Actueel
alle pijlers
The land that time forgot
dinsdag 9 september 2008 om 17:14
Tussen alle discussies over moslims en andere achterlijke culturen, wil ik het eens over een andere achterlijke cultuur hebben. Namelijk de Nederlandse.
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 september 2008 om 21:21
Ben op pagina vijf dus misschien komt het nog, maar waar ik ineens aan dacht.
Als ik zelf in een stimulerende omgeving ben, met een groep mensen die graag vooruit willen, willen verbeteren, etc. dan haal ik ook veel meer uit mezelf.
Ik wil wel vast zeggen dat ik niet bedoel met een groep mensen die nooit tevreden zijn en altijd maar meer meer meer willen, dat soort mensen zijn het niet. Het zijn vaak jonge mensen, net als ik, met veel energie (natuurlijk, ik ben vooraan in de twintig), en veel zin om aan de slag te gaan. (en om voor mezelf te spreken: ik geniet zeker wel van mijn familie, mijn geliefde, een vlinder, de zon, muziek etc. als je denkt dat dat niet samen kan gaan zit je volgens mij mis)
Als ik in een stilstaande omgeving ben, dan ga ik zelf ook stilstaan of op zijn minst véél minder hard vooruit.
Zou het niet zo zijn dat wanneer we in een maatschappij een bepaald punt bereiken waarop vrouwen vrij sloom gaan, zoals in voorbeeld twee, dat anderen ook weer afremt?
Als ik zelf in een stimulerende omgeving ben, met een groep mensen die graag vooruit willen, willen verbeteren, etc. dan haal ik ook veel meer uit mezelf.
Ik wil wel vast zeggen dat ik niet bedoel met een groep mensen die nooit tevreden zijn en altijd maar meer meer meer willen, dat soort mensen zijn het niet. Het zijn vaak jonge mensen, net als ik, met veel energie (natuurlijk, ik ben vooraan in de twintig), en veel zin om aan de slag te gaan. (en om voor mezelf te spreken: ik geniet zeker wel van mijn familie, mijn geliefde, een vlinder, de zon, muziek etc. als je denkt dat dat niet samen kan gaan zit je volgens mij mis)
Als ik in een stilstaande omgeving ben, dan ga ik zelf ook stilstaan of op zijn minst véél minder hard vooruit.
Zou het niet zo zijn dat wanneer we in een maatschappij een bepaald punt bereiken waarop vrouwen vrij sloom gaan, zoals in voorbeeld twee, dat anderen ook weer afremt?
woensdag 10 september 2008 om 21:24
Ha, daar ga je dus mank, ik bedoelde helemaal niets competetiefs en heb het ook in geen enkele posting over competetitief gehad. Sterker nog, ik heb uitentreure uitgelegd dat het mij om het verschil in perceptie gaat.
En waarom ik me afvroeg of ik een manier kon vinden om dat artikel in de discussie te fietsen? Omdat Bianca me meermaals gevraagd heeft er een topic over te openen. Waarop ik haar gezegd heb dat ik het weliswaar een interessant artikel vond, maar dat ik niet in staat was er een duidelijk topic over te openen. En dat is precies de reden dat ik het ook in deze discussie niet inbracht. Omdat ik het over een ANDER fenomeen wilde hebben.
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 september 2008 om 21:24
Misschien na een paar generaties van louter kinderen die - voor het grote deel - zijn opgegroeid bij en opgevoed door een gescheiden moeder dat de evolutie zijn werk gaat doen ?
Zo lang geleden is het nog niet dat wanneer je trouwde dat dat eigenlijk toch wel tot de dood je zou scheiden zou zijn .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 september 2008 om 21:27
Dhelia,
Wat begrijp je niet aan het voorbeeld dat een Nederlandse vrouw zichzelf geëmancipeerd vindt als ze haar eigen eten tijdens een date betaalt maar vervolgens niet economisch zelfstandig is, terwijl een Braziliaanse vrouw zichzelf geëmancipeerd vindt als ze als een dame behandeld wordt en óók nog eens the bacon thuisbrengt?
Wat begrijp je niet aan het voorbeeld dat een Nederlandse vrouw zichzelf geëmancipeerd vindt als ze haar eigen eten tijdens een date betaalt maar vervolgens niet economisch zelfstandig is, terwijl een Braziliaanse vrouw zichzelf geëmancipeerd vindt als ze als een dame behandeld wordt en óók nog eens the bacon thuisbrengt?
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 september 2008 om 21:27
Klopt. Hier in Spanje is het nog erger hoor.
Maar toen het eens vrij in het begin van onze relatie ter sprake kwam en ik zei dat ik wel van plan was te blijven werken als ik kinderen zou krijgen en mijn vriend mij verbijsterd aankeek alsof ik zojuist had gezegd dat de paus katholiek was.
Toen realiseerde ik mij dat het voor mij een heel bewuste, niet persé logische of normale keus zou zijn, terwijl het voor hem juist volkomen logisch is en hij er nog geen seconde bij stil had gestaan dat ik ook zou kunnen besluiten niet meer te werken (en daarmee meteen zou besluiten dat hij dus voor ons allebei zou moeten verdienen).
Dat was voor mij een mooi cultuuverschil-moment.
woensdag 10 september 2008 om 21:28
Ik denk dat je daar wel een punt hebt. Misschien is het een leeftijds-kwestie ofzo, maar ik heb (en zie het in mijn omgeving ook veel nu) best wel een beetje het idee van: gezien, gedaan, geef mijn portie maar aan fikkie.
Ik ben nu bijna 40, heb heel erg hard gewerkt, heb gezien wat het leven kan bieden maar ook wat het leven kan nemen en doe bewust een grote stap terug. Of dat stilstaan is weet ik niet, maar het is in ieder geval bewsut fors de rem erop. En heel veel vriendinnen van mijn leeftijd zie ik het doen. Dus wie weet ligt het daar aan?
woensdag 10 september 2008 om 21:31
Krijgt jouw man nooit een pijnlijke poepert van al die veren in zijn hol ?:
Maar nu ga ik lekker met de bolle kant boven; vroeg naar bed. En dan wacht ik daar op mijn man om hem op gepaste wijze te bedanken omdat hij me financieel onderhoudt
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 september 2008 om 21:38
Of het voor de meeste vrouwen geldt of niet weet ik niet, maar ik herken deze groep wel en deze analyse ook, en ook het verschil met sommige buitelanden. En moet er erg van glimlachen, scherp geobserveerd, zo zou ik het zelf niet kunnen (had zelf het verschil nog niet zozeer opgemerkt tussen buitenshuis en binnenshuis nl.).
woensdag 10 september 2008 om 21:42
woensdag 10 september 2008 om 21:45
Weet je, ik ben daar eigenlijk niet zo heel erg mee bezig, of ik dat vind.
Bij emancipatie denk ik aan zelfstandigheid en gelijkheid. En als ik dan naar mijn leven nu kijk ben ik financieel niet zelfstandig, maar op andere vlakken weer wel. Gelijkheid is voor mij sowieso geen punt. Ik denk er niet over na. Het is geen issue.
Ik zou geemancipeerder kunnen zijn dan ik nu ben denk ik.
woensdag 10 september 2008 om 21:50
Dat is een mooie. Ik heb een paar periodes gehad waarin ik niets hoefde te doen, en ben op het moment net afgestudeerd en op zoek naar werk, dus ook vrij om de hele dag te doen wat ik wil.
Nee, ik kom er dan ´s ochtends vroeg niet uit, ik verander dan in een lambal, die zich er echt toe moet zetten dingen te doen. En na ongeveer een week of drie, vier, krijg ik dan een gruwelijke hekel aan mezelf. Blegh. Ik doe niets, heb geen energie, kan ´s avonds niet slapen (want de hele dag geen zak uitgevoerd), etc.
Het liefst heb ik het lekker druk. Overdag verplichtingen, die ik uiteraard ook leuk vind (als mijn verplichting zou bestaan uit lopende band van 8 tot 17 dan zou ik daar denk ik ook niet heel gelukkig van worden, maar tot nu toe vond ik bijvoorbeeld studeren en werken in de zorg wel leuke dingen). ´s Avonds met vrienden wat gaan eten of drinken, lekker gaan dansen met mijn vriendje, een film kijken, uitgebreid koken, whatever.
Afgelopen jaar heb ik een pittige master gedaan waarbij ik ook ´s avonds vaak aan de slag moest. En wat blijkt: ik vond het gewoon leuk! Ik vond het leuk om nog even dat artikel te lezen ipv naar een soap te kijken. Als ik achter de computer ging ging ik toch nog even info opzoeken over dat ene onderwerp. En als ik een idee kreeg ging ik daar toch nog mee aan de slag.
Ik denk dat als ik geld zou krijgen, ik wel minder motivatie zou hebben om te werken maar dat ik uiteindelijk gillend gek zou worden.
Ik vermoed daarnaast ook dat andere mensen die geen fluit uitvoeren behalve thuis poetsen, met de buurvrouw koffie drinken, de boodschappen doen, etc. ook in die vicueuze cirkel terecht komen waarover ik eerder sprak en daar gewoon niet meer uit komen.
Als ik huisvrouw zou moeten zijn, dan zou ik denk ik zo´n typische Amerikaanse Southern Girl zijn, uit de film. Dan zou ik charity parties organiseren, en high teas met mijn vriendinnen, zou ik chique diners voor mijn mans werk organiseren, waar superveel voorbereiding in zit, de radiator met een tandenborstel poetsen, elke dag of naar de kapper, of de manicure, of de schoonheidssalon, of de sauna, etc.
Lijkt me trouwens ook best een uitdaging, en misschien zou ik het best leuk vinden. Ik vind het alleen een verspilling van mijn talent.
woensdag 10 september 2008 om 21:58
Grappig Marg, want dat is ook wat ik me voorstel bij het huisvrouwenschap. Mezelf kennende zou ik als dat mijn leven was, ook daarin willen excelleren. En dan dus inderdaad extreem verzorgd willen zijn, een extreem schoon huis willen hebben, elke dag zoveel gangen diners willen voorschotelen, en me ondertussen ontzettend uitsloven voor én de school én de sportclub én als gastvrouw én als activiteitenmoeder and so fort... Ik zou een soort Bree worden uit Desperate Housewives. En eigenlijk zou ik dat alleen maar zijn omdat ik me deep down inside ontzettend doodverveelde.
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 september 2008 om 22:02
Ik weet het niet. De meiden bij mij op de master waren heel internationaal en allemaal heel ambitieus, behalve één (Italiaanse. Die wilde wel bij BUZA werken, werd ook geselecteerd, maar heeft het niet aangenomen ivm eventuele toekomstige vriend die dat misschien geen goed idee zou vinden: voor de duidelijkheid, ze is nu single dus dit is volkomen hypothetisch, hoewel helaas wel waarschijnlijk: van de vrouwen die bij buza werken reizen de partners bijna nooit mee, andersom wel). Die anderen waren heel erg ambitieus. Eentje is nu aan het promoveren, eentje is nu aan het werk bij het ministerie dat de relaties met de VS regelt in Mexico, eentje gaat een advocatenstage beginnen in Duitsland (is zelf niet duits), etc. (en ik ben dus werkeloos
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
) Niemand is bezig met wat mannen willen en of ze wel door zouden kunnen werken als ze kinderen krijgen. Een meisje uit Taiwan stelde zelfs openlijk dat een vriend zich aan zou moeten passen aan háár carrierewensen, aangezien het haar leven was en ze dat niet voor hem opzij kon zetten. Sommigen vinden het stom dat ik naar de provincie getrokken ben (voor de liefde), hoewel ik zelf dat niet zou doen als ik hier geen uitdagende baan zou kunnen vinden waar ik in door kan groeien en die ook nuttig is voor mijn cv. Maar in de hoofdstad zijn natuurlijk wel meer mogelijkheden. Maar mijn vriend woont in een dorp, net zo één waar ik vandaan kom, en daar hadden we laatst een etentje, en die meiden daar waren net als mijn vriendinnen uit mijn eigen dorp, alleen dan zijn de meesten hier nog nooit in het buitenland geweest. Eéntje had gestudeerd, maar die werkte nu in een meubelzaak en had niet de ambitie verder te zoeken. Ze is moeder dus zal wel meer afhankelijk zijn van een vast inkomen.
woensdag 10 september 2008 om 22:07
Ik haalde dat alleen maar aan omdat iemand suggereerde dat het emancipatieverschil een verschil was tussen arm en rijk.
En dat bv. Jamaicaanse vrouwen echt niet een jaar naar het buitenland zouden gaan om te werken en hun kind achter zouden laten, want als ze gewoon geld hadden dan zouden ze wel hetzelfde leven als de Nederlandse vrouw.
Toen haalde ik het voorbeeld van Cuba aan, om aan te geven dat in die samenleving (ook een Caribische, want daar ging het volgens mij meer om) niemand zó arm is dat ze een jaar naar het buitenland moeten om voor hun kinderen te zorgen in financieel opzicht, maar dat daar toch bijna alle vrouwen werken, ongeveer de helft van de topposities door vrouwen bekleed wordt, en het niet normaal is om thuis te gaan zitten als je eenmaal gebaard hebt.
En ja, met eigen iniciatief kan je daar natuurlijk een goed centje bijverdienen. Maar ook dat doen voor zover ik kan beoordelen mannen én vrouwen.
woensdag 10 september 2008 om 22:12
Nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel dat er verrekte weinig mannen zijn die de hoek van de straat niet halen omdat ze gewoon niet méér willen dan de hoek van de straat. En dat er wel vrouwen zijn die niet gehandicapt of ziek zijn, maar de hoek van de straat wel ver genoeg vinden. En dat haalt ons allemaal naar beneden, want dan lijkt het net of wij vrouwen nou eenmaal van dat soort mongooletjes zijn, voor wie de hoek van de straat eigenlijk al Heel Ver is (en knap hoor als je hem dan haalt, daar moet je bewondering voor hebben, want niet iedereen kan dat zomaar, of wil dat).
woensdag 10 september 2008 om 22:15
Aangezien er meer mannen financieel onafhankelijk en zelfstandig zijn, dan dat er zijn die dat niet zijn, is dat voor mij niet zo´n issue.
Aangezien er meer vrouwen financieel afhankelijk en onzelfstandig zijn, dan dat er zijn die dat niet zijn, is dat voor mij wél een issue.
En daarom vind ik het erg jammer dat wanneer een vrouw openlijk er voor uitkomt dat ze van haar levensdagen nog geen plantsoenreiniger (of het vrouwelijke equivalent: overblijfmoeder) wil zijn, dat ze dan op haar plek gezet moet worden. En dat ze zich dan vooral moet realiseren dat plantsoenreiniger óók heel goed is, en dat de vrouwen die plantsoenreiniger zijn óók de moeite waard zijn.
woensdag 10 september 2008 om 22:20
woensdag 10 september 2008 om 22:20
Het gaat mij niet om die individuele gevallen. Ik heb daar absoluut geen problemen mee, iedereen moet zelf weten hoe hij zijn leven invult.
Wel denk ik dat het voor vrouwen nog steeds in de lijn der verwachtingen ligt dat ze voor de kindjes zorgen, dat ze ze niet elke dag naar de opvang doen (want tegen mannen wordt nooit gezegd: waarvoor heb je dan kinderen genomen), dat ze eventueel mochten ze daar zin in hebben en voldoening uithalen nog een paar daagjes mogen werken, natuurlijk, want we leven hier immers in een land waar vrouwen ook mogen werken.
Ik zie bij mijn eigen vriendinnen dat veel gewoon het gebaande pad volgen. En in die zin vind ik het dan jammer dat het gebaande pad voor vrouwen het bovengenoemde is, en niet dat het bijvoorbeeld in de lijn der verwachtingen zou liggen dat ze economisch zelfstandig zijn en zelf voor zichzelf kunnen zorgen en nooit van een vent afhankelijk hoeven zijn, dat ze wiskundeknobbels hebben, dat ze wat kunnen bereiken in financieel, maatschappelijk en persoonlijk opzicht en dat een baan daar het meest voor de hand liggende middel voor is.
Want als dat zo zou zijn, en veel vrouwen zouden het gebaande pad volgen, denk ik dat dat voor de maatschappij veel beter zou zijn.
