Actueel
alle pijlers
Prikactie onderwijs, niet noemenswaardig?
dinsdag 27 juni 2017 om 11:26
Helaas, het wordt volgens mij niet eens genoemd hier.
Heeft het zin volgens jullie?
Ik ben zelf leerkracht en vraag me af of mensen er zich meer van bewust zouden zijn als we een aantal dagen de deuren dicht zouden doen.
Om mij heen hoor ik veel ouders die het eens zijn met de eisen van de leerkrachten en besturen. Maar de bal ligt bij de politici natuurlijk. En die lijken zich er nog niet zo druk over te maken. Sander Dekker draaide een dagje mee met de kleuters, maar heeft hij daardoor een goed beeld van de werkdruk? Wat mij betreft niet.
Maar een prikactie heeft volgens mij niet zoveel effect. Een uurtje de kids naar opa/oma of buurvrouw, dat zet mijns inziens niet veel zoden aan de dijk.
Wat is jullie mening?
Heeft het zin volgens jullie?
Ik ben zelf leerkracht en vraag me af of mensen er zich meer van bewust zouden zijn als we een aantal dagen de deuren dicht zouden doen.
Om mij heen hoor ik veel ouders die het eens zijn met de eisen van de leerkrachten en besturen. Maar de bal ligt bij de politici natuurlijk. En die lijken zich er nog niet zo druk over te maken. Sander Dekker draaide een dagje mee met de kleuters, maar heeft hij daardoor een goed beeld van de werkdruk? Wat mij betreft niet.
Maar een prikactie heeft volgens mij niet zoveel effect. Een uurtje de kids naar opa/oma of buurvrouw, dat zet mijns inziens niet veel zoden aan de dijk.
Wat is jullie mening?
vrijdag 30 juni 2017 om 15:47
Volgens mij wordt de oorzaak niet specifiek buiten de docent gelegd maar wordt er vooral aangegeven hoe het onderwijs beter kan.Geengroenblaadje schreef: ↑30-06-2017 12:08En weer wordt de oorzaak bij de leerling gelegd (autistische leerling), moeten de leerlingen zich aanpassen, moet de klas kleiner, want de leerkracht doet zijn best, dus tja. Daar koop ik niks voor, eerlijk gezegd. Het zijn allemaal factoren die buiten de leerkracht worden gelegd.
Er zijn namelijk ook leerkrachten die het wél kunnen. De docent Nederlands van mijn kind bijvoorbeeld. Hij kan het, hij heeft het, de leerlingen vliegen voor hem. Wat kan hij wel, wat die andere leerkracht niet kan?
Hier heb ik zelf ook al een eerder bericht over geschreven.
Je kunt niet ontkennen dat een autistische leerling vaak andere behoeften heeft dan een leerling zonder autisme.
Daarnaast is iedere autistische leerling anders (de verschillen tussen autisten zijn erg groot) en hebben zij dus allemaal andere behoeften.
Daarbovenop hebben we te maken met meerdere leer- en gedragsstoornissen want zelden bevat een klas slechts 1 leerling met autisme.
Dus je hebt een groep van 25 leerlingen met allemaal andere behoeften en je ziet ze misschien 100 minuten in de week.
In die klas zitten 2 leerlingen met autisme, 2 met ADHD, 3 met dyslexie, 2 met een moeilijke thuissituatie, 3 met een taalachterstand, 2 zitten niet lekker in hun vel omdat de verkering uit is, 1 leerling kampt met een depressie, 1 heeft een eetprobleem (wat het functioneren beïnvloed), 1 vind school niet boeiend want hij wil iets heeeeeeeeel anders met zijn leven doen en hier is school niet bij nodig.
Daarnaast heb je leerlingen die moeite hebben met de lesstof, stille leerlingen die geen vragen durven stellen enz.
Dit is al een startpunt van zaken die invloed hebben op de sfeer in de klas en de leeropbrengst van jouw les.
Hier moet jij dus op pedagogisch en didactisch vlak rekening mee houden, ondanks dat jij niet opgeleid bent voor een deel van deze problematiek.
Daarnaast staan jouw lessen ingeroosterd op maandagochtend (1e uur) en vrijdagmiddag (6e) uur nadat de leerlingen gym gehad hebben.
Of is er net een opstootje in de pauze geweest of is er net een aanslag gepleegd in een ander land in Europa.
Dit heeft ook invloed op de sfeer en werkbaarheid onder leerlingen.
Leg hier nog even de eindtermen waar je de leerlingen aan moet laten voldoen en waar je je lessen dus op af moet stemmen (en waardoor er veel te weinig tijd is voor extra stof en leuke extra dingen), de administratie (alles in magister zetten, evaluaties schrijven etc.), ouderavonden en vergaderingen bovenop en je kunt je indenken waarom het sommige docenten niet meer lukt met de steeds maar groter wordende klassen. Mijn school heeft het maximum aantal leerlingen bijvoorbeeld verhoogt van 24 naar 27 en mijn school is lang niet de enige school met een dergelijk besluit.
Ik heb geen echte problemen met mijn leerlingen, ze komen op het gevraagde niveau en halen over het algemeen goede cijfers.
Ook krijg ik positieve feedback van leerlingen en ouders en toch.. toch voel ik continu dat ik tekort schiet.
Dat ik die ene leerling tijdens die ene les te weinig aandacht heb geschonken, dat ik net dat ene extra dingetje uit de actualiteit niet heb kunnen behandelen en dat ik nog steeds geen tijd heb gevonden om mij te laten bijscholen m.b.t. speciaal onderwijs of verdere verdieping binnen mijn vakgebied.
Daarnaast schiet ik gevoelsmatig tekort in mijn privéleven; de verminderde aandacht aan mijn partner, met een vermoeid gezicht bij de verjaardag van een vriendin zitten en toch weer vroeg weg te gaan omdat ik zondag weer bezig moet met mijn werk.
Berichten zoals jij hier schrijft; die vooral overkomen als 'docenten zijn bijna allemaal incapabel en moeten niet zo zeuren' vind ik pijnlijk en ook best kwetsend.
Omdat ik, net zoals een heel groot deel van de overige docenten, keihard werk om jouw kinderen voor te bereiden op de wereld waar zij in leven.
Laat ons docenten ons werk doen en steun ons in het creëren van ademruimte waardoor we het onderwijs kunnen verbeteren.
Docenten kunnen dit niet alleen; wij hebben de steun van bijvoorbeeld de ouders en de overheid hard nodig.
vrijdag 30 juni 2017 om 16:21
Mooi geschreven liefbeest en ook heel treffend. Weliswaar PO hier. En ook ik heb goede contacten met ouders en ja die mogen best kritisch zijn (gelukkig heb ik nog nooit gehoord wat hier allemaal geschreven wordt), "mijn" kinderen doen het ook goed maar er is altijd die frustratie dat je niet alles kunt wat je zou willen. Aan alle kanten (ouders, directie, externe hulp) wordt er aan je getrokken. Ja, kinderen verdienen goed onderwijs maar onder de huidige omstandigheden wordt dat steeds moeilijker. En over die prinsen/prinsesjes: ik vind alle kinderen uit mijn groep top. Echt waar. Tuurlijk zitten er karaktertjes tussen maar elk kind heeft z'n charme. Dat ging meer over ouders. Sommige ouders verwachten de wereld en lijken te denken dat je de hele dag alleen op hun kind kunt letten.
Mijn groep dit jaar:
2 dyslecten
1 autist met veel woede-uitbarstingen (waarmee we al hebben bereikt dat ze uit zichzelf een rustig plekje opzoekt zonder de stoelen door de klas te gooien en om hulp komt vragen. Grote winst)
1 doof meisje met een taalstoornis (wekelijks een half uurtje begeleiding uit cluster 2)
2 adhd (1 goed te pas met medicatie, de ander praat 5 kwartier in een uur. Door alles heen)
6 leerlingen met een compleet eigen leerlijn variërend van niveau groep 4 tot 6 (ik heb groep 8)
4 kinderen die 1 dag naar een bovenschoolse plusgroep gaan maar die in de klas dus ook uitgedaagd moeten worden.
Dan een flinke puber met een extreme thuissituatie.
En dan alle "gewone" kinderen.
Een klas van 26. Dat valt qua aantal wel mee maar qua problematiek dus niet.
Ik werk hard voor deze groep, ik krijg er veel voor terug maar je kunt niet alle kinderen meer bedienen zoals je zou willen.
En dan na een afgedraaide dag gelijk de vergadering in. 's Avonds een mail van een moeder over meidenvenijn. Dat wordt morgen eerst maar weer een gesprekje.
En weet je? Ik wil niet klagen. Ik vind mijn werk namelijk echt leuk maar de omstandigheden maken dat ik me wel steeds vaker afvraag of ik dit nog 33 jaar ga doen. Want wanneer ik thuis ben, ben ik moe. Heel moe. En dan wordt er in de avond en het weekend ook nog wat gedaan. Oh en ineens is er bedacht dat er volgende week een observatie komt met nabespreking. Na school. Had ik juist gepland om even wat administratie te doen. Ik heb thuis ook mijn gezin waarmee ik druk ben. Mijn sociale leven. Ik leef niet alleen voor mijn werk. Maar als ik dingen niét doe dan heb ik er zelf last van. Dan groeit die frustratie.
En dan te lezen: je hebt een prima salaris, je bent een slechte leerkracht, anderen kunnen het wel (?) tja daar erger ik mij aan.
Ik sta op school namelijk ook bekend als goede leerkracht (zal je verbazen he). Aan de buitenkant ziet namelijk niemand dat ik moe ben, gefrustreerd raak, met de gedachte speel iets anders te gaan doen.
Om mij heen zie ik betrokken collega's. Soms zelfs zó betrokken dat ze instorten. Zijn dat dan de slechte leerkrachten? Misschien. Ik denk dat het lastig oordelen is als je zelf niet ik het werkveld zit. En ja andere beroepen hebben heus wel hetzelfde. Daar oordeel ik ook niet over want dat wéét ik niet. Vind ik ook niet relevant. Dit gaat nu over onderwijs en dat er iets moet veranderen lijkt mij duidelijk.
Mijn groep dit jaar:
2 dyslecten
1 autist met veel woede-uitbarstingen (waarmee we al hebben bereikt dat ze uit zichzelf een rustig plekje opzoekt zonder de stoelen door de klas te gooien en om hulp komt vragen. Grote winst)
1 doof meisje met een taalstoornis (wekelijks een half uurtje begeleiding uit cluster 2)
2 adhd (1 goed te pas met medicatie, de ander praat 5 kwartier in een uur. Door alles heen)
6 leerlingen met een compleet eigen leerlijn variërend van niveau groep 4 tot 6 (ik heb groep 8)
4 kinderen die 1 dag naar een bovenschoolse plusgroep gaan maar die in de klas dus ook uitgedaagd moeten worden.
Dan een flinke puber met een extreme thuissituatie.
En dan alle "gewone" kinderen.
Een klas van 26. Dat valt qua aantal wel mee maar qua problematiek dus niet.
Ik werk hard voor deze groep, ik krijg er veel voor terug maar je kunt niet alle kinderen meer bedienen zoals je zou willen.
En dan na een afgedraaide dag gelijk de vergadering in. 's Avonds een mail van een moeder over meidenvenijn. Dat wordt morgen eerst maar weer een gesprekje.
En weet je? Ik wil niet klagen. Ik vind mijn werk namelijk echt leuk maar de omstandigheden maken dat ik me wel steeds vaker afvraag of ik dit nog 33 jaar ga doen. Want wanneer ik thuis ben, ben ik moe. Heel moe. En dan wordt er in de avond en het weekend ook nog wat gedaan. Oh en ineens is er bedacht dat er volgende week een observatie komt met nabespreking. Na school. Had ik juist gepland om even wat administratie te doen. Ik heb thuis ook mijn gezin waarmee ik druk ben. Mijn sociale leven. Ik leef niet alleen voor mijn werk. Maar als ik dingen niét doe dan heb ik er zelf last van. Dan groeit die frustratie.
En dan te lezen: je hebt een prima salaris, je bent een slechte leerkracht, anderen kunnen het wel (?) tja daar erger ik mij aan.
Ik sta op school namelijk ook bekend als goede leerkracht (zal je verbazen he). Aan de buitenkant ziet namelijk niemand dat ik moe ben, gefrustreerd raak, met de gedachte speel iets anders te gaan doen.
Om mij heen zie ik betrokken collega's. Soms zelfs zó betrokken dat ze instorten. Zijn dat dan de slechte leerkrachten? Misschien. Ik denk dat het lastig oordelen is als je zelf niet ik het werkveld zit. En ja andere beroepen hebben heus wel hetzelfde. Daar oordeel ik ook niet over want dat wéét ik niet. Vind ik ook niet relevant. Dit gaat nu over onderwijs en dat er iets moet veranderen lijkt mij duidelijk.
vrijdag 30 juni 2017 om 16:24
Ik kon het dus ook niet terugvinden, en dat is logisch, blijkt, want het is geen onderzoek. Ineens wist ik het weer: Van Muiswinkel zei dat in Jinek, en in mijn hoofd zette zich dat vast als een onderzoek.
Mijn fout, had ik beter moeten checken.
vrijdag 30 juni 2017 om 16:27
Ik vond wel een onderzoek dat NL het buitengewoon goed doet in het voortgezet onderwijs.
Nederlandse leerlingen van 15 jaar zijn tevreden of heel tevreden met hun leven. En dat niet alleen: ze presteren ook nog eens goed. Nederland staat daarmee met Zwitserland en Finland in de top 3, blijkt uit driejaarlijks onderzoek door de OESO (PISA-2015).
Het overgrote deel van de Nederlandse leerlingen voelt zich thuis op school (81 procent) en voelt zich geen buitenstaander (91 procent). Hun achtergrond speelt daarbij geen rol.
https://www.rijksoverheid.nl/actueel/ni ... -op-school
Nederlandse leerlingen van 15 jaar zijn tevreden of heel tevreden met hun leven. En dat niet alleen: ze presteren ook nog eens goed. Nederland staat daarmee met Zwitserland en Finland in de top 3, blijkt uit driejaarlijks onderzoek door de OESO (PISA-2015).
Het overgrote deel van de Nederlandse leerlingen voelt zich thuis op school (81 procent) en voelt zich geen buitenstaander (91 procent). Hun achtergrond speelt daarbij geen rol.
https://www.rijksoverheid.nl/actueel/ni ... -op-school
vrijdag 30 juni 2017 om 16:32
Het is allemaal niet persoonlijk. Als je je niet herkent in de kritiek, dan past ie jou niet.liefbeest schreef: ↑30-06-2017 15:47Volgens mij wordt de oorzaak niet specifiek buiten de docent gelegd maar wordt er vooral aangegeven hoe het onderwijs beter kan.
Hier heb ik zelf ook al een eerder bericht over geschreven.
Je kunt niet ontkennen dat een autistische leerling vaak andere behoeften heeft dan een leerling zonder autisme.
Daarnaast is iedere autistische leerling anders (de verschillen tussen autisten zijn erg groot) en hebben zij dus allemaal andere behoeften.
Daarbovenop hebben we te maken met meerdere leer- en gedragsstoornissen want zelden bevat een klas slechts 1 leerling met autisme.
Dus je hebt een groep van 25 leerlingen met allemaal andere behoeften en je ziet ze misschien 100 minuten in de week.
In die klas zitten 2 leerlingen met autisme, 2 met ADHD, 3 met dyslexie, 2 met een moeilijke thuissituatie, 3 met een taalachterstand, 2 zitten niet lekker in hun vel omdat de verkering uit is, 1 leerling kampt met een depressie, 1 heeft een eetprobleem (wat het functioneren beïnvloed), 1 vind school niet boeiend want hij wil iets heeeeeeeeel anders met zijn leven doen en hier is school niet bij nodig.
Daarnaast heb je leerlingen die moeite hebben met de lesstof, stille leerlingen die geen vragen durven stellen enz.
Dit is al een startpunt van zaken die invloed hebben op de sfeer in de klas en de leeropbrengst van jouw les.
Hier moet jij dus op pedagogisch en didactisch vlak rekening mee houden, ondanks dat jij niet opgeleid bent voor een deel van deze problematiek.
Daarnaast staan jouw lessen ingeroosterd op maandagochtend (1e uur) en vrijdagmiddag (6e) uur nadat de leerlingen gym gehad hebben.
Of is er net een opstootje in de pauze geweest of is er net een aanslag gepleegd in een ander land in Europa.
Dit heeft ook invloed op de sfeer en werkbaarheid onder leerlingen.
Leg hier nog even de eindtermen waar je de leerlingen aan moet laten voldoen en waar je je lessen dus op af moet stemmen (en waardoor er veel te weinig tijd is voor extra stof en leuke extra dingen), de administratie (alles in magister zetten, evaluaties schrijven etc.), ouderavonden en vergaderingen bovenop en je kunt je indenken waarom het sommige docenten niet meer lukt met de steeds maar groter wordende klassen. Mijn school heeft het maximum aantal leerlingen bijvoorbeeld verhoogt van 24 naar 27 en mijn school is lang niet de enige school met een dergelijk besluit.
Ik heb geen echte problemen met mijn leerlingen, ze komen op het gevraagde niveau en halen over het algemeen goede cijfers.
Ook krijg ik positieve feedback van leerlingen en ouders en toch.. toch voel ik continu dat ik tekort schiet.
Dat ik die ene leerling tijdens die ene les te weinig aandacht heb geschonken, dat ik net dat ene extra dingetje uit de actualiteit niet heb kunnen behandelen en dat ik nog steeds geen tijd heb gevonden om mij te laten bijscholen m.b.t. speciaal onderwijs of verdere verdieping binnen mijn vakgebied.
Daarnaast schiet ik gevoelsmatig tekort in mijn privéleven; de verminderde aandacht aan mijn partner, met een vermoeid gezicht bij de verjaardag van een vriendin zitten en toch weer vroeg weg te gaan omdat ik zondag weer bezig moet met mijn werk.
Berichten zoals jij hier schrijft; die vooral overkomen als 'docenten zijn bijna allemaal incapabel en moeten niet zo zeuren' vind ik pijnlijk en ook best kwetsend.
Omdat ik, net zoals een heel groot deel van de overige docenten, keihard werk om jouw kinderen voor te bereiden op de wereld waar zij in leven.
Laat ons docenten ons werk doen en steun ons in het creëren van ademruimte waardoor we het onderwijs kunnen verbeteren.
Docenten kunnen dit niet alleen; wij hebben de steun van bijvoorbeeld de ouders en de overheid hard nodig.
Ik was heel blij met de groep 8 leerkracht, en met mij alle ouders van de klas. Er waren constructieve gesprekken met leerkracht en ouders om de, door de vorige leerkracht ontstane problemen, op te lossen. En nee, de ouders die ik ken verwachten niet fulltime persoonlijke aandacht voor hun eigen kind.
vrijdag 30 juni 2017 om 16:52
Duidelijk!Geengroenblaadje schreef: ↑30-06-2017 16:24Ik kon het dus ook niet terugvinden, en dat is logisch, blijkt, want het is geen onderzoek. Ineens wist ik het weer: Van Muiswinkel zei dat in Jinek, en in mijn hoofd zette zich dat vast als een onderzoek.
Mijn fout, had ik beter moeten checken.
vrijdag 30 juni 2017 om 17:01
Ik geef nergens aan dat ouders dat eisen.Geengroenblaadje schreef: ↑30-06-2017 16:32Het is allemaal niet persoonlijk. Als je je niet herkent in de kritiek, dan past ie jou niet.
Ik was heel blij met de groep 8 leerkracht, en met mij alle ouders van de klas. Er waren constructieve gesprekken met leerkracht en ouders om de, door de vorige leerkracht ontstane problemen, op te lossen. En nee, de ouders die ik ken verwachten niet fulltime persoonlijke aandacht voor hun eigen kind.
Het gaat mij om de suggestie die passend onderwijs wekt; het onderwijs moet voor iedere leerling passend zijn en dat is met de huidige middelen niet haalbaar.
Een simpel voorbeeld is het onderwerp 'bijscholing'.
Ja, bijscholing wordt absoluut toegejuicht, op papier zijn hier uren voor vrij gemaakt, in praktijk verdwijnen deze uren structureel.
Ik zou dolgraag meer willen leren over het omgaan met depressieve leerlingen met suïcidale gedachten omdat ik dit de afgelopen jaren meerdere keren tegen ben gekomen.
Maar dit moet allemaal in mijn eigen tijd, bovenop de werkgerelateerde taken die ik in mijn vrije tijd moet vervullen.
Ik heb dus simpelweg niet de ruimte om dit te doen en dat vind ik echt jammer want het zou in de praktijk veel op kunnen leveren.
Docenten hebben hier op schoolniveau en landelijk niveau wat aan proberen te doen; maar zonder succes.
Als ouders tijdens deze actie (en eventuele volgende acties) nu allemaal achter de docenten gaan staan i.p.v. (in sommige gevallen) tegenover ons, staan we sterker en kan er ook iets veranderen.
Dit zal vooral de leerlingen en daarnaast de docenten ten goede komen, wat uiteindelijk de maatschappij in zijn geheel ten goede komt.
anoniem_143692 wijzigde dit bericht op 30-06-2017 17:05
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
21.40% gewijzigd
vrijdag 30 juni 2017 om 17:49
Geengroenblaadje schreef: ↑30-06-2017 16:24Ik kon het dus ook niet terugvinden, en dat is logisch, blijkt, want het is geen onderzoek. Ineens wist ik het weer: Van Muiswinkel zei dat in Jinek, en in mijn hoofd zette zich dat vast als een onderzoek.
Mijn fout, had ik beter moeten checken.
vrijdag 30 juni 2017 om 17:51
Daarnaast heb ik dus een master gevolgd zoals ik eerder al aangaf, daar heb ik persoonlijk wel wat aan in de praktijk. Dat heeft me wel véél tijd en energie gekost. Daar staat, met name financieel, niets tegenover. Nou heb ik die opleiding voornamelijk voor mezelf gedaan maar als er zo gepromoot wordt op goed opgeleide leerkrachten en universitaire pabo etc mag daar wat mij betreft ook wat tegenover staan. Het nodigt namelijk niet echt uit tot studeren als je vervolgens het aanbod krijgt tegen hetzelfde salaris extra taken te krijgen vanwege bepaalde expertise.
vrijdag 30 juni 2017 om 18:07
Dat is echt vervelend ja. Wat dat betreft ben je echt slecht af in een non-profit organisatie. Ik heb mijn master grotendeels zelf betaald. En inderdaad je krijgt zwaardere casussen, maar er staat niets tegenover. Wat dat betreft zou er best verschil gemaakt mogen worden.EvaHier2 schreef: ↑30-06-2017 17:51Daarnaast heb ik dus een master gevolgd zoals ik eerder al aangaf, daar heb ik persoonlijk wel wat aan in de praktijk. Dat heeft me wel véél tijd en energie gekost. Daar staat, met name financieel, niets tegenover. Nou heb ik die opleiding voornamelijk voor mezelf gedaan maar als er zo gepromoot wordt op goed opgeleide leerkrachten en universitaire pabo etc mag daar wat mij betreft ook wat tegenover staan. Het nodigt namelijk niet echt uit tot studeren als je vervolgens het aanbod krijgt tegen hetzelfde salaris extra taken te krijgen vanwege bepaalde expertise.
Maar..... nog steeds vind ik daar 3600 voor een standaard leraar een prima salaris. Dat er voor een leraar met een master èn extra taken en soort plusschaal komt lijkt me prima.
Wat mij betreft zit de winst juist in de werkdruk verlagen. Gewoon minder taken en met tijd deze uit te voeren. Kijken of al die administratieve druk nodig is. Want met meer salaris wordt de werkdruk niet lager.
vrijdag 30 juni 2017 om 18:18
Daar ben ik het mee eens, werkdruk op 1. Daar wordt het werk een stuk leuker van.
Schijnbaar kunnen veel jongeren direct van de pabo af elders meer verdienen (met name mannen?!). Ik ben nooit heel ontevreden geweest met mijn salaris (meer mag uiteraard altijd). Ik vraag me af of je meer mensen trekt door een hoger salaris te bieden. Misschien wordt het zo aantrekkelijker voor zij-instromers om de overstap te maken. Ik denk niet dat je er meer mensen mee naar de pabo trekt. Maar op de 1 of andere manier zal het beroep wel aantrekkelijker gemaakt moeten worden want het lerarentekort is wel echt een issue. En dat zit niet in het feit dat leraren alleen maar klagen dat niemand het meer iets lijkt maar wel in de huidige omstandigheden in het onderwijs. Als ik nu opnieuw zou moeten kiezen, vers van de middelbare school, en ik weet wat ik nu weet zou ik wellicht een andere keuze maken. En dat vind ik oprecht jammer.
Schijnbaar kunnen veel jongeren direct van de pabo af elders meer verdienen (met name mannen?!). Ik ben nooit heel ontevreden geweest met mijn salaris (meer mag uiteraard altijd). Ik vraag me af of je meer mensen trekt door een hoger salaris te bieden. Misschien wordt het zo aantrekkelijker voor zij-instromers om de overstap te maken. Ik denk niet dat je er meer mensen mee naar de pabo trekt. Maar op de 1 of andere manier zal het beroep wel aantrekkelijker gemaakt moeten worden want het lerarentekort is wel echt een issue. En dat zit niet in het feit dat leraren alleen maar klagen dat niemand het meer iets lijkt maar wel in de huidige omstandigheden in het onderwijs. Als ik nu opnieuw zou moeten kiezen, vers van de middelbare school, en ik weet wat ik nu weet zou ik wellicht een andere keuze maken. En dat vind ik oprecht jammer.
vrijdag 30 juni 2017 om 18:27
Dat verdient een standaard leerkracht echt niet.Minimuiss schreef: ↑30-06-2017 18:07Dat is echt vervelend ja. Wat dat betreft ben je echt slecht af in een non-profit organisatie. Ik heb mijn master grotendeels zelf betaald. En inderdaad je krijgt zwaardere casussen, maar er staat niets tegenover. Wat dat betreft zou er best verschil gemaakt mogen worden.
Maar..... nog steeds vind ik daar 3600 voor een standaard leraar een prima salaris. Dat er voor een leraar met een master èn extra taken en soort plusschaal komt lijkt me prima.
Wat mij betreft zit de winst juist in de werkdruk verlagen. Gewoon minder taken en met tijd deze uit te voeren. Kijken of al die administratieve druk nodig is. Want met meer salaris wordt de werkdruk niet lager.
vrijdag 30 juni 2017 om 18:29
Ik verdien met mijn universitaire studie en master SEN geen 3600 euro hoor. Ik zit gewoon in LA. En ook nog eens een trede lager dan waar ik in hoor te zitten (omdat ik tijdens mijn master 2 dagen stage per week heb gelopen in plaats van een echte baan, aangezien die er aan deze kan van het land niet zijn. Daardoor heb ik te weinig dagen 'gewerkt', want die 2 dagen 'stage' tellen niet mee als werkdagen, waardoor ik geen hogere trede kreeg na een jaar).Minimuiss schreef: ↑30-06-2017 18:07Dat is echt vervelend ja. Wat dat betreft ben je echt slecht af in een non-profit organisatie. Ik heb mijn master grotendeels zelf betaald. En inderdaad je krijgt zwaardere casussen, maar er staat niets tegenover. Wat dat betreft zou er best verschil gemaakt mogen worden.
Maar..... nog steeds vind ik daar 3600 voor een standaard leraar een prima salaris. Dat er voor een leraar met een master èn extra taken en soort plusschaal komt lijkt me prima.
Wat mij betreft zit de winst juist in de werkdruk verlagen. Gewoon minder taken en met tijd deze uit te voeren. Kijken of al die administratieve druk nodig is. Want met meer salaris wordt de werkdruk niet lager.
Ik voel me dus zwaar ondergewaardeerd (en ja, ik heb altijd bovengemiddelde beoordelingen, dus aan mijn competenties ligt het niet).
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
vrijdag 30 juni 2017 om 19:12
Persoonlijk vind ik het salaris prima indien hier minder overuren en werkdruk tegenover komt te staan.Minimuiss schreef: ↑30-06-2017 18:07Dat is echt vervelend ja. Wat dat betreft ben je echt slecht af in een non-profit organisatie. Ik heb mijn master grotendeels zelf betaald. En inderdaad je krijgt zwaardere casussen, maar er staat niets tegenover. Wat dat betreft zou er best verschil gemaakt mogen worden.
Maar..... nog steeds vind ik daar 3600 voor een standaard leraar een prima salaris. Dat er voor een leraar met een master èn extra taken en soort plusschaal komt lijkt me prima.
Wat mij betreft zit de winst juist in de werkdruk verlagen. Gewoon minder taken en met tijd deze uit te voeren. Kijken of al die administratieve druk nodig is. Want met meer salaris wordt de werkdruk niet lager.
Ik zit overigens bij lange na niet op 3600 euro.
De salarisverhoging is vooral nodig om nieuwe docenten te trekken denk ik.
vrijdag 30 juni 2017 om 19:30
.koko67 schreef: ↑30-06-2017 10:20Ik vind het vooral stuitend dat jij denkt verstand te hebben van iets waar je geen enkele opleiding in hebt en hoe kom je erbij dat het onderwijs geen open houding heeft? Dat heb je van sociale media? Wauw, dat is inderdaad een hele goede informatiebron.
" Omdat het onderwijs jouw kinderen in de klas heeft, bemoei je er tegenaan?"
Al jij je nou met de opvoeding bemoeit en het lesgeven aan de leraren overlaat.
Of bemoei je je ook met de huisarts wanneer die jouw kind iets voorschrijft?
Huh? Jij bent toch diegene die zelf zei dat je de arrogantie hebt te denken dat je het "veel en veel beter weet" dat een psycholoog of huisarts?
En die beweerde dat een psycholoog de diagnose zou stellen?
Ohja en dat een psycholoog slechts een HBO studie gedaan zou hebben .
En wat je beweerde wist je allemaal zo goed omdat ouders het je vertelden, altijd onwijs betrouwbaar.
Als jij je nou met jouw vak bemoeit en het diagnosticeren en verder over laat aan de GZ-psychologen en kinderpsychiaters....
Of bemoei jij je ook met de huisarts, wanneer hij een kind iets voorschrijft? Oh, wacht...
Over mensen die denken ergens verstand van te hebben gesproken...
vrijdag 30 juni 2017 om 19:46
Ja, dat ben ik met je eens. Het basissalaris van leraren vind ik echt prima maar het zou wel goed zijn als er meer mogelijkheden zouden zijn om dat salaris te verhogen als je extra taken op je neemt of een extra opleiding hebt gedaan etc. Als je meer te bieden hebt en meer doet dan is het logisch dat je ook meer geld zou moeten krijgen. Dat zorgt er ook voor dat mensen gemotiveerd zijn om extra taken op te pakken en dergelijke.EvaHier2 schreef: ↑30-06-2017 17:51Daarnaast heb ik dus een master gevolgd zoals ik eerder al aangaf, daar heb ik persoonlijk wel wat aan in de praktijk. Dat heeft me wel véél tijd en energie gekost. Daar staat, met name financieel, niets tegenover. Nou heb ik die opleiding voornamelijk voor mezelf gedaan maar als er zo gepromoot wordt op goed opgeleide leerkrachten en universitaire pabo etc mag daar wat mij betreft ook wat tegenover staan. Het nodigt namelijk niet echt uit tot studeren als je vervolgens het aanbod krijgt tegen hetzelfde salaris extra taken te krijgen vanwege bepaalde expertise.
vrijdag 30 juni 2017 om 19:49
Hear, hear, Pantax. Goede post.Pantax schreef: ↑30-06-2017 11:22Hoe langer ik er over nadenk, hoe absurder ik je post vindt. Mijn situatie is misschien wat anders dan anders, maar misschien ook weer niet zó anders. Mijn dochter blijkt ontzettend slim en al jaren te leren wat ze al weet. Dat weet ik omdat ik het zelf heb uitgezocht. Als het aan school had gelegen, was ze daar gewoon doodongelukkig doorgegaan zoals het ging. Want de juf zag niet dat mijn dochter iedere ochtend huilend van de buikpijn naar school ging. Juf zag niet dat mijn dochter langzaam iedere lol in het leven verloor, thuis steeds vaker alleen maar voor zich uit staarde, geen vriendinnen meer had en steeds vaker enorme huilbuien had. Nee, juf zag een kind dat braaf meedeed, hoge cijfers haalde en met iedereen in de klas speelde. Dus íeder gesprek dat ik had met juf over mijn kind, ontkende ze dat er een probleem was. Zij zag het niet, dus het bestond niet. En een probleem dat niet bestaat hoeft ook niet opgelost te worden.
School is geen heilige graal waar ieder kind alleen maar beter van wordt. School is een ingewikkelde plek waar sommige kinderen beter van worden en andere vooral beschadigd raken. Als ouder draag je de zorg en verantwoordelijkheid voor het welbevinden van je kinderen. Die zorg ligt alléén bij de ouder. Niet bij de juf die het kind gedurende tien maanden hooguit twee of drie keer per week ziet. Die voelt die zorg niet, die ziet niet wat er met het kind buiten die korte periode gebeurt en die draagt daar ook geen verantwoordelijkheid voor. En dat hoeft ook niet. Maar laten we dan niet doen alsof het wel zo is. Alsof leraren binnen hun eiland alles met kinderen mogen doen wat ze maar willen, simpelweg omdat het binnen een onderwijscontext is en dus Goed, met hoofdletter. Want dat is niet zo. Onderwijs zou een gezamenlijke onderneming moeten zijn, van ouders en onderwijzend personeel. Alleen als alle partijen samenwerken kun je goed onderwijs bieden voor ieder kind. En dat is nodig.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 30 juni 2017 om 19:55
.liefbeest schreef: ↑30-06-2017 15:47Volgens mij wordt de oorzaak niet specifiek buiten de docent gelegd maar wordt er vooral aangegeven hoe het onderwijs beter kan.
Hier heb ik zelf ook al een eerder bericht over geschreven.
Je kunt niet ontkennen dat een autistische leerling vaak andere behoeften heeft dan een leerling zonder autisme.
Daarnaast is iedere autistische leerling anders (de verschillen tussen autisten zijn erg groot) en hebben zij dus allemaal andere behoeften.
Daarbovenop hebben we te maken met meerdere leer- en gedragsstoornissen want zelden bevat een klas slechts 1 leerling met autisme.
Dus je hebt een groep van 25 leerlingen met allemaal andere behoeften en je ziet ze misschien 100 minuten in de week.
In die klas zitten 2 leerlingen met autisme, 2 met ADHD, 3 met dyslexie, 2 met een moeilijke thuissituatie, 3 met een taalachterstand, 2 zitten niet lekker in hun vel omdat de verkering uit is, 1 leerling kampt met een depressie, 1 heeft een eetprobleem (wat het functioneren beïnvloed), 1 vind school niet boeiend want hij wil iets heeeeeeeeel anders met zijn leven doen en hier is school niet bij nodig.
Daarnaast heb je leerlingen die moeite hebben met de lesstof, stille leerlingen die geen vragen durven stellen enz.
Dit is al een startpunt van zaken die invloed hebben op de sfeer in de klas en de leeropbrengst van jouw les.
Hier moet jij dus op pedagogisch en didactisch vlak rekening mee houden, ondanks dat jij niet opgeleid bent voor een deel van deze problematiek.
Daarnaast staan jouw lessen ingeroosterd op maandagochtend (1e uur) en vrijdagmiddag (6e) uur nadat de leerlingen gym gehad hebben.
Of is er net een opstootje in de pauze geweest of is er net een aanslag gepleegd in een ander land in Europa.
Dit heeft ook invloed op de sfeer en werkbaarheid onder leerlingen.
Leg hier nog even de eindtermen waar je de leerlingen aan moet laten voldoen en waar je je lessen dus op af moet stemmen (en waardoor er veel te weinig tijd is voor extra stof en leuke extra dingen), de administratie (alles in magister zetten, evaluaties schrijven etc.), ouderavonden en vergaderingen bovenop en je kunt je indenken waarom het sommige docenten niet meer lukt met de steeds maar groter wordende klassen. Mijn school heeft het maximum aantal leerlingen bijvoorbeeld verhoogt van 24 naar 27 en mijn school is lang niet de enige school met een dergelijk besluit.
Ik heb geen echte problemen met mijn leerlingen, ze komen op het gevraagde niveau en halen over het algemeen goede cijfers.
Ook krijg ik positieve feedback van leerlingen en ouders en toch.. toch voel ik continu dat ik tekort schiet.
Dat ik die ene leerling tijdens die ene les te weinig aandacht heb geschonken, dat ik net dat ene extra dingetje uit de actualiteit niet heb kunnen behandelen en dat ik nog steeds geen tijd heb gevonden om mij te laten bijscholen m.b.t. speciaal onderwijs of verdere verdieping binnen mijn vakgebied.
Daarnaast schiet ik gevoelsmatig tekort in mijn privéleven; de verminderde aandacht aan mijn partner, met een vermoeid gezicht bij de verjaardag van een vriendin zitten en toch weer vroeg weg te gaan omdat ik zondag weer bezig moet met mijn werk.
Berichten zoals jij hier schrijft; die vooral overkomen als 'docenten zijn bijna allemaal incapabel en moeten niet zo zeuren' vind ik pijnlijk en ook best kwetsend.
Omdat ik, net zoals een heel groot deel van de overige docenten, keihard werk om jouw kinderen voor te bereiden op de wereld waar zij in leven.
Laat ons docenten ons werk doen en steun ons in het creëren van ademruimte waardoor we het onderwijs kunnen verbeteren.
Docenten kunnen dit niet alleen; wij hebben de steun van bijvoorbeeld de ouders en de overheid hard nodig.
Goede post.
vrijdag 30 juni 2017 om 20:22
Mooie post.liefbeest schreef: ↑30-06-2017 15:47Volgens mij wordt de oorzaak niet specifiek buiten de docent gelegd maar wordt er vooral aangegeven hoe het onderwijs beter kan.
Hier heb ik zelf ook al een eerder bericht over geschreven.
Je kunt niet ontkennen dat een autistische leerling vaak andere behoeften heeft dan een leerling zonder autisme.
Daarnaast is iedere autistische leerling anders (de verschillen tussen autisten zijn erg groot) en hebben zij dus allemaal andere behoeften.
Daarbovenop hebben we te maken met meerdere leer- en gedragsstoornissen want zelden bevat een klas slechts 1 leerling met autisme.
Dus je hebt een groep van 25 leerlingen met allemaal andere behoeften en je ziet ze misschien 100 minuten in de week.
In die klas zitten 2 leerlingen met autisme, 2 met ADHD, 3 met dyslexie, 2 met een moeilijke thuissituatie, 3 met een taalachterstand, 2 zitten niet lekker in hun vel omdat de verkering uit is, 1 leerling kampt met een depressie, 1 heeft een eetprobleem (wat het functioneren beïnvloed), 1 vind school niet boeiend want hij wil iets heeeeeeeeel anders met zijn leven doen en hier is school niet bij nodig.
Daarnaast heb je leerlingen die moeite hebben met de lesstof, stille leerlingen die geen vragen durven stellen enz.
Dit is al een startpunt van zaken die invloed hebben op de sfeer in de klas en de leeropbrengst van jouw les.
Hier moet jij dus op pedagogisch en didactisch vlak rekening mee houden, ondanks dat jij niet opgeleid bent voor een deel van deze problematiek.
Daarnaast staan jouw lessen ingeroosterd op maandagochtend (1e uur) en vrijdagmiddag (6e) uur nadat de leerlingen gym gehad hebben.
Of is er net een opstootje in de pauze geweest of is er net een aanslag gepleegd in een ander land in Europa.
Dit heeft ook invloed op de sfeer en werkbaarheid onder leerlingen.
Leg hier nog even de eindtermen waar je de leerlingen aan moet laten voldoen en waar je je lessen dus op af moet stemmen (en waardoor er veel te weinig tijd is voor extra stof en leuke extra dingen), de administratie (alles in magister zetten, evaluaties schrijven etc.), ouderavonden en vergaderingen bovenop en je kunt je indenken waarom het sommige docenten niet meer lukt met de steeds maar groter wordende klassen. Mijn school heeft het maximum aantal leerlingen bijvoorbeeld verhoogt van 24 naar 27 en mijn school is lang niet de enige school met een dergelijk besluit.
Ik heb geen echte problemen met mijn leerlingen, ze komen op het gevraagde niveau en halen over het algemeen goede cijfers.
Ook krijg ik positieve feedback van leerlingen en ouders en toch.. toch voel ik continu dat ik tekort schiet.
Dat ik die ene leerling tijdens die ene les te weinig aandacht heb geschonken, dat ik net dat ene extra dingetje uit de actualiteit niet heb kunnen behandelen en dat ik nog steeds geen tijd heb gevonden om mij te laten bijscholen m.b.t. speciaal onderwijs of verdere verdieping binnen mijn vakgebied.
Daarnaast schiet ik gevoelsmatig tekort in mijn privéleven; de verminderde aandacht aan mijn partner, met een vermoeid gezicht bij de verjaardag van een vriendin zitten en toch weer vroeg weg te gaan omdat ik zondag weer bezig moet met mijn werk.
Berichten zoals jij hier schrijft; die vooral overkomen als 'docenten zijn bijna allemaal incapabel en moeten niet zo zeuren' vind ik pijnlijk en ook best kwetsend.
Omdat ik, net zoals een heel groot deel van de overige docenten, keihard werk om jouw kinderen voor te bereiden op de wereld waar zij in leven.
Laat ons docenten ons werk doen en steun ons in het creëren van ademruimte waardoor we het onderwijs kunnen verbeteren.
Docenten kunnen dit niet alleen; wij hebben de steun van bijvoorbeeld de ouders en de overheid hard nodig.
Niet specifiek op jouw post een reactie, maar meer in zijn algemeen op wat ik net gelezen heb: ik lees veel docenten en leerkrachten dingen schrijven in de trant van: jullie weten niet wat ons werk inhoudt en toch krijgen we bakken kritiek van ouders die het allemaal beter denken te weten.
Maar omgekeerd geldt dat natuurlijk net zo goed. Ik herken me als ouder in de posts van Geengroenblaadje als het gaat om de vijandigheid en gesloten houding van onderwijskrachten richting ouders. Ik lees dat eigenlijk ook in vrijwel elke post van elke onderwijskracht die in dit topic gereageerd heeft terug. Maar net zoals wij ouders wellicht niet weten wat er aan de achterkant van het schoollokaal gebeurt, weten jullie niet wat er achter de voordeur van de gemiddelde ouder gebeurt. Jullie hebben geen idee of die moeder of vader die jullie zo makkelijk wegzetten als zeikouder met een prinsje of prinsesje niet uit hele andere motieven aan jullie bureau staat.
Lees bijvoorbeeld de post van Pantax. Ik heb een vergelijkbare ervaring met mijn kind in het basisonderwijs. Nog een tikje erger zelfs, want mijn kind gaf aan dat het een einde aan zijn leven wilde maken omdat het zo doodongelukkig was op school. Ook ik ben dus wel eens op school gaan praten. En geloof me, ik kan heel goed heel aardig, heel rustig, heel open en met als doel een constructieve samenwerking een gesprek insteken. Maar als de juf al zuchtend met haar ogen staat te rollen als je de allereerste keer aangeeft dat je een keer een gesprek wil omdat je het idee hebt dat er iets niet helemaal lekker loopt op school, dan kan je een constructieve samenwerking wel vergeten.
Of als de juf jouw kind gewoon het hele jaar min of meer negeert omdat ie zo lekker stil is en ook redelijk tot goede resultaten haalt, tja, dan kan je een constructieve samenwerking ook wel vergeten omdat de juf dan eigenlijk geen idee heeft wie je kind eigenlijk is.
Of als jouw kind een heel schooljaar helemaal niks leert maar de juf dat niet eens merkt omdat ie, wederom, zo lekker stil is en ondanks de enorme achterstand zich op zijn algemene ontwikkeling en intelligentie door de CITO toetsen heen slaat, dan wordt het ook al zo lastig constructief samenwerken.
En als de juf dan ook nog eens vindt dat elke kritiek op haar of haar collega's functioneren eigenlijk vooral gezeik is van ouders die altijd maar denken dat ze het beter weten terwijl ze geen idee hebben, nou, dan is het wel klaar.
Ik snap best dat het niet leuk is om zoveel kritiek te lezen als je zelf van je werk houdt en het idee hebt dat je je werk ook nog eens goed doet. Maar lees voor de gein alleen op dit forum eens een paar topics over schoolgaande kinderen en er is wel degelijk iets van een rode draad te ontdekken. Ik heb nog nooit op dit forum een topic over gedoe met school gelezen waar ik NIET van alles in herkende. En ik weet zeker dat veel van die forummers niet hun kind op dezelfde school als ik hebben. Ik weet vrij zeker dat Pantax d'r kind niet dezelfde juffen of meesters als mijn kind heeft gehad. Maar toch lijken haar ervaringen met die juffen en meesters angstig veel op die van mij met mijn kinds juffen en meesters.
En nee, mijn kind zat en zit niet op een school met kinderen met taalachterstanden, mijn kind had op de basisschool zelfs maar 17 kinderen in de klas en er zaten ook al geen kinderen die op het speciaal onderwijs hoorden in zijn klas.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 30 juni 2017 om 20:39
Ik geef grif toe hoor dat ik eigenlijk helemaal niks weet van de leerlingen. Nu zal een po-juf kinderen hopelijk wel wat vaker zien, maar ik heb weleens uitgerekend hoeveel tijd ik per leerling per week had, dat kwam neer op maar een paar minuten. Daar kan ik geen analyse op maken, dus maak jullie borst maar nat, in het VO weten de docenten nog minder van de kinderen.
Ik heb trouwens nooit, nou ja, amper vervelende gesprekken met ouders. Nu zitten ouders er in het VO ook wel minder bovenop, dat scheelt, en ik kan, moet ook vrij vlot doorverwijzen naar de coördinator.
Ik heb trouwens nooit, nou ja, amper vervelende gesprekken met ouders. Nu zitten ouders er in het VO ook wel minder bovenop, dat scheelt, en ik kan, moet ook vrij vlot doorverwijzen naar de coördinator.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 30-06-2017 20:45
21.69% gewijzigd