Actueel
alle pijlers
Zingeving
maandag 5 oktober 2009 om 12:06
In een recente discussie stelde een mede-forummer dat zij geen noodzaak zag in het uitwerken van de de consequenties van een door haar voorgestelde wettelijke beperking. Ze had haar mening gegeven, en verder was het aan 'Den Haag' om er iets mee te doen.
In zijn boek 'Het Einde van de Psychotherapie' stelt de Belgische hoogleraar Paul Verhaeghe dat velen van de psychotherapeut verwachten dat hij/zij hen helpt met zingeving, na het wegvallen van de religie en ideologie die tot voor kort de mens tot baken was. Iets wat de psychotherapie helemaal niet kan leveren.
Citaat uit het boek:
"Inderdaad is zinverlening tegenwoordig een probleem, zonder dat dit daarom psychiatrische proporties hoeft aan te nemen. Onze individuele vrijheid heeft een prijs: we zijn ons scherper bewust van existentiële keuzes die we moeten maken, zonder daarbij nog op een beveiligende groepsidentiteit te kunnen terugvallen. Waar de vorige generaties zeer goed wisten wie ze waren en wat wel of niet kon op grond van het dwingende karakter van groepen waartoe zij behoorden, maakt de huidige generatie precies het omgekeerde mee. De positieve kant daarvan komt neer op meer keuzemogelijkheden. De negatieve kant op de noodzaak tot, of zelfs de verplichting, om te moeten kiezen. You can't have your cookie and eat it. Het merendeel onder ons heeft daar niet direct veel zin in, en laat de keuze liever over aan een ander. Met als bijkomend voordeel dat, in geval van mislukking, die ander de zwartepiet krijgt toegespeeld."
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?
In zijn boek 'Het Einde van de Psychotherapie' stelt de Belgische hoogleraar Paul Verhaeghe dat velen van de psychotherapeut verwachten dat hij/zij hen helpt met zingeving, na het wegvallen van de religie en ideologie die tot voor kort de mens tot baken was. Iets wat de psychotherapie helemaal niet kan leveren.
Citaat uit het boek:
"Inderdaad is zinverlening tegenwoordig een probleem, zonder dat dit daarom psychiatrische proporties hoeft aan te nemen. Onze individuele vrijheid heeft een prijs: we zijn ons scherper bewust van existentiële keuzes die we moeten maken, zonder daarbij nog op een beveiligende groepsidentiteit te kunnen terugvallen. Waar de vorige generaties zeer goed wisten wie ze waren en wat wel of niet kon op grond van het dwingende karakter van groepen waartoe zij behoorden, maakt de huidige generatie precies het omgekeerde mee. De positieve kant daarvan komt neer op meer keuzemogelijkheden. De negatieve kant op de noodzaak tot, of zelfs de verplichting, om te moeten kiezen. You can't have your cookie and eat it. Het merendeel onder ons heeft daar niet direct veel zin in, en laat de keuze liever over aan een ander. Met als bijkomend voordeel dat, in geval van mislukking, die ander de zwartepiet krijgt toegespeeld."
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?
maandag 5 oktober 2009 om 12:20
Joah, denk het wel. En dat is als een sneeuwbal wat rolt.
Maar denk niet dat het een hele populaire stelling gaat worden. Immers betekent dat kijken in de spiegel en verantwoording nemen over een eigen leven.
Overigens wat religie betreft en de zingeving van ons bestaan is alles behalve romantisch.
Het instand houden van onze soort...
Maar denk niet dat het een hele populaire stelling gaat worden. Immers betekent dat kijken in de spiegel en verantwoording nemen over een eigen leven.
Overigens wat religie betreft en de zingeving van ons bestaan is alles behalve romantisch.
Het instand houden van onze soort...
maandag 5 oktober 2009 om 12:24
Goh, eerlijk gezegd heb je daar wel een punt. Het valt me al een tijdje op, teveel keuzes en ondertussen weigeren mensen om keuzes te maken, want alles moet open blijven.
Zie daar het stijgende aantal scheidingen en dergelijke, want alles moet wél góed blijven voelen. Mensen trouwen later, krijgen later kinderen, gaan later uit huis. Alles om maar uit te stellen dat ze érgens voor moeten kiezen.
Zie daar het stijgende aantal scheidingen en dergelijke, want alles moet wél góed blijven voelen. Mensen trouwen later, krijgen later kinderen, gaan later uit huis. Alles om maar uit te stellen dat ze érgens voor moeten kiezen.
maandag 5 oktober 2009 om 12:26
[quote]Astarte schreef op 05 oktober 2009 @ 12:24:
Goh, eerlijk gezegd heb je daar wel een punt. Het valt me al een tijdje op, teveel keuzes en ondertussen weigeren mensen om keuzes te maken, want alles moet open blijven.
Zie daar het stijgende aantal scheidingen en dergelijke, want alles moet wél góed blijven voelen. Mensen trouwen later, krijgen later kinderen, gaan later uit huis. Alles om maar uit te stellen dat ze érgens voor moeten kiezen.[/quote]
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
dat laatste is ook een keuze
Goh, eerlijk gezegd heb je daar wel een punt. Het valt me al een tijdje op, teveel keuzes en ondertussen weigeren mensen om keuzes te maken, want alles moet open blijven.
Zie daar het stijgende aantal scheidingen en dergelijke, want alles moet wél góed blijven voelen. Mensen trouwen later, krijgen later kinderen, gaan later uit huis. Alles om maar uit te stellen dat ze érgens voor moeten kiezen.[/quote]
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
dat laatste is ook een keuze
maandag 5 oktober 2009 om 12:28
Ja, maar wel een redelijk destructieve.
Las toen ik hier nog alleen meelas eens dat iemand vond dat mannen onder de 30 nog niet volwassen waren, dat waren ook geen mannen, maar jongens. En in een ander topic dat iemand van 22 echt nog niet volwassen genoeg was om voor zichzelf te zorgen.
Dat is wel tekenend geloof ik.
En de focus gaat véél meer liggen op materiele zaken, díe geven aan of je het gemaakt hebt in het leven. Niet hoe je het doet, maar hoeveel je hébt. Spullen zijn volgens mij de nieuwe zingeving.
Las toen ik hier nog alleen meelas eens dat iemand vond dat mannen onder de 30 nog niet volwassen waren, dat waren ook geen mannen, maar jongens. En in een ander topic dat iemand van 22 echt nog niet volwassen genoeg was om voor zichzelf te zorgen.
Dat is wel tekenend geloof ik.
En de focus gaat véél meer liggen op materiele zaken, díe geven aan of je het gemaakt hebt in het leven. Niet hoe je het doet, maar hoeveel je hébt. Spullen zijn volgens mij de nieuwe zingeving.
maandag 5 oktober 2009 om 12:38
quote:jaap schreef op 05 oktober 2009 @ 12:25:
[...]
?
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?
Daar kan ik je dus niet mee helpen bedoel ik, omdat ik mijn ontevredenheid niet heb gebotvierd op een schuldige, ik heb zelf gezorgd dat ik niet meer ontevreden ben , ze hebben dus geen vat op mij,
dus de aanzwellende chronische ontevredenheid is aan mij voor bij gegaan.
duidelijk??
anders heb ik jou niet gesnapt, dat kan ook.
[...]
?
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?
Daar kan ik je dus niet mee helpen bedoel ik, omdat ik mijn ontevredenheid niet heb gebotvierd op een schuldige, ik heb zelf gezorgd dat ik niet meer ontevreden ben , ze hebben dus geen vat op mij,
dus de aanzwellende chronische ontevredenheid is aan mij voor bij gegaan.
duidelijk??
anders heb ik jou niet gesnapt, dat kan ook.
maandag 5 oktober 2009 om 12:47
quote:Astarte schreef op 05 oktober 2009 @ 12:28:
Ja, maar wel een redelijk destructieve.
Las toen ik hier nog alleen meelas eens dat iemand vond dat mannen onder de 30 nog niet volwassen waren, dat waren ook geen mannen, maar jongens. En in een ander topic dat iemand van 22 echt nog niet volwassen genoeg was om voor zichzelf te zorgen.
Dat is wel tekenend geloof ik.
En de focus gaat véél meer liggen op materiele zaken, díe geven aan of je het gemaakt hebt in het leven. Niet hoe je het doet, maar hoeveel je hébt. Spullen zijn volgens mij de nieuwe zingeving.
dat heb je mooi gezegd.
Maar niet in alle maatschappijen werkt het zo, misschien is dat wel typisch Nederlands hoor.
Ik ken ook jongens van 22 die al getrouwd zijn en een gezin onderhouden, maar ik weet niet of Jaap dit bedoelt.
Volgens mij bedoelt ie dat mensen hun ontevredenheid botvieren op groeperingen omdat mensen materialistisch zijn en het niet kunnen bijbenen om erbij te horen. ik heb soms het idee dat mensen hun lat hoog leggen omdat ze denken dat ze anders niet meetellen, dan lukt het niet en geven ZE dus de schuld , zoals Jaap het zegt.
dus van beide snap ik een beetje de bedoeling.
Ja, maar wel een redelijk destructieve.
Las toen ik hier nog alleen meelas eens dat iemand vond dat mannen onder de 30 nog niet volwassen waren, dat waren ook geen mannen, maar jongens. En in een ander topic dat iemand van 22 echt nog niet volwassen genoeg was om voor zichzelf te zorgen.
Dat is wel tekenend geloof ik.
En de focus gaat véél meer liggen op materiele zaken, díe geven aan of je het gemaakt hebt in het leven. Niet hoe je het doet, maar hoeveel je hébt. Spullen zijn volgens mij de nieuwe zingeving.
dat heb je mooi gezegd.
Maar niet in alle maatschappijen werkt het zo, misschien is dat wel typisch Nederlands hoor.
Ik ken ook jongens van 22 die al getrouwd zijn en een gezin onderhouden, maar ik weet niet of Jaap dit bedoelt.
Volgens mij bedoelt ie dat mensen hun ontevredenheid botvieren op groeperingen omdat mensen materialistisch zijn en het niet kunnen bijbenen om erbij te horen. ik heb soms het idee dat mensen hun lat hoog leggen omdat ze denken dat ze anders niet meetellen, dan lukt het niet en geven ZE dus de schuld , zoals Jaap het zegt.
dus van beide snap ik een beetje de bedoeling.
maandag 5 oktober 2009 om 13:08
@ Sarah
Hoe iedereen individueel omgaat met het wegvallen van religie en ideologie als bindende factor kan belangrijk zijn. Wat hier wordt bedoeld met 'zingeving' is dat mensen, gevraagd naar hun identiteit, tot niet zo erg lang geleden zouden zeggen: 'Ik ben Katholiek/Hervormd/Jood/Moslim/Socialist/Liberaal/Anarchist/Communist.......'
Het wegvallen van die groepen betekent dat iedereen die zich niet meer als zodanig identificeert, elders een identiteit aan moet ontlenen. Meer en meer zijn dit lichamelijke, uiterlijke kenmerken, die onderhevig zijn aan een modebeeld, en voor de identificatie van 'ik' leiden tot een 'leeg' gevoel van binnen. Zo constateert Verhaege.
Die leegte blijkt uit een rap oplopend aantal mensen dat depressief en (chronisch) ontevreden is, bij gebrek aan een concreet doel in hun leven, en zin van hun bestaan.
De concentratie op 'ik', in jouw reactie, doet bij mij de vraag rijzen of jij aan jezelf genoeg hebt, en anderen je niet (langer) interesseren?
Hoe iedereen individueel omgaat met het wegvallen van religie en ideologie als bindende factor kan belangrijk zijn. Wat hier wordt bedoeld met 'zingeving' is dat mensen, gevraagd naar hun identiteit, tot niet zo erg lang geleden zouden zeggen: 'Ik ben Katholiek/Hervormd/Jood/Moslim/Socialist/Liberaal/Anarchist/Communist.......'
Het wegvallen van die groepen betekent dat iedereen die zich niet meer als zodanig identificeert, elders een identiteit aan moet ontlenen. Meer en meer zijn dit lichamelijke, uiterlijke kenmerken, die onderhevig zijn aan een modebeeld, en voor de identificatie van 'ik' leiden tot een 'leeg' gevoel van binnen. Zo constateert Verhaege.
Die leegte blijkt uit een rap oplopend aantal mensen dat depressief en (chronisch) ontevreden is, bij gebrek aan een concreet doel in hun leven, en zin van hun bestaan.
De concentratie op 'ik', in jouw reactie, doet bij mij de vraag rijzen of jij aan jezelf genoeg hebt, en anderen je niet (langer) interesseren?
maandag 5 oktober 2009 om 13:08
Vind dat er veel in zit, zijn visie (dat sociale stoornissen door de maatschappij veroorzaakt worden).
Maar vind het ook te kort door de bocht om te zeggen dat een sociale stoornissen DUS per definitie niet neurobiologisch zijn en dus ook geen pillen voorgeschreven zouden mogen worden (zoals hij in het filmpje betoogt, wat onder je link staat).
Vind het in elk geval interessante materie.
De DSM is inderdaad geen Bijbel, het is een boek waarvan je z'n beperkingen gewoon goed moet kennen als je 'm gebruikt.
Maar vind het ook te kort door de bocht om te zeggen dat een sociale stoornissen DUS per definitie niet neurobiologisch zijn en dus ook geen pillen voorgeschreven zouden mogen worden (zoals hij in het filmpje betoogt, wat onder je link staat).
Vind het in elk geval interessante materie.
De DSM is inderdaad geen Bijbel, het is een boek waarvan je z'n beperkingen gewoon goed moet kennen als je 'm gebruikt.
maandag 5 oktober 2009 om 13:13
quote:jaap schreef op 05 oktober 2009 @ 12:06:
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?Kijk eens naar jezelf Jaap. Je opent het ene topic na het andere en de strekking is telkens dat het helemaal fout gaat en het ligt altijd aan "de anderen", nooit aan jou. Je maakt op mij inderdaad een chronisch ontevreden indruk.
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?Kijk eens naar jezelf Jaap. Je opent het ene topic na het andere en de strekking is telkens dat het helemaal fout gaat en het ligt altijd aan "de anderen", nooit aan jou. Je maakt op mij inderdaad een chronisch ontevreden indruk.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
maandag 5 oktober 2009 om 13:15
Als dit al speelt, generaliseer je het teveel. In mijn omgeving hebben mensen er over het algemeen vooral lol in dat ze zelf mogen beslissen. Mij lijkt juist dat beslissingen tegenwoordig makkelijker genomen worden, omdat het terugkomen op gemaakte beslissingen steeds meer wordt geaccepteerd. En erop terugkomen is op zich ook weer een beslissing. Wel klopt het dat het minder duidelijk is waar iemand met zijn leven naartoe wil, wat het doel is. Door studieswitches, jobhoppen en echtscheidingen wordt er steeds weer een andere weg ingeslagen. Maar ik geloof niet dat dat erg is. Toch?
Bovendien denk ik dat in veel gevallen familie en vrienden de groep vormen waarmee je moeilijke beslissingen bespreekt, of waar je achteraf bevestiging zoekt als je twijfelt of je het goed hebt gedaan. Dus hoewel je zelfstandig beslist, sta je nooit alleen.
Bovendien denk ik dat in veel gevallen familie en vrienden de groep vormen waarmee je moeilijke beslissingen bespreekt, of waar je achteraf bevestiging zoekt als je twijfelt of je het goed hebt gedaan. Dus hoewel je zelfstandig beslist, sta je nooit alleen.
maandag 5 oktober 2009 om 13:20
Ik zie juist dat mensen helemaal niet makkelijk beslissingen nemen. In mijn omgeving (veel dertigers) zie ik eigenlijk vrij veel geworstel met levensvragen, wat wil ik met mijn leven, wil ik kinderen, wil ik trouwen, wil ik nog een andere baan.
En daarbij komt dat mensen steeds onzekerder worden over de keuzes die ze maken en dus steeds harder gaan aanschoppen tegen mensen die ándere keuzes maken.
En daarbij komt dat mensen steeds onzekerder worden over de keuzes die ze maken en dus steeds harder gaan aanschoppen tegen mensen die ándere keuzes maken.
maandag 5 oktober 2009 om 13:22
quote:yette schreef op 05 oktober 2009 @ 13:15:
Wel klopt het dat het minder duidelijk is waar iemand met zijn leven naartoe wil, wat het doel is. Door studieswitches, jobhoppen en echtscheidingen wordt er steeds weer een andere weg ingeslagen. Maar ik geloof niet dat dat erg is. Toch?
Nou, dat is maar de vraag, ik denk dat dit wel de tendens is waardoor veel mensen moeite hebben met identiteitsbepaling en invulling van hun leven. En dat daardoor veel depressie zou kunnen ontstaan is maar een korte stap.
Vind het interview wat Verhaege bij Noorderlicht geeft trouwens niet erg objectief afgenomen...
Wel klopt het dat het minder duidelijk is waar iemand met zijn leven naartoe wil, wat het doel is. Door studieswitches, jobhoppen en echtscheidingen wordt er steeds weer een andere weg ingeslagen. Maar ik geloof niet dat dat erg is. Toch?
Nou, dat is maar de vraag, ik denk dat dit wel de tendens is waardoor veel mensen moeite hebben met identiteitsbepaling en invulling van hun leven. En dat daardoor veel depressie zou kunnen ontstaan is maar een korte stap.
Vind het interview wat Verhaege bij Noorderlicht geeft trouwens niet erg objectief afgenomen...
maandag 5 oktober 2009 om 13:23
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 05 oktober 2009 @ 13:08:
Vind dat er veel in zit, zijn visie (dat sociale stoornissen door de maatschappij veroorzaakt worden).
Maar vind het ook te kort door de bocht om te zeggen dat een sociale stoornissen DUS per definitie niet neurobiologisch zijn en dus ook geen pillen voorgeschreven zouden mogen worden (zoals hij in het filmpje betoogt, wat onder je link staat).
Vind het in elk geval interessante materie.
Die DSM is inderdaad geen Bijbel, het is een boek waarvan je z'n beperkingen gewoon goed moet kennen.
Het medische aspect is niet hetgeen mij het meest boeit. Anders stond het ook niet in deze pijler. Zijn visie op de DSM onderbouwt hij degelijk in het boek, en ook dáárom is het boek zeker de moeite van het lezen waard.
Maar net als Trudy Dehue constateert Verhaege dat de bevrijding van de mens, na de mentale revolutie van de jaren '60, '70 en '80, voor problemen in de maatschappij zorgt die niet zijn op te lossen met een pilletje of therapie. En dat het verwachtingspatroon van de 'moderne mens' enerzijds ontwrichtend werkt op de samenleving en de bestuurbaarheid van een land, terwijl het anderzijds een cultuur schept die gekenmerkt wordt door een geïnstitutionaliseerde hulpvraag. Een gebrek aan eigen verantwoordelijkheid, en het idee dat je je niet zelf hoeft in te spannen om gelukkig te worden. In die context verzet hij zich tegen de medicalisering van sociale problemen, en de roep om pillen (en andere 'quick fixes') die het gevoel van onvrede wegnemen.
Vind dat er veel in zit, zijn visie (dat sociale stoornissen door de maatschappij veroorzaakt worden).
Maar vind het ook te kort door de bocht om te zeggen dat een sociale stoornissen DUS per definitie niet neurobiologisch zijn en dus ook geen pillen voorgeschreven zouden mogen worden (zoals hij in het filmpje betoogt, wat onder je link staat).
Vind het in elk geval interessante materie.
Die DSM is inderdaad geen Bijbel, het is een boek waarvan je z'n beperkingen gewoon goed moet kennen.
Het medische aspect is niet hetgeen mij het meest boeit. Anders stond het ook niet in deze pijler. Zijn visie op de DSM onderbouwt hij degelijk in het boek, en ook dáárom is het boek zeker de moeite van het lezen waard.
Maar net als Trudy Dehue constateert Verhaege dat de bevrijding van de mens, na de mentale revolutie van de jaren '60, '70 en '80, voor problemen in de maatschappij zorgt die niet zijn op te lossen met een pilletje of therapie. En dat het verwachtingspatroon van de 'moderne mens' enerzijds ontwrichtend werkt op de samenleving en de bestuurbaarheid van een land, terwijl het anderzijds een cultuur schept die gekenmerkt wordt door een geïnstitutionaliseerde hulpvraag. Een gebrek aan eigen verantwoordelijkheid, en het idee dat je je niet zelf hoeft in te spannen om gelukkig te worden. In die context verzet hij zich tegen de medicalisering van sociale problemen, en de roep om pillen (en andere 'quick fixes') die het gevoel van onvrede wegnemen.
maandag 5 oktober 2009 om 13:25
quote:Astarte schreef op 05 oktober 2009 @ 13:20:
En daarbij komt dat mensen steeds onzekerder worden over de keuzes die ze maken en dus steeds harder gaan aanschoppen tegen mensen die ándere keuzes maken.
Dat is ook wat ik in mijn omgeving zie inderdaad.
Mensen doen aan het oppervlak alsof alle keuzes met alle gemak genomen worden (schoppen daarbij des te harder tegen andere schenen idd), maar worstelen er ondertussen wel degelijk mee en komen hier niet altijd uit.
En daarbij komt dat mensen steeds onzekerder worden over de keuzes die ze maken en dus steeds harder gaan aanschoppen tegen mensen die ándere keuzes maken.
Dat is ook wat ik in mijn omgeving zie inderdaad.
Mensen doen aan het oppervlak alsof alle keuzes met alle gemak genomen worden (schoppen daarbij des te harder tegen andere schenen idd), maar worstelen er ondertussen wel degelijk mee en komen hier niet altijd uit.
maandag 5 oktober 2009 om 13:34
quote:jaap schreef op 05 oktober 2009 @ 13:23:
[...]
Een gebrek aan eigen verantwoordelijkheid, en het idee dat je je niet zelf hoeft in te spannen om gelukkig te worden.
Ik denk dat het er eerder in zit dat je in deze maatschappij JUIST in je eentje voor je EIGEN geluk dient te zorgen.
Maar dat diezelfde maatschappij er ook voor zorgt dat dat niet altijd lukt door jezelf een eerlijke spiegel voor te houden. En zo'n geval kan een pil wel helpen om eerst de rust op te zoeken en vervolgens met andere methoden iets aan de daadwerkelijke oorzaak te doen.
Dergelijke sociale stoornissen kunnen volgens mijn overtuiging op lange termijn wel degelijk een neurobiologisch effect hebben en dus kun je het ook zo aanpakken. Let wel; enkel en alleen in eerste instantie.
Ik ben het dus wel met Verhaege eens, maar vind wel dat je ook niet al te kort door de bocht moet zijn in je beweging om de pillen de das om te doen.
[...]
Een gebrek aan eigen verantwoordelijkheid, en het idee dat je je niet zelf hoeft in te spannen om gelukkig te worden.
Ik denk dat het er eerder in zit dat je in deze maatschappij JUIST in je eentje voor je EIGEN geluk dient te zorgen.
Maar dat diezelfde maatschappij er ook voor zorgt dat dat niet altijd lukt door jezelf een eerlijke spiegel voor te houden. En zo'n geval kan een pil wel helpen om eerst de rust op te zoeken en vervolgens met andere methoden iets aan de daadwerkelijke oorzaak te doen.
Dergelijke sociale stoornissen kunnen volgens mijn overtuiging op lange termijn wel degelijk een neurobiologisch effect hebben en dus kun je het ook zo aanpakken. Let wel; enkel en alleen in eerste instantie.
Ik ben het dus wel met Verhaege eens, maar vind wel dat je ook niet al te kort door de bocht moet zijn in je beweging om de pillen de das om te doen.
maandag 5 oktober 2009 om 13:37
quote:jaap schreef op 05 oktober 2009 @ 13:08:
@ Sarah
Hoe iedereen individueel omgaat met het wegvallen van religie en ideologie als bindende factor kan belangrijk zijn. Wat hier wordt bedoeld met 'zingeving' is dat mensen, gevraagd naar hun identiteit, tot niet zo erg lang geleden zouden zeggen: 'Ik ben Katholiek/Hervormd/Jood/Moslim/Socialist/Liberaal/Anarchist/Communist.......'
Het wegvallen van die groepen betekent dat iedereen die zich niet meer als zodanig identificeert, elders een identiteit aan moet ontlenen. Meer en meer zijn dit lichamelijke, uiterlijke kenmerken, die onderhevig zijn aan een modebeeld, en voor de identificatie van 'ik' leiden tot een 'leeg' gevoel van binnen. Zo constateert Verhaege.
Die leegte blijkt uit een rap oplopend aantal mensen dat depressief en (chronisch) ontevreden is, bij gebrek aan een concreet doel in hun leven, en zin van hun bestaan.
De concentratie op 'ik', in jouw reactie, doet bij mij de vraag rijzen of jij aan jezelf genoeg hebt, en anderen je niet (langer) interesseren?
Integendeel, maar een tevreden ik is heilzaam voor je hele omgeving,
geloof kan ook in jezelf zitten, jij die uitstraalt op anderen dat ze tevreden is heeft plaats voor de ander ,een ontevreden ik niet, die heeft het veel te druk met zichzelf om te onderzoeken en aan te wijzen waarom ie ontvreden is.
vind het zo jammer dat jij dat probeert negatief uit te leggen, das ook een teken des tijds, het niet willen geloven in de ander, altijd van het negatieve uitgaan, zoeken naar het negatieve.
heb jij ooit weleens iets positiefs geuit op het forum, over iets of tegen iemand.
Jij, degene die het topic opent is het boegbeeld van hetgeen je beschrijft.
Jij weet constant wie de schuldige is.
Je bent altijd ontevreden dat niemand dat met jou ziet
@ Sarah
Hoe iedereen individueel omgaat met het wegvallen van religie en ideologie als bindende factor kan belangrijk zijn. Wat hier wordt bedoeld met 'zingeving' is dat mensen, gevraagd naar hun identiteit, tot niet zo erg lang geleden zouden zeggen: 'Ik ben Katholiek/Hervormd/Jood/Moslim/Socialist/Liberaal/Anarchist/Communist.......'
Het wegvallen van die groepen betekent dat iedereen die zich niet meer als zodanig identificeert, elders een identiteit aan moet ontlenen. Meer en meer zijn dit lichamelijke, uiterlijke kenmerken, die onderhevig zijn aan een modebeeld, en voor de identificatie van 'ik' leiden tot een 'leeg' gevoel van binnen. Zo constateert Verhaege.
Die leegte blijkt uit een rap oplopend aantal mensen dat depressief en (chronisch) ontevreden is, bij gebrek aan een concreet doel in hun leven, en zin van hun bestaan.
De concentratie op 'ik', in jouw reactie, doet bij mij de vraag rijzen of jij aan jezelf genoeg hebt, en anderen je niet (langer) interesseren?
Integendeel, maar een tevreden ik is heilzaam voor je hele omgeving,
geloof kan ook in jezelf zitten, jij die uitstraalt op anderen dat ze tevreden is heeft plaats voor de ander ,een ontevreden ik niet, die heeft het veel te druk met zichzelf om te onderzoeken en aan te wijzen waarom ie ontvreden is.
vind het zo jammer dat jij dat probeert negatief uit te leggen, das ook een teken des tijds, het niet willen geloven in de ander, altijd van het negatieve uitgaan, zoeken naar het negatieve.
heb jij ooit weleens iets positiefs geuit op het forum, over iets of tegen iemand.
Jij, degene die het topic opent is het boegbeeld van hetgeen je beschrijft.
Jij weet constant wie de schuldige is.
Je bent altijd ontevreden dat niemand dat met jou ziet
maandag 5 oktober 2009 om 13:41
quote:Donkeyshot schreef op 05 oktober 2009 @ 13:13:
Kijk eens naar jezelf Jaap. Je opent het ene topic na het andere en de strekking is telkens dat het helemaal fout gaat en het ligt altijd aan "de anderen", nooit aan jou. Je maakt op mij inderdaad een chronisch ontevreden indruk.
Je kent mij niet. Niemand in mijn directe omgeving zou het je nazeggen. En daar is ook geen enkele reden voor. Ik heb materieel en immaterieel niets te klagen, en ik ben al helemaal niet depressief of zelfs maar somber. Maar ik ken wel veel, en een snel groeiend aantal mensen die dat wel zijn.
Betrokkenheid bij maatschappelijke problemen is geen kenmerk van (chronische) onvrede. Daarbij moet je eens kijken naar mijn insteek. Ik vraag nooit om een ingreep die een situatie moet corrigeren die mij dwarszit, maar pleit steevast voor méér ruimte voor het individu, en een grotere eigen verantwoordelijkheid binnen een duidelijk raamwerk van ondubbelzinnige wet- en regelgeving.
Geen forummer in deze pijler heeft zich méér moeten verantwoorden voor de eigen keuzes dan ik, denk ik. En dat komt vooral omdat ik de controverse niet schuw, en niet identificeerbaar ben als onderdeel van een specifieke groep binnen de samenleving. Maar als iets duidelijk is uit mijn reacties, dan is het dat ik die individualiteit koester, en ik geen moeite heb mijn eigen keuzes te verdedigen zonder een beroep te doen op 'ze'.
Kijk eens naar jezelf Jaap. Je opent het ene topic na het andere en de strekking is telkens dat het helemaal fout gaat en het ligt altijd aan "de anderen", nooit aan jou. Je maakt op mij inderdaad een chronisch ontevreden indruk.
Je kent mij niet. Niemand in mijn directe omgeving zou het je nazeggen. En daar is ook geen enkele reden voor. Ik heb materieel en immaterieel niets te klagen, en ik ben al helemaal niet depressief of zelfs maar somber. Maar ik ken wel veel, en een snel groeiend aantal mensen die dat wel zijn.
Betrokkenheid bij maatschappelijke problemen is geen kenmerk van (chronische) onvrede. Daarbij moet je eens kijken naar mijn insteek. Ik vraag nooit om een ingreep die een situatie moet corrigeren die mij dwarszit, maar pleit steevast voor méér ruimte voor het individu, en een grotere eigen verantwoordelijkheid binnen een duidelijk raamwerk van ondubbelzinnige wet- en regelgeving.
Geen forummer in deze pijler heeft zich méér moeten verantwoorden voor de eigen keuzes dan ik, denk ik. En dat komt vooral omdat ik de controverse niet schuw, en niet identificeerbaar ben als onderdeel van een specifieke groep binnen de samenleving. Maar als iets duidelijk is uit mijn reacties, dan is het dat ik die individualiteit koester, en ik geen moeite heb mijn eigen keuzes te verdedigen zonder een beroep te doen op 'ze'.
maandag 5 oktober 2009 om 13:54
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 05 oktober 2009 @ 13:34:
Ik denk dat het er eerder in zit dat je in deze maatschappij JUIST in je eentje voor je EIGEN geluk dient te zorgen. (..)
Ik zeg volgens mij niks anders?
Alleen constateer ik dat een groot deel van de bevolking niet tegen die uitdaging is opgewassen. En dat dit leidt tot een onredelijk verwachtingspatroon van wat anderen moeten doen om 'jou' gelukkig te kunnen maken.
Uitvoerig onderzoek, zoals aangehaald door Verhaege, toont aan dat pillen die worden ingezet tegen depressie en aanverwante problemen niet werkzamer zijn dan placebo's, en dat het onderzoek dat iets anders beweert systematisch wordt bekostigd door de grote pharmaceutische bedrijven. Waarbij de 'bijwerkingen' de problemen doorgaans alleen maar groter maken. Maar, zoals gezegd, daarvoor moet je het boek zelf lezen. Of we moeten dit deel van de discussie apart opstarten in de gezondheids-pijler. (Maar die discussie heb ik daar al eens gevoerd).
Ik denk dat het er eerder in zit dat je in deze maatschappij JUIST in je eentje voor je EIGEN geluk dient te zorgen. (..)
Ik zeg volgens mij niks anders?
Alleen constateer ik dat een groot deel van de bevolking niet tegen die uitdaging is opgewassen. En dat dit leidt tot een onredelijk verwachtingspatroon van wat anderen moeten doen om 'jou' gelukkig te kunnen maken.
Uitvoerig onderzoek, zoals aangehaald door Verhaege, toont aan dat pillen die worden ingezet tegen depressie en aanverwante problemen niet werkzamer zijn dan placebo's, en dat het onderzoek dat iets anders beweert systematisch wordt bekostigd door de grote pharmaceutische bedrijven. Waarbij de 'bijwerkingen' de problemen doorgaans alleen maar groter maken. Maar, zoals gezegd, daarvoor moet je het boek zelf lezen. Of we moeten dit deel van de discussie apart opstarten in de gezondheids-pijler. (Maar die discussie heb ik daar al eens gevoerd).
maandag 5 oktober 2009 om 14:09
[quote]jaap schreef op 05 oktober 2009 @ 13:41:
[...]
Je kent mij niet. Niemand in mijn directe omgeving zou het je nazeggen. En daar is ook geen enkele reden voor. Ik heb materieel en immaterieel niets te klagen,
opvallend stukje tekst van jou Jaap, ik zou het tegen jou gezegd kunnen hebben.
jij verdedigt jezelf nu op een manier zoals je anderen altijd aanvalt.
zonet nog,
je tikt op mijn vingers dat ik in de ik vorm spreek,
heb ik dan geen interesse meer in anderen suggereer je vervolgens en dan citeer ik jou en dat heeft nu betrekking op mij
Je kent mij niet. Niemand in mijn directe omgeving zou het je nazeggen. En daar is ook geen enkele reden voor. Ik heb materieel en immaterieel niets te klagen,
Dat bedoel ik nou, dat jij in anderen altijd het negatieve ziet , terwijl je zelf daar meteen zelf op inspringt mochten anderen het maar enigszins van je denken.
[...]
Je kent mij niet. Niemand in mijn directe omgeving zou het je nazeggen. En daar is ook geen enkele reden voor. Ik heb materieel en immaterieel niets te klagen,
opvallend stukje tekst van jou Jaap, ik zou het tegen jou gezegd kunnen hebben.
jij verdedigt jezelf nu op een manier zoals je anderen altijd aanvalt.
zonet nog,
je tikt op mijn vingers dat ik in de ik vorm spreek,
heb ik dan geen interesse meer in anderen suggereer je vervolgens en dan citeer ik jou en dat heeft nu betrekking op mij
Je kent mij niet. Niemand in mijn directe omgeving zou het je nazeggen. En daar is ook geen enkele reden voor. Ik heb materieel en immaterieel niets te klagen,
Dat bedoel ik nou, dat jij in anderen altijd het negatieve ziet , terwijl je zelf daar meteen zelf op inspringt mochten anderen het maar enigszins van je denken.
maandag 5 oktober 2009 om 14:15
quote:jaap schreef op 05 oktober 2009 @ 13:54:
[...]
Ik zeg volgens mij niks anders?
nee, ik ga ook niet in op jouw mening, maar op het citaat wat je aanhaalt uit Verhaege's boek. Volgens mij zijn we het eens.
Wat is eigenlijk je doel precies..? Het begint er wel wat op te lijken alsof je het ziet als een persoonlijke vete om tegen dit maatschappelijk verschijnsel te vechten....
[...]
Ik zeg volgens mij niks anders?
nee, ik ga ook niet in op jouw mening, maar op het citaat wat je aanhaalt uit Verhaege's boek. Volgens mij zijn we het eens.
Wat is eigenlijk je doel precies..? Het begint er wel wat op te lijken alsof je het ziet als een persoonlijke vete om tegen dit maatschappelijk verschijnsel te vechten....
