Actueel
alle pijlers
Zingeving
maandag 5 oktober 2009 om 12:06
In een recente discussie stelde een mede-forummer dat zij geen noodzaak zag in het uitwerken van de de consequenties van een door haar voorgestelde wettelijke beperking. Ze had haar mening gegeven, en verder was het aan 'Den Haag' om er iets mee te doen.
In zijn boek 'Het Einde van de Psychotherapie' stelt de Belgische hoogleraar Paul Verhaeghe dat velen van de psychotherapeut verwachten dat hij/zij hen helpt met zingeving, na het wegvallen van de religie en ideologie die tot voor kort de mens tot baken was. Iets wat de psychotherapie helemaal niet kan leveren.
Citaat uit het boek:
"Inderdaad is zinverlening tegenwoordig een probleem, zonder dat dit daarom psychiatrische proporties hoeft aan te nemen. Onze individuele vrijheid heeft een prijs: we zijn ons scherper bewust van existentiële keuzes die we moeten maken, zonder daarbij nog op een beveiligende groepsidentiteit te kunnen terugvallen. Waar de vorige generaties zeer goed wisten wie ze waren en wat wel of niet kon op grond van het dwingende karakter van groepen waartoe zij behoorden, maakt de huidige generatie precies het omgekeerde mee. De positieve kant daarvan komt neer op meer keuzemogelijkheden. De negatieve kant op de noodzaak tot, of zelfs de verplichting, om te moeten kiezen. You can't have your cookie and eat it. Het merendeel onder ons heeft daar niet direct veel zin in, en laat de keuze liever over aan een ander. Met als bijkomend voordeel dat, in geval van mislukking, die ander de zwartepiet krijgt toegespeeld."
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?
In zijn boek 'Het Einde van de Psychotherapie' stelt de Belgische hoogleraar Paul Verhaeghe dat velen van de psychotherapeut verwachten dat hij/zij hen helpt met zingeving, na het wegvallen van de religie en ideologie die tot voor kort de mens tot baken was. Iets wat de psychotherapie helemaal niet kan leveren.
Citaat uit het boek:
"Inderdaad is zinverlening tegenwoordig een probleem, zonder dat dit daarom psychiatrische proporties hoeft aan te nemen. Onze individuele vrijheid heeft een prijs: we zijn ons scherper bewust van existentiële keuzes die we moeten maken, zonder daarbij nog op een beveiligende groepsidentiteit te kunnen terugvallen. Waar de vorige generaties zeer goed wisten wie ze waren en wat wel of niet kon op grond van het dwingende karakter van groepen waartoe zij behoorden, maakt de huidige generatie precies het omgekeerde mee. De positieve kant daarvan komt neer op meer keuzemogelijkheden. De negatieve kant op de noodzaak tot, of zelfs de verplichting, om te moeten kiezen. You can't have your cookie and eat it. Het merendeel onder ons heeft daar niet direct veel zin in, en laat de keuze liever over aan een ander. Met als bijkomend voordeel dat, in geval van mislukking, die ander de zwartepiet krijgt toegespeeld."
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?
donderdag 8 oktober 2009 om 10:57
quote:sarah2ndlife schreef op 08 oktober 2009 @ 10:37:
Jaap waarom heb je nederland niet gewaarschuwd voor deze crisis, waar was je, met jezelf bezig, ikke ikke ikke????
Geintje hoor,
maar ik moet een beetje lachen dat jij het voorzien hebt, en dat het dan toch gebeurd is hee, onvoorstelbaar!!!!!Nee hoor. Het zou zelfs volkomen logisch zijn geweest als ik de enige was geweest, zélfs als mijn argumenten volledig sluitend waren. Maar ik was zeker niet de enige. Alleen de 'consensus' onder economen was dat het niet ging gebeuren, omdat hun 'modellen' van de werkelijkheid het hen niet vertelden. En je kon je vingers blauw typen om uit te leggen dat hun modellen niet klopten, omdat er aannames in zaten die de realiteit niet afdekten, maar het consensus-denken in die kringen is moordend. Steek je vinger op om te zeggen dat de Keizer geen kleren aan heeft, en je wordt met pek-en-veren beladen de sociëteit uit gedonderd. Beste voorbeeld is misschien wel Nouriel Roubini, maar ook het lot van Willem Middelkoop in ons eigen land, die zijn biezen kon pakken bij RTL omdat hij stelde dat enkele bedrijven die volop bij RTL adverteerden 'gebakken lucht' verkochten, is tekenend.
En als daardoor nou iets was veranderd............
Jaap waarom heb je nederland niet gewaarschuwd voor deze crisis, waar was je, met jezelf bezig, ikke ikke ikke????
Geintje hoor,
maar ik moet een beetje lachen dat jij het voorzien hebt, en dat het dan toch gebeurd is hee, onvoorstelbaar!!!!!Nee hoor. Het zou zelfs volkomen logisch zijn geweest als ik de enige was geweest, zélfs als mijn argumenten volledig sluitend waren. Maar ik was zeker niet de enige. Alleen de 'consensus' onder economen was dat het niet ging gebeuren, omdat hun 'modellen' van de werkelijkheid het hen niet vertelden. En je kon je vingers blauw typen om uit te leggen dat hun modellen niet klopten, omdat er aannames in zaten die de realiteit niet afdekten, maar het consensus-denken in die kringen is moordend. Steek je vinger op om te zeggen dat de Keizer geen kleren aan heeft, en je wordt met pek-en-veren beladen de sociëteit uit gedonderd. Beste voorbeeld is misschien wel Nouriel Roubini, maar ook het lot van Willem Middelkoop in ons eigen land, die zijn biezen kon pakken bij RTL omdat hij stelde dat enkele bedrijven die volop bij RTL adverteerden 'gebakken lucht' verkochten, is tekenend.
En als daardoor nou iets was veranderd............
donderdag 8 oktober 2009 om 11:02
quote:sarah2ndlife schreef op 08 oktober 2009 @ 10:37:
Vind ik ook, dat er verschil mag zijn, maar waarom roep je dan elke keer dat er een basisloon moet komen, ????Ik wordt hier zó ontzettend moe van................
Léés nou eens wat ik daarover op het 'doorwerken'-topic over schrijf, inplaats van dit soort 'knee-jerk' reacties! Wellicht ontdek je dan dat mijn opvattingen over het 'basisloon' exact aansluiten bij dit ideaal!
Vind ik ook, dat er verschil mag zijn, maar waarom roep je dan elke keer dat er een basisloon moet komen, ????Ik wordt hier zó ontzettend moe van................
Léés nou eens wat ik daarover op het 'doorwerken'-topic over schrijf, inplaats van dit soort 'knee-jerk' reacties! Wellicht ontdek je dan dat mijn opvattingen over het 'basisloon' exact aansluiten bij dit ideaal!
donderdag 8 oktober 2009 om 11:35
quote:sarah2ndlife schreef op 08 oktober 2009 @ 10:02:
[...]
ik denk dat je daar gelijk in hebt, in de vluchtigheid van de maatschappij gaan mensen niet naar de kerk, geen tijd, mensen zijn druk met hobbies, etcetc, maar het overgrote deel denk ik toch dat ze heus weleens stil staan bij het geloof , op wat voor een manier dan ook.
Mensen staan zeker nog wel stil bij 'ik geloof wel dat er íets tussen hemel en aarde bestaat' en dat soort uitspraken. Ze doen dan bijvoorbeeld aan Yoga, om tot bezinning te komen.
Hartstikke indiviudeel dus! Het maakt nogal verschil of dergelijke overtuigingen tot verplichtingen leiden (t.o.v. je medemens) en of je al dan niet per definitie dan tot een groep behoort. Want zo'n groep en daarmee verplichtingen bepalen een groot deel van je identiteit, waar je dan dus niet naar op zoek hoeft te gaan.
Het is de omgekeerde wereld; waar je vroeger je best moest doen om je los te weken van bepaalde groeperingen moet je nu je best doen om ergens toe te behoren. En ik denk dat dat iets wezenlijks is in je fundamentele bestaans-gevoel (als je snapt wat ik daarmee bedoel).
[...]
ik denk dat je daar gelijk in hebt, in de vluchtigheid van de maatschappij gaan mensen niet naar de kerk, geen tijd, mensen zijn druk met hobbies, etcetc, maar het overgrote deel denk ik toch dat ze heus weleens stil staan bij het geloof , op wat voor een manier dan ook.
Mensen staan zeker nog wel stil bij 'ik geloof wel dat er íets tussen hemel en aarde bestaat' en dat soort uitspraken. Ze doen dan bijvoorbeeld aan Yoga, om tot bezinning te komen.
Hartstikke indiviudeel dus! Het maakt nogal verschil of dergelijke overtuigingen tot verplichtingen leiden (t.o.v. je medemens) en of je al dan niet per definitie dan tot een groep behoort. Want zo'n groep en daarmee verplichtingen bepalen een groot deel van je identiteit, waar je dan dus niet naar op zoek hoeft te gaan.
Het is de omgekeerde wereld; waar je vroeger je best moest doen om je los te weken van bepaalde groeperingen moet je nu je best doen om ergens toe te behoren. En ik denk dat dat iets wezenlijks is in je fundamentele bestaans-gevoel (als je snapt wat ik daarmee bedoel).
donderdag 8 oktober 2009 om 11:35
Als je bezig bent met overleven en je dus nagenoeg al je tijd en energie nodig hebt om in je eigen of gezinsonderhoud te voorzien heb je misschien wel reden maar niet heel veel tijd om je ongelukkig te voelen, dan word je gewoon dood ipv ongelukkig. Bij schaarste kun je tevreden een hele week werken om zondags, des heeren, een stukje vlees bij die aardappel te kunnen leggen, ook niet echt tijd om bij je ongeluk stil te staan. Het werken naar dat duidelijke en haalbare doel geeft al geluk.
Waarom verdelen in slechts 3 stadia, in mijn beleving gaat de wereld van de ene grijstint via wal kleurtjes over in de andere grijstint, de overvloed is ook maar relatief.
Waarom zou ‘men’ automatisch saamhorig worden als het om een fysieke schaarste gaat en zou dit mechanisme niet werken als het om mentale schaarste gaat? Het is niet mn eigen constatering maar na 9/11 schijnt het druk te zijn geweest in de kerken, dan zou het dus wel zo werken.
Ik vind de opsomming overigens ook nogal ‘extern-negatief’ jij kunt er niets aan doen dat iedereen zich door die 4 ‘slechte’ eigenschappen laat leiden maar vindt het wel nodig er een spotje op te zetten. Ikzelf ben niet ontevreden, niet jaloers, heb geen hebzucht maar ben wel lui en ik noem dat liever ‘snel tevreden’.
‘Ik waarschuwde al voor deze crisis in maart 2004.’ Wat is deze crisis, die van dit topic over zingeving? Of de financiele crisis, dan ben ik wel nieuwsgierig naar je waarschuwing van destijds, in hoeverre dat deze crisis omschrijft ipv een crisis. Ik vind een crisis zonder voedseltekort trouwens maar een imaginaire crisis.
Is rentenieren echt zo leuk als iedereen denkt?
Waarom verdelen in slechts 3 stadia, in mijn beleving gaat de wereld van de ene grijstint via wal kleurtjes over in de andere grijstint, de overvloed is ook maar relatief.
Waarom zou ‘men’ automatisch saamhorig worden als het om een fysieke schaarste gaat en zou dit mechanisme niet werken als het om mentale schaarste gaat? Het is niet mn eigen constatering maar na 9/11 schijnt het druk te zijn geweest in de kerken, dan zou het dus wel zo werken.
Ik vind de opsomming overigens ook nogal ‘extern-negatief’ jij kunt er niets aan doen dat iedereen zich door die 4 ‘slechte’ eigenschappen laat leiden maar vindt het wel nodig er een spotje op te zetten. Ikzelf ben niet ontevreden, niet jaloers, heb geen hebzucht maar ben wel lui en ik noem dat liever ‘snel tevreden’.
‘Ik waarschuwde al voor deze crisis in maart 2004.’ Wat is deze crisis, die van dit topic over zingeving? Of de financiele crisis, dan ben ik wel nieuwsgierig naar je waarschuwing van destijds, in hoeverre dat deze crisis omschrijft ipv een crisis. Ik vind een crisis zonder voedseltekort trouwens maar een imaginaire crisis.
Is rentenieren echt zo leuk als iedereen denkt?
Let's play Twister, let's play Risk yeah
donderdag 8 oktober 2009 om 11:36
donderdag 8 oktober 2009 om 11:45
quote:jaap schreef op 08 oktober 2009 @ 10:24:
[...]
Mijn idee van emancipatie is dat men weer vertrouwd raakt met 'verschil', inplaats van daar hysterisch over te doen en alles in het werk te stellen om verschillen tussen mensen, kostte wat het kost, weg te werken.
Helemaal mee eens.
Bedoelde te zeggen dat de maatschappij zichzelf wel in stand houdt; de maakbaarheid van de maatschappij wordt wel weer terug gedraaid. De crisis is puur een reactie daarop.
In die zin zou je samenleving wellicht nog het beste kunnen omschrijven als stoïcijns op dit moment en daar geef ik men eigenlijk groot gelijk in. Komt wel weer goed, ondertussen maken we er het beste maar van.
En tegen die tijd zal er wel weer iets nieuws zijn om ons druk over te maken.
[...]
Mijn idee van emancipatie is dat men weer vertrouwd raakt met 'verschil', inplaats van daar hysterisch over te doen en alles in het werk te stellen om verschillen tussen mensen, kostte wat het kost, weg te werken.
Helemaal mee eens.
Bedoelde te zeggen dat de maatschappij zichzelf wel in stand houdt; de maakbaarheid van de maatschappij wordt wel weer terug gedraaid. De crisis is puur een reactie daarop.
In die zin zou je samenleving wellicht nog het beste kunnen omschrijven als stoïcijns op dit moment en daar geef ik men eigenlijk groot gelijk in. Komt wel weer goed, ondertussen maken we er het beste maar van.
En tegen die tijd zal er wel weer iets nieuws zijn om ons druk over te maken.
zaterdag 10 oktober 2009 om 14:38
quote:not_me schreef op 08 oktober 2009 @ 11:35:
Als je bezig bent met overleven en je dus nagenoeg al je tijd en energie nodig hebt om in je eigen of gezinsonderhoud te voorzien heb je misschien wel reden maar niet heel veel tijd om je ongelukkig te voelen, dan word je gewoon dood ipv ongelukkig. Bij schaarste kun je tevreden een hele week werken om zondags, des heeren, een stukje vlees bij die aardappel te kunnen leggen, ook niet echt tijd om bij je ongeluk stil te staan. Het werken naar dat duidelijke en haalbare doel geeft al geluk.
Waarom verdelen in slechts 3 stadia, in mijn beleving gaat de wereld van de ene grijstint via wal kleurtjes over in de andere grijstint, de overvloed is ook maar relatief.
Waarom zou ‘men’ automatisch saamhorig worden als het om een fysieke schaarste gaat en zou dit mechanisme niet werken als het om mentale schaarste gaat? Het is niet mn eigen constatering maar na 9/11 schijnt het druk te zijn geweest in de kerken, dan zou het dus wel zo werken.
Ik vind de opsomming overigens ook nogal ‘extern-negatief’ jij kunt er niets aan doen dat iedereen zich door die 4 ‘slechte’ eigenschappen laat leiden maar vindt het wel nodig er een spotje op te zetten. Ikzelf ben niet ontevreden, niet jaloers, heb geen hebzucht maar ben wel lui en ik noem dat liever ‘snel tevreden’.
‘Ik waarschuwde al voor deze crisis in maart 2004.’ Wat is deze crisis, die van dit topic over zingeving? Of de financiele crisis, dan ben ik wel nieuwsgierig naar je waarschuwing van destijds, in hoeverre dat deze crisis omschrijft ipv een crisis. Ik vind een crisis zonder voedseltekort trouwens maar een imaginaire crisis.
Is rentenieren echt zo leuk als iedereen denkt?
Waar ik het had over die crisis, was het de kredietcrisis, die ik in 2004 zag aankomen. Daar gaat dit topic niet over. Dus dat laat ik even rusten.
Van een crisis op het mentale vlak is niet echt sprake, omdat dat een waardeoordeel inhoudt die suggereert dat ik zou weten wat dan de normale situatie is. Dat pretendeer ik niet. Ik stel alleen vast dat grote groepen mensen ontevreden zijn, en vraag mij af hoe dat komt, terwijl we op het consumptieniveau meer te verteren hebben dan ooit, en er ook overigens toch tamelijk goed voor ons wordt gezorgd, waardoor de gemiddelde leeftijd in ons deel van de wereld nog steeds stijgt.
Dit voert mij naar het onderwerp: Zingeving.
Het is inderdaad speculatief om een rechtstreeks verband tussen conjunctuur en geluk te veronderstellen. Vandaar die 'zingeving', wat meer ruimte geeft om te zoeken naar oorzaken en verbanden.
Als je bezig bent met overleven en je dus nagenoeg al je tijd en energie nodig hebt om in je eigen of gezinsonderhoud te voorzien heb je misschien wel reden maar niet heel veel tijd om je ongelukkig te voelen, dan word je gewoon dood ipv ongelukkig. Bij schaarste kun je tevreden een hele week werken om zondags, des heeren, een stukje vlees bij die aardappel te kunnen leggen, ook niet echt tijd om bij je ongeluk stil te staan. Het werken naar dat duidelijke en haalbare doel geeft al geluk.
Waarom verdelen in slechts 3 stadia, in mijn beleving gaat de wereld van de ene grijstint via wal kleurtjes over in de andere grijstint, de overvloed is ook maar relatief.
Waarom zou ‘men’ automatisch saamhorig worden als het om een fysieke schaarste gaat en zou dit mechanisme niet werken als het om mentale schaarste gaat? Het is niet mn eigen constatering maar na 9/11 schijnt het druk te zijn geweest in de kerken, dan zou het dus wel zo werken.
Ik vind de opsomming overigens ook nogal ‘extern-negatief’ jij kunt er niets aan doen dat iedereen zich door die 4 ‘slechte’ eigenschappen laat leiden maar vindt het wel nodig er een spotje op te zetten. Ikzelf ben niet ontevreden, niet jaloers, heb geen hebzucht maar ben wel lui en ik noem dat liever ‘snel tevreden’.
‘Ik waarschuwde al voor deze crisis in maart 2004.’ Wat is deze crisis, die van dit topic over zingeving? Of de financiele crisis, dan ben ik wel nieuwsgierig naar je waarschuwing van destijds, in hoeverre dat deze crisis omschrijft ipv een crisis. Ik vind een crisis zonder voedseltekort trouwens maar een imaginaire crisis.
Is rentenieren echt zo leuk als iedereen denkt?
Waar ik het had over die crisis, was het de kredietcrisis, die ik in 2004 zag aankomen. Daar gaat dit topic niet over. Dus dat laat ik even rusten.
Van een crisis op het mentale vlak is niet echt sprake, omdat dat een waardeoordeel inhoudt die suggereert dat ik zou weten wat dan de normale situatie is. Dat pretendeer ik niet. Ik stel alleen vast dat grote groepen mensen ontevreden zijn, en vraag mij af hoe dat komt, terwijl we op het consumptieniveau meer te verteren hebben dan ooit, en er ook overigens toch tamelijk goed voor ons wordt gezorgd, waardoor de gemiddelde leeftijd in ons deel van de wereld nog steeds stijgt.
Dit voert mij naar het onderwerp: Zingeving.
Het is inderdaad speculatief om een rechtstreeks verband tussen conjunctuur en geluk te veronderstellen. Vandaar die 'zingeving', wat meer ruimte geeft om te zoeken naar oorzaken en verbanden.
zaterdag 10 oktober 2009 om 14:52
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 08 oktober 2009 @ 11:45:
Helemaal mee eens.
Bedoelde te zeggen dat de maatschappij zichzelf wel in stand houdt; de maakbaarheid van de maatschappij wordt wel weer terug gedraaid. De crisis is puur een reactie daarop.
In die zin zou je samenleving wellicht nog het beste kunnen omschrijven als stoïcijns op dit moment en daar geef ik men eigenlijk groot gelijk in. Komt wel weer goed, ondertussen maken we er het beste maar van.
En tegen die tijd zal er wel weer iets nieuws zijn om ons druk over te maken.
De correctie van een destructieve tendens in de samenleving komt er uiteindelijk altijd wel. Maar vaak gaat dit gepaard met tamelijk vervelende consequenties, zoals oorlog.
Je ziet hier dat twee 'polairen' aan de mens trekken. De wens om het leven te 'stroomlijnen' en alle 'onvolkomenheden' glad te strijken leidde ergens in de jaren zeventig tot het ideaal van de 'maakbare samenleving', waarin op wetenschappelijk verantwoorde wijze de mens naar de vervulling van al zijn hedonistische idealen gevoerd zou worden.
Aan de andere kant de 'polaire' die dat allemaal maar onzin vindt, en wijst op de 'natuurwet' die bepaalt dat de 'sterkste' hoort te overwinnen.
Diverse varianten klotsen nu door de samenleving, waarin er naar hartelust (dus emotioneel) wordt gekozen tussen extremen, waarbij niet zelden elk logisch verband ontbreekt. De 'zin' van het bestaan is vervangen door de 'zinnelijkheid' van het bestaan.
Helemaal mee eens.
Bedoelde te zeggen dat de maatschappij zichzelf wel in stand houdt; de maakbaarheid van de maatschappij wordt wel weer terug gedraaid. De crisis is puur een reactie daarop.
In die zin zou je samenleving wellicht nog het beste kunnen omschrijven als stoïcijns op dit moment en daar geef ik men eigenlijk groot gelijk in. Komt wel weer goed, ondertussen maken we er het beste maar van.
En tegen die tijd zal er wel weer iets nieuws zijn om ons druk over te maken.
De correctie van een destructieve tendens in de samenleving komt er uiteindelijk altijd wel. Maar vaak gaat dit gepaard met tamelijk vervelende consequenties, zoals oorlog.
Je ziet hier dat twee 'polairen' aan de mens trekken. De wens om het leven te 'stroomlijnen' en alle 'onvolkomenheden' glad te strijken leidde ergens in de jaren zeventig tot het ideaal van de 'maakbare samenleving', waarin op wetenschappelijk verantwoorde wijze de mens naar de vervulling van al zijn hedonistische idealen gevoerd zou worden.
Aan de andere kant de 'polaire' die dat allemaal maar onzin vindt, en wijst op de 'natuurwet' die bepaalt dat de 'sterkste' hoort te overwinnen.
Diverse varianten klotsen nu door de samenleving, waarin er naar hartelust (dus emotioneel) wordt gekozen tussen extremen, waarbij niet zelden elk logisch verband ontbreekt. De 'zin' van het bestaan is vervangen door de 'zinnelijkheid' van het bestaan.
