijn motieven.
Overigens wel zolang ik kon bloeddonor geweest. En als een naaste mijn nier wil hebben, ook prima.
donderdag 16 oktober 2014 om 14:20
quote:thevoemen schreef op 16 oktober 2014 @ 13:25:
Goed topic!! Ik vind het belangrijk dat er over gepraat blijft worden.
Zelf volledig donor en bloeddonor sinds mijn 18e.
Mijn broer heeft jaren geleden 2 levertransplantaties gehad. Daarvoor wist ik al dat ik donor wilde worden, maar na dit van dichtbij mee gemaakt te hebben was ik alleen nog maar zekerder van mijn zaak.
Ik heb er ook geen moeite mee als mensen er bewust voor kiezen om geen donor te zijn.
Waar ik wel moeite mee heb is dat mensen niet geregistreerd zijn omdat ze daar "nog geen tijd voor hebben gehad" of omdat het ze niet interesseert.
In die zin ben ik wel voor het stelsel: iedereen donor tenzij je anders aangeeft. Als je dan echt niet wil neem je wel de moeite om dit te registreren.
Waarom heb jij daar moeite mee? Wat gaat jou het aan of iemand al een keuze heeft gemaakt? Misschien worstelt iemand met de vraag, misschien boeit het iemand niet. Dat gaat jou niks aan.
Ik vind het persoonlijk schandalig dat jij vindt dat de overheid, de arts, of de ontvanger van het orgaan, mag beschikken over een orgaan van iemand die daar geen toestemming voor heeft gegeven.
Waar haal jij het recht vandaan om een orgaan te stelen uit het lichaam van een overledene?
Heb je expliciete toestemming van de donor en de familie, ga je gang. Zo niet, dan respecteer je het lichaam van de overledene.
Goed topic!! Ik vind het belangrijk dat er over gepraat blijft worden.
Zelf volledig donor en bloeddonor sinds mijn 18e.
Mijn broer heeft jaren geleden 2 levertransplantaties gehad. Daarvoor wist ik al dat ik donor wilde worden, maar na dit van dichtbij mee gemaakt te hebben was ik alleen nog maar zekerder van mijn zaak.
Ik heb er ook geen moeite mee als mensen er bewust voor kiezen om geen donor te zijn.
Waar ik wel moeite mee heb is dat mensen niet geregistreerd zijn omdat ze daar "nog geen tijd voor hebben gehad" of omdat het ze niet interesseert.
In die zin ben ik wel voor het stelsel: iedereen donor tenzij je anders aangeeft. Als je dan echt niet wil neem je wel de moeite om dit te registreren.
Waarom heb jij daar moeite mee? Wat gaat jou het aan of iemand al een keuze heeft gemaakt? Misschien worstelt iemand met de vraag, misschien boeit het iemand niet. Dat gaat jou niks aan.
Ik vind het persoonlijk schandalig dat jij vindt dat de overheid, de arts, of de ontvanger van het orgaan, mag beschikken over een orgaan van iemand die daar geen toestemming voor heeft gegeven.
Waar haal jij het recht vandaan om een orgaan te stelen uit het lichaam van een overledene?
Heb je expliciete toestemming van de donor en de familie, ga je gang. Zo niet, dan respecteer je het lichaam van de overledene.
donderdag 16 oktober 2014 om 14:50
@Markovic
Het gaat mij misschien niets aan, maar alle mensen die op een wachtlijst staan misschien wel.
Nogmaals: met reden geen donor, prima!
Worstelt iemand met de keuze: dan denkt diegene hier tenminste over na.
Maar ik ken genoeg mensen die het niet boeit of er geen tijd voor willen nemen. En dat vind ik zonde, want hierdoor komen veel mensen te overlijden omdat er niet tijdig een donor komt.
Daarbij vind ik ook dat de overheid en arts niet over het orgaan gaan beschikken. Alleen diegene die het orgaan ontvangt beschikt hier dan over.
Ik haal overigens nergens rechten vandaan. Ik merk dat je post erg persoonlijk gericht is naar mij (of wie dan ook), ik geef alleen mijn mening weer.
Het gaat ook niet om het "stelen" van organen, dat gebeurt overigens nu helemaal niet!
Op dit moment worden alleen organen gebruikt waar mensen expliciet toestemming voor hebben gegeven.
Uiteindelijk vind ik het gewoon belangrijk dat mensen er over nadenken, er over praten met familie / vrienden en hopelijk ook een keuze vastleggen, of dit nou ja of nee is.
Het gaat mij misschien niets aan, maar alle mensen die op een wachtlijst staan misschien wel.
Nogmaals: met reden geen donor, prima!
Worstelt iemand met de keuze: dan denkt diegene hier tenminste over na.
Maar ik ken genoeg mensen die het niet boeit of er geen tijd voor willen nemen. En dat vind ik zonde, want hierdoor komen veel mensen te overlijden omdat er niet tijdig een donor komt.
Daarbij vind ik ook dat de overheid en arts niet over het orgaan gaan beschikken. Alleen diegene die het orgaan ontvangt beschikt hier dan over.
Ik haal overigens nergens rechten vandaan. Ik merk dat je post erg persoonlijk gericht is naar mij (of wie dan ook), ik geef alleen mijn mening weer.
Het gaat ook niet om het "stelen" van organen, dat gebeurt overigens nu helemaal niet!
Op dit moment worden alleen organen gebruikt waar mensen expliciet toestemming voor hebben gegeven.
Uiteindelijk vind ik het gewoon belangrijk dat mensen er over nadenken, er over praten met familie / vrienden en hopelijk ook een keuze vastleggen, of dit nou ja of nee is.
Life is what happens to you while you are busy making other plans...
donderdag 16 oktober 2014 om 15:01
quote:kunai schreef op 16 oktober 2014 @ 14:12:
[...]
Ik lees dat ook steeds verkeerd, dan moet ik er eerst weer even over nadenken. Gelukkig ben ik niet de enige.
Gelukkig, dan ben ik dus ook niet de enige.
quote:Verder ook eens Markovic. Moet er, of ik nu donor ben of niet, niet aan denken dat ze aan mijn zelfbeschikkingsrecht komen.Ik kan het me vanuit onze regering goed voorstellen, dat ze een "iedereen is donor, tenzij ..." willen. Maar ik ben er ook niet zo'n voorstander van. Het voelt als een "je bent alles-eter tot je opgeeft vegetarier/veganist/etc te zijn". Zoiets.
[...]
Ik lees dat ook steeds verkeerd, dan moet ik er eerst weer even over nadenken. Gelukkig ben ik niet de enige.
Gelukkig, dan ben ik dus ook niet de enige.
quote:Verder ook eens Markovic. Moet er, of ik nu donor ben of niet, niet aan denken dat ze aan mijn zelfbeschikkingsrecht komen.Ik kan het me vanuit onze regering goed voorstellen, dat ze een "iedereen is donor, tenzij ..." willen. Maar ik ben er ook niet zo'n voorstander van. Het voelt als een "je bent alles-eter tot je opgeeft vegetarier/veganist/etc te zijn". Zoiets.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
donderdag 16 oktober 2014 om 15:04
quote:markovic schreef op 16 oktober 2014 @ 14:20:
[...]
Waarom heb jij daar moeite mee? Wat gaat jou het aan of iemand al een keuze heeft gemaakt? Misschien worstelt iemand met de vraag, misschien boeit het iemand niet. Dat gaat jou niks aan.
Ik vind het persoonlijk schandalig dat jij vindt dat de overheid, de arts, of de ontvanger van het orgaan, mag beschikken over een orgaan van iemand die daar geen toestemming voor heeft gegeven.
Waar haal jij het recht vandaan om een orgaan te stelen uit het lichaam van een overledene?
Heb je expliciete toestemming van de donor en de familie, ga je gang. Zo niet, dan respecteer je het lichaam van de overledene.Ik meen dat de huidige situatie in Nederland (nog) is dat je geen donor bent, tenzij je je registreert als donor. En zo zou het ook moeten zijn. Het idee dat de overheid mijn lichaam als haar bezit ziet vind ik erg, erg ongezond.
[...]
Waarom heb jij daar moeite mee? Wat gaat jou het aan of iemand al een keuze heeft gemaakt? Misschien worstelt iemand met de vraag, misschien boeit het iemand niet. Dat gaat jou niks aan.
Ik vind het persoonlijk schandalig dat jij vindt dat de overheid, de arts, of de ontvanger van het orgaan, mag beschikken over een orgaan van iemand die daar geen toestemming voor heeft gegeven.
Waar haal jij het recht vandaan om een orgaan te stelen uit het lichaam van een overledene?
Heb je expliciete toestemming van de donor en de familie, ga je gang. Zo niet, dan respecteer je het lichaam van de overledene.Ik meen dat de huidige situatie in Nederland (nog) is dat je geen donor bent, tenzij je je registreert als donor. En zo zou het ook moeten zijn. Het idee dat de overheid mijn lichaam als haar bezit ziet vind ik erg, erg ongezond.
donderdag 16 oktober 2014 om 15:06
quote:thevoemen schreef op 16 oktober 2014 @ 14:50:
@Markovic
Het gaat mij misschien niets aan, maar alle mensen die op een wachtlijst staan misschien wel.Nee, ook mensen op een wachtlijst hebben geen moreel recht op het lichaam van een ander. Je lichaam is van jezelf, en jij bent de enige die het in delen mag weggeven. Als je dat opgeeft, zet je de deur open naar een maatschappij waarin zelfbeschikkingsrecht vervalt.quote:En dat vind ik zonde, want hierdoor komen veel mensen te overlijden omdat er niet tijdig een donor komt.Niemand overlijdt doordat er geen donor is. Je overlijdt door een ziekte oid. De niet-donor draagt daar geen enkele verantwoordelijkheid voor.
@Markovic
Het gaat mij misschien niets aan, maar alle mensen die op een wachtlijst staan misschien wel.Nee, ook mensen op een wachtlijst hebben geen moreel recht op het lichaam van een ander. Je lichaam is van jezelf, en jij bent de enige die het in delen mag weggeven. Als je dat opgeeft, zet je de deur open naar een maatschappij waarin zelfbeschikkingsrecht vervalt.quote:En dat vind ik zonde, want hierdoor komen veel mensen te overlijden omdat er niet tijdig een donor komt.Niemand overlijdt doordat er geen donor is. Je overlijdt door een ziekte oid. De niet-donor draagt daar geen enkele verantwoordelijkheid voor.
donderdag 16 oktober 2014 om 15:30
quote:thevoemen schreef op 16 oktober 2014 @ 14:50:
@Markovic
Het gaat mij misschien niets aan, maar alle mensen die op een wachtlijst staan misschien wel.
Nogmaals: met reden geen donor, prima!
Worstelt iemand met de keuze: dan denkt diegene hier tenminste over na.
Maar ik ken genoeg mensen die het niet boeit of er geen tijd voor willen nemen. En dat vind ik zonde, want hierdoor komen veel mensen te overlijden omdat er niet tijdig een donor komt.
Daarbij vind ik ook dat de overheid en arts niet over het orgaan gaan beschikken. Alleen diegene die het orgaan ontvangt beschikt hier dan over.
Ik haal overigens nergens rechten vandaan. Ik merk dat je post erg persoonlijk gericht is naar mij (of wie dan ook), ik geef alleen mijn mening weer.
Het gaat ook niet om het "stelen" van organen, dat gebeurt overigens nu helemaal niet!
Op dit moment worden alleen organen gebruikt waar mensen expliciet toestemming voor hebben gegeven.
Uiteindelijk vind ik het gewoon belangrijk dat mensen er over nadenken, er over praten met familie / vrienden en hopelijk ook een keuze vastleggen, of dit nou ja of nee is.
Je steelt iets als je zonder toestemming iets ontvreemdt. Als er vanuit overheidswege organen afgenomen mogen worden van overledenen die darvoor geen toestemming hebben gegeven is dat, mijn inziens, stelen en schending van de lichamelijke integriteit.
Waarom iemand niet de moeite neem of ja of nee in te vullen doet er niet toe. Jij hebt ook niet het recht in te breken in een huis waar geen bordje hangt met de tekst "nee, u mag hier niet inbreken"
het enkel feit dat jij als ziek persoon een donororgaan wilt, geeft jou niet het recht dat af te nemen van een overledene zonder zijn toestemming.
@Markovic
Het gaat mij misschien niets aan, maar alle mensen die op een wachtlijst staan misschien wel.
Nogmaals: met reden geen donor, prima!
Worstelt iemand met de keuze: dan denkt diegene hier tenminste over na.
Maar ik ken genoeg mensen die het niet boeit of er geen tijd voor willen nemen. En dat vind ik zonde, want hierdoor komen veel mensen te overlijden omdat er niet tijdig een donor komt.
Daarbij vind ik ook dat de overheid en arts niet over het orgaan gaan beschikken. Alleen diegene die het orgaan ontvangt beschikt hier dan over.
Ik haal overigens nergens rechten vandaan. Ik merk dat je post erg persoonlijk gericht is naar mij (of wie dan ook), ik geef alleen mijn mening weer.
Het gaat ook niet om het "stelen" van organen, dat gebeurt overigens nu helemaal niet!
Op dit moment worden alleen organen gebruikt waar mensen expliciet toestemming voor hebben gegeven.
Uiteindelijk vind ik het gewoon belangrijk dat mensen er over nadenken, er over praten met familie / vrienden en hopelijk ook een keuze vastleggen, of dit nou ja of nee is.
Je steelt iets als je zonder toestemming iets ontvreemdt. Als er vanuit overheidswege organen afgenomen mogen worden van overledenen die darvoor geen toestemming hebben gegeven is dat, mijn inziens, stelen en schending van de lichamelijke integriteit.
Waarom iemand niet de moeite neem of ja of nee in te vullen doet er niet toe. Jij hebt ook niet het recht in te breken in een huis waar geen bordje hangt met de tekst "nee, u mag hier niet inbreken"
het enkel feit dat jij als ziek persoon een donororgaan wilt, geeft jou niet het recht dat af te nemen van een overledene zonder zijn toestemming.
donderdag 16 oktober 2014 om 15:32
quote:eldorado schreef op 16 oktober 2014 @ 15:06:
[...]
Nee, ook mensen op een wachtlijst hebben geen moreel recht op het lichaam van een ander. Je lichaam is van jezelf, en jij bent de enige die het in delen mag weggeven. Als je dat opgeeft, zet je de deur open naar een maatschappij waarin zelfbeschikkingsrecht vervalt.
[...]
Niemand overlijdt doordat er geen donor is. Je overlijdt door een ziekte oid. De niet-donor draagt daar geen enkele verantwoordelijkheid voor.
Hear hear.
Ik vind het echt weerzinwekkend om mensen die niet willen doneren met een schuldgevoel op te zadelen.
[...]
Nee, ook mensen op een wachtlijst hebben geen moreel recht op het lichaam van een ander. Je lichaam is van jezelf, en jij bent de enige die het in delen mag weggeven. Als je dat opgeeft, zet je de deur open naar een maatschappij waarin zelfbeschikkingsrecht vervalt.
[...]
Niemand overlijdt doordat er geen donor is. Je overlijdt door een ziekte oid. De niet-donor draagt daar geen enkele verantwoordelijkheid voor.
Hear hear.
Ik vind het echt weerzinwekkend om mensen die niet willen doneren met een schuldgevoel op te zadelen.
