Actueel
alle pijlers
Speelt leeftijd en opleiding een rol bij ouderschap?
donderdag 31 mei 2007 om 12:21
Vind jij dat leeftijd een rol speelt bij ouderschap. Denk jij dat een gemiddeld iemand van 30+ een beter opvoeding kan geven dan iemand van 20? En vind je dat iemand die universitair opgeleid is een betere kennis heeft om een kind groot te brengen dan iemand met MBO?
Dit is heel zwart-wit allemaal. Maar ben toch heel benieuwd hoe anderen hierover denken.
Persoonlijk vind ik dat je vaak verschil ziet in het soort mens als je iemand met een universitair diploma naast iemand met een MBO diploma zet. Heel ander slag volk vaak. Of is dit nu discriminerend? Ik wil hiermee niemand benadelen dat is niet mijn bedoeling. Je merkt alleen verschil aan karakters en gedragingen en normen en waarden.
En kan leeftijd ook een rol spelen? Iemand die zijn wilde haren nog niet verloren is kan een minder goede opvoeding geven dan iemand die stabiel in het leven staat en veel levenservaring heeft.
Dit is heel zwart-wit allemaal. Maar ben toch heel benieuwd hoe anderen hierover denken.
Persoonlijk vind ik dat je vaak verschil ziet in het soort mens als je iemand met een universitair diploma naast iemand met een MBO diploma zet. Heel ander slag volk vaak. Of is dit nu discriminerend? Ik wil hiermee niemand benadelen dat is niet mijn bedoeling. Je merkt alleen verschil aan karakters en gedragingen en normen en waarden.
En kan leeftijd ook een rol spelen? Iemand die zijn wilde haren nog niet verloren is kan een minder goede opvoeding geven dan iemand die stabiel in het leven staat en veel levenservaring heeft.
donderdag 31 mei 2007 om 18:58
Hahahaha, daar ben ik het dan weer niet mee eens. Je kan een opleiding volgen en het net niet halen of door andere omstandigheden het niet af kunnen maken. Dat betekent niet dat je op dat niveau blijft. Je groeit in je leven zodat je een hoger niveau kan hebben zonder dat je zo 'hoog' bent opgeleid.:)
donderdag 31 mei 2007 om 19:19
Ik kan me het raamwerk, met daarin de gore gele lappen stof en witte veters van de kleuterschool nog levendig herineren. Weet dat ik behoorlijk vaak heb zitten pielen, verplicht vrees ik nu jij deze opmerking maakt. Maar een diploma heb ik er niet voor gekregen. Zelf hou ik mezelf maar voor dat dát in mijn tijd nog niet bestond.:$
donderdag 31 mei 2007 om 20:10
Hoger opgeleide kunnen hun kinderen misschien meer bijbrengen dan lager opgeleide. Kunnen meer kennis van zaken hebben. Maar nogmaals, dit is per individu verschillend. Mijn vraag is wat JULLIE hiervan denken. Ik heb nooit beweerd dat ik er zeker van ben dat iemand met een hogere opleiding zijn kind beter kan opvoeden. Het zijn maar gedachtenspinsels bij 1 geraapt.
En mijn perceptie van aan de bak komen? Als een beetje baan wilt heb je een vervolgopleiding nodig. Ik geloof dat iedereen daar tegenwoordig van op de hoogte is? Tuurlijk kun je met minder aan werk komen, maar heel je leven achter de kassa zitten of in een buurtwinkel werken? Het is maar wat je wil.
Overal vragen ze ervaring EN op zijn minst MBO diploma, lieft HBO zelfs.
donderdag 31 mei 2007 om 21:00
donderdag 31 mei 2007 om 21:21
Ik vind het een interessante discussie, maar vind het wel jammer dat sommige zo negatief ingaan op Lesley die deze topic heeft opgezet.
Het gaat toch om hoe we erover denken, toch niet om wat wel of niet waar is.
Ik mag dan wel jong zijn maar toch heb ik het idee dat leeftijd niks met ouderschap te maken heeft en hiermee bedoel ik dat hoe oud je ook bent (als ouder) je alsnog onervaren kan zijn. Het kan zelfs zo zijn dat je niet eens leert van je fouten. Hoe wijs moet men egenlijk dan zijn?
Het gaat toch om hoe we erover denken, toch niet om wat wel of niet waar is.
Ik mag dan wel jong zijn maar toch heb ik het idee dat leeftijd niks met ouderschap te maken heeft en hiermee bedoel ik dat hoe oud je ook bent (als ouder) je alsnog onervaren kan zijn. Het kan zelfs zo zijn dat je niet eens leert van je fouten. Hoe wijs moet men egenlijk dan zijn?
donderdag 31 mei 2007 om 23:16
Toen ik MBO deed was ik precies dezelfde persoon als toen ik HBO deed. En dat zal ik ook blijven als ik universiteit ga doen..dit even refererend aan het stukje in de openingspost.
Ik ben niet ineens van een ander slag volk geworden, puur alleen door het niveau van opleiding.
De meesten die MBO deden zijn nog HBO gaan doen.
Misschien dat jij bedoelt dat er wellicht grotere verschillen kunnen zijn tussen huishoudschool en HBO?
Wat de link tussen opleidingsniveau en opvoeden betreft; je thuisomgeving is gedeeltelijk bepalend, maar nog veel meer bepalend zijn de externe factoren.
Vriendjes, schoolomgeving, clubjes etc bepalen voor een groot deel hoe je je vormt. En dan heb je nog je ervaringen. Je hele referentiekader eigenlijk.
Hoe je je ontwikkelt, los van wat je van thuis hebt meegekregen, hangt ook af van je persoonlijke kwaliteiten. Kun je goed leren maar heb je geen doorzettingsvermogen of discipline, dan kan het zomaar gebeuren dat je je MBO niet afrond. Misschien kun je goed leren, word je van thuis uit gestimuleerd maar ben je meer bezig met vrienden en spijbelen, maak je het misschien ook niet af.
Bij jongeren die voortijdig afhaken is uit onderzoek gebleken dat dat voortvloeit uit een moeiljke/slechte thuissituatie. Vaak willen ze zelf heel graag een beroepsopleiding afronden maar is er geen mogelijkheid om te studeren. Dan is begeleiding vanuit school heel belangrijk maar jammer genoeg is dat dan niet afdoende. Die jongeren willen graag maar het wordt ze gewoon moeilijk gemaakt!
Wat dat betreft is de taskforce jeugdwerkloosheid er heel lang mee bezig (geweest) om uit te zoeken wat de oorzaken waren en hoe men dit zou kunnen oplossen.
Je moet van goede huize komen wil je dan nog op eigen kracht (wilskracht) een opleiding voltooien. En sommigen lukt het wel degelijk.
Normen en waarden binnen een gezin lijken me erg belanrijk voor de vorming van een kind. Dat hoeft hem niet persé te zitten in het lezen van krant of boek. Je moet ze de basisnormen meegeven, van daaruit kunnen ze er zelf op voortborduren. Dan volgt er sturing, kan natuurlijk ook negatief zijn, want is overdreven stimuleren om te studeren heel goed? Ligt aan het kind...
Ik ben niet ineens van een ander slag volk geworden, puur alleen door het niveau van opleiding.
De meesten die MBO deden zijn nog HBO gaan doen.
Misschien dat jij bedoelt dat er wellicht grotere verschillen kunnen zijn tussen huishoudschool en HBO?
Wat de link tussen opleidingsniveau en opvoeden betreft; je thuisomgeving is gedeeltelijk bepalend, maar nog veel meer bepalend zijn de externe factoren.
Vriendjes, schoolomgeving, clubjes etc bepalen voor een groot deel hoe je je vormt. En dan heb je nog je ervaringen. Je hele referentiekader eigenlijk.
Hoe je je ontwikkelt, los van wat je van thuis hebt meegekregen, hangt ook af van je persoonlijke kwaliteiten. Kun je goed leren maar heb je geen doorzettingsvermogen of discipline, dan kan het zomaar gebeuren dat je je MBO niet afrond. Misschien kun je goed leren, word je van thuis uit gestimuleerd maar ben je meer bezig met vrienden en spijbelen, maak je het misschien ook niet af.
Bij jongeren die voortijdig afhaken is uit onderzoek gebleken dat dat voortvloeit uit een moeiljke/slechte thuissituatie. Vaak willen ze zelf heel graag een beroepsopleiding afronden maar is er geen mogelijkheid om te studeren. Dan is begeleiding vanuit school heel belangrijk maar jammer genoeg is dat dan niet afdoende. Die jongeren willen graag maar het wordt ze gewoon moeilijk gemaakt!
Wat dat betreft is de taskforce jeugdwerkloosheid er heel lang mee bezig (geweest) om uit te zoeken wat de oorzaken waren en hoe men dit zou kunnen oplossen.
Je moet van goede huize komen wil je dan nog op eigen kracht (wilskracht) een opleiding voltooien. En sommigen lukt het wel degelijk.
Normen en waarden binnen een gezin lijken me erg belanrijk voor de vorming van een kind. Dat hoeft hem niet persé te zitten in het lezen van krant of boek. Je moet ze de basisnormen meegeven, van daaruit kunnen ze er zelf op voortborduren. Dan volgt er sturing, kan natuurlijk ook negatief zijn, want is overdreven stimuleren om te studeren heel goed? Ligt aan het kind...
donderdag 31 mei 2007 om 23:19
Ik denk dat het vermogen tot zelfreflectie een hele belangrijke is in de opvoeding.....je moet willen inzien hoe je bepaalde dingen aanpakt en het vervolgens zien om te buigen in meer constructief gedrag.
Zolang je als ouder goede bedoelingen hebt, is het in mijn ogen niet snel fout. Maar vergeet niet het onvermogen dat sommige mensen hebben om een kind op te voeden. Als je zelf nooit stabiel bent opgegroeid maakt dat het een stuk lastiger. Een goed voorbeeld is een betere startpositie voor jonge ouders, hoe oud je ook bent.
donderdag 31 mei 2007 om 23:44
Ik denk dat het vermogen tot zelfreflectie een hele belangrijke is in de opvoeding.....je moet willen inzien hoe je bepaalde dingen aanpakt en het vervolgens zien om te buigen in meer constructief gedrag.
Zolang je als ouder goede bedoelingen hebt, is het in mijn ogen niet snel fout. Maar vergeet niet het onvermogen dat sommige mensen hebben om een kind op te voeden. Als je zelf nooit stabiel bent opgegroeid maakt dat het een stuk lastiger. Een goed voorbeeld is een betere startpositie voor jonge ouders, hoe oud je ook bent.
Goede bedoelingen....goed voor jou als ouder is dat meestal omdat jij de ouder bent en dus naar jouw geluisterd moet worden, maar het kind heeft misschien andere behoeften en/of andere zorg nodig. Ieder kind is anders qua karakter, temperament, gedrag, leerproblemen enz.
Ik geef je wel gelijk in het feit dat stabiliteit en een goed voorbeeld belangrijk zijn, maar dat hoeft ook weer niet per se een betere startpositie te zijn.
Zolang je als ouder goede bedoelingen hebt, is het in mijn ogen niet snel fout. Maar vergeet niet het onvermogen dat sommige mensen hebben om een kind op te voeden. Als je zelf nooit stabiel bent opgegroeid maakt dat het een stuk lastiger. Een goed voorbeeld is een betere startpositie voor jonge ouders, hoe oud je ook bent.
Goede bedoelingen....goed voor jou als ouder is dat meestal omdat jij de ouder bent en dus naar jouw geluisterd moet worden, maar het kind heeft misschien andere behoeften en/of andere zorg nodig. Ieder kind is anders qua karakter, temperament, gedrag, leerproblemen enz.
Ik geef je wel gelijk in het feit dat stabiliteit en een goed voorbeeld belangrijk zijn, maar dat hoeft ook weer niet per se een betere startpositie te zijn.
vrijdag 1 juni 2007 om 00:26
Je kan wel héél hoog opgeleid zijn maar totaal gen feeling hebben om met kleine mensen om te gaan......... is dat diploma dan een voordeel ?
Sommige mensen voelen heel veel aan , reageren instinctief gewoon goed en hebben géén diploma ....... waar is een kind dán beter bij gebaat ; bij een ouder die weet waarom een wolk regen wordt of bij een ouder die aanvoelt wanneer een kind een vreselijke lekere knuffel nodig heeft ?
Sommige mensen voelen heel veel aan , reageren instinctief gewoon goed en hebben géén diploma ....... waar is een kind dán beter bij gebaat ; bij een ouder die weet waarom een wolk regen wordt of bij een ouder die aanvoelt wanneer een kind een vreselijke lekere knuffel nodig heeft ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 1 juni 2007 om 00:29
Als nou het "voordeel " is dat hoogopgeleide ouders het héél belangrijk vinden dat hun kinderen ook een gedegen opleiding krijgen................ hoe moeilijk moet het dan wel niet zijn als juist zíj een kind krijgen die niet leren kan of niet leren wil ? Zijn ze in staat daar mee om te gaan zonder ruzies, teleurstelling te voelen etc ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 1 juni 2007 om 09:09
In mijn laatste zin stel ik dat dat als je een goed voorbeeld hebt gehad, dat je dan een betere startpositie hebt (zou moeten hebben). Dat neemt niet weg dat je natuurlijk door andere omstandigheden toch niet vanuit een goede startpositie in het ouderschap stapt. Het is geen garantie dat je vanuit een goede thuissituatie automatisch ook zelf goed terecht komt uiteindelijk. Als je uit een gegoede familie komt, met alles wat daarbij hoort en aan de heroine raakt dan is die goede startpositie niet aan de orde. Logisch.
Wat leeftijd betreft; sommigen zijn met 20 behoorlijk gepokt en gemazeld, misschien door hun jeugd of door andere ervaringen en zijn prima in staat om een kind op te voeden zonder problemen. Ik denk dat leeftijd niet de belangrijkste factor is die bepaalt of je een kind goed/slecht opvoedt.
Met goede bedoelingen wilde ik zeggen; het in je achterhoofd houden wat het beste is voor je kind. Geen kwade opzetten zoals je kind het leven zuur maken omdat je het eigenlijk niet wilt of wilde. Je komt al een heel eind met warmte, liefde en aandacht. En de basisbehoeften zoals een veiligewoonomgeving en voedsel. Helaas hoor je dat dat niet voor iedereen even makkelijk blijkt te zijn. Degenen die die behoeften niet kunnen bieden, wat zouden dat voor mensen zijn, kun je ze typeren en zijn dit altijd dezelfde soort mensen mbt achtergrond, opleidingsniveau, leeftijd?
