Wat als Hitler echt omkwam bij aanslag door Von Stauffenberg

quote:barbaracartland schreef op 08 mei 2016 @ 20:32:

[...]





Valkyrie is een gedrocht van een film. Basterds is inderdaad veel beter.



Von Stauffenberg was echt geen geweldige man. Hij was naar en elitair en antisemitisch. Zijn problemen met Hitler lagen vooral op het militaire vlak en er valt ook niet uit te sluiten dat hij Hitlers regime te egalitair vond. Hij was al eerder benaderd om tegen Hitler in het verzet te komen (aan het begin van de oorlog) en heeft dat toen afgewezen. Maar het is lastig blockbusters draaien over grijze karakters.Ik lees her en der dat Von Stauffenberg toch tegen het antisemitisme was.

quote:barbaracartland schreef op 08 mei 2016 @ 20:50:

[...]





Die hele denazificatie wat sowieso een aanfluiting. Ik word daar nog wel eens bozig van.

Ze zijn er wel, naast de superhelden van de Weiße Rose (ik behandel dat nog wel eens op school, het is altijd nog indrukwekkend voor de leerlingen. Het was een heel bijzondere groep mensen). Ik vertel ook nog wel eens over Robert Limpert, een vrij onbekende jongen die iets compleet onbenulligs deed, militair gezien, maar het alleen deed omdat hij niet wilde meewerken aan het regime. Vervolgens is hij door de woedende dorpsmenigte afgeslacht.

En laatst, (je merkt, dit is wel een beetje mijn ding) keek ik met een klas een vrij schnulzige film over de beide broers Göring. Albert Göring heeft, mede dankzij zijn achternaam, ook heel wat mensen van de Nazi's gered.



Ik doe heel goedkoop in de onderbouw: ik neem mijn opa mee als gastspreker. Dat vinden leerlingen ook altijd wel indrukwekkend: dat iemand 'van mijn leeftijd' nog een opa heeft.



Bovenbouw krijgen wel de Weiße Rose op het programma.

quote:Sapsorrow schreef op 08 mei 2016 @ 20:49:

[...]





Daar is een hele goeie film over gemaakt: The Siege. Een van mijn lievelingsfilms maar heeeel toevallig, zenden ze hem al jaren niet meer uit. Godzijdank zijn er nog filmmakers. Wat als Wargames nooit was gemaakt? Zou iedereen dan echt snappen dat een atoomoorlog de hele wereld zal vernietigen?



Dank voor de tip!

Lief en ik kijken graag dit soort films, dus hij komt op ons lijstje!

quote:calvijn1 schreef op 08 mei 2016 @ 20:58:

[...]





Ik lees her en der dat Von Stauffenberg toch tegen het antisemitisme was.



Tsja. Hij schreef zelf aan zijn vrouw, toen hij in 1939 in Polen zat:"„Die Bevölkerung ist ein unglaublicher Pöbel, sehr viele Juden und sehr viel Mischvolk. Ein Volk, welches sich nur unter der Knute wohlfühlt. Die Tausenden von Gefangenen werden unserer Landwirtschaft recht gut tun. In Deutschland sind sie sicher gut zu gebrauchen, arbeitsam, willig und genügsam.“



(terug te lezen op de Duitse wiki). We weten niet of hij een voorstander was van de Holocaust, dat klopt. Dat betekent echter niet dat hij geen antisemiet was, aangezien antisemitisme bijna standaard was in vroeg 20e-eeuws Europa. We weten wel dat hij Duits nationalist was, met een vreemde vermenging van katholicisme en germania. Hij vond dat iedereen zijn plek hoorde te kennen (een vrij gebruikelijk standpunt in de Duitse adel in die tijd) en vond niet dat Joden bij het Duitse volk hoorden (als je doorleest op de wiki vind je het wel, hele lappen Duitse tekst staan vaak zo naar).

quote:lemoos2 schreef op 08 mei 2016 @ 21:00:

[...]





Ik doe heel goedkoop in de onderbouw: ik neem mijn opa mee als gastspreker. Dat vinden leerlingen ook altijd wel indrukwekkend: dat iemand 'van mijn leeftijd' nog een opa heeft.



Bovenbouw krijgen wel de Weiße Rose op het programma.Wat gaaf! Wij hebben hier op school elk jaar gastsprekers uit WOII, dat is elk jaar heel bijzonder.

quote:barbaracartland schreef op 08 mei 2016 @ 21:06:

[...]





Wat gaaf! Wij hebben hier op school elk jaar gastsprekers uit WOII, dat is elk jaar heel bijzonder.



Tot een jaar of 10 geleden hadden wij dat ook. Maar ja, die generatie sterft nu wel een beetje uit.



De 'kracht' van opa is eigenlijk dat hij helemaal geen verzetsheld was. Of een politieke gevangene. Of een NSB'er. Dat vinden de leerlingen eigenlijk nog het meest interessante: hoe was het gewone leven dan, wat wisten gewone burgers van de gruwelijkheden, hoe eng was een bombardement, etc.

Opa is dat stuk grijs tussen het zwart-wit uit de films.

En opa kan smakelijk vertellen hoe mijn oma weigerde twee Duitsers te laten inkwartieren in hun woning als pasgetrouwd stel. Hoe hij op een fiets met stukken tuinslang als band 100 km moest fietsen omdat oma had gehoord dat er daar nog bontjassen waren 'te ritselen'. Hoe boos hij was dat oma weigerde in een greppel te gaan liggen bij luchtalarm omdat ze toevallig die dag haar enige paar zijden kousen droeg en hoe hun buurman haar toen de greppel in heeft geduwd. Dat mensen toen enorm stonken wegens gebrek aan goede zeep. Hoeveel mensen hij heeft moeten inschakelen om 'onmisbaar' te worden verklaard om zo de arbeitseinsatz te ontlopen. Hoe mijn oma op het einde van de oorlog toch twee jonge 17-jarige Duitse soldaten heeft verstopt omdat die jongens gewoon niet dood wilden gaan. Over de 'foute' Nederlanders en hoe dat na de oorlog ging.

quote:barbaracartland schreef op 08 mei 2016 @ 21:04:

[...]





Tsja. Hij schreef zelf aan zijn vrouw, toen hij in 1939 in Polen zat:"„Die Bevölkerung ist ein unglaublicher Pöbel, sehr viele Juden und sehr viel Mischvolk. Ein Volk, welches sich nur unter der Knute wohlfühlt. Die Tausenden von Gefangenen werden unserer Landwirtschaft recht gut tun. In Deutschland sind sie sicher gut zu gebrauchen, arbeitsam, willig und genügsam.“



(terug te lezen op de Duitse wiki). We weten niet of hij een voorstander was van de Holocaust, dat klopt. Dat betekent echter niet dat hij geen antisemiet was, aangezien antisemitisme bijna standaard was in vroeg 20e-eeuws Europa. We weten wel dat hij Duits nationalist was, met een vreemde vermenging van katholicisme en germania. Hij vond dat iedereen zijn plek hoorde te kennen (een vrij gebruikelijk standpunt in de Duitse adel in die tijd) en vond niet dat Joden bij het Duitse volk hoorden (als je doorleest op de wiki vind je het wel, hele lappen Duitse tekst staan vaak zo naar).Tijdens de rondleidingen in het Bendlerblock geven ze als een van de redenen voor de aanslag zijn afschuw voor de massa executies aan het Oostfront door de Einsatzgruppen

https://nl.wikipedia.org/wiki/Bendlerblock

Dat is echt super, Lemoos. Leerlingen houden van verhalen en als iemand die het zelf heeft meegemaakt ze komt vertellen, is dat natuurlijk heel speciaal.



@HBG: Stauffenberg is maar moeilijk te duiden. Dat vind ik van wel meer in zijn groepje.

quote:pejeka schreef op 08 mei 2016 @ 20:09:

Zag daarna een stukje van Inglourious Bastards. Stukken beter. De Fransen spraken Frans, de Duitsers spraken Duits, de Amerikanen en Engelsen spraken Engels. Veel geloofwaardiger en ook een betere film.



Inglourious Bastards is natuurlijk 100% FICTIE

Met een totaal ongeloofwaardige scene in de bioscoop dat ze Hitler opblazen.



De Duitse verzie van Valkery is wel goed (die heeft Stauffenberg) is wel goed.

https://de.wikipedia.org/wiki/Stauffenberg_%28Film%29

Voor de liefhebbers



Op de plaats waar de aanslag plaatsvond (Nu Polen) staat een gedenkteken en informatiebord, ik bezocht deze plek in 2012

De stenen zijn van de barak waar de aanslag plaats vond.

En wat hebben we van die hele aanslag geleerd: een goede degelijke donkereiken tafel is zijn gewicht in goud waard. Toch gek dat de geschiedenis van knulligheden aan elkaar hangt.

quote:lemoos2 schreef op 08 mei 2016 @ 21:18:

[...]]



Tot een jaar of 10 geleden hadden wij dat ook. Maar ja, die generatie sterft nu wel een beetje uit.



De 'kracht' van opa is eigenlijk dat hij helemaal geen verzetsheld was. Of een politieke gevangene. Of een NSB'er. Dat vinden de leerlingen eigenlijk nog het meest interessante: hoe was het gewone leven dan, wat wisten gewone burgers van de gruwelijkheden, hoe eng was een bombardement, etc.

Opa is dat stuk grijs tussen het zwart-wit uit de films.

En opa kan smakelijk vertellen hoe mijn oma weigerde twee Duitsers te laten inkwartieren in hun woning als pasgetrouwd stel. Hoe hij op een fiets met stukken tuinslang als band 100 km moest fietsen omdat oma had gehoord dat er daar nog bontjassen waren 'te ritselen'. Hoe boos hij was dat oma weigerde in een greppel te gaan liggen bij luchtalarm omdat ze toevallig die dag haar enige paar zijden kousen droeg en hoe hun buurman haar toen de greppel in heeft geduwd. Dat mensen toen enorm stonken wegens gebrek aan goede zeep. Hoeveel mensen hij heeft moeten inschakelen om 'onmisbaar' te worden verklaard om zo de arbeitseinsatz te ontlopen. Hoe mijn oma op het einde van de oorlog toch twee jonge 17-jarige Duitse soldaten heeft verstopt omdat die jongens gewoon niet dood wilden gaan. Over de 'foute' Nederlanders en hoe dat na de oorlog ging.





Het zou voor de jongere generaties niet verkeerd zijn als de nog in leven zijnde mensen van de generatie die de oorlog bewust heeft meegemaakt de verhalen over hun ervaringen zou bundelen, Vooropgesteld dat ze erover kunnen of willen praten.



De geschiedenislessen die we op school krijgen vertellen voornamelijk feiten en jaartallen maar een persoonlijk verhaal kom je in je schoolboeken zelden tegen.

De kinderen van deze mensen, van wie ik er ook één ben, kunnen meestal wel de dingen vertellen die ze van hun ouders hebben gehoord, maar ze hebben daar niets van aan den lijve ondervonden. Als je nooit een been hebt gebroken weet je ook niet hoe het voelt als dat in het gips zit.



Ik kan best veel vertellen over de oorlog door wat me vroeger werd verteld maar ik weet vrijwel zeker dat veel ouders en grootouders niet alles aan hun kinderen vertelden, misschien konden ze het niet, misschien wilden ze hun kinderen niet bang maken. Ik heb nog dagboeken, geen "lief dagboek" maar aantekeningen, verhalen en verwijzingen. Ik heb inmiddels de dingen die het meest de moeite waard vind uitgewerkt en in de computer gezet, ook wat in mijn hoofd zit, misschien word ik ooit hartstikke dement, in stadium twee raak ik het kwijt. Niet dat het veel zal uitmaken, het zal de kleinkinderen waarschijnlijk niet boeien. Er is ook veel onbespreekbaar geworden, met name de de holocaust.

quote:MarianneDavids schreef op 09 mei 2016 @ 00:04:

[...]





Het zou voor de jongere generaties niet verkeerd zijn als de nog in leven zijnde mensen van de generatie die de oorlog bewust heeft meegemaakt de verhalen over hun ervaringen zou bundelen, Vooropgesteld dat ze erover kunnen of willen praten.



De geschiedenislessen die we op school krijgen vertellen voornamelijk feiten en jaartallen maar een persoonlijk verhaal kom je in je schoolboeken zelden tegen.

De kinderen van deze mensen, van wie ik er ook één ben, kunnen meestal wel de dingen vertellen die ze van hun ouders hebben gehoord, maar ze hebben daar niets van aan den lijve ondervonden. Als je nooit een been hebt gebroken weet je ook niet hoe het voelt als dat in het gips zit.



Ik kan best veel vertellen over de oorlog door wat me vroeger werd verteld maar ik weet vrijwel zeker dat veel ouders en grootouders niet alles aan hun kinderen vertelden, misschien konden ze het niet, misschien wilden ze hun kinderen niet bang maken. Ik heb nog dagboeken, geen "lief dagboek" maar aantekeningen, verhalen en verwijzingen. Ik heb inmiddels de dingen die het meest de moeite waard vind uitgewerkt en in de computer gezet, ook wat in mijn hoofd zit, misschien word ik ooit hartstikke dement, in stadium twee raak ik het kwijt. Niet dat het veel zal uitmaken, het zal de kleinkinderen waarschijnlijk niet boeien. Er is ook veel onbespreekbaar geworden, met name de de holocaust.



De laatste vijf jaar zijn er best veel verhalenbundels uitgebracht voor diverse leeftijdsgroepen.

Of jouw kleinkinderen het interessant vinden: waarschijnlijk wel. Zeker als je links en rechts ook een persoonlijke aantekening maakt (wat deed je toen je dat hoorde, wat dacht je toen). Aan moederskant is de Eerste Wereldoorlog veel meer een issue. Ik ben de achterkleindochter. Wat mijn grootmoeder vertelde over de Tweede Wereldoorlog was eigenlijk altijd een inleiding voor een overgeleverd verhaal uit de Eerste Wereldoorlog. Die keer dat wij een nieuwe hond hadden (Herder) en dat ze dan ineens vertelde dat zij vroeger thuis ook zo'n hond hadden gehad. En dat die 'bij de Duitsers' moest worden ingeleverd als ze een bepaalde grootte hadden. En dat ze toen die hond een dag lang door het veld hebben gejaagd en meel in zijn vacht deden zodat de Duitsers hem niet wilden wegens oud en versleten. Omdat het de enige vorm van bescherming was voor mijn overgrootmoeder met 6 kinderen zonder man in huis. Of waar dan ook in het dorp. Net zoals in de Tweede Wereldoorlog in datzelfde dorp de paarden door de straten werden gejaagd om ze af te matten zodat ze niet in beslag werden genomen.

quote:lemoos2 schreef op 09 mei 2016 @ 00:18:

[...]





De laatste vijf jaar zijn er best veel verhalenbundels uitgebracht voor diverse leeftijdsgroepen.

Of jouw kleinkinderen het interessant vinden: waarschijnlijk wel. Zeker als je links en rechts ook een persoonlijke aantekening maakt (wat deed je toen je dat hoorde, wat dacht je toen). Aan moederskant is de Eerste Wereldoorlog veel meer een issue. Ik ben de achterkleindochter. Wat mijn grootmoeder vertelde over de Tweede Wereldoorlog was eigenlijk altijd een inleiding voor een overgeleverd verhaal uit de Eerste Wereldoorlog. Die keer dat wij een nieuwe hond hadden (Herder) en dat ze dan ineens vertelde dat zij vroeger thuis ook zo'n hond hadden gehad. En dat die 'bij de Duitsers' moest worden ingeleverd als ze een bepaalde grootte hadden. En dat ze toen die hond een dag lang door het veld hebben gejaagd en meel in zijn vacht deden zodat de Duitsers hem niet wilden wegens oud en versleten. Omdat het de enige vorm van bescherming was voor mijn overgrootmoeder met 6 kinderen zonder man in huis. Of waar dan ook in het dorp. Net zoals in de Tweede Wereldoorlog in datzelfde dorp de paarden door de straten werden gejaagd om ze af te matten zodat ze niet in beslag werden genomen.



De mensen werden in die tijd wel bijzonder creatief.



Wat een geweldig verhaal van die hond, je moet er maar opkomen, petje af.



Ik heb geen flauw idee hoe de geschiedenislessen die nu worden gedoceerd worden vormgegeven, vroeger begon je met de Kaninefaten, Batavieren, Hunebedbouwers en hun manier van leven en dan stoomde je, voor zover ik me tenminste herinner, langzaam maar zeker door, eer je er erg in had zat je in de tachtigjarige oorlog. In het eerste jaar waarin we geschiedenisles kregen, bij mij destijds de derde klas van de lagere school, kreeg je alleen vaderlandse geschiedenis, in de vierde kwam de rest van de wereld aan bod.



Op de middelbare hadden we een geweldige geschiedenisleraar, die man kon zo levendig vertellen dat je bij wijze van spreken het idee had dat je op een willekeurige straathoek met Karel de Grote stond te praten of dat je op het schip zat waarmee Napoleon richting Amerika voer. Hij heeft ons ook veel verteld over Nederlands Indië toen we daar, in het boek bedoel ik, aankwamen. Zijn vader was er geboren.

Die leraar maakte de geschiedenis over de voormalige kolonieën niet alleen interessanter en vollediger (ik heb wel vaker het idee dat sommige gebeurtenissen uit de recentere geschiedenis soms behoorlijk selectief worden beschreven), sommige gebeurtenissen werden dankzij zijn lessen veel duidelijker, mede dankzij de belevenissen van zijn grootouders.



Het leert een stuk relaxter als iets je boeit, op school kan dat best afhangen van je leraar. Een droogkloot die een stukje uit een geschiedenisboek letterlijk voorleest en daarna een paar vragen stelt waarvan de antwoorden uit de tekst te halen zijn maakt het zeker niet interessant.



Eén van de kleinkinderen komt nu op een leeftijd waarop de meesten enigszins begrijpen wat een oorlog kan inhouden, het hoe en waarom gaat nog te ver.

Binnenkort duik ik in een ander boekje met aantekeningen, ik heb ik ook nog e.e.a. opgeschreven over de ervaringen van iemand die aan de Birma spoorweg heeft gewerkt. Niet veel, hij had ook een flink trauma.

Napoleon naar Amerika?

quote:calvijn1 schreef op 08 mei 2016 @ 17:54:

[...]





Goring tot eind april 1943 en daarna Donitz

Dönitz was een verstandig man. Het zou mij niets verbazen als de oorlog heel anders zou zijn afgelopen met hem aan het roer (te flauw? ).

Het zou trouwens ook best kunnen dat Duitsland onder Dönitz wat gematigder zou zijn geworden......