Waarom nog verkiezingen?

Het probleem met de marktwerking in de zorg is dat het niet volledig vrij is gegeven.



Dan krijg je idd eerlijke concurrentie en prijsdaling. Nu hebben we een zogenaamd vrije markt met veel overheidsbemoeienis en zorgverzekeraars die bepalen.



Tel daar veel bureaucratie en veel managementlagen in de zorg bij op en het

plaatje is compleet. Veel managers die in de zorg werkzaam zijn komen van onderuit. Op zich niets mis mee, maar zij missen vaak bedrijfseconomisch inzicht en managementskills. Daar tegenover staat het andere uiterste: managers die geen affiniteit met de zorg hebben en vanuit en totaal andere bedrijfstak komen.

Om democratie in te perken is het noodzakelijk om verkiezingen voor het volk overbodig te maken.

Dit kan alleen als het volk een vraag gaat stellen zoals:Waarom nog verkiezingen?

quote:ondernemer schreef op 28 april 2012 @ 15:58:

Op zich hebben overheden juist veel minder 'last' van financiële markten dan wij gewone stervelingen. Een bank is meestal redelijk voorzichtig met geld uitlenen aan gewone burgers en bedrijven omdat er risico's en inmiddels ook allerlei regels aan verbonden zijn.



Overheden zijn echter groot, onsterfelijk en hebben daarnaast het wonderbaarlijke vermogen om rekeningen door te schuiven naar de belastingbetaler. Kortom, banken en beleggers lenen graag aan overheden, en politici moeten het toch echt wel vrij bont maken om het vertrouwen van financiële markten te verliezen. Dat ze daar op vrij grote schaal toch in geslaagd zijn, geeft natuurlijk wel te denken...



Dat is een zuiver ideologisch verhaal. En er klopt, zeker post-2007, geen hout van.



Nederlandse banken, om ons daar dan maar even toe te beperken, hebben onwaarschijnlijk veel geld uitgeleend. De relatie tussen eigen vermogen (inleg) en uitstaande leningen was bij vele banken in de orde van 10:90. Hadden ze 10 miljard aantoonbaar eigen vermogen, dan hadden ze voor 90 miljard uitstaan aan leningen.



Die prudentie die jij veronderstelt, bleek in 2007 een fraai voorbeeld van 'Public Relations Spin'. Cq, 'Wishful thinking'. Lehman viel om, en vervolgens dreigde het complete imperium van de Westerse-banken op een hoop te storten. De reden: Een enorm percentage van de uitstaande leningen bleek behoorlijk beroerd. Maar daar kwam nog bij, dat ook die tien procent eigen vermogen voor een bepaald niet gering percentage bleek te bestaan uit 'gebakken lucht'. Waardepapieren die minder waard bleken dan het papier waarop ze gedrukt waren.



Vervolgens moesten die overheden, die door de bank genomen hun financiën redelijk op orde hadden, vol aan de bak om die particuliere ondernemingen van een zeker faillissement te redden. Waarmee de staatsschuld spectaculair opliep. Of, voor die landen die ervoor kozen de geldpers het werk te laten doen, er spectaculair meer geld in omloop kwam.



Als een bank 10 miljard eigen vermogen heeft, tegen 90 miljard uitgeleend geld, dan dienen we die 90 miljard inmiddels te beschouwen als een schuld van die bank, aan de staat. Omdat de staat (belastingbetaler) aan het eind van de lijn zit.

Wat curieus is aan de situatie sinds 2007, is vooral dat die 'vrije jongens' van de banken, en degenen die hen altijd hebben bewonderd om hun 'ondernemerschap', zo'n krankzinnig dikke ideologische plaat voor hun kop hebben. Die bankiers zijn gewoon krankzinnig overbetaalde ambtenaren, die hun vak niet verstaan, en woekeren met het geld van de belastingbetaler. Door hun politieke macht, en geoliede PR-apparaat, slagen ze er ook nog in, om de burger te laten vragen om 'bezuinigingen', ten bate van die banken, die gewoon doorgaan, zonder enige schaamte. En inplaats van dan nog iets van deemoed te tonen, en tenminste een gebaar te maken naar de burgers, die ze hebben opgezadeld met duizenden miljarden van HUN schulden, zijn ze alweer druk doende om die burger nog méér geld af te troggelen, via maatregelen die 'hun' politici nodig moeten nemen om de 'staatsfinanciën' weer 'op orde' te krijgen.

@Jaap Daarom vind ik Koolmees ook zo goed. Want hij heeft gezegd dat de banken wat hem betreft NOOIT MEER een bail out krijgen, en zélf hun reservefinanciën op orde moeten hebben. Dus ze moeten hun schulden aan de staat terugbetalen, maar vervolgens moet de staat ze niet helemaal aan gort gaan belasten (zoals Irrgang wél bepleit). Daarnaast klinkt het misschien cru wat ik nu ga zeggen, maar ik vind dat een overheid buiten het domein staat van het beloningsbeleid van een privaat bedrijf. Iedereen heeft altijd de mond vol van die exorbitante bonussen bij de banken -en ik praat over de situatie an vóór de nationalisering hé!-, maar sinds wanneer gaat de staat over de beloningen bij een bedrijf? Een ander verhaal is natuurlijk de [semi]publieke sector. Uitgezonderd de zorg (een arts kan wat mij betreft niet genoeg verdienen) moet daar gewoon ferm de Balkenende-norm gelden. 'Goede doelen' die voor een deel van hun budget afhankelijk zijn van de overheid idem dito. Het is toch bezopen dat bijvoorbeeld een directeur van Greenpeace 3 ton schoon per jaar opstrijkt? JA, goed management kost geld en in het bedrijfsleven verdienen ze véél meer en ze maken dus bewust een keuze om erop achteruit te gaan, maar ik vind dat geen argument, sorry hoor.... Ik heb het idee dat al die 'Goede doelen' alleen maar bezig zijn met snoepreisjes en het uit laten dijen van hun managementlagen, het verluxen van hun kantoren e.d.

quote:ondernemer schreef op 29 april 2012 @ 12:18:





De banken en instellingen die staatssteun hebben gehad (o.a. ING) hebben deze inmiddels met dikke rentes en boetes terugbetaald.

->Er is wel een relatief hoge prijs betaald voor ABN. Maw: de staat heeft er geen piek voor teruggekregen en de banken staan voorlopig dus gewoon nog steeds diep in het rood bij de NL belastingbetaler. Dwz dat er 5 miljard (want dat is er teveel betaald voor ABN) bezuinigingen geclaimd kunnen worden bij ABN. Óók de banken moeten inleveren en hun steentje méér dan bijdragen. De vervuiler betaalt tenslotte....

quote:ondernemer schreef op 29 april 2012 @ 12:18:

Jaap, mooi betoog, maar wat hebben de Nederlandse banken volgens jou fout gedaan?



Ik zie twee fouten:

1. De expansie van ING in het buitenland waardoor de balans veel te groot is geworden

2. De overname van ABN door een consortium van andere banken. Hier heeft m.i. met name de toezichthouder steken laten vallen.



De banken en instellingen die staatssteun hebben gehad (o.a. ING) hebben deze inmiddels met dikke rentes en boetes terugbetaald. Hier is de Staat niets bij ingeschoten.



Er is wel een relatief hoge prijs betaald voor ABN. Deze prijs zal naar alle waarschijnlijkheid niet meer worden terugverdiend als de boel weer een keer wordt verkocht.



Europese overheden met problemen hebben dat m.i. toch echt voornamelijk aan zichzelf te danken: men heeft de afgelopen decennia schuldenberg te ver laten groeien en daarmee is de ruimte om tegenslagen op te vallen verdwenen. Dat wreekt zich nu in diverse Zuid-Europese landen.Ondernemer, ING zat zwaar in de Amerikaanse 'rommelhypotheken'. Voor wat betreft ABN mogen we God op onze blote knietjes danken dat we die failliete toko net vóór de Grote Klap van 2007 van de hand hebben gedaan. Met name het deel dat zich 'zakenbank' waande, en overging naar de Royal Bank of Scotland (RBS), zou ons als bv-Nederland compleet opgehangen hebben. Nu zitten de Engelsen ermee. ALS we al wat ruim betaald hebben voor het deel dat we terugkochten van de Belgen, om een wereldwijde 'crash' van de financiële markten te voorkomen, is dat nog absoluut 'peanuts' vergeleken bij wat wij kwijt waren geweest als ABN nooit in buitenlandse handen was overgegaan. Dat had Nederland op één lijn gebracht met Griekenland en Ierland. We zijn daar door het oog van de naald gekropen!



Ook in Spanje, met name, had de Socialistische regering de zaken qua staatsfinanciën keurig op orde! Wat er mis ging, in Spanje, was hetzelfde wat er mis ging in Ierland: De particuliere banken 'verzopen' de markt in schulden. Het kapitaal dat in de noordelijke Eurolanden werd verdiend, vloeide met bakken vol naar Spanje. Zapatero zette de handrem maximaal aan, door steeds hogere reserves te eisen van de Spaanse banken, maar dat maakte allemaal geen hout uit. Voor de banken was Euroland één groot pretpark. Tot de crisis........

Toen bleek ineens dat er helemaal geen sprake was van Euro-solidariteit. Het was, meer in het bijzonder door de inspanningen van Rutte en de Jager, 'Ieder voor zich, en God voor ons allen'. Zeker als je je realiseert dat we zelf aan de bedelstaf waren geraakt, als ABN in zijn oorspronkelijke vorm nog Nederlands was geweest, is dat tenenkrommend, eerlijk gezegd. En nog: Als op de golven van een oorlog tegen Iran opnieuw de pleuris uitbreekt, en er een scheiding in de wereldeconomie ontstaat tussen de BRICS-landen, die hun eigen ontwikkelingsbank lanceren, en het goud weer als referentie herstellen, terwijl de banken in het 'Westen' onder ogen moeten zien dat veel uitstaande leningen nooit meer terugkomen, dan in Nederland ten dode opgeschreven.



Die Euro-solidariteit die er HAD moeten zijn, gekoppeld aan stevige sancties voor falende banken (inplaats van landen), is uitgerekend voor ons land cruciaal. Onze regering leeft in een roes. Een waan. Los van de realiteit. En waar ik vooral blij om ben, nu, met dat akkoord dat er ligt, is dat tenminste dat spijkerharde anti-Euro sentiment wat wordt getemperd. In elk geval tot de volgende verkiezingen.

quote:ondernemer schreef op 29 april 2012 @ 12:37:

[...]





Ten eerste heeft de overheid ook steken laten vallen bij ABN. Het toezicht is tekort geschoten want de banken die ABN overnamen waren niet voldoende solvabel. En door miscommunicatie over o.a. ingewikkeldheden als het 'Z-share' is er teveel betaald om ABN weer uit de Fortis-boedel te halen. Dat laatste was overigens bijna onvermijdelijk, omdat er in een paar weekenden met beperkte informatie en onder grote tijdsdruk vergaande beslissingen genomen moesten worden.



Ten tweede: wat denk je dat er gebeurt als de overheid nu ABN gaat belasten? Dit gaat ten koste van de kredietverlening en de waarde van het bedrijf, de overheid schiet dus gewoon zichzelf in de voet.



Wat die bankenbelasting betreft, die vind ik - kennelijk net als Wouter Koolmees - totaal debiel. Het gaat ten koste van de kredietverlening die toch al hapert door alle strenge eisen waardoor economisch herstel al moeilijk genoeg is. En de zwaarstgetroffen bank is de Rabobank: een bank die haar balans altijd netjes op orde had, zeker niet mede schuldig was aan de kredietcrisis en daar ook vrij ongeschonden uit is gekomen. De enige reden die ik kan bedenken is dat het een politieke afrekening is waarmee frustraties over de kredietcrisis worden afgereageerd.Dat gaat me allemaal mijn pet te boven joh, ik weet her en daar globaal wat maar heb geen masters degree in de economie. Kan daar dus niet over meepraten, ik heb alleen verstand van Defensie....

Ondernemer, bankenbelasting gaat niet per definitie ten koste van het krediet. Een bank verdient geld. Of die bank dat geld gebruikt om het eigen vermogen op te krikken, en daarmee haar capaciteit om geld uit te lenen, en dus te verdienen aan de rente, of dat die bank dat geld uitgeeft aan dividend voor aandeelhouders en bonussen voor de graaiers in de top, dat is een vrije keuze.

Gebleken is, dat de banken kiezen voor dat laatste. Ook post-2007. Terwijl die lui eigenlijk massaal in de ww hadden moeten zitten, omdat 'hun' bank failliet ging, door 'hun' toedoen. Waarom zou de belastingbetaler daar genoegen mee moeten nemen?