raad voor de kinderbescherming?

Sl1, ik begrijp die emoties heel goed hoor! Meer dan me lief is.



Maar juist omdat beide partijen hun eigen emoties hebben, is een instantie die een objectief onderzoek uitvoert de enige manier om beide partijen zoveel mogelijk recht te doen. En als allerbelangrijkste; een kind recht te doen.



TO gaf aan niet te begrijpen waarom de Raad zo te werk gaat en dat heb ik geprobeerd uit te leggen. In mijn postings probeer ik me dan ook neutraal te houden. Maar dat wil niet zeggen dat ik die moeder niet begrijp. Alleen; ik heb ook wel begrip voor de positie van de vader. Zijn verhaal kennen we hier niet.



En daarom zeg ik; de Raad heeft wel het verhaal van vader gehoord. En kiest er blijkbaar voor om wel omgang met zijn kind te adviseren. Als ik TO goed begrijp, zelfs al jarenlang iedere keer weer. Tussen de regels door lees ik dan ook dat deze vader dus blijkbaar na een slechte start, in die jaren zich wel betrokken opstelt, ander zou er niet gedreigd worden met een OTS.

Ja, precies Poezewoes.



Als ik de openingspost goed lees, dan geeft Nefertari aan dat ze er even helemaal niets meer van begrijpt, van de handel en wandel van zo'n raad want dat zijn best zware termen: raad voor de kinderbescherming, een onder toezichts stelling, nou pfffft.



Maar of je zoiets wilt begrijpen, dus je verdiepen en hoe het werkt of dat je gewoon heel erg geschrokken bent en niet snapt waarom dit nu zo moet gaan omdat je vriendin een schat van een mens is en een dijk van een moeder, dat zijn twee verschillende insteken.



Ik heb het idee dat het topic vanuit een emotie is geopend en dan krijg je van die rationele antwoorden, omdat je zegt het niet te begrijpen...dat kan dan zo lekker langs elkaar heen schuren.



Ik weet wel dat als je zelf goed op de hoogte bent van procedures, werkwijzes en je goed hebt verdiept in de materie, dat er dan al veel stress weg kan vallen.

Want veel emoties komen ook opzetten omdat je zelf al van alles invult.

(help! de raad voor de kinderbescherming! ze gaan mijn kind afpakken!)

terwijl de realiteit vaak dan toch net even anders is.

SI1, je hebt helemaal gelijk hoor. Mijn postings zijn niet aanvallend of afvallend bedoelt.



Ik denk alleen dat als dit een topic is wat puur gaat om het spuien van emotie, het op de verkeerde pijler staat. Dit is meer een discussiepijler, voor maatschappelijke onderwerpen. En ja, dan wordt er veelal rationeel gereageerd.



TO, het is mij niet helemaal duidelijk waarom je dit topic hebt geopend. Is het omdat je wilt begrijpen hoe zulke processen werken, of is het meer om je emotie te spuien en te vragen hoe je je vriendin hierin kunt steunen?

Poezewoes schreef op 11 augustus 2007 @ 12:42:



Maar moeder heeft een probleem met vader, niet het kind. Ooit vond ze hem leuk genoeg om het bed mee te delen, dus als dit zo'n nare man zou zijn schort er wellicht iets aan haar beoordelingsvermogen. Zulke verhaal zijn in ieder geval een goede waarschuwing dat je goed na moet denken of je van een beppaalde man echt wel een kind wilt. En als je dat eenmaal hebt besloten, kun je dat niet meer terugdraaien. Je kan zijn vaderschap niet ontkennen alleen door te zeggen dat hij haar zo slecht heeft behandeld. Bovendien zegt dat niets over hoe hij met zijn kind omgaat.

Ik kan het niet nalaten even op deze opmerking te reageren. Voor dat mijn leven drastisch veranderde omdat mijn man een relatie met een ander bleek te hebben, zou ik hetzelfde hebben kunnen zeggen. Je weet of je een goeie vent hebt of niet, je wil niet zomaar van iedereen kinderen. We hielden van elkaar, na jaren vriendschap was hij nog steeds een goedzak die niet bang was om zijn zorgzame kanten te tonen. Hij was ontzettend blij met zijn kinderen en trots op mij.



En die man, noem ik nu al een jaar of 4 de Aso-Ex.



Van de een op andere dag was alles anders. Hij ging bij me weg en liet me barsten met twee peuters. Die wilde hij wel zien maar wel wanneer het hem uitkwam. Hij weigert elke vorm van overleg over opvoeding en gezondheid, komt nooit naar optredens of school, betaalt geen alimentatie en lult alles recht dat krom is om zich maar niet schuldig te voelen.



Dat is zó frustrerend. Ik, en met mij onze vrienden en familie, hadden nooit kunnen bedenken dat dit zou gebeuren. Dat hij zo zou veranderen. Ik zie ineens iemand die manipuleert, dirigeert, frustreert en liegt. Waar is die man waar ik zo van hield?



Dus als je zegt: "Dan is er wellicht iets mis met je beoordelingsvermogen" dan kan ik alleen maar hopen dat je af en toe aan mijn verhaal denkt. Mensen kunnen veranderen. Ook op de meest ongunstige manier.

Bloesem, deze man is dus overduidelijk een waardeloze ex.



Maar is het ook een waardeloze vader als zijn kinderen bij hem zijn? Wat vinden zijn kinderen van hem? Want daar gaat het om in dit soort kwesties; wat vinden de kinderen van hun vader en is de vader goed voor zijn kinderen als ze bij hem zijn? Hoe frustrerend ook, dat staat los van hoe hij voor zijn ex is.



Mijn ex heeft mij ook niet zo netjes behandeld, al is dat meer onvermogen dan opzet. En nog is het niet makkelijk om afspraken met hem te maken en vind ik dat hij onze dochter regelmatig in de steek laat. Maar dat is in mijn ogen, ik voel dat zo.

Mijn dochter is gek op haar vader en hij is een geweldige vader voor haar als ze bij hem is. En als het een keer zo uitkomt dat hij verstek laat gaan, bedenk ik dus, knarsetandend, dat wel, een goed excuus naar haar toe. Maar hij is een goede vader, in dat opzicht heeft mijn beoordelingsvermogen niet gefaald.



Mijn ex is niet zo erg als de jouwe waarschijnlijk, maar dat doet er in deze discussie niet toe. Het gaat hier om wat de Raad beslist en doet en waarom, en die kijken naar het belang van het kind. En hoe moeilijk dat ook is voor ons moeders, het belang van het kind is soms echt anders dan het belang van moeder.



Ik vind het wel heel naar voor jou, Bloesem, dat de dingen zo lopen met je ex. Ik denk dat iedereen wenst dat het voor je kinderen en jezelf anders loopt. Maar een lakse vader is nog geen mishandelende vader. Een vader die liever gaat bieren dan dat weekend zijn kind te logeren hebben, is geen bedreiging voor het kind. Het wordt pas anders als hij het kind meeneemt de kroeg in.



En ja, dat is ratio tegenover emotie. Maar wat ik in mijn vorige posting ook al zei; dit is een discussiepijler. Op relaties krijg je waarschijnlijk heel andere reacties.

Naar mijn idee, poezewoes, beschikt de raad over informatie die door zowel de moeder als de vader verstrekt wordt. Wie anders dan hen kan nog meer informatie geven over hoe het tussen moeder en kind gaat, tussen moeder en vader en tussen vader en kind? En dat wij hier alleen maar weten wat de TO ons vertelt, dat is dan zo en dat we daardoor niet alle ins en outs weten is ook zo maar op basis dáárvan kunnen we wel wat zeggen. Als we pas wat kunnen zeggen als we het hele plaatje weten, heeft het voor niemand zin om nog ergens een topic over te openen.



Sl1, de ouders benaderen het emotioneel en veel minder rationeel, dat is denk ik wel waar maar de raad bekijkt het slechts rationeel (=objectief?) terwijl het emotiestukje heel veel kan zeggen over hoe een situatie in elkaar steekt. Door dat als raad uit te sluiten, kun je wel eens een misser maken die uiteindelijk geen goede gevolgen heeft voor het kind. Om het duidelijker te zeggen. Door het als raad zo rationeel te bekijken onder het mom van zo objectief mogelijk willen zijn, kun je wel eens 'the point' missen.



Ik hoop maar dat ze in deze de juiste beslissing nemen. Zelf heb ik wat minder vertrouwen in dergelijke instanties. Heb iets te vaak meegemaakt dat de vader de hand boven het hoofd wordt gehouden of kans op kans krijgt.

Ik vind niet dat een vader automatisch RECHt heeft op een kind wat iemand hier aanhaalde. Het kind heeft recht op zijn vader. Als er al genoeg tekenen zijn dat dat recht niet goed is geweest voor het kind moet je als raad toch wel uitermate voorzichtig zijn dat recht nog verdere doorgang te laten hebben. Met andere woorden, dat vader alsnog weer een kans krijgt het eventueel weer te verknoeien. Met kinderen moet je niet experimenteren.

Bekijk het eens van de andere kant: ga voor die OTS! Een OTS is geen straf ofzo. Het is een stap tot het betrekken van een voogd die objectief kan bekijken wat het beste is voor dit kind.



Als de situatie namelijk zo erg is als jij denkt/schrijft en de twijfels van moeder terecht zijn, dan komt dat sneller boven water als een voogd aan de slag gaat met deze situatie.

Neferthari,



Ik ken iemand in zo'n situatie. Het kind is wat ouder. De moeder had in haar land van herkomst afstand van het kind vrijwillig genomen in ruil voor een fors geldbedrag. Nu eist ze, na 6 jaar, een omgangsregeling. Het kind wil de moeder niet zien en geen vorm van contact met haar hebben. Het kind was op een gegeven moment zo overstuur over dat de vader beloofde dat het niet nodig was om haar te zien. Ze is naar de kb gestapt; het kind moet nu zijn moeder zien en de vader heeft moete bewezen dat hij een goede opvoeder is. Dit heeft veel negatieve consequenties in de relatie tussen vader en kind gehad en veel schade aangericht: het kind was/is doodsbang gescheden van zijn vader te worden en naar het buitenland te moeten verhuizen. De moeder eist nu, dmv leugens, zijn kind. Ik denk dat ze niet om haar kind geeft, hoe hard het dan ook klinkt; het lijkt erop dat ze via haar kind een verblijfsvergunning wilt.

Shahla het is een misvatting dat de Raad alleen maar rationeel kijkt. Het zijn mensen die dat werk doen hoor, en veel van die mensen hebben zelf ook kinderen. Er gaan heel wat emoties over tafel bij medewerkers van de Raad als ze worden geconfronterrd met situaties waarin ouders slecht voor hun kinderen zorgen.



En de Raad experimenteert niet met de kinderen. Zij hebben ze niet op de wereld gezet hoor, zij hebben die vrouw niet gedwongen kinderen te krijgen van die blijkbaar zo waardeloze man. Dat vind ik de verantwoordelijkheid voor de situatie afschuiven. En als dat kind er eenmaal is, tja, dan heeft het kind recht op zijn vader.



Laten we alsjeblieft de oorzaak van de puinhoop niet bij instanties leggen. Die hebben ouders toch echt zelf veroorzaakt, voor de instanties erbij moeten komen om de puin te ruimen. En als ze dat niet goed doen, zijn zij de boosdoener.

ehm ja dat was ik degene die zei dat een vader RECHT had op zijn kind. hoeven we niet lang of kort over te discussieren want dat staat in de wet. dat heb ik dus niet verzonnen .



vaders maken niet altijd gebruik van dat recht, zijn niet altijd op de hoogte van dat recht, maar dat recht is er wel. recht op omgang heet dat. dat kan bestaan uit jaarlijks een kaartje sturen (als je dus echt een heel beroerde vader bent..), maar dan nog. dit recht is er als er sprake van is geweest dat de vader voor het kind gezorgd heeft in de tijd dat diezelfde vader nog met de moeder samen was.



in het geval van to is het zover gekomen dat de raad wordt ingeschakeld. je kan er dus vanuit gaan dat deze vader heel erg graag zijn kind wil zien en waarbij de moeder heel graag wil dat vader het kind niet ziet, anders lijkt het me dat het niet zover had hoeven komen. of hij verder het kind schade aanricht door omgang te eisen, daar is moeder zelf ook bij. als er idd een gezinsvoogd wordt aangewezen kan moeder bijv. aangeven dat er in eerste instantie een begeleide omgang komt. dan kan vader laten zien dat hij nu wel zijn afspraken kan nakomen en zich wil inzetten voor het kind, als die motivatie ontbreekt valt hij snel genoeg door de mand.



daarnaast, hoe moeilijk ook, zal moeder hier een grote rol in hebben. zij kan de omgangsregeling alsnog saboteren door het kind op te zetten tegen vader. dat klinkt triest, dat is ook triest en het gebeurd heel veel. kan de voogd met eigen ogen zien dat het kind bang is voor vader en dat er dus in het verleden wel wat gebeurd zou kunnen zijn. hiermee schaadt je je kind dus pas echt vind ik. maargoed het gebeurd wel veel en uiteindelijk zal vader aan het kortste eind trekken. in het belang van het kind, nee. belang van moeder: vast wel.

de rechter legt de dwangsom op omdat vader recht heeft op omgang. het gaat er niet om wat de rechter persoonlijk vindt, hij/zij moet de wet naleven en die wordt overtreden door moeder.



en natuurlijk zullen er bij de Raad, Bureau Jeugdzorg en onder kinderrechters mensen tussen zitten die zelf niet zuiver op de graad zijn, maar als je met alledrie te maken hebt en ze zeggen alledrie hetzelfde dan mag je ook wel kritisch naar jezelf zijn.

neferthari schreef op 13 augustus 2007 @ 12:52:

poezewoes , nu moet ik het toch echt wel even kwijt, je lijkt wel een pr dame van de Raad voor de Kinderbescherming, en spint alleen maar wanneer iemand zich in jouw conservatieve straatje begeeft. Laat ik je een ding zeggen, en dit weet IK uit de praktijk, ook in de sector van de R vd K, om maar niet te spreken van kinderrechters ed., Kortom de professionals die met deze zaken gemoeid zijn zijn niet allemaal even heilig, ook daar zitten niet altijd correcte mensen tussen.

Waar blijft het belang van het kind als de vader de moeder die zorg draagt over het kind, die tot de bedelstaf mag veroordelen door middel van dwangsommen, om maar niet van een celstraf te spreken. Een kind heeft recht op RUST!

Ik conservatief? Het uitgangspunt dat het kind alleen beter af is bij de moeder, dat is conservatief.

En ja, uiteraard zitten er ook bij dit soort instanties mensen die hun werk niet goed doen. Maar heb jij enig idee hoeveel mensen dat raadsrapport passeert voor het bekrachtigd wordt? Dan zou dus de onderzoeker, het team, de teamleider en de kinderrechter zijn werk niet goed doen.

Fouten worden overal gemaakt, maar als je het er niet mee eens bent hoeft er niet direct sprake te zijn van fouten.



Als jou vriendin meewerkt aan de normale bezoekregeling waar een vader recht op heeft heeft het kind ook rust. Zij frustreert een omgangsregeling, waardoor er strijd en ellende ontstaat. Ze zal daar ongetwijfeld haar redenen voor hebben, maar blijkbaar zijn die redenen niet voldoende om het kind zijn vader te onthouden. Voor haar heel naar, kan ik helemaal inkomen, maar ook hier: zij heeft de situatie, samen met haar ex, veroorzaakt en zij houden hem in stand. Niet de instanties.



Het is net als met voetbal: als een bal van de eigen partij wordt goedgekeurd is het een geweldige man, als een bal van de tegenpartij wordt goedgekeurd is het een waardeloze scheidsrechter. Van mij mag je zo naar de wereld kijken hoor, maar je kunt ook uit de slachtofferrol kruipen en kijken hoe je wel een goede situatie creert voor je kind.

sam79 schreef op 13 augustus 2007 @ 13:22:

de rechter legt de dwangsom op omdat vader recht heeft op omgang. het gaat er niet om wat de rechter persoonlijk vindt, hij/zij moet de wet naleven en die wordt overtreden door moeder.



en natuurlijk zullen er bij de Raad, Bureau Jeugdzorg en onder kinderrechters mensen tussen zitten die zelf niet zuiver op de graad zijn, maar als je met alledrie te maken hebt en ze zeggen alledrie hetzelfde dan mag je ook wel kritisch naar jezelf zijn.

Jij kunt het beter verwoorden dan ik. Vriendelijker in ieder geval

thanx! al wilde ik hetzelfde tegen jou zeggen

Nou, ik vind wel dat TS hier ongenadig hard wordt aangepakt ter meerdere eer en glorie van de instanties. Instanties die toch al regelmatig bewezen hebben niet altijd even zorgvuldig te zijn, getuige de dood van een aantal kinderen die volgens de kinderbescherming en jeugdzorg toch echt op hun plek waren.



En al die verheven postings over moeders die dan maar beter hadden moeten nadenken toen ze een kind maakten vind ik eigenlijk ook niet zo kies.



Magoe, TS, veel sterkte met de situatie, weet ook niet wat je vriendin kan doen. Misschien emigreren, al lijkt me dat nogal drastisch.

hè wat makkelijk weer om die dode kinderen van stal te halen fash. wil natuurlijk niet zeggen dat niemand bij die instanties niet functioneerd.



daarnaast haalt niemand to naar beneden, wel worden er kritische kanttekeningen geplaatst. ik kan me heus wel voorstellen dat zij ervan schrikt als bij haar vriendin opeens een raadsonderzoeker voor de deur staat. lijkt me niet meer dan logisch. maarrrrrr, vader wil zijn kind zien en heeft daar recht op. medewerkers van de Raad en Bureau Jeugdzorg moeten de wet nu eenmaal hanteren, heel vervelend, dat is het ook als je in je auto aan het bellen bent en je een bekeuring krijgt.



en emigreren vind ik weer een dooddoener, sorry hoor, maar zou je dat advies ook aan een vader geven als die woont met het kind en datzelfde kind zijn moeder zou onthouden?? denk toch na voor je wat zegt

Het is een heel andere discussie, maar ik vind dat er nogal makkelijk naar instanties gewezen wordt als er kinderen door mishandeling overlijden. Alsof we in een soort maakbare samenleving leven, waarin instanties kunnen voorkomen dat dit soort dingen gebeuren.



Per jaar overlijden volgens de cijfers 50 kinderen aan de gevolgen van mishandeling. Meer dan 100.000 kinderen worden jaarlijks mishandeld. Dat is al sinds jaar en dag zo. Dat er daarbij tegenwoordig kritisch naar instanties gekeken wordt vind ik volkomen terecht. Maar dat er bij elk tragisch familieincident met een verwijtend vingertje vermeld moet worden dat het gezin bekend was bij instanties, begrijp ik echt niet. Jeugdzorg is daar heus geen antwoord op.



Ik ben 15 jaar hulpverlener. In de jeugdzorg. Ik moet afgaan op de informatie die ik krijg. En ik moet mijn best doen om zoveel mogelijk info te verzamelen over de gezinnen waar ik mee werk. Ik krijg onderhand de indruk dat ik aan de neus van de ouders moet kunnen zijn of ze wellicht van plan zijn hun kind om te brengen. Alsof dat reeel is....



Ik ken het inspectierapport over de zaak Savannah van binnen tot buiten. Daar zijn inderdaad fouten gemaakt. Maar zoals je als Jeugdzorg nooit zonder degelijke onderbouwing mag aannemen dat een kind veilig is, mag je als leek natuurlijk ook nooit zonder valide argumenten concluderen dat zulke instanties dan ook structureel fouten maken.



Ik zie mijn collega's zich uit de naad werken. Successen boeken met gezinnen. Of in ieder geval eruit halen wat erin zit, wat binnen de mogelijkheden kan. Met vechtende ouders bijvoorbeeld, die in al hun emoties niet meer objectief kunnen beoordelen wat het beste is voor hun kind.



Ontzettend veel dingen gaan goed, enorm goed. Maarja, die dingen halen de krant niet. Wel een zaak waarbij collega's fouten hebben gemaakt. En alle andere zaken waarbij mijn collega's heel goed werk hebben verricht maar het mis ging omdat ze niet paranormaal begaafd bleken te zijn.



Zonder te zeggen dat de jeugdzorg geen fouten kent: Ik vind het wel eens buiten proporties wat er van Jeugdzorg wordt verwacht in oplossingen voor zulke omvangrijke maatschappelijke problemen. En daarnaast vind ik niet dat je op basis van de dingen die je in de media hoort zomaar mag concluderen dat er structureel geen kwaliteit geleverd wordt.

Dat is dus zo jammer, dat als het dus een keer flink misgaat en dat alle media haalt, dat dat beeld blijft overheersen. Want al die keren dat het wél goed gaat, tsja die hebben geen nieuwswaarde...



Er zijn nu eenmaal te veel kinderen die worden verwaarloosd, misbruikt en mishandeld, meestal zijn de veroorzakers daarvan de de ouders of naaste familie leden.

Om dan te constateren dat een instantie heeft gefaald is prima, maar om ze daar vervolgens verantwoordelijk te houden vind ik wel wat ver gaan.



Er sterft gemiddeld genomen een kind per week in Nederland door geweld.

Soms in combinatie door fouten die instanties maken, maar meestal gewoon omdat een ouder zich niet in kan houden en te hard mept.



Persoonlijk ben ik erg blij dat we hier in Nederland de rechten van een kind serieus nemen en dus ook dat we een raad hebben die tot doel heeft kinderen te beschermen. Want ook dat is helaas hard nodig.

en postings over moeders die beter hadden moeten nadenken voordat je een kind gaat maken... wat bedoelt wordt is dat mensen zich vaak niet beseffen dat je de rest van je leven aan elkaar verbonden bent door een kind. ook als de ander knettergek wordt of blijkt, en dat is moeilijk want als de relatie over is zou je in de meeste gevallen niets meer met je ex te maken willen hebben, kan ik me persoonlijk ook zo voorstellen. maar helaas helaas gaat dat niet.



en afgezien van mijn werk waarbij ik continu geconfronteerd wordt met hele ellendige omgangsregelingen heb ik ook die kennis waarbij ik dus de andere kant van het verhaal belicht.



noem mij maar kritisch, ik brand to niet af, ik ben het gewoon niet met haar eens.

Hasse:



Mijn zoon is een succes van jeugdzorg. Jz was de enige instantie die serieus onderzoek deed en mijn verhaal geloofwaardig vond. Dankzij JZ heeft ie de beste hulp gekregen.:

Iedereen maakt fouten, instanties ook, soms met fatale afloop en dat is dieptragisch. Ik denk ook dat er bij Jeugdzorg een aantal dingen drastisch moet verbeteren.

Tegelijkertijd denk ik ook dat bemoeienis van BJZ of RvdKB vaak niet nodig is. Gescheiden ouders zouden wat meer moeten kijken naar wat goed is voor het kind ipv alleeen vanuit hun emotie te handelen.

Natuurlijk zijn er altijd aso-exen, maar ik zie te vaak van dichtbij dat doodgoeie kerels door hun ex geweerd worden. Want 'ex komt de afspraken niet na' Dat komt ex wel, maar moeders heeft altijd wat te zeiken.

Je wil niet weten hoevaak in het weekend de politie gebeld wordt door moeders als ex de kids even te laat thuisbrengt. Zogenaamd alles in het belang van de kinderen, tuurlijk. Het is echt in het belang van het kind als de politie bij papa op de stoep staat.

Ik blijf er idd bij dat , ondanks dat bjz en kb fouten maken, het grotendeels ze Wel hun werk goed doen.



Net als bij Mefs is onze zoon wel goed geholpen bij bjz. Zijn biomoeder mag vanwege zeer grondige redenen geen contakt met hem, en er wordt altijd naar het kind gekeken, en niet naar wat de ouders vinden\willen.

Wij wilden ook zeker niet dat moeder contakt zou hebben met zoon, maar de beslissing ligt nog altijd bij bjz in samen werking met de kinder rechter ( iig in onze "zaak") En ook de kinderrechter heeft uitvoerig gekeken hoe de situatie was. We hebben niet het idee dat zij alleen het laatste stuk van Dossier van A had gelezen. Ze wist voldoende om de bezoeksregeling weer een jaar lang uit te stellen.



Ik denk dus dat een bezoek van de raadt en een eventuele ots geen kwaad kan.

De 'slechten' verpesten het altijd voor de 'goeien'.

Dat werkt beide kanten op. Zowel naar instanties als naar ouders.

Een aantal gevallen waar het faliekant misging terwijl er een instantie tussen zat is triest maar geeft niet aan dat zo'n hele instantie dan niet deugt.

Maar andersom ook niet. Soms wordt er iets teveel waarde en professionaliteit en so called objectiviteit toegekend aan instanties.

Zoals je zelf al zegt, poezewoes, daar werken mensen en waar mensen werken worden verkeerde inschattingen en fouten gemaakt.

Je zegt dat ze bij de raad echt ook wel emoties in de strijd gooien. Zal best maar je kunt mij niet wijsmaken dat ze met zijn allen om de tafel zitten te huilen bij een triest rapport of dat het voor hen hetzelfde voelt als voor de ouders.

Er zal in eerste instantie toch gekeken worden naar het gangbare protocol waar daar gehanteerd wordt en regeltjes en papierwerk.



Ik heb zelf met vele instanties te maken gehad. Op eigen initiatief overigens maar juist de raad heb ik onthouden als mindere ervaring. Niet dat ze significant fouten hebben gemaakt. Daar doel ik niet op. Het ging mij om hun houding.

Ze hechtten mij iets teveel waarde aan de rol van de vader van mijn kinderen. Terwijl overduidelijk was dat die zich geen hol ergens van aantrok, op geen enkele afspraak kwam, hij had enkel een briefje geschreven van een paar regels dat hij het niet eens was met de naamswijzing want daar ging het alleen maar om. Alsof ze er bijna bij voorbaat vanuit gingen dat ik niet wilde dat de kinderen hun vader kenden, zo werd er op gehamerd dat hij zo belangrijk was.

Met dat ene briefje heeft hij de maximale termijn, dat een naamswijziging duurt, weten te krijgen. Deze hele strekking vond ik destijds opvallend.



Het is slechts een kleine persoonlijke ervaring maar onder andere uit jouw houding, Poezewoes, proef ik weer een beetje hetzelfde. Er zullen heus moeders zijn die geen enkele reden hebben een omgangsregeling te 'traineren' maar daartegenover zit een veel grotere groep die gewoon gelijk heeft weigerachtig hiertegenover te staan.



Verder irriteert het mij een beetje dat je gaat gooien met: de raad heeft ze niet op de wereld gezet en die vrouw heeft zelf de keuze gemaakt kinderen te krijgen met die nu in haar ogen waardeloze vent. Het eerste deel van voorgaande zin: duh! En het tweede deel vind ik niet leuk. Geen enkele vrouw vindt het leuk erachter te komen dat die persoon, met wie je kinderen hebt gekregen, een waardeloze vader blijkt te zijn. Elke moeder wil een goede vader voor haar kinderen. Wat je aankaartte, hoe de moeder door die vader werd behandeld ziet de moeder vaak ook los van de kinderen. En ik denk dat dat juist niet klopt. Ik denk juist dat heel vaak blijkt dat dat een goede graadmeter is hoe hij met de kinderen om zal gaan. Mijn ex heeft mij jarenlang door een hel laten gaan maar ik hoopte en dacht altijd dat dat niet betekende dat hij dat met zijn kinderen zou doen. Uiteindelijk bleek wel degelijk dat ze weinig aan hem hadden, al heb ik gelukkig wel kunnen voorkomen dat ze niet door dezelfde hel zijn gegaan als ik. Helemaal in mijn eentje en daar ben ik wel trots op. Maar het steeekt toch dat ze nooit een echte vader hebben gehad. Want ik had écht en vele moeders met mij veel liever gezien dat ze wél een normale omgang met hun vader hadden kunnen krijgen.



Sam, ik zeg niet dat je het verzonnen hebt. Ik vind het alleen andersom, dat het kind recht heeft op de vader, totdat echt blijkt dat dat recht schade toebrengt aan het kind en het kind beter af is zonder die omgang met zijn vader.