raad voor de kinderbescherming?

Pf neferthari,

jij wilt helemaal niets anders horen dan dat de vader en de RvdK klootzakken zijn en de moeder ernstig onrecht aangedaan wordt. Verscheidene dames proberen je inzicht te geven in wat een & ander betekent. Maar daar kijk je volgens mij niet naar. Had je het topic niet beter: "Ik wil afgeven op alle instanties die niet onvoorwaardelijk geloven in 1 kant van het verhaal!" noemen?

En toch vindt ik het raar dat het hele leven van een kind overhoop moet worden gehaald doordat zo'n dropveter er naar twee jaar achterkomt dat hij z'n kind wil zien, ik heb het zelf meegemaakt en dat zinnetje van "de vader heeft recht op bezoek van zijn kind" komt mijn keel uit.



De vader heeft nergens recht op als hij dingen zegt als laat het weghalen en ook nergens voor betaalt, laat hem eerst maar eens de achterstallige kosten voor het kind voldoen.



Nu moet het kind opeens aan een wildvreemde vent wennen en er straks ook misschien een weekend naartoe, en wat als "papa" dan denkt, het valt toch wel tegen en weer zijn afspraken niet nakomt en dat kind laat zitten zijn we nog verder van huis.

eens met nessemeisje, als je geen 2 kanten wil horen open dan ook geen topic. Ben er nu wel klaar mee.



Groetjes



borodini.

O, dat heb ik ook allemaal meegemaakt, Saskia. Elke keer weer proberen en weer laat hij de kinderen zitten. Ik ben het blijven proberen tot aan een paar maanden geleden. Nu vind ik ze oud genoeg om het zelf te beslissen en zij zeggen dat ze er geen belang bij hebben. Nou, dan is het klaar. Ik ga ze niet dwingen. Ik heb juist expres al die jaren hem alle kansen gegeven een vader voor zijn kinderen te zijn en dat mijn kinderen in elk geval wisten wíe hun vader was. Dat viel niet altijd mee. Soms bleef hij zolang weg dat ze hem niet eens herkenden toen hij wel weer aan de deur stond. Ik heb ook een hoop puin moeten ruimen trouwens. Dat expres alle kansen geven heb ik gedaan omdat ik niet wilde dat mijn kinderen achteraf tegen mij zouden zeggen. 'Mam, jij hebt papa bij ons weggehouden'. Dat krijg je altijd terug namelijk als je dat doet. Nu niet. Ze weten dat het niet aan mij ligt en niet aan hen. Wij hebben ons best gedaan maar je oogst wat je zaait. Daar komt hij nu achter. En dat is heel jammer. Vooral voor de kinderen. Hen had ik beter gegund.

Dus..zolang die dropveter ze niet slaat, seksueel misbruikt of ze meeneemt naar drugspanden e.d. zou ik toch blijven proberen een soort van contact te houden. Bouw dat langzaam op en als hij het af laat weten, het zij zo. Dat brei jij wel weer recht. Heb geduld. Op een dag zul je merken dat je terug krijgt wat je hebt gegeven. Niet van hem maar wel van je kind(eren).

Shala, mooi gezegd je laatste post! Laat die kids zélf beslissen als ze oud genoeg zijn, ook als die lul een paar jaar lang niks van zich laat horen.

Merkwaardig verhaal. Het feit dat hij met twee oudere kinderen geen contact zou hebben is kennelijk niet van invloed geweest op de beslissing van je vriendin om een kind met hem te krijgen. Waarom zou het dan nu één van de argumenten moeten zijn om hem het contact met hun kind te ontzeggen?

Het valt de moeder te prijzen dat zij de vader heeft gestimuleerd contact te onderhouden met het kind. Nu het kwartje bij hem gevallen is wil zij niet meer. Het belang van het kind stond toch voorop? Waarom hem dan eerst stimuleren en vervolgens het contact weigeren?

En dat hij een tolk vraagt, wat is daar mis mee? Zou je liever willen dat er ook nog een taalbarriere aan deze chaos wordt toegevoegd?

Overigens hóeven jij en ik geen begrip voor hem te hebben, dat doet helemaal niet terzake. Hij is nou eenmaal de vader en heeft kennelijk aangegeven contact te willen met zijn kind. De rechter ondersteunt dat verzoek en daarmee is de zaak vooralsnog afgedaan. Als het contact met de vader daadwerkelijk de ontwikkeling van het kind in gevaar brengt, zoals jij veronderstelt, dan zal de RvdK de rechter adviseren de omgangsregeling te staken.

Nefer,



Lees shala's laatste antwoord maar, daar kan ik me volledig bij aansluiten.



Klein beetje extra prive info. Ik heb ook zo'n exman die niet bijster veel van zn kind moet hebben. Moet altijd mn best doen om te zorgen dat ze hem regelmatig ziet, anders komt ie nooit meer. Lekker makkenlijk zouden veel mensen denken, maar zo werkt het niet. Bovendien wil ik dat mn dochter later idd kan zien dat ik iig mn best heb gedaan voor een band tussen haar en pappa, en dat dat mss niet lukt, dat kan ik ook niet helpen. en een laxe man wil niet per definitie een slechte vader zijn. Dat zijn nl verschillende dingen. tis meer een jammere vader.

wuiles schreef op 17 augustus 2007 @ 19:01:

Merkwaardig verhaal. Het feit dat hij met twee oudere kinderen geen contact zou hebben is kennelijk niet van invloed geweest op de beslissing van je vriendin om een kind met hem te krijgen. Waarom zou het dan nu één van de argumenten moeten zijn om hem het contact met hun kind te ontzeggen?

Het valt de moeder te prijzen dat zij de vader heeft gestimuleerd contact te onderhouden met het kind. Nu het kwartje bij hem gevallen is wil zij niet meer. Het belang van het kind stond toch voorop? Waarom hem dan eerst stimuleren en vervolgens het contact weigeren?

En dat hij een tolk vraagt, wat is daar mis mee? Zou je liever willen dat er ook nog een taalbarriere aan deze chaos wordt toegevoegd?

Overigens hóeven jij en ik geen begrip voor hem te hebben, dat doet helemaal niet terzake. Hij is nou eenmaal de vader en heeft kennelijk aangegeven contact te willen met zijn kind. De rechter ondersteunt dat verzoek en daarmee is de zaak vooralsnog afgedaan. Als het contact met de vader daadwerkelijk de ontwikkeling van het kind in gevaar brengt, zoals jij veronderstelt, dan zal de RvdK de rechter adviseren de omgangsregeling te staken.

Helemaal mee eens.

Wat ik toe zou willen voegen is misschien ten overvloede; het gaat hier niet om zijn recht op contact met zijn kind. het gaat om het recht van het kind op contact met zijn/haar vader. Dáár kijkt de Raad naar.

ik denk zelf dat de raad een uithuisplaatsing altijd noemt als je een onderzoek aan je broek hebt hangen. hoe vervelend ook, ze komen niet zomaar alleen op de koffie en kinderen uithuisplaatsen in crisis is nou eenmaal één van hun taken. dat zeggen ze er altijd bij, want ouders moeten op de hoogte zijn van de gang van zaken. ik begrijp dat dat soms paniek in de tent veroorzaakt, maar daarmee leggen ze alleen uit wat ze doen.



en vaak vragen ouders of hun kind uithuis wordt geplaatst en dan kunnen ze niet zeggen: ja dat doen we wel eens maar in uw geval is dat niet aan de orde. dat weten ze soms pas in de loop van het onderzoek. daarnaast weten ze niet, als er een ots geadviseerd wordt, of de gezinsvoogd het kind wel of niet uithuis gaat plaatsen. dat soort uitspraken zullen ze dus niet doen.



nefertari, ik begijp je ook heus wel en niemand heeft het erover dat je ongelijk zou hebben. mss is de situatie rondom je vriendin wel zo zwart/wit als jij het schetst. maargoed mss ook niet, elk verhaal heeft twee kanten en zoals jij het van je vriendin hoort is HAAR waarheid. mijn uitgangspunt is dat elk verhaal twee of meer waarheden kent en dat de echte waarheid in het midden ligt. daarom doet de raad ook niet aan waarheidsbevinding, want dan zou elk onderzoek nog meer tijd in beslag nemen dan het nu al doet.

Shahla; heel goed verwoord!



Hoe cru het ook is, het is beter een kind zelf uit te laten vinden dat zijn vader er niet voor hem is, dan je kind er tegen beschermen. De goede moeder is er om de teleurstellingen van het kind op te vangen, niet om ze te voorkomen.



Als je je kind tegen zijn vader in bescherming neemt, krijg jij, maar ook je kind, het later op de boterham. Het kind voelt zich miskent, en jij als moeder krijgt het verwijt dat je hun vader hebt weggehouden.



Naast bescherming, hebben kinderen het recht om zichzelf te leren beschermen. Maar ze hebben altijd het recht beide ouders te kennen, tenzij een of beide ouders het kind mishandelen.

Een uithuisplaatsing gebeurt alleen als de rechter vindt dat de verzorgende ouder de belangen van het kind niet goed behartigt, of als het kind in gevaar is.



In eerste instantie wijst de rechter een bezoekregeling toe. Als die niet na wordt gekomen, wordt er gekeken naar het belang wat het kind heeft bij die bezoekregeling. Als de rechter beslist dat het kind belang heeft bij contact met zijn vader, en moeder wil daar niet aan mee werken, wordt er een OTS uitgesproken.



Bij een OTS komt er een gezinsvoogd in beeld. Die kijkt mee of het belang van het kind in acht wordt genomen. Als de rechter heeft beslist dat contact met vader in het belang van het kind is, kijkt de gezinsvoogd dus mee of dat wordt nageleefd, en of het kind er ook echt belang bij heeft. Zo niet, dan is het de gezinsvoogd die weer naar de rechter gaat, om maatregelen te vragen. De rechter kan vervolgens de Raad voor de Kinderbescherming vragen weer een onderzoek te doen.



Een van de maatregelen kan uiteindelijk zijn dat een kind uit huis geplaatst wordt. Als de rechter meerdere keren heeft bepaald dat een kind gebaat is bij contact met vader, en moeder blijft herhaaldelijk haar kind dat recht onthouden, dan kan er over worden gegaan tot een uit huis plaatsing omdat moeder, hoe goed ze zelf dan ook voor het kind zorgt, het kind zijn rechten onthoudt. Moeder handelt dan niet in belang van het kind.



Als moeder goed voor haar kind zorgt, zal uithuisplaatsing een uiterst middel zijn. Eerst volgen dwangsommen, etc. om het kind als mogelijk bij de verzorgende ouder te houden. Maar als de verzorgende ouder uiteindelijk niet het belang van haar kind wil erkennen, kan uithuisplaatsing een gevolg zijn.

Poezewoes schreef op 17 augustus 2007 @ 21:37:

Bij een OTS komt er een gezinsvoogd in beeld. Die kijkt mee of het belang van het kind in acht wordt genomen. Als de rechter heeft beslist dat contact met vader in het belang van het kind is, kijkt de gezinsvoogd dus mee of dat wordt nageleefd, en of het kind er ook echt belang bij heeft. Zo niet, dan is het de gezinsvoogd die weer naar de rechter gaat, om maatregelen te vragen. De rechter kan vervolgens de Raad voor de Kinderbescherming vragen weer een onderzoek te doen.

poezewoes, het laatste stukje hiervan klopt niet. de rechter kan tijdens het uitspreken van een ots, ook een bor uitspreken, dit is een begeleide omgangsregeling. deze wordt bij de kinderrechter geevalueerd, waarbij de gezinsvoogd de rechter op de hoogte brengt of de omgangsregeling tot stand is gekomen. het is niet zo dat de kinderrechter de raad nogmaals verzoekt onderzoek te doen want wat kan de raad adviseren wat de gezinsvoogd niet kan adviseren? de gezinsvoogd kan zelf de rechter adviseren. de enige reden waarop de raad wederom wordt ingeschakeld in het hele proces is als de gezinsvoogd van mening is dat ouder(s) uit de ouderlijke macht ontheven of ontzet moeten worden. in dat geval gaat de raad onderzoeken of de gezinsvoogd dit goed heeft gezien en brengen dan wederom een advies uit aan de kinderrechter.



in het geval van omgang wordt meestal een dwangsom opgelegd die dermate hoog is dat je daar je vingers niet aan wil branden. ik heb het over bijvoorbeeld 5000 euro per dag, de meeste mensen gaan dan wel overstag omdat niemand dat op kan brengen. bij het niet nakomen van een omgangsregeling is het meestal niet zo dat je kind uithuis wordt geplaatst, zeker niet als je kind het bijv. op school heel goed doet, het een vrijetijdsbesteding heeft, in ieder geval goed "doet" zegmaar. als er geen kindfactoren zijn moet het wel heel ver komen wil er overgegaan worden tot een uithuisplaatsing. in het geval van strijdende exen zijn er meestal geen kinderen die daar heel goed op functioneren en dan wordt het een heel ander verhaal.

shahla schreef op 17 augustus 2007 @ 03:58:

[...]





Dat vind jij, dat het in die categorie valt maar er valt niet specifiek aan te geven in hoeverre of helemaal niet een moeder haar kinderen daarin betrekt. Zoals de meesten hier aanvoeren, is het in de eerste plaats een strijd tussen moeder en vader. Bij een uithuisplaatsing om deze reden, betrek je het kind er juist wél weer heel erg bij en dat was toch zo fout?

Wat de kinderen daarvan meekrijgen, verschilt per situatie. Het voert mij te ver om te zeggen dat dat per definitie betekent dat deze strijd voor een kind gelijk staat aan geestelijke of praktische mishandeling. Het seksuele en lichamelijke aspect laat ik er expres buiten. Wat mij betreft vind ik de strijd tussen ouders van een hele andere orde dan een kind wat seksueel misbruikt wordt of lichamelijk mishandeld wordt.



De situatie die jij schetst vind ik geen reden tot uithuisplaatsing.

Het is wel reden voor een instantie met die betreffende ouder om de tafel te gaan zitten en te bespreken wat de gevolgen voor het kind zijn als je het op die manier aanpakt en dat dat nooit de bedoeling van de ouder kan zijn om dat een kind aan te doen.

Een uithuisplaatsing is een hele drastische vorm om een ouder tot iets te dwingen en ik denk dat zoiets veel ingrijpender is voor een kind.

ik heb het juist over de situatie waarbij de ouders hun kind betrekken bij de strijd, dat lijkt me duidelijk. en nee, ik vind dat niet, dat is zo. kinderen maken hierdoor een hele ongezonde ontwikkeling door. jouw bericht bewijst maar weer dat dit maatschappelijk een stuk meer geaccepteert wordt dan mishandeling terwijl je hetzelfde doet. ik ben het met je eens dat het soms moeilijk aan te tonen is en dat het toch gebeurd, dat is met alle vormen van mishandeling zo. maar het zal je verbazen hoeveel moeders/vaders niet anders doen dan negatief over de ander praten. zelfs bij een begeleide omgangsregeling, zo erg is het. en dat gaat heel sneaky: wat heb jij nou aan? had je moeder je niets fatsoenlijks aan kunnen doen? hoe kom je aan die blauwe plek? dat mag je heus wel aan mama vertellen. wat heb je bij je vader gegeten? macaroni zeker? altijd macaroni, die vent kan niets anders maken.



treurig maar waar. en ja dat is heel schadelijk, en ja een uithuisplaatsing is dan terecht. en nee het is niet van een heel andere orde. de haat onderling is zo groot dat je zelfs met een begeleid bezoek vader of moeder continu moet corrigeren. nou over deze zaken heb ik het, niets meer en niets minder.

oh en er zijn regelmatig exen die de ander van sexueel misbruik betichten en dit hun kind in de mond leggen. echt waar!! ga er dan als raad, gezinsvoogd, kinderrechter achter komen of dit wel of niet gebeurd is. hoe bedoel je niet hetzelfde als mishandeling, erger dan dit wordt het haast niet.



er zijn kinderen die tot hun tienerjaren geloven dat ze door hun vader misbruikt zijn terwijl dat niet zo is. als je met dit idee wordt opgevoed van jongs af aan, waarom zou je dat dan in twijfel nemen?

sorry, ben op dreef

Ja, zoals het er staat, lijkt het een prachtig stukje. De praktijk was helaas wel wat zwaarder. Daarom snap ik ook best een saskia en een neferthari en haar vriendin. Kijk, de meesten hier staan aan de kant van de instanties en het onderzoek. Daar bedoel ik mee, dat jullie vooral op dat vlak ervaringen en kennis hebben.

Maar moeders zitten er middenin en soms ook mensen die die moeders heel erg na staan. En die zien wat voor effect het heeft als vaders het af laten weten, bezoekregelingen niet goed op gang te brengen zijn etc etc.



Veel moeders weten bij voorbaat al dat al die energie die het met zich meebrengt om een bezoekregeling op gang te brengen verspild is omdat het geen stand houdt. Ze hebben vergelijkingsmateriaal en spreken vanuit eerder opgedane ervaringen. Het is niet puur dat mama genoeg heeft van papa of een hekel aan hem heeft. Er speelt vaak mee dat het voor moeders heel pijnlijk is te zien dat hun kinderen bijna zeker weer teleurgesteld gaan worden en daar moet jij dan aan meewerken. Vooral als er dwang achter zit van een instantie is dat een hard gelag. Papa is er tenslotte ook niet als mama achterblijft met de schade daarvan en instanties zitten dáár meestal ook niet bij. Behalve als het een onder toezicht bezoek is en papa komt niet maar daar is dan al heel wat aan vooraf gegaan voordat het zover komt.



Dat puin ruimen gaat je niet in de koude kleren zitten. Papa is weer mooi ergens aan het wieberen en jij zit met kinderen die intens verdriet hebben omdat papa weer eens niet op kwam dagen en zij dat niet begrijpen. Kinderen die het op jou afreageren. Kinderen die liggen te huilen op hun slaapkamer omdat ze ook een vader willen en zelfs de buurman mag hun vader zijn, als ze er maar één hebben. Dat zien die vaders niet en de instanties vaak ook niet. Dit zijn maar een paar voorbeeldjes maar voor moeders snijdt dit door hun ziel. Ik kan me daarom goed voorstellen dat een moeder dan denkt: ik wil dit niet meer, ik begin er niet meer aan, ik weet nu wel hoe het zal gaan en ik kan er niet meer tegen dat mijn kinderen hier wéér doorheen moeten.



Elke keer een vader voorgeschoteld krijgen die je vervolgens door vader zelf weer wordt afgenomen, is voor een kind heel zwaar hoor. Vergis je daar niet in. Soms is het op termijn voor een kind veel makkelijker te verdragen dat een papa er gewoon niet is. Daar wennen ze aan. Dat zag ik ook bij mijn eigen kinderen. Het bracht rust. En dan is het niet makkelijk als hij na bv een jaar opeens out of the blue voor de deur staat en het hele 'spelletje' weer opnieuw begint.



Het is een moeilijk proces waar je doorheen moet. Vooral als je kinderen nog niet de 'zelf beslis' leeftijd hebben. Maar doe het voor de kinderen, ook al zullen ze teleurgesteld worden want het is beter dat ze een beetje een vader hebben gehad dan helemaal nooit één. Dat laatste vind ik omdat het dan zo'n mysterie is, de vader. Dan blijven er vragen. En het maakt zo'n vader ook een heel stuk interessanter dan hij werkelijk is. Als kinderen niet weten wie hun vader is, gaan ze zelf invullen wie hij is, komt hij op een voetstuk te staan.

Daar kan hij alleen maar keihard afdonderen als ze hem op volwassen leeftijd alsnog leren kennen want als ze hem vanaf jonge leeftijd nooit meer hebben gezien, gaan ze hem zoeken. Daar kun je donder op zeggen. Dat zie je ook vaak bij adoptiekinderen.



Wel blijf ik erbij dat je als moeder wel degelijk moet proberen je kinderen een beetje te beschermen tegen de teleurstellingen. Ook dat is een proces waar je ze in moet begeleiden. Je kunt ze niet klakkeloos overal aan blootstellen.

En dat je als moeder ook een taak hebt om wel íets over de vader te vertellen. Niet in een poging hem zwart te maken maar dat ze wel een beetje een beeld van hem hebben. Bijvoorbeeld waar hij dan wél bijgeweest is, foto's die je aan je kinderen kunt laten zien. Dat soort dingen. Maar ga ze geen leugens op de mouw spelden. Vertel de waarheid en laat dingen weg waar kinderen niks aan hebben. Zoals iemand hier al aangaf dat ze niet hoeven te weten dat papa ze eigenlijk niet had willen hebben. Je hoeft het niet mooier te maken dan het is, dat ook niet. Kinderen zijn ook mensen en zij voelen ook bepaalde dingen aan. Je kunt ze niet helemaal in het ongewisse laten omdat anderen toevallig vinden dat waarom papa er niet meer bij is hen niet aangaat. Dat gaat ze wel degelijk aan maar doe het met beleid. Wacht tot ze vragen stellen en hou het simpel. Het zijn kinderen, geen volwassenen.



Sorry voor het lange stuk.

Verder snap ik de instanties ook hoor. Zij doen ook maar hun werk en als ze een verzoek krijgen van een vader of moeder, die tot inkeer zijn gekomen of wat voor reden dan ook, dan moeten ze daar wel wat mee doen. Zo is de wet.

Je kunt het de instanties niet aanrekenen dát ze er iets mee doen. Je kunt als verzorgende ouder alleen maar hopen dat áls je gelijk hebt met je bezwaren dit bij de instanties ook duidelijk zal worden.

sam79 schreef op 17 augustus 2007 @ 22:25:

[...]





jouw bericht bewijst maar weer dat dit maatschappelijk een stuk meer geaccepteert wordt dan mishandeling terwijl je hetzelfde doet. ik ben het met je eens dat het soms moeilijk aan te tonen is en dat het toch gebeurd, dat is met alle vormen van mishandeling zo. maar het zal je verbazen hoeveel moeders/vaders niet anders doen dan negatief over de ander praten. zelfs bij een begeleide omgangsregeling, zo erg is het. en dat gaat heel sneaky: wat heb jij nou aan? had je moeder je niets fatsoenlijks aan kunnen doen? hoe kom je aan die blauwe plek? dat mag je heus wel aan mama vertellen. wat heb je bij je vader gegeten? macaroni zeker? altijd macaroni, die vent kan niets anders maken.



treurig maar waar. en ja dat is heel schadelijk, en ja een uithuisplaatsing is dan terecht. en nee het is niet van een heel andere orde. de haat onderling is zo groot dat je zelfs met een begeleid bezoek vader of moeder continu moet corrigeren. nou over deze zaken heb ik het, niets meer en niets minder.

Ik denk dat het maatschappelijk een stuk meer geaccepteerd wordt omdat zoveel mensen uit elkaar gaan en dat dit nu eenmaal vaak niet zo heel rooskleurig kan gaan. Mensen gaan niet uit elkaar omdat het zo goed ging. Ik betwist niet dat er ouders zijn die het over het hoofd van hun kinderen uitvechten. Je hebt ze er bij, dat is zeker waar. Maar ik heb er wel moeite mee dat gezegd wordt dat deze worsteling gelijk staat aan seksueel misbruik of lichamelijke mishandeling. Dat is veel ingrijpender!



Het lijkt me dat die ellende veel duidelijker aantoonbaar is met de bijbehorende schade dan een kind dat hoort dat papa een klootzak is. Niet dat dát leuk of goed is maar wel van een hele andere orde hoor.

De voorbeelden die jij in dit bericht noemt, bv. de macaroni e.d., nou sorry, dat lijkt me toch echt minder erg voor een kind dan mishandeld worden of misbruikt. Daar blijf ik bij.

Wel ben ik het met je eens dat er ook situaties zijn waarin een ouder veel te ver gaat in een poging de andere ouder om wat voor reden dan ook, terecht of niet, in een kwaad daglicht te stellen.

Daar mag paal en perk aan gesteld worden maar of de oplossing is een kind dan bij die ouder weg te halen? Daar heb ik moeite mee.



Hoe het dan wel moet, behalve een uithuisplaatsing, vind ik ook lastig. Ik snap dat het voor instanties niet makkelijk is dat te bepalen. Daar heb ik geen antwoord op. Tenminste niet nu. Misschien als ik er wat langer over heb nagedacht maar ik werk niet bij zo'n instantie en dus weet ik niet alle ins en outs. En als zij het daar al moeilijk vinden te bewerkstelligen dat een ouder het anders aan gaat pakken, is dat voor een buitenstaander misschien wel onmogelijk. Een uithuisplaatsing lost alleen niet de houding van die ouder op.

het feit dat er hier betwijfeld wordt òf het net zoveel schade toebrengt aan kinderen als mishandeling, maakt dat het maatschappelijker geaccepteerd is dan mishandeling. en blijkbaar is er onwetendheid over de gevolgen ervan, dus kan het gebeuren dat ouders niet weten wat het met een kind doet. maar jij beschadigt een kind als je zo doet, neem dat maar aan.



òòk als het voorbeeld om de macaroni gaat, het kind kan dat wel hardstikke lekker vinden en vader maakt het mss wel elke keer omdat hij ziet dat het kind dat heerlijk vind. mss is het wel het hoogtepunt van de week. jij hebt daar als moeder je mond over te houden. het kind komt de week erop bij vader en lust opeens de macaroni niet meer. mensen weten gewoon niet wat de invloed is die ze op kinderen hebben.



mijn conclusie is dat er gebrek is aan inzicht, zeker als dit zo structureel gebeurd als in mijn voorbeeld. een uithuisplaatsing kan daarbij niet worden vermeden, zeker niet als het een combinatie is met andere zaken waarover je als hulpverlener ook geen inzicht bereikt.

en dat het maatschappelijk geaccepteerd wordt omdat er zoveel mensen uit elkaar gaan geloof ik niet. mishandeling komt ook veel voor en daar rust toch veel meer taboe op. ik denk dat het komt omdat de gevolgen van mishandeling nu bekender zijn dan zeg 30 jaar geleden. en over 30 jaar zullen de gevolgen van kwaad spreken over de andere ouder ook meer bekend zijn.



in ieder geval zijn dit zaken die bij de raad, kinderrechters en bureau jeugdzorg wel bekend zijn en waar ze ook rekening mee houden.

Shala, ik heb van heel dichtbij gezien wat het met kinderen doet als papa zich jarenlang niet laat zien. Ik weet wat het met kids doet als ze klein zijn, ik weet wat het met ze doet als ze gaan puberen. Geloof me, in 1 geval was dat laatste behoorlijk extreem.