Actueel
alle pijlers
Veel vrouwen financieel kwetsbaar
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:21
"DEN HAAG - Ruim de helft van de vrouwen in Nederland bevindt zich in een financieel kwetsbare positie. Zeker drie miljoen vrouwen zijn niet in staat om in hun eigen onderhoud te voorzien.
© ThinkstockDit blijkt uit een donderdag gepubliceerd onderzoek van E-Quality, kenniscentrum voor emancipatie, gezin en diversiteit in opdracht van Delta Lloyd Groep Foundation.
Volgens de onderzoekers, die zich baseren op de landelijke cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), lopen vrouwen daardoor vaak zonder het zelf te weten grote financiële risico's. Lees verder..."
Ik vind dit toch wel een beetje schokkend. Dat er veel vrouwen zijn die zelf 'hun broek niet kunnen ophouden' is natuurlijk niet nieuw, maar dat het er zoveel zijn anno 2010 daar schrik ik best wel van.
© ThinkstockDit blijkt uit een donderdag gepubliceerd onderzoek van E-Quality, kenniscentrum voor emancipatie, gezin en diversiteit in opdracht van Delta Lloyd Groep Foundation.
Volgens de onderzoekers, die zich baseren op de landelijke cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), lopen vrouwen daardoor vaak zonder het zelf te weten grote financiële risico's. Lees verder..."
Ik vind dit toch wel een beetje schokkend. Dat er veel vrouwen zijn die zelf 'hun broek niet kunnen ophouden' is natuurlijk niet nieuw, maar dat het er zoveel zijn anno 2010 daar schrik ik best wel van.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:16
Gezondheidsredenen zijn toch niet benoemd in het OP? Of mis ik nou iets in de discussie? Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het niet belicht zou mogen worden.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:18
Misschien veroorzaakt zwangerschap, geboorte en de combinatie werk/kinderen daarna meer ziekte? Weet ik niet hoor, maar als er echt significant meer vrouwen dan mannen wegens ziekte minder werken, zou dat misschien een reden kunnen zijn. Ook zijn er, volgens mij, een aantal kwalen, waar gewoon meer vrouwen dan mannen aan leiden.
En dan kijk ik vooral naar mijn eigen gezondheidsprobleem: fibromyalgie.
En dan kijk ik vooral naar mijn eigen gezondheidsprobleem: fibromyalgie.
Later is nu
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:24
quote:Enn schreef op 15 oktober 2010 @ 13:16:
Gezondheidsredenen zijn toch niet benoemd in het OP? Of mis ik nou iets in de discussie? Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het niet belicht zou mogen worden.
Wat een reacties!
Enn: als je het hele artikel leest, dan staat het er wel:
"Het probleem raakt vrouwen uit alle lagen van de bevolking. Het gaat niet alleen om vrouwen in de bijstand of met een uitkering, maar ook om vrouwen met een betaalde baan.
Zij kunnen onder meer in de problemen komen door een scheiding, werkloosheid, ziekte of het overlijden van hun partner. Bij een echtscheiding gaat een vrouw er bijvoorbeeld gemiddeld 23 procent op achteruit, aldus het onderzoek."
Uiteraard treffen de laatste 3 genoemde redenen mannen ook. Ik denk dat het verschil vooral te maken heeft met het verschil in inkomen waar in het algemeen toch wel sprake van is.
Gezondheidsredenen zijn toch niet benoemd in het OP? Of mis ik nou iets in de discussie? Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het niet belicht zou mogen worden.
Wat een reacties!
Enn: als je het hele artikel leest, dan staat het er wel:
"Het probleem raakt vrouwen uit alle lagen van de bevolking. Het gaat niet alleen om vrouwen in de bijstand of met een uitkering, maar ook om vrouwen met een betaalde baan.
Zij kunnen onder meer in de problemen komen door een scheiding, werkloosheid, ziekte of het overlijden van hun partner. Bij een echtscheiding gaat een vrouw er bijvoorbeeld gemiddeld 23 procent op achteruit, aldus het onderzoek."
Uiteraard treffen de laatste 3 genoemde redenen mannen ook. Ik denk dat het verschil vooral te maken heeft met het verschil in inkomen waar in het algemeen toch wel sprake van is.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:28
Ik vraag me weleens af of vrouwen ook gewoon minder doorzettingsvermogen hebben. Zie het bijvoorbeeld aan mezelf: als ik een drukke week heb gehad en op donderdagmiddag na een lange bespreking terug kom aan mijn bureau dan snak ik soms naar weekend. Ik ben moe. Ik wíl niet meer. Mijn ogen prikken, mijn rug steekt, ik ben óp. En het huis is een zooi, en ik moet nog zoveel (en ik heb niet eens kinderen). Ik denk dan: ik wil dan morgen niet werken, ik wil lekker tijd voor mezelf thuis. Opruimen, beetje chillen, klusjes doen. Schoonmaken, en dan opgeruimd het weekend in. Is dat iets vrouwelijks?
Mannelijke collegas's hoor ik zelden dat soort dingen verzuchten.
Mannelijke collegas's hoor ik zelden dat soort dingen verzuchten.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:28
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:29
quote:SuperCow schreef op 15 oktober 2010 @ 13:24:
Zij kunnen onder meer in de problemen komen door een scheiding, werkloosheid, ziekte of het overlijden van hun partner. Bij een echtscheiding gaat een vrouw er bijvoorbeeld gemiddeld 23 procent op achteruit, aldus het onderzoek."
Uiteraard treffen de laatste 3 genoemde redenen mannen ook.
De meeste mannen gaan er na een echtscheiding financieel op vooruit. Hun koopkracht stijgt gemiddeld met 7 procent. Vrouwen verliezen door een echtscheiding gemiddeld 23 procent aan koopkracht. Dit blijkt uit een analyse van het Inkomens Panel Onderzoek over de jaren 1989-2000 van het CBS.
bron
Zij kunnen onder meer in de problemen komen door een scheiding, werkloosheid, ziekte of het overlijden van hun partner. Bij een echtscheiding gaat een vrouw er bijvoorbeeld gemiddeld 23 procent op achteruit, aldus het onderzoek."
Uiteraard treffen de laatste 3 genoemde redenen mannen ook.
De meeste mannen gaan er na een echtscheiding financieel op vooruit. Hun koopkracht stijgt gemiddeld met 7 procent. Vrouwen verliezen door een echtscheiding gemiddeld 23 procent aan koopkracht. Dit blijkt uit een analyse van het Inkomens Panel Onderzoek over de jaren 1989-2000 van het CBS.
bron
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:31
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:32
quote:BadAss schreef op 15 oktober 2010 @ 13:28:
[...]
En dat friemelallergie fibromyalgie niet erkend wordt als ziekte heeft denk ik ook consequenties mbt uitkering of heb ik het mis?De ziekte wordt al sinds 1992 erkent door het WHO, maar is, volgens mijn arbo-arts, niet een reden om in de ziektewet te komen. Het is geen ergerwordendeziekte (mèn, mooie term even kwijt) maar raar genoeg krijg ik wel steeds meer last. Wil ik rustiger aan doen, dan moet ik moeten wij dat dus zelf betalen.
[...]
En dat friemelallergie fibromyalgie niet erkend wordt als ziekte heeft denk ik ook consequenties mbt uitkering of heb ik het mis?De ziekte wordt al sinds 1992 erkent door het WHO, maar is, volgens mijn arbo-arts, niet een reden om in de ziektewet te komen. Het is geen ergerwordendeziekte (mèn, mooie term even kwijt) maar raar genoeg krijg ik wel steeds meer last. Wil ik rustiger aan doen, dan moet ik moeten wij dat dus zelf betalen.
Later is nu
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:34
Vrouwelijke, meer verzorgende kwaliteiten hebben traditioneel geen hoge economische waarde. Daar zit volgens mij de kern van de economische achterstand.
De geldelijke verdiensten van expansieve, mannelijke kwaliteiten hebben altijd veel hoger kunnen reiken. Vanwege die expansie dus.
Mannen hebben altijd het geweldsmonopolie in handen gehad, en ook op tal van andere maatschappelijke terreinen gedomineerd zoals de politiek, de academische wereld, religie, de zakenwereld en in wetgeving (mannen bedeelden zichzelf meer rechten toe). De vrouw diende in feite als slaaf. Beluister het liedje Woman is the nigger of the world, van John Lennon. Lees er 's wat filosofen er op na, over hun vrouwbeeld. Nietzsche, Schopenhauer. Kun je lachen. Denk maar niet dat deze traditie van duizenden jaren is opgelost in enkele generaties.
Hoe het ook zij, heden ten dage, met de overbevolking, het opraken van natuurlijke grond- en hulpstofbronnen, globalisering, enzovoort, blijft er steeds minder ruimte over voor expansie. Ik heb overigens geen flauw idee wat dit voor de economische verhoudingen man/vrouw in de toekomst kan betekenen.
De geldelijke verdiensten van expansieve, mannelijke kwaliteiten hebben altijd veel hoger kunnen reiken. Vanwege die expansie dus.
Mannen hebben altijd het geweldsmonopolie in handen gehad, en ook op tal van andere maatschappelijke terreinen gedomineerd zoals de politiek, de academische wereld, religie, de zakenwereld en in wetgeving (mannen bedeelden zichzelf meer rechten toe). De vrouw diende in feite als slaaf. Beluister het liedje Woman is the nigger of the world, van John Lennon. Lees er 's wat filosofen er op na, over hun vrouwbeeld. Nietzsche, Schopenhauer. Kun je lachen. Denk maar niet dat deze traditie van duizenden jaren is opgelost in enkele generaties.
Hoe het ook zij, heden ten dage, met de overbevolking, het opraken van natuurlijke grond- en hulpstofbronnen, globalisering, enzovoort, blijft er steeds minder ruimte over voor expansie. Ik heb overigens geen flauw idee wat dit voor de economische verhoudingen man/vrouw in de toekomst kan betekenen.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:34
quote:BadAss schreef op 15 oktober 2010 @ 13:31:
Hoe dan ook, wat voor ziekte dan ook, als je vanuit niet werken ziek raakt heb je geen recht op een uitkering.
Geen geld dus.
Of je moet de mazzel hebben dat je man dood is want dan krijg je een smak gratis geld tot je jongste 18 is.
(dat zeg ik niet om iemand op ideeën te brengen he)Komop zoiets zeg je niet...
Hoe dan ook, wat voor ziekte dan ook, als je vanuit niet werken ziek raakt heb je geen recht op een uitkering.
Geen geld dus.
Of je moet de mazzel hebben dat je man dood is want dan krijg je een smak gratis geld tot je jongste 18 is.
(dat zeg ik niet om iemand op ideeën te brengen he)Komop zoiets zeg je niet...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:36
quote:wuiles schreef op 15 oktober 2010 @ 12:52:
[...]
Dit lees ik in een eerder bericht:
[...]
De tweede alinea is een gevolg van de keuze die je in de eerste alinea hebt gemaakt.
Overigens ben ik het uiteraard met Websje eens dat aan gezonde mensen hogere eisen gesteld mogen worden dan aan mensen die minder geluk op dat vlak hebben gehad. Je hebt nogal wat tegenslagen meegemaakt en ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om daar bovenop te komen. Tegelijkertijd is de beslissing om niet meer beschikbaar te zijn voor de arbeidsmarkt, jezelf rust te gunnen, wel degelijk een besluit waarvan je je kunt afvragen of dat zo verstandig was.
Het komt over als een bewuste keuze, maar je moet het meer zien als iets wat ik niet anders kon. Ik kón echt niet werken, ben na de kanker ook nog burn out geraakt door dit alles. Voor mezelf moest ik die keuze wel maken aangezien ik een enorme druk voelde omdat je hoort te werken, ik mijn man niet als kostwinner op wilde zadelen, wij financieel door dit alles heel krap zaten/zitten. (ziek zijn kost ook geld helaas)
Het is dus een keuze, maar eigenlijk eentje waar geen andere keuze voor was. (begrijp je het nog een beetje )
Had ik dan wel moeten gaan werken? Omdat zo'n keuringsarts die mij geen blik waardig schonk en al bij voorbaat z'n marge wilde halen (ik weet het, een aanneming die ik niet hard kan maken, maar zo voelde het wel) zegt dat het wel kan?
Geloof mij, het kon echt niet, ik ben van huis uit een werkpaard, maar was destijds echt op....
[...]
Dit lees ik in een eerder bericht:
[...]
De tweede alinea is een gevolg van de keuze die je in de eerste alinea hebt gemaakt.
Overigens ben ik het uiteraard met Websje eens dat aan gezonde mensen hogere eisen gesteld mogen worden dan aan mensen die minder geluk op dat vlak hebben gehad. Je hebt nogal wat tegenslagen meegemaakt en ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om daar bovenop te komen. Tegelijkertijd is de beslissing om niet meer beschikbaar te zijn voor de arbeidsmarkt, jezelf rust te gunnen, wel degelijk een besluit waarvan je je kunt afvragen of dat zo verstandig was.
Het komt over als een bewuste keuze, maar je moet het meer zien als iets wat ik niet anders kon. Ik kón echt niet werken, ben na de kanker ook nog burn out geraakt door dit alles. Voor mezelf moest ik die keuze wel maken aangezien ik een enorme druk voelde omdat je hoort te werken, ik mijn man niet als kostwinner op wilde zadelen, wij financieel door dit alles heel krap zaten/zitten. (ziek zijn kost ook geld helaas)
Het is dus een keuze, maar eigenlijk eentje waar geen andere keuze voor was. (begrijp je het nog een beetje )
Had ik dan wel moeten gaan werken? Omdat zo'n keuringsarts die mij geen blik waardig schonk en al bij voorbaat z'n marge wilde halen (ik weet het, een aanneming die ik niet hard kan maken, maar zo voelde het wel) zegt dat het wel kan?
Geloof mij, het kon echt niet, ik ben van huis uit een werkpaard, maar was destijds echt op....
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:36
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:39
quote:Mlle_j schreef op 15 oktober 2010 @ 13:28:
Ik vraag me weleens af of vrouwen ook gewoon minder doorzettingsvermogen hebben. Zie het bijvoorbeeld aan mezelf: als ik een drukke week heb gehad en op donderdagmiddag na een lange bespreking terug kom aan mijn bureau dan snak ik soms naar weekend. Ik ben moe. Ik wíl niet meer. Mijn ogen prikken, mijn rug steekt, ik ben óp. En het huis is een zooi, en ik moet nog zoveel (en ik heb niet eens kinderen). Ik denk dan: ik wil dan morgen niet werken, ik wil lekker tijd voor mezelf thuis. Opruimen, beetje chillen, klusjes doen. Schoonmaken, en dan opgeruimd het weekend in. Is dat iets vrouwelijks?
Mannelijke collegas's hoor ik zelden dat soort dingen verzuchten.Omdat, dat is en blijft gewoon een feit, héél veel mannen al die moetjes ná het werk niet hebben.
Ik vraag me weleens af of vrouwen ook gewoon minder doorzettingsvermogen hebben. Zie het bijvoorbeeld aan mezelf: als ik een drukke week heb gehad en op donderdagmiddag na een lange bespreking terug kom aan mijn bureau dan snak ik soms naar weekend. Ik ben moe. Ik wíl niet meer. Mijn ogen prikken, mijn rug steekt, ik ben óp. En het huis is een zooi, en ik moet nog zoveel (en ik heb niet eens kinderen). Ik denk dan: ik wil dan morgen niet werken, ik wil lekker tijd voor mezelf thuis. Opruimen, beetje chillen, klusjes doen. Schoonmaken, en dan opgeruimd het weekend in. Is dat iets vrouwelijks?
Mannelijke collegas's hoor ik zelden dat soort dingen verzuchten.Omdat, dat is en blijft gewoon een feit, héél veel mannen al die moetjes ná het werk niet hebben.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:40
quote:fussie schreef op 15 oktober 2010 @ 13:38:
Als dat je overkomt BAM, dan mag je eerst ook gerust op die bank zitten. En fijn dat je je dan niet ook nog eens financiële zorgen hoeft te maken....
Eerst ja, om mijn part een jaar, twee jaar vooruit, maar totdat je jongste 18 is?? Kom op zeg das toch niet eerlijk tegenover de bijstandsmoeders die moeten werken vanaf dat de jongste vier is?
Ik ben er blij mee nu hoor maar vind het niet eerlijk.
En ik heb er ook altijd bij gewerkt (ja na een week alweer) om toch nog iets zelf te doen om het te verdienen.
En nu zi eik het maar als vervanger van mijn zieketewet want die heb ik niet maar ben wel ziek nu.
Dat bedoelde ik dus met niet werken en ziek worden, dat heb je niet in de hand en dus is de reden: ik ga wel weer werken als de kinderen naar school zijn niet altijd een goede.
Als dat je overkomt BAM, dan mag je eerst ook gerust op die bank zitten. En fijn dat je je dan niet ook nog eens financiële zorgen hoeft te maken....
Eerst ja, om mijn part een jaar, twee jaar vooruit, maar totdat je jongste 18 is?? Kom op zeg das toch niet eerlijk tegenover de bijstandsmoeders die moeten werken vanaf dat de jongste vier is?
Ik ben er blij mee nu hoor maar vind het niet eerlijk.
En ik heb er ook altijd bij gewerkt (ja na een week alweer) om toch nog iets zelf te doen om het te verdienen.
En nu zi eik het maar als vervanger van mijn zieketewet want die heb ik niet maar ben wel ziek nu.
Dat bedoelde ik dus met niet werken en ziek worden, dat heb je niet in de hand en dus is de reden: ik ga wel weer werken als de kinderen naar school zijn niet altijd een goede.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:42
quote:BadAss schreef op 15 oktober 2010 @ 13:36:
[...]
Yep die bedoel ik.
Als weduwe behoor je sippend op de bank te zitten, door emoties overmand en niet in staat om t ewerken.
En daar krijg je een leuk bedragje voor Ok. Ik ken namelijk iemand die jong weduwe is geworden. Dat is ze inmiddels al heel wat jaren, maar werken doet ze nog steeds niet.
[...]
Yep die bedoel ik.
Als weduwe behoor je sippend op de bank te zitten, door emoties overmand en niet in staat om t ewerken.
En daar krijg je een leuk bedragje voor Ok. Ik ken namelijk iemand die jong weduwe is geworden. Dat is ze inmiddels al heel wat jaren, maar werken doet ze nog steeds niet.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:43
quote:Mlle_j schreef op 15 oktober 2010 @ 13:28:
Ik vraag me weleens af of vrouwen ook gewoon minder doorzettingsvermogen hebben. Zie het bijvoorbeeld aan mezelf: als ik een drukke week heb gehad en op donderdagmiddag na een lange bespreking terug kom aan mijn bureau dan snak ik soms naar weekend. Ik ben moe. Ik wíl niet meer. Mijn ogen prikken, mijn rug steekt, ik ben óp. En het huis is een zooi, en ik moet nog zoveel (en ik heb niet eens kinderen). Ik denk dan: ik wil dan morgen niet werken, ik wil lekker tijd voor mezelf thuis. Opruimen, beetje chillen, klusjes doen. Schoonmaken, en dan opgeruimd het weekend in. Is dat iets vrouwelijks?
Mannelijke collegas's hoor ik zelden dat soort dingen verzuchten.
Citaat van Renate Rubinstein:" Ze willen niet, ze durven niet, ze kunnen niet en het feminisme levert de excuses"
Ik kan me inderdaad niet herinneren ooit een man gesproken te hebben die meldt niet te werken omdat hij dat gewoon niet leuk vindt.
Ik vraag me weleens af of vrouwen ook gewoon minder doorzettingsvermogen hebben. Zie het bijvoorbeeld aan mezelf: als ik een drukke week heb gehad en op donderdagmiddag na een lange bespreking terug kom aan mijn bureau dan snak ik soms naar weekend. Ik ben moe. Ik wíl niet meer. Mijn ogen prikken, mijn rug steekt, ik ben óp. En het huis is een zooi, en ik moet nog zoveel (en ik heb niet eens kinderen). Ik denk dan: ik wil dan morgen niet werken, ik wil lekker tijd voor mezelf thuis. Opruimen, beetje chillen, klusjes doen. Schoonmaken, en dan opgeruimd het weekend in. Is dat iets vrouwelijks?
Mannelijke collegas's hoor ik zelden dat soort dingen verzuchten.
Citaat van Renate Rubinstein:" Ze willen niet, ze durven niet, ze kunnen niet en het feminisme levert de excuses"
Ik kan me inderdaad niet herinneren ooit een man gesproken te hebben die meldt niet te werken omdat hij dat gewoon niet leuk vindt.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:43
Hmz, het is idd wel een beetje scheef dan ja tov bijstandsmoeders.
Maar wel fijn voor jou.
Ik ben nog altijd blij dat ik altijd ben blijven werken. Nu de tweede er is twijfel ik wel over minder werken (is nu nog geen optie) maar denk dan ook meteen na over pensioen enzo. Dus veel minder dan 3 dagen zou ik nooit willen werken.
Maar wel fijn voor jou.
Ik ben nog altijd blij dat ik altijd ben blijven werken. Nu de tweede er is twijfel ik wel over minder werken (is nu nog geen optie) maar denk dan ook meteen na over pensioen enzo. Dus veel minder dan 3 dagen zou ik nooit willen werken.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:43
Ben gelukkig financieel zelfstandig (netto > 1800 pm en leaseauto voor 32 uur p/w).
We hebben bewust gekozen om beiden 4 dagen te gaan werken toen we een kind gingen maken (maken is gelukt trouwens ).
Onze argumenten:
- We kiezen samen voor een kind en voor het opvoeden daarvan
- Willen beiden tijd met haar doorbrengen
- Willen beiden een leuke baan met inhoud en carrieremogelijkheden (niet voor piet snot 2 studies afgerond)
- Deze optie is financieel gunstig.
Met financieel gunstiger doel ik niet op de 5e vakantie of een huis vol plasmaschermen. Wel op een prettig comfortabel (bourgondisch) leven zonder geldzorgen. Willen (en kunnen) niet onbeperkt met geld smijten maar hebben geen zorgen. We kunnen onze dochter daarmee ook een financiële stabiele basis bieden.
Daarnaast wil ik zelf geen pensioengat, carrieregat en ook geen parttime baan waar ik het werk dat ik wil doen niet kan doen. Voor deze job is 32 uur het minimum, prima te doen. Niet in de laatste plaats omdat ik het graag wil maar vooral ook omdat ik het graag doe.
Voor mijzelf wíl ik economisch zelfstandig zijn en niet afhankelijk van mijn vriend. Natuurlijk hebben we samen meer te besteden dan alleen maar bij een eventuele breuk kunnen we beiden zelfstandig goed verder. Ik verdien wat minder (minder ervaring en na mijn studie eerst wat gereist en wezen flierenfluiten) dus zal dan wel wat moeten inleveren maar zeker goed haalbaar.
Tot slot zou ik me ontzettend klote en afhankelijk voelen als ik financieel niets inbreng. Ik wil zonder gezeur gewoon nieuwe schoenen kopen als ik dat wil, en mijn mijn vriend koopt spullen voor zijn hobby als hem dat zo uitkomt.
Naar mijn mening kiezen veel vrouwen nogal makkelijk voor minder werken zonder de financiele gevolgen op de langere termijn te zien. Niet willen werken, prima maar dan niet zeuren als je weinig krijgt na een relatiebreuk. Dan zal je gewoon weer moeten werken voor je geld, net als ieder ander. Niet hoeven/willen werken is een luxe, geen recht. Oók niet als moeder.
Vrouwen worden nog altijd opgevoed met het motto: werken is een keuze. Terwijl mannen worden geacht fatsoenlijk inkomen te vergaren om een gezin te onderhouden, geen sprake van keuze.
We hebben bewust gekozen om beiden 4 dagen te gaan werken toen we een kind gingen maken (maken is gelukt trouwens ).
Onze argumenten:
- We kiezen samen voor een kind en voor het opvoeden daarvan
- Willen beiden tijd met haar doorbrengen
- Willen beiden een leuke baan met inhoud en carrieremogelijkheden (niet voor piet snot 2 studies afgerond)
- Deze optie is financieel gunstig.
Met financieel gunstiger doel ik niet op de 5e vakantie of een huis vol plasmaschermen. Wel op een prettig comfortabel (bourgondisch) leven zonder geldzorgen. Willen (en kunnen) niet onbeperkt met geld smijten maar hebben geen zorgen. We kunnen onze dochter daarmee ook een financiële stabiele basis bieden.
Daarnaast wil ik zelf geen pensioengat, carrieregat en ook geen parttime baan waar ik het werk dat ik wil doen niet kan doen. Voor deze job is 32 uur het minimum, prima te doen. Niet in de laatste plaats omdat ik het graag wil maar vooral ook omdat ik het graag doe.
Voor mijzelf wíl ik economisch zelfstandig zijn en niet afhankelijk van mijn vriend. Natuurlijk hebben we samen meer te besteden dan alleen maar bij een eventuele breuk kunnen we beiden zelfstandig goed verder. Ik verdien wat minder (minder ervaring en na mijn studie eerst wat gereist en wezen flierenfluiten) dus zal dan wel wat moeten inleveren maar zeker goed haalbaar.
Tot slot zou ik me ontzettend klote en afhankelijk voelen als ik financieel niets inbreng. Ik wil zonder gezeur gewoon nieuwe schoenen kopen als ik dat wil, en mijn mijn vriend koopt spullen voor zijn hobby als hem dat zo uitkomt.
Naar mijn mening kiezen veel vrouwen nogal makkelijk voor minder werken zonder de financiele gevolgen op de langere termijn te zien. Niet willen werken, prima maar dan niet zeuren als je weinig krijgt na een relatiebreuk. Dan zal je gewoon weer moeten werken voor je geld, net als ieder ander. Niet hoeven/willen werken is een luxe, geen recht. Oók niet als moeder.
Vrouwen worden nog altijd opgevoed met het motto: werken is een keuze. Terwijl mannen worden geacht fatsoenlijk inkomen te vergaren om een gezin te onderhouden, geen sprake van keuze.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:44
quote:Liv schreef op 15 oktober 2010 @ 13:42:
[...]
Ok. Ik ken namelijk iemand die jong weduwe is geworden. Dat is ze inmiddels al heel wat jaren, maar werken doet ze nog steeds niet.
Nee duh, zou jij dat doen als je gratis geld kreeg?
Ik wel, denk jij ook wel en de meeste van ons hier wel.
Hoop ik dat althans.
[...]
Ok. Ik ken namelijk iemand die jong weduwe is geworden. Dat is ze inmiddels al heel wat jaren, maar werken doet ze nog steeds niet.
Nee duh, zou jij dat doen als je gratis geld kreeg?
Ik wel, denk jij ook wel en de meeste van ons hier wel.
Hoop ik dat althans.
