Actueel
alle pijlers
Zingeving
maandag 5 oktober 2009 om 12:06
In een recente discussie stelde een mede-forummer dat zij geen noodzaak zag in het uitwerken van de de consequenties van een door haar voorgestelde wettelijke beperking. Ze had haar mening gegeven, en verder was het aan 'Den Haag' om er iets mee te doen.
In zijn boek 'Het Einde van de Psychotherapie' stelt de Belgische hoogleraar Paul Verhaeghe dat velen van de psychotherapeut verwachten dat hij/zij hen helpt met zingeving, na het wegvallen van de religie en ideologie die tot voor kort de mens tot baken was. Iets wat de psychotherapie helemaal niet kan leveren.
Citaat uit het boek:
"Inderdaad is zinverlening tegenwoordig een probleem, zonder dat dit daarom psychiatrische proporties hoeft aan te nemen. Onze individuele vrijheid heeft een prijs: we zijn ons scherper bewust van existentiële keuzes die we moeten maken, zonder daarbij nog op een beveiligende groepsidentiteit te kunnen terugvallen. Waar de vorige generaties zeer goed wisten wie ze waren en wat wel of niet kon op grond van het dwingende karakter van groepen waartoe zij behoorden, maakt de huidige generatie precies het omgekeerde mee. De positieve kant daarvan komt neer op meer keuzemogelijkheden. De negatieve kant op de noodzaak tot, of zelfs de verplichting, om te moeten kiezen. You can't have your cookie and eat it. Het merendeel onder ons heeft daar niet direct veel zin in, en laat de keuze liever over aan een ander. Met als bijkomend voordeel dat, in geval van mislukking, die ander de zwartepiet krijgt toegespeeld."
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?
In zijn boek 'Het Einde van de Psychotherapie' stelt de Belgische hoogleraar Paul Verhaeghe dat velen van de psychotherapeut verwachten dat hij/zij hen helpt met zingeving, na het wegvallen van de religie en ideologie die tot voor kort de mens tot baken was. Iets wat de psychotherapie helemaal niet kan leveren.
Citaat uit het boek:
"Inderdaad is zinverlening tegenwoordig een probleem, zonder dat dit daarom psychiatrische proporties hoeft aan te nemen. Onze individuele vrijheid heeft een prijs: we zijn ons scherper bewust van existentiële keuzes die we moeten maken, zonder daarbij nog op een beveiligende groepsidentiteit te kunnen terugvallen. Waar de vorige generaties zeer goed wisten wie ze waren en wat wel of niet kon op grond van het dwingende karakter van groepen waartoe zij behoorden, maakt de huidige generatie precies het omgekeerde mee. De positieve kant daarvan komt neer op meer keuzemogelijkheden. De negatieve kant op de noodzaak tot, of zelfs de verplichting, om te moeten kiezen. You can't have your cookie and eat it. Het merendeel onder ons heeft daar niet direct veel zin in, en laat de keuze liever over aan een ander. Met als bijkomend voordeel dat, in geval van mislukking, die ander de zwartepiet krijgt toegespeeld."
Is dat wat we overal om ons heen zien? Die steeds verder aanzwellende, chronische ontevredenheid, met verwijzing naar 'ze' als schuldige?
dinsdag 6 oktober 2009 om 12:49
quote:elninjoo schreef op 06 oktober 2009 @ 12:23:
[...]
Jij wil het volgens mij niet begrijpen.
Een hogere macht als 'god' waarbij je je klakkeloos neerlegt bij de zaken die je overkomen is nu niet meer aan de orde. Dus als wij ontevreden zijn over ons leven halen we juist niet onze schouders op en zeggen 'god heeft 't zo gewild'. Nee, wij zorgen dat we er beter uitspringen door alles wat in onze eigen mogelijkheid ligt aan te grijpen om het beter te kunnen krijgen.
En onvrede is juist motivatie om jezelf op te werken.
Ja ja. En kijk maar eens naar alle reacties in De Telegraaf, in het AD, op Geen Stijl.
Juist door het ontbreken van 'een god' is de mens ongelukkiger geworden. Kennis over het leven heeft juist grote eenzaamheid gebracht. De warmte van het voor elkaar zorgen en de warmte van 'de gemeenschap' zijn ons ontvallen en daarvoor in de plaats hebben we het onttakelen van de 'samenleving', geillustreerd door het ikke ikke denken.
[...]
Jij wil het volgens mij niet begrijpen.
Een hogere macht als 'god' waarbij je je klakkeloos neerlegt bij de zaken die je overkomen is nu niet meer aan de orde. Dus als wij ontevreden zijn over ons leven halen we juist niet onze schouders op en zeggen 'god heeft 't zo gewild'. Nee, wij zorgen dat we er beter uitspringen door alles wat in onze eigen mogelijkheid ligt aan te grijpen om het beter te kunnen krijgen.
En onvrede is juist motivatie om jezelf op te werken.
Ja ja. En kijk maar eens naar alle reacties in De Telegraaf, in het AD, op Geen Stijl.
Juist door het ontbreken van 'een god' is de mens ongelukkiger geworden. Kennis over het leven heeft juist grote eenzaamheid gebracht. De warmte van het voor elkaar zorgen en de warmte van 'de gemeenschap' zijn ons ontvallen en daarvoor in de plaats hebben we het onttakelen van de 'samenleving', geillustreerd door het ikke ikke denken.
dinsdag 6 oktober 2009 om 12:59
quote:robo schreef op 06 oktober 2009 @ 12:23:
Je hebt geen controle over "geluk" want je hebt over een groot aantal factoren in je leven nou eenmaal geen controle.
Ongeluk overkomt iedereen, verlies, verdriet, eenzaamheid, onrecht: al die zaken komen in een mensenleven voor.
Het enige waar je "controle" over hebt is in hoe je ermee omgaat.
Maar of je het nu in jezelf zoekt of met je vingertje naar de buitenwereld wijst: het gevoel van pijn, verdriet of wat dan ook is daarmee niet weg.
Ik denk dat je op de lange termijn gelukkiger wordt van je richten op jezelf en de controle die je daar kunt uitoefenen op je eigen reactie dan wanneer je de verantwoordelijkheid voor je geluk bij de buitenwereld neerlegt.
Maar hoe dan ook horen pijn, ongeluk, verdriet en verlies bij het leven. Bij ieders leven. En grip daarop heb je alleen in die mate waarin je je eigen reactie kunt sturen.volgens mij is dat precies wat wij bedoelen,
Je hebt geen controle over "geluk" want je hebt over een groot aantal factoren in je leven nou eenmaal geen controle.
Ongeluk overkomt iedereen, verlies, verdriet, eenzaamheid, onrecht: al die zaken komen in een mensenleven voor.
Het enige waar je "controle" over hebt is in hoe je ermee omgaat.
Maar of je het nu in jezelf zoekt of met je vingertje naar de buitenwereld wijst: het gevoel van pijn, verdriet of wat dan ook is daarmee niet weg.
Ik denk dat je op de lange termijn gelukkiger wordt van je richten op jezelf en de controle die je daar kunt uitoefenen op je eigen reactie dan wanneer je de verantwoordelijkheid voor je geluk bij de buitenwereld neerlegt.
Maar hoe dan ook horen pijn, ongeluk, verdriet en verlies bij het leven. Bij ieders leven. En grip daarop heb je alleen in die mate waarin je je eigen reactie kunt sturen.volgens mij is dat precies wat wij bedoelen,
dinsdag 6 oktober 2009 om 13:03
quote:willem1959 schreef op 06 oktober 2009 @ 12:49:
[...]
Ja ja. En kijk maar eens naar alle reacties in De Telegraaf, in het AD, op Geen Stijl.
Juist door het ontbreken van 'een god' is de mens ongelukkiger geworden. Kennis over het leven heeft juist grote eenzaamheid gebracht. De warmte van het voor elkaar zorgen en de warmte van 'de gemeenschap' zijn ons ontvallen en daarvoor in de plaats hebben we het onttakelen van de 'samenleving', geillustreerd door het ikke ikke denken.
en dat zeg jij!
jij plaatst dit dan zeker alleen in de door jouw gekozen geloof en mensen die moslim zijn horen daar niet bij,
nou ik heb geen geloof nodig om de warmte die ik in me heb over te brengen op mensen en anderen te helpen als ik dat kan.
En het ontvangen van warmte en hulp heb ik dit jaar in grote mate mogen beleven, en daar heb je echt geen geloofsgemeenschap voor nodig.
dat is gewoon geven en nemen onderling.
Ik vind het grote kul en een grote onderschatting van de mens an sich.
[...]
Ja ja. En kijk maar eens naar alle reacties in De Telegraaf, in het AD, op Geen Stijl.
Juist door het ontbreken van 'een god' is de mens ongelukkiger geworden. Kennis over het leven heeft juist grote eenzaamheid gebracht. De warmte van het voor elkaar zorgen en de warmte van 'de gemeenschap' zijn ons ontvallen en daarvoor in de plaats hebben we het onttakelen van de 'samenleving', geillustreerd door het ikke ikke denken.
en dat zeg jij!
jij plaatst dit dan zeker alleen in de door jouw gekozen geloof en mensen die moslim zijn horen daar niet bij,
nou ik heb geen geloof nodig om de warmte die ik in me heb over te brengen op mensen en anderen te helpen als ik dat kan.
En het ontvangen van warmte en hulp heb ik dit jaar in grote mate mogen beleven, en daar heb je echt geen geloofsgemeenschap voor nodig.
dat is gewoon geven en nemen onderling.
Ik vind het grote kul en een grote onderschatting van de mens an sich.
dinsdag 6 oktober 2009 om 13:28
quote:elninjoo schreef op 06 oktober 2009 @ 12:23:
Jij wil het volgens mij niet begrijpen.
Een hogere macht als 'god' waarbij je je klakkeloos neerlegt bij de zaken die je overkomen is nu niet meer aan de orde. Dus als wij ontevreden zijn over ons leven halen we juist niet onze schouders op en zeggen 'god heeft 't zo gewild'. Nee, wij zorgen dat we er beter uitspringen door alles wat in onze eigen mogelijkheid ligt aan te grijpen om het beter te kunnen krijgen.
En onvrede is juist motivatie om jezelf op te werken.
Je lijdt aan blikvernauwing, wat dit betreft. Zowel religie als ideologie propageren zelden of nooit totale inertie. Impliciet of expliciet timmeren ze altijd wel ergens aan de weg om iets te veranderen. Waar men de 'hand van God' accepteert, is dat juist waar de mens zelf liever iets anders had gezien. Berustend.
Met de introductie van de 'maakbare samenleving', werd de illusie gewekt dat een 'wetenschappelijke' benadering zou slagen waar religie en ideologie hadden gefaald: Universeel geluk, gebaseerd op de vervulling van al uw wensen..........
Maar helaas. Zo werkt het dus niet.
Jij wil het volgens mij niet begrijpen.
Een hogere macht als 'god' waarbij je je klakkeloos neerlegt bij de zaken die je overkomen is nu niet meer aan de orde. Dus als wij ontevreden zijn over ons leven halen we juist niet onze schouders op en zeggen 'god heeft 't zo gewild'. Nee, wij zorgen dat we er beter uitspringen door alles wat in onze eigen mogelijkheid ligt aan te grijpen om het beter te kunnen krijgen.
En onvrede is juist motivatie om jezelf op te werken.
Je lijdt aan blikvernauwing, wat dit betreft. Zowel religie als ideologie propageren zelden of nooit totale inertie. Impliciet of expliciet timmeren ze altijd wel ergens aan de weg om iets te veranderen. Waar men de 'hand van God' accepteert, is dat juist waar de mens zelf liever iets anders had gezien. Berustend.
Met de introductie van de 'maakbare samenleving', werd de illusie gewekt dat een 'wetenschappelijke' benadering zou slagen waar religie en ideologie hadden gefaald: Universeel geluk, gebaseerd op de vervulling van al uw wensen..........
Maar helaas. Zo werkt het dus niet.
dinsdag 6 oktober 2009 om 13:59
quote:sarah2ndlife schreef op 06 oktober 2009 @ 13:03:
[...]
en dat zeg jij!
jij plaatst dit dan zeker alleen in de door jouw gekozen geloof en mensen die moslim zijn horen daar niet bij,
nou ik heb geen geloof nodig om de warmte die ik in me heb over te brengen op mensen en anderen te helpen als ik dat kan.
En het ontvangen van warmte en hulp heb ik dit jaar in grote mate mogen beleven, en daar heb je echt geen geloofsgemeenschap voor nodig.
dat is gewoon geven en nemen onderling.
Ik vind het grote kul en een grote onderschatting van de mens an sich.
Maar er zijn ook mensen die dat wél nodig hebben en daardoor ook een sterker gevoel van veiligheid en geborgenheid hebben opgebouwd.
Ik ben zelf niet religieus en zo ook niet opgevoed maar soms benijd ik wel de mensen die geloven, vanwege hun sterke verbondenheid met een god en daar kracht uit weten te putten.
[...]
en dat zeg jij!
jij plaatst dit dan zeker alleen in de door jouw gekozen geloof en mensen die moslim zijn horen daar niet bij,
nou ik heb geen geloof nodig om de warmte die ik in me heb over te brengen op mensen en anderen te helpen als ik dat kan.
En het ontvangen van warmte en hulp heb ik dit jaar in grote mate mogen beleven, en daar heb je echt geen geloofsgemeenschap voor nodig.
dat is gewoon geven en nemen onderling.
Ik vind het grote kul en een grote onderschatting van de mens an sich.
Maar er zijn ook mensen die dat wél nodig hebben en daardoor ook een sterker gevoel van veiligheid en geborgenheid hebben opgebouwd.
Ik ben zelf niet religieus en zo ook niet opgevoed maar soms benijd ik wel de mensen die geloven, vanwege hun sterke verbondenheid met een god en daar kracht uit weten te putten.
dinsdag 6 oktober 2009 om 14:56
quote:willem1959 schreef op 06 oktober 2009 @ 12:49:
[...]
Ja ja. En kijk maar eens naar alle reacties in De Telegraaf, in het AD, op Geen Stijl.
Juist door het ontbreken van 'een god' is de mens ongelukkiger geworden. Kennis over het leven heeft juist grote eenzaamheid gebracht. De warmte van het voor elkaar zorgen en de warmte van 'de gemeenschap' zijn ons ontvallen en daarvoor in de plaats hebben we het onttakelen van de 'samenleving', geillustreerd door het ikke ikke denken.
Ontbreekt er een god?
Zijn mensen ongelukkiger?
Sluit egocentrisme warmte en medemenselijkheid uit? Is onze samenleving minder sociaal dan, bijvoorbeeld, de indiase of amerikaanse?
@jaap: ik wil wel op je posts reageren maar ze gaan me boven de pet heb ik het idee, ik kan geen concreet plaatje maken van het beeld dat je schetst.
Ik zie ook dat het individu aan waarde heeft gewonnen tov de gemeenschap, en dat groepen veel meer fluïde zijn geworden. Ik ben er alleen nog steeds niet van overtuigd dat dit resulteert in meer ontevredenheid dan vroeger, ik denk eerder dat de ontevredenheid van het individu eerder wordt erkend en als een probleem gezien.
Dat is één punt, die toegenomen individualisering dus. Naast het daarbij behorende probleem dat jij noemt, dat identiteit minder vanzelfsprekend wordt gevormd, is er ook een bijbehorend voordeel, namelijk precies die keuzevrijheid die ervoor zorgt dat een identiteit uit een veel groter scala van aspecten kan worden opgebouwd. Al met al vraag ik me af of deze verandering doorslaat in toegenomen ontevredenheid, of dat dat alleen maar zo lijkt omdat er meer ruimte is om dat te uiten.
Bovendien denk ik dat groepsdenken echt wel zo sterk is ingesleten dat een paar decennia/eeuwen veranderingen daar niets aan veranderen. We zijn nu denk ik zoekende naar nieuwe uitingen van sociale cohesie, nu de kerk die rol veel minder vervult. Maar zelfs op het zogenaamd onpersoonlijke internet is sterke groepsvorming, en bijna elke keus die je als consument maakt is een vorm van identiteitsbevestiging. Dat mensen niet elke week bij elkaar komen wil volgens mij niet zeggen dat ze geen groep vormen. In- en uitsluiting zijn processen die nog steeds duidelijk zichtbaar zijn, op het schoolplein, in de politiek, in de straat.
[...]
Ja ja. En kijk maar eens naar alle reacties in De Telegraaf, in het AD, op Geen Stijl.
Juist door het ontbreken van 'een god' is de mens ongelukkiger geworden. Kennis over het leven heeft juist grote eenzaamheid gebracht. De warmte van het voor elkaar zorgen en de warmte van 'de gemeenschap' zijn ons ontvallen en daarvoor in de plaats hebben we het onttakelen van de 'samenleving', geillustreerd door het ikke ikke denken.
Ontbreekt er een god?
Zijn mensen ongelukkiger?
Sluit egocentrisme warmte en medemenselijkheid uit? Is onze samenleving minder sociaal dan, bijvoorbeeld, de indiase of amerikaanse?
@jaap: ik wil wel op je posts reageren maar ze gaan me boven de pet heb ik het idee, ik kan geen concreet plaatje maken van het beeld dat je schetst.
Ik zie ook dat het individu aan waarde heeft gewonnen tov de gemeenschap, en dat groepen veel meer fluïde zijn geworden. Ik ben er alleen nog steeds niet van overtuigd dat dit resulteert in meer ontevredenheid dan vroeger, ik denk eerder dat de ontevredenheid van het individu eerder wordt erkend en als een probleem gezien.
Dat is één punt, die toegenomen individualisering dus. Naast het daarbij behorende probleem dat jij noemt, dat identiteit minder vanzelfsprekend wordt gevormd, is er ook een bijbehorend voordeel, namelijk precies die keuzevrijheid die ervoor zorgt dat een identiteit uit een veel groter scala van aspecten kan worden opgebouwd. Al met al vraag ik me af of deze verandering doorslaat in toegenomen ontevredenheid, of dat dat alleen maar zo lijkt omdat er meer ruimte is om dat te uiten.
Bovendien denk ik dat groepsdenken echt wel zo sterk is ingesleten dat een paar decennia/eeuwen veranderingen daar niets aan veranderen. We zijn nu denk ik zoekende naar nieuwe uitingen van sociale cohesie, nu de kerk die rol veel minder vervult. Maar zelfs op het zogenaamd onpersoonlijke internet is sterke groepsvorming, en bijna elke keus die je als consument maakt is een vorm van identiteitsbevestiging. Dat mensen niet elke week bij elkaar komen wil volgens mij niet zeggen dat ze geen groep vormen. In- en uitsluiting zijn processen die nog steeds duidelijk zichtbaar zijn, op het schoolplein, in de politiek, in de straat.
What a nuanced anxiety
dinsdag 6 oktober 2009 om 16:08
@ Tyche
Je zou, voor een deel van de vragen die mijn bijdragen oproepen, het boek van Verhaeghe zelf moeten lezen, denk ik. Hij ziet op het spreekuur een steeds groter wordende groep mensen die met existentialistische vragen komt. Misschien dat nog een citaat kan helpen?
"Daardoor veranderde het cliëntenbestand in de psi-sector de laatste generaties ingrijpend. Mensen kwamen en komen op consultatie met hun verloren ziel onder de arm - 'la condition humaine' - en de psi-specialist wordt omgedoopt tot nieuwe zingever binnen een gepopulariseerd vertoog, genre "Vraag het aan Vera', 'Lieve Lita', enzovoorts. Voor alle duidelijkheid: Ik ga ervan uit dat de meeste therapeuten een dergelijke positie afwijzen. Dit neemt echter de vraag niet weg, integendeel. Het uitblijven van duidelijke antwoorden leidt andermaal tot teleurstelling in de psychotherapie: men krijgt geen pasklare oplossing, dus 'werkt' het niet. Dan toch maar pillen."
Dat is zijn ervaring vanuit dat perspectief. En ik zie ook op forums en in krantenartikelen dat de polemiek steeds meer wordt geschuwd. Men deponeert een zeer persoonlijke klacht, en eist een oplossing van de politiek. Vraag je waar men dan aan denkt, dan komt de klager niet echt verder dan de klacht herhalen. Met de vermelding: Dat zeg ik toch? Dát wil ik niet! En 'de politiek' (of 'de therapeut') mag het oplossen.
Je zou, voor een deel van de vragen die mijn bijdragen oproepen, het boek van Verhaeghe zelf moeten lezen, denk ik. Hij ziet op het spreekuur een steeds groter wordende groep mensen die met existentialistische vragen komt. Misschien dat nog een citaat kan helpen?
"Daardoor veranderde het cliëntenbestand in de psi-sector de laatste generaties ingrijpend. Mensen kwamen en komen op consultatie met hun verloren ziel onder de arm - 'la condition humaine' - en de psi-specialist wordt omgedoopt tot nieuwe zingever binnen een gepopulariseerd vertoog, genre "Vraag het aan Vera', 'Lieve Lita', enzovoorts. Voor alle duidelijkheid: Ik ga ervan uit dat de meeste therapeuten een dergelijke positie afwijzen. Dit neemt echter de vraag niet weg, integendeel. Het uitblijven van duidelijke antwoorden leidt andermaal tot teleurstelling in de psychotherapie: men krijgt geen pasklare oplossing, dus 'werkt' het niet. Dan toch maar pillen."
Dat is zijn ervaring vanuit dat perspectief. En ik zie ook op forums en in krantenartikelen dat de polemiek steeds meer wordt geschuwd. Men deponeert een zeer persoonlijke klacht, en eist een oplossing van de politiek. Vraag je waar men dan aan denkt, dan komt de klager niet echt verder dan de klacht herhalen. Met de vermelding: Dat zeg ik toch? Dát wil ik niet! En 'de politiek' (of 'de therapeut') mag het oplossen.
dinsdag 6 oktober 2009 om 17:42
quote:willem1959 schreef op 06 oktober 2009 @ 12:49:
[...]
Ja ja. En kijk maar eens naar alle reacties in De Telegraaf, in het AD, op Geen Stijl.
Juist door het ontbreken van 'een god' is de mens ongelukkiger geworden. Kennis over het leven heeft juist grote eenzaamheid gebracht. De warmte van het voor elkaar zorgen en de warmte van 'de gemeenschap' zijn ons ontvallen en daarvoor in de plaats hebben we het onttakelen van de 'samenleving', geillustreerd door het ikke ikke denken.
de Telegraaf, AD en Geenstijl....gelukkig identificeert niet idereen zich met die media...
Ik weet niet of gemeenschapszin alleen maar door godsdienst kan komen. Ik denk wel dat men er behoefte aan heeft, maar daarvoor niet per se een godsdienst nodig heeft om het aan op te hangen. Het is wel makkelijker natuurlijk.
[...]
Ja ja. En kijk maar eens naar alle reacties in De Telegraaf, in het AD, op Geen Stijl.
Juist door het ontbreken van 'een god' is de mens ongelukkiger geworden. Kennis over het leven heeft juist grote eenzaamheid gebracht. De warmte van het voor elkaar zorgen en de warmte van 'de gemeenschap' zijn ons ontvallen en daarvoor in de plaats hebben we het onttakelen van de 'samenleving', geillustreerd door het ikke ikke denken.
de Telegraaf, AD en Geenstijl....gelukkig identificeert niet idereen zich met die media...
Ik weet niet of gemeenschapszin alleen maar door godsdienst kan komen. Ik denk wel dat men er behoefte aan heeft, maar daarvoor niet per se een godsdienst nodig heeft om het aan op te hangen. Het is wel makkelijker natuurlijk.
dinsdag 6 oktober 2009 om 23:40
quote:willem1959 schreef op 06 oktober 2009 @ 13:15:
ikke ikke ikke. Het druipt er weer vanaf,
Als meer mensen naar zichzelf zouden kijken en bij zichzelf te rade gaan dan zouden we minder van deze vraagstukken hebben en zou jij dat ikke ikke ikke juist positief bedoelen.
Mensen worden weleens weer gelovig als ze heel erg ziek worden, dan zien ze dat niemand er wat aan kan doen en wenden ze zich weer tot god, maar toch gaan ze dood.
Er zijn ook mensen die er de hele week een kolerezooi van maken, mensen treiteren en besodemieteren en dan gaan ze op zondag biechten , zo klaar.
wat een fijne zingeving.
Ik denk wel dat veel mensen vergeten de kern vd inhoud vd bijbel met hun kinderen mee te geven, als je niet prakiserend gelovig bent , moet je zelf je kinderen e.a bijbrengen aan naastenliefde, respect en geven, etc etc.
Mensen geven hun kinderen wel mee dat ze moeten studeren en veel geld moeten gaan verdienen, want dan krijgen ze het goed.
Hoe je later met je partner om moet gaan is dan ff een zwart gat.
Dat hebben de meeste ouders zelf al laten zien dat dat heel moeilijk is, want ja, ze waren immers heel druk met geld verdienen, 2 dikke vette auto's en 2 scheidingen verder.
enz enz.
denk dat de prioriteiten van zingeving gewoon minder materialistisch moet worden, maar dat gaat vanzelf, europa kampt nog met een crisis de komende 10 jaar,komt het misschien vanzelf goed.
ikke ikke ikke. Het druipt er weer vanaf,
Als meer mensen naar zichzelf zouden kijken en bij zichzelf te rade gaan dan zouden we minder van deze vraagstukken hebben en zou jij dat ikke ikke ikke juist positief bedoelen.
Mensen worden weleens weer gelovig als ze heel erg ziek worden, dan zien ze dat niemand er wat aan kan doen en wenden ze zich weer tot god, maar toch gaan ze dood.
Er zijn ook mensen die er de hele week een kolerezooi van maken, mensen treiteren en besodemieteren en dan gaan ze op zondag biechten , zo klaar.
wat een fijne zingeving.
Ik denk wel dat veel mensen vergeten de kern vd inhoud vd bijbel met hun kinderen mee te geven, als je niet prakiserend gelovig bent , moet je zelf je kinderen e.a bijbrengen aan naastenliefde, respect en geven, etc etc.
Mensen geven hun kinderen wel mee dat ze moeten studeren en veel geld moeten gaan verdienen, want dan krijgen ze het goed.
Hoe je later met je partner om moet gaan is dan ff een zwart gat.
Dat hebben de meeste ouders zelf al laten zien dat dat heel moeilijk is, want ja, ze waren immers heel druk met geld verdienen, 2 dikke vette auto's en 2 scheidingen verder.
enz enz.
denk dat de prioriteiten van zingeving gewoon minder materialistisch moet worden, maar dat gaat vanzelf, europa kampt nog met een crisis de komende 10 jaar,komt het misschien vanzelf goed.
woensdag 7 oktober 2009 om 01:27
woensdag 7 oktober 2009 om 06:04
ja Sim dat denk ik ook, mensen hadden vroeger meer een noodgreep nodig, als alles om je heen hopeloos lijkt mbt honger , oorlog, dan wil je weer bidden.
wij zijn gewoon verwend, met allerlei instanties die kunnen helpen, waar je gaat of staat , daar zit wel een hulppost op.
de enige ontevredenheid die je tegenwoordig zou kunnen hebben is dat je een minder groter huis hebt, een mindere auto, kleiner salaris, opleiding, hogere functies en als dat dan niet lukt, dan verzin je wel iemand om de schuld te geven,
vragen zich af waar ie het van doet, heeft zeker een lening tot aan zijn strot etcetcetc/
of erger, mensen nemen een lening tot aan hun strot om mee te kunnen lopen in het beeld wat ze denken dat er verlangd word, blijven lenen, stort alles in, want het is niet haalbaar en de hele markt stort dan in en dan opend iemand een topic over zingeving.
O heer, hoe kom ik van mijn hypotheek af, mijn huis is veel minder waard dan ik heb geleend, amen
tuurlijk.
als die mensen meer met IK bezig zijn en leren tevreden te zijn met wat IK heb bereikt dan heb IK geen zingeving nodig.
als het niet kan zoals het moet , dan moet het zoals het kan.
wij zijn gewoon verwend, met allerlei instanties die kunnen helpen, waar je gaat of staat , daar zit wel een hulppost op.
de enige ontevredenheid die je tegenwoordig zou kunnen hebben is dat je een minder groter huis hebt, een mindere auto, kleiner salaris, opleiding, hogere functies en als dat dan niet lukt, dan verzin je wel iemand om de schuld te geven,
vragen zich af waar ie het van doet, heeft zeker een lening tot aan zijn strot etcetcetc/
of erger, mensen nemen een lening tot aan hun strot om mee te kunnen lopen in het beeld wat ze denken dat er verlangd word, blijven lenen, stort alles in, want het is niet haalbaar en de hele markt stort dan in en dan opend iemand een topic over zingeving.
O heer, hoe kom ik van mijn hypotheek af, mijn huis is veel minder waard dan ik heb geleend, amen
tuurlijk.
als die mensen meer met IK bezig zijn en leren tevreden te zijn met wat IK heb bereikt dan heb IK geen zingeving nodig.
als het niet kan zoals het moet , dan moet het zoals het kan.
woensdag 7 oktober 2009 om 19:40
quote:jaap schreef op 06 oktober 2009 @ 11:27:
[...]
Mijn persoonlijke mening is dat emancipatie van de burger het beste zou zijn, maar hoe bereik je dat?
Mooi streven.
Maar is dat te bereiken?
'Een beter milieu begint bij jezelf' (Postbus 51)
'De maatschappij, dat ben jij' (SIRE)
'"spreiding van kennis, macht en inkomen".(den Uyl)
Tegenover het toch (vrees ik) alom heersend gevoel:
“wij kunnen niets doen, de overheid moet wat doen”
“wij kunnen niets doen, want de fabrikant (bv. Big Pharma, vul maar in...) is zo machtig”
“ik kan niets doen, want de buurman doet ook niets en dan heb ik alleen mezelf”
Vrees dat mensen het al druk genoeg met hun eigen sores hebben. Niet omdat ze egoïstisch zijn, maar omdat mensen van nature egocentrisch zijn ingesteld. Moet in dit verband zelf altijd denken aan de film The Truman Show
Maar misschien trek ik alles nu geheel uit zn verband...
[...]
Mijn persoonlijke mening is dat emancipatie van de burger het beste zou zijn, maar hoe bereik je dat?
Mooi streven.
Maar is dat te bereiken?
'Een beter milieu begint bij jezelf' (Postbus 51)
'De maatschappij, dat ben jij' (SIRE)
'"spreiding van kennis, macht en inkomen".(den Uyl)
Tegenover het toch (vrees ik) alom heersend gevoel:
“wij kunnen niets doen, de overheid moet wat doen”
“wij kunnen niets doen, want de fabrikant (bv. Big Pharma, vul maar in...) is zo machtig”
“ik kan niets doen, want de buurman doet ook niets en dan heb ik alleen mezelf”
Vrees dat mensen het al druk genoeg met hun eigen sores hebben. Niet omdat ze egoïstisch zijn, maar omdat mensen van nature egocentrisch zijn ingesteld. Moet in dit verband zelf altijd denken aan de film The Truman Show
Maar misschien trek ik alles nu geheel uit zn verband...
donderdag 8 oktober 2009 om 00:49
dat is niet alleen egocentrisch .
wanneer is er voor t laatst echt een lekkere flinke staking geweest.
mensen brullen van alles op fora , maar doen ho maar.
30 jaar geleden hadden er volgens mij allang harde acties geweest, de straat op met zijn allen.
mensen zijn over het algemeen lui en verwend,
dat stralen jouw zinnen ook uit
wij kunnen niets doen, de overheid moet wat doen”
“wij kunnen niets doen, want de fabrikant (bv. Big Pharma, vul maar in...) is zo machtig”
“ik kan niets doen, want de buurman doet ook niets en dan heb ik alleen mezelf”
wanneer is er voor t laatst echt een lekkere flinke staking geweest.
mensen brullen van alles op fora , maar doen ho maar.
30 jaar geleden hadden er volgens mij allang harde acties geweest, de straat op met zijn allen.
mensen zijn over het algemeen lui en verwend,
dat stralen jouw zinnen ook uit
wij kunnen niets doen, de overheid moet wat doen”
“wij kunnen niets doen, want de fabrikant (bv. Big Pharma, vul maar in...) is zo machtig”
“ik kan niets doen, want de buurman doet ook niets en dan heb ik alleen mezelf”
donderdag 8 oktober 2009 om 08:18
quote:Sim69 schreef op 07 oktober 2009 @ 01:27:
Wisten de vorige generaties echt beter wie ze waren? Of hadden ze gewoon een duidelijker doel in het leven? De oorlog winnen, overleven, het land opnieuw opbouwen. We hebben het nu misschien gewoon wel te goed. Het lijkt een luxeprobleem dat we niet dagelijks bezig zijn met overleven.
Aardige theorie. Maar als je bezig bent met overleven, heb je best wel eens een goede reden om ontevreden, of depressief te zijn. Als je welvaart groeit zou dat objectief minder vaak voor moeten komen, maar de praktijk wijst uit dat dat dus niet klopt. Hoe komt dat?
Er zijn welhaast drie stadia te onderscheiden:
- Het stadium waarin het écht 'survival of the fittest' is, en je van je buurman af moet pakken wat hij heeft om te overleven.
- Het stadium waarin schaarste heerst, maar saamhorigheid de kansen op overleven voor iedereen vergroot.
- Het stadium van overvloed.
Dat laatste stadium wordt (kennelijk) gekenmerkt door ontevredenheid, jaloezie, hebzucht en (intellectuele) luiheid.
Wisten de vorige generaties echt beter wie ze waren? Of hadden ze gewoon een duidelijker doel in het leven? De oorlog winnen, overleven, het land opnieuw opbouwen. We hebben het nu misschien gewoon wel te goed. Het lijkt een luxeprobleem dat we niet dagelijks bezig zijn met overleven.
Aardige theorie. Maar als je bezig bent met overleven, heb je best wel eens een goede reden om ontevreden, of depressief te zijn. Als je welvaart groeit zou dat objectief minder vaak voor moeten komen, maar de praktijk wijst uit dat dat dus niet klopt. Hoe komt dat?
Er zijn welhaast drie stadia te onderscheiden:
- Het stadium waarin het écht 'survival of the fittest' is, en je van je buurman af moet pakken wat hij heeft om te overleven.
- Het stadium waarin schaarste heerst, maar saamhorigheid de kansen op overleven voor iedereen vergroot.
- Het stadium van overvloed.
Dat laatste stadium wordt (kennelijk) gekenmerkt door ontevredenheid, jaloezie, hebzucht en (intellectuele) luiheid.
donderdag 8 oktober 2009 om 08:51
quote:jaap schreef op 08 oktober 2009 @ 08:18:
[...]
- Het stadium van overvloed.
Dat laatste stadium wordt (kennelijk) gekenmerkt door ontevredenheid, jaloezie, hebzucht en (intellectuele) luiheid.
En je oplossing (om de burger te emanciperen) is dan dat je de overvloed weer wegneemt..??
Zie opeens een link met de crisis. Uiteindelijk houdt het zichzelf wel in stand.
[...]
- Het stadium van overvloed.
Dat laatste stadium wordt (kennelijk) gekenmerkt door ontevredenheid, jaloezie, hebzucht en (intellectuele) luiheid.
En je oplossing (om de burger te emanciperen) is dan dat je de overvloed weer wegneemt..??
Zie opeens een link met de crisis. Uiteindelijk houdt het zichzelf wel in stand.
donderdag 8 oktober 2009 om 08:54
quote:sarah2ndlife schreef op 08 oktober 2009 @ 00:50:
bv, aow naar 67!
Niemand gaat de straat op??!!!
Dat verbaasd me echt hoor.
als een halflamme kudde wordt er boe geroepen vanuit de luie stoel en verder niks!Tja, blijkbaar strijden mensen er alleen maar voor om méér te krijgen (meer loon, betere arbeidsvoorwaarden etc), maar niet (meer) voor het collectief.
bv, aow naar 67!
Niemand gaat de straat op??!!!
Dat verbaasd me echt hoor.
als een halflamme kudde wordt er boe geroepen vanuit de luie stoel en verder niks!Tja, blijkbaar strijden mensen er alleen maar voor om méér te krijgen (meer loon, betere arbeidsvoorwaarden etc), maar niet (meer) voor het collectief.
donderdag 8 oktober 2009 om 09:00
Volgens mij is het ook een misvatting dat door modernisering mensen minder geloven. Ze gaan misschien wel minder naar de kerk, maar als je een enquete houdt wie er allemaal iet 'iets' gelooft, dan zie je dat er helemaal niet zoveel hardcore atheisten zijn. (Niet dat het mij wat uitmaakt hoor). Een seculaire samnleving heeft nooit bestaan.
donderdag 8 oktober 2009 om 09:59
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 08 oktober 2009 @ 08:51:
[...]
En je oplossing (om de burger te emanciperen) is dan dat je de overvloed weer wegneemt..??
Zie opeens een link met de crisis. Uiteindelijk houdt het zichzelf wel in stand.
zoiets merktte ik ook al op in andere bewoording.
zelfregulatie is door de eeuwen heen een feit.
is het geen oorlog, dan wel een crisis.
[...]
En je oplossing (om de burger te emanciperen) is dan dat je de overvloed weer wegneemt..??
Zie opeens een link met de crisis. Uiteindelijk houdt het zichzelf wel in stand.
zoiets merktte ik ook al op in andere bewoording.
zelfregulatie is door de eeuwen heen een feit.
is het geen oorlog, dan wel een crisis.
donderdag 8 oktober 2009 om 10:02
quote:heejhallo schreef op 08 oktober 2009 @ 09:00:
Volgens mij is het ook een misvatting dat door modernisering mensen minder geloven. Ze gaan misschien wel minder naar de kerk, maar als je een enquete houdt wie er allemaal iet 'iets' gelooft, dan zie je dat er helemaal niet zoveel hardcore atheisten zijn. (Niet dat het mij wat uitmaakt hoor). Een seculaire samnleving heeft nooit bestaan.
ik denk dat je daar gelijk in hebt, in de vluchtigheid van de maatschappij gaan mensen niet naar de kerk, geen tijd, mensen zijn druk met hobbies, etcetc, maar het overgrote deel denk ik toch dat ze heus weleens stil staan bij het geloof , op wat voor een manier dan ook.
misschien is het gewoon verouderd en moeten gods vertegenwoordigers nieuwe manieren bedenken om tot ons te komen.
banners op de viva , hahahaha
god zoekt jou en heeft je gevonden, is dat niet fantastisch, hij denkt aan je, klik
Volgens mij is het ook een misvatting dat door modernisering mensen minder geloven. Ze gaan misschien wel minder naar de kerk, maar als je een enquete houdt wie er allemaal iet 'iets' gelooft, dan zie je dat er helemaal niet zoveel hardcore atheisten zijn. (Niet dat het mij wat uitmaakt hoor). Een seculaire samnleving heeft nooit bestaan.
ik denk dat je daar gelijk in hebt, in de vluchtigheid van de maatschappij gaan mensen niet naar de kerk, geen tijd, mensen zijn druk met hobbies, etcetc, maar het overgrote deel denk ik toch dat ze heus weleens stil staan bij het geloof , op wat voor een manier dan ook.
misschien is het gewoon verouderd en moeten gods vertegenwoordigers nieuwe manieren bedenken om tot ons te komen.
banners op de viva , hahahaha
god zoekt jou en heeft je gevonden, is dat niet fantastisch, hij denkt aan je, klik
donderdag 8 oktober 2009 om 10:24
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 08 oktober 2009 @ 08:51:
En je oplossing (om de burger te emanciperen) is dan dat je de overvloed weer wegneemt..??
Zie opeens een link met de crisis. Uiteindelijk houdt het zichzelf wel in stand.
Nou, dat is zeer zeker niet míjn oplossing! Ik waarschuwde al voor deze crisis in maart 2004. Maar iedereen zeurde liever over zijn persoonlijke 'eksteroog' tot het riant te laat was om die crisis te voorkomen, of de gevolgen af te wentelen op de schuldigen.
Mijn idee van emancipatie is dat men weer vertrouwd raakt met 'verschil', inplaats van daar hysterisch over te doen en alles in het werk te stellen om verschillen tussen mensen, kostte wat het kost, weg te werken.
En je oplossing (om de burger te emanciperen) is dan dat je de overvloed weer wegneemt..??
Zie opeens een link met de crisis. Uiteindelijk houdt het zichzelf wel in stand.
Nou, dat is zeer zeker niet míjn oplossing! Ik waarschuwde al voor deze crisis in maart 2004. Maar iedereen zeurde liever over zijn persoonlijke 'eksteroog' tot het riant te laat was om die crisis te voorkomen, of de gevolgen af te wentelen op de schuldigen.
Mijn idee van emancipatie is dat men weer vertrouwd raakt met 'verschil', inplaats van daar hysterisch over te doen en alles in het werk te stellen om verschillen tussen mensen, kostte wat het kost, weg te werken.
donderdag 8 oktober 2009 om 10:37
