Waarom geloof jij wel of niet in een god?

Alles wordt ook verheerlijkt terwijl het eigenlijk niet goed is voor de mens. Denk alleen al aan uitgaan, roken, drinken en op ontdekking gaan naar je zelf en experimenteren. Waarom? Tuurlijk is het leuk en spannend allemaal, en zou dit niet schadelijk te hoeven zijn als je dit met mate doet. Maar laten we eerlijk zijn, het is niet voor niets verboden volgens het geloof dat al eeuwen geleden is gekomen met alleen maar wijsheid. Hoe gek is het alleen al niet dat er een heilige boek is geschreven met zo veel kennis, waarvan tot de dag van vandaag nu pas ontdekt worden? Hierdoor kan je er al sterk van overtuigd worden dat het onverklaarbaar is en zeker iets is wat wij niet kunnen bevatten.
Vele mensen die niet geloven, willen ook gewoon niet geloven. Ik zelf ook hoor, tijden getwijfeld enz. Maar toen kwam ik er achter dat ik iedere keer maar redenen aan het zoeken was waarvan ik bijv het niet mee eens was om vervolgens te willen concluderen dat het niet bestaat. Waarom? Zo kun je natuurlijk het vrije leven leiden met de geruststellende gedachte dat je later er niet voor wordt bestraft. Maar als je niet door het boek kunt leiden, waaruit maak je dan een grens wat wel of niet mag dat eigenlijk slecht is maar door maatschappij en winstgevende industrie ons probeert aan te praten. We vinden het natuurlijk allemaal geweldig, onze begeertes en verlangen volgen. Maar op lange termijn maakt het je toch niet gelukkig doordat de mens zo is gemaakt. Om te aanbidden. Hoe kun je dat al weten, door een simpel voorbeeld dat vele mensen doen wanneer zij in nood of kritieke toestand verkeren. Ze hopen dat iemand ze kan bijstaan of helpen en bidden dat ze worden geholpen. Zelfs mensen die nog nog hebben gelooft hebben zich hierin betrapt waardoor ze uiteindelijk de kans hebben gegeven om het te gaan onderzoeken.
Daarnaast blijf je een bepaalde leegte voelen dat alleen gevoed kan worden door aanbidding. Denk maar aan artiesten en miljonair die alles hebben maar nog steeds niet gelukkig zijn. Sommige gaan daardoor het opzoeken in de spirituele wereld en mediteren. Terwijl bidden ook al een vorm van mediteren is, blijven we zoeken naar andere mogelijkheden om de waarheid te willen blijven negeren.

Zo kan ik nog doorgaan, velen zullen het niet met me eens zijn. Dat snap ik, maar wat ik dan niet snap is dat vele ook niet openstaan betreft inhoudelijk een discussie voeren.

Ik was namelijk ook heel lang zoekende en ben ook verschillende heilige boeken gaan lezen. Uiteindelijk is de christendom, jodendom en islam allemaal een geloof die overeenkomt alleen in verschillende tijdperken is uitgebracht. Er is ook gewoon een dezelfde god en niet sprake van verschillende goden. Als de mens hier voor zou openstaan, zou hij/zij zomaar kunnen bekeren doordat je er zelf achterkomt. Het is alleen wel een hele moeilijke zoektocht, doordat de boeken niet in eenvoudige taal is geschreven en sommige stukken dien je ook meer kennis voor te hebben om het te kunnen begrijpen. Zoals soms door de media negatieve versen van het boek worden aangehaald en niet volledig. Bepaalde zinnen worden achterwege gelaten waardoor de mens van nu in de huidige wereld dat niet kan bevatten en niet begrijpt. Als je het volledig zou lezen, zou je er al meer van begrijpen en je dient ook geleerde te raadplegen om het echt te begrijpen doordat je meerdere bronnen bij elkaar moet leggen om t in algeheel te kunnen begrijpen.

Zo heeft de boek van ex pvver joram van klaveren genaamd”afvallige” mij heel erg geholpen om bepaalde aspecten te begrijpen die constant negatief in het nieuws wordt belicht, waardoor je haast wel niet op een gegeven moment eraan gaat geloven. Hij heeft werkelijk waar jaren lang gedaan betreft zijn zoektocht, heeft een studie betreft geloofswetenschappen gevolgd, heeft alle boeken bij elkaar gehaald en bestudeerd en met behulp van kennis van hooggeleerde. Als je werkelijk geïnteresseerd bent zou ik het boek kopen om alleen maar er een stuk wijzer van te worden. Ik probeer hiermee namelijk niet een ander te bekeren or what so ever. Maar vind het zeker wel interessant hoe hier er over wordt gedacht. Ik vind het gewoon vreemd dat zo veel mensen er zo snel voor kiezen atheïst te zijn, terwijl ze in de eerste instantie niet eens hebben geprobeerd onderzoek te verrichten. Hoe kun je dan zo zeker van iets zijn denk ik dan.
Wat houd je tegen?

- De intellectuele atheïst (of agnost)
'De individu die actief kennis vergaart door middel van intellectuele interactie.' Hij verdiept zich in zaken als ontologie (de zijnsleer) en ongeloof, gaat graag in discussie en neemt graag deel aan debatten. Dat doet hij niet alleen op internet, maar ook 'face to face'.

- De activist
Maakt werk van zijn 'ongeloof'. Hij zet zich in voor maatschappelijke thema's die atheïsten over het algemeen belangrijk vinden, zoals 'humanisme, feminisme, rechten voor homo's, biseksuelen en en transgenders, dierenrechten en de scheiding van kerk en staat. Zijn activisme kan variëren van 'het informeren van vrienden' tot bijvoorbeeld deelname aan betogingen. Waarschijnlijk is deze groep in de Verenigde Staten groter dan in Nederland, omdat religie in de VS onderdeel uitmaakt van het establishment.

- De zoeker-agnost
Twijfelt aan het bestaan van hogere machten, maar is niet overtuigd dat ze niét bestaan. Hij 'erkent de beperkingen van het menselijk kenvermogen' en heeft geen sterke ideologische overtuigingen.

- De anti-theïst
Is uitgesproken antireligieus. Hij 'vindt religie bekrompen en noemt religieuze instituten bekrompen en schadelijk voor de maatschappij'. 'De anti-theïst heeft een duidelijke (en in zijn ogen superieure) kijk op de beperkingen en de gevaren van godsdiensten'. In hoeverre hij zijn overtuigingen kenbaar maakt, hangt af van zijn persoonlijkheid.

- De niet-theïst
Houdt zich bezig met religie noch het bestrijden van religie. 'Godsdienst speelt zijn wereldbeeld geen rol. Hij kan apathisch zijn over zijn geloof, maar gewoon ongeïnteresseerd.'

- De rituele atheïst
Volgens Silver en Coleman de meest verrassende categorie. De rituele atheïst gelooft niet in hogere machten en rekent zich niet tot een specifieke religie, maar 'maakt soms wel gebruik van de wijsheid en rituelen van religieuze tradities'. Hij doet bijvoorbeeld aan yoga of zingt christelijke liederen in een koor. Daaraan ontleent hij 'een persoonlijk soort zingeving'. Hij maakt er geen geheim van dat hij waarde hecht aan die (quasi)religieuze praxis.