Speelt leeftijd en opleiding een rol bij ouderschap?

Ik ben het helemaal met ambrosia (dank voor je toelichting) en inky eens!

quote: Julus reageerde





Ik werk ook in de Randstad. Dat neemt niet weg dat het veel uitmaakt hoe je ze benadert. Natuurlijk zijn er veel ongemotiveerd, maar net zoveel willen echt wel wat, mits ze worden gestimuleerd. Het is vaak een kwestie van onwetendheid en het is angst, pure angst om te moeten werken terwijl ze dat nog nooit gedaan hebben. Dat moet je zien weg te nemen en dat kan jaren duren, maar dan nog speelt je benadering daarin een grote rol.

Ik heb het hier enkel en alleen over de groep alleenstaande moeders, de andere groepen staan hier niet ter discussie. Dat is iets voor een ander topic.

Alleenstaande moeders zijn doorgaans wel redelijk gemotiveerd. Waar ik het over heb zijn de jonge, alleenstaande meiden en jongens (tussen pakweg 18 en 35) die zonder er iets voor te willen doen hun uitkering willen ontvangen. De meeste niet-willers zitten denk ik in deze categorie. Wij krijgen best wel veel jongeren binnen.

Hallo!

Ik weet dat het offtopic is, maar toch wil ik mijn mening geven over dit onderwerp.



Sinds een paar maanden zit ik in de bijstand. Mijn situatie: hoog opgeleid, maar te weinig ervaring. Ik wil wel werken, solliciteer veel, heb al diverse banen gehad, maar telkens maar voor even. (Ligt niet aan mijn capaciteiten.) Ik zit in de bijstand omdat ik net van school af kom en niet genoeg heb kunnen sparen. (Even in het kort.)



Wat mij erg steekt is dat ik als een of andere halve gare word behandeld. Ik moet naar van die invul bijeenkomsten en word niet vertrouwd. Joehoe ik heb een universitaire studie afgerond, doe mijn best om een baan te vinden en ben dus niet een 'doorsnee' steuntrekker (als die er al zijn). Vooral dat koeieneren en kleineren daar heb ik zon hekel aan en dan heb ik weleens de neiging (kan me goed inhouden hoor) om te zeggen: ik ben wellicht hoger dan jullie opgeleid. Dat zeg ik niet, omdat ik zo niet ben, maar ik denk het wel. Ik benader mensen zoals mij goeddunkt, maar dat doen mensen zelf niet altijd (terug).



Het lijkt me heel moeilijk om niet iedereen (als consulent) over een kam te scheren. Maar probeer het toch: wie goed doet, goed ontmoet. (Kijk naar ebeidsverleden, sollicitatieverleden etc.)

En waarom zou je dat niet zeggen dan. Je hoeft je toch niet te laten koeieneren omdat je een bijstandsgerechtigde bent. Opleiding doet er niet toe, iedereen heeft er recht op met respect te worden behandeld. Ik zou gewoon mijn mond open doen de volgende keer als ze weer zo met je omgaan.

Silky, ik ben net als jij ooit in de bijstand terecht gekomen na universitaire studie omdat ik nergens werd aangenomen. En ik voelde me net zo als jij. Helemaal bij die nitwits van het CWI. Ik ben nu zelf bijstandsconsulent en behandel mensen zoals ze mij behandelen. Als mensen gewoon netjes en beleefd zijn, dan ben ik dat ook. Kom je binnen met een attitude van hier tot ginter dan krijg je een harde dobber aan me. Ik zal mensen nooit neerbuigend of betuttelend behandelen.

Branwen, en hoe bevalt het je om te werken daar? Ik vraag me af of het ook niet iets voor mij zou zijn. Maar als ik die mensen dan hoor praten tegen me, dan denk ik: laat maar.



Dan zeggen ze tegen me dat ze wel een leuke baan bij een grote discountsuper hebben. Begrijp me niet verkeerd: ik heb jaaaaren gewerkt als caissiere en zou dit zo weer gaan doen. Maar ik ben druk bezig met het zoeken naar een baan (en heb al meerdere maanden gewerkt alleen zonder lang uitblijvend resultaat). Mijn probleem is dat ik geen relevante ervaring heb en dat krijg ik ook niet als ik bij de aldi ofzo achter de kassa ga zitten. En ze hebben aan mij heus wel kunnen zien (of ze het ook echt hebben gezien en willen zien is een 2e) dat ik er veel voor over heb en er alles aan doe.



Idd wie goed doet goed ontmoet. En als ik sommige collega-cliënten zie daar, nou dan sta ik perplex. Maar goed als jij geen recht hebt op een uitkering en je wel geld nodig hebt. Maar waarom wordt een WWB dan geweigerd bij mensen?

Eerst dacht ik dat het overdreven was zo'n beveiliger, maar een tijdje terg zag ik dat het echt geen overbodige luxe is.



Er zijn overigens consultants die mij wel normaal behandelen, maar er zijn er echt enkele bij, grrrr.

Nu ff ontopic:



Ik denk dat het wel of niet kunnen opvoeden niet direct aan leeftijd of opleiding ligt. Je heb academici die er niets van brouwen, mijns inziens. Zij besteden het uit aan anderen omdat ze zo nodig moeten werken. Maar je hebt ook mensen die het niet kunnen omdat het hun intelligentie niet toelaat. Bovendien zijn er ook genoeg ouders die niet onder beide geschetste voorbeelden vallen, maar die hun kinderen om een andere reden niet kunnen opvoeden (omdat ze het druk hebben met zichzelf bijv. psychisch).



Mijn ouders waren al redelijk oud toen ik (hun oudste) werd geboren en ik ben er erg blij mee. Ik was een moeilijk kind en heb echt welgevaren bij oudere ouders die al meer levenservaring hebben. Terwijl er een hoop kinderen het erg goed doen bij hun relatief jonge ouders. Het verschilt per ouder en kind. Maar ik zou er zelf ook voor kiezen om oud moeder te worden. (Ik (26) ben net afgestudeerd (WO:P) en heb geen vriend. Bovendien woon ik nog steeds bij mn ouders (huizenmarkt).)

Ik vind mezelf nu ook pas rijp (worden) voor kinderen.

Was 21jaar toen mijn zoon werd geboren.

Had een huis,redelijke baan,een het allerbelangrijkste een fijne vriend

Dit was niet gepland,maar wel heel erg gewenst!

Zijn gemakshalve ook nog getrouwd en nu 26 jaar later nog steeds



Mijn vriendinnen kregen jaren later hun eerste kind en ik moet bekennen dat mijn jonge leeftijd  geen  negatieve invloed heeft gehad

Heeft er ook een beetje mee te maken hoe je in het leven staat,

man en ik allebei mbo niveau en werk hbo functie

Vind jij dat leeftijd een rol speelt bij ouderschap?

Kan, maar niet per definitie. Als je ouder bent heb je wel vaak meer/veel levenservaring.

Denk jij dat een gemiddeld iemand van 30+ een beter opvoeding kan geven dan iemand van 20?

Nee. Dit ligt aan het karakter van de ouders, hoe zij zelf zijn opgevoed, hoe zij in het leven staan (waarden&normen). Het samen eens zijn over de manier van opvoeden, het kind liefde, aandacht en genegenheid geven etc. 

En vind je dat iemand die universitair opgeleid is een betere kennis heeft om een kind groot te brengen dan iemand met MBO?

Nee, ouderschap is voor ieder stel nieuw/spannend.

Ouders met een universitaire opleiding zullen een andere manier van opvoeden hebben dan ouders met een MBO opleiding, daar zitten denk ik veel verschillen in waarden&normen. Dat wil niet zeggen dat de ene beter is dan de andere. Het ene gezin hecht veel waarde aan prestaties, en probeert het kind voortdurend cognitief te prikkelen met vanalles. Weer een ander gezin vindt het belangrijk dat het kind overal sociaal bij betrokken is, bij alle clubs en sportverenigingen.

Al zullen ouders met een universitaire opleiding hun kind financieel meer kunnen bieden, maar dat wil ook niet altijd alles zeggen. Zolang de ouders het kind maar in zijn basisbehoeftes voorziet (verzorging, affectie etc.) en waarden&normen overbrengen.



Dit is heel zwart-wit allemaal. Maar ben toch heel benieuwd hoe anderen hierover denken.



Persoonlijk vind ik dat je vaak verschil ziet in het soort mens als je iemand met een universitair diploma naast iemand met een MBO diploma zet. Heel ander slag volk vaak. Of is dit nu discriminerend?

Dat is niet discriminerend vind ik, er is ook wel een verschil. Zolang je het 'andere slag volk' zoals je het zelf noemt niet minderwaardig vindt aan mensen met een universitair diploma.

Ik wil hiermee niemand benadelen dat is niet mijn bedoeling. Je merkt alleen verschil aan karakters en gedragingen en normen en waarden.

True

En kan leeftijd ook een rol spelen? Iemand die zijn wilde haren nog niet verloren is kan een minder goede opvoeding geven dan iemand die stabiel in het leven staat en veel levenservaring heeft.

Er zijn zoo veel verschillende type mensen, en velen daarvan zijn er in geslaagd om hun kind op te voeden.

Branwen, en hoe bevalt het je om te werken daar? Hoi Silky, ik heb het heel erg naar mijn zin op mijn werk. Het is afwisselend met al die verschillende mensen en omdat ik nog relatief nieuw in het vak ben en dus nog niet alles weet moet ik ook nog met regelmaat mijn hersenen laten kraken. Ik vraag me af of het ook niet iets voor mij zou zijn. Maar als ik die mensen dan hoor praten tegen me, dan denk ik: laat maar. Ik snap wat je bedoelt. Ik werk zelf in een (kleiner) team met enkel aanvraagconsulenten en ik kan gelukkig zeggen dat mijn directe collega's niet zo zijn. Wij zijn wel erg streng (Poortwachtersfunctie), maar behandelen mensen gewoon met respect. Ik ken wel enkele indirecte collega's van de bestandsteams die heel anders zijn en clienten behandelen alsof het kleuters zijn. Ik kan me daar ook aan ergeren. Maar goed, niet iedereen is dus zo.



Dan zeggen ze tegen me dat ze wel een leuke baan bij een grote discountsuper hebben. Begrijp me niet verkeerd: ik heb jaaaaren gewerkt als caissiere en zou dit zo weer gaan doen. Maar ik ben druk bezig met het zoeken naar een baan (en heb al meerdere maanden gewerkt alleen zonder lang uitblijvend resultaat). Mijn probleem is dat ik geen relevante ervaring heb en dat krijg ik ook niet als ik bij de aldi ofzo achter de kassa ga zitten. En ze hebben aan mij heus wel kunnen zien (of ze het ook echt hebben gezien en willen zien is een 2e) dat ik er veel voor over heb en er alles aan doe.



Idd wie goed doet goed ontmoet. En als ik sommige collega-cliënten zie daar, nou dan sta ik perplex. Maar goed als jij geen recht hebt op een uitkering en je wel geld nodig hebt. Maar waarom wordt een WWB dan geweigerd bij mensen? Daar zijn verschillende redenen voor. Afwijzen gebeurt meestal op vermogen, inkomsten, voorliggende voorziening, samenwoning of algehele woonsituatie. Veel aanvragen worden ook buiten behandeling gesteld; dit gebeurt als mensen de benodigde gegevens niet (op tijd) aanleveren.

Eerst dacht ik dat het overdreven was zo'n beveiliger, maar een tijdje terg zag ik dat het echt geen overbodige luxe is. Klopt, er zit echt soms hier en daar een gek tussen. Ik heb momenteel een aanvraag liggen van iemand met een pandverbod. Die wilde de receptie met een slagwapen te lijf gaan.



Er zijn overigens consultants die mij wel normaal behandelen, maar er zijn er echt enkele bij, grrrr. Mee eens.

En, heb je al wat gevonden? Je moet ook wel wat geluk hebben bij het vinden van een baan. En vooral netwerken. Veel mensen vinden via via een baan.

het woord "slag volk" maakt mijn haren al overeind staan



in mijn beroep ik veel met kinderen te maken, en ja er is verschil in het gedrag van de kinderen en de ouders.

maar of dit met opleiding of leeftijd te maken heeft, ik denk het niet.



Ieder mens is nou eenmaal anders. Als je de ouders zie weet je vaak al genoeg. Ik heb een Hbo opleiding, mijn man Mbo en véél werkervaring en veel in het buitenland, ik ben 10 jaar jonger dan mijn man dus ik 30 hij 40. Nou is daar een statistiek voor hoe onze dochter er dan uitkomt met haar opvoeding?

Mensen nemen dingen in de opvoeding van hun kinderen meer als eigen opvoeding (veel universitair opgeleidde mensen zijn zelf van ouders met een mbo opleiding of lager!) levenservaring (iemand van 20 kan al meer meegemaakt hebben dan iemand van 35) normen en waarden (iemand met een universitaire opleiding heeft niet per definitie betere normen en waarden dan iemand die een lbo opleiding heeft) fatsoensnormen - welk kind leert zich voor te stellen, een hand te geven, met 2 woorden spreken? mijn kind, waarom? omdat ik dat ook geleerd heb door mijn imigrante moeder van buitenlandse afkomst zonder opleiding.

Waarom moet alles in hokjes en statistieken in Nederland?

Daar gaat het fout, omdat men niet meer als individu gezien word maar als een "slag volk" jammer, zo passeert men vaak de mensen die iets in de maatschappij kunnen betekenen of in iemands leven.