Actueel
alle pijlers
raad voor de kinderbescherming?
vrijdag 10 augustus 2007 om 22:12
Ik begrijp de wereld die raad voor de kinderbescherming helemaal niet meer. Een goede vriendin van mij met een lief kind (5) wordt al jaren op het matje van de rechter geroepen vanwege de biologische vader die door middel van gemene dwangmiddelen en leugens zijn kind wil zien. Ok, alleen wilde mijn vriendin dat ook toen kind een baby was maar kwam de vader de afspraken niet na of kwam niet opdagen. Ze leefden apart al tijdens de zwangerschap en hij eistte een abortus etc. De vader had vaak negatieve heftige theatrale uitingen. Dus vriendin zei op een gegeven moment, '"nu is het genoeg je hebt je kans gehad en ik heb gemerkt dat dit niet gezond is"Maar nu MOET ze ingaan op een omgangsregeling, anders volgt er OTS! En ze is zo'n geweldige moeder...
maandag 13 augustus 2007 om 20:20
Waar ik nu benieuwd naar ben: wat maakt die man die eerst wel een redelijk goede pa was opeens een slechte vader die geen knip voor de neus waard is?
Ik ken ook van heel dichtbij die ene vader die zich van de ene op de andere dag niks aan kids gelegen liet liggen, natuurlijk zijn die er ook.
Maar ik ken er ook zat die na de scheiding op dezelfde manier omgaan met de kids als daarvoor en toch vindt de moeder opeens allerlei redenen om de omgangsregeling te traineren en er alles aan doen om pa als slechte opvoeder te bestempelen.
In dat soort gevallen hebben de instanties groot gelijk als ze vader een bezoekregeling geven.
En ik denk dat dergelijke instanties alles al tig keer hebben gezien, ook al denkt ma dat haar situatie uniek is. Ondanks de fouten denk ik dat professionals het best wel zien als Pa echt fout is.
Ik ken ook van heel dichtbij die ene vader die zich van de ene op de andere dag niks aan kids gelegen liet liggen, natuurlijk zijn die er ook.
Maar ik ken er ook zat die na de scheiding op dezelfde manier omgaan met de kids als daarvoor en toch vindt de moeder opeens allerlei redenen om de omgangsregeling te traineren en er alles aan doen om pa als slechte opvoeder te bestempelen.
In dat soort gevallen hebben de instanties groot gelijk als ze vader een bezoekregeling geven.
En ik denk dat dergelijke instanties alles al tig keer hebben gezien, ook al denkt ma dat haar situatie uniek is. Ondanks de fouten denk ik dat professionals het best wel zien als Pa echt fout is.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 13 augustus 2007 om 20:23
maar je kunt mij niet wijsmaken dat ze met zijn allen om de tafel zitten te huilen bij een triest rapport of dat het voor hen hetzelfde voelt als voor de ouders.
Er zal in eerste instantie toch gekeken worden naar het gangbare protocol waar daar gehanteerd wordt en regeltjes en papierwerk.
Shala, geen idee hoe het bij de raad werkt maar ik werk zelf bij een organisatie die bol staat van de regels en de protocollen en reken maar dat er zoveel mogelijk gekeken wordt naar de menselijke maat. Natuurlijk binnen de regels, maar soms ook daarbuiten.
En hier wordt soms echt wel een traantje weggepinkt bij de dieptrieste gevallen.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 13 augustus 2007 om 21:17
Een kind heeft hoe dan ook het recht om beide ouders te leren kennen, het enkele feit dat moeder het fantastisch zou doen betekent niet dat de vader uit beeld dient te blijven.
De Raad voor de Kinderbescherming zal altijd naar beide kanten van het verhaal kijken. Vrienden en kennissen doen dat niet, die kiezen (onbewust)partij, en kunnen dus niet een onafhankelijk oordeel geven.
Ik kan absoluut een aantal fouten van de RvdK opnoemen, maar het aantal zaken waar het wél nodig is dat wordt ingegrepen is vele malen groter.
Wel zou ik het een positieve ontwikkeling vinden als álle rechtbanken gespecialiseerde kinderrechters hadden, die zowel de civielrechtelijke als de strafrechtelijke zaken behandelen. Op die manier is er veel meer overzicht. Ook kunnen ze dan duidelijk de al-dan-niet-positieve ontwikkelingen zien die een kind doormaakt.
En ja, dwangsommen kunnen opgelegd worden, maar van kale kippen valt niet te plukken, dus die dwangsommen zijn een wassen neus.
De Raad voor de Kinderbescherming zal altijd naar beide kanten van het verhaal kijken. Vrienden en kennissen doen dat niet, die kiezen (onbewust)partij, en kunnen dus niet een onafhankelijk oordeel geven.
Ik kan absoluut een aantal fouten van de RvdK opnoemen, maar het aantal zaken waar het wél nodig is dat wordt ingegrepen is vele malen groter.
Wel zou ik het een positieve ontwikkeling vinden als álle rechtbanken gespecialiseerde kinderrechters hadden, die zowel de civielrechtelijke als de strafrechtelijke zaken behandelen. Op die manier is er veel meer overzicht. Ook kunnen ze dan duidelijk de al-dan-niet-positieve ontwikkelingen zien die een kind doormaakt.
En ja, dwangsommen kunnen opgelegd worden, maar van kale kippen valt niet te plukken, dus die dwangsommen zijn een wassen neus.
maandag 13 augustus 2007 om 23:38
In mijn geval was het een 'gaat wel' vader. Iemand die het op zich wel goed bedoelde maar niet echt wist wat wel en niet verstandig of verantwoordelijk was. Hij woonde bij ons en dan is het veel makkelijker je iets aan de kinderen gelegen te laten liggen dan als je elders woont. Blijkbaar werd het toen teveel moeite tijd en energie in ze te steken. Hij was niet erg betrouwbaar met afspraken. Als er iets tussenkwam van zijn kant, liet hij ons zonder tegenbericht barsten of kwam úren later eens aankakken. En dan hogelijk verbaasd als je dat niet zo tof vindt. En steevast na een paar weken zag je hem ineens weer een hele poos niet. Ik heb het dus echt wel geprobeerd met hem maar op een dag is het op. Dan heb je geen zin meer hem aan zijn haren erbij te sleuren en zijn je kinderen ineens pubers die onderhand door hebben dat hun vader niet echt een vader is en hebben ze geen belang meer bij hem. Tja, vroeg of laat krijg je de rekening gepresenteerd.
Wat ik erg vind, is dat vader die wél graag willen óók meemaken dat ze hun kinderen kwijtraken. Maar het meest erg vind ik het voor de kinderen. Die zijn hoe dan ook áltijd de dupe ervan.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
maandag 13 augustus 2007 om 23:42
Zuss, ik hoop het. Ik hoop echt dat er veel waarde wordt gehecht aan moeders die bepaalde dingen aankaarten over de omgang tussen vader en kind(eren).
De meesten willen heus het beste voor hun kinderen en zullen als het even kan hun kinderen echt hun vader gunnen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 14 augustus 2007 om 06:26
Shala, ik ken jouw situatie niet, daar kan ik dan ook niks over zeggen. Wat ik in z'n algemeenheid wel wil zeggen: ook al is iemand niet de ideale vader, dan nog hebben de kids recht op hem. Ook al is ie een lul en komt ie niet alle afspraken na en doet dat je kids verdriet. Hij blijft hun pa.
Ik zou er juist voor m'n kids alles aan doen dat ze hem zoveel mogelijk zien.
Op een gegeven moment zijn ze oud genoeg om zelf te beslissen of ze hem nog willen zien. Dt is hún beslissing, niet die van ma.
Ik zou er juist voor m'n kids alles aan doen dat ze hem zoveel mogelijk zien.
Op een gegeven moment zijn ze oud genoeg om zelf te beslissen of ze hem nog willen zien. Dt is hún beslissing, niet die van ma.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
dinsdag 14 augustus 2007 om 06:29
In de organisatie waar ik werk komen vaak vragen over omgangsregelingen. Voor we daar ook maar iets over zeggen kijken (indien mogelijk) naar wat er bij ons over de ouders bekend is. Het verhaal van pa en ma kan soms hemelsbreed verschillen en jammer genoeg is mijn ervaring dat het zwart maken van de andere ouder regelmatig voorkomt.
PW, jij zegt dat veel ouders er wel samen uitkomen, gelukkig. Maar dat duurt vaak ook wel lang, er is zo een jaar voorbij. En dat is juist voor de kinderen het moeilijkste jaar. Dan moeten papa en mama maar eens volwassen worden en hun eigen gevoelens opzij zetten.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
dinsdag 14 augustus 2007 om 08:08
In bepaalde gevallen wel ja. Maar da's aan een hoop wat en regelgeving gebonden. Afhankelijk van de functie die je vervult (maakt bijvoorbeeld een hoop verschil of je bij AMK of de Raad werkt of een gewone jeugdhulpverlener bent), hoe ernstig de signalen zijn, of er ook andere manieren zijn om je doel te bereiken etc. Moet altijd een zorgvuldige afweging aan vooraf gaan.
Hoezo?
dinsdag 14 augustus 2007 om 08:19
Dat hoeft ook niet. Het gaat hier ook niet om mij of mijn kinderen.
Er is wel een verschil tussen een niet ideale vader en eentje die totaal ongeschikt is een rol in het leven van zijn kinderen te spelen. Daar tussenin heb je ook nog van alles. De vader die jij schetst, daar zou ik ook wel moeite voor doen. Niet voor hem maar voor de kinderen. Zelfs voor een nog minder geschikte vader zou ik het niet snel opgeven. Voor de laatste categorie die ik schets, zou ik alles doen om het tegen te werken. Om ze in elk geval een goede basis mee te geven. Eentje die ze wapent als de tijd is aangebroken dat ze het zelf mogen beslissen en kiezen voor omgang.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 14 augustus 2007 om 08:21
dinsdag 14 augustus 2007 om 08:42
Poezewoes, ik wil best aannemen dat er betrokkenheid is e.d.
Ik zou echt geschokt zijn als het niet zo was. Wel vraag ik me af en niet alleen bij de raad of er wel altijd genoeg gewicht wordt gegeven aan de ouder die aangeeft niet zo blij te zijn met meer omgang of überhaupt omgang als diegene voorbeelden aandraagt over de rol van de andere ouder.
Ik heb wel eens het gevoel (gehad) dat er lichter over wordt gedacht dan soms het geval is. Zo van, tja, dat willen we dan eerst wel eens zien en in gevallen waar het echt waar is maar dat pas achteraf blijkt, heeft het kind misschien alweer (nieuwe) schade opgelopen. Dat bedoelde ik ook met experimenteren.
In mijn tijd was het helemaal niet zo dat een naamswijziging er alleen door kwam als beide ouders het daarmee eens waren. De andere ouder had geen vetorecht. Deze mocht wel bezwaar maken en deze werd dan ook per brief door de gemeente, waar je de aanvraag indiende of de raad die het onderzocht op de hoogte gesteld. De raad bepaalde uiteindelijk of de naamswijziging doorging. Gelukkig was de raad het met mij eens dat de naamswijziging in het belang van het kind was. Het was alleen jammer dat door één briefje en kans op kans hij die naamswijziging anderhalf jaar heeft weten te rekken. Ik had de duur van het onderzoek beter begrepen als hij wel op afspraken was verschenen en zijn verhaal had gedaan.
Maar de groep die het oplost heeft de raad niet nodig. Ik heb ze verder ook niet nodig gehad. Dan blijf je echt maar twee groepjes overhouden. Degenen die het zonder reden traineren en die met reden. Wat dat betreft denk ik echt nog steeds dat die laatste groep groter is.
Dat de raad niet verantwoordelijk is voor de ellende ben ik het niet geheel mee eens. Zodra de raad zich ermee gaat bemoeien of vermoeien, net hoe je het bekijkt kunnen ze door beslissingen wel een bepaalde verantwoordelijkheid hebben voor het verdere verloop van de omgang. Er kan recht gedaan worden maar het kan ook gebeuren dat er nare dingen uit voortvloeien.
Ik zou echt geschokt zijn als het niet zo was. Wel vraag ik me af en niet alleen bij de raad of er wel altijd genoeg gewicht wordt gegeven aan de ouder die aangeeft niet zo blij te zijn met meer omgang of überhaupt omgang als diegene voorbeelden aandraagt over de rol van de andere ouder.
Ik heb wel eens het gevoel (gehad) dat er lichter over wordt gedacht dan soms het geval is. Zo van, tja, dat willen we dan eerst wel eens zien en in gevallen waar het echt waar is maar dat pas achteraf blijkt, heeft het kind misschien alweer (nieuwe) schade opgelopen. Dat bedoelde ik ook met experimenteren.
In mijn tijd was het helemaal niet zo dat een naamswijziging er alleen door kwam als beide ouders het daarmee eens waren. De andere ouder had geen vetorecht. Deze mocht wel bezwaar maken en deze werd dan ook per brief door de gemeente, waar je de aanvraag indiende of de raad die het onderzocht op de hoogte gesteld. De raad bepaalde uiteindelijk of de naamswijziging doorging. Gelukkig was de raad het met mij eens dat de naamswijziging in het belang van het kind was. Het was alleen jammer dat door één briefje en kans op kans hij die naamswijziging anderhalf jaar heeft weten te rekken. Ik had de duur van het onderzoek beter begrepen als hij wel op afspraken was verschenen en zijn verhaal had gedaan.
Maar de groep die het oplost heeft de raad niet nodig. Ik heb ze verder ook niet nodig gehad. Dan blijf je echt maar twee groepjes overhouden. Degenen die het zonder reden traineren en die met reden. Wat dat betreft denk ik echt nog steeds dat die laatste groep groter is.
Dat de raad niet verantwoordelijk is voor de ellende ben ik het niet geheel mee eens. Zodra de raad zich ermee gaat bemoeien of vermoeien, net hoe je het bekijkt kunnen ze door beslissingen wel een bepaalde verantwoordelijkheid hebben voor het verdere verloop van de omgang. Er kan recht gedaan worden maar het kan ook gebeuren dat er nare dingen uit voortvloeien.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 14 augustus 2007 om 09:28
Ik kan je vertellen dat kinderen meestal op allebei niet zitten te wachten....
Ik hoor ook wel eens ouders die zeggen dat het nodig is dat hun kind "de waarheid" weet.
In de praktijk is de waarheid vaak hun waarheid (lees: hun beleving van hoe de dingen zijn). En zelfs als die beleving enorm overeenkomt met de feiten, dan is hij vaak enorm gekleurd door allerlei emoties daarover, waardoor het helemaal niet mogelijk is om zoiets op een manier aan je kind te vertellen die niet belastend is. Ouders die zo boos zijn vragen ze zich geen seconde af of hun kind zit te wachten op dit soort verhalen over de andere ouder, hoe waar ze ook zijn.
Ik heb ze wel gehoord hoor: "toen ik zwanger was, wilde hij meteen een abortus. Mijn kind heeft toch het recht om dat te weten?' "toen het over was, zette hij me met kind op straat. Mijn kind moet toch weten dat het zo'n vader heeft? "Onze relatie ging stuk omdat haar meoder een relatie had met een ander. Mijn kind moet toch weten waarom we gescheiden zijn?'
Nee joh, pleur op, er is vast geen woord van gelogen, maar op die info zit een kind helemaal niet te wachten. Da's wat een ouder kwijt wil omdat hij of zij boos is. Heel erg naar ook om te zien wat het doet met kinderen.
dinsdag 14 augustus 2007 om 17:21
Daar zit zeker wat in. Maar helemaal niks vertellen en je kinderen laten omgaan met een vader van wie je weet dat hij in bepaalde opzichten niet deugt, zou ik ook niet kunnen. Kinderen zijn kwetsbaar. Aan de ene kant moet je ze beschermen tegen zaken waar niks meer aan te veranderen valt. Zoals 'toen ik zwanger was, wilde hij meteen een abortus'. Daar kan een kind niks mee in het nu. Daarentegen, de andere kant, vind ik wel dat je je kinderen moet voorbereiden op hoe de omgang met hun vader kan worden. Dat het op een teleurstelling kan uitdraaien. Dat soort zaken. Dat zal niet altijd pedagogisch verantwoord zijn maar ik heb liever dat ze een beetje weten wat ze dan te wachten kan staan of met zekerheid te wachten staat dan ze onvoorbereid naar het hol van de leeuw laten gaan.
Dat dit vaak niet objectief gebracht kan worden, het zij zo. Mensen bestaan nu eenmaal uit emoties en hoe zij gebeurtenissen interpreteren. En dit hoeft heus niet altijd uit boosheid, gekwetstheid of wraak gezegd te worden.
Er zijn ook ouders die daar voorbij kunnen kijken hoor.
Dat dit vaak niet objectief gebracht kan worden, het zij zo. Mensen bestaan nu eenmaal uit emoties en hoe zij gebeurtenissen interpreteren. En dit hoeft heus niet altijd uit boosheid, gekwetstheid of wraak gezegd te worden.
Er zijn ook ouders die daar voorbij kunnen kijken hoor.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 15 augustus 2007 om 08:14
Shala, en wie bereidt de kids voor op de keren dat jij ze teleurstelt? Wie bereidt de kids voor op het loyaliteitsconflict dat kids van gescheiden meestal toch al hebben en dat nog eens gevoed wordt door dit soort acties?
Wat voor vader de ex is, dat bepalen ze zelf wel. Hoe lullig ook, daar heb jij eigenlijk weinig mee te maken.
Hoe jij over de ex denkt, prima, maar zadel daar je kids niet mee op.
Een ouder die zijn / haar expartner loopt zwart te maken (in welke mate doet er niet toe) die doet in mijn ogen net zoveel kwaad als de expartner die niet de ideale vader blijkt te zijn.
(ff voor de duidelijkheid: 'jij' = overdrachtelijk bedoelt / moeder en vader kun je natuurlijk omdraaien en ik heb het natuurlijk niet over ouders die hun kids op wat voor manier dan ook mishandelen)
Wat voor vader de ex is, dat bepalen ze zelf wel. Hoe lullig ook, daar heb jij eigenlijk weinig mee te maken.
Hoe jij over de ex denkt, prima, maar zadel daar je kids niet mee op.
Een ouder die zijn / haar expartner loopt zwart te maken (in welke mate doet er niet toe) die doet in mijn ogen net zoveel kwaad als de expartner die niet de ideale vader blijkt te zijn.
(ff voor de duidelijkheid: 'jij' = overdrachtelijk bedoelt / moeder en vader kun je natuurlijk omdraaien en ik heb het natuurlijk niet over ouders die hun kids op wat voor manier dan ook mishandelen)
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 15 augustus 2007 om 13:59
Ik denk dat als je dat niet objectief en pedagogisch verantwoord kunt delen met je kind, je beter iemand anders kunt vragen om je kind voor te bereiden. Iemand die de zwakke plekken van die ouder kent, maar wel in staat is om met respect over die persoon te spreken.
niet alleen ter voorkoming van allerlei loyaliteitsconflicten waar een kind in terecht komt, maar ook zodat het kind weet dat er iemand is die in vertrouwen genomen kan worden zonder dat de band met die ouder en de liefde die het voor die ouder voelt meteen ter discussie staat.
woensdag 15 augustus 2007 om 14:20
Allereerst: mijn antwoord over het inwinnen van informatie was een breed antwoord. Niet specifiek over wat de Raad wel en niet mag. Ten tweede: Nee, de raad doet niet aan waarheidsvinding. Ze doen onderzoek naar het pedagogisch klimaat, de veiligheid van het kind. De Raad en bepaalde sectoren in de jeugdzorg kunnen daarom wel, om een beeld te krijgen van hoe het met het kind gaat, informatie inwinnen bij omstanders die bij het kind betrokken zijn. Daarbij wordt vooral grote waarde gehecht aan de observaties van mensen die beroepsmatig bij het gezin betrokken zijn.
Ik ben op mijn beurt benieuwd over welke zaken geen openheid gegeven wordt door de vader.
Geen idee. Ik ben geen raadsonderzoeker. Maar aangezien men op mijn werk ook niet schroomt om kritisch naar het werk van elkaar te kijken en bepaalde belangrijke stappen altijd intercollegiaal getoetst worden, wat nog wel eens een stevige discussie oplevert, lijkt het me voor de hand liggen dat het er bij de raad ook zo aan toe gaat.
woensdag 15 augustus 2007 om 17:38
Zuss,
Ik snap dat je het algemeen bedoelt, niet specifiek naar mij toe. Met mijn verhaal heb ik het niet over 'normale' teleurstellingen. Ik wil er niet al teveel over kwijt wat ik tot nu al heb verteld maar de man waar ik het over heb doet wel wat meer dan een beetje teleurstellen. Mijn kinderen hoeven niet te kiezen. Als ze met hem om willen gaan, is dat prima. Dat weten ze. Dat heb ik ze meer dan eens duidelijk gemaakt. Ze weten nu ook wel wat voor iemand hij is, daar hoef ik niks meer tegen hen over te zeggen. Maar dat ik ze het één en ander heb verteld, vind ik nog steeds een goede beslissing geweest. Dat was meestal toch na aanleiding van recente gebeurtenissen.
Hoe ik over hem denk? Weinig eigenlijk. Ik heb geen hekel aan hem maar hoe hij met ons, ja ook de kinderen, speelt, dat neem ik hem logischerwijs wel kwalijk. En als hij hier de discussie komt aangaan, horen de kinderen dat uiteraard ook. Daar valt weinig aan te veranderen. Ik vind niet dat ik hem zwart maak. Als er iemand altijd de hand boven zijn hoofd heeft gehouden, bij de kinderen heeft proberen te betrekken, geprobeerd heeft vriendschappelijk met hem om te gaan (als hij tenminste te traceren was), was ik het wel.
Dus Hasse, als er iemand is die het met respect kan brengen, moet je toch bij mij zijn. Ik ben de mildste in de opinie over hem.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 15 augustus 2007 om 21:35
En dat siert je Shahla! Heel goed en vooral ook dapper dat je het hebt geprobeerd.:
Zo stond het er inderdaad niet. Ik wilde alleen aangeven dat jouw idee in mijn situatie niet opschiet omdat ik de enige ben die het nog vaak met hem heeft willen proberen
Alleen is jou ervaring met de Raad over naamsverandering, waar er heel andere dingen spelen dan bij een omgangsregeling. Ik denk dat jij geen zaak met de Raad hebt gehad over de omgangsregeling, omdat je dat zelf heel goed aan kon. Naamsverandering is een heel ander ding. Hoe de wetgeving was toen jij het aanvroeg, weet ik niet. Ik weet alleen hoe het nu is. En dat is dat beide biologische ouders toestemming moeten geven, anders wordt het lastig. Naamsverandering is ook heel ingrijpend voor een kind, het rukt ze los van hun oorsprong. Hoe naar die oorsprong ook is.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 15 augustus 2007 om 21:46
De ex meneer komt oorspronkelijk uit een oost europees land, de reden waarom hij naar Nederland is gekomen is een beetje vreemd. Daarbij heeft zijn ex-vrouw, moeder van zijn andere 2 kinderen een brief geschreven over het een en ander, het is toch vreemd dat hij daar geen contakt mee wil hebben. En daarbij is zijn onderkomen, op zijn zachtst gezegd, geen omgeving voor kleine kinderen, wel veel lieve tantes daar hoor, vast wel 
Dit wordt dus niet onderzocht...
Maar goed, al was de situatie van ex niet zo extreem, ik vind dit namelijk wel extreem, dan nog.....wie niets te verbergen....
Dit wordt dus niet onderzocht...
Maar goed, al was de situatie van ex niet zo extreem, ik vind dit namelijk wel extreem, dan nog.....wie niets te verbergen....
woensdag 15 augustus 2007 om 22:32
De werkwijze van de RvdK begrijpen en dat dreigement van OTS, nu heb ik wel begrepen dat dat niet betekent dat het kind ergens anders moet wonen in deze zaak. Want echt, als je niet weet hoe dat zit, dan komt zo'n bericht erg griezelig over en onbegrijpelijk.
Het laatste stukje was voor Hasse die vroeg waarom de vader geen openheid van zaken wilde geven.
De werkwijze zal ik trouwens nooit begrijpen, dreigementen naar de verzorgende ouder brengt moeder,(kan ook verzorgende vader zijn) en kind uit balans. En de monddoders als: we hebben het niet over het verleden" vind ik ook niet deugen. Geen heden zonder verleden.
Het laatste stukje was voor Hasse die vroeg waarom de vader geen openheid van zaken wilde geven.
De werkwijze zal ik trouwens nooit begrijpen, dreigementen naar de verzorgende ouder brengt moeder,(kan ook verzorgende vader zijn) en kind uit balans. En de monddoders als: we hebben het niet over het verleden" vind ik ook niet deugen. Geen heden zonder verleden.
